Kinderen
alle pijlers
'U' zeggen tegen ouders
vrijdag 27 december 2019 om 19:56
De kinderen van een kennis van mij (basisschoolleeftijd) spreken hun ouders aan met u. Mijn ouders hebben dat mij, toen ik jong was, ook geprobeerd aan te leren, maar op een gegeven moment viel me op dat ik echt nog de enige was die haar ouders 'vousvoyeerde'. Ik begon me ervoor te schamen en ben er zelf mee gestopt. En dan heb ik het over ruim 30 jaar geleden.
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
Dacht echt dat het nu zéker niet meer voorkwam.
Dus ik ben gewoon even benieuwd.. spreken jouw kinderen je aan met u? En zo ja, waarom?
Teken van respect, een 'cultuurding' of iets anders?
vrijdag 27 december 2019 om 21:40
Vaak wel ja. Mij moeder is voor een van mijn beste vriendinnen nog steeds Nausicaa-z’n-moeder. Ik ben 39, vriendin ookBetty_Slocombe schreef: ↑27-12-2019 21:33Ook wanneer het eigenlijk "haar" zou moeten zijn? Want dat verschil wordt hier niet gemaakt, dus.
. Ik denk dat dat komt omdat kinderen dit al vanaf hele jonge leeftijd zeggen, en dan het hele zijn-haar nog niet helemaal onder controle hebben. Tegen de tijd dat ze die doorhebben, is ‘x-z’n-moeder’ dan al een soort van naam op zich geworden.
vrijdag 27 december 2019 om 21:47
Bij ons was het vroeger in de gereformeerde kring gebruikelijk om u te zeggen. Tegen de leraren, tegen iedereen die volwassen is, tegen ooms, tantes, oma, opa en de meeste kinderen zeiden ook u tegen hun ouders. Zoals ik het begreep was het de bedoeling om onderscheid te maken tussen het kind dat weinig te zeggen heeft en de oudere persoon die zich dan belangrijker voelt want het toont respect vinden ze. Soort powertrip ofzo, want o wee als je tutoyeerde. Het zal vast niet door iedereen in die kring zo bedoeld zijn, maar ik kreeg er als kind een naar gevoel van.
Ik ken een gereformeerd gezin met jonge kinderen en zij hanteren het aanspreken met u nog steeds. Persoonlijk vind ik het een afstand creëren maar het gezin komt wel warm over.
Ik ken een gereformeerd gezin met jonge kinderen en zij hanteren het aanspreken met u nog steeds. Persoonlijk vind ik het een afstand creëren maar het gezin komt wel warm over.
vrijdag 27 december 2019 om 21:47
Ik ook. Vind het inderdaad een beleefdheidsvorm maar ik vind u ook heel fijn om te gebruiken bij mensen bij wie ik juist afstand wil bewaren.
U zeggen tegen je ouders ken ik niet uit mijn generatie (midden jaren'80) maar wel uit de generatie van mijn ouders (jaren '60). Opa en oma hebben daar altijd heel veel waarde aan gehecht, van zowel kinderen als kleinkinderen dus vanaf het moment dat ik kon praten is mij aangeleerd dat grootouders dus u zijn (ouderen sowieso en vreemden ook).
België, is daar heel normaal.
Vind ik ook. Met u gebruiken kan ik alsnog heel beledigend zijn.
vrijdag 27 december 2019 om 21:52
Ik durfde al niet te reageren na al die unanieme reacties maar bij ons is dit dus ook zo.veensteker schreef: ↑27-12-2019 21:40Mijn kinderen van rond zeggen ook (meestal) U tegen ons. Wij vonden het toen ze klein waren makkelijker voor hun dat alle volwassenen met U aangesproken worden. Ik hoorwel eens een 16 jarige cassierre aan een bejaarde vragen: “wil je zegels?’. Ik vind dat echt niet klinken.
Ik vind het raar dat mensen het afstandelijk of kil en koud vinden als kinderen U tegen hun ouders zeggen. Dat zegt toch niets over de band die je met je kinderen hebt. Overigens zeggen partners en vrienden van mijn kinderen en nichtjes gewoon je en jij tegen ons.
Kinderen zijn t zo gewend dat ze u blijven zeggen tegen ons.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 27 december 2019 om 21:58
Of als pubers mevrouw tegen je gaan zeggen
ben zelf ook zo opgevoed en bij vreemden, ouderen en niet-privé contacten is u voor mij nog steeds automatisme, maar je voelt jezelf dan zo vreselijk oud 
(wat je in puber-ogen logischerwijs ook bent, ik vond op die leeftijd dertigers ook echt ancient old).
vrijdag 27 december 2019 om 22:05
Oh, daar kan ik echt niet tegen! Ik snap het vanuit hun wel, maar toch.Nehemah schreef: ↑27-12-2019 21:58Of als pubers mevrouw tegen je gaan zeggen
Zelf zeg ik tegen iemand die 'in functie' is altijd u. Dus de bank die ik moet bellen, de kassiere, de klusjesman etc.
En mensen die (significant) ouder zijn of ik echt niet ken. Dus de bejaarde buurvrouw is u, maar de buurvrouw die misschien 10 jaar ouder is en ik bij voornaam ken is je.
Op mijn werk zeg ik 'je' tegen iedereen, niet alleen mijn collega's maar ook de nieuwe mensen waar we mee gaan samenwerken ofzo, zelfs die een eind ouder zijn. Dat was wel wennen. Toen ik als jongste net binnenkwam begon ik te 'u'-en, maar dat werd me gewoon afgeleerd. In mijn vakgebied is 'u' nogal gek, maar dat wist ik toen nog niet. Ik zag allemaal oudere mensen die ik nog niet kende en die waren dus standaard 'u'.
vrijdag 27 december 2019 om 22:16
Ben zelf opgevoed met u zeggen. Mensen van mijn leeftijd of ouder spreek ik altijd aan met u.
Kinderen noemen mij bij de voornaam en zeggen je en jij, maar tegen anderen beginnen ze altijd met u.
In het begin stoorde ik mij aan de manier waarop Ikea mij toesprak: je en jij.
Maar daar ben ik nu aan gewend, het is gemeengoed.
Kinderen noemen mij bij de voornaam en zeggen je en jij, maar tegen anderen beginnen ze altijd met u.
In het begin stoorde ik mij aan de manier waarop Ikea mij toesprak: je en jij.
Maar daar ben ik nu aan gewend, het is gemeengoed.
vrijdag 27 december 2019 om 22:17
Wij hebben mijn ouders altijd met je/jij aangesproken (jaren 60 geboren) en zelfs met voornaam. Dit laatste was maar van korte duur want pap en mam was toch meer eigen.
Ooms en tantes en grootouders en vreemden altijd met u. Oudere nichten en neven, zelfde leeftijd als mijn ouders, moesten we tante en oom noemen.
Mijn kinderen hebben mij en hun vader altijd met je/jij en eventueel voornaam aangesproken. Dit was op de lagere school ook tegen leerkrachten, dit was het schoolbeleid.
Tegen ooms en tantes aan beiden zijde werden alleen voornaam en je/jij gebruikt en bij de grootouders u en opa x en oma y.
Tegen vreemden altijd u en mijnheer en mevrouw.
In Frankrijk, daar woon ik nu, is tutoyeren alleen maar bij eigen familie. Op school zijn de leerkrachten altijd u en als de leerling rond de 15 is zeggen de leerkrachten u tegen hen. Elke dag wordt er gezoend Als begroeting zowel de leerlingen onderling en bij leerkrachten naar leerlingen.
Heel normaal.
Wij zeggen nauwelijks tu ook al spreken we onze Franse buren en Franse bekenden met de voornaam aan en wordt er bij het elkaar treffen gezoend.
Jij/je wordt echt zelden gebruikt ook al ken je elkaar al jaren.
Ooms en tantes en grootouders en vreemden altijd met u. Oudere nichten en neven, zelfde leeftijd als mijn ouders, moesten we tante en oom noemen.
Mijn kinderen hebben mij en hun vader altijd met je/jij en eventueel voornaam aangesproken. Dit was op de lagere school ook tegen leerkrachten, dit was het schoolbeleid.
Tegen ooms en tantes aan beiden zijde werden alleen voornaam en je/jij gebruikt en bij de grootouders u en opa x en oma y.
Tegen vreemden altijd u en mijnheer en mevrouw.
In Frankrijk, daar woon ik nu, is tutoyeren alleen maar bij eigen familie. Op school zijn de leerkrachten altijd u en als de leerling rond de 15 is zeggen de leerkrachten u tegen hen. Elke dag wordt er gezoend Als begroeting zowel de leerlingen onderling en bij leerkrachten naar leerlingen.
Heel normaal.
Wij zeggen nauwelijks tu ook al spreken we onze Franse buren en Franse bekenden met de voornaam aan en wordt er bij het elkaar treffen gezoend.
Jij/je wordt echt zelden gebruikt ook al ken je elkaar al jaren.
vrijdag 27 december 2019 om 22:22
Mijn moeder beweerde laatst dat ze ons vroeger had geleerd u te zeggen tegen haar. Wij kunnen ons hier niks van herinneren. Zeggen dus je/jij.
Tegen ouderen zeg ik altijd nog wel u, maar realiseerde laatst dat ik dit mijn kinderen niet meer specifiek leer.
Wat ik ook een vreselijk fenomeen vind is het tante/Oom noemen van niet-familieleden. Mijn moeder probeerde dit laatst bij onze kinderen door te drammen en dat heb ik geweigerd. Werd ze pissig van.
Vriendin van mij noemde zichzelf ook opeens tante. Heb ik ik ook in de kiem gesmoord. Die term gebruiken we alleen voor familie. Als ze persé een titel willen wordt het meneer/mevrouw.
Tegen ouderen zeg ik altijd nog wel u, maar realiseerde laatst dat ik dit mijn kinderen niet meer specifiek leer.
Wat ik ook een vreselijk fenomeen vind is het tante/Oom noemen van niet-familieleden. Mijn moeder probeerde dit laatst bij onze kinderen door te drammen en dat heb ik geweigerd. Werd ze pissig van.
Vriendin van mij noemde zichzelf ook opeens tante. Heb ik ik ook in de kiem gesmoord. Die term gebruiken we alleen voor familie. Als ze persé een titel willen wordt het meneer/mevrouw.
vrijdag 27 december 2019 om 22:23
Ik ben zelf midden twintig en geef nog weleens bijles. In sommige gevallen scheel ik maar 6/7 jaar met de mensen die ik help. Er was één iemand die maar u bleef zeggen hoewel ik diegene er meermaals op gewezen heb dat ik gewoon je/jij was. Heb met nog nooit zo oud gevoeldNehemah schreef: ↑27-12-2019 21:58Of als pubers mevrouw tegen je gaan zeggen
Verder zeg ik zelf je en jij tegen mijn moeder en spreek haar bij haar voornaam aan. Opa’s en oma’s ben ik wel altijd opa en oma blijven noemen. Grappig hoe dat bij iedereen verschilt.
vrijdag 27 december 2019 om 22:32
Je verhaal over Frankrijk vind ik interessant. Maar in combinatie met jet nick erg grappig
vrijdag 27 december 2019 om 22:33
Die 16 jarige vindt daar bij beleefds aan en vindt het waarschijnlijk raar
elastiekje22 wijzigde dit bericht op 27-12-2019 22:35
0.18% gewijzigd
vrijdag 27 december 2019 om 22:40
Heel Zweeds.Aristophanes schreef: ↑27-12-2019 22:16Ben zelf opgevoed met u zeggen. Mensen van mijn leeftijd of ouder spreek ik altijd aan met u.
Kinderen noemen mij bij de voornaam en zeggen je en jij, maar tegen anderen beginnen ze altijd met u.
In het begin stoorde ik mij aan de manier waarop Ikea mij toesprak: je en jij.
Maar daar ben ik nu aan gewend, het is gemeengoed.
https://www.xplorethenorth.nl/blog/zwee ... -beginners
"Een ander voordeel van het Zweeds is de bijna onbestaande beleefdheidsvorm."
vrijdag 27 december 2019 om 22:48
vrijdag 27 december 2019 om 22:49
Dat. De pubers mogen nu wel Mali zeggen.Betty_Slocombe schreef: ↑27-12-2019 21:24Overigens vind ik het niet heel fijn als vrienden en vriendinnen van mijn kinderen mij bij mijn voornaam aanspreken. Bij tieners vind ik dat niet zo vervelend, maar een kind van 8 dat mij Betty noemt in plaats van "mama van Adelheid" (of het mooi-Groningse "Adelheid-zijn-moeder, mogen we buiten spelen?" Heel genderneutraal, uiteraard). Ze mogen me wel jij noemen, dat boeit me verder niet.
De huisarts noem ik ook altijd u. En ik vind het heel vervelend dat ze mij je en jij noemt. We zijn geen matties. Ze is even oud als ik maar ik vind een huisarts niet zo dichtbij staan dat ik je en jij en ik waardeer dat andersom ook niet echt.
vrijdag 27 december 2019 om 22:51
Buurkinderen of kinderen van vrienden vind ik prima als ze tante zeggen, en als ze gewoon nlies zeggen ook prima. maar toen de buurvrouw tegen de kat zei dat tante nlies er aan kwam, heb ik er wel een stokje voor gestokennachtvlinder1977 schreef: ↑27-12-2019 22:22Mijn moeder beweerde laatst dat ze ons vroeger had geleerd u te zeggen tegen haar. Wij kunnen ons hier niks van herinneren. Zeggen dus je/jij.
Tegen ouderen zeg ik altijd nog wel u, maar realiseerde laatst dat ik dit mijn kinderen niet meer specifiek leer.
Wat ik ook een vreselijk fenomeen vind is het tante/Oom noemen van niet-familieleden. Mijn moeder probeerde dit laatst bij onze kinderen door te drammen en dat heb ik geweigerd. Werd ze pissig van.
Vriendin van mij noemde zichzelf ook opeens tante. Heb ik ik ook in de kiem gesmoord. Die term gebruiken we alleen voor familie. Als ze persé een titel willen wordt het meneer/mevrouw.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 27 december 2019 om 22:54
vrijdag 27 december 2019 om 22:56
Ouders mochten we tutoyeren, ooms en tantes ook maar inclusief hun titel, opa's en oma's waren u net als iedereen die ouder was dan 18 jaar. Kinderen die me tutoyeren vind ik gewoon slecht opgevoed en van mensen die ouder zijn dan 21 jaar vind ik het weer heel opgevoed als ze het doen.
Ik vind het jammer dat veel ouders het niet zo belangrijk vinden hoe hun kinderen zich gedragen. Kinderen zijn het visite kaartje van ouders maar het kan ook zo zijn dat je je kind al 1-0 achter zet door zo graag vriendjes met ze te zijn. In de grote mensen wereld wordt een zekere etiquette wel op prijs gesteld en een bepaalde afstand ook. "U" is een teken van respect waarin je een ander de vrijheid laat om de relatie te bepalen, als kind leer je zo je plaats in de rangorde, het is gewoon veel duidelijker. Helaas vinden veel ouders dat kinderen gelijke zijn en mogen kinderen van alles meebepalen. Je kunt je afvragen of zoveel verantwoordelijkheid goed is voor een kind en of je het niet eerder iets afpakt dan het wat geeft.
Ik vind het jammer dat veel ouders het niet zo belangrijk vinden hoe hun kinderen zich gedragen. Kinderen zijn het visite kaartje van ouders maar het kan ook zo zijn dat je je kind al 1-0 achter zet door zo graag vriendjes met ze te zijn. In de grote mensen wereld wordt een zekere etiquette wel op prijs gesteld en een bepaalde afstand ook. "U" is een teken van respect waarin je een ander de vrijheid laat om de relatie te bepalen, als kind leer je zo je plaats in de rangorde, het is gewoon veel duidelijker. Helaas vinden veel ouders dat kinderen gelijke zijn en mogen kinderen van alles meebepalen. Je kunt je afvragen of zoveel verantwoordelijkheid goed is voor een kind en of je het niet eerder iets afpakt dan het wat geeft.
vrijdag 27 december 2019 om 22:59
Ik wordt met tante aangesproken door kinderen voor wie ik echt een tante ben in de familie-relatie, en door de kinderen van 1 vriendin. Ik vind het zelf niet nodig, maar vanuit haar cultuur gebruik je tante alleen voor vrouwen die heel dichtbij staan, dus het was voor haar een eretitel die ik daarom met liefde draag.
Zelf zei ik vroeger oom en tante tegen alle volwassenen die regelmatig bij ons over de vloer kwamen, dus zowel familie als vrienden en buren etc.
En ouders van vriendjes en vriendinnetjes waren inderdaad “dinges-z’n-moeder”. Grappig dat dit nog steeds door kinderen zo gezegd wordt (en soms zelfs als ze al volwassen zijn )
Zelf zei ik vroeger oom en tante tegen alle volwassenen die regelmatig bij ons over de vloer kwamen, dus zowel familie als vrienden en buren etc.
En ouders van vriendjes en vriendinnetjes waren inderdaad “dinges-z’n-moeder”. Grappig dat dit nog steeds door kinderen zo gezegd wordt (en soms zelfs als ze al volwassen zijn
)
vrijdag 27 december 2019 om 23:06
Ik zeg tegen vrijwel iedereen u totdat men zegt: zeg maar jij. Zeker in een zakelijke omgeving. En dan soms ook tegen mensen die jonger zijn.
Ouderen spreek ik altijd aan met u. Ook familieleden.
Moeder is jij en je.
Mijn dochter leer ik eigenlijk hetzelfde. Tegen ouderen die niet bekend voor haar zijn sowieso u, verder afhankelijk van de persoon en de situatie. Soms betekent dat u bij een een 30-jarige en je bij een 60-jarige.
Maar oma is gewoon jij en je.
In deze tijd je kinderen u laten zeggen ten de eigen ouders vind ik (mening dus hè) een hoge mate van arrogantie hebben. Hoezo denk je dat dat je op die manier respect meent te moeten afdwingen.
Ouderen spreek ik altijd aan met u. Ook familieleden.
Moeder is jij en je.
Mijn dochter leer ik eigenlijk hetzelfde. Tegen ouderen die niet bekend voor haar zijn sowieso u, verder afhankelijk van de persoon en de situatie. Soms betekent dat u bij een een 30-jarige en je bij een 60-jarige.
Maar oma is gewoon jij en je.
In deze tijd je kinderen u laten zeggen ten de eigen ouders vind ik (mening dus hè) een hoge mate van arrogantie hebben. Hoezo denk je dat dat je op die manier respect meent te moeten afdwingen.
