Wanhopig door puber

29-05-2025 14:00 221 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe doen anderen dit?
Mijn 14 jarige puber heeft een depressie. We lopen nu zo'n anderhalf jaar met hem bij de GGZ en, hoewel we als ouders wel handvatten krijgen, veranderd er weinig. Hij wil niet praten, hij had antidepressiva (met effect!), maar is daarmee gestopt. Hij heeft inmiddels zijn dag / nachtritme omgedraaid en gaat niet meer naar school. Hij kan heel lief zijn, maar ook ontzettend boos en agressief. Ik probeer vooral met hem in contact te blijven, maar heb constant het gevoel op mijn tenen te moeten lopen om uitbarstingen te voorkomen. Hij gaat steeds weer over mijn grenzen en ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen om perspectief te blijven zien. Wanneer houdt dit eens op? Ik hoor graag ervaringen van anderen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
29-05-2025 20:46
Omdat je zelf al denkt aan autisme, wil ik daar ook iets over zeggen.
Je komt zelf uit de ggz, dus mss zeg ik niks nieuws.
Wat ik zelden lees, maar wel weet uit eigen ervaring én die van andere autisten is dat het voor veel autisten enorm lastig is om ergens mee te beginnen.
Hier noemen we dat: we hebben geen startmotor.
Ik wil mijn hele leven al van alles, maar ik kom tot weinig. Naast gebrek aan startmotor heb ik ook veel energie nodig om alleen al uit bed te komen en een beetje voor mezelf te zorgen.
Mede hierdoor was mijn schooltijd echt een hel: altijd oververmoeid, overvraagd. Daardoor had ik op de middelbare school mijn eerste burnout, een woord dat toen nog niet eens bestond.

Na ettelijke studies en baantjes, die ik allemaal niet volhield, ben ik gelukkig afgekeurd. Daardoor leef ik nu een zeer kalm leven, met zeer gedoseerde verplichtingen.

Dat is niet wat je voor je puber voor ogen hebt, uiteraard, maar mss is dat uiteindelijk toch het maximaal haalbare.
Zo herkenbaar dit.
In a field of roses, she is a wildflower
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
29-05-2025 20:46
Omdat je zelf al denkt aan autisme, wil ik daar ook iets over zeggen.
Je komt zelf uit de ggz, dus mss zeg ik niks nieuws.
Wat ik zelden lees, maar wel weet uit eigen ervaring én die van andere autisten is dat het voor veel autisten enorm lastig is om ergens mee te beginnen.
Hier noemen we dat: we hebben geen startmotor.
Ik wil mijn hele leven al van alles, maar ik kom tot weinig. Naast gebrek aan startmotor heb ik ook veel energie nodig om alleen al uit bed te komen en een beetje voor mezelf te zorgen.
Mede hierdoor was mijn schooltijd echt een hel: altijd oververmoeid, overvraagd. Daardoor had ik op de middelbare school mijn eerste burnout, een woord dat toen nog niet eens bestond.

Na ettelijke studies en baantjes, die ik allemaal niet volhield, ben ik gelukkig afgekeurd. Daardoor leef ik nu een zeer kalm leven, met zeer gedoseerde verplichtingen.

Dat is niet wat je voor je puber voor ogen hebt, uiteraard, maar mss is dat uiteindelijk toch het maximaal haalbare.
Toch is het lastig in deze fase zo’n diagnose te stellen. Wij hebben dit traject ook doorlopen er is zelfs een expertisecentrum betrokken geweest. Omdat het behandelen van personen met autisme op een andere manier aangevlogen moet worden. Omdat we echt niet verder kwamen. Hier bleken de kenmerken van autisme die zichtbaar waren een uiting van de andere problemen die er speelde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nanouk schreef:
29-05-2025 22:01
Toch is het lastig in deze fase zo’n diagnose te stellen. Wij hebben dit traject ook doorlopen er is zelfs een expertisecentrum betrokken geweest. Omdat het behandelen van personen met autisme op een andere manier aangevlogen moet worden. Omdat we echt niet verder kwamen. Hier bleken de kenmerken van autisme die zichtbaar waren een uiting van de andere problemen die er speelde.
Niet mee eens.

De diagnose autisme zegt alleen maar dat er een bepaalde verzameling kenmerken is.
Niet waar die kenmerken door komen.

Dus dat die kenmerken een uiting waren van een ander probleem doet er niet toe.

Dat autisme op een andere manier moet worden aangevlogen is daarmee meteen ook niet meer nodig.

Maar goed, dat is een stokpaardje van mij, waar gelukkig wel steeds meer aandacht voor komt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.

Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar goed, het is sowieso niet gezegd dat hij ass heeft. Het zou kunnen, ik herken kenmerken, maar ook heel veel niet. En daarbij, ik ben zijn moeder, dus ik ben hoe dan ook bevooroordeeld.
Het is hier weer helemaal mis. Ik vroeg of hij kwam eten, maar ik moest oprotten en alles wat erbij hoort. Het schoot me verkeerd en ik werd boos. En toen was het hek helemaal van de dam, wil hij niet met ons praten, alles is onze schuld. En ik kan alleen nog maar huilen.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
:hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Laat hem en bespreek op een rustig moment dat hij mag zijn wat-ie is, maar dat je gewoon respectvol bejegend wil worden, net als jij dat bij hem doet.

Hij is niet alleen depressief hè, ook gewoon nog een snotpuber. Grenzen mag je prima aangeven.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Alle reacties Link kopieren Quote
Soms is het ook gewoon teveel. Je kind is depressief, maar het heeft invloed op het hele gezin.

Je kunt niet altijd op eieren lopen. Je kunt wel morgen, als het wat rustiger is, even bij hem op bed gaan zitten. Laten weten dat je weet dat hij zich rot voelt, maar dat je je ook zorgen maakt. En dat komen eten er een beetje bij hoort. En vragen waarom het voor hem zo'n groot ding was vanavond.

Een kind met een depressie is soms een ware uitputtingsslag voor jou als ouder.

Hoe gaat je man ermee om?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Alle reacties Link kopieren Quote
VickyP2 schreef:
29-05-2025 17:10
Opname is hier niet aan de orde, maar het loslaten wat 'normaal' is, ben ik hard mee bezig. Net als zoveel mogelijk in contact blijven.
“Yes we can” een optie? De dagbehandeling in Eindhoven vind ik er goed uit zien. Helaas hier verkeerde zorgverzekeraar dus ze kan er niet heen maar anders wist ik het wel!
Alle reacties Link kopieren Quote
Sterkte, ik herken je machteloosheid :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucy schreef:
29-05-2025 22:22
Soms is het ook gewoon teveel. Je kind is depressief, maar het heeft invloed op het hele gezin.


Een kind met een depressie is soms een ware uitputtingsslag voor jou als ouder.
Het is echt de hel, zeker met een baan ernaast
Alle reacties Link kopieren Quote
Lief, dank jullie wel. Uitgebreider reageren lukt even niet.
No but yeah but no but yeah but no but yeah but, Oh my god that is so unfair!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ach wat naar voor jullie. Huil maar even flink uit.
En ik zou morgen wel tegen hem zeggen dat je wil dat hij normaal tegen je praat. Boosheid mag maar de uiting kan anders.

:hug:
Het is zoals het is
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hebt een pb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jee wat zwaar voor jullie en wat een enorme zorg. Ik heb geen ervaring met depressieve kinderen, maar er is wel een link tussen gamen en depressie (ik heb net dat boek van Jonathan Haidt gelezen).

Ik zou zelf wel proberen het gamen te stoppen in de hoop dat als hij niet meer daar in kan ‘vluchten’ er - eventueel na enige tijd- ruimte komt voor iets anders. Maar ik weet niet hoe haalbaar dat is. Zorgen dat er in het begin extra mensen in huis zijn om zijn eventuele agressieve aanvallen te kunnen temperen?

Wat ziet je zoon zelf als oplossing?
Alle reacties Link kopieren Quote
Heb je hem wel eens gevraagd waarom het volgens hem jullie schuld is? Gewoon zonder oordeel en dan mss zeggen dat je als hij dat wil dat je daar wel eens met hem over wil praten? Dus niet op dat moment maar op een moment dat hij rustig is?
Alle reacties Link kopieren Quote
Mooiweertjeskat schreef:
29-05-2025 22:41
Jee wat zwaar voor jullie en wat een enorme zorg. Ik heb geen ervaring met depressieve kinderen, maar er is wel een link tussen gamen en depressie (ik heb net dat boek van Jonathan Haidt gelezen).

Ik zou zelf wel proberen het gamen te stoppen in de hoop dat als hij niet meer daar in kan ‘vluchten’ er - eventueel na enige tijd- ruimte komt voor iets anders. Maar ik weet niet hoe haalbaar dat is. Zorgen dat er in het begin extra mensen in huis zijn om zijn eventuele agressieve aanvallen te kunnen temperen?

Wat ziet je zoon zelf als oplossing?
In ons geval is/was het gamen een symptoom van de mentale klachten, maar niet de oorzaak. Of beter gezegd, een copingsmechanisme. Het haalde de scherpe randjes van het gitzwarte leven af. Gaf het leven zin en maakte het mogelijk om in moeilijke tijden toch sociale contacten te onderhouden. De vrienden die mijn zoon online heeft leren kennen, zijn goud waard. Die levensader doorknippen zou het stomste zijn wat ik kan/kon doen. (We hebben wel altijd een tijd op onze wifi gezet. Om het nachtelange gamen en het volledig omdraaien van dag- en nachtritme te voorkomen.)
Alle reacties Link kopieren Quote
Solomio schreef:
29-05-2025 22:05
Niet mee eens.

De diagnose autisme zegt alleen maar dat er een bepaalde verzameling kenmerken is.
Niet waar die kenmerken door komen.

Dus dat die kenmerken een uiting waren van een ander probleem doet er niet toe.

Dat autisme op een andere manier moet worden aangevlogen is daarmee meteen ook niet meer nodig.

Maar goed, dat is een stokpaardje van mij, waar gelukkig wel steeds meer aandacht voor komt.
Dit was het resultaat van een langdurig traject en vele onderzoeken door een expertisecentrum omdat ze er bij de GGZ instelling niet uit kwamen. Er waren ontzettend veel kenmerken van autisme aanwezig. Kenmerken die echt alles deden vermoeden dat er sprake was van autisme.
Autisme moet niet op een andere manier aangevlogen worden maar de hulp die wordt geboden wel. Ik wil er niet teveel inhoudelijk op ingaan maar hier zijn 2 andere diagnoses gesteld. Nu ze de juiste hulp heeft en ze deze twee diagnoses langzaam aan aan het overwinnen is, verdwijnen alle kenmerken die ze liet zien. Waar ze 2 jaar geleden ook echt zelf dacht autisme te hebben en we het bijna hoopte omdat we dan wisten waar alles vandaan zou kunnen komen, herkend ze zich hier totaal niet meer in.
Alle reacties Link kopieren Quote
VickyP2 schreef:
29-05-2025 22:09
Maar goed, het is sowieso niet gezegd dat hij ass heeft. Het zou kunnen, ik herken kenmerken, maar ook heel veel niet. En daarbij, ik ben zijn moeder, dus ik ben hoe dan ook bevooroordeeld.
Het is hier weer helemaal mis. Ik vroeg of hij kwam eten, maar ik moest oprotten en alles wat erbij hoort. Het schoot me verkeerd en ik werd boos. En toen was het hek helemaal van de dam, wil hij niet met ons praten, alles is onze schuld. En ik kan alleen nog maar huilen.
:hug: ❤️

Het is super zwaar. En de boosheid en verdriet mag er zijn. Zolang je ook je strijdlust behoudt en hem niet opgeeft. Hij slaat als een kat in het nauwe om zich heen omdat hij zich zo k*t voelt. Dat maakt het niet goed, maar wel invoelbaar.

Vandaag is bijna achter de rug, morgen weer een nieuwe dag 🍀☀️
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben-ik-weer schreef:
29-05-2025 22:24
“Yes we can” een optie? De dagbehandeling in Eindhoven vind ik er goed uit zien. Helaas hier verkeerde zorgverzekeraar dus ze kan er niet heen maar anders wist ik het wel!
Heb je hiervoor al de gemeente gebeld? In principe gaat deze zorg via de jeugdwet als ze onder de 18 is. Niet elke gemeente is er happig op omdat het erg dure zorg is maar je zou het via die weg kunnen proberen.
Alle reacties Link kopieren Quote
_horizon_ schreef:
29-05-2025 23:03
:hug: ❤️

Het is super zwaar. En de boosheid en verdriet mag er zijn. Zolang je ook je strijdlust behoudt en hem niet opgeeft. Hij slaat als een kat in het nauwe om zich heen omdat hij zich zo k*t voelt. Dat maakt het niet goed, maar wel invoelbaar.

Vandaag is bijna achter de rug, morgen weer een nieuwe dag 🍀☀️
Helemaal eens met je berichtje, maar soms is het zo zwaar ‘s avonds te gaan slapen en weer wakker te moeten worden en te weten dat het van voor af aan begint. Dat vond ik echt de heftigste tijd.

TO probeer wel tijd te vinden om zelf op te laden. Dingen te doen waar je energie van krijgt. Door goed voor jezelf te zorgen blijf je overeind en kun je ook goed voor hem zorgen
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb niet alle reakties gelezen maar dacht even aan het volgende:
Je zoon heeft een depressie maar is ook een puber.
Familie van mij hebben een puber met geestelijke gezondheidsproblemen en ook een pestverleden en wat er speelt is dat naast dat hij die problemen heeft, hij ook gewoon als een puber grenzen aan het zoeken is. En hij van zijn ouders de ouderlijke authoriteit nodig heeft om grenzen te krijgen.
Hij weet ergens heel goed dat hij meer ‘weg komt’ met bepaald gedrag vanwege zijn problemen. De ouders zijn, samen, als een front, dus met een eenduidige mening, heel consequent op gaan treden naar bepaald gedrag.
Dingen die ze niet wilden, lieten ze niet meer gebeuren. Bijvoorbeeld lang in bed blijven liggen werd niet gedoogd. Door zowel vader als moeder.
1 van de ouders was thuis in die periode.
Ze hebben uitgebreid gepraat tussen hunzelf, als wat ze gewoon niet meer wilden. Niet meer accepteerden. Zoals pas in de middag uit bed komen, hun negeerden.
Het was niet makkelijk . Ze hebben moeten leren hun stem te verheffen. Niet vanuit emotie maar meer vanuit authoriteit. Bepaalde gezonde strengheid, dat nee ook echt nee betekent. Resoluut.
Daar is geen onderhandeling of nuance in mogelijk.
Dat is best moeilijk, als het niet je natuur is. En ook het stem verheffen zonder het vanuit emotie te doen. Maar het is wel te leren geloof ik.
Alle reacties Link kopieren Quote
En wat was de consequentie als kind niet uit bed kwam?

Want ik kan hoog of laag springen, lief zijn, streng zijn, resoluut zijn, met ontbijtjes komen, doorspreken waarom het belangrijk is:

Kind staat niet op.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Alle reacties Link kopieren Quote
Lucy schreef:
29-05-2025 23:47
En wat was de consequentie als kind niet uit bed kwam?

Want ik kan hoog of laag springen, lief zijn, streng zijn, resoluut zijn, met ontbijtjes komen, doorspreken waarom het belangrijk is:

Kind staat niet op.
Geen consequentie maar omdenken. De druk eraf en zorgen dat er dingen waren waar ze wel voor uit bed wilde komen. Dat heeft weken geduurd trouwens. Het was niet zo dat ze ineens opstond om een leuk jurkje te gaan kopen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ah. Die methode proberen wij ook.

Maar "geen optie" was dus vooral: inzetten om kind wel bed uit te krijgen? "Geen optie" klinkt voor mij als straf als het toch gebeurt ofzo..
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
Alle reacties Link kopieren Quote
Ben-ik-weer schreef:
29-05-2025 22:24
“Yes we can” een optie? De dagbehandeling in Eindhoven vind ik er goed uit zien. Helaas hier verkeerde zorgverzekeraar dus ze kan er niet heen maar anders wist ik het wel!
Mijn comment over dit soort programma’s: ze zitten over het algemeen heel erg op gedrag en er is weinig kennis van psychiatrie.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven