Kinderen
alle pijlers
Wat is dat toch met vaders jongetjes en 'meisjesdingen'??
vrijdag 5 december 2008 om 10:22
Helemaal niet belangrijk ofzo hoor dit topic, toch vind ik het wel grappig om eens aan te halen.
Dit weekend hadden wij met wat vrienden sinterklaasfeest en hadden een vriendin en ik 'meisjesdingen' gekocht voor onze zoontjes van bijna 2 jaar.
Lees: vriendin's kind een keukentje
mijn kind een boodschappenmandje met boodschapjes
Tja het is allemaal te achterhalen hoor
Mijn zoon is gek op boodschappen doen en die van mijn vriendin op 'koken'
Nou....de reacties onder de vaders en de andere kindloze mannen
waren niet echt grappig meer, 1 werd zelfs erg pissig en beweerde dat de jongetjes op deze manier soft gemaakt werden en zelf een grote kans op het worden van een mega-homo!
ja, so what?! Nou zeg dat maar niet tegen een man met zoon hoor....of een man in het gemiddelde
(ik moet nu weg maar ben straks weer terug, ben erg benieuwd of meer mannen er last van hebben)
Dit weekend hadden wij met wat vrienden sinterklaasfeest en hadden een vriendin en ik 'meisjesdingen' gekocht voor onze zoontjes van bijna 2 jaar.
Lees: vriendin's kind een keukentje
mijn kind een boodschappenmandje met boodschapjes
Tja het is allemaal te achterhalen hoor
Mijn zoon is gek op boodschappen doen en die van mijn vriendin op 'koken'
Nou....de reacties onder de vaders en de andere kindloze mannen
waren niet echt grappig meer, 1 werd zelfs erg pissig en beweerde dat de jongetjes op deze manier soft gemaakt werden en zelf een grote kans op het worden van een mega-homo!
ja, so what?! Nou zeg dat maar niet tegen een man met zoon hoor....of een man in het gemiddelde
(ik moet nu weg maar ben straks weer terug, ben erg benieuwd of meer mannen er last van hebben)
woensdag 10 december 2008 om 20:42
Nieuwsartikelpagina
Jongens- en meisjesgedrag. Macho in de baarmoeder
Marilse Eerkens
J/M mei 2007
Meisjes die in de baarmoeder meer mannelijke geslachtshormonen aanmaken, vertonen later meer jongensachtig gedrag. Hoe meer testosteron, hoe stoerder. En daarmee is de theorie dat jongens net zo graag met poppen spelen en meisjes met geweertjes - als je ze maar stimuleert - meteen onderuitgehaald. De verschillen tussen de seksen zijn aangeboren, tonen onderzoeken aan.
In de jaren zestig, zeventig en tachtig werd het als iets vanzelfsprekends gezien: hoe een kind zich uiteindelijk gedroeg, werd puur en alleen bepaald door de opvoeding die het kreeg. Simpel gezegd: als je meisjes van jongs af aan genoeg autootjes gaf om mee te spelen en hen stimuleerde om wilde en competitieve spelletjes te spelen, dan gingen ze zich vanzelf als stereotiepe jongens gedragen. Omgekeerd gold natuurlijk dat als je jongens maar genoeg aanmoedigde om met poppen te spelen en hun zorgzame gedrag beloonde, zij ‘meisjesachtig’ zouden worden.
Deze theorie, die in 1955 bekend werd als de Pygmaliontheorie van John Money, werd al in het begin van de jaren zeventig op vrij gruwelijke wijze weerlegd - maar dat zou pas later blijken. Toen de drie maanden oude baby John besneden werd, raakte per vergissing zijn piemel volledig verminkt. Op advies van John Money werd het jongetje toen maar helemaal gecastreerd en omgebouwd tot en opgevoed als een meisje. En zo veranderde John in Joan. Volgens Money zelf - en velen met hem - was de ingreep een groot succes en toonde deze aan dat hij het met zijn Pygmaliontheorie bij het rechte eind had. Totdat een van de tegenstanders van deze theorie in 1991 eindelijk in contact kwam met Joan. Wat bleek: Joan was in zijn puberteit weer John geworden omdat hij zich verschrikkelijk ongelukkig had gevoeld als zogenaamde vrouw. Dat was hij niet en dat werd hij niet.
Sinds de jaren negentig is het niet meer zo’n groot taboe om over aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen te praten. Sterker nog, er is inmiddels genoeg bewijs geleverd dat die verschillen bestaan. Onderstaande tabel geeft duidelijk aan welke dat zijn.
Experiment met dreumesen
Ontwikkelingspsycholoog Cornelieke van de Beek wilde weten of dit seksespecifiek gedrag zich ook al op heel jonge leeftijd voordoet. Hiervoor liet zij 156 kinderen van 13 maanden oud los in een ruimte waarin verschillend speelgoed was neergelegd. Om en om werd er typisch meisjesspeelgoed neergelegd zoals een pop in een wieg en een theeserviesje, typisch jongensspeelgoed zoals auto’s en gereedschap, en neutraal speelgoed zoals een plastic hondje dat kon rijden en een toren met gekleurde ringen.
Vervolgens werd gemeten hoe vaak de kinderen het verschillende speelgoed aanraakten. Wat bleek: de jongens raakten significant vaker het jongensspeelgoed aan en de meisjes vaker het meisjesspeelgoed. Het neutrale speelgoed werd door de jongens en meisjes even vaak aangeraakt.
Nu zou je kunnen denken dat de meisjes het meisjesspeelgoed en de jongens het jongensspeelgoed meer aanraakten omdat ze het herkenden. Ouders kopen immers vaak al vanaf het begin seksestereotiep speelgoed voor hun kinderen. Maar deze mogelijke verklaring voor het voorkeursgedrag van zowel jongens als meisjes wordt door Van de Beek onderuitgehaald. ‘Het experiment is ook gedaan bij jonge apen en dat leverde dezelfde resultaten op. En dat is wel veelzeggend, als je bedenkt dat die apen nooit in contact zijn geweest met speelgoed.’
Koket of knokken
Zijn die verschillen tussen de seksen te verklaren? Volgens Van de Beek zijn daar meerdere theorieën over. Een daarvan is gebaseerd op de evolutie. Van oudsher zijn mannen de jagers en blijven de vrouwen in de groep om voor de kinderen te zorgen. Om het contact met de groepsgenoten goed te houden, is het voor vrouwen belangrijk om snel de emoties van een ander te kunnen interpreteren. Vrouwen met deze gave zijn beter in staat om te overleven binnen een groep en dus zal deze eigenschap - geheel volgens de theorie van Darwin - worden doorgegeven aan de volgende generatie. Omgekeerd geldt dat het voor mannen bijvoorbeeld heel handig is om goed te kunnen mikken - des te groter is de kans dat je thuiskomt met een of ander wild dier.
Volgens Van de Beek speelt ook mee dat de verschillen tussen jongens en meisjes worden uitvergroot door de omgeving. Als een meisje zich bijvoorbeeld behaagziek gedraagt en haar vader om haar pink probeert te winden, is de kans groot dat vader zal gaan lachen, iets roept in de trant van ‘Kijk die kleine kokette Katinka’ en haar verzoek inwilligt. Dat stimuleert het meisje om zich de volgende keer opnieuw als een verleidelijk dametje op te stellen. Ondertussen is de kans groot dat als een jongen vergelijkbaar gedrag vertoont het minder snel door de vader wordt opgepikt, omdat dit gedrag nou eenmaal niet echt ‘passend’ wordt gevonden voor jongens. Of neem een jongetje dat zijn vader uitlokt om een potje met hem te stoeien. De vader denkt dan: hé, dat vindt mijn zoon leuk, en zal de volgende keer zelf zijn zoon uitdagen om een robbertje te vechten. En zo wordt het vechtlustige gedrag van de zoon versterkt. Ook hier geldt dat de kans groot is dat hetzelfde gedrag bij een meisje niet zo snel wordt opgepikt en uitvergroot.
Testosterongehalte bepalend
Bij alle verklaringen voor de inmiddels ‘officieel’ erkende verschillen tussen jongens en meisjes is het wel van belang om in het achterhoofd te houden dat het om gemiddelde verschillen gaat. Op individueel niveau kunnen die veel minder zijn. Zo heb je jongensachtige meisjes en meisjesachtige jongens en alles wat daar links en rechts van zit.
Van de Beek wilde ook graag weten waar deze verschillen binnen het eigen geslacht vandaan kwamen. Ze onderzocht of dit iets te maken kon hebben met de mate waarin ongeboren baby’s worden blootgesteld aan het mannelijke geslachtshormoon testosteron. Uit onderzoek blijkt namelijk dat meisjes die vanwege een bepaalde enzymafwijking (CAH) in de baarmoeder met veel meer testosteron dan gemiddeld in aanraking komen, jongensachtiger gedrag vertonen. Ze houden meer van jongensspeelgoed en dito spelletjes, hun ruimtelijk inzicht is beter, ze zijn minder empathisch en zijn vaker lesbisch. Meisjes zonder CAH-afwijking hebben minder van dit mannelijke geslachtshormoon, maar hoevéél minder is genetisch bepaald en verschilt dus per kind. Bij jongens geldt eveneens dat de een meer testosteron heeft dan de ander.
Uit het promotieonderzoek van Van de Beek bleek ook dat de meisjes die als foetus aan méér testosteron waren blootgesteld, jongensachtiger speelgedrag vertonen als ze tweeënhalf jaar oud zijn. ‘Het zijn niet zulke sterke effecten zoals bij de CAH-afwijking, maar ze zijn er wel,’ zegt Van de Beek. Terloops noemt ze nog een ander interessant effect dat werd gevonden tijdens Amerikaans onderzoek. Zo blijken wat jongensachtiger meisjes minder ontvankelijk te zijn voor aanmoedigingen van anderen om zich vrouwelijker te gedragen. Simpel gezegd: een meisje dat aan meer testosteron is blootgesteld is moeilijker over te halen om een rok aan te trekken.
Jongens- en meisjesgedrag. Macho in de baarmoeder
Marilse Eerkens
J/M mei 2007
Meisjes die in de baarmoeder meer mannelijke geslachtshormonen aanmaken, vertonen later meer jongensachtig gedrag. Hoe meer testosteron, hoe stoerder. En daarmee is de theorie dat jongens net zo graag met poppen spelen en meisjes met geweertjes - als je ze maar stimuleert - meteen onderuitgehaald. De verschillen tussen de seksen zijn aangeboren, tonen onderzoeken aan.
In de jaren zestig, zeventig en tachtig werd het als iets vanzelfsprekends gezien: hoe een kind zich uiteindelijk gedroeg, werd puur en alleen bepaald door de opvoeding die het kreeg. Simpel gezegd: als je meisjes van jongs af aan genoeg autootjes gaf om mee te spelen en hen stimuleerde om wilde en competitieve spelletjes te spelen, dan gingen ze zich vanzelf als stereotiepe jongens gedragen. Omgekeerd gold natuurlijk dat als je jongens maar genoeg aanmoedigde om met poppen te spelen en hun zorgzame gedrag beloonde, zij ‘meisjesachtig’ zouden worden.
Deze theorie, die in 1955 bekend werd als de Pygmaliontheorie van John Money, werd al in het begin van de jaren zeventig op vrij gruwelijke wijze weerlegd - maar dat zou pas later blijken. Toen de drie maanden oude baby John besneden werd, raakte per vergissing zijn piemel volledig verminkt. Op advies van John Money werd het jongetje toen maar helemaal gecastreerd en omgebouwd tot en opgevoed als een meisje. En zo veranderde John in Joan. Volgens Money zelf - en velen met hem - was de ingreep een groot succes en toonde deze aan dat hij het met zijn Pygmaliontheorie bij het rechte eind had. Totdat een van de tegenstanders van deze theorie in 1991 eindelijk in contact kwam met Joan. Wat bleek: Joan was in zijn puberteit weer John geworden omdat hij zich verschrikkelijk ongelukkig had gevoeld als zogenaamde vrouw. Dat was hij niet en dat werd hij niet.
Sinds de jaren negentig is het niet meer zo’n groot taboe om over aangeboren verschillen tussen mannen en vrouwen te praten. Sterker nog, er is inmiddels genoeg bewijs geleverd dat die verschillen bestaan. Onderstaande tabel geeft duidelijk aan welke dat zijn.
Experiment met dreumesen
Ontwikkelingspsycholoog Cornelieke van de Beek wilde weten of dit seksespecifiek gedrag zich ook al op heel jonge leeftijd voordoet. Hiervoor liet zij 156 kinderen van 13 maanden oud los in een ruimte waarin verschillend speelgoed was neergelegd. Om en om werd er typisch meisjesspeelgoed neergelegd zoals een pop in een wieg en een theeserviesje, typisch jongensspeelgoed zoals auto’s en gereedschap, en neutraal speelgoed zoals een plastic hondje dat kon rijden en een toren met gekleurde ringen.
Vervolgens werd gemeten hoe vaak de kinderen het verschillende speelgoed aanraakten. Wat bleek: de jongens raakten significant vaker het jongensspeelgoed aan en de meisjes vaker het meisjesspeelgoed. Het neutrale speelgoed werd door de jongens en meisjes even vaak aangeraakt.
Nu zou je kunnen denken dat de meisjes het meisjesspeelgoed en de jongens het jongensspeelgoed meer aanraakten omdat ze het herkenden. Ouders kopen immers vaak al vanaf het begin seksestereotiep speelgoed voor hun kinderen. Maar deze mogelijke verklaring voor het voorkeursgedrag van zowel jongens als meisjes wordt door Van de Beek onderuitgehaald. ‘Het experiment is ook gedaan bij jonge apen en dat leverde dezelfde resultaten op. En dat is wel veelzeggend, als je bedenkt dat die apen nooit in contact zijn geweest met speelgoed.’
Koket of knokken
Zijn die verschillen tussen de seksen te verklaren? Volgens Van de Beek zijn daar meerdere theorieën over. Een daarvan is gebaseerd op de evolutie. Van oudsher zijn mannen de jagers en blijven de vrouwen in de groep om voor de kinderen te zorgen. Om het contact met de groepsgenoten goed te houden, is het voor vrouwen belangrijk om snel de emoties van een ander te kunnen interpreteren. Vrouwen met deze gave zijn beter in staat om te overleven binnen een groep en dus zal deze eigenschap - geheel volgens de theorie van Darwin - worden doorgegeven aan de volgende generatie. Omgekeerd geldt dat het voor mannen bijvoorbeeld heel handig is om goed te kunnen mikken - des te groter is de kans dat je thuiskomt met een of ander wild dier.
Volgens Van de Beek speelt ook mee dat de verschillen tussen jongens en meisjes worden uitvergroot door de omgeving. Als een meisje zich bijvoorbeeld behaagziek gedraagt en haar vader om haar pink probeert te winden, is de kans groot dat vader zal gaan lachen, iets roept in de trant van ‘Kijk die kleine kokette Katinka’ en haar verzoek inwilligt. Dat stimuleert het meisje om zich de volgende keer opnieuw als een verleidelijk dametje op te stellen. Ondertussen is de kans groot dat als een jongen vergelijkbaar gedrag vertoont het minder snel door de vader wordt opgepikt, omdat dit gedrag nou eenmaal niet echt ‘passend’ wordt gevonden voor jongens. Of neem een jongetje dat zijn vader uitlokt om een potje met hem te stoeien. De vader denkt dan: hé, dat vindt mijn zoon leuk, en zal de volgende keer zelf zijn zoon uitdagen om een robbertje te vechten. En zo wordt het vechtlustige gedrag van de zoon versterkt. Ook hier geldt dat de kans groot is dat hetzelfde gedrag bij een meisje niet zo snel wordt opgepikt en uitvergroot.
Testosterongehalte bepalend
Bij alle verklaringen voor de inmiddels ‘officieel’ erkende verschillen tussen jongens en meisjes is het wel van belang om in het achterhoofd te houden dat het om gemiddelde verschillen gaat. Op individueel niveau kunnen die veel minder zijn. Zo heb je jongensachtige meisjes en meisjesachtige jongens en alles wat daar links en rechts van zit.
Van de Beek wilde ook graag weten waar deze verschillen binnen het eigen geslacht vandaan kwamen. Ze onderzocht of dit iets te maken kon hebben met de mate waarin ongeboren baby’s worden blootgesteld aan het mannelijke geslachtshormoon testosteron. Uit onderzoek blijkt namelijk dat meisjes die vanwege een bepaalde enzymafwijking (CAH) in de baarmoeder met veel meer testosteron dan gemiddeld in aanraking komen, jongensachtiger gedrag vertonen. Ze houden meer van jongensspeelgoed en dito spelletjes, hun ruimtelijk inzicht is beter, ze zijn minder empathisch en zijn vaker lesbisch. Meisjes zonder CAH-afwijking hebben minder van dit mannelijke geslachtshormoon, maar hoevéél minder is genetisch bepaald en verschilt dus per kind. Bij jongens geldt eveneens dat de een meer testosteron heeft dan de ander.
Uit het promotieonderzoek van Van de Beek bleek ook dat de meisjes die als foetus aan méér testosteron waren blootgesteld, jongensachtiger speelgedrag vertonen als ze tweeënhalf jaar oud zijn. ‘Het zijn niet zulke sterke effecten zoals bij de CAH-afwijking, maar ze zijn er wel,’ zegt Van de Beek. Terloops noemt ze nog een ander interessant effect dat werd gevonden tijdens Amerikaans onderzoek. Zo blijken wat jongensachtiger meisjes minder ontvankelijk te zijn voor aanmoedigingen van anderen om zich vrouwelijker te gedragen. Simpel gezegd: een meisje dat aan meer testosteron is blootgesteld is moeilijker over te halen om een rok aan te trekken.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 10 december 2008 om 20:44
http://www.jmouders.nl/Ni...g.MachoInDeBaarmoeder.htm
Onderaan een paar tabellen met karakterverschillen etc .
Onderaan een paar tabellen met karakterverschillen etc .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 december 2008 om 08:59
BGB, het onderzoek van die Van de Beek heb ik even opgezocht, en in de wetenschappelijke variant wordt het:
"Testosterone, estradiol, and progesterone levels were measured in the second trimester of pregnancy in maternal serum and amniotic fluid, and related to direct observations of gender-related play behavior in 63 male and 63 female offspring at age 13 months. During a structured play session, sex differences in toy preference were found: boys played more with masculine toys than girls (d = .53) and girls played more with feminine toys than boys (d = .35). Normal within-sex variation in prenatal testosterone and estradiol levels was not significantly related to preference for masculine or feminine toys. For progesterone, an unexpected significant positive relationship was found in boys between the level in amniotic fluid and masculine toy preference. The mechanism explaining this relationship is presently not clear, and the finding may be a spurious one. The results of this study may indicate that a hormonal basis for the development of sex-typed toy preferences may manifest itself only after toddlerhood. It may also be that the effect size of this relationship is so small that it should be investigated with more sensitive measures or in larger populations."
Dat is nogal anders dan het verhaal dat jij citeert...
"Testosterone, estradiol, and progesterone levels were measured in the second trimester of pregnancy in maternal serum and amniotic fluid, and related to direct observations of gender-related play behavior in 63 male and 63 female offspring at age 13 months. During a structured play session, sex differences in toy preference were found: boys played more with masculine toys than girls (d = .53) and girls played more with feminine toys than boys (d = .35). Normal within-sex variation in prenatal testosterone and estradiol levels was not significantly related to preference for masculine or feminine toys. For progesterone, an unexpected significant positive relationship was found in boys between the level in amniotic fluid and masculine toy preference. The mechanism explaining this relationship is presently not clear, and the finding may be a spurious one. The results of this study may indicate that a hormonal basis for the development of sex-typed toy preferences may manifest itself only after toddlerhood. It may also be that the effect size of this relationship is so small that it should be investigated with more sensitive measures or in larger populations."
Dat is nogal anders dan het verhaal dat jij citeert...
donderdag 11 december 2008 om 09:20
quote:parel27 schreef op 05 december 2008 @ 10:22:
Nou....de reacties onder de vaders en de andere kindloze mannen
waren niet echt grappig meer, 1 werd zelfs erg pissig en beweerde dat de jongetjes op deze manier soft gemaakt werden en zelf een grote kans op het worden van een mega-homo!
ja, so what?! Nou zeg dat maar niet tegen een man met zoon hoor....of een man in het gemiddelde
G.I Joe en Action Man, dat zijn pas lekkere gays......
Het is te hopen dat jullie knullen niet écht homo worden, in zo'n homofobe omgeving. Waardeloos, dit.
Nou....de reacties onder de vaders en de andere kindloze mannen
waren niet echt grappig meer, 1 werd zelfs erg pissig en beweerde dat de jongetjes op deze manier soft gemaakt werden en zelf een grote kans op het worden van een mega-homo!
ja, so what?! Nou zeg dat maar niet tegen een man met zoon hoor....of een man in het gemiddelde
G.I Joe en Action Man, dat zijn pas lekkere gays......
Het is te hopen dat jullie knullen niet écht homo worden, in zo'n homofobe omgeving. Waardeloos, dit.
woensdag 17 december 2008 om 21:06
Ongelooflijk dat anno 2008 mensen nog steeds zo in hokjes denken. Het gaat altijd om gemiddelden. Gemiddeld zijn mannen langer dan vrouwen, maar dat betekent niet dat *alle* mannen langer zijn dan *alle* vrouwen.
Ik ben een vrouw, heb een fenomenaal ruimtelijk inzicht, kan goed voetballen, maar ben toch niet lesbisch.
Ik ben een vrouw, heb een fenomenaal ruimtelijk inzicht, kan goed voetballen, maar ben toch niet lesbisch.
zaterdag 27 december 2008 om 11:32
Nog even een verhaal dat hier goed past: mijn man ging met mijn zoon een kerstkadootje kopen voor hun neefje. Zoon (5) zag een roze make-up setje en riep heel hard: IEUW!!! :puke: (dit soort dingen doet hij sinds hij op school zit bij alles wat roze is).
Mijn man: waarom zeg je dat? Dat is toch hartstikke leuk?
Zoon, hoopvol: Mag ik dat hebben?
Man: Ja hoor!
Zoon is nu heel blij met zijn make-up set. Hij heeft zich al verschillende malen opgemaakt en poseert dan apetrots als rijke prins uit een film (met mijn armbanden, oorbellen etc). Ik ben heel trots op mijn man dat het hem idd lukt om zo sekseneutraal mogelijk op te voeden - iets wat we allebei belangrijk vinden.
Mijn man: waarom zeg je dat? Dat is toch hartstikke leuk?
Zoon, hoopvol: Mag ik dat hebben?
Man: Ja hoor!
Zoon is nu heel blij met zijn make-up set. Hij heeft zich al verschillende malen opgemaakt en poseert dan apetrots als rijke prins uit een film (met mijn armbanden, oorbellen etc). Ik ben heel trots op mijn man dat het hem idd lukt om zo sekseneutraal mogelijk op te voeden - iets wat we allebei belangrijk vinden.
