Overig
alle pijlers
Spanningen door kerstdiner
dinsdag 23 december 2008 om 13:06
Ik lees hier wel eens topics waarin vrouwen klagen over (schoon)familie waar ze met de kerst moeten 'opdraven', waar te weinig rekening wordt gehouden met hun eigen wensen etc.
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
Ik wil vandaag eens een keer een verhaal van de andere kant vertellen.
Mijn vriend en ik hebben besloten om 1e kerstdag zijn familie uit te nodigen: ouders, twee zussen waarvan 1 met vriend en 1 met man en kind (1,5 jaar) die ook ongeveer halverwege een zwangerschap is (de tweede komt er dus aan). Deze uitnodiging is door zijn ouders enorm gewaardeerd, wat ik erg leuk vond om te horen.
Ik ben redelijk planmatig, maar de zus-met-kind van mijn vriend is in dat opzicht de overtreffende trap. De dag na Sinterklaas belde ze me op om te 'overleggen' hoe de dag eruit moest gaan zien. Ik had nog geen idee maar beloofde haar erop terug te komen.
Ik heb een menu samengesteld, waarbij ik uiteraard rekening hebben gehouden met de zwangere zus van mijn vriend (dus gegaard vlees, geen spannende visdingen, kazen of rauw spul). Ik had haar dus al voor half december gebeld om (onder andere) even netjes te melden dat we uiteraard alleen dingen klaar zouden maken die zij ook mag eten.
Misschien dat sommigen zich nu afvragen waarom ik bel met haar ipv mijn vriend. De reden is dat hij het in december standaard belachelijk druk heeft op zijn werk en ik juist veel vrije dagen op kan maken. Ik 'doe' dus kerstmis, en eerlijk gezegd vind ik het nog best leuk om boodschappen te doen, voor te bereiden etc.
De eerste vraag die ik kreeg was of ik het vlees wel echt goed zou doorbakken. Ik zeg, ja natuurlijk, en als het per ongeluk toch een beetje rood is gooien we het toch gewoon nog even in de pan? Vervolgens kwam er een verhaal over een restaurant waar dat mis was gegaan, het duurde lang voordat het vlees alsnog goed was, toen had iedereen zijn eten al op, kortom haar avond was helemaal bedorven door een stuk vlees...
Vervolgens vroeg ze wat voor wijn er kwam. Dus ik zeg, hier hoort rode wijn bij, dat regelt je broer wel. Zij: 'ja maar ik mag geen wijn'. Ik zeg, nee dat kan ik me voorstellen, ik ga het je ook niet opdringen. Zij: 'thuis drinken wij al maanden geen wijn meer' (stilte). Ik zeg: tja, misschien wil de rest wel een glas wijn. Zij: 'ja maar het is wel vervelend als de een wel drinkt en de ander niet'. Ik: ik ben gastvrouw, je broer is gastheer en we willen het iedereen naar de zin maken, ook jouw ouders, jouw zus en haar vriend die misschien wel graag wijn drinken.... Om een lang verhaal kort te maken, zijn zus kan tegenover mijn vriend wel eens een kreng zijn (lang niet altijd) maar tegenover mij had ze zich niet eerder zo gedragen. Ik heb het gesprek vriendelijk afgekapt.
De volgende dag belde ze weer om 'af te stemmen hoe het met de kleine moest'. Ik vraag: wat vindt hij lekker, dan haal ik dat wel. Zij: op feestdagen eet hij graag friet. Ik: dan haal ik wel ovenfriet in huis. Zij: nee, echte friet, ovenfriet vindt hij niet lekker. Ik: maar we hebben geen frietpan. Zij (na een korte stilte): misschien moeten wij de frietpan meenemen. Ik zeg: dat is onzin, want als dat niet goed gaat zit je auto onder de frituurolie en bovendien is er een reden dat wij geen frietpan hebben: ik wil geen baklucht door het hele huis. Zij: ik wil wel in de tuin friet bakken. Ik: je bent dan 5 maanden zwanger, je gaat toch niet friet bakken in de tuin? Zij: ja maar (naam zoontje) is echt dol op friet. Grrrrrrrr
Ik zeg, hier is je broer, die wil je even spreken (hij zag dat het gesprek niet helemaal de goede kant op ging). Om een lang verhaal kort te maken: mijn vriend is wat directer dan ik, maakte een paar botte opmerkingen over dat ze normaal moest, zij gooit boos/huilend de telefoon erop, 10 minuten later belt mijn schoonmoeder helemaal bezorgd op om de beginnende ruzie weer te sussen en uit te leggen dat haar dochter last heeft van zwangerschapshormonen (goh..).
Goed, de ovenfriet is dus uiteindelijk akoord, samen met een stukje kip, appelmoes en boontjes...
Twee dagen later gaat weer de telefoon. Ik herken het nummer, mijn vriend ook, hij zegt dat hij geen zin heeft om met 'zwangerosaurus' te praten, dus ik neem op. Ze had een vraag: hoe ziet de planning er uit. Ik zeg, hoe bedoel je, planning? Nou, in verband met het middagslaapje en bedtijd. Ik zeg, als je wilt kunnen we op tijd beginnen met eten, rond een uur of zes. Zij: dat is niet op tijd, dat is hartstikke laat. Ik zeg: nou dan maken we er half zes van. Zij: hoe laat zijn we dan klaar met eten? Ik: wat wil je nou precies? Zij: ik wil om zeven uur naar huis zodat de kleine in bad en naar bed kan. Ik: zeven uur is wel heel krap, je zou toch een campingbedje meenemen? Zij: ja, maar dat is zo veel gedoe. Ik: denk je dat het geen gedoe is om voor zeven uur een heel kerstdiner af te werken? Zij: is het nou zo veel moeite om hier rekening mee te houden?
Op dat moment voelde ik dat ik mijn kalmte en beleefdheid dreigde te verliezen en gaf ik de telefoon maar weer aan mijn vriend. Dit keer escaleerde het wat meer. De, toegegeven, niet heel vriendelijke opmerking dat hij 'diep medelijden' had met haar man (een vriendelijke kerel die zich echter volledig afzijdig houdt van dit soort dingen) was voor haar reden om de hoorn erop te gooien. We zijn nu een paar dagen verder en ze heeft niet meer gebeld. Mijn schoonmoeder heeft al een paar keer bezorgd gebeld naar ons, maar het komt erop neer dat mijn vriend niet met zijn zus wil bellen en omgekeerd.
En ik? Ik voel mij inmiddels meer een waarnemer in een soap dan een direct betrokkene. Ik zorg dat er voldoende eten in huis is voor het geval zijn zus komt met haar gevolg. En als ze niet komen... ook prima. Of we volgend jaar weer hier zijn familie uitnodigen, daar ben ik in ieder geval nog niet helemaal uit...
woensdag 24 december 2008 om 14:52
quote:sprokkelientje schreef op 24 december 2008 @ 14:50:
[...]
Stel je niet zo aan: met het jongetje wordt zoals je kunt lezen echt wel rekening gehouden hoor....hij zal later echt niet getraumatiseerd bij de hypnotherapeut op de bank liggen omdat hij die ene kerst in 2008 geen frietpanfriet maar ovenfrietjes kreeg.
echt gezeik dit....Niet? Ow joh, dat dacht ik echt!
[...]
Stel je niet zo aan: met het jongetje wordt zoals je kunt lezen echt wel rekening gehouden hoor....hij zal later echt niet getraumatiseerd bij de hypnotherapeut op de bank liggen omdat hij die ene kerst in 2008 geen frietpanfriet maar ovenfrietjes kreeg.
echt gezeik dit....Niet? Ow joh, dat dacht ik echt!
woensdag 24 december 2008 om 14:54
woensdag 24 december 2008 om 14:55
quote:shining schreef op 24 december 2008 @ 14:51:
Ow vreselijk vreselijk vreselijk, een paar patatjes. Zoooooooooo errruuuug!
inderdaad, helemaal niet de moeite toch? Nou dan.
TO zegt dat haar hele huis meurt als ze frituurt. Kan me zo voorstellen dat als jij een fris dennentakje in huis hebt hebt en een mooi kapseltje op je hoofd dat je geen zin hebt om als een vette sloof in de walmen te staan voor een bordje patat. Dus biedt ze aan om ovenfrites te bakken.
Alsof een 4jarige het verschil merkt!
bovendien lijkt het erop dat het niet de wens van die koter is (zoja dan is het ventje al flink verpest) maar dat het puur drammen van Horrormoontje is.
Ow vreselijk vreselijk vreselijk, een paar patatjes. Zoooooooooo errruuuug!
inderdaad, helemaal niet de moeite toch? Nou dan.
TO zegt dat haar hele huis meurt als ze frituurt. Kan me zo voorstellen dat als jij een fris dennentakje in huis hebt hebt en een mooi kapseltje op je hoofd dat je geen zin hebt om als een vette sloof in de walmen te staan voor een bordje patat. Dus biedt ze aan om ovenfrites te bakken.
Alsof een 4jarige het verschil merkt!
bovendien lijkt het erop dat het niet de wens van die koter is (zoja dan is het ventje al flink verpest) maar dat het puur drammen van Horrormoontje is.
woensdag 24 december 2008 om 14:57
woensdag 24 december 2008 om 14:59
woensdag 24 december 2008 om 15:04
quote:sprokkelientje schreef op 24 december 2008 @ 14:46:
Misschien voelt schoonzus van TO zich wel welkom bij Shining
Ik zou in ieder geval rekening houden met kinderen. En niet 'eten wat de pot schaft' zoals hier net werd gezegd.
Met volwassenen hou je ook rekening met het menue,met kinderen dus ook.
Misschien voelt schoonzus van TO zich wel welkom bij Shining
Ik zou in ieder geval rekening houden met kinderen. En niet 'eten wat de pot schaft' zoals hier net werd gezegd.
Met volwassenen hou je ook rekening met het menue,met kinderen dus ook.
woensdag 24 december 2008 om 15:06
maar ik vind..
*onderbreek*
wat jij vindt, dat moet je bij de politie brengen
kanniet ligt op het kerkhof, wilniet ligt ernaast (is een bekende) en magniet is naar de hoeren (oma)
als slimpie doodgaat, dan wordt jij em (tegen iemand die een domme opmerking maakt)
als je over iemand die in het gezelschap aanwezig is heenpraat: ja maar hij *wijs* zegt..
*onderbreek* Hij zit op de veluwe, of bedoel je *naam persoon*
ik hoop dat je honderd wordt, maar dan wel morgen
hij heeft vast een goed hart. jammer dat het niet gekookt op zn rug hangt.
dit schiet me zo te binnen maar ze had er een hoop.
woensdag 24 december 2008 om 15:07
woensdag 24 december 2008 om 15:07
quote:shining schreef op 24 december 2008 @ 15:04:
[...]
Ik zou in ieder geval rekening houden met kinderen. En niet 'eten wat de pot schaft' zoals hier net werd gezegd.
Met volwassenen hou je ook rekening met het menue,met kinderen dus ook.Er wordt toch ook rekening gehouden met het kind. Hij krijgt frietjes waar hij zo dol op is. Weliswaar niet uit de frietpan maar uit de oven. Je kan mij niet wijs maken dat dat kind verschil daarin merkt.
[...]
Ik zou in ieder geval rekening houden met kinderen. En niet 'eten wat de pot schaft' zoals hier net werd gezegd.
Met volwassenen hou je ook rekening met het menue,met kinderen dus ook.Er wordt toch ook rekening gehouden met het kind. Hij krijgt frietjes waar hij zo dol op is. Weliswaar niet uit de frietpan maar uit de oven. Je kan mij niet wijs maken dat dat kind verschil daarin merkt.
woensdag 24 december 2008 om 15:10
quote:jessy schreef op 24 december 2008 @ 15:07:
[...]
Er wordt toch ook rekening gehouden met het kind. Hij krijgt frietjes waar hij zo dol op is. Weliswaar niet uit de frietpan maar uit de oven. Je kan mij niet wijs maken dat dat kind verschil daarin merkt.
Wij merken het verschil toch ook, dus hij zal dat denk ik ook wel doen? Nou is het inderdaad geen ramp dat hij overfietjes moet eten i.p.v. gewone. Prima.
Maar jij was degene die zei 'Eten wat de pot schaft en anders eet hij maar een olvaritpotje'. Weinig respectvol naar dat jongetje toe.
Dus vandaar die opmerking dat er met hem ook rekening kan worden gehouden. Kinderen worden in dit soort dingen vaak over het hoofd gezien.
En je krijgt echt geen verwende nesten hoor als je eens per jaar met het kerstdiner apart voor kinderen wat patat bakt ( in de over of in de pan, dat zal mij worst wezen).
[...]
Er wordt toch ook rekening gehouden met het kind. Hij krijgt frietjes waar hij zo dol op is. Weliswaar niet uit de frietpan maar uit de oven. Je kan mij niet wijs maken dat dat kind verschil daarin merkt.
Wij merken het verschil toch ook, dus hij zal dat denk ik ook wel doen? Nou is het inderdaad geen ramp dat hij overfietjes moet eten i.p.v. gewone. Prima.
Maar jij was degene die zei 'Eten wat de pot schaft en anders eet hij maar een olvaritpotje'. Weinig respectvol naar dat jongetje toe.
Dus vandaar die opmerking dat er met hem ook rekening kan worden gehouden. Kinderen worden in dit soort dingen vaak over het hoofd gezien.
En je krijgt echt geen verwende nesten hoor als je eens per jaar met het kerstdiner apart voor kinderen wat patat bakt ( in de over of in de pan, dat zal mij worst wezen).
woensdag 24 december 2008 om 15:11
quote:blijfgewoonbianca schreef op 24 december 2008 @ 15:09:
Misschien vond schoonzus het hele menu k*tmetperen en dacht ze door zelf de frituurpan mee te nemen wél iets lekkers te eten
Ja lekker, patat met satésaus en een paar frikandellen. Milkshakeje erbij, klaar!
En het intussen maar op haar zoon afschuiven hè....
Misschien vond schoonzus het hele menu k*tmetperen en dacht ze door zelf de frituurpan mee te nemen wél iets lekkers te eten
Ja lekker, patat met satésaus en een paar frikandellen. Milkshakeje erbij, klaar!
En het intussen maar op haar zoon afschuiven hè....
woensdag 24 december 2008 om 15:16
quote:jessy schreef op 24 december 2008 @ 15:09:
[...]
Ik gok Amsterdam
u gaat door voor de wasmachine..het was een goochem amsterdams wijffie.
rap van tong, harde werker en een gouden hart. maar wel bot, om maar weer met haar te spreken: aardige mensen kan je de gracht mee dempen. (zat ze te mekkeren over iemand, zei ik, ' mwah, ze lijkt me best aardig hoor..' kwam ze daar mee )
kon niet tegen miepen en zeuren, want 'zeiken doe je op de plee'.
en van die crisisuitdrukkingen had ze ook veel, als ze in haar ogen geld uitgaf aan luxe zei ze 'een doodshemd heeft geen zakken' of 'ik kan ieder dubbeltje wel omdraaien, maar daar worden het geen kwartjes van' .
koekjes 'met echte boter', mopperend: nah, er zit boter in maar zo weinig..gooi ik een pakkie boter in de gracht, zit er ook boter in'
[...]
Ik gok Amsterdam
u gaat door voor de wasmachine..het was een goochem amsterdams wijffie.
rap van tong, harde werker en een gouden hart. maar wel bot, om maar weer met haar te spreken: aardige mensen kan je de gracht mee dempen. (zat ze te mekkeren over iemand, zei ik, ' mwah, ze lijkt me best aardig hoor..' kwam ze daar mee )
kon niet tegen miepen en zeuren, want 'zeiken doe je op de plee'.
en van die crisisuitdrukkingen had ze ook veel, als ze in haar ogen geld uitgaf aan luxe zei ze 'een doodshemd heeft geen zakken' of 'ik kan ieder dubbeltje wel omdraaien, maar daar worden het geen kwartjes van' .
koekjes 'met echte boter', mopperend: nah, er zit boter in maar zo weinig..gooi ik een pakkie boter in de gracht, zit er ook boter in'
woensdag 24 december 2008 om 15:16
quote:shining schreef op 24 december 2008 @ 15:10:
[...]
Wij merken het verschil toch ook, dus hij zal dat denk ik ook wel doen? Nou is het inderdaad geen ramp dat hij overfietjes moet eten i.p.v. gewone. Prima.
Maar jij was degene die zei 'Eten wat de pot schaft en anders eet hij maar een olvaritpotje'. Weinig respectvol naar dat jongetje toe.
Dus vandaar die opmerking dat er met hem ook rekening kan worden gehouden. Kinderen worden in dit soort dingen vaak over het hoofd gezien.
En je krijgt echt geen verwende nesten hoor als je eens per jaar met het kerstdiner apart voor kinderen wat patat bakt ( in de over of in de pan, dat zal mij worst wezen).Ik bedoelde dus ook ovenfriet met "eten wat de pot schaft". Jezus mina! Het kind is 1.5, en tuurlijk mag hij lekker eten. Maar volgens mij zal het hem worst wezen wat hij eet met kerst en is het meer zwangerosaurus die per se wil dat kind frietpan uit frietpan eet.
[...]
Wij merken het verschil toch ook, dus hij zal dat denk ik ook wel doen? Nou is het inderdaad geen ramp dat hij overfietjes moet eten i.p.v. gewone. Prima.
Maar jij was degene die zei 'Eten wat de pot schaft en anders eet hij maar een olvaritpotje'. Weinig respectvol naar dat jongetje toe.
Dus vandaar die opmerking dat er met hem ook rekening kan worden gehouden. Kinderen worden in dit soort dingen vaak over het hoofd gezien.
En je krijgt echt geen verwende nesten hoor als je eens per jaar met het kerstdiner apart voor kinderen wat patat bakt ( in de over of in de pan, dat zal mij worst wezen).Ik bedoelde dus ook ovenfriet met "eten wat de pot schaft". Jezus mina! Het kind is 1.5, en tuurlijk mag hij lekker eten. Maar volgens mij zal het hem worst wezen wat hij eet met kerst en is het meer zwangerosaurus die per se wil dat kind frietpan uit frietpan eet.
woensdag 24 december 2008 om 15:17
Er wórdt rekening gehouden met dat kindje.
1. hij krijgt frietjes (en serieus: 1.5 jaar.. hij weet niet eens wat een frituurpan is.)
2. het diner begint wat eerder
Het heeft volgens mij helemaal niets te maken met de wensen van dat kindje, maar met het gezeur van zijn mama.
En daarnaast: wat een grote rol speelt in dit verhaal is dat zwangere schoonzus niet echt een aanpak heeft waarbij ze respect en begrip oproept. Dat ze bezorgd is over doorbakken vlees: oke, mag ze best een paar keer zeggen. Maar om nou "die ene keer in het restaurant" erbij te betrekken.. wat een drama verhaal om helemaal niets. Mocht dat vleesje toevallig iets te rauw zijn, is ie in no-time doorbakken.
En die wijn: daar komt ze wel overheen. Zíj is zwanger, niet de hele familie. En als ze een medestander zoekt gaat ze maar een deal sluiten met dr man.
Mijn zwangere schoonzus (+ kindje van 1.8 jaar) is (zeker na dit verhaal) echt een topmeid. Die belt even 1x om te VRAGEN wat we eten, omdat ze anders even een kliekje van thuis meeneemt voor de kleine, en om te vragen of de kleine bij ons even onder de douche mag om vervolgens te slapen in dr campingbedje.
1. hij krijgt frietjes (en serieus: 1.5 jaar.. hij weet niet eens wat een frituurpan is.)
2. het diner begint wat eerder
Het heeft volgens mij helemaal niets te maken met de wensen van dat kindje, maar met het gezeur van zijn mama.
En daarnaast: wat een grote rol speelt in dit verhaal is dat zwangere schoonzus niet echt een aanpak heeft waarbij ze respect en begrip oproept. Dat ze bezorgd is over doorbakken vlees: oke, mag ze best een paar keer zeggen. Maar om nou "die ene keer in het restaurant" erbij te betrekken.. wat een drama verhaal om helemaal niets. Mocht dat vleesje toevallig iets te rauw zijn, is ie in no-time doorbakken.
En die wijn: daar komt ze wel overheen. Zíj is zwanger, niet de hele familie. En als ze een medestander zoekt gaat ze maar een deal sluiten met dr man.
Mijn zwangere schoonzus (+ kindje van 1.8 jaar) is (zeker na dit verhaal) echt een topmeid. Die belt even 1x om te VRAGEN wat we eten, omdat ze anders even een kliekje van thuis meeneemt voor de kleine, en om te vragen of de kleine bij ons even onder de douche mag om vervolgens te slapen in dr campingbedje.
woensdag 24 december 2008 om 15:17
quote:jessy schreef op 24 december 2008 @ 15:16:
[...]
Ik bedoelde dus ook ovenfriet met "eten wat de pot schaft". Jezus mina! Het kind is 1.5, en tuurlijk mag hij lekker eten. Maar volgens mij zal het hem worst wezen wat hij eet met kerst en is het meer zwangerosaurus die per se wil dat kind frietpan uit frietpan eet.O, ik dacht dat je het eten bedoelde wat de volwassenen eten, niet de ovenfrietjes. Rustig maar.
[...]
Ik bedoelde dus ook ovenfriet met "eten wat de pot schaft". Jezus mina! Het kind is 1.5, en tuurlijk mag hij lekker eten. Maar volgens mij zal het hem worst wezen wat hij eet met kerst en is het meer zwangerosaurus die per se wil dat kind frietpan uit frietpan eet.O, ik dacht dat je het eten bedoelde wat de volwassenen eten, niet de ovenfrietjes. Rustig maar.
