Kinderen
alle pijlers
Kind in je uppie?
woensdag 30 september 2009 om 18:58
Zo, ik ben er ook weer.
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
Wordt denk ik wel tijd voor een (jaja...) schema, want ik ben de draad echt even kwijt!
Ik zet mezelf er in, en wie wil: kom maar door!
NaamLeeftijdAl begonnen?Waar/hoeAl kinderen?OverigVinyl33NeeStart februari 2011 (als het nog lukt) anders maart bij Geertgen. Nee--Chilles38jaGeertgen/eigen donor Nee--Malaika240jaDonor via internet Nee1e inseminatie geëindigd in miskraam.Mama0331NeeOriënterend liefst bekende donor Ja, 1--Zoeter32NeeIntake gehad bij Geertgen NeeSun7634NeeStaat op 2 wachtlijsten nl Rijnstate & St GeertgenNee--Sokpop33Nee/oriënterend/eind oktober naar workshopliefst zi met bekende donor Nee--Superwoman2237Ja,Bekende donor en Denen als back-up via Geertgen NeeIk wed graag op meerdere paardenEmmetjebee39JaOnbekende donor NeeMeerdere tweelingen in de familieJive39JaNa aantal pogingen met bekende donor nu gestopt. Beraadt zich op plan BNeeDe aanhouder wint!!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------
Nou, het heeft een tijd geduurd voor ik dit topic durfde te openen, bang voor (ver)oordelen? Maar bij deze toch maar...
Mijn laatste echte relatie is bijna 7 jaar geleden geëindigd. Hierna heb ik nog 2 kortdurende relaties gehad die niet echt standvastig bleken te zijn, ookal had ik dat graag anders gezien.
Mijn kinderwens daarentegen is zeer standvastig, en wordt met de jaren alleen maar groter. Het laatste jaar denk ik er ook steeds vaker aan om deze misschien alleen in vervulling te laten gaan. Maar die gedachte vind ik ook wel wat eng.
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.
En dat is misschien ook wel zo maar de andere kant van mij zegt dat dat de afgelopen 7 jaar ook niet is gelukt, dus waarom nu ineens wel.
Mijn hoofd is een warboel van dilemma's. Het fijne is dat vrienden er de laatste tijd zelf ook wel over beginnen en dat maakt te rustiger. Er zouden veel mensen achter me staan als ik deze stap zou nemen als ik het zo hoor. Maar het maakt mijn gedachten nog niet rustiger.
Kan ik het een kindje aandoen om zonder vader op te groeien? Ben ik niet ongeduldig omdat ik 'nog maar' 32 ben, en nog tijd heb. En aan de andere kant: ik wil geen oude moeder worden. Moet ik dan eerst 38 zijn voor een dergelijke stap gerechtvaardigd is?
Een kind alleen zal niet makkelijk zijn, en ook zwaar. Maar de stap alleen nemen zal wel een bewuste keuze zijn, dus anders denk ik als dat je plotseling alleen achter blijft met een kind.
Anyway, zoals je hoort: deze kikker is in de war!
Wie kan me van nuchter advies voorzien, van positieve en negatieve verhalen? Wie helpt me de chaos te ordenen?
*Zal ik dit topic plaatsen? Zal ik niet? Ja, ik druk op verzenden...*
woensdag 30 september 2009 om 19:33
Ha Vinyl,
Wat goed dat je deze topic hebt geopend!
Zelf ben ik 2 jaar jonger dan jij bent, maar ook met deze vraag bezig. Ook ik ben al weer jaren single (op wat scharrels na) en zit ook steeds vaker aan een kindje te denken.
Zelf ben ik er nog niet helemaal uit om het nu te doen (zit momenteel zonder baan dus niet erg handig) maar ik wil ook niet nog 5 jaar wachten, want stel dat je niet gelijk zwanger wordt etc.
Heel veel succes met je keuze en bedenk; als je iets echt wilt dan lukt het je!!!
Wat goed dat je deze topic hebt geopend!
Zelf ben ik 2 jaar jonger dan jij bent, maar ook met deze vraag bezig. Ook ik ben al weer jaren single (op wat scharrels na) en zit ook steeds vaker aan een kindje te denken.
Zelf ben ik er nog niet helemaal uit om het nu te doen (zit momenteel zonder baan dus niet erg handig) maar ik wil ook niet nog 5 jaar wachten, want stel dat je niet gelijk zwanger wordt etc.
Heel veel succes met je keuze en bedenk; als je iets echt wilt dan lukt het je!!!
woensdag 30 september 2009 om 19:33
woensdag 30 september 2009 om 19:33
quote:Miesteph schreef op 30 september 2009 @ 19:29:
Ik geloof dat je hier heel goed over na hebt gedacht, je niet over 1 nacht ijs bent gegaan en heel goed weet welke consequenties eraan vastkleven. Je lijkt me een heel fijne moeder om te hebben.
Succes!
Nouhouhou.... ik was al aan het janken
Lief van je!
@ Erwt:
Ik geloof dat je hier heel goed over na hebt gedacht, je niet over 1 nacht ijs bent gegaan en heel goed weet welke consequenties eraan vastkleven. Je lijkt me een heel fijne moeder om te hebben.
Succes!
Nouhouhou.... ik was al aan het janken
Lief van je!
@ Erwt:
woensdag 30 september 2009 om 19:34
quote:smart79 schreef op 30 september 2009 @ 19:33:
Ha Vinyl,
Wat goed dat je deze topic hebt geopend!
Zelf ben ik 2 jaar jonger dan jij bent, maar ook met deze vraag bezig. Ook ik ben al weer jaren single (op wat scharrels na) en zit ook steeds vaker aan een kindje te denken.
Zelf ben ik er nog niet helemaal uit om het nu te doen (zit momenteel zonder baan dus niet erg handig) maar ik wil ook niet nog 5 jaar wachten, want stel dat je niet gelijk zwanger wordt etc.
Heel veel succes met je keuze en bedenk; als je iets echt wilt dan lukt het je!!!Wat fijn om te horen dat er meer zijn die er over denken!
Ha Vinyl,
Wat goed dat je deze topic hebt geopend!
Zelf ben ik 2 jaar jonger dan jij bent, maar ook met deze vraag bezig. Ook ik ben al weer jaren single (op wat scharrels na) en zit ook steeds vaker aan een kindje te denken.
Zelf ben ik er nog niet helemaal uit om het nu te doen (zit momenteel zonder baan dus niet erg handig) maar ik wil ook niet nog 5 jaar wachten, want stel dat je niet gelijk zwanger wordt etc.
Heel veel succes met je keuze en bedenk; als je iets echt wilt dan lukt het je!!!Wat fijn om te horen dat er meer zijn die er over denken!
woensdag 30 september 2009 om 19:34
Vin, wat dapper van je dat je dit deelt en wat Star al zegt; ik vind het stoer!
Natuurlijk bestaat er een plaatje van hoe het ideale gezin er uit moet zien! Persoonlijk ben ik echter bijzonder blij dat minister Rouvoet het niet voor het zeggen heeft.
Ik vind het belangrijk dat een kind gewenst en welkom is. In welke gezinssamenstelling dat is, doet er wat minder toe. Ook bij het ideale plaatje gaat er immers regelmatig wat mis.
Ik heb mijn oudste de eerste 6 jaar vrijwel alleen opgevoed. De vader was op de achtergrond wel aanwezig, maar niet bijzonder actief (prima vader overigens hoor!).
Het was niet altijd even makkelijk, maar soms juist ook heerlijk eenvoudig!
- Geen discussies over opvoeding.
- Je eigen ritme en structuur.
- Je kunt opvoeding op maat bieden.
Als je de keus krijgt zou ik wel kiezen voor een donor die open staat voor contact, mocht het kind daar behoefte aan hebben op latere leeftijd.
Ik wens je veel wijsheid!
Enne... als er wat bezwaren weg gerelativeerd moeten worden dan zeg 't maar!
Natuurlijk bestaat er een plaatje van hoe het ideale gezin er uit moet zien! Persoonlijk ben ik echter bijzonder blij dat minister Rouvoet het niet voor het zeggen heeft.
Ik vind het belangrijk dat een kind gewenst en welkom is. In welke gezinssamenstelling dat is, doet er wat minder toe. Ook bij het ideale plaatje gaat er immers regelmatig wat mis.
Ik heb mijn oudste de eerste 6 jaar vrijwel alleen opgevoed. De vader was op de achtergrond wel aanwezig, maar niet bijzonder actief (prima vader overigens hoor!).
Het was niet altijd even makkelijk, maar soms juist ook heerlijk eenvoudig!
- Geen discussies over opvoeding.
- Je eigen ritme en structuur.
- Je kunt opvoeding op maat bieden.
Als je de keus krijgt zou ik wel kiezen voor een donor die open staat voor contact, mocht het kind daar behoefte aan hebben op latere leeftijd.
Ik wens je veel wijsheid!
Enne... als er wat bezwaren weg gerelativeerd moeten worden dan zeg 't maar!
woensdag 30 september 2009 om 19:35
quote:HEMAlover schreef op 30 september 2009 @ 19:29:
Interessant onderzoek:
http://ehe.osu.edu/news/2009/kamp-dush- ... bility.cfm
Hmmm.. ja!
Thanks!
Interessant onderzoek:
http://ehe.osu.edu/news/2009/kamp-dush- ... bility.cfm
Hmmm.. ja!
Thanks!
woensdag 30 september 2009 om 19:35
Doen!
Een vriendin van me is naar de spermabank gegaan en heeft een zoon van nu 2 jaar. Ze doen het onwijs goed samen en haar grootste droom is dus uitgekomen. Het is wel zwaar maar ze doet het zo ontzettend goed met dat ventje. En hij lijkt ook nog op haar
Stoer van je dat je het overweegt en dat je het topic toch hebt geopend.
Een vriendin van me is naar de spermabank gegaan en heeft een zoon van nu 2 jaar. Ze doen het onwijs goed samen en haar grootste droom is dus uitgekomen. Het is wel zwaar maar ze doet het zo ontzettend goed met dat ventje. En hij lijkt ook nog op haar
Stoer van je dat je het overweegt en dat je het topic toch hebt geopend.
woensdag 30 september 2009 om 19:35
Ik vind je twijfel wat betreft contact met de eventuele vader terecht...
Ik vind dat een kind twee vertrouwenspersonen moet hebben. Het liefste een man en een vrouw, maar twee mannen of twee vrouwen kan natuurlijk ook.
In de eerste jaren speelt het niet maar later krijgt ieder kind strijd met zijn of haar moeder. Dan moet dat kind bij iemand terecht kunnen. Je moet dit niet zo zwaar zien, die strijd maar ieder kind heeft zo'n periode.
Ik vind een homo als donor en als goede vriend op afstand zo slecht nog niet.
Een anonieme donor zou ik nooit kiezen.
Ieder kind wil toch weten waar hij of zij vandaan komt.
Vier dagen opvang....ik vind het net een dag te veel.
Als mensen samen een kind krijgen ga ik die discussie wel aan maar in je eentje snap ik dat minder werken niet echt een optie is.
Is het niet mogelijk dat er en opa of oma een dag per week komt oppassen?
Verder ben ik eigenlijk altijd tegen alleen staand moederschap geweest (bewust dan). Tot ik zelf moeder werd.
Dit geluk zou ik niemand willen ontnemen, dus als je denkt het alleen te kunnen....ga ervoor en geniet!
Ik vind dat een kind twee vertrouwenspersonen moet hebben. Het liefste een man en een vrouw, maar twee mannen of twee vrouwen kan natuurlijk ook.
In de eerste jaren speelt het niet maar later krijgt ieder kind strijd met zijn of haar moeder. Dan moet dat kind bij iemand terecht kunnen. Je moet dit niet zo zwaar zien, die strijd maar ieder kind heeft zo'n periode.
Ik vind een homo als donor en als goede vriend op afstand zo slecht nog niet.
Een anonieme donor zou ik nooit kiezen.
Ieder kind wil toch weten waar hij of zij vandaan komt.
Vier dagen opvang....ik vind het net een dag te veel.
Als mensen samen een kind krijgen ga ik die discussie wel aan maar in je eentje snap ik dat minder werken niet echt een optie is.
Is het niet mogelijk dat er en opa of oma een dag per week komt oppassen?
Verder ben ik eigenlijk altijd tegen alleen staand moederschap geweest (bewust dan). Tot ik zelf moeder werd.
Dit geluk zou ik niemand willen ontnemen, dus als je denkt het alleen te kunnen....ga ervoor en geniet!
woensdag 30 september 2009 om 19:35
Wat betreft de sociale activiteiten. Ik heb op het plaatselijke ROC een briefje opgehangen bij de opleiding tot klassenassistent/kinderleidster en daar heb ik tot nu toe leuke oppasmeisjes vandaan weten te toveren. Sinds ik meneer lastpost onder mijn hoede heb, heb ik overigens een studente MWD die hier een avond in de week de touwtjes in handen houdt. Dat was mijn sportavond. Nu is dat de avond waarop ik eens in de twee à drie weken met een vriendin uit eten ga. (MWD'studente komt dan ook alleen die avond, eet met de jongens, naar bed ritueel en waakt over ze.)
Er zijn momenten waar je intens van geniet, tel die momenten en je leeft!
woensdag 30 september 2009 om 19:35
Fniel, ik wist natuurlijk al een beetje dat dit in je hoofd zat, dus misschien niet alleen gebaseerd op dit topic, maar: ik heb het idee dat je éigenlijk best al wel duidelijk in je hoofd hebt dat je dit zou willen en dat je dit zou kunnen, maar dat je je toch ook voor een groot deel wel afvraagt wat je omgeving (ouders, familie, vrienden) ervan vindt, en dat je dát een lastige vindt. Klopt dat?
Peas on earth!
woensdag 30 september 2009 om 19:36
quote:floor72 schreef op 30 september 2009 @ 19:34:
Enne... als er wat bezwaren weg gerelativeerd moeten worden dan zeg 't maar!
Dankjewel, lief van je!
Oh, en A-donoren, helemaal anoniem, dat mag niet meer (iig niet bij klinieken). Alleen nog B-donoren, waar kinderen op hun 16e de gegevens van kunnen opvragen. Lijkt me ook in het geval van een particuliere donor wel een vereiste voor mij!
Enne... als er wat bezwaren weg gerelativeerd moeten worden dan zeg 't maar!
Dankjewel, lief van je!
Oh, en A-donoren, helemaal anoniem, dat mag niet meer (iig niet bij klinieken). Alleen nog B-donoren, waar kinderen op hun 16e de gegevens van kunnen opvragen. Lijkt me ook in het geval van een particuliere donor wel een vereiste voor mij!
woensdag 30 september 2009 om 19:38
quote:Vinyl schreef op 30 september 2009 @ 18:58:
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.Ja, en als je hem alsnog wel tegen komt, dan accepteert hij jou en je kind, omdat het een goede vent is. En dan kan je eventueel ook nog kinderen met hem krijgen. Toch?
Ik ben nu 32. Aan de ene kant zou je denken: je bent nog jong genoeg om iemand tegen te komen en een gezin mee te starten tzt.Ja, en als je hem alsnog wel tegen komt, dan accepteert hij jou en je kind, omdat het een goede vent is. En dan kan je eventueel ook nog kinderen met hem krijgen. Toch?
woensdag 30 september 2009 om 19:39
Vinyl, ik ben het met Erwt eens. Ook ik weet dit natuurlijk al wat langer en we hebben het er al wat uitgebreider over gehad. Volgens mij weet jij in je hart en hoofd wat je wilt. Ik kan me je twijfels voorstellen maar probeer vooral naar je eigen gevoel te luisteren.
Waar het om gaat is wat jij wil, en wat jij denkt dat je kunt
Waar het om gaat is wat jij wil, en wat jij denkt dat je kunt
woensdag 30 september 2009 om 19:40
woensdag 30 september 2009 om 19:40
@ Whopper: thanks! Mooi verhaal!
@ Noanne: een opa of oma? Hellep, mijn moeder weet net dat ik er over nadenk, dus zo ben ik er nog niet ingedoken
De vertrouwenspersoon voor een kind snap ik, die zal ik zeker ontbhouden, dat lijkt me ook heel belangrijk!
En de oppas: goed plan!
@ HEMAlover: dit is ik denk een meer dan een jaar al iets dat door mijn hoofd speelt. Maar meer van: als ik op mijn 35 nog niet... blabla.
Maar ja, toen ik besefte dat er wachttijden zijn en je ook niet binnen een knip met je vingers een kind hebt begon ik er meer over na te denken. En nu bepraat ik het met het forum, en dat maakt me zo aan het shaken. Door het uit te spreken wordt het heel echt en dat is eng...
@ Erwt: ik zou inderdaad heel graag willen. Maar ben ook bang voor de reacties. Men vindt me nog jong: nog tijd genoeg om iemand tegen te komen, etc. En dan denk ik: wie ben ik om dit zo te forceren?
@ Noanne: een opa of oma? Hellep, mijn moeder weet net dat ik er over nadenk, dus zo ben ik er nog niet ingedoken
De vertrouwenspersoon voor een kind snap ik, die zal ik zeker ontbhouden, dat lijkt me ook heel belangrijk!
En de oppas: goed plan!
@ HEMAlover: dit is ik denk een meer dan een jaar al iets dat door mijn hoofd speelt. Maar meer van: als ik op mijn 35 nog niet... blabla.
Maar ja, toen ik besefte dat er wachttijden zijn en je ook niet binnen een knip met je vingers een kind hebt begon ik er meer over na te denken. En nu bepraat ik het met het forum, en dat maakt me zo aan het shaken. Door het uit te spreken wordt het heel echt en dat is eng...
@ Erwt: ik zou inderdaad heel graag willen. Maar ben ook bang voor de reacties. Men vindt me nog jong: nog tijd genoeg om iemand tegen te komen, etc. En dan denk ik: wie ben ik om dit zo te forceren?
woensdag 30 september 2009 om 19:41
quote:noanne schreef op 30 september 2009 @ 19:40:
Wat betreft verhuizen, aan de ene kant is het makkelijk om bij je familie in de buurt te wonen, maar vegeet niet dat je sociale netwerk uit meer bestaat dan je ouders.Eens... dat is ook lastig. Ik heb vrienden overal zitten. Bij mijn ouders in de buurt, maar ook hier in de buurt. En niet geconcentreerd op 1 woonplaats oid. Lastig!
Wat betreft verhuizen, aan de ene kant is het makkelijk om bij je familie in de buurt te wonen, maar vegeet niet dat je sociale netwerk uit meer bestaat dan je ouders.Eens... dat is ook lastig. Ik heb vrienden overal zitten. Bij mijn ouders in de buurt, maar ook hier in de buurt. En niet geconcentreerd op 1 woonplaats oid. Lastig!
woensdag 30 september 2009 om 19:42
quote:HEMAlover schreef op 30 september 2009 @ 19:37:
Neele, donoren mogen niet meer anoniem zijn. Daarom zijn er ook niet zo veel en zijn de wachtlijsten zo lang!
Ja dat wist ik inderdaad...stom van me.
Maar ik zou zowiezo geen kind van de bank willen denk ik.
Ik zou iemand willen die er eventueel op afstand zou willen zijn.
Niet voor ieder weekend maar wel voor af en toe een dagje, verjaardagen en later af en toe een vakantie.
Lijkt me goed voor zo'n kind.
Neele, donoren mogen niet meer anoniem zijn. Daarom zijn er ook niet zo veel en zijn de wachtlijsten zo lang!
Ja dat wist ik inderdaad...stom van me.
Maar ik zou zowiezo geen kind van de bank willen denk ik.
Ik zou iemand willen die er eventueel op afstand zou willen zijn.
Niet voor ieder weekend maar wel voor af en toe een dagje, verjaardagen en later af en toe een vakantie.
Lijkt me goed voor zo'n kind.
woensdag 30 september 2009 om 19:42
Vinyl,
In mijn 31e levensjaar was ik alleen en had ik precies dezelfde twijfels en gedachten als jij nu. Mijn uiteindelijke beslissing was, dat ik heel, heel graag een kind wilde, maar never nooit alleen. Precies om alle argumenten die hier al genoemd worden van met niemand de verantwoordelijkheid kunnen dragen, financiële krapte (mijn baan betaalt niet heel goed) en er altijd alleen voor staan. Ik wou niet een kind 'nemen' op basis van de hoeveelheid hulp die mensen om mij heen konden en wilden bieden.
Bij mij is die beslissing toen zó rigoreus geweest, dat het nu (want halleluja, ik heb eindelijk De Man gevonden! ) heel veel moeite kost om 'm weer terug te draaien. Sterker nog, ik ben er nog steeds niet uit of ik nu alsnog kinderen wil. Maar dat is off topic.
Als jij er over denkt zoals je er nu over denkt, zou ik niet weten vanuit welk argument jij het niet zou moeten doen.
In mijn 31e levensjaar was ik alleen en had ik precies dezelfde twijfels en gedachten als jij nu. Mijn uiteindelijke beslissing was, dat ik heel, heel graag een kind wilde, maar never nooit alleen. Precies om alle argumenten die hier al genoemd worden van met niemand de verantwoordelijkheid kunnen dragen, financiële krapte (mijn baan betaalt niet heel goed) en er altijd alleen voor staan. Ik wou niet een kind 'nemen' op basis van de hoeveelheid hulp die mensen om mij heen konden en wilden bieden.
Bij mij is die beslissing toen zó rigoreus geweest, dat het nu (want halleluja, ik heb eindelijk De Man gevonden! ) heel veel moeite kost om 'm weer terug te draaien. Sterker nog, ik ben er nog steeds niet uit of ik nu alsnog kinderen wil. Maar dat is off topic.
Als jij er over denkt zoals je er nu over denkt, zou ik niet weten vanuit welk argument jij het niet zou moeten doen.
woensdag 30 september 2009 om 19:42
Ik begrijp heel goed dat juist jij het heel eng vond om op dit forum zo'n persoonlijk dilemma neer te zetten en daarom vind ik het echt ontzettend stoer dat je toch hebt gedaan!
Ik wilde je twee voorbeeldjes meegeven om het misschien wat makkelijker te maken:
Een secretaresse van rond de 50 van een vroegere baan van mij vertelde mij eens dat ze zo graag in deze tijd geboren had willen worden, want de ware was er voor haar nooit gekomen en hierdoor had ze nooit kinderen gekregen en dit deed haar nog steeds veel verdriet.
Een hele goede vriendin van mij met een sterke kinderwens en weinig succes in de liefde bleek op haar 35e onverwacht zwanger te zijn van een kortstondige fling. Zij heeft er heel bewust voor gekozen helemaal alleen voor haar zoontje te zorgen en hoewel het in het begin heel pittig was doet ze het in mijn ogen nog steeds ontzettend goed en heeft ze nooit spijt van deze keuze gehad.
Wat ik hiermee dus zeggen wil als je dit echt, echt, echt heel graag wilt moet je het gewoon doen!
Ik wilde je twee voorbeeldjes meegeven om het misschien wat makkelijker te maken:
Een secretaresse van rond de 50 van een vroegere baan van mij vertelde mij eens dat ze zo graag in deze tijd geboren had willen worden, want de ware was er voor haar nooit gekomen en hierdoor had ze nooit kinderen gekregen en dit deed haar nog steeds veel verdriet.
Een hele goede vriendin van mij met een sterke kinderwens en weinig succes in de liefde bleek op haar 35e onverwacht zwanger te zijn van een kortstondige fling. Zij heeft er heel bewust voor gekozen helemaal alleen voor haar zoontje te zorgen en hoewel het in het begin heel pittig was doet ze het in mijn ogen nog steeds ontzettend goed en heeft ze nooit spijt van deze keuze gehad.
Wat ik hiermee dus zeggen wil als je dit echt, echt, echt heel graag wilt moet je het gewoon doen!
woensdag 30 september 2009 om 19:42
quote:Drift schreef op 30 september 2009 @ 19:39:
Vinyl, ik ben het met Erwt eens. Ook ik weet dit natuurlijk al wat langer en we hebben het er al wat uitgebreider over gehad. Volgens mij weet jij in je hart en hoofd wat je wilt. Ik kan me je twijfels voorstellen maar probeer vooral naar je eigen gevoel te luisteren.
Waar het om gaat is wat jij wil, en wat jij denkt dat je kunt Ja, en dat is zo lastig, kán ik het wel? Of idealiseer ik het, of onderschat ik het?
Vinyl, ik ben het met Erwt eens. Ook ik weet dit natuurlijk al wat langer en we hebben het er al wat uitgebreider over gehad. Volgens mij weet jij in je hart en hoofd wat je wilt. Ik kan me je twijfels voorstellen maar probeer vooral naar je eigen gevoel te luisteren.
Waar het om gaat is wat jij wil, en wat jij denkt dat je kunt Ja, en dat is zo lastig, kán ik het wel? Of idealiseer ik het, of onderschat ik het?
