Kinderen
alle pijlers
meer / andermans kinderen na een scheiding
zaterdag 31 januari 2009 om 00:51
Ik wil niemand schofferen , dat als eerste !
Maarrrrr .......
Mij lijkt dat dus enorm moeilijk , als je zelf vindt dat je klaar bent met kinderen krijgen en je voedt na een scheiding ( mede ) kinderen van een ander op . Dan heb je er dus meer dan je ooit gewild had .
Als 1 op de 3 huwelijken strandt , dan - even grofweg - voeden 1 op de 3 vaders kinderen van een andere man op .En worden hun kinderen ( mede ) opgevoed door de nieuwe partner van zijn exvrouw . Heel bout ; zou het niet lonen om pas in huwelijk 2 aan kinderen te beginnen ?
Ik word wat dat betreft steeds cynischer , helaas .
" We " komen een keer op een punt dat je gewoon met iemand kinderen maakt omdat je dan mooie , slimme kindjes krijgt , niet omdat die meneer zo leuk relatiemateriaal is . En dan zoek je een lieverdje op die ze opvoedt .
En om mijn stokpaardje te berijden ; ik houd mijn hart weleens vast ; als moeder van zoons heb ik dus een kans van 1 op 3 dat onze kleinkinderen opgevoed worden door mijn ex-schoondochter met haar nieuwe partner en dat ik meer te maken heb met de stiefkinderen van mijn zoons .
Nogmaals ; niet bedoeld om iemand te krenken !
Maarrrrr .......
Mij lijkt dat dus enorm moeilijk , als je zelf vindt dat je klaar bent met kinderen krijgen en je voedt na een scheiding ( mede ) kinderen van een ander op . Dan heb je er dus meer dan je ooit gewild had .
Als 1 op de 3 huwelijken strandt , dan - even grofweg - voeden 1 op de 3 vaders kinderen van een andere man op .En worden hun kinderen ( mede ) opgevoed door de nieuwe partner van zijn exvrouw . Heel bout ; zou het niet lonen om pas in huwelijk 2 aan kinderen te beginnen ?
Ik word wat dat betreft steeds cynischer , helaas .
" We " komen een keer op een punt dat je gewoon met iemand kinderen maakt omdat je dan mooie , slimme kindjes krijgt , niet omdat die meneer zo leuk relatiemateriaal is . En dan zoek je een lieverdje op die ze opvoedt .
En om mijn stokpaardje te berijden ; ik houd mijn hart weleens vast ; als moeder van zoons heb ik dus een kans van 1 op 3 dat onze kleinkinderen opgevoed worden door mijn ex-schoondochter met haar nieuwe partner en dat ik meer te maken heb met de stiefkinderen van mijn zoons .
Nogmaals ; niet bedoeld om iemand te krenken !
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 1 februari 2009 om 08:12
quote:HoiPippiLangkous schreef op 31 januari 2009 @ 22:27:
[...]
Hoe bedoel je?
Ik bedenk me net; Zouden moeders die dochters hebben zich ook zo'n zorgen maken over dat hun bloedjes van meiden straks allemaal een draak van een schoonmoeder krijgen?Nee daar denk ik eigenlijk nooit zo over na wel denk ik soms na over wat voor schoonmoeder ik zelf later zal zijn want ik heb zowel een dochter als een zoon.
[...]
Hoe bedoel je?
Ik bedenk me net; Zouden moeders die dochters hebben zich ook zo'n zorgen maken over dat hun bloedjes van meiden straks allemaal een draak van een schoonmoeder krijgen?Nee daar denk ik eigenlijk nooit zo over na wel denk ik soms na over wat voor schoonmoeder ik zelf later zal zijn want ik heb zowel een dochter als een zoon.
zondag 1 februari 2009 om 08:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2009 @ 22:14:
Maar , Mamzelle ( bijvoorbeeld ) hoe zit het nou als je als ouder genoeg kinderen denkt te hebben en je nieuwe partner brengt er nog zoveel mee ? Of hoe is het als je je eigen kinderen minder vaak ziet dan de kinderen van je nieuwe partner ? ik kan me daar namelijk niets bij voorstellen .Ik kan mij daar ook weinig bij voorstellen dat zal ook wel de reden zijn waarom ik nog steeds vrijgezel ben
Wanneer de kinderen al volwassen zijn lijkt het mij nog net even weer anders.
Maar , Mamzelle ( bijvoorbeeld ) hoe zit het nou als je als ouder genoeg kinderen denkt te hebben en je nieuwe partner brengt er nog zoveel mee ? Of hoe is het als je je eigen kinderen minder vaak ziet dan de kinderen van je nieuwe partner ? ik kan me daar namelijk niets bij voorstellen .Ik kan mij daar ook weinig bij voorstellen dat zal ook wel de reden zijn waarom ik nog steeds vrijgezel ben
Wanneer de kinderen al volwassen zijn lijkt het mij nog net even weer anders.
zondag 1 februari 2009 om 09:47
quote:blijfgewoonbianca schreef op 31 januari 2009 @ 21:33:
[...]
ook . Maar gewoon het feit dat je iedereen ziet proberen , het is niet simpelweg ontspannen meer en vanzelfsprekend ; men moet moeite doen .Nu begrijp ik beter waar je eerste "angst" vandaan komt. Het meest fijne aan je familie is dat alles redelijk vanzelfsprekend is. Je bent heerlijk bij elkaar op je gemak en door nieuwe stief/bonus/aangepartnerde kinderen moet er meer op de tenen gelopen worden. Dat haalt het relaxte eraf. Zelf heb ik het hier als kind van gescheiden ouders weinig van gemerkt. Nu ik daar op terug kijk is dat toch wel heel bijzonder. Helemaal omdat ik zelf merk dat is soms moeite heb met de (redelijk nieuwe) bonuskinderen van mijn schoonzus (zus van vriend). Om ze maar zo welkom mogelijk te laten voelen passen mijn schoonouders alles op de kinderen aan. Met kerst om 5 uur eten (ze zijn 6 en 10!) waarbij de kinderen doorspelen met de DS, mooie cadeaus kopen voor kerst waar ze niet eens blij mee zijn omdat ze zo verwend worden. Nou ja er zijn genoeg voorbeelden en ik erger me hieraan omdat het nu al niet meer is zoals het was. Pff hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
[...]
ook . Maar gewoon het feit dat je iedereen ziet proberen , het is niet simpelweg ontspannen meer en vanzelfsprekend ; men moet moeite doen .Nu begrijp ik beter waar je eerste "angst" vandaan komt. Het meest fijne aan je familie is dat alles redelijk vanzelfsprekend is. Je bent heerlijk bij elkaar op je gemak en door nieuwe stief/bonus/aangepartnerde kinderen moet er meer op de tenen gelopen worden. Dat haalt het relaxte eraf. Zelf heb ik het hier als kind van gescheiden ouders weinig van gemerkt. Nu ik daar op terug kijk is dat toch wel heel bijzonder. Helemaal omdat ik zelf merk dat is soms moeite heb met de (redelijk nieuwe) bonuskinderen van mijn schoonzus (zus van vriend). Om ze maar zo welkom mogelijk te laten voelen passen mijn schoonouders alles op de kinderen aan. Met kerst om 5 uur eten (ze zijn 6 en 10!) waarbij de kinderen doorspelen met de DS, mooie cadeaus kopen voor kerst waar ze niet eens blij mee zijn omdat ze zo verwend worden. Nou ja er zijn genoeg voorbeelden en ik erger me hieraan omdat het nu al niet meer is zoals het was. Pff hoe kan ik hier het beste mee omgaan?
zondag 1 februari 2009 om 10:14
Wat ontzttend lief van je schoonouders ToP. Misschien een beetje overdreven, maar so what?
Trekken ze de nieuwe kleinkids voor op de 'echte'? Zoja, dan heb je ene punt dat je bespreekbaar moet maken.
Zo niet, wat kinderachtig dat jij je daaraan zit te ergeren.
Sowieso word ik een beetje bozig van dit topic. Al dat gezeur van die stieftantes/grooyouders/ooms. Verplaats je eens in de schoenen van die kids, die hebben het er een stuk moeilijker mee hoor.
Leuk joh, papa en mama gescheiden, allebei een nieuwe partner en hoppa, zomaar 2 families die aan jou moeten wennen..... Omgekeerde wereld toch?
En daarbij, hoevaak zie je de stiefkids van je familie? Zo'n impact heeft het toch allemaal niet? Gutgut, moet je om 5 uur aan het kerstdiner voor die kinderen, so what?
Aan de moeders hier; stel je gaat scheiden en je hoort van je kids dat je nieuwe stieftante aan hen moet wennen en dat moeilijk vindt. Dan zou je toch ook denken dat jouw kind het stukken moeilijker heeft dan die tante?
(en waarom ben ik juist degene die het voor die kids opneemt?)
Trekken ze de nieuwe kleinkids voor op de 'echte'? Zoja, dan heb je ene punt dat je bespreekbaar moet maken.
Zo niet, wat kinderachtig dat jij je daaraan zit te ergeren.
Sowieso word ik een beetje bozig van dit topic. Al dat gezeur van die stieftantes/grooyouders/ooms. Verplaats je eens in de schoenen van die kids, die hebben het er een stuk moeilijker mee hoor.
Leuk joh, papa en mama gescheiden, allebei een nieuwe partner en hoppa, zomaar 2 families die aan jou moeten wennen..... Omgekeerde wereld toch?
En daarbij, hoevaak zie je de stiefkids van je familie? Zo'n impact heeft het toch allemaal niet? Gutgut, moet je om 5 uur aan het kerstdiner voor die kinderen, so what?
Aan de moeders hier; stel je gaat scheiden en je hoort van je kids dat je nieuwe stieftante aan hen moet wennen en dat moeilijk vindt. Dan zou je toch ook denken dat jouw kind het stukken moeilijker heeft dan die tante?
(en waarom ben ik juist degene die het voor die kids opneemt?)
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 1 februari 2009 om 10:29
Wuiles, dat de (stief)ouders zelf enorm moeten wennen dat lijkt me duidelijk. Maar als ik hier lees hoe moeilijk stiefgrootouders en -ooms en tantes erover doen.... Ik snap dat niet.
Ik moet niet meer of minder wennen aan een stiefneefje dan aan een 'eigen' neefje. Ik maak dat verschil niet, waarom zou ik? En ik ben dolblij dat ik dat voorbeeld van mijn ouders heb gehad, weer een reden om extra trots op hen te zijn.
Ik moet niet meer of minder wennen aan een stiefneefje dan aan een 'eigen' neefje. Ik maak dat verschil niet, waarom zou ik? En ik ben dolblij dat ik dat voorbeeld van mijn ouders heb gehad, weer een reden om extra trots op hen te zijn.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 1 februari 2009 om 10:34
Als ik thuis zou komen met stiefkids dan zou mijn familie (nadat ze van de verbazing zijn bekomen) die kids gewoon behandelen zoals ze alle kids behandelen; opnmen in de familie, klaar.
Zelfs de zus met wie ik ruzie heb zou normaal doen tegen die kids. Niemand zou aan hen 'moeten wennen'. Is voor ons heel logisch. Gelukkig.
Zelfs de zus met wie ik ruzie heb zou normaal doen tegen die kids. Niemand zou aan hen 'moeten wennen'. Is voor ons heel logisch. Gelukkig.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 1 februari 2009 om 11:29
quote:HoiPippiLangkous schreef op 01 februari 2009 @ 10:34:
Als ik thuis zou komen met stiefkids dan zou mijn familie (nadat ze van de verbazing zijn bekomen) die kids gewoon behandelen zoals ze alle kids behandelen; opnmen in de familie, klaar.
Zelfs de zus met wie ik ruzie heb zou normaal doen tegen die kids. Niemand zou aan hen 'moeten wennen'. Is voor ons heel logisch. Gelukkig.Dat 'opnemen' gaat niet altijd van vandaag op morgen. Het kost ook gewoon tijd om met elkaar nieuwe gewoonten en tradities te laten ontstaan. De stief- kinderen/kleinkinderen/neven/nichten zich welkom laten voelen is een belangrijk begin. De volgende stap is samen ontdekken wat je met elkaar deelt en wat niet.
Als ik thuis zou komen met stiefkids dan zou mijn familie (nadat ze van de verbazing zijn bekomen) die kids gewoon behandelen zoals ze alle kids behandelen; opnmen in de familie, klaar.
Zelfs de zus met wie ik ruzie heb zou normaal doen tegen die kids. Niemand zou aan hen 'moeten wennen'. Is voor ons heel logisch. Gelukkig.Dat 'opnemen' gaat niet altijd van vandaag op morgen. Het kost ook gewoon tijd om met elkaar nieuwe gewoonten en tradities te laten ontstaan. De stief- kinderen/kleinkinderen/neven/nichten zich welkom laten voelen is een belangrijk begin. De volgende stap is samen ontdekken wat je met elkaar deelt en wat niet.
zondag 1 februari 2009 om 13:46
Interessante kwestie, en ik kan me de zorgen van BGB heel goed voorstellen. Grotendeels is het ver van mijn bed. Mijn ouders zijn al jarenlang gelukkig getrouwd, van mijn bijna 40 ooms en tantes is geen enkel koppel gescheiden, en bij de nog veel meer neven en nichten ook niet voor zover ik weet. Bij mijn mans familie is het precies hetzelfde. En in mijn vriendenkring ken ik maar 1 samengesteld gezin. Ik vraag me nu ineens af hoe uitzonderlijk dat is.
Maar mijn zus is getrouwd met een man die al kinderen had. Die waren nog peuter en kleuter toen ik ze leerde kennen. Een echte band heb ik nu ruim 10 jaar later niet met ze, maar met de biologische kinderen die mijn zus later kreeg heb ik ook niet een sterke band. Soms is het wel voor mijn ouders lastig. Die hebben nooit onderscheid gemaakt bij verjaardagsbezoekjes enzo. Maar toen ze voor een familiefeestje een stamboom moesten maken, was het ergens toch wel vreemd dat de kinderen van de man van mijn zus er ook bij stonden.
Het lijkt me allemaal erg ingewikkeld. Alleen al om de kinderen ben ik van plan om gewoon getrouwd te blijven (maar gelukkig heb ik ook de liefste man van de wereld ).
Maar mijn zus is getrouwd met een man die al kinderen had. Die waren nog peuter en kleuter toen ik ze leerde kennen. Een echte band heb ik nu ruim 10 jaar later niet met ze, maar met de biologische kinderen die mijn zus later kreeg heb ik ook niet een sterke band. Soms is het wel voor mijn ouders lastig. Die hebben nooit onderscheid gemaakt bij verjaardagsbezoekjes enzo. Maar toen ze voor een familiefeestje een stamboom moesten maken, was het ergens toch wel vreemd dat de kinderen van de man van mijn zus er ook bij stonden.
Het lijkt me allemaal erg ingewikkeld. Alleen al om de kinderen ben ik van plan om gewoon getrouwd te blijven (maar gelukkig heb ik ook de liefste man van de wereld ).
zondag 1 februari 2009 om 13:58
HPL , het is geen kwestie van niet willen en dat het voor kinderen absoluut veel lastiger is dan volwassenen , daar ben ik me ook van bewust .
Dat jij aan een eigen neefje net zo veel moet wennen dan aan een van tien die er ineens bijkomt vind ik wel vreemd ; of je een neefje als baby in je armen hebt gehad ( ok, daar heb jij niet zoveel mee ) en hebt zien opgroeien is toch wel wat anders .
Het leuke van familie vind ik onder andere dat je dingen ( uiterlijk , karaktereigenschappen , talenten ) in elkaar terug ziet , wat soms juist botst maar vaak een feest van herkenning is . Dat je kind de ogen van opa heeft en het tekentalent van oma en net zo'n droogkloot is als Ome Klaas . Ik vind dát - hoe ouderwets of bekrompen of kleinzielig misschien ook in de ogen van anderen - . een stukje meerwaarde hebben , ik denk namelijk dat dat mede bijdraagt dat er een band is .
Dat jij aan een eigen neefje net zo veel moet wennen dan aan een van tien die er ineens bijkomt vind ik wel vreemd ; of je een neefje als baby in je armen hebt gehad ( ok, daar heb jij niet zoveel mee ) en hebt zien opgroeien is toch wel wat anders .
Het leuke van familie vind ik onder andere dat je dingen ( uiterlijk , karaktereigenschappen , talenten ) in elkaar terug ziet , wat soms juist botst maar vaak een feest van herkenning is . Dat je kind de ogen van opa heeft en het tekentalent van oma en net zo'n droogkloot is als Ome Klaas . Ik vind dát - hoe ouderwets of bekrompen of kleinzielig misschien ook in de ogen van anderen - . een stukje meerwaarde hebben , ik denk namelijk dat dat mede bijdraagt dat er een band is .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 1 februari 2009 om 14:46
Nippo: in mijn omgeving ook maar 1 gescheiden stel, verder ook grote familie's, de meesten al jaren getrouwd en geen enkele scheiding.
Een bloedband zou voor mij niet zoveel zeggen, ik zou prima kinderen kunnen adopteren en er evenveel van houden als van mijn eigen kinderen, daar ben ik van overtuigd. Dat familie een feest van herkenning is is meer toeval dan genen, lijkt me. Ik heb vrijwel niets gemeen met mijn familie, als ik dat zo bekijk, en heb ooit eens een artikel gelezen waarin iets dergelijk onderzocht werd, maar daaruit kwam naar voren dat mensen vooral op zóek zijn naar dingen die ze gemeenschappelijk hebben bij familie, terwijl ze in principe net zoveel gemeenschappelijk hebben met welke willekeurige vreemde dan ook.
Ik zou alleen nooit mijn kinderen willen opzadelen met een 'nieuwe' vader. Ik vind het zwaar onderschat worden hoeveel impact het heeft om een nieuwe opvoeder te introduceren. Helemaal omdat de eerste relatie het al niet hield en je dus nóóit de zekerheid hebt dat de tweede dat wél doet (van tweede huwelijken/relaties strandt een nog véél groter percentage dan van 1e huwelijken/relaties)
Ik zou er wel degelijk moeite mee hebben om opeens een stel kinderen te zien als 'familie' maar dat heb ik ook met de volwassenen die eraan hangen. Mijn schoonzusje had een vrij lange relatie en heeft nu een andere relatie, en het duurt gewoon even voordat die nieuwe vlam erbij hoort en voelt als familie.
Ik ben wel van plan om mijn kinderen op te voeden met mijn man, mocht het huwelijk niet werken dan zou ik erg geneigd zijn om óf bij elkaar te blijven voor de kinderen óf om geen nieuwe relatie aan te gaan. Ik heb voor deze vent gekozen, werkt dat niet dan is dat míjn probleem en ik zou het niet het probleem van onze kinderen willen maken.
Een bloedband zou voor mij niet zoveel zeggen, ik zou prima kinderen kunnen adopteren en er evenveel van houden als van mijn eigen kinderen, daar ben ik van overtuigd. Dat familie een feest van herkenning is is meer toeval dan genen, lijkt me. Ik heb vrijwel niets gemeen met mijn familie, als ik dat zo bekijk, en heb ooit eens een artikel gelezen waarin iets dergelijk onderzocht werd, maar daaruit kwam naar voren dat mensen vooral op zóek zijn naar dingen die ze gemeenschappelijk hebben bij familie, terwijl ze in principe net zoveel gemeenschappelijk hebben met welke willekeurige vreemde dan ook.
Ik zou alleen nooit mijn kinderen willen opzadelen met een 'nieuwe' vader. Ik vind het zwaar onderschat worden hoeveel impact het heeft om een nieuwe opvoeder te introduceren. Helemaal omdat de eerste relatie het al niet hield en je dus nóóit de zekerheid hebt dat de tweede dat wél doet (van tweede huwelijken/relaties strandt een nog véél groter percentage dan van 1e huwelijken/relaties)
Ik zou er wel degelijk moeite mee hebben om opeens een stel kinderen te zien als 'familie' maar dat heb ik ook met de volwassenen die eraan hangen. Mijn schoonzusje had een vrij lange relatie en heeft nu een andere relatie, en het duurt gewoon even voordat die nieuwe vlam erbij hoort en voelt als familie.
Ik ben wel van plan om mijn kinderen op te voeden met mijn man, mocht het huwelijk niet werken dan zou ik erg geneigd zijn om óf bij elkaar te blijven voor de kinderen óf om geen nieuwe relatie aan te gaan. Ik heb voor deze vent gekozen, werkt dat niet dan is dat míjn probleem en ik zou het niet het probleem van onze kinderen willen maken.
zondag 1 februari 2009 om 14:54
@HPL Jij vind het kinderachtig dat kan. Wij moeten gewoon wennen aan de situatie. En we zorgen er echt wel voor dat de kinderen er niks van merken, want inderdaad is het voor hun al een vreemde situatie. Ook wij nemen cadeaus mee en proberen leuk contact met ze op te bouwen. Na jouw reactie ben ik wel tot de conclusie gekomen dat mijn weerstand ook voortkomt uit het feit dat er helemaal niks terug komt van de kinderen. Nou kun je natuurlijk niet al te veel van ze verwachten, maar ze zijn enorm ongeïnteresseerd en ondankbaar. Dat doet mij verdriet omdat ik zie hoeveel moeite mijn schoonouders er voor doen en een dankjewel er nog niet af kan.
zondag 1 februari 2009 om 14:57
http://books.google.nl/bo...&resnum=1&c ... t#PPA38,M1
een klein stukje terugscrollen ; niet nodig om het héle verhaal te lezen
een klein stukje terugscrollen ; niet nodig om het héle verhaal te lezen
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 1 februari 2009 om 14:58
zondag 1 februari 2009 om 15:03
quote:Eowynn_ schreef op 01 februari 2009 @ 14:58:
TOP, het zijn kínderen.... die in een totaal nieuwe situatie bij totaal vreemde mensen worden neergepleurd omdat hun ouders het niet meer met elkaar konden vinden.... Vind je het gék dat ze niet reageren als schoolvoorbeeld goed opgevoede kinderen?Nee , is niet gek , maar wel knap ongezellig . En als het daarvoor wel gezellig was is dat voor iedereen toch wel redelijk zuur . Zeker als je je stinkende best doet en er ook nog begrip voor hebt maakt het zo'n familiegedoe niet ineens een ontspannen gezellig samenzijn .
TOP, het zijn kínderen.... die in een totaal nieuwe situatie bij totaal vreemde mensen worden neergepleurd omdat hun ouders het niet meer met elkaar konden vinden.... Vind je het gék dat ze niet reageren als schoolvoorbeeld goed opgevoede kinderen?Nee , is niet gek , maar wel knap ongezellig . En als het daarvoor wel gezellig was is dat voor iedereen toch wel redelijk zuur . Zeker als je je stinkende best doet en er ook nog begrip voor hebt maakt het zo'n familiegedoe niet ineens een ontspannen gezellig samenzijn .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 1 februari 2009 om 15:06
zondag 1 februari 2009 om 15:08
quote:Eowynn_ schreef op 01 februari 2009 @ 14:46:
Ik ben wel van plan om mijn kinderen op te voeden met mijn man, mocht het huwelijk niet werken dan zou ik erg geneigd zijn om óf bij elkaar te blijven voor de kinderen óf om geen nieuwe relatie aan te gaan. Ik heb voor deze vent gekozen, werkt dat niet dan is dat míjn probleem en ik zou het niet het probleem van onze kinderen willen maken.Waarom zou een nieuwe opvoeder per definitie een probleem moeten vormen? Wuilesman en ik hebben een stabiele relatie, zijn redelijke opvoeders en bieden de kinderen een warm nest. Ik zou niet weten waarom hij had moeten wachten met een nieuwe relatie tot de kinderen het huis uit zijn. De horrorverhalen over mishandelende stiefouders en andere narigheid zijn en blijven gelukkig uitzonderingen en zijn bovendien niet voorbehouden aan stiefouders.
Ik ben wel van plan om mijn kinderen op te voeden met mijn man, mocht het huwelijk niet werken dan zou ik erg geneigd zijn om óf bij elkaar te blijven voor de kinderen óf om geen nieuwe relatie aan te gaan. Ik heb voor deze vent gekozen, werkt dat niet dan is dat míjn probleem en ik zou het niet het probleem van onze kinderen willen maken.Waarom zou een nieuwe opvoeder per definitie een probleem moeten vormen? Wuilesman en ik hebben een stabiele relatie, zijn redelijke opvoeders en bieden de kinderen een warm nest. Ik zou niet weten waarom hij had moeten wachten met een nieuwe relatie tot de kinderen het huis uit zijn. De horrorverhalen over mishandelende stiefouders en andere narigheid zijn en blijven gelukkig uitzonderingen en zijn bovendien niet voorbehouden aan stiefouders.
zondag 1 februari 2009 om 15:08
zondag 1 februari 2009 om 15:09
zondag 1 februari 2009 om 15:15
quote:TouchOfPink schreef op 01 februari 2009 @ 14:54:
@HPL Jij vind het kinderachtig dat kan. Wij moeten gewoon wennen aan de situatie. En we zorgen er echt wel voor dat de kinderen er niks van merken, want inderdaad is het voor hun al een vreemde situatie. Ook wij nemen cadeaus mee en proberen leuk contact met ze op te bouwen. Na jouw reactie ben ik wel tot de conclusie gekomen dat mijn weerstand ook voortkomt uit het feit dat er helemaal niks terug komt van de kinderen. Nou kun je natuurlijk niet al te veel van ze verwachten, maar ze zijn enorm ongeïnteresseerd en ondankbaar. Dat doet mij verdriet omdat ik zie hoeveel moeite mijn schoonouders er voor doen en een dankjewel er nog niet af kan.Ik zou het niet raar vinden als je dat met de (stief-)ouders bespreekt. Liefde laat zich niet dwingen maar fatsoen en vriendelijkheid natuurlijk wel. Daar zouden de ouders alert op moeten zijn.
@HPL Jij vind het kinderachtig dat kan. Wij moeten gewoon wennen aan de situatie. En we zorgen er echt wel voor dat de kinderen er niks van merken, want inderdaad is het voor hun al een vreemde situatie. Ook wij nemen cadeaus mee en proberen leuk contact met ze op te bouwen. Na jouw reactie ben ik wel tot de conclusie gekomen dat mijn weerstand ook voortkomt uit het feit dat er helemaal niks terug komt van de kinderen. Nou kun je natuurlijk niet al te veel van ze verwachten, maar ze zijn enorm ongeïnteresseerd en ondankbaar. Dat doet mij verdriet omdat ik zie hoeveel moeite mijn schoonouders er voor doen en een dankjewel er nog niet af kan.Ik zou het niet raar vinden als je dat met de (stief-)ouders bespreekt. Liefde laat zich niet dwingen maar fatsoen en vriendelijkheid natuurlijk wel. Daar zouden de ouders alert op moeten zijn.
zondag 1 februari 2009 om 15:17
Wuiles, mishandeling heb ik het niet over gehad. Ik denk alleen wel dat het per definitie schadelijk is voor kinderen als hun ouders uit elkaar gaan en een nieuwe relatie beginnen, zelfs als dat op de best mogelijke manier gebeurt. Je weet nooit zeker of die relatie wél blijft en het is maar al te vaak zo dat kinderen een paar partners zien komen en gaan, hier en daar er nog een halfbroertje of zusje erbij krijgen of een stel stiefbroers en zussen, enzovoorts.
Ik zie dat bij een vriendin van me, extreem voorbeeld misschien, maar moeder en vader waren al vroeg uit elkaar, vader heeft later nog 4 kinderen gekregen bij 2 verschillende vrouwen, moeder heeft een aantal relaties gehad (geen kinderen meer). En ze heeft een stel stiefbroertjes en zusjes gehad waar ze enorm aan gehecht is, maar waar ze door de op de klippen lopende relatie van pa geen contact meer mee mocht, een aantal stiefopa's en oma's waar ze geen contact meer mee heeft, enzovoorts. Ze heeft van zóveel mensen afscheid moeten nemen omdat haar ouders steeds beslisten dat zíj klaar waren met die relaties....
Dit is een overdreven voorbeeld hoor, meestal is het minder extreem. Maar ik denk dat het zwáár onderschat wordt hoe schadelijk het is voor kinderen om steeds een veranderende situatie mee te maken. En dat ouders daar weleens wat beter bij stil mogen staan in plaats van 'gaan voor hun eigen geluk'. Want je zadelt je kind ook weer op met een verbroken relatie als je tweede relatie uitgaat.
Om nog maar niet te spreken van het contact met opa's en oma's, ooms en tantes, neven en nichten van henzelf of van latere scharrels van de ouders. Heel naar lijkt me dat.
Ik zie dat bij een vriendin van me, extreem voorbeeld misschien, maar moeder en vader waren al vroeg uit elkaar, vader heeft later nog 4 kinderen gekregen bij 2 verschillende vrouwen, moeder heeft een aantal relaties gehad (geen kinderen meer). En ze heeft een stel stiefbroertjes en zusjes gehad waar ze enorm aan gehecht is, maar waar ze door de op de klippen lopende relatie van pa geen contact meer mee mocht, een aantal stiefopa's en oma's waar ze geen contact meer mee heeft, enzovoorts. Ze heeft van zóveel mensen afscheid moeten nemen omdat haar ouders steeds beslisten dat zíj klaar waren met die relaties....
Dit is een overdreven voorbeeld hoor, meestal is het minder extreem. Maar ik denk dat het zwáár onderschat wordt hoe schadelijk het is voor kinderen om steeds een veranderende situatie mee te maken. En dat ouders daar weleens wat beter bij stil mogen staan in plaats van 'gaan voor hun eigen geluk'. Want je zadelt je kind ook weer op met een verbroken relatie als je tweede relatie uitgaat.
Om nog maar niet te spreken van het contact met opa's en oma's, ooms en tantes, neven en nichten van henzelf of van latere scharrels van de ouders. Heel naar lijkt me dat.
zondag 1 februari 2009 om 15:21
En ik ben vast ouderwetsch enzo en waarschijnlijk krijg ik het halve forum over me heen en krijg ik nu verhalen over niet goed functionerende gezinnen waarbij pa iedereen in elkaar sloeg en ma niet durfde weg te gaan: maar ik vind dat een gezin bestaande uit twee ouders gewoon de allerbeste en gezondste plaats is voor een kind om op te groeien.
Dat wordt tegenwoordig afgedaan als overdreven, waarschijnlijk omdat bijna niemand het waar kan maken (rokers zeggen ook dat het wel meevalt met de gezondheidsschade, dus gescheiden mensen zullen ook zeggen dat het wel meevalt met de schade bij hun kinderen), maar in beginsel lijkt het me gewoon de bedoeling dat als je samen kinderen krijgt dat je in ieder geval bij elkaar blijft totdat die kinderen zelfstandig functionerende mensen zijn. Tenzij het nóg schadelijker is voor de kinderen als je blijft (dus in geval van mishandeling bijvoorbeeld)
Dat wordt tegenwoordig afgedaan als overdreven, waarschijnlijk omdat bijna niemand het waar kan maken (rokers zeggen ook dat het wel meevalt met de gezondheidsschade, dus gescheiden mensen zullen ook zeggen dat het wel meevalt met de schade bij hun kinderen), maar in beginsel lijkt het me gewoon de bedoeling dat als je samen kinderen krijgt dat je in ieder geval bij elkaar blijft totdat die kinderen zelfstandig functionerende mensen zijn. Tenzij het nóg schadelijker is voor de kinderen als je blijft (dus in geval van mishandeling bijvoorbeeld)
zondag 1 februari 2009 om 15:21
quote:blijfgewoonbianca schreef op 01 februari 2009 @ 15:08:
Stel dat een familieverjaardag in jouw weekend / op die dag valt dat je je " eigen " kinderen niet hebt en er dus heengaat met de kinderen van je nieuwe partner . Dat soort dingen . Lijkt me toch minimaal onwennig .
Dat lijkt mij ook ja maar wat ik veel in mijn omgeving zie is dat de weekenden vaak op elkaar afgestemd zijn en dat wanneer de kinderen van moeder naar hun vader zijn dat dan de kinderen van nieuwe partner bij hun moeder zijn.
Ik heb er dus zelf geen ervaring mee want ik heb geen relatie dus als er een verjaardag is en mijn kinderen zijn er niet dan ga ik alleen.
Stel dat een familieverjaardag in jouw weekend / op die dag valt dat je je " eigen " kinderen niet hebt en er dus heengaat met de kinderen van je nieuwe partner . Dat soort dingen . Lijkt me toch minimaal onwennig .
Dat lijkt mij ook ja maar wat ik veel in mijn omgeving zie is dat de weekenden vaak op elkaar afgestemd zijn en dat wanneer de kinderen van moeder naar hun vader zijn dat dan de kinderen van nieuwe partner bij hun moeder zijn.
Ik heb er dus zelf geen ervaring mee want ik heb geen relatie dus als er een verjaardag is en mijn kinderen zijn er niet dan ga ik alleen.
