Kinderen
alle pijlers
Hoe ervaar je de tropenjaren?
maandag 7 mei 2018 om 21:26
Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:16Dit is maar zo'n korte periode. Hoe ouder kinderen worden, des te kleiner worden die verschillen.
Ik kom zelf uit een groot gezin en mijn eigen ervaring is dat het niet zozeer gaat om het leeftijdsverschil, maar veel meer om aansluitende karakters.
En waarom zou de oudste moeten 'wachten' tot de jongste geen middagslaapje meer doet? Waar wachten we dan precies op?
De jongens hier zijn nu 15 en 18, een inderdaad begint het verschil kleiner te worden. Maar 15 jaar vind ik best lang.
maandag 7 mei 2018 om 21:28
Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
maandag 7 mei 2018 om 21:30
Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:28Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
Ja een baby misschien wel, maar mijn dreumessen niet.
maandag 7 mei 2018 om 21:33
Onze oudste sliep na 8 weken door (tenzij een keer ziek etc). Onze jongste van 4 maanden spookt nog bijna alle nachten en dat vind ik inderdaad wel zwaar. En ook de oudste horen we bepaalde periodes weer. De reserves zijn dus wel een beetje op inmiddels. 6 uur slaap is te doen maar 3x 2 uur voelt zo anders dan 6 uur achter elkaar slapen. En ik zou helemaal dolgelukkig zijn met 8 uur slaap 
happyapple wijzigde dit bericht op 07-05-2018 21:35
7.61% gewijzigd
maandag 7 mei 2018 om 21:33
Ken je die reclame van Andrelon? Dat die moeder haar kindjes in pyjama en coupe wanhoop naar school brengt? Zo voel ik me af en toe ook. En ik heb dagelijks het liedje van “opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, we hebben ongelofelijke haast” in mijn hoofd.
Hier 2 kindjes kort op elkaar (14 mnd) en s avonds ben ik gesloopt. 22 uur gaat het lampje uit, maar man man man wat hou ik van mijn bloedjes.
Hier 2 kindjes kort op elkaar (14 mnd) en s avonds ben ik gesloopt. 22 uur gaat het lampje uit, maar man man man wat hou ik van mijn bloedjes.
maandag 7 mei 2018 om 21:35
Mijn jongste was een echte slaapkop, maar alleen in haar eigen bed. Als ik haar meenam bleef ze gewoon wakker, met alle gevolgen van dien. Ze is zelfs nog nooit op schoot in slaap gevallen als pasgeborene.Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:28Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
De oudste sliep overal, bij voorkeur op mij, tot een jaar of 1,5. Toen heb ik een hele vakantie naast haar moeten slapen omdat ze anders gewoon bleef huilen.
Als ik rekening met ze hield sliepen ze als roosjes. Van zeven tot zeven voor ze 10 weken waren, dus ik heb maar kort gebroken nachten gehad.
maandag 7 mei 2018 om 21:37
Nah. Vertrouw er nou maar op dat elke ouder het beste weet waar zijn kind het beste slaapt. En er een moord voor doet om kind tijdig op die locatie te krijgen. Kortom: er zijn geen algemeenheden als 'een baby kan juist zo lekker slapen in x y z".Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:28Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
maandag 7 mei 2018 om 21:38
Niet ieder kind slaapt op andere plekken. Mijn nichtje bijvoorbeeld krijste de hele boel bij elkaar zodra ze ergens anders moest slapen dan thuis. Ik hoop voor je dat jouw tweede kind niet zoals mijn nichtje is, maar het kan zomaar hè. En dan? Hoe los jij dat dan op?Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:28Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
maandag 7 mei 2018 om 21:40
Ik vind het allemaal wel redelijk meevallen,maar we hebben best wel vaak met onze handen in het haar gezeten over zijn gigantische hoofdbonken en nachtangstaanvallen en vreselijk slechte slapen.
Gelukkig heb ik zelf ook weinig slaap nodig en dat heeft mij echt gered.
Het ergste was dat als hij wakker werd midden in de nacht moest je echt meteen naast zijn bed staan om te sussen want als je dacht van laat ik maar eens even aanhoren dan was je zo weer een uur bezig.
Inmiddels slaapt hij nog steeds tussen ons in,is nog steeds hysterisch als de kapster komt,eet haast niks.
Maar het is een geweldig mannetje en mij alles waard
Gelukkig heb ik zelf ook weinig slaap nodig en dat heeft mij echt gered.
Het ergste was dat als hij wakker werd midden in de nacht moest je echt meteen naast zijn bed staan om te sussen want als je dacht van laat ik maar eens even aanhoren dan was je zo weer een uur bezig.
Inmiddels slaapt hij nog steeds tussen ons in,is nog steeds hysterisch als de kapster komt,eet haast niks.
Maar het is een geweldig mannetje en mij alles waard
maandag 7 mei 2018 om 21:41
Precies.
Oudsten sliepenoveral in, op , naast en onder. Jongste wil vanaf dag 1 alleen maar in een bed slapen. Welk bed maakte dan weer niet uit. ( dus niet in de box of wagen of whatever)
maandag 7 mei 2018 om 21:49
Wat ik het moeilijkst vond in de eerste jaren:
- dochter die regelmatig naar HAP/SEH/WKZ (in die volgorde) moest, liefst midden in de nacht omdat ze dan altijd gillende koorts kreeg. Daarna volgde dan meestal een korte opname (en no sleep voor moeders)
- zoon heeft een tijdje night terrors gehad en sliep eigenlijk alleen tussen ons in
Het gewone luiers verschonen, 6 sets beddegoed proberen te wassen na de zoveelste kotspartij en nachtvoedingen vond ik tot daar aan toe.
Maar: ik heb een flexibele baan dichtbij huis waarbij ik m'n eigen tijd grotendeels indeel en een man die 90% vanuit huis werkt op zelf te kiezen tijdstippen.
Dan heb je toch even wat meer lucht na een rampzalig verlopen nacht. Als je er perse toch om 6 uur uit moet, de kinderen naar het kdv moet krijgen en dan nog een uur file rijden, kan ik me voorstellen dat je meer dood dan levend aan je werkdag begint. En dat het voelt als tropenjaren.
Als ik dat op onze situatie betrek, denk ik eerlijk gezegd dat ik niet fulltime had kunnen blijven werken en/of overspannen was geraakt.
** en nu zijn ze 6 en 8 dat is echt zoveel makkelijker alweer, hou vol **
- dochter die regelmatig naar HAP/SEH/WKZ (in die volgorde) moest, liefst midden in de nacht omdat ze dan altijd gillende koorts kreeg. Daarna volgde dan meestal een korte opname (en no sleep voor moeders)
- zoon heeft een tijdje night terrors gehad en sliep eigenlijk alleen tussen ons in
Het gewone luiers verschonen, 6 sets beddegoed proberen te wassen na de zoveelste kotspartij en nachtvoedingen vond ik tot daar aan toe.
Maar: ik heb een flexibele baan dichtbij huis waarbij ik m'n eigen tijd grotendeels indeel en een man die 90% vanuit huis werkt op zelf te kiezen tijdstippen.
Dan heb je toch even wat meer lucht na een rampzalig verlopen nacht. Als je er perse toch om 6 uur uit moet, de kinderen naar het kdv moet krijgen en dan nog een uur file rijden, kan ik me voorstellen dat je meer dood dan levend aan je werkdag begint. En dat het voelt als tropenjaren.
Als ik dat op onze situatie betrek, denk ik eerlijk gezegd dat ik niet fulltime had kunnen blijven werken en/of overspannen was geraakt.
** en nu zijn ze 6 en 8 dat is echt zoveel makkelijker alweer, hou vol **
if we all light up, we can scare away the dark...
maandag 7 mei 2018 om 21:55
Daarom schreef ik ook, baby prima te doen, maar met mijn dreumes werkte het niet en nu als peuter ook niet. Het is geen jongetje dat je gewoon even lekker plat in de wagen kan leggen en dat ie dan zijn ogen dicht doet. Of op schoot neemt en dat lekker een beetje loom tegen je aan gaat kroelen. En gewoon het slaapje voor maar een keertje overslaan, vergeet het maar, tegen de tijd dat het 14:15 is heb je er spijt van omdat je dan al twee uur met een krijsend, schoppend, oververmoeid kind zit. Dat blijf je ook niet keer op keer uitproberen. Dus wij gaan weg inderdaad, naar huis/vakantiehuis voor de middagrust. En ik ga er vanuit dat de dag komt dat die middagslaap niet meer hoeft. En voor iedereen vind ik het zelf het fijnst dat dat moment komt als ze allebei nog niet heel groot zijn. Voor een jongen van acht of negen lijkt het me namelijk nog erger als je elk uitstapje halverwege afbreekt.Lil0u schreef: ↑07-05-2018 21:28Ik kan me niet herinneren dat we ooit ergens weg zijn gegaan speciaal voor een slaapje. Een baby kan juist zo lekker slapen in de wagenbak, of in zo'n tentje, of in een babynestje, of in de auto.
Maak je het jezelf niet veel te moeilijk door ieder slaapje de baby thuis in het eigen bed te willen leggen?
Maar allemaal puur persoonlijk natuurlijk. En er zijn uiteraard ook mensen met peuters (die behoefte hebben aan slaapjes) en dat prima kunnen doen op een strandstoel of tegen hun ouder aan zonder meteen op stand "ontsnappen" te gaan. We zijn vorige week voor het eerst in een huisje geweest zonder peuter(spijlen)bed maar gewoon twee normale 1p bedden. Dat was al een hele uitdaging én overwinning.
maandag 7 mei 2018 om 22:08
Nou, dit inderdaad. Ik had me echt goed ingelezen maar slaapgebrek was en is toch echt niet goed in te schatten, hoe je daarop reageert, bijvoorbeeld.Bumba1985 schreef: ↑07-05-2018 20:29Sommige dingen kun je pas ervaren op het moment dat het ook daadwerkelijk zo ver is. Iedereen weet denk ik wel dat ouderschap niet alleen maar rozengeur en maneschijn is, maar hoe het dan wél is daar kom je pas gaandeweg achter en iedereen is daar verschillend in.
Slaapgebrek gaat bij mij nog wel maar het constante "aan" staan vind ik mega zwaar. Daar had ik me niet op kunnen voorbereiden.
maandag 7 mei 2018 om 22:10
Ik heb een peuter van net 3, een dreumes van 1,5 en een baby onderweg. Ze zijn dan straks 0, 2 en 3,5.
Tot nu toe is het druk, maar goed te doen.
Oudste is wel een enorm eigenwijs en zwaarmoedig ding. Niet alleen als peuter, daar hoort het ook wel bij. Maar al als baby en dreumes was hij ook volgens het kdv opvallend eigenwijs en echt niet snel tevreden. De eeuwige discussies, het huilen om werkelijk álles en het geniepige stout doen ben ik dan ook best regelmatig helemaal zat. En omdat ik er van overtuigd ben dat NU consequent zijn voor later dé basis creeert, moet ik er dan wat mee. En ja, af en toe is je energie daar eigenlijk gewoon te laag voor en dan is het even flink zuchten en steunen. Maar onze instelling is zodanig dat dat er gewoon bij hoort op deze leeftijd en dan is dat best te doen.
En dreumes is al helemaal prima te doen. Na peuter wist ik niet dat baby’s en nu dreumes ook zó konden zijn. Wat een makkelijk ding. Tuurlijk wel de genzen verkennend, actief en af en toe huilerig enzo, maar echt wel heel prima. Ik vind het geen probleem om een lopende dreumes te hebben en een peuter er bij bijvoorbeeld. En gelukkig sluit dreumes vrij makkelijk zijn ogen in de kinderwagen. Niet altijd, maar het heeft nog nooit ergere problemen opgeleverd dan een dreumes die per ongeluk zijn middagslaapje oversloeg en daardoor chagrijnig was.
Dus tropenjaren.. hmm ja wel qua hoeveel van je eigen energie je er voor moet geven. Maar voor mij zeker niet uitputtend en iets wat er bij hoort.
Tot nu toe is het druk, maar goed te doen.
Oudste is wel een enorm eigenwijs en zwaarmoedig ding. Niet alleen als peuter, daar hoort het ook wel bij. Maar al als baby en dreumes was hij ook volgens het kdv opvallend eigenwijs en echt niet snel tevreden. De eeuwige discussies, het huilen om werkelijk álles en het geniepige stout doen ben ik dan ook best regelmatig helemaal zat. En omdat ik er van overtuigd ben dat NU consequent zijn voor later dé basis creeert, moet ik er dan wat mee. En ja, af en toe is je energie daar eigenlijk gewoon te laag voor en dan is het even flink zuchten en steunen. Maar onze instelling is zodanig dat dat er gewoon bij hoort op deze leeftijd en dan is dat best te doen.
En dreumes is al helemaal prima te doen. Na peuter wist ik niet dat baby’s en nu dreumes ook zó konden zijn. Wat een makkelijk ding. Tuurlijk wel de genzen verkennend, actief en af en toe huilerig enzo, maar echt wel heel prima. Ik vind het geen probleem om een lopende dreumes te hebben en een peuter er bij bijvoorbeeld. En gelukkig sluit dreumes vrij makkelijk zijn ogen in de kinderwagen. Niet altijd, maar het heeft nog nooit ergere problemen opgeleverd dan een dreumes die per ongeluk zijn middagslaapje oversloeg en daardoor chagrijnig was.
Dus tropenjaren.. hmm ja wel qua hoeveel van je eigen energie je er voor moet geven. Maar voor mij zeker niet uitputtend en iets wat er bij hoort.
maandag 7 mei 2018 om 22:16
Ik heb er als een eerder een topic over geopend. Dat ik het heel zwaar vond en niks aan. Dat is nu denk ik een jaar geleden oid? Toen waren ze 8 maanden en 3, nu zijn ze bijna 4 en ruim anderhalf. Het gaat met mij gelukkig een stuk beter en thuis ook, ze zijn wat groter en wat makkelijker.
Bij ons kwam de klap van de tropenjaren bij de 2e. Terwijl dat geen moeilijk kind is maar wat vind ik dat pittig (en man ook). Eén kind was goed te doen, twee vinden we zwaar.
Bij ons kwam de klap van de tropenjaren bij de 2e. Terwijl dat geen moeilijk kind is maar wat vind ik dat pittig (en man ook). Eén kind was goed te doen, twee vinden we zwaar.
maandag 7 mei 2018 om 22:17
Fijn om dit te lezen, had ook altijd het idee dat ik de enige ploetermoeder was. Vond de afgelopen jaren verschrikkelijk, en had eigenlijk een beetje spijt van de tweede, die een kleine draak bleek te zijn. 1,5 jaar leeftijdsverschil, man vaker weg dan thuis en daar komt bij dat ik gewoon niet zo'n babymoeder ben.
Ik hoorde/las overal dat het beter wordt zodra jongste 3 is en daar heb ik me aan vast geklampt. Jongste is nu 2,5 en jawel... ik zie licht aan het einde van de tunnel. Ze kunnen 10 min samen spelen zonder elkaar letsel toe te brengen, ik kan overdag wat huishouden doen en krijg zelfs weer momenten voor mezelf. De gefrustreerde draak heeft zich ontwikkeld tot een leuke peuter: sinds hij kan lopen en praten is hij zoveel relaxter geworden, en blijkt hij ineens ook te kunnen slapen!
Ik geloof best dat er nog moeilijke fases zullen komen maar ik ben echt blij dat ze nu gewoon een beetje zelfstandig zijn en niet meer continu verzord hoeven te worden. Dat ik in gesprek met ze kan gaan en grappige commentaren krijg, en ze gewoon kunnen vertellen wat er aan de hand is ipv hele dagen (en nachten) gefrustreerd krijsen en elkaars koppen inslaan.
Sterkte aan wie er nog midden inzit. Het is een fase (denk ik)
Ik hoorde/las overal dat het beter wordt zodra jongste 3 is en daar heb ik me aan vast geklampt. Jongste is nu 2,5 en jawel... ik zie licht aan het einde van de tunnel. Ze kunnen 10 min samen spelen zonder elkaar letsel toe te brengen, ik kan overdag wat huishouden doen en krijg zelfs weer momenten voor mezelf. De gefrustreerde draak heeft zich ontwikkeld tot een leuke peuter: sinds hij kan lopen en praten is hij zoveel relaxter geworden, en blijkt hij ineens ook te kunnen slapen!
Ik geloof best dat er nog moeilijke fases zullen komen maar ik ben echt blij dat ze nu gewoon een beetje zelfstandig zijn en niet meer continu verzord hoeven te worden. Dat ik in gesprek met ze kan gaan en grappige commentaren krijg, en ze gewoon kunnen vertellen wat er aan de hand is ipv hele dagen (en nachten) gefrustreerd krijsen en elkaars koppen inslaan.
Sterkte aan wie er nog midden inzit. Het is een fase (denk ik)
maandag 7 mei 2018 om 22:22
Bij ons is het niet zo zeer de kids alleen als ook zorgen voor onze eigen ouders die ouder worden.
En dan ook nog “carrière” of eigenlijk simpelweg iets leuks willen maken van je baan want ja nu ben je nog jong.
Pffffff
Als de kids me niet wakker houden dan wel andere zorgen/druk hoofd.
Hoop dat ik snel weer wat meer focus kan leggen op de kids, dan wordt er ook minder gezeurd
En dan ook nog “carrière” of eigenlijk simpelweg iets leuks willen maken van je baan want ja nu ben je nog jong.
Pffffff
Als de kids me niet wakker houden dan wel andere zorgen/druk hoofd.
Hoop dat ik snel weer wat meer focus kan leggen op de kids, dan wordt er ook minder gezeurd
maandag 7 mei 2018 om 22:33
Hoe ervaar je de tropenjaren? Nou als topsport! En wat mag ik graag sporten hahahaha. Ik lees hier wel dingen die ik toch wel heftig vind. Hier twee kleintjes van 2.5 en 1.5 dus het is oprecht aanpoten. Maar wat prijs ik mezelf gelukkig met mijn kindjes! Dat gevoel is tot nu toe altijd nog sterker geweest dan welke vermoeidheid dan ook. We hebben wel het geluk dat we sinds een jaar steevast elke nacht kunnen doorslapen, dat is een voorrecht en ik geloof ook dat o.a. goede nachtrust essentieel is om overdag de 'lasten' van de kinderen te kunnen dragen. Dus tja, hier is het topsport maar mentaal en fysiek goed vol te houden en energie verbruiken geeft me weer nieuwe energie..klinkt gek eigenlijk
maandag 7 mei 2018 om 22:59
Ik heb het ook niet over een leeftijdsverschil van 6 jaar gehad. Het is juist net dat verschil van een jaartje. Of een kind nou 2 is en nog midden in de peuterpuberteit zit, of al 3 is en zindelijk en superveel zelfstandig kan (trap op, auto in, zelf fietsen, douchen, praten, even wachten, steeds vaker zelf een tijdje spelen, etc etc) dat maakt zo'n groot verschil.NYC schreef: ↑07-05-2018 21:55Daarom schreef ik ook, baby prima te doen, maar met mijn dreumes werkte het niet en nu als peuter ook niet. Het is geen jongetje dat je gewoon even lekker plat in de wagen kan leggen en dat ie dan zijn ogen dicht doet. Of op schoot neemt en dat lekker een beetje loom tegen je aan gaat kroelen. En gewoon het slaapje voor maar een keertje overslaan, vergeet het maar, tegen de tijd dat het 14:15 is heb je er spijt van omdat je dan al twee uur met een krijsend, schoppend, oververmoeid kind zit. Dat blijf je ook niet keer op keer uitproberen. Dus wij gaan weg inderdaad, naar huis/vakantiehuis voor de middagrust. En ik ga er vanuit dat de dag komt dat die middagslaap niet meer hoeft. En voor iedereen vind ik het zelf het fijnst dat dat moment komt als ze allebei nog niet heel groot zijn. Voor een jongen van acht of negen lijkt het me namelijk nog erger als je elk uitstapje halverwege afbreekt.
Maar allemaal puur persoonlijk natuurlijk. En er zijn uiteraard ook mensen met peuters (die behoefte hebben aan slaapjes) en dat prima kunnen doen op een strandstoel of tegen hun ouder aan zonder meteen op stand "ontsnappen" te gaan. We zijn vorige week voor het eerst in een huisje geweest zonder peuter(spijlen)bed maar gewoon twee normale 1p bedden. Dat was al een hele uitdaging én overwinning.
En tegen de tijd dat de tweede baby af is, gaat de eerste naar school. Dus weer veel meer tijd om aandacht te geven aan die heftige periode van 1 tot 2.5 waar dan de tweede doorheen gaat. Hier gaan ze trouwens al veel eerder naar de opvang. Als je allebei werkt dan hoef je niet te wachten op de psz.
maandag 7 mei 2018 om 23:29
Zo maakbaar als jij het hier laat lijken is het leven voor veel mensen niet.Lil0u schreef: ↑07-05-2018 22:59Ik heb het ook niet over een leeftijdsverschil van 6 jaar gehad. Het is juist net dat verschil van een jaartje. Of een kind nou 2 is en nog midden in de peuterpuberteit zit, of al 3 is en zindelijk en superveel zelfstandig kan (trap op, auto in, zelf fietsen, douchen, praten, even wachten, steeds vaker zelf een tijdje spelen, etc etc) dat maakt zo'n groot verschil.
En tegen de tijd dat de tweede baby af is, gaat de eerste naar school. Dus weer veel meer tijd om aandacht te geven aan die heftige periode van 1 tot 2.5 waar dan de tweede doorheen gaat. Hier gaan ze trouwens al veel eerder naar de opvang. Als je allebei werkt dan hoef je niet te wachten op de psz.
OT: Dat het druk zou zijn wist ik, slaapgebrek had ik ook ingecalculeerd. Maar ik heb de invloed van hormonen echt enorm onderschat. Voor mij waarschijnlijk de grootste reden om er geen derde keer aan te durven beginnen. Ik weet niet eens hoe ik het moet uitleggen: de stress en het constante geraas in mijn hoofd.
Hormonentropentijd, zeg maar. En je doet er verrekte weinig tegen.
dinsdag 8 mei 2018 om 00:59
Ik zie de voordelen van een groter leeftijdsverschil ook wel. De tweeling verschilt 10 jaar met de derde en dat is best relaxed. De oudste 2 zijn al zo zelfstandig. Die hebben hun hobbies/clubjes/eigen bezigheden. Ze zijn nooit jaloers op de aandacht die kleiner broer krijgt. Ze hoeven hun speelgoed niet te delen. Kleine broer heeft weinig interesse in hun spullen. De oudste twee snappen prima als hij even moet slapen of op een andere manier even voorgaat. Er blijft genoeg tijd over voor hun 's avonds als de jongste slaapt.NYC schreef: ↑07-05-2018 21:12Ik bedoel, stel dat de jongste een jaar later was geboren in januari 2017 in plaats van in januari 2016 (en mijn oudste gewoon okt. 13) dan zat er 3 jaar en 3 maanden tussen. Dan ging de jongste naar de peuterspeelzaal (over precies een jaar dus) terwijl de oudste dan net de kleuterperiode afsloot en echt al een schoolkind aan het worden is. Dan is het verschil in ontwikkeling/interesses/doen en laten toch veel groter? Nou gaat het nog een beetje gelijk op. Over een jaar is de jongste misschien zindelijk, kan praten, hoeft niet meer te slapen 's middags. Daar hoeft de oudste dan niet nog een jaar op te wachten. Dat is een beetje wat ik bedoelde met: liefst zo kort mogelijk op elkaar. Al kan het alsnog zo zijn dat er verschillen zijn in interesses en de ene zoon zegt: bioscoop en de andere zoon zegt: bos.
Wel liggen de interesses natuurlijk heel ver uit elkaar. Dus we doen veel dingen gescheiden (ik met de oudsten naar de bioscoop, man met de oudsten zeilen, een van ons met de jongste naar de kinderboerderij/speeltuin) maar dat ervaar ik niet als nadeel. Ik heb zo juist het idee dat ik zowel de oudsten als de jongste volledige aandacht kan geven.
Alleen op vakantie is het lastiger omdat je dan soms echt geen keuze hebt dan op elkaar wachten. Aan de andere kant de oudsten kunnen zich prima vermaken bij het zwembad als de jongste slaapt en de jongste hobbelt er in een pretpark gezellig achteraan en boeit het (nog) niet dat hij in heel weinig attracties kan.
Nee, voor mij als ouder vind ik een groter leeftijdsverschil echt ideaal.
Natuurlijk heeft een kleiner leeftijdsverschil ook voordelen. De tweeling heeft heel veel aanspraak aan elkaar, kunnen heel goed samen spelen en hebben voor een groot deel dezelfde interesses waardoor uitjes etc. heel makkelijk te bedenken zijn. Maar toen ze klein waren vond ik het wel zwaar en had ik soms last van een schuldgevoel omdat ik vaak vond dat ze te weinig aandacht kregen. En ik had het idee dat ik altijd maar bezig was met zorgen.
Dus als ik helemaal vrij mocht kiezen, zonder dat leeftijd en partnerkeuze en alles enige rol speelt zou ik kiezen voor 2 of 3 kinderen met zo'n 6-10 jaar er tussen.
dinsdag 8 mei 2018 om 06:09
Herkenbaar ja. Dat vond ik ook heel lastig in de periode dat het nodig was.linjmh schreef: ↑07-05-2018 22:22Bij ons is het niet zo zeer de kids alleen als ook zorgen voor onze eigen ouders die ouder worden.
En dan ook nog “carrière” of eigenlijk simpelweg iets leuks willen maken van je baan want ja nu ben je nog jong.
Pffffff
Als de kids me niet wakker houden dan wel andere zorgen/druk hoofd.
Hoop dat ik snel weer wat meer focus kan leggen op de kids, dan wordt er ook minder gezeurd
dinsdag 8 mei 2018 om 06:20
Hier de oudste 3 dicht op elkaar en dat vond ik juist een voordeel. Je weet niet beter en alles loopt in elkaar over. Mijn vierde is een stuk jonger en ik moest echt wel weer even wennen aan bepaalde babydingen.
De tropenjaren heb ik zelf niet als heel erg zwaar ervaren: ik vond dat gepruts met kleine kinderen ook echt oprecht leuk (wat ik nooit van mijzelf verwacht had). Slaapgebrek was natuurlijk zwaar al had ik dan het voordeel dat ik goed functioneer met weinig slaap. Mijn vriend kon daar bijvoorbeeld veel slechter tegen. En soms vergeet je na een aantal jaar ook weer hoe zwaar het was om er elke nacht heel vaak uit te moeten.
Logeren bij opa/oma kon hier niet; als het had gekund, had het mij fijn geleken, maar zo was het ook prima.
De tropenjaren heb ik zelf niet als heel erg zwaar ervaren: ik vond dat gepruts met kleine kinderen ook echt oprecht leuk (wat ik nooit van mijzelf verwacht had). Slaapgebrek was natuurlijk zwaar al had ik dan het voordeel dat ik goed functioneer met weinig slaap. Mijn vriend kon daar bijvoorbeeld veel slechter tegen. En soms vergeet je na een aantal jaar ook weer hoe zwaar het was om er elke nacht heel vaak uit te moeten.
Logeren bij opa/oma kon hier niet; als het had gekund, had het mij fijn geleken, maar zo was het ook prima.
