Kinderen
alle pijlers
'U' zeggen tegen ouders
vrijdag 27 december 2019 om 19:56
De kinderen van een kennis van mij (basisschoolleeftijd) spreken hun ouders aan met u. Mijn ouders hebben dat mij, toen ik jong was, ook geprobeerd aan te leren, maar op een gegeven moment viel me op dat ik echt nog de enige was die haar ouders 'vousvoyeerde'. Ik begon me ervoor te schamen en ben er zelf mee gestopt. En dan heb ik het over ruim 30 jaar geleden.
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
ah, dat woord herken ik inderdaad. Dacht dat het een beetje een dichterlijk iets was, maar dus de officiële je. Dank!
zaterdag 28 december 2019 om 10:56
Als kind een aantal vriendinnetjes gehad waar dit de norm was maar op een hand te tellen.
Heb mijn kinderen wel geleerd om wel altijd u te zeggen tegen anderen of ouderen.
Hoor nu vaker je en jij.
Iedereen mag je en jij tegen mij zeggen en geef dat ook aan.
Ik ben wel van het u zeggen in het begin maar als iemand zegt dat dit niet hoeft dan wordt het jij behalve bij tenminste een generatie boven mij blijft het automatisch vaak u.
Heb mijn kinderen wel geleerd om wel altijd u te zeggen tegen anderen of ouderen.
Hoor nu vaker je en jij.
Iedereen mag je en jij tegen mij zeggen en geef dat ook aan.
Ik ben wel van het u zeggen in het begin maar als iemand zegt dat dit niet hoeft dan wordt het jij behalve bij tenminste een generatie boven mij blijft het automatisch vaak u.
zaterdag 28 december 2019 om 11:23
Het gaat er in dit stuk net om dat de moderne Engelse "u" (ipv you) juist het omgekeerde is van de Nederlandse "u".
O wacht, dat zeg je ook.
Maar het is zelfs nog intiemer dan onze je. Dus als we het overnemen, is "u" straks onbeleefd, dat gebruik je maar bij je vrienden.
zaterdag 28 december 2019 om 11:53
De Engelse ‘u’ is al zeer onbeleefd. Onbeleefder dan het gaat worden denk ik.aviv_13 schreef: ↑28-12-2019 11:23Het gaat er in dit stuk net om dat de moderne Engelse "u" (ipv you) juist het omgekeerde is van de Nederlandse "u".
O wacht, dat zeg je ook.
Maar het is zelfs nog intiemer dan onze je. Dus als we het overnemen, is "u" straks onbeleefd, dat gebruik je maar bij je vrienden.
zaterdag 28 december 2019 om 12:00
aviv_13 schreef: ↑28-12-2019 11:23
Het gaat er in dit stuk net om dat de moderne Engelse "u" (ipv you) juist het omgekeerde is van de Nederlandse "u".
O wacht, dat zeg je ook.
Maar het is zelfs nog intiemer dan onze je. Dus als we het overnemen, is "u" straks onbeleefd, dat gebruik je maar bij je vrienden.
De Engelse ‘u’ is al zeer onbeleefd. Onbeleefder dan het gaat worden denk ik.
Ik denk dat de student makkelijk en veel appt en verkort en fonetisch schrijft:
‘Voor U’wordt dan: 4U
Het gaat er in dit stuk net om dat de moderne Engelse "u" (ipv you) juist het omgekeerde is van de Nederlandse "u".
O wacht, dat zeg je ook.
Maar het is zelfs nog intiemer dan onze je. Dus als we het overnemen, is "u" straks onbeleefd, dat gebruik je maar bij je vrienden.
De Engelse ‘u’ is al zeer onbeleefd. Onbeleefder dan het gaat worden denk ik.
Ik denk dat de student makkelijk en veel appt en verkort en fonetisch schrijft:
‘Voor U’wordt dan: 4U
anoniem_393629 wijzigde dit bericht op 28-12-2019 12:01
Reden: Aanpassing
Reden: Aanpassing
6.10% gewijzigd
zaterdag 28 december 2019 om 12:06
Mijn kinderen en kinderen die dichtbij me staan spreken me aan met je en jij. Van kinderen of pubers die ik niet ken vind ik dat vervelend en onbeleefd, ik wil liever met u aangesproken worden totdat ik zelf zeg "zeg maar jij hoor". Ook wil ik door hen liever niet bij de voornaam aangesproken worden, dat vind ik vervelend en onbeleefd.
Ik vind sowieso over het algemeen dat jonge mensen vrijpostig snel vreemden bij de voornaam aanspreken en met je en jij aanspreken. Ik denk dan altijd in mezelf "ho ho, ik heb niet met je geknikkerd". Wellicht is dat ingebakken vanuit mijn cultuur, bij Surinamers is het normaal om je ouders met u aan te spreken en vreemden al helemaal. Dat ik het als kind mijn ouders je en jij noemde was "typisch Hollands" en mijn broertje en ik zijn volgens mij in mijn familie van mijn generatie de enigen die dat deden, mijn nichten en neven zeiden allemaal u tegen hun ouders volgens mij.
Mijn kinderen moeten wel tante en oom zeggen tegen uiteraard hun ooms en tantes maar ook tegen vrienden van mij. Wederom, omdat ze niet met die mensen geknikkerd hebben en ik het extreem onbeleefd vind als ze mensen die hun vader of moeder of zelfs hun opa en oma hadden kunnen zijn aanspreken als "He Pietje". Inmiddels zijn er wel volwassenen die zelf zeggen "Zeg maar Piet hoor" maar ik vind het zelf nog steeds vervelend klinken als mijn kinderen dat doen.
Mijn eigen grootouders sprak ik aan met u en opa en oma, mijn ooms en tantes en bepaalde vrienden van mijn ouders noem ik nog steeds ome Kees en tante Truus maar zijn wel je en jij, oudooms en oudtantes en vrienden van mijn grootouders zijn u en oom en tante.
In contact met vreemden hangt het voor mezelf van de context af of ik mensen aanspreek met u of zelf met u aangesproken wil worden. In mijn werk niet, maar in bepaalde winkels bijvoorbeeld weer wel, bij sommige artsen wel en bij andere niet, het hangt een beetje van de aard van het contact en het doel van het contact af. Maar over het algemeen heb ik in winkels en andere plekken waar ik als klant/ afnemer van een dienst ben graag dat iedereen die jonger is dan 20 me sowieso met mevrouw en u aanspreekt.
Ik vind sowieso over het algemeen dat jonge mensen vrijpostig snel vreemden bij de voornaam aanspreken en met je en jij aanspreken. Ik denk dan altijd in mezelf "ho ho, ik heb niet met je geknikkerd". Wellicht is dat ingebakken vanuit mijn cultuur, bij Surinamers is het normaal om je ouders met u aan te spreken en vreemden al helemaal. Dat ik het als kind mijn ouders je en jij noemde was "typisch Hollands" en mijn broertje en ik zijn volgens mij in mijn familie van mijn generatie de enigen die dat deden, mijn nichten en neven zeiden allemaal u tegen hun ouders volgens mij.
Mijn kinderen moeten wel tante en oom zeggen tegen uiteraard hun ooms en tantes maar ook tegen vrienden van mij. Wederom, omdat ze niet met die mensen geknikkerd hebben en ik het extreem onbeleefd vind als ze mensen die hun vader of moeder of zelfs hun opa en oma hadden kunnen zijn aanspreken als "He Pietje". Inmiddels zijn er wel volwassenen die zelf zeggen "Zeg maar Piet hoor" maar ik vind het zelf nog steeds vervelend klinken als mijn kinderen dat doen.
Mijn eigen grootouders sprak ik aan met u en opa en oma, mijn ooms en tantes en bepaalde vrienden van mijn ouders noem ik nog steeds ome Kees en tante Truus maar zijn wel je en jij, oudooms en oudtantes en vrienden van mijn grootouders zijn u en oom en tante.
In contact met vreemden hangt het voor mezelf van de context af of ik mensen aanspreek met u of zelf met u aangesproken wil worden. In mijn werk niet, maar in bepaalde winkels bijvoorbeeld weer wel, bij sommige artsen wel en bij andere niet, het hangt een beetje van de aard van het contact en het doel van het contact af. Maar over het algemeen heb ik in winkels en andere plekken waar ik als klant/ afnemer van een dienst ben graag dat iedereen die jonger is dan 20 me sowieso met mevrouw en u aanspreekt.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 28 december 2019 om 12:13
Aan de ene kant vind ik het volslagen ouderwets en mag die hele scheiding u en je opgeheven worden, aan de andere kant ben ik lichtelijk in shock als leerlingen me met je aanspreken (hoezeer ik bepaalde leerling ook waardeer, netjes en goed opgevoed vind en ontzettend lief en behulpzaam) en in winkels trek ik het ook heel slecht. Net als telefoonverkopers en mails of brieven van bedrijven die te vrijpostig me tutoyeren. Of met ‘Hoi Mevrouw75, heb jij welerns eens nagedacht of je...’. Mijn forumnaam is hier een erg slecht voorbeeld, merk ik.
zaterdag 28 december 2019 om 12:14
Het is dan ook heel erg onbeleefd om in app-taal naar je docent te mailen.Aristophanes schreef: ↑28-12-2019 12:00aviv_13 schreef: ↑28-12-2019 11:23
Het gaat er in dit stuk net om dat de moderne Engelse "u" (ipv you) juist het omgekeerde is van de Nederlandse "u".
O wacht, dat zeg je ook.
Maar het is zelfs nog intiemer dan onze je. Dus als we het overnemen, is "u" straks onbeleefd, dat gebruik je maar bij je vrienden.
De Engelse ‘u’ is al zeer onbeleefd. Onbeleefder dan het gaat worden denk ik.
Ik denk dat de student makkelijk en veel appt en verkort en fonetisch schrijft:
‘Voor U’wordt dan: 4U
zaterdag 28 december 2019 om 12:16
fashionvictim schreef: ↑28-12-2019 12:06Mijn kinderen en kinderen die dichtbij me staan spreken me aan met je en jij. Van kinderen of pubers die ik niet ken vind ik dat vervelend en onbeleefd, ik wil liever met u aangesproken worden totdat ik zelf zeg "zeg maar jij hoor". Ook wil ik door hen liever niet bij de voornaam aangesproken worden, dat vind ik vervelend en onbeleefd.
Ik vind sowieso over het algemeen dat jonge mensen vrijpostig snel vreemden bij de voornaam aanspreken en met je en jij aanspreken. Ik denk dan altijd in mezelf "ho ho, ik heb niet met je geknikkerd". Wellicht is dat ingebakken vanuit mijn cultuur, bij Surinamers is het normaal om je ouders met u aan te spreken en vreemden al helemaal. Dat ik het als kind mijn ouders je en jij noemde was "typisch Hollands" en mijn broertje en ik zijn volgens mij in mijn familie van mijn generatie de enigen die dat deden, mijn nichten en neven zeiden allemaal u tegen hun ouders volgens mij.
Mijn kinderen moeten wel tante en oom zeggen tegen uiteraard hun ooms en tantes maar ook tegen vrienden van mij. Wederom, omdat ze niet met die mensen geknikkerd hebben en ik het extreem onbeleefd vind als ze mensen die hun vader of moeder of zelfs hun opa en oma hadden kunnen zijn aanspreken als "He Pietje". Inmiddels zijn er wel volwassenen die zelf zeggen "Zeg maar Piet hoor" maar ik vind het zelf nog steeds vervelend klinken als mijn kinderen dat doen.
Mijn eigen grootouders sprak ik aan met u en opa en oma, mijn ooms en tantes en bepaalde vrienden van mijn ouders noem ik nog steeds ome Kees en tante Truus maar zijn wel je en jij, oudooms en oudtantes en vrienden van mijn grootouders zijn u en oom en tante.
In contact met vreemden hangt het voor mezelf van de context af of ik mensen aanspreek met u of zelf met u aangesproken wil worden. In mijn werk niet, maar in bepaalde winkels bijvoorbeeld weer wel, bij sommige artsen wel en bij andere niet, het hangt een beetje van de aard van het contact en het doel van het contact af. Maar over het algemeen heb ik in winkels en andere plekken waar ik als klant/ afnemer van een dienst ben graag dat iedereen die jonger is dan 20 me sowieso met mevrouw en u aanspreekt.
Het grappige vind ik dan wel dat mijn kinderen dus soms wel met betrekkelijk vreemden gaan 'knikkeren' en daardoor je en jij logischer is dan u.
Mijn zoon (20) speelt in heren1. Zitten mannen in van 50+ maar ook jonge jongens. Iedereen was meteen je een jij.
Afgelopen vakantie gingen mijn jongens met heel veel mensen van de camping een activiteit ondernemen. Jong en oud door elkaar. Wim had de leeftijd van mijn ouders maar heette direct Wim en je en jij. Marjan was van mijn leeftijd en ook je en jij terwijl de jongens die mensen pas drie dagen kenden.
zaterdag 28 december 2019 om 12:19
Ja, maar in die context vind ik het ook normaal om door een zeg 16 jarige met je en jij aangesproken te worden en bij mijn voornaam. Maar als een 16jarige voor het eerst met mijn kind mee naar huis komt en direct "He Fashion!" tegen me zegt vind ik dat wel echt heel irritant en onbeleefd. Ik stel me aan zulke kinderen ook meestal niet met mijn voornaam voor, volgens mij, volgens mij zeg ik "hoi, ik ben de moeder van Kind". Maar dat weet ik niet zeker, zal er eens op proberen te letten.Andersom schreef: ↑28-12-2019 12:16Het grappige vind ik dan wel dat mijn kinderen dus soms wel met betrekkelijk vreemden gaan 'knikkeren' en daardoor je en jij logischer is dan u.
Mijn zoon (20) speelt in heren1. Zitten mannen in van 50+ maar ook jonge jongens. Iedereen was meteen je een jij.
Afgelopen vakantie gingen mijn jongens met heel veel mensen van de camping een activiteit ondernemen. Jong en oud door elkaar. Wim had de leeftijd van mijn ouders maar heette direct Wim en je en jij. Marjan was van mijn leeftijd en ook je en jij terwijl de jongens die mensen pas drie dagen kenden.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 28 december 2019 om 12:25
Ik had ooit eens een kind te spelen dat mij wel heel ouderwets vond omdat ik er op stond "mama/moeder van Adelheid" genoemd te worden. "Tegen mijn mama mag iedereen gewoon Ellen zeggen!" Toen vroeg ik me inderdaad wel even af of ik dan heel ouderwets ben, maar toen bedacht ik me dat ik tegen de moeder van mijn beste vriendin vroeger absoluut "mevrouw Van Vliet" moest zeggen en toen viel het wel weer mee.
zaterdag 28 december 2019 om 12:27
zaterdag 28 december 2019 om 12:36
context is bepalend. En het is een kwestie van aanvoelen ook ( wat veel niet kunnen ). De 30 jaar jongere caissière waar ik elke dag bij aan de kassa sta en geregeld wat gezelligs mee uit wissel komt prima weg met “ wil je nog koopzegels ? “ Maar iemand van dezelfde leeftijd die aan de deur, of op straat, mij wat wil verkopen daar verwacht ik van dat hij me met “ u “ aan spreekt.fashionvictim schreef: ↑28-12-2019 12:19Ja, maar in die context vind ik het ook normaal om door een zeg 16 jarige met je en jij aangesproken te worden en bij mijn voornaam.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 december 2019 om 12:37
Betty_Slocombe schreef: ↑28-12-2019 12:25Ik had ooit eens een kind te spelen dat mij wel heel ouderwets vond omdat ik er op stond "mama/moeder van Adelheid" genoemd te worden. "Tegen mijn mama mag iedereen gewoon Ellen zeggen!"
Zei je niet dat ze jou ook gerust Ellen mocht noemen dan ?
Toen vroeg ik me inderdaad wel even af of ik dan heel ouderwets ben, maar toen bedacht ik me dat ik tegen de moeder van mijn beste vriendin vroeger absoluut "mevrouw Van Vliet" moest zeggen en toen viel het wel weer mee.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 december 2019 om 12:42
Mensen die aangesproken worden met u en dat niet nodig vinden zeggen iets als 'zeg maar jij' of 'je mag wel jij zeggen'. Komt op mij heel vrijblijvend en vriendelijk over. Gelijkwaardigheid.
Mensen die aangesproken worden met jij en dat niet willen zeggen iets als 'ik heb liever dat je u zegt' of 'ik wil dat je me met u aanspreekt'. Komt op mij over alsof de persoon een afstand of scheiding afdwingt.
Het gebruiken van u is zogenaamd respectvol maar ik vind dat niets met respect te maken hebben. Ik vind het eerder respectvol als je een ander niets oplegt en gelijkwaardig communiceert.
Mensen die aangesproken worden met jij en dat niet willen zeggen iets als 'ik heb liever dat je u zegt' of 'ik wil dat je me met u aanspreekt'. Komt op mij over alsof de persoon een afstand of scheiding afdwingt.
Het gebruiken van u is zogenaamd respectvol maar ik vind dat niets met respect te maken hebben. Ik vind het eerder respectvol als je een ander niets oplegt en gelijkwaardig communiceert.
zaterdag 28 december 2019 om 12:43
Ja, precies.blijfgewoonbianca schreef: ↑28-12-2019 12:36context is bepalend. En het is een kwestie van aanvoelen ook ( wat veel niet kunnen ). De 30 jaar jongere caissière waar ik elke dag bij aan de kassa sta en geregeld wat gezelligs mee uit wissel komt prima weg met “ wil je nog koopzegels ? “ Maar iemand van dezelfde leeftijd die aan de deur, of op straat, mij wat wil verkopen daar verwacht ik van dat hij me met “ u “ aan spreekt.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 28 december 2019 om 12:44
Inderdaad!wittereiger schreef: ↑28-12-2019 12:42Mensen die aangesproken worden met u en dat niet nodig vinden zeggen iets als 'zeg maar jij' of 'je mag wel jij zeggen'. Komt op mij heel vrijblijvend en vriendelijk over. Gelijkwaardigheid.
Mensen die aangesproken worden met jij en dat niet willen zeggen iets als 'ik heb liever dat je u zegt' of 'ik wil dat je me met u aanspreekt'. Komt op mij over alsof de persoon een afstand of scheiding afdwingt.
Het gebruiken van u is zogenaamd respectvol maar ik vind dat niets met respect te maken hebben. Ik vind het eerder respectvol als je een ander niets oplegt en gelijkwaardig communiceert.
Heel vreemd vind ik het ouders die zoiets afdwingen bij hun koters.
zaterdag 28 december 2019 om 12:45
He he, eindelijk iemand die gewoon het juiste Nederlandse woord in plaats van dat spuuglelijke anglicisme "disrespectvol" of "onrespectvol" gebruikt. Dank je wel! Doet altijd zo'n pijn aan mijn ogen.
Am Yisrael Chai!
zaterdag 28 december 2019 om 12:52
Dus als puber Pietje bij zijn oma op een verjaardag komt en hij spreekt haar - voor hem vreemde - net zo oude ( 80 plus ) visite / medebewoners van Huize Het Laatste Zuggie aan met “ jij “ ( “ jij ook gefeliciteerd met mijn oma / jij ook fijne jaarwisseling / jij ook een fijn weekend “ ) dan zou het heel respectvol van die mensen zijn om dat zo ge laten want “ zo fijn gelijkwaardig “ ?wittereiger schreef: ↑28-12-2019 12:42Mensen die aangesproken worden met u en dat niet nodig vinden zeggen iets als 'zeg maar jij' of 'je mag wel jij zeggen'. Komt op mij heel vrijblijvend en vriendelijk over. Gelijkwaardigheid.
Mensen die aangesproken worden met jij en dat niet willen zeggen iets als 'ik heb liever dat je u zegt' of 'ik wil dat je me met u aanspreekt'. Komt op mij over alsof de persoon een afstand of scheiding afdwingt. Ja. Nou en ? Waarom zou dat niet oke zijn ?
Het gebruiken van u is zogenaamd respectvol maar ik vind dat niets met respect te maken hebben. Ik vind het eerder respectvol als je een ander niets oplegt en gelijkwaardig communiceert.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zaterdag 28 december 2019 om 12:58
Gezinnen die ik ken waar de kinderen een ‘u’ vorm hanteren, zijn dialectsprekers. En dan is het ‘geer’ (Van de zuiderburen, gij). En dat is echt een minderheid, het merendeel van de kinderen die hier dialect spreken gebruiken pap/mam en ‘du’.
Op mijn werk (VO) zeggen ze mevrouw Lemoos en ‘u’. Sommige kinderen vinden dat lastig, dat ‘u’ en gebruiken je/jij. Nog voordat ze hun zin kunnen afmaken krijst dan een halve klas er doorheen (“Het is UUUUUUU! Ben jij aso ofzo man!”).
Kinderen die komen spelen omzeilen de kwestie vaak. Vragen via zoon (“Lemooszoon, zouden wij van jouw moeder mogen gamen?”). Heel soms hoor ik een kind ‘mevrouw’ zeggen. Buurkinderen noemen ons bij de voornaam.
Op mijn werk (VO) zeggen ze mevrouw Lemoos en ‘u’. Sommige kinderen vinden dat lastig, dat ‘u’ en gebruiken je/jij. Nog voordat ze hun zin kunnen afmaken krijst dan een halve klas er doorheen (“Het is UUUUUUU! Ben jij aso ofzo man!”).
Kinderen die komen spelen omzeilen de kwestie vaak. Vragen via zoon (“Lemooszoon, zouden wij van jouw moeder mogen gamen?”). Heel soms hoor ik een kind ‘mevrouw’ zeggen. Buurkinderen noemen ons bij de voornaam.
