Mede-stiefmoeders

04-03-2019 16:49 136 berichten
.,.,
anoniem_383509 wijzigde dit bericht op 10-03-2019 11:05
Reden: Topic niet meer nodig
99.79% gewijzigd
sugarmiss schreef:
04-03-2019 18:44
Warom wil je zo graag iets doen alleen met stiefdochter zonder je partner.

Ik doe als moeder wel dingen alleen met mijn kind maar dat is omdat mijn partner op dat moment niet kan. Zou hij de tijd hebben om mee te gaan dan vind ik dat echt veel gezelliger.
Waarom is dat zo raar? Iets alleen met je eigen kind doen is ook juist goed zo nu en dan. Natuurlijk is het gezelliger als mijn vriend mee gaat en dat is ook altijd een feest, maar bijv echte meisjes dingen doen met
haar, of wat dan ook. Iets wat ik niet hoef uit te leggen toch? Alsof ik daar een verkeerde reden voor zou hebben. Ik heb dat overigens nu gewoon geparkeerd en gerespecteerd, is alleen zo jammer dat er soms zo oordelend gekeken wordt hier. Verkeerde forum denk ik.
consuelabananahammok schreef:
04-03-2019 18:42
Ik snap dat eigenlijk ook niet waarom je partner daar zo moeilijk over doet.
Als jij het leuk vindt en zijn dochter ook, wat is het probleem dan?
Want de reden die hij opgeeft dat hij haar al zo weinig ziet vind ik geen argument.
Ik neem aan dat hij de dagen dat ze er is niet 24/ 7 als een schaduw naast haar blijft. Ze gaat nooit eens bij iemand spelen? Of speelt nooit eens alleen op haar kamer? Je partner gaat nooit eens een boodschapje doen of ff de deur uit als ze er is?
Hoezo zou jij dan niet eens een keer een middagje wat leuks met haar kunnen gaan doen?

Klinkt heel verstikkend dat hij haar zo claimt en het jou en dochter niet gunt om samen wat quality time met zijn tweetjes door te brengen.
Dank voor je reactie. Ik denk dat het voor hem nog wennen is. Ze speelt zeker weleens Bij iemand en ook alleen op haar kamer of in de woonkamer in haar speelhoek, en hij gaat ook zeker weleens een boodschapje doen of de hondjes uitlaten. Maar is toch anders. Het gaat me er misschien niet zo zeer om dat ik dat perse zou doen, maar meer dat hij het nog niet wilt geeft me een gek gevoel. Niet het gevoel dat hij me niet vertrouwt, maar wat wel... Weet ik zelf niet zo goed. Ik doe wel alle andere dingen die erbij komen kijken zoals koken, kamer opruimen, wassen en dergelijke, en omdat ik met liefde open sta voor haar, want ze hoort erbij en het gaat goed tussen ons, dan wil je daar toch ook je best voor doen en 1 op 1 iets leuks doen. Daar zal ik nu vast door andere dames commentaar op krijgen, maar denk dat de meesten wel snappen wat ik bedoel zonder scheef te kijken.
Zomervlinders schreef:
04-03-2019 19:57
Dank voor je reactie. Ik denk dat het voor hem nog wennen is. Ze speelt zeker weleens Bij iemand en ook alleen op haar kamer of in de woonkamer in haar speelhoek, en hij gaat ook zeker weleens een boodschapje doen of de hondjes uitlaten. Maar is toch anders. Het gaat me er misschien niet zo zeer om dat ik dat perse zou doen, maar meer dat hij het nog niet wilt geeft me een gek gevoel. Niet het gevoel dat hij me niet vertrouwt, maar wat wel... Weet ik zelf niet zo goed.
Ik denk wel dat het hier wat wringt, het heeft toch wel wat met vertrouwen te maken denk ik. Niet perse alleen vertrouwen in jou, maar ook in de situatie en zijn kind. Maar dat is niet erg, dat komt echt vanzelf. Vijf is ook echt jong en je partner moet nog aan alles wennen, ik begrijp hem wel.

Ik deed sowieso nog niet echt activiteiten alleen met mijn stiefdochter toen ze vijf was. Dat kwam later vanzelf omdat ze er zelf ook wel om ging vragen. Lekker middagje shoppen enzo, dat is echt als ze wat ouder zijn. Ze zijn op deze leeftijd nog zo gericht op de ouders, logisch ook.

Maar ik begrijp jou ook heel goed. Stiefouder zijn is bij vlagen heel ondankbaar, je moet en doet eigenlijk alles voor een ander (je partner en zijn kind) maar moet wel braaf op alles wachten en op de achtergrond staan omdat je nou eenmaal niet de ouder bent. En als je dat uitspreek krijg je vaak over je heen dat je niet moet zeuren omdat je er zelf voor hebt gekozen. En juist omdat ze niet van jou zelf is, heb je gewoon behoefte om een speciale band met haar te creëren. Heel begrijpelijk, en dat komt echt vanzelf.
Lluvia schreef:
04-03-2019 20:55
Ik denk wel dat het hier wat wringt, het heeft toch wel wat met vertrouwen te maken denk ik. Niet perse alleen vertrouwen in jou, maar ook in de situatie en zijn kind. Maar dat is niet erg, dat komt echt vanzelf. Vijf is ook echt jong en je partner moet nog aan alles wennen, ik begrijp hem wel.

Ik deed sowieso nog niet echt activiteiten alleen met mijn stiefdochter toen ze vijf was. Dat kwam later vanzelf omdat ze er zelf ook wel om ging vragen. Lekker middagje shoppen enzo, dat is echt als ze wat ouder zijn. Ze zijn op deze leeftijd nog zo gericht op de ouders, logisch ook.

Maar ik begrijp jou ook heel goed. Stiefouder zijn is bij vlagen heel ondankbaar, je moet en doet eigenlijk alles voor een ander (je partner en zijn kind) maar moet wel braaf op alles wachten en op de achtergrond staan omdat je nou eenmaal niet de ouder bent. En als je dat uitspreek krijg je vaak over je heen dat je niet moet zeuren omdat je er zelf voor hebt gekozen. En juist omdat ze niet van jou zelf is, heb je gewoon behoefte om een speciale band met haar te creëren. Heel begrijpelijk, en dat komt echt vanzelf.
Wat fijn, zo een reactie zoals die van jou! Je kaart idd goed aan wat zijn struikelblok is en na vanavond begrijp ik hem nog beter. Hij vertelde dat hij heeft verzwegen dat hij regelmatig nachtmerries heeft dat haar iets overkomt. Hij zei ook dat dat echt wel zal komen in de toekomst, en zij wil juist met mij dingen alleen ondernemen. Maar hij is ook bang dat het haar zal verwarren, als in als moederfiguur gaan zien en wat 't met haar zal doen. Ze heeft maar 1 moeder en dat ben ik niet, en dat snapt ze ook, laten we dat idd niet complex maken. Dankje ook voor je laatste zin, ik denk dat ik gewoon idd alles goed wil doen en ook voor die kleine, en wil geen moederband juist, ik ben haar vriendin en dat benoemen we ook zo,naast de vriendin van papa. ik hield me sowieso altijd afzijdig en afwachtend en zij kwam altijd naar mij toe, dat is al fijn dat ze me accepteert, hopelijk blijft dat met de pubertijd ook zo haha ;)

Nogmaals dank en ook voor de dames die privé reageren! Sta nog steeds open voor meer berichtjes met jullie verhalen :)
Alle reacties Link kopieren
Zomervlinders schreef:
04-03-2019 19:57
Dank voor je reactie. Ik denk dat het voor hem nog wennen is. Ze speelt zeker weleens Bij iemand en ook alleen op haar kamer of in de woonkamer in haar speelhoek, en hij gaat ook zeker weleens een boodschapje doen of de hondjes uitlaten. Maar is toch anders. Het gaat me er misschien niet zo zeer om dat ik dat perse zou doen, maar meer dat hij het nog niet wilt geeft me een gek gevoel. Niet het gevoel dat hij me niet vertrouwt, maar wat wel... Weet ik zelf niet zo goed. Ik doe wel alle andere dingen die erbij komen kijken zoals koken, kamer opruimen, wassen en dergelijke, en omdat ik met liefde open sta voor haar, want ze hoort erbij en het gaat goed tussen ons, dan wil je daar toch ook je best voor doen en 1 op 1 iets leuks doen. Daar zal ik nu vast door andere dames commentaar op krijgen, maar denk dat de meesten wel snappen wat ik bedoel zonder scheef te kijken.
Jullie hebben nu anderhalf jaar een relatie toch?
En wonen een half jaar samen?
Ik snap wel dat het je dan een raar gevoel geeft, zeker als je kennelijk wel goed genoeg bent om voor haar te wassen/koken/opruimen etc.
Maar als je zegt, ik neem stiefdochter vanmiddag gezellig mee naar de speeltuin, dan kan dat dus niet?
Tussen stiefdochter en jou gaat het ook gewoon goed toch?

Zou er sprake kunnen zijn van jaloezie bij je partner? Bang dat zijn dochter te close wordt met jou?
Geen idee hoor, lijkt mij dat je er eens een heel open gesprek aangaat met je partner wat nu precies het probleem is.
Wat ik vind het best een rare reactie van hem. Bedoel, als dochter ook best eens een keer bij iemand gaat spelen, is hij er toch ook niet bij? En is er toch ook een ander volwassenen die op dat moment de supervisie heeft over zijn dochter.
Waarom is dat dan wel oké, maar niet oké als ze alleen met jou op pad gaat?

Ik ben overigens zelf ook stiefmoeder.
consuelabananahammok wijzigde dit bericht op 05-03-2019 11:48
0.39% gewijzigd
Zomervlinders schreef:
04-03-2019 23:18
Hij zei ook dat dat echt wel zal komen in de toekomst, en zij wil juist met mij dingen alleen ondernemen. Maar hij is ook bang dat het haar zal verwarren, als in als moederfiguur gaan zien en wat 't met haar zal doen. Ze heeft maar 1 moeder en dat ben ik niet, en dat snapt ze ook, laten we dat idd niet complex maken.
Weet je wat verwarrend is voor een kind? Een volwassene in je leven die bij de inner cicle hoort, die een relatie met je vader heeft en hetzelfde huis woont maar niet 100% beschikbaar is en afstand houdt. Een kind betrekt dat op zichzelf: “Ben ik niet leuk, lief, braaf genoeg voor jou?”

Hoe goed bedoeld ook van je vriend. Zijn dochter bindt zich aan jou, of je nou zonder hem een boodschap gaat doen of niet. Laat de relatie en verbintenis gewoon natuurlijk ontstaan, zonder remmingen. Dat is beter en veel makkelijker. Een kind snapt ook zonder die geforceerde moederfiguur-ontwijkende maatregelen echt wel wie haar moeder is. Oma’s zijn toch ook gewoon oma’s? En de oppas de oppas. Laat het los en volg je intuïtie.
Alle reacties Link kopieren
kindrebel schreef:
05-03-2019 06:20
Weet je wat verwarrend is voor een kind? Een volwassene in je leven die bij de inner cicle hoort, die een relatie met je vader heeft en hetzelfde huis woont maar niet 100% beschikbaar is en afstand houdt. Een kind betrekt dat op zichzelf: “Ben ik niet leuk, lief, braaf genoeg voor jou?”

Hoe goed bedoeld ook van je vriend. Zijn dochter bindt zich aan jou, of je nou zonder hem een boodschap gaat doen of niet. Laat de relatie en verbintenis gewoon natuurlijk ontstaan, zonder remmingen. Dat is beter en veel makkelijker. Een kind snapt ook zonder die geforceerde moederfiguur-ontwijkende maatregelen echt wel wie haar moeder is. Oma’s zijn toch ook gewoon oma’s? En de oppas de oppas. Laat het los en volg je intuïtie.
Helemaal eens, vooral met het vetgedrukte. Mijn stiefzoons waren 2, 4 en 6 toen man en ik een relatie kregen en er is nooit enige verwarring geweest over wie hun moeder is. Ik ben echter wel hun stiefmoeder (dat vind ik helemaal geen lelijk woord, maar een eretitel) en dat betekent ook dat ik mede-verzorger ben. Ik ga dus met de jongens kleding of nieuwe schoenen kopen, naar de kapper, overhoor hun huiswerk, koop verjaardagscadeautjes, geef ze straf als ze zich niet gedragen en ja, ga ook regelmatig een dagje met hen allen of een van hen op stap. Ik ben heel blij dat man daar (op een heel natuurlijke manier, dus niet ‘ik moet nu iets samen doen voor de onderlinge band’) alle ruimte voor heeft gegeven.

Sorry TO, maar zelfs na de uitleg van je partner vind ik het niet echt beter klinken.
kindrebel schreef:
05-03-2019 06:20
Een kind snapt ook zonder die geforceerde moederfiguur-ontwijkende maatregelen echt wel wie haar moeder is. Oma’s zijn toch ook gewoon oma’s? En de oppas de oppas. Laat het los en volg je intuïtie.
Hier ben ik het niet mee eens. De ex van mijn man laat haar echtgenoot papa noemen. Dit is al zo sinds stiefdochter 2-3 was (ze is nu 7) dus die heeft echt momenten gehad dat ze het niet helemaal wist. Dat halfbroers bij ons evenveel familie zijn als halfbroer bij haar moeder bijvoorbeeld was ook onduidelijk omdat ze daar mama en papa zei en bij ons Papa en vriendin.
consuelabananahammok schreef:
04-03-2019 23:52
Jullie hebben nu anderhalf jaar een relatie toch?
En wonen een half jaar samen?
Ik snap wel dat het je dan een raar gevoel geeft, zeker als je kennelijk wel goed genoeg bent om voor haar te wassen/koken/opruimen etc.
Maar als je zegt, ik neem stiefdochter vanmiddag gezellig mee naar de speeltuin, dan kan dat dus niet?
Tussen stiefdochter en jou gaat het ook gewoon goed toch?

Zou er sprake kunnen zijn van jaloezie bij je partner? Bang dat zijn dochter te close wordt met jou?
Geen idee hoor, lijkt mij dat je er eens een heel open gesprek aangaat met je partner wat nu precies het probleem is.
Wat ik vind het best een rare reactie van hem. Bedoel, als dochter ook best eens een keer bij iemand gaat spelen, is hij er toch ook niet bij? En is er toch ook een ander volwassenen die op dat moment de supervisie heeft over zijn dochter.
Waarom is dat dan wel oké, maar niet oké als ze alleen met jou op pad gaat?

Ik ben overigens zelf stiefmoeder van 4 kids.
Klopt, dat vind hij nog niet fijn. Ik vind het zelf ook jammer en begrijp het merendeels niet dat hij er nog zo in staat, maar ik kan hem niet dwingen. Het geeft me echter alleen een raar gevoel, en mag hopen dat dat binnenkort losloopt. Hij vindt het nog te vroeg.. Hij wil er vooral voor zn dochter zijn als zij wel bij ons is, naast dat hij overbezorgd is, daarom laat hij haar op dagen dat hij eens in de avond een werk evenement heeft wel bij haar moeder slapen, zodat hij de dag erna als hij de avond vrij is gewoon met haar kan zijn, van de BSO kan ophalen en dergelijke. Siert hem natuurlijk, maar ben zelf benieuwd wanneer ik dan wel met haar eens alleen wat kan doen. Dat zal niet super vaak zijn, maar ik vroeg t me af en het antwoord wringt bij mij meer dan de grootte van mijn wens om eens met haar naar de speeltuin o.i.d. te gaan doen.

Ze speelt overigens vaker met een vriendje of vriendinnetje als ze bij de moeder is, merendeel omdat de moeder wat gezondheidsklachten heeft en weinig energie, dan spelen ze of bij hun thuis of ze brengt haar naar het andere kindje. Dus dat gaat niet van de tijd met de vader af. Maar ik snap je punt.. ik kan hem helaas niet dwingen, het voelt voor hem als ik er op door ga alsof ik haar moeder wil zijn, maar dat is totaal niet zo, het is een natuurlijk proces, althans voor mij, beter dan dat ik niet kan wachten totdat zij weer bij haar moeder is lijkt mij.
kindrebel schreef:
05-03-2019 06:20
Weet je wat verwarrend is voor een kind? Een volwassene in je leven die bij de inner cicle hoort, die een relatie met je vader heeft en hetzelfde huis woont maar niet 100% beschikbaar is en afstand houdt. Een kind betrekt dat op zichzelf: “Ben ik niet leuk, lief, braaf genoeg voor jou?”

Hoe goed bedoeld ook van je vriend. Zijn dochter bindt zich aan jou, of je nou zonder hem een boodschap gaat doen of niet. Laat de relatie en verbintenis gewoon natuurlijk ontstaan, zonder remmingen. Dat is beter en veel makkelijker. Een kind snapt ook zonder die geforceerde moederfiguur-ontwijkende maatregelen echt wel wie haar moeder is. Oma’s zijn toch ook gewoon oma’s? En de oppas de oppas. Laat het los en volg je intuïtie.
Ik ben het volledig met je eens. Helaas moet hij daar dan ook open voor staan, dat ik met haar alleen op stap ga. hij is superblij hoe het gaat tussen mij en haar en zegt dat ook regelmatig, dat is wel zo. Ik speel ook altijd met haar als ze dat wilt, in huis in haar kamertje bijvoorbeeld, en duikt meestal bij mij weg als ze even verlegen is buiten als ze door iemand wordt aangesproken in plaats van bij haar vader, dus ze voelt zich op haar gemak bij me, ik kan hierin mijn intuïtie wel volgen maar kan de vader niet dwingen met alleen te laten met haar.. Het is niet dat mijn drang zo groot is om dat te doen, 1 op 1 naar de stad of speelparadijs of dierentuin enz, maar het feit dat hij daar nog niet klaar voor is steekt me een beetje. Maar we zien wel hoe t gaat :) ik heb lig besloten dat ik iets minder zal doen qua opruimen en dingen om het hem gemakkelijker te maken, niet dat ik helemaal niets meer doe, maar dan trek ik ook een grens als ik niet volledig 'toegang' heb met de leuke dingen, buiten de dingen om die biologische ouders dan doen zoals oudergesprekken en de opvoeding en dergelijke.
-Nienke- schreef:
05-03-2019 08:09
Helemaal eens, vooral met het vetgedrukte. Mijn stiefzoons waren 2, 4 en 6 toen man en ik een relatie kregen en er is nooit enige verwarring geweest over wie hun moeder is. Ik ben echter wel hun stiefmoeder (dat vind ik helemaal geen lelijk woord, maar een eretitel) en dat betekent ook dat ik mede-verzorger ben. Ik ga dus met de jongens kleding of nieuwe schoenen kopen, naar de kapper, overhoor hun huiswerk, koop verjaardagscadeautjes, geef ze straf als ze zich niet gedragen en ja, ga ook regelmatig een dagje met hen allen of een van hen op stap. Ik ben heel blij dat man daar (op een heel natuurlijke manier, dus niet ‘ik moet nu iets samen doen voor de onderlinge band’) alle ruimte voor heeft gegeven.

Sorry TO, maar zelfs na de uitleg van je partner vind ik het niet echt beter klinken.
Ik ben het ook met jullie eens, en stiefmoeder is zeker geen lelijk woord (bonusmama en dergelijke vind ik dan wel weer vreselijk haha), en de uitleg staat me ook niet helemaal aan, maar ik kan hem helaas niet dwingen en het voor hem dan eventjes als gewenning gunnen, denk ik zo. Superfijn dat het bij jullie zo soepel verliep en wat je zegt, op een natuurlijke manier. Voor mij voelt ook dat het moment nu wel daar is dat zulk soort dingen moeten kunnen, of ophalen van de BSO op mijn vrije dag, als hij nog niet wil dat ik wat leuks ga doen met haar in plaats van de BSO, maar als hij vindt dat dat nog niet nodig is of fijn bij voelt.... Mocht dit over een half jaar nog zo zijn dan zal ik zelf wel echt een groot probleem er mee hebben en afvragen hoe we dan in onze relatie staan, los daarvan is namelijk alles wel goed en fijn en romantiseer ik niets zoals Nouschi beaamt. Maar lijkt me wel dat, al helemaal nu we samenwonen, dit toch iets is wat erbij zal gaan horen als je een klik hebt met een kindje, ook al is ze niet van mij. Fijn dat dit allemaal bij jou wel zo liep! Stiekem een beetje jaloers ;) maar wie weet.
consuelabananahammok schreef:
04-03-2019 23:52
Jullie hebben nu anderhalf jaar een relatie toch?
En wonen een half jaar samen?
Ik snap wel dat het je dan een raar gevoel geeft, zeker als je kennelijk wel goed genoeg bent om voor haar te wassen/koken/opruimen etc.
Maar als je zegt, ik neem stiefdochter vanmiddag gezellig mee naar de speeltuin, dan kan dat dus niet?
Tussen stiefdochter en jou gaat het ook gewoon goed toch?

Zou er sprake kunnen zijn van jaloezie bij je partner? Bang dat zijn dochter te close wordt met jou?
Geen idee hoor, lijkt mij dat je er eens een heel open gesprek aangaat met je partner wat nu precies het probleem is.
Wat ik vind het best een rare reactie van hem. Bedoel, als dochter ook best eens een keer bij iemand gaat spelen, is hij er toch ook niet bij? En is er toch ook een ander volwassenen die op dat moment de supervisie heeft over zijn dochter.
Waarom is dat dan wel oké, maar niet oké als ze alleen met jou op pad gaat?

Ik ben overigens zelf stiefmoeder van 4 kids.
oh sorry, vergat te reageren, nee jaloezie zeker niet, hij geeft ook vaak aan dat hij ziet hoe dol ze op me is, en dat hij daar zo blij mee is en niet beter kon wensen.
consuelabananahammok schreef:
04-03-2019 23:52
Jullie hebben nu anderhalf jaar een relatie toch?
En wonen een half jaar samen?
Ik snap wel dat het je dan een raar gevoel geeft, zeker als je kennelijk wel goed genoeg bent om voor haar te wassen/koken/opruimen etc.
Maar als je zegt, ik neem stiefdochter vanmiddag gezellig mee naar de speeltuin, dan kan dat dus niet?
Tussen stiefdochter en jou gaat het ook gewoon goed toch?

Zou er sprake kunnen zijn van jaloezie bij je partner? Bang dat zijn dochter te close wordt met jou?
Geen idee hoor, lijkt mij dat je er eens een heel open gesprek aangaat met je partner wat nu precies het probleem is.
Wat ik vind het best een rare reactie van hem. Bedoel, als dochter ook best eens een keer bij iemand gaat spelen, is hij er toch ook niet bij? En is er toch ook een ander volwassenen die op dat moment de supervisie heeft over zijn dochter.
Waarom is dat dan wel oké, maar niet oké als ze alleen met jou op pad gaat?

Ik ben overigens zelf stiefmoeder van 4 kids.
oh sorry, vergat te reageren, nee jaloezie zeker niet, hij geeft ook vaak aan dat hij ziet hoe dol ze op me is, en dat hij daar zo blij mee is en niet beter kon wensen.
Zomervlinders schreef:
05-03-2019 09:13
. Het is niet dat mijn drang zo groot is om dat te doen, 1 op 1 naar de stad of speelparadijs of dierentuin enz, maar het feit dat hij daar nog niet klaar voor is steekt me een beetje.
Ik vind dat je hier wel hele verschillende dingen noemt. Alleen even voor de boodschappen naar het dorp doe ik bijvoorbeeld wel met stiefdochter maar dierentuin en speelparadijs etc. doen wij als gezin. Ik vind het raar om je partner dan thuis te laten als hij gewoon mee kan. Bioscoop heb ik wel eens alleen gedaan met haar maar dat is ook omdat 1 van ons bij onze zoon van 2 moet blijven.
1-Aapje schreef:
05-03-2019 09:34
Ik vind dat je hier wel hele verschillende dingen noemt. Alleen even voor de boodschappen naar het dorp doe ik bijvoorbeeld wel met stiefdochter maar dierentuin en speelparadijs etc. doen wij als gezin. Ik vind het raar om je partner dan thuis te laten als hij gewoon mee kan. Bioscoop heb ik wel eens alleen gedaan met haar maar dat is ook omdat 1 van ons bij onze zoon van 2 moet blijven.
Dat kan dat je dit anders doet. Natuurlijk is dat gezellig met z'n drietjes, maar speelparadijs samen klimmen en doen (doet hij soms ook zonder mij en is ook goed voor hun band) is bij ons om de hoek, of lunchen samen in een kinder speel café, bios, shoppen, dat soort dingen. Is niet heel gek lijkt mij. Maar goed, dierentuin, eens dat is leuker samen. Gaat meer om 't principe
Ik vind het dus wel logischer dat ze dingen alleen met haar vader doet en dat hij gewoon graag tijd met haar doorbrengt als ze daar is. Tenslotte is ze bij jullie omdat ze dan bij haar vader is. En hard gezegd is de band met de vader belangrijker dan die met de stiefmoeder.

Vraagt ze er zelf om om alleen iets met jou te doen?
1-Aapje schreef:
05-03-2019 10:12
Ik vind het dus wel logischer dat ze dingen alleen met haar vader doet en dat hij gewoon graag tijd met haar doorbrengt als ze daar is. Tenslotte is ze bij jullie omdat ze dan bij haar vader is. En hard gezegd is de band met de vader belangrijker dan die met de stiefmoeder.
Als je als vader en stiefmoeder gekozen hebt voor de relatie inclusief de kinderen en alle voor en nadelen die daarbij komen kijken, dan is de band met de stiefmoeder even belangrijk als die met vader.

Een kind maakt dat onderscheid helemaal niet en je doet een kind tekort als je denkt dat je zulke prioriteiten moet stellen.
Elk mens, ook kinderen gaan unieke relaties aan en die zijn allemaal belangrijk.
kindrebel schreef:
05-03-2019 10:30
Als je als vader en stiefmoeder gekozen hebt voor de relatie inclusief de kinderen en alle voor en nadelen die daarbij komen kijken, dan is de band met de stiefmoeder even belangrijk als die met vader.

Een kind maakt dat onderscheid helemaal niet en je doet een kind tekort als je denkt dat je zulke prioriteiten moet stellen.
Elk mens, ook kinderen gaan unieke relaties aan. Zeker met mensen met wie ze hun dagelijks leven delen. Of je nou een ouder of stiefmoeder bent, dat doet er helemaal niet toe.
Dan denken we daar anders over. Ik ben al 5 jaar stiefmoeder maar haar basis blijven de ouders. Zonder vader zou dochter niet 4 dagen per week daar zijn, dat is een groot verschil.
1-Aapje schreef:
05-03-2019 10:12
Ik vind het dus wel logischer dat ze dingen alleen met haar vader doet en dat hij gewoon graag tijd met haar doorbrengt als ze daar is. Tenslotte is ze bij jullie omdat ze dan bij haar vader is. En hard gezegd is de band met de vader belangrijker dan die met de stiefmoeder.

Vraagt ze er zelf om om alleen iets met jou te doen?
Hier ergens boven heb ik dat ook gezegd, dus ik deel je mening. En zoiets is ook belangrijker dan met mij! Absoluut waar. Ze vraagt er idd om sinds kort
Alle reacties Link kopieren
Ik zou niet te lang wachten tot je officieel 'mee mag ' doen.
Vind hij je wel de vrouw van zijn leven want hij lijkt jullie een beetje apart te willen houden en dat is geen goed teken.
Een nieuwe oppas wordt ook de eerste dag uitgelegd waar alles staat en dan neemt ze het kind over om op te passen en na anderhalf jaar krijgt jij nog niet het minste beetje vertrouwen om iets leuks met haar te doen?
Ik vraag me af of hij genoeg om je geeft als ie je zo op afstand en op je plaats houdt.
Geen goed teken.
1-Aapje schreef:
05-03-2019 10:35
Dan denken we daar anders over. Ik ben al 5 jaar stiefmoeder maar haar basis blijven de ouders. Zonder vader zou dochter niet 4 dagen per week daar zijn, dat is een groot verschil.
Ik ben ook 5 jaar stiefmoeder. En tuurlijk zijn haar ouders de basis. Wat ik probeer te zeggen is dat ik vind (of denk) dat op het moment dat je voor deze relatie/gezinsvorm kiest, je ‘all in’ moet zijn. Dat moet je als stiefouder willen vind ik en dat moet je als ouder aanmoedigen en steunen.
MissMaran schreef:
05-03-2019 10:51
Ik zou niet te lang wachten tot je officieel 'mee mag ' doen.
Vind hij je wel de vrouw van zijn leven want hij lijkt jullie een beetje apart te willen houden en dat is geen goed teken.
Een nieuwe oppas wordt ook de eerste dag uitgelegd waar alles staat en dan neemt ze het kind over om op te passen en na anderhalf jaar krijgt jij nog niet het minste beetje vertrouwen om iets leuks met haar te doen?
Ik vraag me af of hij genoeg om je geeft als ie je zo op afstand en op je plaats houdt.
Geen goed teken.

Precies wat ik dacht. Je 'mag' niet met het kind op pad, misschien is hij wel niet zo zeker over jou.
Kindrebel en aapje, ik vind ook dat de ouders hetzelfde zijn en belangrijker dan de stiefvader of moeder,met vele zaken. Maar 't lijkt mij dat bepaalde dingen naar verloop van tijd wel normaal gaan worden als de opvang doen als papa even weg moet, af en toe iets leuks doen al was 't een uurtje, puur voor de band? Vooral als je samenwoont gaat zoiets normaliter toch vanzelf. Tuurlijk is dingen ondernemen met z'n drietjes 't leukste en zou 't niet eisen als iets verplicht per Maand ofzo, en is 't belangrijker dat zij iets alleen dan doen dat ze met mij is.
MissMaran schreef:
05-03-2019 10:51
Ik zou niet te lang wachten tot je officieel 'mee mag ' doen.
Vind hij je wel de vrouw van zijn leven want hij lijkt jullie een beetje apart te willen houden en dat is geen goed teken.
Een nieuwe oppas wordt ook de eerste dag uitgelegd waar alles staat en dan neemt ze het kind over om op te passen en na anderhalf jaar krijgt jij nog niet het minste beetje vertrouwen om iets leuks met haar te doen?
Ik vraag me af of hij genoeg om je geeft als ie je zo op afstand en op je plaats houdt.
Geen goed teken.
In onze relatie laat hij heel goed merken dat hij echt mij als z'n vrouw ziet ja, en zou niet anders willen, en laat dat ook vaak merken. Vandaar dat het me dwars zit en ik het niet begrijp. Hij heeft klaarblijkelijk moeite maar om dan meteen onze relatie in twijfel te trekken gaat wat ver.
MissMaran schreef:
05-03-2019 10:51
Ik zou niet te lang wachten tot je officieel 'mee mag ' doen.
Vind hij je wel de vrouw van zijn leven want hij lijkt jullie een beetje apart te willen houden en dat is geen goed teken.
Een nieuwe oppas wordt ook de eerste dag uitgelegd waar alles staat en dan neemt ze het kind over om op te passen en na anderhalf jaar krijgt jij nog niet het minste beetje vertrouwen om iets leuks met haar te doen?
Ik vraag me af of hij genoeg om je geeft als ie je zo op afstand en op je plaats houdt.
Geen goed teken.
Overigens wil hij ALTIJD dat ik meega als ze iets gaan doen, dus houdt me niet op afstand en zegt dingen als "ze kan wel even een knuffel gebruiken" of kopen samen iets liefs voor me, of maken een tekening voor mij en stelt hij dan voor. Hij betrekt me letterlijk met alles maar vindt 't blijkbaar eng z'n dochtertje helemaal even los te laten ofzo. Ik kan zoiets niet afdwingen maar zegt niets over onze relatie lijkt mij. Dit is ook z'n eerste relatie sinds hij een kind heeft en weg bij haar moeder. Maar idd, zou willen dat hij er geen moeite mee had.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven