Kinderen
alle pijlers
Hoe ervaar je de tropenjaren?
dinsdag 8 mei 2018 om 14:33
Ik heb er drie..tel ik nu mee? Oh nee een collega zei tegen me..je hebt er telkens drie jaar tussen dus jij kent geen tropenjaren......ik heb er 2 met maar anderhalf jaar en tussen dus voor mij is het veel zwaarder
Prima hoor dacht ik.
Ik doe niet aan wedstrijden en zowel dan win ik liever voor wie het het makkelijkste was
Prima hoor dacht ik.
Ik doe niet aan wedstrijden en zowel dan win ik liever voor wie het het makkelijkste was
dinsdag 8 mei 2018 om 14:38
En ik zou dan juist denken dat de tropenjaren voor jou/jouw gezin veel pittiger zijn.absor schreef: ↑08-05-2018 14:33Ik heb er drie..tel ik nu mee? Oh nee een collega zei tegen me..je hebt er telkens drie jaar tussen dus jij kent geen tropenjaren......ik heb er 2 met maar anderhalf jaar en tussen dus voor mij is het veel zwaarder
Prima hoor dacht ik.
Ik doe niet aan wedstrijden en zowel dan win ik liever voor wie het het makkelijkste was
dinsdag 8 mei 2018 om 14:42
Sommige collega's mag je slaan hoor, staat gewoon in de CAO
dinsdag 8 mei 2018 om 14:46
ik vind juist peuters heel erg leuk. Als ze al goed kunnen praten, maar nog niet 'verpest' zijn door school.Vergeetmenietje1980 schreef: ↑08-05-2018 14:44Babytijd vond ik een makkie. Dreumes en peutertijd wel echt tropenjaren. Vanaf kleutertijd wordt t weer leuk
Dat onderzoekende, de verwondering, door hun ogen de wereld bekijken. Kinderen-van-drie zou je als huisdier moeten kunnen kopen.
dinsdag 8 mei 2018 om 14:48
Ik kan daar alleen maar om lachen. Toen ik nog niet zwanger was hoorde ik wel eens 'wacht maar tot je zwanger bent dan piep je wel anders. Toen Ik zwanger was, verschoof dat naar: ' wacht maar tot je een baby hebt'. Daarna: wacht maar tot hij gaat lopen. Toen ging hij lopen en werd het wacht maar tot je weer zwanger bent. En nu ik zwanger ben is het weer wachten tot de tweede er is.
Ik wacht nog steeds, maar wist ook niet dat er een wedstrijd aan de gang was, haha!
Ik wacht nog steeds, maar wist ook niet dat er een wedstrijd aan de gang was, haha!
dinsdag 8 mei 2018 om 14:49
Je moet een opvang beginnen, speciaal voor die kinderen van 3,5 tot 4 jaar, die zoooo toe zijn aan school en door veel ouders het liefst achter het behang worden geplakt
dinsdag 8 mei 2018 om 14:50
dinsdag 8 mei 2018 om 14:51
Geloof me Lilou, ik wacht ook. Voor jou.Lil0u schreef: ↑08-05-2018 14:48Ik kan daar alleen maar om lachen. Toen ik nog niet zwanger was hoorde ik wel eens 'wacht maar tot je zwanger bent dan piep je wel anders. Toen Ik zwanger was, verschoof dat naar: ' wacht maar tot je een baby hebt'. Daarna: wacht maar tot hij gaat lopen. Toen ging hij lopen en werd het wacht maar tot je weer zwanger bent. En nu ik zwanger ben is het weer wachten tot de tweede er is.
Ik wacht nog steeds, maar wist ook niet dat er een wedstrijd aan de gang was, haha!
dinsdag 8 mei 2018 om 14:59
Tussen mijn kinderen zit bijna drie jaar en de pest is dat je eigenlijk best snel vergeet hoe intensief die begintijd ook alweer was. En daarna de ogen- in- je- achterhoofd- dreumestijd. En daarna de peuterpuberteit.Morgenstond schreef: ↑08-05-2018 14:28
Gek eigenlijk, dan dan toch zo veel mensen meerdere kinderen hebben
Met dat verschil dat je nu óók nog een ouder kind hebt rondlopen die dus, als je een beetje pech hebt, in een totaal ander ritme zit dan de jongste, die weer een compleet andere aanpak nodig heeft. Waardoor je het gevoel hebt dat je het wiel weer helemaal opnieuw moet uitvinden.
En wat ik ook lastig vond was toen de oudste naar de psz ging, en later naar school en de jongste nog middagslaapjes deed. Ik moest de oudste toch echt wegbrengen en ophalen, dus zat ik vaak met een doodvermoeide dreumes op de fiets.
Dat is net zo'n voorbeeldje van wat die eerste paar jaar voor mij best zwaar maakte. (en natuurlijk ook dat de jongste de eerste vier maanden continu heeft gehuild.
)
dinsdag 8 mei 2018 om 15:01
Is dat niet precies hoe we proberen te voorkomen dat kinderen verwende prinsjes en prinsesjes worden? Ik heb maar één kind maar die moet ook vaak wachten omdat ik met iets anders bezig ben, of dat nou mijn werk is, een andere volwassene, of wat dan ook. Zoon is bijna 8 en snapt dat redelijk, maar als ik het "geen aandacht aan hem geven omdat ik met iets anders bezig ben" intensief zou vinden, denk ik dat ik het hebben van een kind veel zwaarder zou vinden.
Ik heb de eerste periode wel zwaar gevonden. Niet zozeer het gebrek aan slaap, want zoon was bijna 3 toen hij bij mij kwam (in eerste instantie als pleegkind). Wat ik vooral moeilijk vond was dat ik (ook onbewust) altijd rekening met hem moest houden. Begrijp me niet verkeerd, ik had er heel bewust voor gekozen, maar zo af en toe greep het me naar de keel. Hoe ouder en zelfstandiger hij wordt hoe minder ik dat gevoel heb, dus in dat opzicht zijn de tropenjaren inderdaad wel achter ons.
dinsdag 8 mei 2018 om 15:05
Dank je, lilalinda!
Ik voel me ook helemaal niet ontevreden. De ontevredenheid die Lilou leest in mijn reacties is voornamelijk ergernis die ik voel op haar reacties. Ook omdat ik gewoon een aantal dingen al meerdere keren heb toegegeven. Ja, ik vind het af en toe zwaar en ja, ik vind het af en toe saai. En ja, ik denk ook dat ik meer balans ervaar als ik een leuke baan zou hebben ipv thuis zou zijn. Maar dat is de situatie nu niet, dus schrijf ik mijn ervaringen vanuit de situatie zoals ie is en dat ik vermoed dat ik nu tropenjaren heb (maar wel al voorbij de helft ben). Maar misschien denk ik er over een paar jaar anders over.Lilou denkt voor anderen in te kunnen vullen dat 3-5 jaar verschil altijd makkelijker is. Zelfs als ik zelf schrijf: ben blij nu in elk geval geen baby/dreumes te hebben en het zo fijn vind dat mijn lieve peutertje gevoelsmatig steeds dichter bij zijn grote kleuterbroer in de buurt komt. Waarom zou ik een dreumes icm kleuter in hemelsnaam makkelijker vinden?
dinsdag 8 mei 2018 om 15:09
Ik heb er één van 3 en één van bijna 5 maanden. Het eerste jaar vond ik echt verschrikkelijk zwaar, slapeloze nachten, een kind dat de fles weigerde en 100 keer wakker werd. Na 2 jaar voelde ik mij eindelijk weer mijzelf. Nu heb ik er twee wat tien keer zo chaotisch is. Er is altijd wel een poepluier of een kind dat pijn heeft aan zijn grote teen. Of één die honger heeft enz enz.
Wel vind ik twee kinderen nu makkelijker dan het eerste jaar met mijn zoontje. Wetende dat alles voorbij gaat, en zelf ook dingen beter los kunnen laten maakt het wel makkelijker. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn dochtertje groot kijk ondanks dat ik wel van haar geniet, terwijl ik het er weer zwaar mee heb dat mijn 3 jarige al zo groot is
Qua leeftijdsverschil vind ik het perfect, minder had ik denk ik niet overleeft haha. Echt petje af voor mensen die er drie of meer snel achter elkaar hebben, ik doe het jullie niet na.
Wel vind ik twee kinderen nu makkelijker dan het eerste jaar met mijn zoontje. Wetende dat alles voorbij gaat, en zelf ook dingen beter los kunnen laten maakt het wel makkelijker. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik mijn dochtertje groot kijk ondanks dat ik wel van haar geniet, terwijl ik het er weer zwaar mee heb dat mijn 3 jarige al zo groot is
Qua leeftijdsverschil vind ik het perfect, minder had ik denk ik niet overleeft haha. Echt petje af voor mensen die er drie of meer snel achter elkaar hebben, ik doe het jullie niet na.
dinsdag 8 mei 2018 om 15:09
Ik kan me niet voorstellen, dat iemand situaties nooit eens saai vindt. Of nooit eens baaltNYC schreef: ↑08-05-2018 15:05Dank je, lilalinda!
En vraag me af, waarom het toegeven dat iets ook wel eens tegenzit voor sommige mensen zo moeilijk is.
Sinds ik zelf moeder ben, zeg ik op kraamvisite (en tegen zwangere vriendinnen) heel eerlijk dat ik de kraamtijd flink zwaar vond.
Dat geeft je opening voor een gesprek. Dan merk je dat een vriendin een paar weken later durft toe te geven dat het tegenvalt. Dat geeft lucht
dinsdag 8 mei 2018 om 15:10
Ik ben over 2 maanden uitgerekend van de 2e en ben zo ontzettend benieuwd wat voor ventje dat gaat zijn. Als het net zo'n lastige slaper is als zijn broer, kan ik niet bij hem blijven liggen en mee slapen, want dan moet ik op zijn broer letten. En hoe in hemelsnaam eten koken - en opeten - met een baby en een peuter in de buurt?QueenArachnia schreef: ↑08-05-2018 14:59Tussen mijn kinderen zit bijna drie jaar en de pest is dat je eigenlijk best snel vergeet hoe intensief die begintijd ook alweer was. En daarna de ogen- in- je- achterhoofd- dreumestijd. En daarna de peuterpuberteit.
Met dat verschil dat je nu óók nog een ouder kind hebt rondlopen die dus, als je een beetje pech hebt, in een totaal ander ritme zit dan de jongste, die weer een compleet andere aanpak nodig heeft. Waardoor je het gevoel hebt dat je het wiel weer helemaal opnieuw moet uitvinden.
(Ja, als man er is, is dat natuurlijk wel makkelijker, maar vaak koken man en/of ik als de ander nog op werk is). Maar op zich ben ik dan weer wel zo makkelijk dat ik voor de oplossing kiest die dan werkt, dus ik ga het allemaal zien En tal val mensen deden het voor mij, dus dan moet het mij toch ook wel lukken
dinsdag 8 mei 2018 om 15:12
O.a. om deze reden zeg ik ook nooit tegen iemand in haar kraamtijd: "Geniet ervan!".lilalinda schreef: ↑08-05-2018 15:09Ik kan me niet voorstellen, dat iemand situaties nooit eens saai vindt. Of nooit eens baalt
En vraag me af, waarom het toegeven dat iets ook wel eens tegenzit voor sommige mensen zo moeilijk is.
Sinds ik zelf moeder ben, zeg ik op kraamvisite (en tegen zwangere vriendinnen) heel eerlijk dat ik de kraamtijd flink zwaar vond.
Dat geeft je opening voor een gesprek. Dan merk je dat een vriendin een paar weken later durft toe te geven dat het tegenvalt. Dat geeft lucht
Oh, zo'n allergie heb ik ontwikkeld voor de term 'genieten'.
dinsdag 8 mei 2018 om 15:14
Tuurlijk! Uiteindelijk is het bij mij ook helemaal goed gekomen hoor.Morgenstond schreef: ↑08-05-2018 15:10Ik ben over 2 maanden uitgerekend van de 2e en ben zo ontzettend benieuwd wat voor ventje dat gaat zijn. Als het net zo'n lastige slaper is als zijn broer, kan ik niet bij hem blijven liggen en mee slapen, want dan moet ik op zijn broer letten. En hoe in hemelsnaam eten koken - en opeten - met een baby en een peuter in de buurt?
En tal val mensen deden het voor mij, dus dan moet het mij toch ook wel lukken
Alleen wanneer je er middenin zit kan je er vaak lastig voorbij/overheen kijken en kan ik me echt kapot ergeren wanneer mensen tegen je zeggen dat je het dan gewoon zélf niet goed georganiseerd hebt.
(Zeker niet als ze zelf 1 kind hebben.)
