Kinderen
alle pijlers
Waarom is dit storend gedrag?
woensdag 20 november 2019 om 16:42
Vandaag moest ik met mijn 14 jarige puberzoon bij zijn mentor op gesprek. Want, zo stond in de mail,:”veranderingen van gedrag zijn noodzakelijk”
Nu komt dit natuurlijk voor mij niet als verrassing en weet ik dat mijn zoon geen brave leerling is maar het eerste punt van de mentor verbaasde mij wel.
(Punt 2, 3 en 4 waren: popiejopie gedrag, gebrek aan concentratie en vaak de discussie aangaan waar hij soms gewoon zijn mond moet houden. Alle drie heel herkenbaar en daar spreek ik hem zeker ook op aan)
Maar goed de mentor begon dus met iets anders. Vorige week waren er een aantal klassen op excursie geweest naar Amsterdam. Aan het einde van de dag loopt mijn zoon dus naar zijn mentor, geeft hem een hand en zegt: “bedankt voor deze dag, het was erg gezellig”
Nu ken ik mijn zoon en ik weet dat hij dit echt meent en dat het niet sarcastisch is ofzo. Sterker nog: ik heb hem zo opgevoed.
Maar de mentor vond dit dus veel te overdreven. En “een docent die naast mij stond ook”
Nou ja ik nam het in deze wel voor mijn zoon op omdat ik weet dat dit oprecht goed bedoeld is. De mentor gaf wel meteen aan dat hij dat dan verkeerd had opgevat maar ik vind het zo raar dat hij het in eerste instantie dus negatief opgevat wordt. Toen ik dat zei antwoordde hij met:”ja maar echt niemand doet dat, echt in al die jaren heeft nog geen enkele leerling dat gedaan dus ik vind dat overdreven”
Ja misschien is het ook wel overdreven (als 80 leerlingen dat zouden doen wordt hij daar misschien ook wel gek van) maar ben ik nou gek dat ik het ook gewoon netjes/aardig vind?
Nu komt dit natuurlijk voor mij niet als verrassing en weet ik dat mijn zoon geen brave leerling is maar het eerste punt van de mentor verbaasde mij wel.
(Punt 2, 3 en 4 waren: popiejopie gedrag, gebrek aan concentratie en vaak de discussie aangaan waar hij soms gewoon zijn mond moet houden. Alle drie heel herkenbaar en daar spreek ik hem zeker ook op aan)
Maar goed de mentor begon dus met iets anders. Vorige week waren er een aantal klassen op excursie geweest naar Amsterdam. Aan het einde van de dag loopt mijn zoon dus naar zijn mentor, geeft hem een hand en zegt: “bedankt voor deze dag, het was erg gezellig”
Nu ken ik mijn zoon en ik weet dat hij dit echt meent en dat het niet sarcastisch is ofzo. Sterker nog: ik heb hem zo opgevoed.
Maar de mentor vond dit dus veel te overdreven. En “een docent die naast mij stond ook”
Nou ja ik nam het in deze wel voor mijn zoon op omdat ik weet dat dit oprecht goed bedoeld is. De mentor gaf wel meteen aan dat hij dat dan verkeerd had opgevat maar ik vind het zo raar dat hij het in eerste instantie dus negatief opgevat wordt. Toen ik dat zei antwoordde hij met:”ja maar echt niemand doet dat, echt in al die jaren heeft nog geen enkele leerling dat gedaan dus ik vind dat overdreven”
Ja misschien is het ook wel overdreven (als 80 leerlingen dat zouden doen wordt hij daar misschien ook wel gek van) maar ben ik nou gek dat ik het ook gewoon netjes/aardig vind?
woensdag 20 november 2019 om 21:35
Ben t wel met je eens, maar niet al het popiejopie gedrag is leuk en positief. Soms moet je ook gewoon luisteren en meedoen en niet de clown uithangen.GinnyJones schreef: ↑20-11-2019 21:25Jammer dat het zo wordt opgevat, zelf zou ik het juist heel leuk gevonden hebben.
Ik denk dat leraren vinden dat dit gedrag niet bij zijn leeftijd past, vaak zijn het juist oudere mensen die een hand geven en bedanken.
Los van dit, goed dat je het voor je zoon hebt opgenomen. Wees blij dat je een leuke popiejopie zoon hebt die ook nog een communicatief vaardig is. Velen vatten het op als negatief maar dat is het helemaal niet. Beter dan een ongelukkig kind dat gepest wordt en zich niet durft te uitten. Tel je zegeningen.
Maarrr ik zie ook veel collega’s die van elke leerling die niet precies aan hun ideaalplaatje voldoet een mega probleem maken en dat vind ik echt nog veel erger. Zoals de ietwat drukke leerling die volgens twee collega’s absoluut getest moest worden, want hij had vast ADHD. Ik ben helemaal niet van het labelen tenzij een kind zelf echt ergens last van heeft of het zo erg is dat duidelijk is dat er zo niet gefunctioneerd kan worden. Heb met ouders en zorgcoordinator en alles in gesprek gezeten omdat collega’s in 10 minuten gesprekken dit soort dingen tegen ouders zeiden... en dan krijg ik in zo’n gesprek de vraag ‘vertel jij dan even de kant van de docenten, wat zien jullie?’ Dan ben ik eerlijk en zeg ‘een doodnormaal kind wat lekker veel energie heeft’.
Het is echt bizar dat als er een team van zo’n 12 docenten rond een klas staat, en er 1 of 2 een enorm grote mond hebben, een leerling daarmee een probleem kan worden aangepraat wat er niet is.
TO, blijf gewoon met je kind in gesprek. Hij zal echt niet ineens de meest brave borst in de klas worden en dat hoeft ook niet. Juist zijn communicatieve vaardigheden gaan hem ver brengen later. Rem hem af als dat nodig is, maar laat hem vooral juist in deze fase van zijn leven ontdekken hoe hij met zijn talenten om kan gaan en wat zijn valkuilen zijn. Sommige docenten verwachten van elke leerling constant volwassen gedrag, maar dan hadden ze met volwassenen moeten gaan werken. Het zijn kinderen, pubers, en die leren door vallen en opstaan. Het klinkt echt alsof jouw zoon prima te stimuleren is en enorm kan varen op positieve aandacht in plaats van al dat negatieve.
woensdag 20 november 2019 om 22:51
Mijn leerlingen (bovenbouw basisonderwijs) geven mij elke ochtend bij binnenkomst en elke middag bij het naar huis gaan een hand. 'Goeiemorgen juf' 'Goeiemorgen Pietje, wat fijn dat je er bent/Heb je lekker geslapen?/Wat een toffe schoenen heb je aan/enz.' Dat vinden zowel ik als de leerlingen prettig; ze voelen zich gezien en gehoord en ik ook. Daarnaast heb ik als de dag start vast met elke leerling 'echt' contact gemaakt. Bij het naar huis gaan krijg ik regelmatig een 'bedankt voor de leuke dag juf' te horen. En na het schoolkamp enkele weken geleden kregen ook alle docenten een hand en een 'bedankt' van de leerlingen. Dus ik vind het niet vreemd. Ik vind het jammer dat de docent in dit verhaal het negatief heeft opgevat. De jongen in dit verhaal zal wel 2x nadenken voor hij weer positief contact met zijn mentor zoekt. 'Dan toch niet?!' Gemiste kans! Heeft zoon zelf al aan docent gevraagd hoe het komt dat docent dit negatief opvatte? Ruimte voor een gesprek om nader tot elkaar te komen, vanuit zoon. Mooier kan je het als docent niet krijgen!Madeliefjees schreef: ↑20-11-2019 17:12Het is ook overdreven, na een dag les bedank je de leraar toch ook niet? Snap best dat de mentor dit negatief opvatte. Japie loopt weer populair te doen.
donderdag 21 november 2019 om 16:54
In dit geval zegt het wel iets over hoe de mentor TO’s zoon ziet: kennelijk is hij héél snel geneigd diens gedrag negatief te interpreteren. Dat lijkt me wel echt vervelend.
donderdag 21 november 2019 om 17:47
Dat is waarschijnlijk zo gegroeid. Maar daarbij vermoed ik dat zoon het toch ietsje anders bracht dan hij zijn moeder doet voorkomen. Maar goed, de leraar heeft toch al gezegd dat dat misschien verkeerd was opgevat, dan blijven de overige punten staan.
En ja, soms kom je mensen tegen die al snel dingen negatief interpreteren. Ook dat is het leven. Hij heeft ook met andere leraren te maken, zorg dan dat je daar een band mee hebt. Het is toevallig de mentor waar het gesprek mee is, dat is alles.
