Kinderen
alle pijlers
Mijn kleine held
maandag 29 oktober 2012 19:01
Mijn kleine held,
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Het is nu precies een week geleden dat je bent geboren.
Met 35.4 weken te vroeg en wat een slechte start. Het waren je longetjes, nog niet rijp genoeg.
Met grote spoed naar het Sophia kinderziekenhuis, waar ze je wel zouden kunnen helpen.
Wij waren ons nog niet echt bewust van hoe slecht je het eigenlijk had.
Ik kon niet mee naar het Sophia, want ze hadden er nog geen bed voor mij. Het was niet anders.
Papa ging wel met je mee en kon mij aan de telefoon vertellen dat je op de intensive care goed geholpen werd en je redelijk stabiel was.
Wat een opluchting.
De dag erna kon ik eindelijk naar je toe. Wel met bed, want door de ks kon ik niet lopen.
Nog steeds had ik je niet goed gezien en vast gehouden, maar de wetenschap dat ik bij je in de buurt was deed me goed.
Iedere dag ging het beter met je. Met je 3890 gram was je de reus van de ic-afdeling.
Helaas kregen we slecht nieuws. Er was op je hersenecho een afwijking gezien die verder onderzocht moest worden.
Met 3 dagen oud onderging je al een mri-scan en wachtten wij gespannen op de uitslag.
De uitslag kwam hard aan.
Waarschijnlijk heb je in mijn buik al zuurstof te kort gehad en witte plekjes op de scan zijn kleine beschadigingen in je hersenen.
De artsen kunnen niet voorspellen hoe deze beschadiging zich zal uiten. Het kan variëren van helemaal niet tot vrij ernstig.
Het zal dan zijn op motoriek gebied.
De komende maanden/jaren moet je met regelmaat een scan ondergaan om de boel in de gaten te houden.
Nu lig je op de mc van het oorspronkelijke ziekenhuis en daar moet je blijven totdat je zelfstandig kan drinken en bent aangesterkt.
Wat een week hebben we achter de rug en wat doe je het nu goed.
We zijn trots op je!
*even mijn hart luchten*
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 29 oktober 2012 19:45
Wat een moeilijke week hebben jullie achter de rug en wat een onzekerheid gaan jullie tegemoed. Ik heb een kennis gehad met een soortgelijke bevalling en een soortgelijke uitslag van de MRI scans dus ik kan me wel een beetje inleven in wat je mee moet maken momenteel. Heel veel sterkte en vergeet niet heel veel van dit kleine, sterke en stoere mannetje te genieten.
maandag 29 oktober 2012 20:10
Dank jullie wel.
De openingspost vloeide eruit.
Ik ben 22 november officieel uitgerekend en die datum moeten we aan houden dat Julian thuis komt. Iedere dag eerder is mooi meegenomen.
Wat heb ik de afgelopen week een respect gekregen voor het verzorgend en verplegend personeel.
Zo lief voor ons en altijd een luisterend oor.
De openingspost vloeide eruit.
Ik ben 22 november officieel uitgerekend en die datum moeten we aan houden dat Julian thuis komt. Iedere dag eerder is mooi meegenomen.
Wat heb ik de afgelopen week een respect gekregen voor het verzorgend en verplegend personeel.
Zo lief voor ons en altijd een luisterend oor.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 29 oktober 2012 20:10
maandag 29 oktober 2012 20:21
