Kinderen
alle pijlers
'U' zeggen tegen ouders
vrijdag 27 december 2019 om 19:56
De kinderen van een kennis van mij (basisschoolleeftijd) spreken hun ouders aan met u. Mijn ouders hebben dat mij, toen ik jong was, ook geprobeerd aan te leren, maar op een gegeven moment viel me op dat ik echt nog de enige was die haar ouders 'vousvoyeerde'. Ik begon me ervoor te schamen en ben er zelf mee gestopt. En dan heb ik het over ruim 30 jaar geleden.
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
zaterdag 28 december 2019 om 15:10
Moreina schreef: ↑28-12-2019 15:00Wat je een kind aanleert dat dwing je indirect af.
Mijn ervaring is dat de meeste mensen die met U aan wensen te worden gesproken daar heel veel waarde aan hechten en het kind ook meteen gecorrigeerd wordt op momenten dat er een andere aanspreekvorm tussendoor glipt.
De gedachte erachter is ook dat een ander niet als gelijke wordt gezien en zodoende het onbeschoft is om je of jij te gebruiken als aanspreeksvorm.
Vooral in bepaalde culturen hebben ze hier een handje van en kun je een flinke bombarie verwachten als je een volwassene tutoyeert.
En dat allemaal onder het mom van respect zogenaamd.
Sterk staaltje machtsvertoon eerder als je het mij vraagt.
Bij de schoonouders van mijn zus inderdaad machtsvertoon. Mijn neefje kon nog amper praten en zei: 'assebjieft oma' begon oma te zeuren dat ze u genoemd wilde worden.
Nu de kinderen 15 en 18 zijn mochten ze onlangs niet aan tafel mee-eten want dat was alleen voor de groten. Ze werden met hun bord maar de bank gebonjourd. En daar kan mijn zwager niet eens iets van zeggen want je spreekt je ouders niet tegen.
Mijn kinderen zouden in voorkomend geval zeggen dat opa en oma dan zelf maar op de bank moeten gaan zitten omdat zij groter zijn dan opa en oma. En mijn ouders zouden er hartelijk om lachen.
zaterdag 28 december 2019 om 15:21
Je kind 'je' laten zeggen is dus ook afdwingen.Moreina schreef: ↑28-12-2019 15:00Wat je een kind aanleert dat dwing je indirect af.
Mijn ervaring is dat de meeste mensen die met U aan wensen te worden gesproken daar heel veel waarde aan hechten en het kind ook meteen gecorrigeerd wordt op momenten dat er een andere aanspreekvorm tussendoor glipt.
De gedachte erachter is ook dat een ander niet als gelijke wordt gezien en zodoende het onbeschoft is om je of jij te gebruiken als aanspreeksvorm.
Vooral in bepaalde culturen hebben ze hier een handje van en kun je een flinke bombarie verwachten als je een volwassene tutoyeert.
En dat allemaal onder het mom van respect zogenaamd.
Sterk staaltje machtsvertoon eerder als je het mij vraagt.
Ik zie het niet zo negatief hoor.
zaterdag 28 december 2019 om 15:38
Mijn schoonvader is voor de hele wereld ( behalve zijn zoons en kleinzoons en aanhang ) Piet. Maar mijn vader is een heel andere type en daar zegt niemand “ onuitgenodigd “ Gijs tegen. Volgens mij heeft 1 schoondochter dat in het begin even gedaan maar ik vermoed dat zoon er wat van gezegd heeft of dat ze door kreeg dat “ opa “ gepaster klonk.herfstappeltaart schreef: ↑28-12-2019 14:02Ja dat heb ik dan ook weer wel. Mijn schoonzoon noemde mijn schoonvader bij zijn voornaam........Vond hij heel normaal maar ik geneerde me dood, die man was toen al over de tachtig.
Ik heb er nooit wat van durven zeggen en schoonvader deed het ook niet. Ik weet nog steeds niet of hij er bezwaar tegen had. Hij leeft inmiddels niet meer.
Mijn oma was trouwens heel fel op wie haar “ oma “ mocht noemen. Aanhang : wel. Mijn vrienden , buurtkinderen, etc : niet.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 december 2019 om 15:41
Andersom schreef: ↑28-12-2019 15:10Bij de schoonouders van mijn zus inderdaad machtsvertoon. Mijn neefje kon nog amper praten en zei: 'assebjieft oma' begon oma te zeuren dat ze u genoemd wilde worden.
Nu de kinderen 15 en 18 zijn mochten ze onlangs niet aan tafel mee-eten want dat was alleen voor de groten. Ze werden met hun bord maar de bank gebonjourd. En daar kan mijn zwager niet eens iets van zeggen want je spreekt je ouders niet tegen.
Mijn kinderen zouden in voorkomend geval zeggen dat opa en oma dan zelf maar op de bank moeten gaan zitten omdat zij groter zijn dan opa en oma. En mijn ouders zouden er hartelijk om lachen.
Wow!
Ernstig hoor.
Een familielid van mij maakt op verjaardagen gerechten waar de kinderen dan vervolgens niets van mogen eten alleen de volwassene. Of dat de kinderen helemaal geen inzeg hebben over wat er op tafel komt elke avond als of een kind geen persoon is met eigen voorkeuren en wensen. Zielig gewoon om op zo een manier onderscheid te maken tussen mensen.
zaterdag 28 december 2019 om 15:43
https://www.nemokennislink.nl/publicati ... et-je-nou/
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 december 2019 om 16:00
zaterdag 28 december 2019 om 16:28
Leuk stuk!
zaterdag 28 december 2019 om 17:35
Ik blijf het idioot vinden dat mensen een kind gelijk vinden aan een volwassene. Ik zal niet snel een kind corrigeren als het je/jij zegt want daar kan het kind niets aan doen en het is ook afhankelijk hoe en wat er gezegd wordt en kinderen die ik ken mogen je/jij zeggen. Maar een kind is niet mijn gelijke en moet vooral niet denken dat het wel zo is. Dus alles wat in gebiedende wijs wordt gezegd zal ik niet accepteren en het kind terecht wijzen, net als "ja, maar jij", vinden dat ze op de laatste vrije stoel kunnen zitten als een volwassene daardoor moet staan en mijn persoonlijke topper is het woord "hé", ook dan zal ik precies vertellen dat ik zo niet aangesproken wens te worden. Vreemd genoeg zijn kinderen gekker op mij dan ik op hun maar duidelijkheid is blijkbaar iets waar kinderen absoluut geen problemen mee hebben en snappen meteen dat er grenzen zijn in hoe je tegen me praat.Moreina schreef: ↑28-12-2019 15:00Wat je een kind aanleert dat dwing je indirect af.
Mijn ervaring is dat de meeste mensen die met U aan wensen te worden gesproken daar heel veel waarde aan hechten en het kind ook meteen gecorrigeerd wordt op momenten dat er een andere aanspreekvorm tussendoor glipt.
De gedachte erachter is ook dat een ander niet als gelijke wordt gezien en zodoende het onbeschoft is om je of jij te gebruiken als aanspreeksvorm.
Vooral in bepaalde culturen hebben ze hier een handje van en kun je een flinke bombarie verwachten als je een volwassene tutoyeert.
En dat allemaal onder het mom van respect zogenaamd.
Sterk staaltje machtsvertoon eerder als je het mij vraagt.
Noem het arrogant, afstandelijk of ouderwets, maar het is vooral beleefd, net als het ook beleefd is als je mensen voor laat gaan die een ruimte willen verlaten en je ze niet uit de weg duwt, je voordringt in een winkel of je mensen geen hand geeft én je naam als wordt voorgesteld. Mensen neigen steeds meer om alleen van uit hun eigen uitgangspunt naar vreemden te reageren en dan vragen we ons af waarom onze samenleving steeds onbeschofter wordt.
zaterdag 28 december 2019 om 17:41
Dit vind ik ook altijd zo naar. Ik doe er dus ook niet aan mee. Dan maar onbeleefd. Ik geef de kinderen gewoon dingen aan van de volwassen tafel. Raar gedoe. Moeder van schoonzus heeft dan ook echt een hekel aan mij. Christelijke dame vol regels.Moreina schreef: ↑28-12-2019 15:41Wow!
Ernstig hoor.
Een familielid van mij maakt op verjaardagen gerechten waar de kinderen dan vervolgens niets van mogen eten alleen de volwassene. Of dat de kinderen helemaal geen inzeg hebben over wat er op tafel komt elke avond als of een kind geen persoon is met eigen voorkeuren en wensen. Zielig gewoon om op zo een manier onderscheid te maken tussen mensen.
zaterdag 28 december 2019 om 17:49
Ik moest van mijn ouders altijd oudere mensen aanspreken met u en de rest met je. Zo was dat nu eenmaal bij ons in de familie.
Mijn neefje spreekt ook iedereen aan met u, behalve vriendjes. Daar is voor gekozen omdat zijn ouders beiden uit een omgeving komen waar ouderen met u aangesproken worden. En daarbij is het op zijn leeftijd makkelijker om deze twee categorieën aan te houden en komt hij altijd beleefd over.
Ik vind daar zelf niets kouds aan omdat ik weet dat zijn ouders dol zijn op hem en visa versa.
Mijn neefje spreekt ook iedereen aan met u, behalve vriendjes. Daar is voor gekozen omdat zijn ouders beiden uit een omgeving komen waar ouderen met u aangesproken worden. En daarbij is het op zijn leeftijd makkelijker om deze twee categorieën aan te houden en komt hij altijd beleefd over.
Ik vind daar zelf niets kouds aan omdat ik weet dat zijn ouders dol zijn op hem en visa versa.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 28 december 2019 om 17:54
Dat is weer een ander uiterste van de ouders die ik ken waar de kinderen bepalen wat er gegeten wordt, waar de vakantie heen gaat, aanvallen op een schaal toastjes of elke zin beginnen met "ik wil".Moreina schreef: ↑28-12-2019 15:41Wow!
Ernstig hoor.
Een familielid van mij maakt op verjaardagen gerechten waar de kinderen dan vervolgens niets van mogen eten alleen de volwassene. Of dat de kinderen helemaal geen inzeg hebben over wat er op tafel komt elke avond als of een kind geen persoon is met eigen voorkeuren en wensen. Zielig gewoon om op zo een manier onderscheid te maken tussen mensen.
zaterdag 28 december 2019 om 18:14
Hoe moet ik dit opvatten?Geronimo2 schreef: ↑28-12-2019 17:35Ik blijf het idioot vinden dat mensen een kind gelijk vinden aan een volwassene. Ik zal niet snel een kind corrigeren als het je/jij zegt want daar kan het kind niets aan doen en het is ook afhankelijk hoe en wat er gezegd wordt en kinderen die ik ken mogen je/jij zeggen. Maar een kind is niet mijn gelijke en moet vooral niet denken dat het wel zo is. Dus alles wat in gebiedende wijs wordt gezegd zal ik niet accepteren en het kind terecht wijzen, net als "ja, maar jij", vinden dat ze op de laatste vrije stoel kunnen zitten als een volwassene daardoor moet staan en mijn persoonlijke topper is het woord "hé", ook dan zal ik precies vertellen dat ik zo niet aangesproken wens te worden. Vreemd genoeg zijn kinderen gekker op mij dan ik op hun maar duidelijkheid is blijkbaar iets waar kinderen absoluut geen problemen mee hebben en snappen meteen dat er grenzen zijn in hoe je tegen me praat.
Noem het arrogant, afstandelijk of ouderwets, maar het is vooral beleefd, net als het ook beleefd is als je mensen voor laat gaan die een ruimte willen verlaten en je ze niet uit de weg duwt, je voordringt in een winkel of je mensen geen hand geeft én je naam als wordt voorgesteld. Mensen neigen steeds meer om alleen van uit hun eigen uitgangspunt naar vreemden te reageren en dan vragen we ons af waarom onze samenleving steeds onbeschofter wordt.
Ik krijg de indruk dat je jezelf boven kinderen vind staan en daarom jezelf meer rechten toedicht?
Ik houd ook niet van brutale kinderen maar daar wemelt het onder volwassene ook genoeg van en tolereer ik evenmin.
Kinderen mogen van mij verder alles zeggen en zelfs met mij in discussie gaan dat voorrecht had ik als kind namelijk ook en ik denk dat dit het kind helpt om communicatieve vaardigheden te ontwikkelen.
Mocht ik ooit meemaken dat een volwassene een kind de mond probeert te snoeren, puur omdat het kind een andere mening heeft dan zou ik de volwassene tot orde roepen.
Dit soort gedrag is namelijk in mijn ogen wat ervoor zorgt dat inderdaad beleefdheid verdwijnt van jongeren richting volwassenen.
Een hoop volwassenen moeten nog leren dat respect beiden kanten op gaat en dat je kinderen niet naar hartelust kunt afsnauwen, behandelen als ongelijk en ondertussen wel respect terug verwachten.
zaterdag 28 december 2019 om 18:28
Gebiedendewijs accepteer ik ook niet van volwassenen dus in dat geval is toch iedereen weer gelijk.Geronimo2 schreef: ↑28-12-2019 17:35Ik blijf het idioot vinden dat mensen een kind gelijk vinden aan een volwassene. Ik zal niet snel een kind corrigeren als het je/jij zegt want daar kan het kind niets aan doen en het is ook afhankelijk hoe en wat er gezegd wordt en kinderen die ik ken mogen je/jij zeggen. Maar een kind is niet mijn gelijke en moet vooral niet denken dat het wel zo is. Dus alles wat in gebiedende wijs wordt gezegd zal ik niet accepteren en het kind terecht wijzen, net als "ja, maar jij", vinden dat ze op de laatste vrije stoel kunnen zitten als een volwassene daardoor moet staan en mijn persoonlijke topper is het woord "hé", ook dan zal ik precies vertellen dat ik zo niet aangesproken wens te worden. Vreemd genoeg zijn kinderen gekker op mij dan ik op hun maar duidelijkheid is blijkbaar iets waar kinderen absoluut geen problemen mee hebben en snappen meteen dat er grenzen zijn in hoe je tegen me praat.
Noem het arrogant, afstandelijk of ouderwets, maar het is vooral beleefd, net als het ook beleefd is als je mensen voor laat gaan die een ruimte willen verlaten en je ze niet uit de weg duwt, je voordringt in een winkel of je mensen geen hand geeft én je naam als wordt voorgesteld. Mensen neigen steeds meer om alleen van uit hun eigen uitgangspunt naar vreemden te reageren en dan vragen we ons af waarom onze samenleving steeds onbeschofter wordt.
En natuurlijk mag een kind op de laatste stoel zitten. Bijvoorbeeld in de bus/trein kunnen kinderen helemaal nog niet staan want dan vallen ze steeds om omdat hun motoriek nog niet toereikend is om te blijven staan. In een thuissituatie komt het toch zelden voor dat er niet voor iedereen een stoel is?
