Kinderen
alle pijlers
Opgelucht dat ik geen kinderen heb! Wie nog meer?
zaterdag 3 oktober 2009 om 11:52
Ik ben echt opgelucht dat ik ze niet heb! Lang leve de pil! Zonder kinderen blijf je ook meer kind, raak je minder snel versleten door energiegebrek en zorgen. Dat wil niet zeggen dat ik kinderen niet leuk vind, voor en paar dagen of een paar uur, maar niet 24/7.
http://www.dailymail.co.u ... ls-savages--children.html
http://www.dailymail.co.u ... ls-savages--children.html
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:00
quote:Glorioso schreef op 03 oktober 2009 @ 13:04:
Ik kan me ook voorstellen dat je misschien via dit topic tóch ook een soort bevestiging zoekt. En dat is alleen maar menselijk Bijvoorbeeld: je voelt het echt zo dat je blij bent dat je geen kinderen hebt, maar ergens diep van binnen weet je dat de mogelijkheid erin zit (hoe klein ook) dat je toch ooit wél het verlangen krijgt naar een kind hoe sterk het 'nee-gevoel' nu ook is. Zou dat kunnen? Voor mij geldt dit namelijk wel een beetje. Ik denk echt niet dat ik ze wil en zie zoveel meer voordelen aan kinderloosheid... maar dat is nu. Hoe is dat over 10 jaar?? Heb jij dat helemaal niet Noorderling of anderen die nu ook niet die kinderwens hebben?
Ik heb soms, echt heel soms ook een twijfel. Maar die twijfel slaat toe op momenten dat er mensen zijn die zeggen dat je later een leeg bestaan zult hebben zonder kids.
En als ik van moeders hoor dat dit het mooiste is wat ze is overkomen. Tuurlijk geloof ik dat, maar veel, heel veel moeders doen alsof het echt alleen maar een roze wolk is. Want tja, zij voelen het waarschijnlijk als een soort van verraad naar kun kinderen toe als ze eerlijk zouden zeggen ook weleens te verlangen naar dat onbezorgde leventje van toen, toen er nog geen kinderen waren.
En ook twijfel ik weleens als ik een lief klein mensje in mijn armen houd. Er gaat dan echt wel heel wat door mij heen hoor. Maar uiteindelijk toch niet genoeg om er zelf ook aan te gaan beginnen.
Ik kan me ook voorstellen dat je misschien via dit topic tóch ook een soort bevestiging zoekt. En dat is alleen maar menselijk Bijvoorbeeld: je voelt het echt zo dat je blij bent dat je geen kinderen hebt, maar ergens diep van binnen weet je dat de mogelijkheid erin zit (hoe klein ook) dat je toch ooit wél het verlangen krijgt naar een kind hoe sterk het 'nee-gevoel' nu ook is. Zou dat kunnen? Voor mij geldt dit namelijk wel een beetje. Ik denk echt niet dat ik ze wil en zie zoveel meer voordelen aan kinderloosheid... maar dat is nu. Hoe is dat over 10 jaar?? Heb jij dat helemaal niet Noorderling of anderen die nu ook niet die kinderwens hebben?
Ik heb soms, echt heel soms ook een twijfel. Maar die twijfel slaat toe op momenten dat er mensen zijn die zeggen dat je later een leeg bestaan zult hebben zonder kids.
En als ik van moeders hoor dat dit het mooiste is wat ze is overkomen. Tuurlijk geloof ik dat, maar veel, heel veel moeders doen alsof het echt alleen maar een roze wolk is. Want tja, zij voelen het waarschijnlijk als een soort van verraad naar kun kinderen toe als ze eerlijk zouden zeggen ook weleens te verlangen naar dat onbezorgde leventje van toen, toen er nog geen kinderen waren.
En ook twijfel ik weleens als ik een lief klein mensje in mijn armen houd. Er gaat dan echt wel heel wat door mij heen hoor. Maar uiteindelijk toch niet genoeg om er zelf ook aan te gaan beginnen.
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:00
Ik (32) heb geen kinderwens want ik heb er gevoelsmatig niets mee. Nooit gehad ook. Voor mij spelen argumenten zoals de gebondenheid en de kosten een ondergeschikte rol.
Ik ben gelukkig met mijn vriend en mijn kat en ik heb niet het idee dat ik iets belangrijks mis in mijn leven. Overigens mijn vriend heeft ook geen kinderwens.
Ik ben (nog) geen tante, heb wel een broer en zus dus mss komt het er wel een keer van. Prima, als ik maar niet op ze hoef te passen!
Ik twijfel niet als ik een baby van een ander in m'n armen houd.
Mijn beste vriendin heeft een dochtertje en ik vind het leuk voor haar, maar het begint bij mij niet te kriebelen of zo. Integendeel, ik voel me altijd onzeker en onbeholpen bij die hele kleintjes, ik weet nooit wat ik moet zeggen enz.
Ik ben gelukkig met mijn vriend en mijn kat en ik heb niet het idee dat ik iets belangrijks mis in mijn leven. Overigens mijn vriend heeft ook geen kinderwens.
Ik ben (nog) geen tante, heb wel een broer en zus dus mss komt het er wel een keer van. Prima, als ik maar niet op ze hoef te passen!
Ik twijfel niet als ik een baby van een ander in m'n armen houd.
Mijn beste vriendin heeft een dochtertje en ik vind het leuk voor haar, maar het begint bij mij niet te kriebelen of zo. Integendeel, ik voel me altijd onzeker en onbeholpen bij die hele kleintjes, ik weet nooit wat ik moet zeggen enz.
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:01
Ik ben er nooit raar op aangekeken dat ik geen kinderen heb, ben ook heel avontuurlijk ingesteld en een tijdje echt een carrierejaagster geweest, dus waarschijnlijk was het al snel duidelijk dat kinderen niet echt bij mij passen en zij weten ook van mijn verleden. Heb ook vrienden met kinderen en mn broers dus. Zij zeggen wel eens tegen mij dat ze juist jaloers zijn op mij en mn leuke leventje. Laatst mn broer nog: wat zou ik graag gewoon eens spontaan naar de bios willen, zonder al het geplan en geregel en gestress vooraf.
Ik laat iedereen in zijn waarde en daardoor doen zij dat bij mij ook.
Tuurlijk voel ik wel wat als ik dat knusse van een gezin zie en ik kom weer alleen thuis, maar soms ga ik ook hard gillend naar huis.
Ik laat iedereen in zijn waarde en daardoor doen zij dat bij mij ook.
Tuurlijk voel ik wel wat als ik dat knusse van een gezin zie en ik kom weer alleen thuis, maar soms ga ik ook hard gillend naar huis.
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:03
quote:ColeTurner schreef op 03 oktober 2009 @ 20:59:
Xenia66: In eerste instantie had ik niet de behoefte om te reageren op dit topic, totdat de stelling werd geponeerd dat "kinderloosheid de norm". Mijn eerste reactie was, waar moet het heen met de maatschappij als dat zo zou zijn?
(Nogmaals, ik denk niet dat kinderloosheid echt de norm is tegenwoordig, er zijn volgens mij nog steeds meer mensen die kinderen hebben dan mensen zonder.)Vond de inhoud van de OP ook niet echt uitnodigend hoor, dus dat begrijp ik wel. Maar die discussie hebben we nu wel gehad toch?
Xenia66: In eerste instantie had ik niet de behoefte om te reageren op dit topic, totdat de stelling werd geponeerd dat "kinderloosheid de norm". Mijn eerste reactie was, waar moet het heen met de maatschappij als dat zo zou zijn?
(Nogmaals, ik denk niet dat kinderloosheid echt de norm is tegenwoordig, er zijn volgens mij nog steeds meer mensen die kinderen hebben dan mensen zonder.)Vond de inhoud van de OP ook niet echt uitnodigend hoor, dus dat begrijp ik wel. Maar die discussie hebben we nu wel gehad toch?
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:09
Mag ik dan ajb een eiguh topic openen over 1 kind gezinnen? Please?
Ik ben niet een kinderloze en ik ben geen kippenhok vol. En ik merk dat ik niet thuishoor bij de kinderlozen, want mag niet meepraten hier
Maar ik hoor voor mijn gevoel ook niet helemaal thuis bij de > 1 kind gezinnen. Want ik ken de behoefte van meer kinderen willen niet echt, kan het rationeel ook niet goed begrijpen en merk dat ik (ohw hoe egoistisch) weinig trek heb in de ouders met meer kinderen. Ten minste, heul lief allemaal en kindjes zijn ook welkom enzo. Maar vind 2 of meer kinderen al snel een gedoe en tja, hoe moet je dit nu weer uitleggen haha? Volgens mij in een eiguh topic als ik ooit de behoefte krijg mijn gal te spuien over ouders met meer dan 1 kind
Ik ben niet een kinderloze en ik ben geen kippenhok vol. En ik merk dat ik niet thuishoor bij de kinderlozen, want mag niet meepraten hier
Maar ik hoor voor mijn gevoel ook niet helemaal thuis bij de > 1 kind gezinnen. Want ik ken de behoefte van meer kinderen willen niet echt, kan het rationeel ook niet goed begrijpen en merk dat ik (ohw hoe egoistisch) weinig trek heb in de ouders met meer kinderen. Ten minste, heul lief allemaal en kindjes zijn ook welkom enzo. Maar vind 2 of meer kinderen al snel een gedoe en tja, hoe moet je dit nu weer uitleggen haha? Volgens mij in een eiguh topic als ik ooit de behoefte krijg mijn gal te spuien over ouders met meer dan 1 kind
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:11
quote:Noorderling1 schreef op 03 oktober 2009 @ 21:07:
Ben zo opgelucht dat ik nooit hoef op te passen. Wie nog meer?Ik ben zo blij dat ik stukken minder hoef op te passen nu kind groter is. Vond oppassen eigenlijks niet zo leuk. Maar ja, hoort er wel bij als je je eigen kind ook wel eens wil uitbesteden.
Ben zo opgelucht dat ik nooit hoef op te passen. Wie nog meer?Ik ben zo blij dat ik stukken minder hoef op te passen nu kind groter is. Vond oppassen eigenlijks niet zo leuk. Maar ja, hoort er wel bij als je je eigen kind ook wel eens wil uitbesteden.
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:13
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:14
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:16
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:18
quote:Naomii schreef op 03 oktober 2009 @ 13:31:
Noorderling, wat wil je hier nu eigenlijk bediscussieren? Ik heb nog steeds geen idee namelijk.
Als je alleen maar je opluchting met de wereld wilde delen en geen discussie wou starten dan was het prikbord misschien een betere plek geweest? Misschien zou je nog op mijn eerdere post (pagina 5) willen reageren?Naomii, waarom ventileer jij hier eigenlijk jouw mening? Want dat boeit mij namelijk weer helemaal geen reet!
Noorderling, wat wil je hier nu eigenlijk bediscussieren? Ik heb nog steeds geen idee namelijk.
Als je alleen maar je opluchting met de wereld wilde delen en geen discussie wou starten dan was het prikbord misschien een betere plek geweest? Misschien zou je nog op mijn eerdere post (pagina 5) willen reageren?Naomii, waarom ventileer jij hier eigenlijk jouw mening? Want dat boeit mij namelijk weer helemaal geen reet!
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:20
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:20
quote:wereldmeid schreef op 03 oktober 2009 @ 21:00:
Ik twijfel niet als ik een baby van een ander in m'n armen houd.
Mijn beste vriendin heeft een dochtertje en ik vind het leuk voor haar, maar het begint bij mij niet te kriebelen of zo. Integendeel, ik voel me altijd onzeker en onbeholpen bij die hele kleintjes, ik weet nooit wat ik moet zeggen enz.Heb jij dat nou ook? Als ik tijdens een kraamvisite een baby in mijn armen geduwd krijg (nee zeggen lijkt zo onbeleefd) dan beginnen ze altijd te huilen !!
Ik twijfel niet als ik een baby van een ander in m'n armen houd.
Mijn beste vriendin heeft een dochtertje en ik vind het leuk voor haar, maar het begint bij mij niet te kriebelen of zo. Integendeel, ik voel me altijd onzeker en onbeholpen bij die hele kleintjes, ik weet nooit wat ik moet zeggen enz.Heb jij dat nou ook? Als ik tijdens een kraamvisite een baby in mijn armen geduwd krijg (nee zeggen lijkt zo onbeleefd) dan beginnen ze altijd te huilen !!
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:21
Sja, opgelucht, opgelucht...
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad, ik wil geen kinderen. And that's it eigenlijk. Net als ik niet naar een resort in Alanya wil. Het valt gewoon niet in mijn belevingswereld. Ik zal vast weleens gedacht hebben als ik een moeder zag met drie kinderen die overal heenrenden 'pfoe, blij dat ik dat niet heb' maar ja, zij zal waarschijnlijk vol overtuiging voor kinderen hebben gekozen en thuis -als ze braver zijn- optimaal van haar kroost genieten. Prima allemaal.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad, ik wil geen kinderen. And that's it eigenlijk. Net als ik niet naar een resort in Alanya wil. Het valt gewoon niet in mijn belevingswereld. Ik zal vast weleens gedacht hebben als ik een moeder zag met drie kinderen die overal heenrenden 'pfoe, blij dat ik dat niet heb' maar ja, zij zal waarschijnlijk vol overtuiging voor kinderen hebben gekozen en thuis -als ze braver zijn- optimaal van haar kroost genieten. Prima allemaal.
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:23
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:25
Tjonge jonge, wat een gehannes hier.
Waarom mag je niet zeggen dat je opgelucht bent dat je geen kinderen hebt? Ik snap het heel goed. Ik heb zelf ook geen kinderen en mij wordt regelmatig gevraagd "wanneer ze komen". Alsof je ze afhaalt van Schiphol! Als ik zeg dat 'ze' niet komen moet ik ook altijd uitleggen waarom niet. Ik vraag toch ook niet aan een zwangere vrouw waarom ze een kind wil?!
Waarom mag je niet zeggen dat je opgelucht bent dat je geen kinderen hebt? Ik snap het heel goed. Ik heb zelf ook geen kinderen en mij wordt regelmatig gevraagd "wanneer ze komen". Alsof je ze afhaalt van Schiphol! Als ik zeg dat 'ze' niet komen moet ik ook altijd uitleggen waarom niet. Ik vraag toch ook niet aan een zwangere vrouw waarom ze een kind wil?!
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:32
Weet je waarom ik het ook zo herkenbaar vind wat jij zegt Noorderling? Vandaag was ik aan het winkelen toen ik een krijsend kindje onder een kledingrek aantrof in een bomvolle winkel. De moeder van dat kindje kwam met het stoom uit haar oren haar kind eronder vandaan trekken en sleurde het zo de roltrap op. Met misschien wel 10 priemende ogen in haar rug (zo van, ze mishandelt haar kindje blikken en okee, waarschijnlijk wel 20 ogen die, als ze praten konden, zouden zeggen dat de vrouw het kind nog harder moest aanpakken). En toen kwam weer dat bevestigende gevoel bij mij naar boven: Nee, ik moet echt niet aan kinderen beginnen!
En dan is zo'n topic van herkenning leuk!
En dan is zo'n topic van herkenning leuk!
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:33
Jente, vind je het echt echt storend?
Ik bedoel, ik snap wel dat je na 300 keer uitleggen er geen zin meer in hebt. Maar aan de andere kant is het wel ergens menselijk. Om te weten wat iemands beweegredenen zijn als het afwijkt van de norm dus.
Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gekregen waarom ik vegetarier ben was. Hoe vaak ik wel niet de vraag kreeg waarom man en ik niet gingen samenwonen toen kind geboren werd. Hoe vaak ik wel niet de vraag kreeg wanneer de tweede kwam. Ga maar door. Ik denk dan altijd maar dat het een kleine moeite is om dat soort vragen de wereld uit te helpen en dan zet ik het cassettebandje maar weer aan. Glimlach er vriendelijk bij.
Weet je dat het zelfs zo erg is dat ik een vriendin (bijna 35) niet durf te vragen of ze kinderen wil? Omdat ze er zelf nooit over praat en (ik en zij komende uit een non kinderen omgeving) bang ben dat ze misschien heel erg voor d'r hoofd gestoten voelt. Ik vind het eigenlijk van de zotte dat het zo erg is als je mensen vraagt naar hun keuzen en behoeften in dit leven? Misschien nieuwsgierig. Maar ergens toch ook wel betrokken toch?
Misschien moet ik het dan de volgende keer maar zo formuleren:
zeg, wat wil je eigenlijk voor jezelf uit dit leven? Carriere, emigreren, kinderen?
Ik bedoel, ik snap wel dat je na 300 keer uitleggen er geen zin meer in hebt. Maar aan de andere kant is het wel ergens menselijk. Om te weten wat iemands beweegredenen zijn als het afwijkt van de norm dus.
Hoe vaak ik wel niet de vraag heb gekregen waarom ik vegetarier ben was. Hoe vaak ik wel niet de vraag kreeg waarom man en ik niet gingen samenwonen toen kind geboren werd. Hoe vaak ik wel niet de vraag kreeg wanneer de tweede kwam. Ga maar door. Ik denk dan altijd maar dat het een kleine moeite is om dat soort vragen de wereld uit te helpen en dan zet ik het cassettebandje maar weer aan. Glimlach er vriendelijk bij.
Weet je dat het zelfs zo erg is dat ik een vriendin (bijna 35) niet durf te vragen of ze kinderen wil? Omdat ze er zelf nooit over praat en (ik en zij komende uit een non kinderen omgeving) bang ben dat ze misschien heel erg voor d'r hoofd gestoten voelt. Ik vind het eigenlijk van de zotte dat het zo erg is als je mensen vraagt naar hun keuzen en behoeften in dit leven? Misschien nieuwsgierig. Maar ergens toch ook wel betrokken toch?
Misschien moet ik het dan de volgende keer maar zo formuleren:
zeg, wat wil je eigenlijk voor jezelf uit dit leven? Carriere, emigreren, kinderen?
zaterdag 3 oktober 2009 om 21:34
quote:_Jente_ schreef op 03 oktober 2009 @ 21:25:
Tjonge jonge, wat een gehannes hier.
Waarom mag je niet zeggen dat je opgelucht bent dat je geen kinderen hebt? Ik snap het heel goed. Ik heb zelf ook geen kinderen en mij wordt regelmatig gevraagd "wanneer ze komen". Alsof je ze afhaalt van Schiphol! Als ik zeg dat 'ze' niet komen moet ik ook altijd uitleggen waarom niet. Ik vraag toch ook niet aan een zwangere vrouw waarom ze een kind wil?!Precies!
Tjonge jonge, wat een gehannes hier.
Waarom mag je niet zeggen dat je opgelucht bent dat je geen kinderen hebt? Ik snap het heel goed. Ik heb zelf ook geen kinderen en mij wordt regelmatig gevraagd "wanneer ze komen". Alsof je ze afhaalt van Schiphol! Als ik zeg dat 'ze' niet komen moet ik ook altijd uitleggen waarom niet. Ik vraag toch ook niet aan een zwangere vrouw waarom ze een kind wil?!Precies!
