vingers van je piep!

Waarom mag hij niet in zijn slaapkamer aan zijn eigen piemeltje zitten?

Volgens mij maken de meeste jonge kinderen zo'n fase door. Toen ik stage liep op de kleuterschool gebeurde dat regelmatig, en ook meisjes die dat bij zichzelf ontdekken.



Kan geen kwaad, alleen even uitleggen dat het in het openbaar niet zo netjes is, net als je vinger in je neus stoppen ofzo?

.

Mijn zoon van 4 doet het ook. Eerst (toen was hij 2 of 3) deed hij het op de bank gewoon in de huiskamer weleens. Ik heb er eigenlijk nooit iets van gezegd, vond het wel schattig dat hij zo ongegeneerd kon genieten. En sinds een tijd doet hij het nooit meer in de huiskamer, altijd als hij in bed ligt. Helaas ook weleens als hij bij ons in bed ligt, dan ligt hij echt te schurken en hij ademt ook wat zwaarder, best apart..... Hij noemt het zelf ook 'ademen'. Mama, mag ik ademen zegt hij soms als ik hem naar bed breng. 'Van mij wel' antwoord ik dan altijd en dan ga ik naar beneden.



Als jouw zoon in zijn slaapkamer is en vraagt of hij alleen is dan zou ik als je erachter komt dat hij graag aan zijn piemel wil zitten zeggen dat dat daar gewoon mag.

.

quote:Poezewoes schreef op 26 november 2008 @ 19:51:

Overigens heb ik mijn dochter wel gezegd dat dat een heel schoon plekje is en ze van te voren (en erna) haar handen goed moet wassen omdat ze anders jeuk zou kunnen krijgen.



Wist niet dat je daar jeuk van kan krijgen



Ik heb een zoontje van anderhalf en hij zit ook soms aan zijn piemeltje en zodra hij hem vastheeft begint hij te lachen, zo schattig. Hij is nog niet zo oud als jullie jongens en ik weet ook niet of hij het ook een fijn gevoel vind. Maar goed, ik lees dit topic met belangstelling mee.

Ik heb mijn zoon geleerd dat alleen te doen als hij alleen is, op zijn kamer of in de huiskamer, maar dat het iets van hem is en dat niemand anders daar iets mee te maken heeft. Hij zit dan ook alleen aan zijn piemel als hij alleen is tegenwoordig.

We hebben echter een buurjongetje die een jaar ouder is en die loopt voortdurend, ook bij ons binnen, met zijn piemel te spelen en haalt hem ook uit zijn broek (vooral 's zomers als er in de zwembroek buiten gelopen wordt, maar ook in de winter zit hij voortdurend met beide handen in zijn broek)

Ik vertel alle andere kinderen die bij ons thuis komen dan ook dat wij dat niet doen en vraag ze vriendelijk ermee op te houden. Doen ze dat niet; dan stuur ik ze naar huis. Ik vind het heel erg smerig worden als ik het zie bij ' vreemde' kindjes voorbij een bepaalde leeftijd....

Hoe oud is dat buurjongetje dan, Whopper. Het klinkt inderdaad vrij onsmakelijk.

7 als ik me niet vergis, Dejavu.

Nee zeker niet zo lekker, want net zo makkelijk met zijn handen in de snoeptrommel willen dan he.....jakkesjakkesjakkes....

Volgens mij "speelt" Moppekind (6 jaar) alleen met zijn piemel als hij lekker bloot is in de zomer. En dan denkt hij er ook niet over na, als hij bijvoorbeeld lange haren zou hebben dan zou hij daar misschien mee frummelen. Ik zie hem niet op de bank ofzo met zijn hand in zijn broek.

Wel constateert hij soms dat zijn piemel ineens "heel groot" is, onder de douche ofzo. "Ach, gaat vanzelf weer over, lieverd", is dan onze reactie.

Onze zoon van ruim 3 zit ook zo nu en dan aan zijn piep.

Vaak zegt hij 's ochtends (vol trots) "kijk eens mama...grote piep".

Moet er wel om lachen, geef er eigenlijk niet zoveel aandacht aan. Is ook nog niet nodig. Ben benieuwd hoe dat zich gaat ontwikkelen.



En ja een 7 jarig piemelfrunninkend in huis die ook nog graag in de snoeppot wil graaien..... eeuuhh neee dank je!

Mijn zoontje zit ook vaak aan zijn piemel.

Niet in zijn broek ofzo maar hij grijpt iedere keer aan zijn kruis.

Ik heb niet het idee dat hij dat doet omdat dat fijn is maar meer een gewoonte die ontstaan is toen hij geen luier meer droeg.



Ik heb ook al eens een paar keer gevraagd waarom hij dat doet.

Hij zegt dat hij last heeft van"kriebel" ,maar ik ontdek niets eigenlijk.



Pas bij het CB constateerde ze dat zijn voorhuid nog verkleefd is wat overigens heel normaal is.

Nadien bedacht ik mij zou het misschien strak aanvoelen ofzo?

Zou dat kunnen?



Ik zeg meestal tegen hem "laat je piemel maar los,hij valt er niet af hoor"

Maar niet in gezelschap,dat vind ik weer zielig,alsof hij zich ergens voor moet schamen en dat wil ik hem niet meegeven.

Dát was nu precies waar ik bang voor was voor ik moeder werd; een zoon te krijgen zoals mijn broer was; te pas en te onpas met zijn piel aan het pielen. Ik héb me er toch een partij stenis om zitten te maken thuis toen ik nog jong was. Kon het niet begrijpen dat mijn ouders het allemaal maar gewoon toestonden, als ie achteloos met beide handen in zijn broek voor de tv zat te zitten.



Jaren later, inmiddels moeder van 3 kinderen, waaronder 1 jongetje, kan ik me ietsje beter voorstellen hoe zoiets in zijn werk gaat

Máár echter ben ik nog steeds van mening dat je er bepaald geen nadruk op moet leggen, die hele ontdekkingstocht naar zichzelf, zeker niet als ze nog zo jong zijn. Wat komt dat komt en dan komen de vragen en antwoorden daarop vanzelf wel denk ik.



Hun piemeltje is net als hun grote teen en neus en navel, een gewoon onderdeel van hun lijfje. Ik benoem alles, dus ook zijn piemeltje. Hoort er helemaal bij. Maar het lijkt me niet de bedoeling, en dat zie ik echt om me heen gebeuren, om het gefriemel maar toe te juichen, onder de noemer: zelfontdekking, en ach dat zijn jongens hé, altijd lopen plukken aan hun jonge heer.

Nou daar ben ik het niet mee eens. Het is denk ik ook maar hoe je ermee omgaat.

Met zeggen tegen een 4 jarige dat lekker met zijn piemeltje spelen prima mag in zijn eentje op zijn kamer, geef je ze een vrijbrief voor iets waarvan ík persoonlijk denk dat ie daar nog helemaal niet mee bezig hoeft te zijn.

Het wordt er zo iets spannends van; want het mag alleen maar in mijn eentje in mijn kamertje. Wij leggen er gewoon helemaal geen nadruk op. Mocht ie in het openbaar aan zijn piele gaan lopen sjorren, dan zou ik hem denk ik afleiden, zachtjes in het voorbij gaan zijn handje opzij duwen ofzo, dat idee. Ik zou niet zeggen dat het lekker en prima is, maar liever even alleen op zijn kamer. Dan geef je het meteen zo'n inhoud. Want dat hééft het nog helemaal niet. Ze constateren achteloos dat het fijn voelt, en daarmee houdt het bij hun op. Maar er zijn zo veel dingen die fijn voelen, weten zij veel. Ze zouden er heus primaire gevoelens van kunnen krijgen al, maar die kunnen zij nog bij lange na niet op peuter en kleuterleeftijd in context plaatsen. Lijkt me ook nog niet nodig.



Hier wordt ook ontdekt en gekeken en gedaan; totaal gezond, maar meer dan dat ook niet. Het zijn een paar tellen per dag: holadijee, en dan is de interesse weer vervlogen. Zoals het hoort. Je kan in het kader van je opvoeding er wel een hele halszaak van gaan maken, wat ik serieus zie gebeuren: want ohohoh zie ons eens open en vrij zijn zeg!

Nou mijn neus, net of die kinderen daar op zitten te wachten. Die willen toch als ze ouder zijn ook geen sexuele voorlichting meer van pa en moe? Dat bespreken ze veel liever met hun vriendjes en vriendinnetjes, mochter er echt dringende vragen zijn dat weten ze je heus wel te vinden.



Sex en alles wat daarbij komt kijken is een totaal normaal onderdeel van ons leven, niets meer niets minder. Het hoort erbij, net als eten en drinken. Maar ik zal het toch wel heel vervelend vinden, omdat het gewoon in zijn algemeenheid niet netjes is, als mijn zoontje continu op de bank aan zijn piel zou lopen frunikken. Dan mag die wel gewoon in zijn eigen huis zitten, maar als je ze er niet zachtjes op attendeerd, ze afleidt, of hun handje even wegduwt terwijl je over iets anders begint, dan doen ze het dalijk, net als mijn broer destijds, gewoon altijd en overal, als gewenning, een manier om te ontspannen. En er zijn zat andere manieren voor die kleintjes om zich te ontspannen, denk ik.



Mijn meiden hebben nooit meer interesse in hun geslachtsdeel getoond dan hoogst gemiddeld en normaal. Maar ik heb ook baby's al meegemaakt bijv die direct met de handen richting kruis gingen als die luier af ging, dat is hier nooit aan de orde geweest. Nu is dat nog heel onschuldig, maar beide dochters hebben in het openbaar masturberende vriendinnetjes, die dus op de bank zitten te rijden in zo'n houding met glazige blik in de ogen. Ach ja zegt de moeder; dan is ze moe, dan doet ze dat.

Maar vervolgens doet ze het gedachteloos te pas en te onpas altijd en overal bijna. Zal wel weinig slaap krijgen denk ik dan soms hardop. Maar ik vind het een genant gezicht, zoiets doe je niet (meer) als je 7 bent geweest, sorry.



Ik zou er trouwens nooit boos om worden of wat dan ook, we hebben het hier wel gewoon over kinderen, en die zijn zich nog helemaal niet bewust van die dingen. Aan ons om ze, jong als ze zijn, bij te schaven, bij te sturen, en soms doodsimpel zonder woorden een alternatief bieden, weet ik veel.



Laat ik het zo stellen: ik spreek alle jongetjes mama's over een tijdje wel weer. Als mijn zoon dag en nacht zindelijk is en dus veul beter bij pielemans kan. Dan neem ik vast meteen al deze woorden terug, hahahaha, zie het al helemaal gebeuren.



Maar desalniettemin vind ik dat gefrut inhet openbaar niet nodig. En uitleg aan een peuter/kleuter dat dat best mag want het is hun lichaampje en dat voelt fijn, maar dan toch maar beter alleen op hun slaapkamertje, dat zou ik aan zo'n uk al helemaal uit mijn hoofd laten, waarom zoveel info aan zo'n uk. Is toch nog helemaal niet nodig? ( denk ik nu iig)

Zoyla, zoals je zelf al zegt; seks en alles wat daarbij hoort is een normaal onderdeel van ons leven. Maar persoonlijk doe ik dat ook niet in gezelschap (ik weet dat anderen hier daar wat vrijer in zijn ) dus ik ben het niet met je eens dat het een lading krijgt als je tegen een kind zegt dat je dat doet als je alleen bent. Ik vind het juist moeilijk dat mijn buurjongetje dat blijkbaar niet geleerd heeft en dat ik daar nu mee zit, tegenaan moet kijken, zeg maar. Ik vind het deel van mijn opvoeding om mijn kind te leren dat je dat deel van je lichaam, anders dan je grote teen en je neus, voor jezelf houdt. en als je dat voor jezelf houdt dan betekent dat dat je er best aan mag zitten, maar dat niemand dat verder hoeft te zien. Ik vind het alles behalve beladen.



Veel beladener vind ik het dus om andermans kind daarin ' op te voeden' en zoals jij zelf ook al hebt ervaren met je broer; mensen die daar vrijer in zijn aan te zien, of mee geconfronteerd te worden.

Hmmm okee dat is dan weer waar. Maar het klinkt al zo volwassen als je tegen een kleutertje moet zeggen die achterloos in zijn broekje zit, dat dat maar beter in zijn eentje op zijn kamertje kan. Maar voor de rest ben ik het wel met je eens. Het is natuurlijk totaal niet de bedoeling dat je kinderen niet leren dat zoiets niet in het openbaar kan. Dat zal ik ze, zo nodig, ook echt wel bijbrengen. Weet alleen nog niet precies hoe

Toch is mijn zoon zijn piemel nu nog ( hij is 2) net zo belangrijk of onbelangrijk hoe je het ook wil noemen als zijn teen of neus. Hij maakt dat onderscheid nog niet. Komt vanzelf

Hij merkt soms wel ineens dat zijn zussen geen piemel hebben, en mama ook niet, en dat vindt ie heel zielig voor ons, maar veel verder gaat het bij ons nu nog niet.

je mail is bijna af, heb huis vol zieken ( man, 2 kids en mijzelf)

Allemaal mooi hoor, dat sex normaal is, en net zo gewoon als eten en drinken. Dat zal wel de reden zijn dat het niet eens lukt om kinderen normale namen voor hun geslachtsdelen te leren.



Het is ook niet netjes om constant aan je grote teen te zitten in gezelschap. Ooit gehoord dat ouders hun kinderen aanleren dat hun grote teen "piep" heet? Of dat ze wel aan hun grote teen mogen zitten als ze alleen zijn op hun kamer?



Ik vraag me wel eens af of al dat gemaakte "kijk mij eens ontspannen doen alsof ik sex de gewoonste zaak van de wereld vind" naar kinderen toe zo geweldig werkt.

quote:Zoyla schreef op 27 november 2008 @ 08:49:

Maar het klinkt al zo volwassen als je tegen een kleutertje moet zeggen die achterloos in zijn broekje zit, dat dat maar beter in zijn eentje op zijn kamertje kan. Of het volwassen klinkt of niet, het maakt je kind in ieder geval glashelder dat het van een totaal andere orde is dan aan zijn teen zitten.

quote:Zoyla schreef op 27 november 2008 @ 08:51:

Toch is mijn zoon zijn piemel nu nog ( hij is 2) net zo belangrijk of onbelangrijk hoe je het ook wil noemen als zijn teen of neus. Hij maakt dat onderscheid nog niet. Zit hij net zo vaak aan zijn teen of neus?

Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen Rider? Ik vind het niet erg dat mijn zoon aan zijn grote teen zit als hij op de bank in de kamer zit. Wel vind ik het een rotgezicht als hij in zijn neus zit te peuteren en daarvan zeg ik ook dat hij dat maar moet doen als niemand het ziet.



Maar jij zegt dus aan de ene kant dat je het gek vindt dat mensen de geslachtsdelen ( van hun kind?) niet normaal kunnen benoemen, maar je vindt het ook gek dat een piemel niet gelijk getrokken wordt aan een grote teen? En als laatste zeg je dat al dat ontspannen gedoe over seks (waar we het volgens mij helemaal niet over hadden in eerste instantie hebben, want het betreft hier kleuters) volgens jou niet zo geweldig werkt?

Ik snap geen bal van je posting.

quote:whopper schreef op 27 november 2008 @ 09:00:

Maar wat wil je nu eigenlijk zeggen Rider?

Dat ik het geheel eens ben met degenen die hun kind afleren met hun piemel te spelen in het openbaar, dat ik niks geloof van mensen die beweren dat sex net zo gewoon is als eten en drinken en dat ik denk dat je kinderen een heel ongezond dubbele boodschap meegeeft door te beweren dat je sex wel zo gewoon vindt, dat het gebruik van eufemistische benamingen voor een lichaamsdeel niet valt te combineren met de bewering dat het allemaal zo gewoon is, en dat ik de boodschap "dat mag wel als je alleen bent" ook al vind passen in die volstrekt onduidelijke dubbele boodschap.



Het kernbegrip is dus: dubbele boodschap, niet goed.

Ah, op die fiets. Nu is het me duidelijk en ik deel je mening.