Kinderen
alle pijlers
Hoe ervaar je de tropenjaren?
dinsdag 8 mei 2018 om 07:05
Eens wat betreft het tweede, het zou mij wel meer flexibiliteit geven als de jongste naar een kdv zou kunnen/hebben gekund maar is duur zonder KOT en om nou maar elke baan aan te nemen vanwege de vergoeding in kinderopvangkosten...Lil0u schreef: ↑07-05-2018 22:59Ik heb het ook niet over een leeftijdsverschil van 6 jaar gehad. Het is juist net dat verschil van een jaartje. Of een kind nou 2 is en nog midden in de peuterpuberteit zit, of al 3 is en zindelijk en superveel zelfstandig kan (trap op, auto in, zelf fietsen, douchen, praten, even wachten, steeds vaker zelf een tijdje spelen, etc etc) dat maakt zo'n groot verschil.
En tegen de tijd dat de tweede baby af is, gaat de eerste naar school. Dus weer veel meer tijd om aandacht te geven aan die heftige periode van 1 tot 2.5 waar dan de tweede doorheen gaat. Hier gaan ze trouwens al veel eerder naar de opvang. Als je allebei werkt dan hoef je niet te wachten op de psz.
Je eerste argument gaat voor mij echt niet op. Ja, misschien het eerste halfjaar/jaar is het handiger om een baby te hebben als je oudste al iets zelfstandiger is. Maar dan stel je het moment van "de tropenjaren" naar mijn idee gewoon uit naar het moment waarop de oudste 4.5 is en de jongste 1. De oudste 5.5 en de jongste 2 etc. Of misschien zijn het dan niet "tropenjaren" maar "onpraktische jaren."
Dus ik deel je mening niet van groter leeftijdsverschil is praktischer.
Maar misschien ligt het ook aan de dingen die je voor ogen hebt die je onpraktisch vindt.
dinsdag 8 mei 2018 om 07:16
Nu eentje van 4.5 en 3 had me praktischer geleken dan nu eentje van 4.5 en 1. Dus ik neig veel meer naar leeftijdsverschil van <1.5 jaar is praktischer dan naar >3 jaar is praktischer. Had alleen betekend dat we al na ongeveer 6-12 maanden aan de tweede hadden moeten beginnen en daar waren toen echt nog niet aan toe.
dinsdag 8 mei 2018 om 07:21
Als je het samen doet zijn veel van de dingen die jij zo onpraktisch vindt, niet zo moeilijk. Dan brengt de ene het ene kind weg en het andere het andere kind.NYC schreef: ↑08-05-2018 07:05Eens wat betreft het tweede, het zou mij wel meer flexibiliteit geven als de jongste naar een kdv zou kunnen/hebben gekund maar is duur zonder KOT en om nou maar elke baan aan te nemen vanwege de vergoeding in kinderopvangkosten...
Je eerste argument gaat voor mij echt niet op. Ja, misschien het eerste halfjaar/jaar is het handiger om een baby te hebben als je oudste al iets zelfstandiger is. Maar dan stel je het moment van "de tropenjaren" naar mijn idee gewoon uit naar het moment waarop de oudste 4.5 is en de jongste 1. De oudste 5.5 en de jongste 2 etc. Of misschien zijn het dan niet "tropenjaren" maar "onpraktische jaren."
Dus ik deel je mening niet van groter leeftijdsverschil is praktischer.
Maar misschien ligt het ook aan de dingen die je voor ogen hebt die je onpraktisch vindt.
dinsdag 8 mei 2018 om 07:39
Hier 2 kinderen van 6 en 2 jaar .
Als ik er 1 tegelijk thuis heb, vind ik het echt prima te doen maar 2 tegelijk soms best zwaar.
Ze vragen beide heel veel aandacht.
Ze hebben beide een flink temperament ook.
Als ik kijk naar het leeftijdsverschil vraag ik me af wat makkelijker is .
Tussen mijn kinderen zit 4 jaar .
Was lastig met baby steeds naar school rijden , maar wel te doen.
Wat wel zo is is dat ze elkaar nog niet goed kunnen vermaken, het leeftijdsverschil is nu nog te groot..
Mijn zoontje mag bijvoorbeeld zelfstandig op ons terrein spelen (open bedrijventerrein) en mijn dochter mag dat niet zonder mij.. dat snappen ze niet altijd van elkaar.
Ook zie je dat de interactie tussen elkaar niet altijd goed is. Ze begrijpen elkaar vaak niet door het leeftijdsverschil en zitten niet op 1 lijn qua spelen.
Aan de andere kant is groter leeftijdsverschil misschien weer makkelijker in de zin van dat mijn zoontje van 6 al best zelfstandig is en zichzelf kan aankleden en sinds kort zelfs zijn eigen brood maakt ..
Ben uiteindelijk erg blij met het leeftijdsverschil, heb zoontje 4 jaar alleen gehad wat erg gezellig was en nu voor dochter ook veel individueel tijd als zoon naar school gaat.
Dochter gaat nu sinds kort ook twee ochtenden naar peuterspeelzaal.
Wat geniet ik van even de tijd voor mezelf, lekker sporten etc.
Als ik er 1 tegelijk thuis heb, vind ik het echt prima te doen maar 2 tegelijk soms best zwaar.
Ze vragen beide heel veel aandacht.
Ze hebben beide een flink temperament ook.
Als ik kijk naar het leeftijdsverschil vraag ik me af wat makkelijker is .
Tussen mijn kinderen zit 4 jaar .
Was lastig met baby steeds naar school rijden , maar wel te doen.
Wat wel zo is is dat ze elkaar nog niet goed kunnen vermaken, het leeftijdsverschil is nu nog te groot..
Mijn zoontje mag bijvoorbeeld zelfstandig op ons terrein spelen (open bedrijventerrein) en mijn dochter mag dat niet zonder mij.. dat snappen ze niet altijd van elkaar.
Ook zie je dat de interactie tussen elkaar niet altijd goed is. Ze begrijpen elkaar vaak niet door het leeftijdsverschil en zitten niet op 1 lijn qua spelen.
Aan de andere kant is groter leeftijdsverschil misschien weer makkelijker in de zin van dat mijn zoontje van 6 al best zelfstandig is en zichzelf kan aankleden en sinds kort zelfs zijn eigen brood maakt ..
Ben uiteindelijk erg blij met het leeftijdsverschil, heb zoontje 4 jaar alleen gehad wat erg gezellig was en nu voor dochter ook veel individueel tijd als zoon naar school gaat.
Dochter gaat nu sinds kort ook twee ochtenden naar peuterspeelzaal.
Wat geniet ik van even de tijd voor mezelf, lekker sporten etc.
dinsdag 8 mei 2018 om 07:42
Ik ken ouders die niet werken die een toeslag van de gemeente krijgen voor peuterspeelzaal.NYC schreef: ↑08-05-2018 07:05Eens wat betreft het tweede, het zou mij wel meer flexibiliteit geven als de jongste naar een kdv zou kunnen/hebben gekund maar is duur zonder KOT en om nou maar elke baan aan te nemen vanwege de vergoeding in kinderopvangkosten...
Je eerste argument gaat voor mij echt niet op. Ja, misschien het eerste halfjaar/jaar is het handiger om een baby te hebben als je oudste al iets zelfstandiger is. Maar dan stel je het moment van "de tropenjaren" naar mijn idee gewoon uit naar het moment waarop de oudste 4.5 is en de jongste 1. De oudste 5.5 en de jongste 2 etc. Of misschien zijn het dan niet "tropenjaren" maar "onpraktische jaren."
Dus ik deel je mening niet van groter leeftijdsverschil is praktischer.
Maar misschien ligt het ook aan de dingen die je voor ogen hebt die je onpraktisch vindt.
Ook een stel wat boven modaal verdiend
dinsdag 8 mei 2018 om 07:55
Ja, dat bedoel. De een het ene kind, de ander het andere kind. Dat is nou juist wat ik onpraktisch (of ongezellig) vind.
dinsdag 8 mei 2018 om 07:58
Peuterspeelzaal is ook prima (zelf) te betalen, maar kdv is meer flexibiliteit. Qua tijden, vakanties, startleeftijd. Maar wel duur zonder KOT. Al begrijp ik heel goed dat je niet alles kunt hebben.
dinsdag 8 mei 2018 om 08:15
Moet alles dan gezellig zijn? Wij brengen nu ook niet steeds ons kind samen weg als we beiden moeten werken hoor, dus wat dat betreft is het hier dan ook niet gezellig op maandagochtend.
Ik krijg het idee dat alles in jouw wereld leuk en gezellig moet zijn, maar dat is toch heel onrealistisch?
dinsdag 8 mei 2018 om 08:23
Ja dat is zo!
Mijn dochter gaat naar peuterspeelzaal als ik vrij ben, wel heerlijk hoor even voor jezelf.
dinsdag 8 mei 2018 om 09:36
Ik lees mee in dit topic, maar herken (gelukkig!) maar weinig.
Mijn dochter slaapt super goed. Ze is bijna 1 en de "gebroken" nachten zijn op twee handen te tellen. Uiteraard, en zeker ook weer als ik dit allemaal lees, beseffen wij ons echt wel dat we tot nu toe geluk hebben gehad. Wellicht komt dat nog, maar hoop van niet natuurlijk.
Zij gaat naar het kdv, maar omdat ik onregelmatig werk ben ik ook best veel thuis als zij op het kdv zit. Dan heb ik dus alle tijd voor mezelf! Echter zit hier dus ook een keerzijde aan, want ik betaal dus voor dagen die wij in principe niet nodig hebben maar momenteel kan het echt even niet anders.
Mijn dochter slaapt super goed. Ze is bijna 1 en de "gebroken" nachten zijn op twee handen te tellen. Uiteraard, en zeker ook weer als ik dit allemaal lees, beseffen wij ons echt wel dat we tot nu toe geluk hebben gehad. Wellicht komt dat nog, maar hoop van niet natuurlijk.
Zij gaat naar het kdv, maar omdat ik onregelmatig werk ben ik ook best veel thuis als zij op het kdv zit. Dan heb ik dus alle tijd voor mezelf! Echter zit hier dus ook een keerzijde aan, want ik betaal dus voor dagen die wij in principe niet nodig hebben maar momenteel kan het echt even niet anders.
dinsdag 8 mei 2018 om 09:41
Dit heb ik ook heel vaak. Mijn werktijden sluiten niet geheel aan bij de kdv tijden. Dus het gebeurt vaak dat ik al om 7 uur de deur uitstap om te gaan werken en om 2 uur 's middags klaar ben, dan heb ik dus nog 3 uur voordat ik hem ophaal. In die tijd kan ik allerlei dingen voor mezelf doen. Heerlijk is dat.dnk schreef: ↑08-05-2018 09:36Ik lees mee in dit topic, maar herken (gelukkig!) maar weinig.
Mijn dochter slaapt super goed. Ze is bijna 1 en de "gebroken" nachten zijn op twee handen te tellen. Uiteraard, en zeker ook weer als ik dit allemaal lees, beseffen wij ons echt wel dat we tot nu toe geluk hebben gehad. Wellicht komt dat nog, maar hoop van niet natuurlijk.
Zij gaat naar het kdv, maar omdat ik onregelmatig werk ben ik ook best veel thuis als zij op het kdv zit. Dan heb ik dus alle tijd voor mezelf! Echter zit hier dus ook een keerzijde aan, want ik betaal dus voor dagen die wij in principe niet nodig hebben maar momenteel kan het echt even niet anders.
Tuurlijk doe ik in die tijd ook boodschappen en bereid ik het eten vast voor en doe een wasje, maar ook sporten lukt prima in die tijd, of even de stad in en koffie drinken met een vriendin. Het geeft me enorm veel ruimte en een gevoel van vrijheid dat er regelmatig uren zijn waarin ik zelf kan bepalen wat ik doe.
dinsdag 8 mei 2018 om 10:16
Ik heb het ook niet zozeer over de gewone maandagochtend of dinsdagmiddag maar over het plannen van weekenden, uitstapjes, vakanties.Lil0u schreef: ↑08-05-2018 08:15Moet alles dan gezellig zijn? Wij brengen nu ook niet steeds ons kind samen weg als we beiden moeten werken hoor, dus wat dat betreft is het hier dan ook niet gezellig op maandagochtend.
Ik krijg het idee dat alles in jouw wereld leuk en gezellig moet zijn, maar dat is toch heel onrealistisch?
En ja, alles in mijn wereld moet eigenlijk leuk en gezellig zijn en nee, dat is niet altijd realistisch.
dinsdag 8 mei 2018 om 10:31
Ik denk wel dat je hier de kern verwoord waarom veel ouders het als zo zwaar ervaren. Als je verwachting en wens is, dat het altijd gezellig en leuk moet zijn, dan zal het vaak tegenvallen ja. Zo zit de wereld namelijk niet in elkaar.
Beter kun je deze verwachting loslaten en zien wat er wel allemaal voor moois gebeurt op een dag dat je samen bent met je kinderen, vaak gebeuren ongepland de leukste dingen. De mindere momenten horen er ook bij en die kent iedere ouder wel, als je dit meer gaat accepteren dan maak je het jezelf al een stuk makkelijker.
Als je bijvoorbeeld twee uur als gezin in een speeltuin bent geweest en vervolgens spreken jullie af dat jij teruggaat voor het slaapje van de jongste en de oudste met de andere ouder nog even doorspeelt, dan kun je daar vreselijk van balen. Je kunt ook nagenieten van die gezellige twee uurtjes en bedenken dat het best lekker is dat je straks tijdens het slaapje van de jongste een moment voor jezelf hebt.
Probeer wat positiever naar de dingen te kijken.
dinsdag 8 mei 2018 om 10:39
Dat doe ik ook zeker wel, maar dan mag ik het leven zoals het is toch soms ook als saai, traag en doorkabbelend ervaren en toegeven dat ik naar het moment verlang dat er iets meer reuring aan het gezinsleven gegeven kan worden? Ik schreef ook dat het niet eens ligt aan hoe de kinderen het allemaal ervaren en dat ik veel voor hen invul. Zij zijn ook compleet tevreden met een wandelingetje van een uurtje of een halve dag in een zwembad ipv een hele. Mag ik toch zelf wel naar het moment uitkijken dat we naar mijn gevoel straks iets meer kunnen?
dinsdag 8 mei 2018 om 10:48
Ik vind het allemaal makkelijk gepraat vanaf de zijlijn dat het allemaal makkelijk is om jaar in jaar van alle kleine, eenvoudige momentjes te genieten en zelfs als het een moment pittig is met een brede glimlach te zeggen: ach, ook dat hoort er allemaal bij en spannende dingen missen we niet, spannendere vakanties hoeven we niet en grote uitstapjes hoeven we niet, want 365 dagen per jaar naar het klimrek op de hoek is al het grootste genot dat je als moeder kunt hebben.
dinsdag 8 mei 2018 om 10:49
Eens. Slaapgebrek is killing en beïnvloedt alles.violett schreef: ↑08-05-2018 10:01Als ik alle reacties lees, concludeer ik dat het slapen van de kinderen de grootste factor is in de eerste jaren. Voor een groot deel heb je dat niet zelf in de hand, en moet je het ermee doen hoe je kind is.
Er werd ook wel geopperd dat het aan mindset of instelling ligt. Dankzij mijn positieve mindset leef ik nog en weet ik oplossingen te verzinnen. Maar dat maakt het gevoel van tropenjaren niet minder.
Het helpt wel degelijk om te accepteren en er het beste van te maken, maar door structureel te weinig slaap functioneer ik niet. Als in: kan niet meer nadenken of vooruit plannen, kort lontje, dag en nacht honger vanwege geen energie, fysiek pijn van het optillen en dragen, enz. Dan vind ik het echt lastig om de dag gezellig draaiende te houden. Na een paar nachten slaap zijn zulke klachten als sneeuw voor de zon verdwenen, dus het ligt daaraan.
Gezegend zijn de ouders wiens kinderen voldoende slapen op schappelijke tijden (al kunnen zij weer andere problemen hebben).
Natuurlijk speelt daarnaast mee hoe makkelijk je baby/kind is, hoe vaak ziek etc. Maar als je fatsoenlijk kan slapen is alles 10x beter te doen.
Wij hebben de eerste twee jaren van onze tweeling nooit meer dan 3 uur achter elkaar geslapen en nu vraag ik me af hoe we dat overleefd hebben. Maar geloof me, dat vergeet je. Nu loopt alles vrij soepel in ons gezin en hebben we het vooral erg leuk samen.
dinsdag 8 mei 2018 om 10:50
Wat ben ik toch altijd blij met jou Lilou! 
Wat hadden we toch zonder jou gemoeten, dan hadden we nooit geweten hoe ouderschap werkt en hoe we dat het best kunnen aanpakken en beschouwen.
En je bent nú met 1 peuter al zo'n expert.. Wat voor heldere inzichten zal je ons stráks wel niet kunnen geven? Ik zie er al naar uit!
Ik heb inmiddels van jou geleerd dat ik het behoorlijk fout heb aangepakt toen mijn twee kinderen nog klein waren, maar ik weet nu tenminste ook wáár ik de mist ben in gegaan. Dankjewel!
Wat hadden we toch zonder jou gemoeten, dan hadden we nooit geweten hoe ouderschap werkt en hoe we dat het best kunnen aanpakken en beschouwen.
En je bent nú met 1 peuter al zo'n expert.. Wat voor heldere inzichten zal je ons stráks wel niet kunnen geven? Ik zie er al naar uit!
Ik heb inmiddels van jou geleerd dat ik het behoorlijk fout heb aangepakt toen mijn twee kinderen nog klein waren, maar ik weet nu tenminste ook wáár ik de mist ben in gegaan. Dankjewel!
dinsdag 8 mei 2018 om 10:53
Absoluut. Sommige ouders zijn daar tevreden mee, andere hebben behoefte aan meer.NYC schreef: ↑08-05-2018 10:48Ik vind het allemaal makkelijk gepraat vanaf de zijlijn dat het allemaal makkelijk is om jaar in jaar van alle kleine, eenvoudige momentjes te genieten en zelfs als het een moment pittig is met een brede glimlach te zeggen: ach, ook dat hoort er allemaal bij en spannende dingen missen we niet, spannendere vakanties hoeven we niet en grote uitstapjes hoeven we niet, want 365 dagen per jaar naar het klimrek op de hoek is al het grootste genot dat je als moeder kunt hebben.
Wij waren de eerste jaren vooral aan het overleven
Dus weinig behoefte aan spanning.Maar toen de grijze wolk optrok begon het weer te kriebelen. En eerlijk is eerlijk, een middag naar de speeltuin is prima maar ik vind het juist leuk dat we nu weer "gewone" dingen kunnen doen waar zowel de kinderen als wij van genieten (bioscoop, reizen etc).
dinsdag 8 mei 2018 om 11:02
Dat bedoel ik, Kirikou. En och, het is niet erg dat het zo is, ik ben gevoelsmatig al over het moeilijkste punt heen nu, maar ik erger me er wel aan dat ik dan van een buitenstaander te horen krijg: "je moet gewoon meer die kleine dingetjes waarderen."
Terwijl het aanvankelijke discussiepunt ging over leeftijdsverschil (en tuurlijk, daarover mág je van mening verschillen) maar puur voor mijzelf en mijn eigen gezin ben ik echt heel blij dat het 2.5 jaar is en niet 3.5 of 4 jaar.
Terwijl het aanvankelijke discussiepunt ging over leeftijdsverschil (en tuurlijk, daarover mág je van mening verschillen) maar puur voor mijzelf en mijn eigen gezin ben ik echt heel blij dat het 2.5 jaar is en niet 3.5 of 4 jaar.
dinsdag 8 mei 2018 om 11:06
Ik zou zelf, door mijn ervaring (tweeling), juist voor een groter leeftijdsverschil kiezen. Als we al voor een tweede kind hadden gekozen. Puur vanwege die eerste jaren.
Maar.... eerlijk is eerlijk, nu ze wat ouder zijn is een (heel) klein leeftijdsverschil juist handig vanwege gelijke interesses etc.
Wat dat betreft is het een geluk dat wij niks te kiezen hadden
dinsdag 8 mei 2018 om 11:07
En positiever kijken? Ik schreef dat ik een kind van 4.5 en eentje van 2 prettiger vind dan ik waarschijnlijk een kind van 4.5 en eentje van 1 had gevonden. Zoals ik volgend jaar waarschijnlijk denk: "wat fijn dat ik er eentje van 5.5 en 3 heb, en niet eentje van 5.5 en 2 (of 1)." Dat is toch - uitgaande van mijn eigen situatie - positief bekeken?
Ik verwacht ook niet dat het moment gaat komen dat ik denk: Jee, had ik er nou maar een groter leeftijdsverschil tussen gelaten."
Ik verwacht ook niet dat het moment gaat komen dat ik denk: Jee, had ik er nou maar een groter leeftijdsverschil tussen gelaten."
dinsdag 8 mei 2018 om 11:11
Puur vanwege die eerste jaren, dat snap ik nog. Maar ik ben benieuwd of er ook mensen (met kinderen met een klein leeftijdsverschil) zijn die pas veel later denken (bijv als ze 4 en 6, of 10 en 12): "Het was praktischer geweest als het leeftijdsverschil groter was. Als ze 4 en 8 waren was een uitstapje of vakantie makkelijker te plannen."Kirikou schreef: ↑08-05-2018 11:06Ik zou zelf, door mijn ervaring (tweeling), juist voor een groter leeftijdsverschil kiezen. Als we al voor een tweede kind hadden gekozen. Puur vanwege die eerste jaren.
Maar.... eerlijk is eerlijk, nu ze wat ouder zijn is een (heel) klein leeftijdsverschil juist handig vanwege gelijke interesses etc.
Wat dat betreft is het een geluk dat wij niks te kiezen hadden
