Kinderen
alle pijlers
Omgangsregeling baby
dinsdag 31 oktober 2017 om 22:50
Alleen al het neerzetten van deze vraag maakt me zo verdrietig. Nooit gedacht in deze situatie terecht te komen.
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
4 maanden oud is onze zoon nu, maar mijn vriend en ik gaan uit elkaar. Zijn in therapie geweest maar dat heeft niet geholpen. Nu moeten we ons huis verkopen, opzoek naar nieuwe woon ruimte en natuurlijk een regeling vinden voor onze zoon. Wat is nu normaal bij een baby en dan in de komende jaren? Nu zorg ik eigenlijk de gehele week voor hem, papa doet door de week 1x hem in bad/bed als ik het vraag en in het weekeind heeft ie hem weleens op schoot. Helaas wil onze zoon alleen op dit moment weinig van hem weten, gaat elke x huilen als hij bij zijn vader zit of ziet, en dan raakt het geduld van vader op, dus dit is een lastig punt. Nu ga ik staks weer werken, 2 dagen door de weeks en zoon gaat dan naar mijn moeder, en om de week 2 ochtendjes in het weekeind. Dan zal papa thuis met hem zijn dus hoop dat de band dan hechter wordt. Maar ja, hoe gaan we het nu doen als we niet meer bij elkaar wonen? Zie het zelf niet zitten om hem bij papa te laten slapen direct, omdat hij nog nooit in de nacht of ochtend is opgestaan voor hem, naar eigen zeggen omdat hij hem niet hoort. Dit zou mij dan nu nog geen rust geven als hij daar zou slapen. Daarnaast zou ik graag nu hij zo klein is hem een vaste ' woning ' geven en dat straks dan opbouwen ( betreft hey logeren ). Ook hebben we al enkele weken gescheiden geleefd, toen kwam papa 2x in de week om hem in bad te doen .. maar hij zegt als we uit elkaar gaan dan is hij voor de helft ook van mij .. is ook zo, maar hij werkt fulltime, heeft geen eigen woning slaapt dus bij familie waar zoon ook nauwelijks geweest is de laatste maanden, en zodra hij te lang huilt dan wordt hij geïrriteerd en legt hem weg. Zou graag zien dat het opgebouwd wordt, zodat zoon vader leert kennen en vertrouwen en ik er ook een beter gevoel bij heb. Wat is een normale regeling waarbij er rust is voor onze zoon? Vind rust en vertrouwen voor de kleine namelijk wel heel belangrijk, hij is nog zo klein ..
heeft iemand ervaring??
woensdag 1 november 2017 om 09:25
Een puntje? Iig niet voor het welbevinden van de baby.
woensdag 1 november 2017 om 09:31
Maar dat is dan HUN eigen kamer. Pa logeert ergens en heeft dus zelf ook geen eigen ruimte wat voor onrust zorgt en dat voelt een baby echt wel aan hoor Ik ben heel makkelijk maar zo'n jonge baby heeft regelmaat en rust nodig. Een badje, bedje, ruimte voor kleertjes, box, speelkleed... dat heeft pa allemaal nog niet.menta schreef: ↑01-11-2017 06:08Dit vind ik zo'n vreemd argument altijd. Ja hij heeft geen eigen huis. Ja he he, natuurlijk niet: jullie zijn net uit elkaar.
Een bedje is zo geleend of gekocht en een eigen kamer is nu helemaal nog niet nodig. Veel ouders die nog bijelkaar zijn slapen ook gewoon nog met de baby op hun eigen kamer.
woensdag 1 november 2017 om 09:45
Nou een vader die niet wakker wordt van zijn eigen baby, daar zou ik de baby toch niet laten slapen hoor. Bovendien lijkt het me erg slecht om met 4 maanden al steeds van huis te wisselen.
woensdag 1 november 2017 om 09:59
Ja natuurlijk. Maar dat had vanaf 1 jaar ook nog prima gekund. Het hoeft niet allemaal in dat eerste jaar wat mij betreft. Mja daar denkt de overheid anders over helaasKeaAlpine schreef: ↑01-11-2017 09:18.
Voor een veilige hechting is 'goed genoeg' belangrijk en niet de 'ideale wereld' (van iemand die 'ervoor geleerd' heeft).
De voorspelbaarheid (vaste verzorgers op het kdv) en de kwaliteit van het contact (papa, mama, verzorgers) zijn de belangrijkste factoren. Hierop leren vertrouwen is voor je zoon óók waardevol.
En trouwens, aangezien 30% van de kinderen dus hechtingsproblematiek heeft weet ik niet of ‘goed genoeg’ wel ‘goed genoeg’ is. Dat betekent niet dat ze direct een onoverkomelijke hechtingsstoornis hebben, maar zeker wel dat een goede hechting helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Ik dacht er vroeger veel luchtiger over maar sinds ik zie wat het met mijn zoon doet om weg te zijn van mij, terwijl hij echt de meest betrokken, liefdevolle en toegewijde vader ter wereld heeft, die zelfs toen zoon in zijn mamahongerfase zat en begon te huilen zodra mijn man hem oppakte nooit zijn geduld verloor, altijd lief en sussend bleef, zich nooit afgewezen voelde (of althans dat niet liet merken)... sindsdien denk ik er toch anders over.
En dat betekent niet dat ik denk dat mijn zoon op de lange termijn schadelijke gevolgen zal ondervinden van naar het kdv gaan nu. Anders zou ik het überhaupt niet doen, obviously. Maar nu is het écht niet goed voor hem. En dat vind ik verdrietig. Ook al weet ik dat het heus wel overgaat op een gegeven moment.
Daarom, nogmaals, ik zou Nina’s voorstel proberen als ik de TO was. Allebei een eigen kamer in hetzelfde huis totdat hij oud genoeg is voor een regeling.
woensdag 1 november 2017 om 10:37
Er is een wereld van verschil tussen zog verdelen binnen een relatie of als ex-partners. Een co-ouderschap vergt veel overleg, afstemmen en wederzijds respect. Het vraagt, helemaal bij jonge kinderen, samen een lijn uitzetten, volgen, evalueren en aanpassen. Net als binnen een relatie, maar dan zijn de communicatielijnen anders. Dat compliceert het zorgen voor kinderen en helemaal voor hele jonge kinderen.
Ik ben ook veel van huis, ook wel eens een of twee nachten weg van baby, net als vader. Maar we spreken en delen dagelijks. Dat is als ex-partners gewoon heel anders en dan kan een co-ouderschap heel ingewikkeld zijn. Baby's hebben zelf nog geen stem, hebben een ingewikkelde en wisselende gebruiksaanwijzing en het is inderdaad de periode dat er heel veel wordt gevormd. Dat vergt een andere aanpak. Helemaal als een van de ouders daar nog niet op is ingericht. Dan is daar aan werken totdat die ouder zich ook zeker genoeg voelt een prima idee.
Ik ben ook veel van huis, ook wel eens een of twee nachten weg van baby, net als vader. Maar we spreken en delen dagelijks. Dat is als ex-partners gewoon heel anders en dan kan een co-ouderschap heel ingewikkeld zijn. Baby's hebben zelf nog geen stem, hebben een ingewikkelde en wisselende gebruiksaanwijzing en het is inderdaad de periode dat er heel veel wordt gevormd. Dat vergt een andere aanpak. Helemaal als een van de ouders daar nog niet op is ingericht. Dan is daar aan werken totdat die ouder zich ook zeker genoeg voelt een prima idee.
woensdag 1 november 2017 om 10:39
Ik word ook maar heel moeilijk wakker van mijn baby
. Gelukkig mag ik vooralsnog blijven.
mijn baby heeft zichzelf al aangelegd voor ik doorheb dat hij honger heeft 
woensdag 1 november 2017 om 10:42
Hier doet mijn man 90% van de nachtvoedingen en dan zeg ik de volgende ochtend: ze heeft lekker doorgeslapen zeg! Ik hoor het gewoon écht niet. Behalve als ik alleen met haar slaap, maar dan nog heel laat.
woensdag 1 november 2017 om 10:47
ongeacht hoe de vader is dient die wel recht te hebben om zoveel mogelijk met / bij zijn kind te zijn.
Je hebt beide ervoor gekozen om een baby te mogen krijgen hiervoor zal je ook beide moeten zorgen.
Ik ben nog wat dat betreft van de oude stempel en vind dat beide ervoor moeten (kunnen) zorgen.
Als het kind oud genoeg is kan die zelf kiezen.
Je hebt beide ervoor gekozen om een baby te mogen krijgen hiervoor zal je ook beide moeten zorgen.
Ik ben nog wat dat betreft van de oude stempel en vind dat beide ervoor moeten (kunnen) zorgen.
Als het kind oud genoeg is kan die zelf kiezen.
Wie goed doet, wie goed ontmoet.
woensdag 1 november 2017 om 10:48
Ik denk dat het er niet om zou moeten gaan of de vader wel een vaste woning heeft met een eigen kamer voor de baby, of er een houten bed is of een campingbed, hoeveel uur de baby precies weg mag zijn van de moeder, etc. Dat zijn eigenlijk allemaal details en niet waar het om draait, dus probeer dat los te laten.
Er gaan tal van kinderen 3 of 4 dagen naar een kdv, dus 3 of 4 dagen per week bij papa zijn zou in principe geen enkel probleem moeten zijn. En wat al gezegd is: als je de baby gerust 2 dagen naar opa en oma brengt, waar hij ook zonder jou is, waarom zou 2 dagen naar papa dan opeens een probleem zijn? Een baby heeft een paar vaste vertrouwde personen nodig, die hij regelmatig (liefst meerdere keren per week ziet). Of dat de moeder, vader, opa of kdv-leidster is maakt niet uit, als die personen maar liefdevol met het kind omgaan.
Wat echt belangrijk is voor de rust en het vertrouwen dat je zo graag wilt voor je kind is dat jullie als ouders er alles aan doen om een liefdevolle en zorgzame omgeving voor hem te creeeren. Waar en in welke combinatie van de ouders dan ook. Het is funest voor een kind als de ouders elkaar wantrouwen, elkaar het licht in de ogen niet gunnen en hun strijd uitvechten over het hoofd van hun kind. Dat maakt de situatie onveilig voor het kind, niet de details van wie het kind hoe vaak ziet.
Ook is het belangrijk dat beide ouders zorgzaam zijn voor het kind, dus in die zin snap ik de zorgen van TO. Wel is het dan ook zo dat de moeder dan wel ook ruimte daarvoor moet geven aan de vader. Zoals hier ook al in een aantal posts geschreven is is het zelfs bij een harmonieuze relatie zo dat de vader tijdens die eerste paar maanden waarin de moeder verlof heeft op een enorme achterstand staat. Niet de kans krijgt om hongersignalen te herkennen of andere dingen te leren omdat de moeder hem al voor is. Dat wordt nog versterkt als TO de vader eigenlijk niet vertrouwt.
Mijn advies aan TO zou dan ook zijn: haal je hakken uit het zand, probeer zo goed mogelijk in harmonie samen tot een regeling te komen en geef je ex de kans om dingen te leren.
Er gaan tal van kinderen 3 of 4 dagen naar een kdv, dus 3 of 4 dagen per week bij papa zijn zou in principe geen enkel probleem moeten zijn. En wat al gezegd is: als je de baby gerust 2 dagen naar opa en oma brengt, waar hij ook zonder jou is, waarom zou 2 dagen naar papa dan opeens een probleem zijn? Een baby heeft een paar vaste vertrouwde personen nodig, die hij regelmatig (liefst meerdere keren per week ziet). Of dat de moeder, vader, opa of kdv-leidster is maakt niet uit, als die personen maar liefdevol met het kind omgaan.
Wat echt belangrijk is voor de rust en het vertrouwen dat je zo graag wilt voor je kind is dat jullie als ouders er alles aan doen om een liefdevolle en zorgzame omgeving voor hem te creeeren. Waar en in welke combinatie van de ouders dan ook. Het is funest voor een kind als de ouders elkaar wantrouwen, elkaar het licht in de ogen niet gunnen en hun strijd uitvechten over het hoofd van hun kind. Dat maakt de situatie onveilig voor het kind, niet de details van wie het kind hoe vaak ziet.
Ook is het belangrijk dat beide ouders zorgzaam zijn voor het kind, dus in die zin snap ik de zorgen van TO. Wel is het dan ook zo dat de moeder dan wel ook ruimte daarvoor moet geven aan de vader. Zoals hier ook al in een aantal posts geschreven is is het zelfs bij een harmonieuze relatie zo dat de vader tijdens die eerste paar maanden waarin de moeder verlof heeft op een enorme achterstand staat. Niet de kans krijgt om hongersignalen te herkennen of andere dingen te leren omdat de moeder hem al voor is. Dat wordt nog versterkt als TO de vader eigenlijk niet vertrouwt.
Mijn advies aan TO zou dan ook zijn: haal je hakken uit het zand, probeer zo goed mogelijk in harmonie samen tot een regeling te komen en geef je ex de kans om dingen te leren.
woensdag 1 november 2017 om 10:48
Lekker dat je man dat doet. Hier dus geen optie helaas. Zoon weigert de fles ook dus zelfs al sik een keer een nacht door wil slapen moet ik uiteindelijk de borst erin hangen omdat hij anders de hele buurt bij elkaar krijst. Achja, komt vanzelf wel weer, veel last heb ik er niet van. Op z'n 18de wil hij vast niet meer aan zijn moeders borst
woensdag 1 november 2017 om 10:52
Maar volgens mij lopen er twee dingen naast elkaar in dit topic toch? TO is bang voor een omgangsregeling/co-ouderschap met blijven slapen en dat is absoluut terecht wat mij betreft, zolang we het over een baby van 4 maanden hebben. Dat komt wel als hij iets ouder is.
Als we het hebben over dat vader bijvoorbeeld de 2 dagen dat moeder werkt de baby zou opvangen lijkt me dat alleen maar een ontzettend goed plan. Dat hij dan naar oma zou moeten lijkt me inderdaad een onzalig plan dat de ongelijkheid tussen ouders alleen maar verder vergroot. Maar eerlijk gezegd dacht ik toen ik de OP las dat baby naar oma gaat omdat pa en ma alleBEI werken, maar misschien is dat mijn interpretatie geweest.
Als we het hebben over dat vader bijvoorbeeld de 2 dagen dat moeder werkt de baby zou opvangen lijkt me dat alleen maar een ontzettend goed plan. Dat hij dan naar oma zou moeten lijkt me inderdaad een onzalig plan dat de ongelijkheid tussen ouders alleen maar verder vergroot. Maar eerlijk gezegd dacht ik toen ik de OP las dat baby naar oma gaat omdat pa en ma alleBEI werken, maar misschien is dat mijn interpretatie geweest.
woensdag 1 november 2017 om 11:25
Wat ik eigenlijk helemaal mis is wat de vader graag wil. Je schrijft alleen dat de vader zegt dat de baby de helft van de tijd ook van hem is, maar weet je hoe hij dit voor zich ziet? Of wil je nu puur je eigen standpunt bepalen alvorens je met je ex erover in gesprek gaat? Wil hij wel echt de baby ook 's nachts hebben, als hij er niet wakker van wordt en geirriteerd wordt van veel huilen (en dus vast ook van 's nachts eruit moeten e.d.). Wil hij echt 3-4 dagen per week voor de baby zorgen? Zou hij misschien wel willen minderen met werken en dan 1 of 2 dagen doordeweeks voor de baby zorgen (ipv opa en oma) plus nog die 2 ochtenden in het weekend? (Dat lijkt me een win-win situatie, die voor iedereen gunstig zou zijn.) De uitspraak van je ex kun je invullen als 'ik wil de tijd precies 50/50 verdelen, zowel overdag als 's nachts, niet omdat ik zo zorgzaam ben voor de baby maar omdat ik niet minder wil hebben dan mijn ex', maar ook als 'ik wil de verantwoordelijkheid nemen voor ons kind en er regelmatig tijd mee doorbrengen, ik wil echt een vaderrol en geen toevallige bezoekersrol'. Dat hij het zo ziet dat de baby net zoveel van hem is als van jou, hoeft helemaal niet negatief te zijn, het kan ook betekenen dat hij graag een betrokken vader wil zijn/worden. Maak er geen strijd van waarbij jullie touwtrekken aan het kind, maar kijk hoe jullie in overleg beiden betrokken ouders kunnen zijn die samen voor jullie kind zorgen. Daar heeft hij uiteindelijk echt het meeste aan.
woensdag 1 november 2017 om 11:48
Ik heb niet alle berichtjes gelezen. Maar wat ik je wel wil meegeven, probeer in het belang van je kleine te denken. Ok, je wilt je zoon nog niet bij hem laten slapen. Dan spreek je af dat hij doordeweeks 2 avonden komt, of met het avondeten of wat voor een regeling dan ook. Ik vind 4 maanden ook nog wel erg jong om te zeggen dat hij het niet goed doet, natuurlijk zo te horen is het niet veel. Maar ook hij moet leren om een vader te zijn, dus gun het hem ook. Geef hem de tijd en de mogelijkheid om een vader te worden. En je zegt hij heeft nog niks voor zichzelf, je bent pas uit elkaar. Geef hem ook even de mogelijkheid om alles op te bouwen. Je kan niet verwachten dat het 1,2,3 in orde is. En misschien heeft hij ook wel heel veel verdriet, heeft hij het moeilijk.
Belangrijkste is praat met elkaar en blijf dat doen. Ondanks de woede, verdriet alles eromheen. De kleine is het belangrijkste.
Belangrijkste is praat met elkaar en blijf dat doen. Ondanks de woede, verdriet alles eromheen. De kleine is het belangrijkste.
woensdag 1 november 2017 om 11:50
Wat een ontzettende bullshit lees ik hier over vaders zeg. Alsof vaders tweederangs verzorgers zijn die pas met kinderen om kunnen gaan als ze pas praten. De volstrekte vanzelfsprekendheid waarmee gesteld wordt dat een baby niet bij de vader kan blijven slapen, ik vind het stuitend om te lezen.
De vader is gewoon een van de twee hoofdverzorgers van het kind. En de vaders in mijn omgeving die onhandig waren met hun baby, waren over het algemeen de vaders die van de moeders van hun baby veel te weinig ruimte kregen om het op hun manier te doen.
Dus ik blijf erbij: stap 1 is een grote stap terug doen en de vader serieus nemen als mede-hoofdverzorger. Pas als je dat doet, hem die ruimte geeft en pas als dan blijkt dat hij het echt niet kan of wil, dan lijkt het me tijd om in overleg te gaan hoe jullie het dan aan moeten pakken. Maar tot die tijd zou ik niet weten waarom een vader niet voor zijn kind zou kunnen (mogen) zorgen.
Overigens lees ik op internet dat je bij zo jonge kinderen het best een omgangsregeling kunt treffen waarin de ouders elkaar relatief kort afwisselen. Dus geen week om week regeling, maar een of twee nachten bij de een en dan een of twee nachten bij de ander.
De vader is gewoon een van de twee hoofdverzorgers van het kind. En de vaders in mijn omgeving die onhandig waren met hun baby, waren over het algemeen de vaders die van de moeders van hun baby veel te weinig ruimte kregen om het op hun manier te doen.
Dus ik blijf erbij: stap 1 is een grote stap terug doen en de vader serieus nemen als mede-hoofdverzorger. Pas als je dat doet, hem die ruimte geeft en pas als dan blijkt dat hij het echt niet kan of wil, dan lijkt het me tijd om in overleg te gaan hoe jullie het dan aan moeten pakken. Maar tot die tijd zou ik niet weten waarom een vader niet voor zijn kind zou kunnen (mogen) zorgen.
Overigens lees ik op internet dat je bij zo jonge kinderen het best een omgangsregeling kunt treffen waarin de ouders elkaar relatief kort afwisselen. Dus geen week om week regeling, maar een of twee nachten bij de een en dan een of twee nachten bij de ander.
Dat de diva's even hun device erbij melden is het devies.
woensdag 1 november 2017 om 13:15
Daarmee ga je er vanuit dat de kinderen (mensen) met hechtingsproblematiek ook 'goed genoeg' ouderschap hebben genoten. Ik denk dat het juist in die gevallen niet 'goed genoeg' was.lux. schreef: ↑01-11-2017 09:59Ja natuurlijk. Maar dat had vanaf 1 jaar ook nog prima gekund. Het hoeft niet allemaal in dat eerste jaar wat mij betreft. Mja daar denkt de overheid anders over helaas
En trouwens, aangezien 30% van de kinderen dus hechtingsproblematiek heeft weet ik niet of ‘goed genoeg’ wel ‘goed genoeg’ is. Dat betekent niet dat ze direct een onoverkomelijke hechtingsstoornis hebben, maar zeker wel dat een goede hechting helemaal niet zo vanzelfsprekend is.
Ik dacht er vroeger veel luchtiger over maar sinds ik zie wat het met mijn zoon doet om weg te zijn van mij, terwijl hij echt de meest betrokken, liefdevolle en toegewijde vader ter wereld heeft, die zelfs toen zoon in zijn mamahongerfase zat en begon te huilen zodra mijn man hem oppakte nooit zijn geduld verloor, altijd lief en sussend bleef, zich nooit afgewezen voelde (of althans dat niet liet merken)... sindsdien denk ik er toch anders over.
En dat betekent niet dat ik denk dat mijn zoon op de lange termijn schadelijke gevolgen zal ondervinden van naar het kdv gaan nu. Anders zou ik het überhaupt niet doen, obviously. Maar nu is het écht niet goed voor hem. En dat vind ik verdrietig. Ook al weet ik dat het heus wel overgaat op een gegeven moment.
Daarom, nogmaals, ik zou Nina’s voorstel proberen als ik de TO was. Allebei een eigen kamer in hetzelfde huis totdat hij oud genoeg is voor een regeling.
Na 1 jaar hebben kinderen vaak juist nog meer moeite met wennen op het kdv. En dan nog, moeten wennen op het kdv maakt niet weg al het goeds wat je in de andere uren doet met je kind. En wat je goed doet aan een goede kdv met vaste, voorspelbare, warme en betrokken leidsters. En natuurlijk is het verdrietig, die wenperiode en ook de lange dagen die kinderen soms maken op het kdv als ze nog niet gewend zijn. En er geldt niet één regel wat goed is voor één kind of één gezin.
Ik zou niet zeggen dat ik er luchtig over denk, gezien gehechtheid (en specifiek met de 0-4 jarigen) de basis van mijn beroep uitmaakt.
woensdag 1 november 2017 om 13:19
Ik denk dat er in dit topic inderdaad wel consensus is over dat er opgebouwd moet worden en dat vader een vaste verzorger moet zijn voordat kindje bij hem gaat wonen/logeren (hoe je het ook wil noemen). En in een scheidingssituatie moet je daar misschien bewuster ruimte voor creëren, ondanks dat je als partners uit elkaar bent.lux. schreef: ↑01-11-2017 10:52Maar volgens mij lopen er twee dingen naast elkaar in dit topic toch? TO is bang voor een omgangsregeling/co-ouderschap met blijven slapen en dat is absoluut terecht wat mij betreft, zolang we het over een baby van 4 maanden hebben. Dat komt wel als hij iets ouder is.
Als we het hebben over dat vader bijvoorbeeld de 2 dagen dat moeder werkt de baby zou opvangen lijkt me dat alleen maar een ontzettend goed plan. Dat hij dan naar oma zou moeten lijkt me inderdaad een onzalig plan dat de ongelijkheid tussen ouders alleen maar verder vergroot. Maar eerlijk gezegd dacht ik toen ik de OP las dat baby naar oma gaat omdat pa en ma alleBEI werken, maar misschien is dat mijn interpretatie geweest.
woensdag 1 november 2017 om 14:28
Ik ben het volledig met je eens.*Beeldig* schreef: ↑01-11-2017 11:50Wat een ontzettende bullshit lees ik hier over vaders zeg. Alsof vaders tweederangs verzorgers zijn die pas met kinderen om kunnen gaan als ze pas praten. De volstrekte vanzelfsprekendheid waarmee gesteld wordt dat een baby niet bij de vader kan blijven slapen, ik vind het stuitend om te lezen.
De vader is gewoon een van de twee hoofdverzorgers van het kind. En de vaders in mijn omgeving die onhandig waren met hun baby, waren over het algemeen de vaders die van de moeders van hun baby veel te weinig ruimte kregen om het op hun manier te doen.
Dus ik blijf erbij: stap 1 is een grote stap terug doen en de vader serieus nemen als mede-hoofdverzorger. Pas als je dat doet, hem die ruimte geeft en pas als dan blijkt dat hij het echt niet kan of wil, dan lijkt het me tijd om in overleg te gaan hoe jullie het dan aan moeten pakken. Maar tot die tijd zou ik niet weten waarom een vader niet voor zijn kind zou kunnen (mogen) zorgen.
Overigens lees ik op internet dat je bij zo jonge kinderen het best een omgangsregeling kunt treffen waarin de ouders elkaar relatief kort afwisselen. Dus geen week om week regeling, maar een of twee nachten bij de een en dan een of twee nachten bij de ander.
woensdag 1 november 2017 om 14:35
Als je alleenstaand zou zijn en je hoort het niet, dan zet je toch de wekker om de xx uur? Zal die vader ook gewoon kunnen doen ipv het excuus gebruikrn dat ie niks hoort.
Ik vind in het geval van TO het ook gewoon logisch dat ie niks onderneemt. Hij weet dat TO het werk toch wel voor hem oplost, dus waarom zou ie zijn best doen? Ze neemt hem alle klussen toch weer uit handen. Als ie alleen zou zijn zou hij die baby echt niet laten verhongeren hoor.
woensdag 1 november 2017 om 14:43
Ik gaf ook borstvoeding en mijn man ging er 's nachts uit. Hij legde de baby naast me, ik draaide me op m'n zij en als de baby weer volgetankt was, legde mijn man 'm terug in bed. Had zware bevalling gehad en laag ijzer, dus van opstaan werd ik snel draaierig.lux. schreef: ↑01-11-2017 10:48Lekker dat je man dat doet. Hier dus geen optie helaas. Zoon weigert de fles ook dus zelfs al sik een keer een nacht door wil slapen moet ik uiteindelijk de borst erin hangen omdat hij anders de hele buurt bij elkaar krijst. Achja, komt vanzelf wel weer, veel last heb ik er niet van. Op z'n 18de wil hij vast niet meer aan zijn moeders borst
belle73 wijzigde dit bericht op 01-11-2017 14:52
0.29% gewijzigd
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 1 november 2017 om 14:49
Maar ik vind het kdv ook geen slechte keuze, sterker nog... al die dingen die jij zegt dat zei ik ookKeaAlpine schreef: ↑01-11-2017 13:15Daarmee ga je er vanuit dat de kinderen (mensen) met hechtingsproblematiek ook 'goed genoeg' ouderschap hebben genoten. Ik denk dat het juist in die gevallen niet 'goed genoeg' was.
Na 1 jaar hebben kinderen vaak juist nog meer moeite met wennen op het kdv. En dan nog, moeten wennen op het kdv maakt niet weg al het goeds wat je in de andere uren doet met je kind. En wat je goed doet aan een goede kdv met vaste, voorspelbare, warme en betrokken leidsters. En natuurlijk is het verdrietig, die wenperiode en ook de lange dagen die kinderen soms maken op het kdv als ze nog niet gewend zijn. En er geldt niet één regel wat goed is voor één kind of één gezin.
Ik zou niet zeggen dat ik er luchtig over denk, gezien gehechtheid (en specifiek met de 0-4 jarigen) de basis van mijn beroep uitmaakt.
tot hij daadwerkelijk naar het kdv ging en ik hem elke ochtend huilend achter laat, hij daar niet wil eten, niet wil slapen en hij thuis veel bedremmelder is en zijn persoonlijkheid pas na 2 dagen bijkomen weer tevoorschijn komt. Ik zie gewoon dat hij ongelukkig is daar en já dat gaat over maar dat doet wel pijn aan mijn moederhart. Natuurlijk verpest ik hem niet voor het leven, maar hij heeft het nu hartstikke moeilijk even en dat is gewoon heel rot om te zien. En hij zit echt op een goed kdv en de leidsters zijn hartstikke lief voor hem. Maar hij was er gewoon nog niet klaar voor helaas. Maar goed dit is een beetje een ander verhaal. Vwb de TO, ik heb nergens gezegd dat het kind niet zoveel mogelijk tijd met zijn vader moet doorbrengen hè. Ik heb alleen gezegd dat baby’s nu eenmaal vaak nog erg aan mama hangen en dat ik voor een baby in 2 huizen wonen een slecht plan vind.
woensdag 1 november 2017 om 16:21
Wat heftig om te merken lijkt me, zoiets doet inderdaad pijn. Maar mijn ervaring is dat dit wel een uitzondering is en je het niet zomaar moet gaan projecteren op andere kinderen. Ik ken een enkele baby die wat jij omschrijft ook heeft, maar de overgrote meerderheid, waaronder mijn eigen kinderen, hebben juist veel plezier op het kdv, vanaf baby af aan. Soms met een periode van moeite met afscheid nemen, maar dat is dan na een minuutje knuffelen met de leidster alweer over. Onze kinderen gingen vanaf 4 maanden, dat hebben we bewust gedaan omdat ze dan nog geen verlatingsangst hebben en zodra dat de kop op steekt het veel moeilijker is om ze te laten wennen (bron: pedagoog Steven Pont). Dat zie ik om me heen ook met kinderen die vanaf 1 jaar naar het kdv gingen, daarmee was het vaak wel een lange tijd drama. Dus jouw stelling dat het beter is om vanaf 1 jaar pas zoiets te starten deel ik zeker niet.lux. schreef: ↑01-11-2017 14:49Maar ik vind het kdv ook geen slechte keuze, sterker nog... al die dingen die jij zegt dat zei ik ook
Vwb de TO, ik heb nergens gezegd dat het kind niet zoveel mogelijk tijd met zijn vader moet doorbrengen hè. Ik heb alleen gezegd dat baby’s nu eenmaal vaak nog erg aan mama hangen en dat ik voor een baby in 2 huizen wonen een slecht plan vind.
Verder: als jullie dit op deze manier met een ongelukkig kind toch door laten gaan vanwege jullie werk, dan lijkt het me dat juist jij zou moeten snappen dat het voor het kind van TO ook best zou moeten kunnen om voor zo'n 'voor de hechting misschien niet-100%-optimale situatie' te kiezen. Alle situaties zijn voor hen namelijk niet-optimaal, omdat het gezin nou eenmaal al gebroken is. Het kind weinig tijd met de vader laten doorbrengen is zeer zeker ook niet optimaal! Dus als die van jou uiteindelijk niks zal krijgen van 4 dagen ongelukkig zijn op het kdv, waarom zou het kind van TO dan wel wat krijgen van 1 of 2 nachten per week bij de eigen vader? Tenzij de vader de baby zou verwaarlozen of de ouders strijd uitvechten over het hoofd van het kind.
nicole123 wijzigde dit bericht op 01-11-2017 16:51
0.07% gewijzigd
woensdag 1 november 2017 om 16:48
Niet zelden omdat moeder de baby en alle zorg die daarbij komt volledig naar zich toetrekt.lux. schreef: ↑01-11-2017 14:49Maar ik vind het kdv ook geen slechte keuze, sterker nog... al die dingen die jij zegt dat zei ik ook
Vwb de TO, ik heb nergens gezegd dat het kind niet zoveel mogelijk tijd met zijn vader moet doorbrengen hè. Ik heb alleen gezegd dat baby’s nu eenmaal vaak nog erg aan mama hangen en dat ik voor een baby in 2 huizen wonen een slecht plan vind.
Als moeder er na de geboorte niet meer zou zijn, zou de baby 'nu eenmaal nog erg aan papa hangen.'
Het enige dat er ontbreekt is borstvoeding.
