Kinderen
alle pijlers
nieuwetijdskinderen
woensdag 25 juli 2007 om 21:59
Hallo,
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.
donderdag 26 juli 2007 om 15:58
Tsja, al die punten die voor nieuwetijdskinderen gelden zie ik ook bij mijn zoon...die inderdaad PDD-NOS heeft. Ik zag al heel vroeg dat er "iets" met hem was, maar het eerste wat bij mij door mijn hoofd schoot was autisme, niet nieuwetijdskind toen hij als baby dwars door me heen leek te staren als hij even ophield met huilen.
En mijn oudste zoon "ziet" ook dingen, voornamelijk spoken. Hij is er helemaal niet bang voor, maar heeft een jaar lang bijna dagelijks gemeld dat het spook weer langs was geweest. Hij voelde dan een koude windvlaag en zag een gedaante bewegen.
Totdat we beseften dat het "spook" wat hij zag zijn eigen vader was die zijn broertje kwam troosten omdat ie zijn speen kwijt was.....de koude windvlaag was de lucht die mijn man verplaatste. Sinds we dat uitgevogeld hebben is het spook ook verdwenen.
Ik heb jarenlang een vriend gehad die volgens zijn moeder ook erg bijzonder, gevoelig en een oude ziel was. Als kind mocht hij alles doen en laten onder het mom van zijn "nieuwetijdskind-zijn". Toen ik hem ontmoette zoop en snoof hij nog niet zoveel en had hij nog geen waanideeën en hallucinaties, maar naarmate hij ouder werd ging het steeds meer opspelen. De term manisch depressief speelde regelmatig door mijn hoofd. Uiteindelijk zijn we uitelkaar gegaan en jaren later kwam ik toevallig via het vivaforum in contact met zijn huidige vriendin. Vergeleken met haar problemen met hem waren mijn problemen met hem rozengeur en maneschijn. En ja, hij bleek inderdaad manisch depressief te zijn.
Ik zeg niet dat het zijn moeders schuld was dat ie in de vernieling ligt, maar misschien was een psychiater inschakelen destijds toch beter geweest dan lopen bazelen over zijn oude ziel en hem zelf zijn weg laten zoeken. Ik vind een kind dat op zijn 17e zelfmoord probeert te plegen omdat hij stemmen hoorde die hem dat vertelden te doen niet een typisch voorbeeld van een nieuwetijdskind. Maar ja, ze had het toch echt gelezen.
En mijn oudste zoon "ziet" ook dingen, voornamelijk spoken. Hij is er helemaal niet bang voor, maar heeft een jaar lang bijna dagelijks gemeld dat het spook weer langs was geweest. Hij voelde dan een koude windvlaag en zag een gedaante bewegen.
Totdat we beseften dat het "spook" wat hij zag zijn eigen vader was die zijn broertje kwam troosten omdat ie zijn speen kwijt was.....de koude windvlaag was de lucht die mijn man verplaatste. Sinds we dat uitgevogeld hebben is het spook ook verdwenen.
Ik heb jarenlang een vriend gehad die volgens zijn moeder ook erg bijzonder, gevoelig en een oude ziel was. Als kind mocht hij alles doen en laten onder het mom van zijn "nieuwetijdskind-zijn". Toen ik hem ontmoette zoop en snoof hij nog niet zoveel en had hij nog geen waanideeën en hallucinaties, maar naarmate hij ouder werd ging het steeds meer opspelen. De term manisch depressief speelde regelmatig door mijn hoofd. Uiteindelijk zijn we uitelkaar gegaan en jaren later kwam ik toevallig via het vivaforum in contact met zijn huidige vriendin. Vergeleken met haar problemen met hem waren mijn problemen met hem rozengeur en maneschijn. En ja, hij bleek inderdaad manisch depressief te zijn.
Ik zeg niet dat het zijn moeders schuld was dat ie in de vernieling ligt, maar misschien was een psychiater inschakelen destijds toch beter geweest dan lopen bazelen over zijn oude ziel en hem zelf zijn weg laten zoeken. Ik vind een kind dat op zijn 17e zelfmoord probeert te plegen omdat hij stemmen hoorde die hem dat vertelden te doen niet een typisch voorbeeld van een nieuwetijdskind. Maar ja, ze had het toch echt gelezen.
donderdag 26 juli 2007 om 15:59
quote:
quote: lagune reageerde
quote: Inad reageerde
Vind ik niet, mensen gedragen zich juist gráág naar diagnoses. Heel mens eigen. Vraag maar aan psychologen.
ok, ik zal het even aan psychologen vragen
Krokusje heb je deze site al gezien? : http://www.bewustopvoeden.nl/forum/index.php
is een forum en staat een heleboel op over opvoeden van nieuwetijdskinderen.
x
L
quote: lagune reageerde
quote: Inad reageerde
Vind ik niet, mensen gedragen zich juist gráág naar diagnoses. Heel mens eigen. Vraag maar aan psychologen.
ok, ik zal het even aan psychologen vragen
Krokusje heb je deze site al gezien? : http://www.bewustopvoeden.nl/forum/index.php
is een forum en staat een heleboel op over opvoeden van nieuwetijdskinderen.
x
L
donderdag 26 juli 2007 om 16:12
quote:
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
donderdag 26 juli 2007 om 16:14
quote:
quote: Mirjam762 reageerde
Ik herken ook best wel dingen in mijn zoon. Maar een nieuwetijdskind?
Bij hem heet het gewoon PDD-NOS (een vorm van autisme). Niet leuk, en veel minder "bijzonder" dan een zogenaamd "nieuwetijdskind" maar wel gewoon mijn lekkere vent(je).
Dit was ook mijn gedachte toen ik de lijst van FV las. Mijn zoon heeft mcdd (weeeeeeer een andere vorm van autisme) en bijna alles op die lijst is te chekken.
Zoon met de stoornis van Asperger (ook weer een andere vorm van aurtisme) en bijna alles van die lijst komt met hem overeen!
Dus eigenlijk is 'nieuwetijdskinderen' dus eigelijk: 'kinderen met autisme'
quote: Mirjam762 reageerde
Ik herken ook best wel dingen in mijn zoon. Maar een nieuwetijdskind?
Bij hem heet het gewoon PDD-NOS (een vorm van autisme). Niet leuk, en veel minder "bijzonder" dan een zogenaamd "nieuwetijdskind" maar wel gewoon mijn lekkere vent(je).
Dit was ook mijn gedachte toen ik de lijst van FV las. Mijn zoon heeft mcdd (weeeeeeer een andere vorm van autisme) en bijna alles op die lijst is te chekken.
Zoon met de stoornis van Asperger (ook weer een andere vorm van aurtisme) en bijna alles van die lijst komt met hem overeen!
Dus eigenlijk is 'nieuwetijdskinderen' dus eigelijk: 'kinderen met autisme'
donderdag 26 juli 2007 om 16:20
Bedankt voor de tip van de site. Heb het even doorgelezen. Hoe sommige mensen daar reageren is wel van een heel hoog zweef- en zwabbergehalte. Pfff. Niet mijn manier.
Toch blijf ik wel dingetjes herkennen, ook al is mijn zoon nog maar 7 maanden. We wachten de toekomst gewoon af. Ik houd wel het een en ander in mijn achterhoofd. Ga nu gewoon lekker genieten van mijn kleine jongen (en schoonmoeder maar even afremmen in haar mening over haar o zo bijzondere kleinkind. Hahaha)
Toch blijf ik wel dingetjes herkennen, ook al is mijn zoon nog maar 7 maanden. We wachten de toekomst gewoon af. Ik houd wel het een en ander in mijn achterhoofd. Ga nu gewoon lekker genieten van mijn kleine jongen (en schoonmoeder maar even afremmen in haar mening over haar o zo bijzondere kleinkind. Hahaha)
donderdag 26 juli 2007 om 16:22
quote:
quote: Stardusty reageerde
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
Dat is ook een beetje wat ik bedoel. Het feit dat jouw zoon de diagnose asperger heeft maakt dat jij handvaten hebt hoe je het beste met hem om kunt gaan. Vind ik fijn voor je.
quote: Stardusty reageerde
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
Dat is ook een beetje wat ik bedoel. Het feit dat jouw zoon de diagnose asperger heeft maakt dat jij handvaten hebt hoe je het beste met hem om kunt gaan. Vind ik fijn voor je.
donderdag 26 juli 2007 om 16:34
Volgens mij heeft autisme een neurologische oorzaak.
Soms erfelijk bepaald. Het schijnt veel voor te komen in gebieden waar of veel harde metalen industrieën zitten of veel met computers wordt gewerkt. Dat kan via de ouders effect hebben op de (ongeboren) kinderen en in dat geval wordt een al aanwezige, recessieve neurologische aandoening die niet perse tot uiting had hoeven komen, door externe factoren getriggerd.
Maar Swinta, natuurlijk heb jij er iets aan en is niet elke diagnose slecht. Diagnoses zijn heel behulpzaam, bieden vastigheid, kans op behandeling en genezing. Het is vaak van onscahtbare waarde. Maar het is ook tegelijkertijd slechts een diagnose en altijd beperkt door wat we níet weten. Leo Kanner en Asperger kwamen gelijktijdig met onderzoeken over wat later Asperger is gaan heten. Dat geeft al aan dat een naam maar een naam is. We hebben die termen als mensen zijnde samen aangenomen en bedacht en je mag er daarom wat mij betreft altijd kritisch naar kijken. Wat niet betekent dat ze niet waardevol zijn. En Asperger is een heel wat meer wetenschappelijk onderbouwde en bewezen diagnose/label dan iets 'vaags' als Nieuwe Tijds kind. Dat laatste is meer iets uit de pseudo-wetenschappen/ esotherische hoek en iets waar wetenschappers wellicht om lachen.
Soms erfelijk bepaald. Het schijnt veel voor te komen in gebieden waar of veel harde metalen industrieën zitten of veel met computers wordt gewerkt. Dat kan via de ouders effect hebben op de (ongeboren) kinderen en in dat geval wordt een al aanwezige, recessieve neurologische aandoening die niet perse tot uiting had hoeven komen, door externe factoren getriggerd.
Maar Swinta, natuurlijk heb jij er iets aan en is niet elke diagnose slecht. Diagnoses zijn heel behulpzaam, bieden vastigheid, kans op behandeling en genezing. Het is vaak van onscahtbare waarde. Maar het is ook tegelijkertijd slechts een diagnose en altijd beperkt door wat we níet weten. Leo Kanner en Asperger kwamen gelijktijdig met onderzoeken over wat later Asperger is gaan heten. Dat geeft al aan dat een naam maar een naam is. We hebben die termen als mensen zijnde samen aangenomen en bedacht en je mag er daarom wat mij betreft altijd kritisch naar kijken. Wat niet betekent dat ze niet waardevol zijn. En Asperger is een heel wat meer wetenschappelijk onderbouwde en bewezen diagnose/label dan iets 'vaags' als Nieuwe Tijds kind. Dat laatste is meer iets uit de pseudo-wetenschappen/ esotherische hoek en iets waar wetenschappers wellicht om lachen.
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
donderdag 26 juli 2007 om 16:35
quote:Dat is ook een beetje wat ik bedoel. Het feit dat jouw zoon de diagnose asperger heeft maakt dat jij handvaten hebt hoe je het beste met hem om kunt gaan. Vind ik fijn voor je.
Ik vind dit een beetje een rare reaktie, net alsof je het fijn zou vinden als je een etiket hebt voor je kind, terwijl hij nog zo klein is.
Waarom mogen kindjes zich niet gewoon in een eigen tempo ontwikkelen met al hun nukken en grollen.
Ik ben het eens dat de ene meer moeite heeft het eerste jaar, dan de andere baby. Maar de handvatten die opgeschreven staan bij de nieuwetijdskinderen, sorry maar dat is niet echt wetenschappelijk te noemen, gewoon natte vinger werk.
Blijf gewoon kijken naar je eigen kind, naar zijn eigen behoeftes en vind daar je weg in. Ieder kind is uniek. Geef je hem het label nieuwetijdskind is hij ook niet uniek meer en ga je hem volgens een lijstje opvoeden. Nee. Kijk gewoon naar je kind.
Ik vind dit een beetje een rare reaktie, net alsof je het fijn zou vinden als je een etiket hebt voor je kind, terwijl hij nog zo klein is.
Waarom mogen kindjes zich niet gewoon in een eigen tempo ontwikkelen met al hun nukken en grollen.
Ik ben het eens dat de ene meer moeite heeft het eerste jaar, dan de andere baby. Maar de handvatten die opgeschreven staan bij de nieuwetijdskinderen, sorry maar dat is niet echt wetenschappelijk te noemen, gewoon natte vinger werk.
Blijf gewoon kijken naar je eigen kind, naar zijn eigen behoeftes en vind daar je weg in. Ieder kind is uniek. Geef je hem het label nieuwetijdskind is hij ook niet uniek meer en ga je hem volgens een lijstje opvoeden. Nee. Kijk gewoon naar je kind.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 26 juli 2007 om 16:36
quote:
quote: Stardusty reageerde
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
Swinta er is voor mij, leek op het gebied van Asperger etc.., wel een verschil tussen een door een arts gestelde diagnose (dus autisme bijvoorbeeld) en een door een medium vastgesteld iets.
quote: Stardusty reageerde
En ik denk weer, net als anderen, dat het plakken van een label dan wel weten 'wat' er met je kind 'is' totaal geen toegevoegde waarde heeft.
Ik ben daar niet mee eens. Ik ben blij om te weten 'wat' mijn zoon heeft en waarom hij doet zoals hij doet. Die diagnose heeft bij mij wel toegevoegde waarde. (autisme, Asperger om precies te zijn)
Nu kan ik hem begrijpen waarom hij zo reageert en word ik niet onnodig boos bv. Ik ga nu op een andere manier met hem om. Dus die 'label' (rotwoord, mijn zoon heeft geen label om zijn nek, geen stempel op zijn voorhoofd en er staat geen hokje voor onze woning, hij heeft een diagnose op papier!) hebben sommige mensen gewoon nodig om een dragelijker leven te hebben!
Swinta er is voor mij, leek op het gebied van Asperger etc.., wel een verschil tussen een door een arts gestelde diagnose (dus autisme bijvoorbeeld) en een door een medium vastgesteld iets.
'It could be lupus'
donderdag 26 juli 2007 om 16:36
quote:
Volgens mij heeft autisme een neurologische oorzaak.
Soms erfelijk bepaald. Het schijnt veel voor te komen in gebieden waar of veel harde metalen industrieën zitten of veel met computers wordt gewerkt. Dat kan via de ouders effect hebben op de (ongeboren) kinderen en in dat geval wordt een al aanwezige, recessieve neurologische aandoening die niet perse tot uiting had hoeven komen, door externe factoren getriggerd.
Maar Swinta, natuurlijk heb jij er iets aan en is niet elke diagnose slecht. Diagnoses zijn heel behulpzaam, bieden vastigheid, kans op behandeling en genezing. Het is vaak van onscahtbare waarde. Maar het is ook tegelijkertijd slechts een diagnose en altijd beperkt door wat we níet weten. Leo Kanner en Asperger kwamen gelijktijdig met onderzoeken over wat later Asperger is gaan heten. Dat geeft al aan dat een naam maar een naam is. We hebben die termen als mensen zijnde samen aangenomen en bedacht en je mag er daarom wat mij betreft altijd kritisch naar kijken. Wat niet betekent dat ze niet waardevol zijn. En Asperger is een heel wat meer wetenschappelijk onderbouwde en bewezen diagnose/label dan iets 'vaags' als Nieuwe Tijds kind. Dat laatste is meer iets uit de pseudo-wetenschappen/ esotherische hoek en iets waar wetenschappers wellicht om lachen.Wat Inad dus ook al zei
Volgens mij heeft autisme een neurologische oorzaak.
Soms erfelijk bepaald. Het schijnt veel voor te komen in gebieden waar of veel harde metalen industrieën zitten of veel met computers wordt gewerkt. Dat kan via de ouders effect hebben op de (ongeboren) kinderen en in dat geval wordt een al aanwezige, recessieve neurologische aandoening die niet perse tot uiting had hoeven komen, door externe factoren getriggerd.
Maar Swinta, natuurlijk heb jij er iets aan en is niet elke diagnose slecht. Diagnoses zijn heel behulpzaam, bieden vastigheid, kans op behandeling en genezing. Het is vaak van onscahtbare waarde. Maar het is ook tegelijkertijd slechts een diagnose en altijd beperkt door wat we níet weten. Leo Kanner en Asperger kwamen gelijktijdig met onderzoeken over wat later Asperger is gaan heten. Dat geeft al aan dat een naam maar een naam is. We hebben die termen als mensen zijnde samen aangenomen en bedacht en je mag er daarom wat mij betreft altijd kritisch naar kijken. Wat niet betekent dat ze niet waardevol zijn. En Asperger is een heel wat meer wetenschappelijk onderbouwde en bewezen diagnose/label dan iets 'vaags' als Nieuwe Tijds kind. Dat laatste is meer iets uit de pseudo-wetenschappen/ esotherische hoek en iets waar wetenschappers wellicht om lachen.Wat Inad dus ook al zei
'It could be lupus'
donderdag 26 juli 2007 om 16:41
Daarmee bedoel ik dat het voor Swinta wel fijn is om te weten wat haar kindje heeft en hoe ze daar mee om moet gaan, en Krokusje, ik denk juist dat zo lang er geen reden is om te denken dat er medisch iets mis is dat je niet in die vage hoeken moet gaan zoeken naar antwoorden. Die zijn er soms niet en over 2 maanden kan je kindje wel weer heel anders zijn...
Mijn kindje (18 maand) heeft epilepsie. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik hem heel veel rust en structuur moest bieden (al voor ik uberhaput door had dat er iets 'mis' was) en andere mensen vonden me wel eens overdreven erin. Achteraf was dat superpositief. Niet dat ik hem uit de drukte houdt, maar ik hou altijd zijn slaaptijden aan en sleep hem niet overal mee naar toe als het eigenlijk bedtijd is.
Dat bedoel ik met kijk naar je kind...
Mijn kindje (18 maand) heeft epilepsie. Ik heb altijd al het gevoel gehad dat ik hem heel veel rust en structuur moest bieden (al voor ik uberhaput door had dat er iets 'mis' was) en andere mensen vonden me wel eens overdreven erin. Achteraf was dat superpositief. Niet dat ik hem uit de drukte houdt, maar ik hou altijd zijn slaaptijden aan en sleep hem niet overal mee naar toe als het eigenlijk bedtijd is.
Dat bedoel ik met kijk naar je kind...
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 26 juli 2007 om 16:43
quote:
quote: krokusje reageerde
Dat is ook een beetje wat ik bedoel. Het feit dat jouw zoon de diagnose asperger heeft maakt dat jij handvaten hebt hoe je het beste met hem om kunt gaan. Vind ik fijn voor je. Ik vind dit een beetje een rare reaktie, net alsof je het fijn zou vinden als je een etiket hebt voor je kind, terwijl hij nog zo klein is.
Ik heb het hier niet over mezelf, ik zeg dat ik het fijn vind voor Swinta, dat dingen voor haar duidelijker worden en dat ze haar kind beter begrijpt. Dat vind ik fijn voor haar.
quote: krokusje reageerde
Dat is ook een beetje wat ik bedoel. Het feit dat jouw zoon de diagnose asperger heeft maakt dat jij handvaten hebt hoe je het beste met hem om kunt gaan. Vind ik fijn voor je. Ik vind dit een beetje een rare reaktie, net alsof je het fijn zou vinden als je een etiket hebt voor je kind, terwijl hij nog zo klein is.
Ik heb het hier niet over mezelf, ik zeg dat ik het fijn vind voor Swinta, dat dingen voor haar duidelijker worden en dat ze haar kind beter begrijpt. Dat vind ik fijn voor haar.
donderdag 26 juli 2007 om 16:48
@maleficient, dat doe ik ook hoor. Kijken naar mijn kind. Mijn hele interesse in het begrip nieuwetijdskinderen is gewoon gekomen doordat die bedrijfsarts zo'n treffende beschrijving van mijn zoon kon geven zonder dat hij hem ooit gezien had. Daarom wil ik er meer over weten. Niet omdat ik mijn zoon in een hokje wil stoppen. Maar dat heb ik volgens mij inmiddels duidelijk genoeg gemaakt.
donderdag 26 juli 2007 om 17:18
quote:Bedankt voor de tip van de site. Heb het even doorgelezen. Hoe sommige mensen daar reageren is wel van een heel hoog zweef- en zwabbergehalte. Pfff. Niet mijn manier.HAhahaha ik geloof het ook !
ik lees hier een verhaal van iemand die beweert dat ze zwanger is van haar tweelingziel (een man die ze ook in dit leven gekend heeft en overleden is)
Ook lees ik over een vrouw die heeel sterk voelt dat ze zwanger is van een meisje...
9 maanden later schrijft ze weer... tis een jongen
inderdaad nogal zweef de zwabber
ik lees hier een verhaal van iemand die beweert dat ze zwanger is van haar tweelingziel (een man die ze ook in dit leven gekend heeft en overleden is)
Ook lees ik over een vrouw die heeel sterk voelt dat ze zwanger is van een meisje...
9 maanden later schrijft ze weer... tis een jongen
inderdaad nogal zweef de zwabber
donderdag 26 juli 2007 om 19:04
Hoi krokusje
Ik was ook een van de mensen met het autisme verhaal, het moge duidelijk zijn, ik persoonlijk geloof er niet zo in.
Wel viel mijn oog toevallig net op een artikel van een Nieuwetijdskind. Ze is inmiddels volwassen en heeft een boek geschreven.
Het boek heet : Kon je maar even mij zijn De schrijfster is : Nynke Schaap Het is een boek met haar levensverhaal over hoe het is om ntk te zijn (ofzoiets...)
Ik wil je wel (echt) succes wensen met je zoektocht.
borodini.
Ik was ook een van de mensen met het autisme verhaal, het moge duidelijk zijn, ik persoonlijk geloof er niet zo in.
Wel viel mijn oog toevallig net op een artikel van een Nieuwetijdskind. Ze is inmiddels volwassen en heeft een boek geschreven.
Het boek heet : Kon je maar even mij zijn De schrijfster is : Nynke Schaap Het is een boek met haar levensverhaal over hoe het is om ntk te zijn (ofzoiets...)
Ik wil je wel (echt) succes wensen met je zoektocht.
borodini.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 26 juli 2007 om 19:10
quote:Mijn hele interesse in het begrip nieuwetijdskinderen is gewoon gekomen doordat die bedrijfsarts zo'n treffende beschrijving van mijn zoon kon geven zonder dat hij hem ooit gezien had.
Sja, maar die beschrijving van de bedrijfsarts had ook heel goed gepast op mijn jongste zoon, als ik zo de lijstjes met kenmerken eens bekijk die (hier) gegeven worden over nieuwetijdskinderen. En als ik dan de lijst bekijk met omgangsregels, dan zie ik ofwel zaken die ik sowieso al toepas in de opvoeding van mijn kinderen ofwel zaken waarvan ik denk: "ja daahaag. wie is er nou eigenlijk de baas thuis, dat kind of ik als ouder? Soms moet er namelijk ook gewoon worden opgevoed".
Kortom, ik snap dus echt niet goed wat je eraan kunt hebben om je kind als nieuwetijdskind te benoemen. Plus dat ik dat soort dingen altijd vrij 'gevaarlijk' vind, omdat het ook nogal eens wordt gebruikt om alles dat een kind doet te verklaren of zelfs goed te praten. Mijn zusje werkt in het lagere onderwijs en wordt om de haverklap aangesproken door ouders die zelf hebben bedacht dat hun kind Asperger heeft, of een andere stoornis in het autistisch spectrum, of een zonnekind is of een maankind of sterrekind of wat ze er allemaal wel niet over verzinnen. Als een kind bijvoorbeeld niet goed in de klas te handhaven is, of heel brutaal is of druk gedrag vertoont, dan ligt het volgens de vergoelijkende verklaring van hun ouders altijd aan een dergelijk kenmerk en bijvoorbeeld noooooit aan hun eigen opvoeding. Nee, het kind is apart, moet met zijden handschoentjes aan behandeld worden en mag niet gecorrigeerd. Zonder dat er ook maar een deskundige naar heeft gekeken, want da's nergens voor nodig: zij zijn de ouders en kennen hun kind het beste en weten wat ermee is en bladiebladiebla. Als al die ouders gelijk zouden hebben, zou zij in een klas met - pak 'm beet - 30 kinderen bijna geen enkel 'normaal' kind hebben.
Nou zeg ik daarmee dus niet dat dergelijke overdrijvingen hier ook aan de orde zijn, maar ik zie het wel als risico van het plakken van etiketjes. Als een etiketje (geplakt door iemand die weet waarover hij het heeft) tot gevolg heeft dat je echt duidelijke en bepaalde handvatten krijgt om ermee om te gaan, prima. Maar die heb ik voor nieuwetijdskinderen nog niet gehoord of gelezen.
Sja, maar die beschrijving van de bedrijfsarts had ook heel goed gepast op mijn jongste zoon, als ik zo de lijstjes met kenmerken eens bekijk die (hier) gegeven worden over nieuwetijdskinderen. En als ik dan de lijst bekijk met omgangsregels, dan zie ik ofwel zaken die ik sowieso al toepas in de opvoeding van mijn kinderen ofwel zaken waarvan ik denk: "ja daahaag. wie is er nou eigenlijk de baas thuis, dat kind of ik als ouder? Soms moet er namelijk ook gewoon worden opgevoed".
Kortom, ik snap dus echt niet goed wat je eraan kunt hebben om je kind als nieuwetijdskind te benoemen. Plus dat ik dat soort dingen altijd vrij 'gevaarlijk' vind, omdat het ook nogal eens wordt gebruikt om alles dat een kind doet te verklaren of zelfs goed te praten. Mijn zusje werkt in het lagere onderwijs en wordt om de haverklap aangesproken door ouders die zelf hebben bedacht dat hun kind Asperger heeft, of een andere stoornis in het autistisch spectrum, of een zonnekind is of een maankind of sterrekind of wat ze er allemaal wel niet over verzinnen. Als een kind bijvoorbeeld niet goed in de klas te handhaven is, of heel brutaal is of druk gedrag vertoont, dan ligt het volgens de vergoelijkende verklaring van hun ouders altijd aan een dergelijk kenmerk en bijvoorbeeld noooooit aan hun eigen opvoeding. Nee, het kind is apart, moet met zijden handschoentjes aan behandeld worden en mag niet gecorrigeerd. Zonder dat er ook maar een deskundige naar heeft gekeken, want da's nergens voor nodig: zij zijn de ouders en kennen hun kind het beste en weten wat ermee is en bladiebladiebla. Als al die ouders gelijk zouden hebben, zou zij in een klas met - pak 'm beet - 30 kinderen bijna geen enkel 'normaal' kind hebben.
Nou zeg ik daarmee dus niet dat dergelijke overdrijvingen hier ook aan de orde zijn, maar ik zie het wel als risico van het plakken van etiketjes. Als een etiketje (geplakt door iemand die weet waarover hij het heeft) tot gevolg heeft dat je echt duidelijke en bepaalde handvatten krijgt om ermee om te gaan, prima. Maar die heb ik voor nieuwetijdskinderen nog niet gehoord of gelezen.
donderdag 26 juli 2007 om 19:14
Je hebt een goed punt Ahtena. Helaas is het anders om ook zo. Ik heb een zoon met een officiele diagnose en nog denken mensen dat het aan onze opvoeding ligt :?:o, mede door mensen die dus iid maar al te graag iets op hun kindje willen plakken. Maar goed, we dwalen af.....
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
donderdag 26 juli 2007 om 20:01
quote:
quote: lagune reageerde
Alle Nieuwetijdskinderen reageren bijzonder goed op Homeopathie, Bach-remedies en Reiki. Als dit door therapeuten wordt gedaan waar ze zich thuis voelen kan men in korte tijd verbijsterende resultaten zien
Kijk, hier hebben we dan het bewijs dat nieuwetijdskinderen niet bestaan.
quote: lagune reageerde
Alle Nieuwetijdskinderen reageren bijzonder goed op Homeopathie, Bach-remedies en Reiki. Als dit door therapeuten wordt gedaan waar ze zich thuis voelen kan men in korte tijd verbijsterende resultaten zien
Kijk, hier hebben we dan het bewijs dat nieuwetijdskinderen niet bestaan.
donderdag 26 juli 2007 om 20:12
Volgens mij maak je een denkfout krokusje. Een label kan nuttig zijn, als het handvatten biedt voor bijvoorbeeld de opvoeding. Maar daarvoor is het wel nodig dat er bekend is wat het label inhoudt, en wat de beste manier is om daarmee om te gaan. Een diagnose is nuttig als je weet dat er een goede behandeling bij die diagnose hoort. Een diagnose is niet nuttig als er geen gegevens zijn over prognose of behandeling. En daarbij is dan bekend dat mensen zich naar een diagnose gaan gedragen, en er steeds beter in passen.
In dit geval wordt er een label op je kind geplakt, en jij neemt dan aan dat de voorschriften die bij dat label horen je zullen helpen bij het begeleiden van je kind. Maar nog afgezien van of het label klopt, is het maar zeer de vraag waar die voorschriften op gebaseerd zijn (niet op wetenschappelijk onderzoek, want dit is geen geacpeteerde diagnose). En vergeet daarbij niet dat er gewoon grof geld wordt verdiend aan labels, zoals iemand al eerder stelde.
In dit geval wordt er een label op je kind geplakt, en jij neemt dan aan dat de voorschriften die bij dat label horen je zullen helpen bij het begeleiden van je kind. Maar nog afgezien van of het label klopt, is het maar zeer de vraag waar die voorschriften op gebaseerd zijn (niet op wetenschappelijk onderzoek, want dit is geen geacpeteerde diagnose). En vergeet daarbij niet dat er gewoon grof geld wordt verdiend aan labels, zoals iemand al eerder stelde.
donderdag 26 juli 2007 om 20:14
quote:
Hallo,
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.En dit is voor mij met elkaar in tegenspraak. Ik ben ook heel nuchter en heb ook een onrustige gevoelige zoon waarvan iedereen als baby zei dat hij zo wijs was. Maar het is nooit in me opgekomen om daar de term oude ziek aan vast te hangen.
Ik geloof niet in nieuwetijdskindern, wel in new age ouders.
Hallo,
Ik heb een zoon van 7 maanden. Vanaf dat hij geboren is hebben mijn man en ik tegen elkaar gezegd; "dit is een oude ziel". Hij was heel onrustig. Leek heel vaak boos. Alle babietjes huilen, maar de manier waarop mijn mannetje huilde klonk als nagels die over een schoolbord gaan. Urenlang. Hij heeft toen hij 5 weken was zelfs een week in het ziekenhuis gelegen om te kijken of er een medische oorzaak voor zijn huilen was. Die was er niet.
Op dit moment zit ik thuis omdat het me allemaal even niet meer lukt. Gisteren had ik een afspraak bij de bedrijfsarts die me het etiketje "overspannen" gaf. Toen ik hem de begintijd met Roan beschreef begon hij over reincarnatie. Ik vond dat grappig omdat mijn man en ik, eigenlijk min of meer voor de grap iets soortgelijks besproken hadden. De bedrijfsarts begon over nieuwetijdskinderen en noemde een aantal karaktertrekken.
Thuis ben ik wat gaan zoeken op internet en ik moet zeggen dat, wanneer ik vanuit die gedachte naar mijn zoon kijk, er ook karaktertrekken en gedragingen uit herken.
Nou is mijn zoon nog maar 7 maanden, en denk ik dat een heleboel mensen elementen van het verhaal over nieuwetijdskinderen op hun eigen kind kunnen betrekken.
Zijn er mensen die zich ook deze vraag gesteld hebben? Die zich er in verdiept hebben omdat ze dingen ervan in hun kind herkennen? Hoe was je kind?
Ik vind mezelf een heel nuchter mens. Ik sta op zich wel open voor spirituele dingen, maar vooral als het om andere mensen gaat. Wanneer het zo intiems als mijn zoon betreft, vind ik het allemaal heel apart en ben bijna bang om te gaan overdrijven. Ieder mens vindt zijn of haar kind immers bijzonder.En dit is voor mij met elkaar in tegenspraak. Ik ben ook heel nuchter en heb ook een onrustige gevoelige zoon waarvan iedereen als baby zei dat hij zo wijs was. Maar het is nooit in me opgekomen om daar de term oude ziek aan vast te hangen.
Ik geloof niet in nieuwetijdskindern, wel in new age ouders.
