Kinderen
alle pijlers
Omgangsregeling baby
dinsdag 31 oktober 2017 om 22:50
Alleen al het neerzetten van deze vraag maakt me zo verdrietig. Nooit gedacht in deze situatie terecht te komen.
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
woensdag 1 november 2017 om 17:14
woensdag 1 november 2017 om 17:41
Ja, daarom zeg ik ook dat het ook heel verdrietig is. Ook bij ouders die heel goed weten dat zodra ze weg zijn hun kindje een heel fijne dag heeft op een kdv breekt het bijna je hart om weg te gaan als je kind zo overstuur is. En al helemaal als je weet dat je kindje het eigenlijk nog niet fantastisch naar zijn zin heeft op het kdv.lux. schreef: ↑01-11-2017 14:49Maar ik vind het kdv ook geen slechte keuze, sterker nog... al die dingen die jij zegt dat zei ik ooktot hij daadwerkelijk naar het kdv ging en ik hem elke ochtend huilend achter laat, hij daar niet wil eten, niet wil slapen en hij thuis veel bedremmelder is en zijn persoonlijkheid pas na 2 dagen bijkomen weer tevoorschijn komt. Ik zie gewoon dat hij ongelukkig is daar en já dat gaat over maar dat doet wel pijn aan mijn moederhart. Natuurlijk verpest ik hem niet voor het leven, maar hij heeft het nu hartstikke moeilijk even en dat is gewoon heel rot om te zien. En hij zit echt op een goed kdv en de leidsters zijn hartstikke lief voor hem. Maar hij was er gewoon nog niet klaar voor helaas. Maar goed dit is een beetje een ander verhaal.
Vwb de TO, ik heb nergens gezegd dat het kind niet zoveel mogelijk tijd met zijn vader moet doorbrengen hè. Ik heb alleen gezegd dat baby’s nu eenmaal vaak nog erg aan mama hangen en dat ik voor een baby in 2 huizen wonen een slecht plan vind.
Maar goed, inmiddels dwalen we wel heel erg af inderdaad.
woensdag 1 november 2017 om 21:09
Heb de reacties niet gelezen.
Mijn tip: wacht met een officiële omgangsregeling inclusief. logeren e.d. tot je zoontje een jaar oud is. En laat je vriend/ex vrij om langs te komen om hem te bezoeken op vaste dagen..
Ik vind een kindje van onder de 1 te klein om langdurig weg te zijn bij mama.
Mijn tip: wacht met een officiële omgangsregeling inclusief. logeren e.d. tot je zoontje een jaar oud is. En laat je vriend/ex vrij om langs te komen om hem te bezoeken op vaste dagen..
Ik vind een kindje van onder de 1 te klein om langdurig weg te zijn bij mama.
anoniem_356892 wijzigde dit bericht op 01-11-2017 21:10
Reden: Typfout
Reden: Typfout
3.01% gewijzigd
woensdag 1 november 2017 om 21:12
Volgens mij zijn we het dan eigenlijk aardig eensKeaAlpine schreef: ↑01-11-2017 17:41Ja, daarom zeg ik ook dat het ook heel verdrietig is. Ook bij ouders die heel goed weten dat zodra ze weg zijn hun kindje een heel fijne dag heeft op een kdv breekt het bijna je hart om weg te gaan als je kind zo overstuur is. En al helemaal als je weet dat je kindje het eigenlijk nog niet fantastisch naar zijn zin heeft op het kdv.
Maar goed, inmiddels dwalen we wel heel erg af inderdaad.
Komt wel goed hier. Ik denk maar zo: er komt een tijd dat hij niet weg wil van het kdv omdat hij het daar veel te leuk heeft (en god, er komt zelfs ooit een dag dat hij uit huis wil 
) en dan zal ik nog wel eens met weemoed terugdenken aan de tijd dat hij liever bij zijn mama wilde zijn dan wat ook ter wereld denk ik 
woensdag 1 november 2017 om 21:22
Dat komt mama ff beter uit idd.Stormrage schreef: ↑01-11-2017 21:09Heb de reacties niet gelezen.
Mijn tip: wacht met een officiële omgangsregeling inclusief. logeren e.d. tot je zoontje een jaar oud is. En laat je vriend/ex vrij om langs te komen om hem te bezoeken op vaste dagen..
Ik vind een kindje van onder de 1 te klein om langdurig weg te zijn bij mama.
woensdag 1 november 2017 om 21:30
Precies. Uitsluitend al uit het feit dat een jaar als termijn (meerdere malen) genoemd wordt, kun je afleiden dat al het gewauwel uitsluitend moeders gevoelens dient. Of heeft zo’n baby een ingebouwde kalender waarbij op de 366e dag (367e in een schrikkeljaar) opeens een gen actief wordt waardoor het opeens wel vaker bij vader kan zijn?
Echt kansloos egoïstisch gewauwel. Wreed en schadelijk.
woensdag 1 november 2017 om 21:38
Hou jij je ook vast aan die mening als psychologen, artsen, pedagogen het te vroeg kunnen vinden? In dit specifieke geval is het ook nog eens zo dat vader het kindje nauwelijks aandacht geeft, niet eens in staat is hem te troosten. Best bizar dat er mensen hiervan haar de schuld geven (jij geeft hem vast niet de kans!) alsof hij zelf niet verantwoordelijk is. Als jij en je kind geen band hebben moet je dat opbouwen, want anders is het simpelweg zielig voor baby om opeens weggetrokken te worden van mama(veiligheid) voor een heel weekend, bij een papa waar hij nauwelijks gehecht aan is. Ik geloof dat dat schadelijk is._Amand schreef: ↑01-11-2017 21:30Precies. Uitsluitend al uit het feit dat een jaar als termijn (meerdere malen) genoemd wordt, kun je afleiden dat al het gewauwel uitsluitend moeders gevoelens dient. Of heeft zo’n baby een ingebouwde kalender waarbij op de 366e dag (365e in een schrikkeljaar) opeens een gen actief wordt waardoor het opeens wel vaker bij vader kan zijn?
Echt kansloos egoïstisch gewauwel. Wreed en schadelijk.
woensdag 1 november 2017 om 21:39
woensdag 1 november 2017 om 21:41
Je beschrijft een self-fulfilling prophecy.Sereia schreef: ↑01-11-2017 21:38Hou jij je ook vast aan die mening als psychologen, artsen, pedagogen het te vroeg kunnen vinden? In dit specifieke geval is het ook nog eens zo dat vader het kindje nauwelijks aandacht geeft, niet eens in staat is hem te troosten. Best bizar dat er mensen hiervan haar de schuld geven (jij geeft hem vast niet de kans!) alsof hij zelf niet verantwoordelijk is. Als jij en je kind geen band hebben moet je dat opbouwen, want anders is het simpelweg zielig voor baby om opeens weggetrokken te worden van mama(veiligheid) voor een heel weekend, bij een papa waar hij nauwelijks gehecht aan is. Ik geloof dat dat schadelijk is.
woensdag 1 november 2017 om 21:51
Ik denk eerlijk gezegd dat dit meer over jouw ervaringen zegt, en de manier waarop jij in het leven staat. De TO geeft gewoon goede punten, logische bezorgde gevoelens. En geeft ook aan daar verdrietig onder te zijn. Volgens mij wil jij het gewoon echt niet eens zijn, omdat dit je persoonlijk raakt. Maar wellicht was jij een heel ander soort vader als deze specifieke man. Ik heb ook echt wel boosheid gehad naar mijn ex, maar nooit in de situatie gezeten dat ik mijn baby niet mee durfde te geven aan hem, geweldige liefdevolle vader. Zou nooit onze baby (inmiddels 10 tho) hebben laten huilen, niet kunnen troosten. Maar niet elke vader is zo, en als een kind niet gehecht is aan papa en het komt op zo'n jonge leeftijd in een vreemde omgeving zonder veilige mama, is dat echt niet gezond. Dit topic is geen algemene discussie over het onderwerp, ze vraagt hulp en advies omdat ze zich oprecht zorgen maakt. Niet om een vader zijn kind af te nemen en te treiteren. Probeer je anders eens in haar in te leven. Niet omdat ze een moeder is, maar als ouder. Want als TO een man was geweest en de eerste verzorgende ouder van baby, en de mama was nauwelijks aanwezig, had ik precies hetzelfde gevonden. Er is een veilige basis gaande en die gaat onderbroken worden. Dat hoor je niet te willen voor je baby.
woensdag 1 november 2017 om 21:54
Want? Ik vind dat een kind van jonger dan 1 jaar niet van moeder gescheiden moet zijn.
Zelfde argument geldt voor mij dat ik mijn kind niet onder de 1 naar een opvang zou brengen, gelukkig heb ik in de luxe positie gezeten dat dit niet nodig was toentertijd. Maar dat is mijn mening, uiteraard.
Wat is er mis met vader die meermaals per week bij moeder komt om kind te zien/verzorgen? Zeker gezien de moeder ook nog eens aangeeft dat vader weinig omkijkt naar kind en geen eigen woning heeft, kind niet hoort huilen snachts, niet kan troosten en geïrriteerd raakt?
Dan heeft hij een halfjaar de tijd om zijn zaakjes op orde te krijgen en tijdens het bezoeken van kind meer te ondernemen ermee.
Lijkt me een perfecte oplossing voor beide ouders én kind.
woensdag 1 november 2017 om 21:57
Bla bla bla en bla. En dan heb ik nog niet eens gelezen wat je schreef.Sereia schreef: ↑01-11-2017 21:51Ik denk eerlijk gezegd dat dit meer over jouw ervaringen zegt, en de manier waarop jij in het leven staat. De TO geeft gewoon goede punten, logische bezorgde gevoelens. En geeft ook aan daar verdrietig onder te zijn. Volgens mij wil jij het gewoon echt niet eens zijn, omdat dit je persoonlijk raakt. Maar wellicht was jij een heel ander soort vader als deze specifieke man. Ik heb ook echt wel boosheid gehad naar mijn ex, maar nooit in de situatie gezeten dat ik mijn baby niet mee durfde te geven aan hem, geweldige liefdevolle vader. Zou nooit onze baby (inmiddels 10 tho) hebben laten huilen, niet kunnen troosten. Maar niet elke vader is zo, en als een kind niet gehecht is aan papa en het komt op zo'n jonge leeftijd in een vreemde omgeving zonder veilige mama, is dat echt niet gezond. Dit topic is geen algemene discussie over het onderwerp, ze vraagt hulp en advies omdat ze zich oprecht zorgen maakt. Niet om een vader zijn kind af te nemen en te treiteren. Probeer je anders eens in haar in te leven. Niet omdat ze een moeder is, maar als ouder. Want als TO een man was geweest en de eerste verzorgende ouder van baby, en de mama was nauwelijks aanwezig, had ik precies hetzelfde gevonden. Er is een veilige basis gaande en die gaat onderbroken worden. Dat hoor je niet te willen voor je baby.
woensdag 1 november 2017 om 22:08
Jammer, ik nam de moeite ervoor. Als je nog leest hier TO, hoop ik dat je wat hebt gehad aan de verschillende meningen en adviezen. Dat jullie het samen maar mogen oplossen
Hoop oprecht dat er een betere band komt tussen vader en kind en jullie een goede regeling kunnen treffen, die voor iedereen goed is. 
woensdag 1 november 2017 om 22:12
Wat kunnen psychologen, artsen en pedagogen te vroeg vinden, het kind regelmatig weghalen bij de hoofdverzorger? En is dat per definitie de moeder? Ik ben van mening dat een man net zo goed voor zijn kind kan zorgen.Sereia schreef: ↑01-11-2017 21:38Hou jij je ook vast aan die mening als psychologen, artsen, pedagogen het te vroeg kunnen vinden? In dit specifieke geval is het ook nog eens zo dat vader het kindje nauwelijks aandacht geeft, niet eens in staat is hem te troosten. Best bizar dat er mensen hiervan haar de schuld geven (jij geeft hem vast niet de kans!) alsof hij zelf niet verantwoordelijk is. Als jij en je kind geen band hebben moet je dat opbouwen, want anders is het simpelweg zielig voor baby om opeens weggetrokken te worden van mama(veiligheid) voor een heel weekend, bij een papa waar hij nauwelijks gehecht aan is. Ik geloof dat dat schadelijk is.
En ik ben benieuwd wat de reacties zouden zijn als de rollen eens werden omgedraaid.
Dat moeder best even langs mag komen om haar kind in bad te doen, maar daarna weer naar je eigen huis, zonder kind.
En het is makkelijk gezegd dat je maar ff moet zorgen dat je ook een band met je kind moet opbouwen als je daar nauwelijks de kans voor krijgt omdat de moeder met haar 9 maanden voorsprong op jou er als een havik bovenop zit en jouw manier van handelen niet de juiste vindt.
En omdat het kind 9 maanden in haar heeft gezeten, ga je natuurlijk niet als een bruut op je strepen staan, het laatste wat je wil is je vrouw en kind overstuur maken.
Dus je pakt het voorzichtig aan en zo ontstaat de scheve verhouding. Kind hoort bij moeder en vader mag vanaf de zijlijn meekijken.
En ja er zijn ook klootzakken, of de man van TO er een is, kan ik niet beoordelen, er staat hier maar 1 kant van het verhaal.
Ik vind het ook gevaarlijk advies wat hier gegeven wordt, zoals Amand zegt, het is wreed en schadelijk.
woensdag 1 november 2017 om 22:16
En ik vind dat een kind jonger dan 1 jaar niet van zijn vader gescheiden moet zijn.Stormrage schreef: ↑01-11-2017 21:54Want? Ik vind dat een kind van jonger dan 1 jaar niet van moeder gescheiden moet zijn.
Zelfde argument geldt voor mij dat ik mijn kind niet onder de 1 naar een opvang zou brengen, gelukkig heb ik in de luxe positie gezeten dat dit niet nodig was toentertijd. Maar dat is mijn mening, uiteraard.
Wat is er mis met vader die meermaals per week bij moeder komt om kind te zien/verzorgen? Zeker gezien de moeder ook nog eens aangeeft dat vader weinig omkijkt naar kind en geen eigen woning heeft, kind niet hoort huilen snachts, niet kan troosten en geïrriteerd raakt?
Dan heeft hij een halfjaar de tijd om zijn zaakjes op orde te krijgen en tijdens het bezoeken van kind meer te ondernemen ermee.
Lijkt me een perfecte oplossing voor beide ouders én kind.
Wat is er mis met een moeder die meermaals per week bij vader komt om kind te zien/verzorgen?
Kun je het je voorstellen?
woensdag 1 november 2017 om 22:16
Ik heb nergens gelezen dat zij als havik bovenop haar baby zit en haar man nooit de kans heeft gegeven, ik lees juist dat hij niet komt opdagen wanneer ze vraagt of hij wil langskomen. Als de rollen omgekeerd waren geweest en papa was de eerste verzorger en moeder is er weinig, had ik zeker hetzelfde gevonden.
woensdag 1 november 2017 om 22:19
Haha even voor de duidelijkheid met 'hetzelfde' bedoel ik dus: baby hoort bij vader. Want baby is meer gehecht aan vader, vader kan baby beter troosten en heeft daar het geduld voor. Moeder komt niet opdagen en kan kind niet troosten. Dan vind ik dat ze ook eerst contact moet opbouwen voor ze een baby van 4 maanden uit de veilige armen van papa (en omgeving) gerukt wordt.
woensdag 1 november 2017 om 22:21
Ik weet ook niet of dat zo is, ik zou zijn verhaal ook wel ff willen horen voordat ik advies ga geven over wat zij met hun kind moeten doen.Sereia schreef: ↑01-11-2017 22:16Ik heb nergens gelezen dat zij als havik bovenop haar baby zit en haar man nooit de kans heeft gegeven, ik lees juist dat hij niet komt opdagen wanneer ze vraagt of hij wil langskomen. Als de rollen omgekeerd waren geweest en papa was de eerste verzorger en moeder is er weinig, had ik zeker hetzelfde gevonden.
woensdag 1 november 2017 om 22:31
Ja dat had ik mij kunnen voorstellen als hier de vader in kwestie de hoofdverzorger was geweest. Maar vader is dat niet, en heeft volgens schrijfster ook zijn zaakjes zoals een huis niet op orde. Dus dit lijkt mij een prima regeling for the time being.
woensdag 1 november 2017 om 22:34
Je argumenten hebben niets te maken met je conclusie, helaas.
Je hebt eerst om egoïstische redenen bedacht dat de situatie moet duren totdat het kind een jaar is, en vervolgens graai je naar woorden om het voor jezelf aannemelijk en acceptabel te maken.
anoniem_350628 wijzigde dit bericht op 01-11-2017 22:40
19.92% gewijzigd
woensdag 1 november 2017 om 22:34
Vreselijk. Echt. Dus ik zou het ook nooit zo willen en ik kan me niet voorstellen dat ik in zo'n situatie zou kunnen zitten, dat ik mijn ex niet kan vertrouwen met onze baby. Maar als het wantrouwen dus echt gegronde redenen heeft zou ik wel op zoek gaan naar oplossingen en daarover willen praten met ex, zodat hij geen verdriet en pijn heeft, zijn kindje kan zien en alleen kan zijn met kindje, een diepe band kan opbouwen, zij met hun tweetjes. Vaders die hun kind niet mogen zien, dat vind ik diep tragisch hoor. Heel erg.
woensdag 1 november 2017 om 22:36
Nee, hij heeft nu geen huis want zij zit daar in. Da's lekker.
