Psyche
alle pijlers
ADD / ADHD.....
dinsdag 8 mei 2007 om 09:16
Weet niet of dit de goede pijler is....
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
Maar wie heeft er ADD of ADHD of denkt dat hij / zij het heeft? Hoe ga je ermee om, wat is de reden om je wel of niet te laten diagnosticeren, weet jouw omgeving het en en en en.....
Ik denk zelf ADD te hebben, maar weet nog niet of en hoe ik dit wil laten onderzoeken. Sinds de puberteit ben ik ermee gaan worstelen en ik krijg er steeds meer last van, tegen dingen aanlopen en niet weten hoe je het moet aanpakken....
Dus.... laat weten of je mensen kent die dit ook hebben of dat jij zelf er last van hebt en hoe je ermee om kan gaan!
Alvast bedankt forummers!
maandag 19 januari 2009 om 23:36
Biebeltje ik herken dat je het end produkt zo belangrijk vind, heb ik nml.ook last van.Maar de tip om te genieten van de weg er naartoe ipv.alleen het eindpunt vind ik een hele goeie!Bovendien vind ik je schilderijen wel heel mooi wat ik er zo even van gezien heb.Ik houd ook van tekenen en schilderen alleen komt het er bijna niet van...Ik moet ook maar eens naar de action om doeken tehalen,bedankt voor de tip want op deze manier bezig zijn doet mij meestalook goed, alleen nu nog het DOEN (het me ertoe zetten is bij mij soms een hele strijd)
Lisa misschien kan je zoon zich domweg niet goed concentreren en lukt het daarom niet(begrijp ik dat hij misschien ook ADHD heeft?)Je proberen in televen in zijn situatie en doenzoals het bij jouw wel zou werken,misschien helpt het om de opdracht niet te lang temaken?
Groetjes Spongebabe
Lisa misschien kan je zoon zich domweg niet goed concentreren en lukt het daarom niet(begrijp ik dat hij misschien ook ADHD heeft?)Je proberen in televen in zijn situatie en doenzoals het bij jouw wel zou werken,misschien helpt het om de opdracht niet te lang temaken?
Groetjes Spongebabe
dinsdag 20 januari 2009 om 00:03
Maan, je post van een paar pagina's terug staat me nog levendig bij en ik kan me echt voorstellen dat het heftig is om zomaar patsboem te horen dat je ADHD hebt. Anderzijds, ik kan niet in jouw hoofd kijken maar als ik in mijn eigen hoofd kijk dan zie ik daar dat ik soms (vaak eigenlijk, maar ik ben dan ook eerder ADD-erig), net als jij schrijft, teveel tijd neem om dingen over en over te denken. Soms is dat nodig. Dat denk ik echt, ook al kan mijn 'omgeving' dat meestal niet echt invoelen. Maar vaak draai ik mezelf er ook alleen maar mee vast/stel ik onnodig uit en help mezelf daar dan bepaald niet mee. Even concreet, wat de psych betreft: je kunt gewoon niet écht weten wat je aan die hulp zou kunnen hebben voor je het hebt geprobeerd...
Lisa, je verhaal met die kraaltjes en je terugtrekken van je zoontje, ja zo was ik dus ook als klein kind. Maar bovenal: ik wist niet dat 'gewone' scholen zo 'erg' waren... (Vrije School, ik.) Waarom moet hij zo nodig die kralenpatronen leggen als hij dat niet interessant vindt... Wat voor gat zou er in ****naam in zijn ontwikkeling kunnen vallen als hij zo'n kralenwerkje overslaat... Verplichte 'werkjes' voor een jongetje van 5,5, waarom??? Nou ja hier heb je niet zoveel aan, sorry. Maar ik ben er gewoon beetje van ondersteboven. En wens je heel erg een goede oplossing toe! (wmb vooral niet nog een jaartje laten 'doorkleuteren', zoals je het opschrijft krijg ik ook niet de indruk dat dat wat op zou lossen)
Spongebabe, wat een verhaal. Heftig. Hoe gaat het tegenwoordig, afgezien van therapie/begeleiding?
Lisa, je verhaal met die kraaltjes en je terugtrekken van je zoontje, ja zo was ik dus ook als klein kind. Maar bovenal: ik wist niet dat 'gewone' scholen zo 'erg' waren... (Vrije School, ik.) Waarom moet hij zo nodig die kralenpatronen leggen als hij dat niet interessant vindt... Wat voor gat zou er in ****naam in zijn ontwikkeling kunnen vallen als hij zo'n kralenwerkje overslaat... Verplichte 'werkjes' voor een jongetje van 5,5, waarom??? Nou ja hier heb je niet zoveel aan, sorry. Maar ik ben er gewoon beetje van ondersteboven. En wens je heel erg een goede oplossing toe! (wmb vooral niet nog een jaartje laten 'doorkleuteren', zoals je het opschrijft krijg ik ook niet de indruk dat dat wat op zou lossen)
Spongebabe, wat een verhaal. Heftig. Hoe gaat het tegenwoordig, afgezien van therapie/begeleiding?
dinsdag 20 januari 2009 om 00:13
quote:Pippin schreef op 19 januari 2009 @ 18:33:
Phien: Ik ben vreselijk besluiteloos. Vaak hoor ik 'Je overziet het niet'. Helaas is dat vaak niet waar. Ik overzie iets wel, maar kan geen beslissingen nemen hóe ik iets moet aanpakken, wat eerst en wat niet. Of wát ik moet eten, wanneer ik boodschappen moet doen en dergelijke.
Besluiteloos.. dat ik besluiteloos ben, dat had ik al gauw besloten (was dat niet 'n Loesje ooit?) Ja precies!quote:Ik heb donderdagavond een hyperfocus gehad die 10 uur geduurd heeft. Ruim 10 uur heb ik gestudeerd, vond het echt leuk wat ik deed, heb veel geleerd enzo. Helaas was het niet genoeg om een tentamen te halen.Joh wat balen. Ook erg herkenbaar
Phien: Ik ben vreselijk besluiteloos. Vaak hoor ik 'Je overziet het niet'. Helaas is dat vaak niet waar. Ik overzie iets wel, maar kan geen beslissingen nemen hóe ik iets moet aanpakken, wat eerst en wat niet. Of wát ik moet eten, wanneer ik boodschappen moet doen en dergelijke.
Besluiteloos.. dat ik besluiteloos ben, dat had ik al gauw besloten (was dat niet 'n Loesje ooit?) Ja precies!quote:Ik heb donderdagavond een hyperfocus gehad die 10 uur geduurd heeft. Ruim 10 uur heb ik gestudeerd, vond het echt leuk wat ik deed, heb veel geleerd enzo. Helaas was het niet genoeg om een tentamen te halen.Joh wat balen. Ook erg herkenbaar
dinsdag 20 januari 2009 om 00:15
Spongebabe; ik herken ook dingen in dat verhaal wel, vooral wat verwachtingen enzo aangaat. Drugs en drank ben ik nooit verslaafd aan geweest, alleen 'maar' aan sigaretten. Sinds een jaar ben ik daar ook volledig af.
Lisa: Ook jouw zoontje maakt herinneringen los bij mij. Ik zag ook het nut van het kralen rijgen e.d. niet in. De juf wilde mij ook nog een jaar laten 'kleuteren' omdat dat beter voor mij zou zijn. Helaas voor haar was mijn moeder zo vriendelijk haar te wijzen op het feit dat ik als (vroege leerling ook nog) kleuter in groep 2 boeken voor zat te lezen (Echt lezen dus). Ik heb ze zelfs ingelezen op een bandje, zodat 'groep 3' en de andere kinderen uit groep 2 mee konden 'lezen'. Mijn moeder vond het nogal raar om een kind wat met 5/6 jaar al vloeiend kan lezen nog een jaar te laten kleuteren. Da's dus ook niet gebeurd...
Ik zou niet weten hoe je je zoontje kunt motiveren. Het ís toch ook gewoon stom, kralen rijgen? Natuurlijk zal hij ook moeten leren dat niet alles wat niet leuk is niet hoeft, en dat je soms dingen móet doen.. maar hoe je dat dan weer moet aanleren.. Het probleem 'motivatie' verhelp je naar mijn idee niet door hem nog door te laten kleuteren. Het zal zijn motivatie niet vergroten als hij nog een keer/ jaar van dat soort werkjes moet gaan zitten doen. Misschien is hij wel toe aan méér uitdaging.
Ik heb destijds een onderzoek gehad van de schooldokter ofzo, geen idee wie/wat diegene was. ik moest toen lezen, mijn oren werden getest, plaatjes aanwijzen enzo. Letters herkennen en dergelijke. En toen kwam de vraag of ik met mijn vriendinnetjes naar groep 3 wilde of nog lekker een jaar te blijven spelen bij groep 2. Sja.
Lisa: Ook jouw zoontje maakt herinneringen los bij mij. Ik zag ook het nut van het kralen rijgen e.d. niet in. De juf wilde mij ook nog een jaar laten 'kleuteren' omdat dat beter voor mij zou zijn. Helaas voor haar was mijn moeder zo vriendelijk haar te wijzen op het feit dat ik als (vroege leerling ook nog) kleuter in groep 2 boeken voor zat te lezen (Echt lezen dus). Ik heb ze zelfs ingelezen op een bandje, zodat 'groep 3' en de andere kinderen uit groep 2 mee konden 'lezen'. Mijn moeder vond het nogal raar om een kind wat met 5/6 jaar al vloeiend kan lezen nog een jaar te laten kleuteren. Da's dus ook niet gebeurd...
Ik zou niet weten hoe je je zoontje kunt motiveren. Het ís toch ook gewoon stom, kralen rijgen? Natuurlijk zal hij ook moeten leren dat niet alles wat niet leuk is niet hoeft, en dat je soms dingen móet doen.. maar hoe je dat dan weer moet aanleren.. Het probleem 'motivatie' verhelp je naar mijn idee niet door hem nog door te laten kleuteren. Het zal zijn motivatie niet vergroten als hij nog een keer/ jaar van dat soort werkjes moet gaan zitten doen. Misschien is hij wel toe aan méér uitdaging.
Ik heb destijds een onderzoek gehad van de schooldokter ofzo, geen idee wie/wat diegene was. ik moest toen lezen, mijn oren werden getest, plaatjes aanwijzen enzo. Letters herkennen en dergelijke. En toen kwam de vraag of ik met mijn vriendinnetjes naar groep 3 wilde of nog lekker een jaar te blijven spelen bij groep 2. Sja.
dinsdag 20 januari 2009 om 00:33
quote:Maan86 schreef op 19 januari 2009 @ 21:50:
Pippin, wat je zegt over dat het je 'dwingt' over jezelf te blijven nadenken is ook waarom ik eigenlijk wél wil. Tenminste, bij mij is het meer de balans vinden tussen wel en niet nadenken. Soms denk ik er juist té veel over na, soms betrap ik mezelf erop dat ik denk: dit had ik kunnen voorkomen als ik erover nagedacht had.
Ik denk dat je de balans juist kunt vinden door jezelf toe te staan af en toe teveel of te weinig ergens over na te denken.
Overigens.. wie bepaalt of het téveel nadenken is? Zoals hier iemand ook zei, soms heb je dat juist nodig. Houd alleen in de gaten of het voor jezelf productief en effectief is.
Ik kan alles wat ik doe nu beter in een kader plaatsen. Iets vergeten? Sja, ADD-er he? Maar ook: 'Ach, iedereen vergeet wel es wat'.
Mijn diagnose kwam, 6 weken na eerste gesprek, in augustus 2008, heel snel en vrij onverwacht. In het begin ben ik er vreselijk mee bezig geweest. Het zwakt nu wel af, het er mee bezig zijn, of beter gezegd... het neemt een andere vorm aan.
Zoals mijn vriend net zei aan de telefoon: het weekend was ik heel zweverig en inactief, er niet bij, bijna apathisch. Neemt hij echter initiatief om wat te doen dan ga ik zonder morren mee en vind ik het fijn.
Hij vind gelukkig óók die zweef-Pip leuk, maar merkt heel duidelijk verschil met en zonder Ritalin.
Ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind dat hij daarnet heeft gezegd dat hij het gevoel heeft een beetje beter door lijkt te krijgen hoe het werkt in mijn hoofd. Ik meende af en toe bij hem te proeven dat hij vond dat 'niet alles ADD is' en uiteraard heeft hij daar helemaal gelijk in.. hij kon soms alleen niet goed voorstellen hoe groot het voor mij op dat moment was. Nja.
Bedtijd. Vriend opperde nog heel lief of het voor mij misschien niet heel goed zou zijn om een vast eetritme aan te gaan brengen. Ja, inderdaad. En hij gaf aan dat ik het allemaal wel heel goed wist. Ja, inderdaad. En dat k het dan maar gewoon moest doen. Ja, inderdaad. *zuchtte vertederd* Vervolgens gaf hij mij een compliment dat hij het wonderbaarlijk ubergoed van mij vond dat ik met mijn zweef-hoofd (was 't weekend wel redelijk extreem) tot aan een 3e jaar HBO was gekomen.
Die steek ik dan maar weer es in mijn zak. Wat ging ik ook alweer doen.. oh ja. Slapen. (wedden dat ik hier over een uur nog zit?
)
Pippin, wat je zegt over dat het je 'dwingt' over jezelf te blijven nadenken is ook waarom ik eigenlijk wél wil. Tenminste, bij mij is het meer de balans vinden tussen wel en niet nadenken. Soms denk ik er juist té veel over na, soms betrap ik mezelf erop dat ik denk: dit had ik kunnen voorkomen als ik erover nagedacht had.
Ik denk dat je de balans juist kunt vinden door jezelf toe te staan af en toe teveel of te weinig ergens over na te denken.
Overigens.. wie bepaalt of het téveel nadenken is? Zoals hier iemand ook zei, soms heb je dat juist nodig. Houd alleen in de gaten of het voor jezelf productief en effectief is.
Ik kan alles wat ik doe nu beter in een kader plaatsen. Iets vergeten? Sja, ADD-er he? Maar ook: 'Ach, iedereen vergeet wel es wat'.
Mijn diagnose kwam, 6 weken na eerste gesprek, in augustus 2008, heel snel en vrij onverwacht. In het begin ben ik er vreselijk mee bezig geweest. Het zwakt nu wel af, het er mee bezig zijn, of beter gezegd... het neemt een andere vorm aan.
Zoals mijn vriend net zei aan de telefoon: het weekend was ik heel zweverig en inactief, er niet bij, bijna apathisch. Neemt hij echter initiatief om wat te doen dan ga ik zonder morren mee en vind ik het fijn.
Hij vind gelukkig óók die zweef-Pip leuk, maar merkt heel duidelijk verschil met en zonder Ritalin.
Ik moet zeggen dat ik het heel fijn vind dat hij daarnet heeft gezegd dat hij het gevoel heeft een beetje beter door lijkt te krijgen hoe het werkt in mijn hoofd. Ik meende af en toe bij hem te proeven dat hij vond dat 'niet alles ADD is' en uiteraard heeft hij daar helemaal gelijk in.. hij kon soms alleen niet goed voorstellen hoe groot het voor mij op dat moment was. Nja.
Bedtijd. Vriend opperde nog heel lief of het voor mij misschien niet heel goed zou zijn om een vast eetritme aan te gaan brengen. Ja, inderdaad. En hij gaf aan dat ik het allemaal wel heel goed wist. Ja, inderdaad. En dat k het dan maar gewoon moest doen. Ja, inderdaad. *zuchtte vertederd* Vervolgens gaf hij mij een compliment dat hij het wonderbaarlijk ubergoed van mij vond dat ik met mijn zweef-hoofd (was 't weekend wel redelijk extreem) tot aan een 3e jaar HBO was gekomen.
Die steek ik dan maar weer es in mijn zak. Wat ging ik ook alweer doen.. oh ja. Slapen. (wedden dat ik hier over een uur nog zit?
)
dinsdag 20 januari 2009 om 09:47
Jaaa die site... ik begin al met mijn ogen te knipperen als ik eraan denk. Er staat wel veel interessante info op.
Meiden, jullie reacties op mijn stukje over mijn zoontje raken me, het ontroerd me, ik weet niet precies.
Kralen rijgen was trouwens niet wat het voorbeeld inhield, het is zo'n kralenplank, met spijkertjes waar kraaltjes op moeten. Ik geloof dat ze dan een patroon na moeten maken met die kraaltjes. Een werkje dat concentratie vergt, dus...
De juffrouw gaf ook aan dat er 'moet-werkjes' en andere werkjes zijn, alle kinderen moeten die 'moet-werkjes' doen dus ook mijn zoontje. Dat begrijp ik ook wel en ik vind ook dat dat goed is. Thuis zijn ook veel klusjes waar ik geen zin in heb en die moeten ook.
Maar aan de andere kant... als je als kind maar vaak genoeg 'moet-werkjes' moet doen, wordt het dan op den duur makkelijker? Dat denk ik dus niet...
En dat baart me dus ook zorgen.
Het heeft niet alleen met uitdaging te maken denk ik. Vanochtend moest hij zijn pyjama uitdoen en de kleren aan die ik voor hem klaargelegd had. Intussen waste en kleedde ik mezelf. Dan moet ik constant naar hem toe om aan te sporen en te coachen. Hij speelt, pakt iets waar zijn oog op valt, kruipt onder het dekbed enzovoort. De televisie stond tot een poos geleden dan nogal eens aan en dat leidde uiteraard af, dat doe ik niet meer. Maar het maakt niet uit, hij wordt door alles afgeleid.
Behalve als hij iets doet dat hij heel leuk vindt.
Wat is wijsheid?
De Vrije School is meer van dat principe ja, maar daarbij zie je dan vaak weer dat kinderen op de middelbare school tegen problemen gaan aanlopen omdat het opeens zo anders is. En na een eventuele Vrije Middelbare school moet dan altijd nog weer een regulier diploma behaald worden. Ik heb een jaar op het volwassenen onderwijs gezet om alsnog mijn pretpakket aan te vullen met exacte vakken. In mijn VWO-klas zat een meisje dat Vrije school gedaan had, zij moest daarna nog minimaal 2 jaar VWO doen voor een diploma.
Dat is allemaal niet zo erg, maar ik weet gewoon niet wat goed is. Ik moet erop vertrouwen dat mijn gevoel het me wel zal vertellen op een gegeven moment, dat is eigenlijk altijd zo. Maar ik hou er niet van tot die tijd te 'bungelen'.
Nu doe je dat met kinderen eigenlijk continu want je weet nooit precies hoe het allemaal zal gaan, maar ik vind dat best moeilijk.
Onze nanny vertelde straks dat een ander kind waar ze oppast, sinds kort Ritalin gebruikt. Hij is 9 en deed op school letterlijk helemaal niets. Sinds de medicijnen gaat het heel goed en kan hij ook pianolessen volgen, wat hij heel leuk vindt.
Dat biedt dan weer op. Maar ik ben er zo huiverig voor, die medicijnen al zo jong...
Ik moest ook weer zo denken aan mijn zus (zie ineens heel veel verschijnselen bij mijn familie terug). Als je vroeger met haar een spelletje deed... zucht, voor haar beurt eens klaar was... in die tijd had ik al tien keer kunnen dobbelen en zetten.
Dat kon ik dan dus wél, mijn aandacht bij dat spel houden. Mijn zus niet. Die was door alles afgeleid, was traag... superirritant vond ik dat. Maar mijn zus heeft geen sporen van ADD in het hier en nu en ik wel! Het is zo raar.
Maar hoe dan ook, ik vind het een fascinerend proces.
Oh man, ik zit hier alweer te lullen en allemaal ego... ik wilde nog reageren maar ben de draad kwijt. En ik moet echt aan het werk, heb het loeidruk. Veel deadlines.
Morgen en overmorgen trainingsdagen voor nieuw werk dat ik aangenomen heb. Om op en neer in de spits 's avonds en 's morgens te vermijden blijf ik lekker een nachtje over in een hotelletje in Utrecht. Ik neem geen werk mee. Kan ik eindelijk weer eens een avondje lezen.
xx lisa.
Meiden, jullie reacties op mijn stukje over mijn zoontje raken me, het ontroerd me, ik weet niet precies.
Kralen rijgen was trouwens niet wat het voorbeeld inhield, het is zo'n kralenplank, met spijkertjes waar kraaltjes op moeten. Ik geloof dat ze dan een patroon na moeten maken met die kraaltjes. Een werkje dat concentratie vergt, dus...
De juffrouw gaf ook aan dat er 'moet-werkjes' en andere werkjes zijn, alle kinderen moeten die 'moet-werkjes' doen dus ook mijn zoontje. Dat begrijp ik ook wel en ik vind ook dat dat goed is. Thuis zijn ook veel klusjes waar ik geen zin in heb en die moeten ook.
Maar aan de andere kant... als je als kind maar vaak genoeg 'moet-werkjes' moet doen, wordt het dan op den duur makkelijker? Dat denk ik dus niet...
En dat baart me dus ook zorgen.
Het heeft niet alleen met uitdaging te maken denk ik. Vanochtend moest hij zijn pyjama uitdoen en de kleren aan die ik voor hem klaargelegd had. Intussen waste en kleedde ik mezelf. Dan moet ik constant naar hem toe om aan te sporen en te coachen. Hij speelt, pakt iets waar zijn oog op valt, kruipt onder het dekbed enzovoort. De televisie stond tot een poos geleden dan nogal eens aan en dat leidde uiteraard af, dat doe ik niet meer. Maar het maakt niet uit, hij wordt door alles afgeleid.
Behalve als hij iets doet dat hij heel leuk vindt.
Wat is wijsheid?
De Vrije School is meer van dat principe ja, maar daarbij zie je dan vaak weer dat kinderen op de middelbare school tegen problemen gaan aanlopen omdat het opeens zo anders is. En na een eventuele Vrije Middelbare school moet dan altijd nog weer een regulier diploma behaald worden. Ik heb een jaar op het volwassenen onderwijs gezet om alsnog mijn pretpakket aan te vullen met exacte vakken. In mijn VWO-klas zat een meisje dat Vrije school gedaan had, zij moest daarna nog minimaal 2 jaar VWO doen voor een diploma.
Dat is allemaal niet zo erg, maar ik weet gewoon niet wat goed is. Ik moet erop vertrouwen dat mijn gevoel het me wel zal vertellen op een gegeven moment, dat is eigenlijk altijd zo. Maar ik hou er niet van tot die tijd te 'bungelen'.
Nu doe je dat met kinderen eigenlijk continu want je weet nooit precies hoe het allemaal zal gaan, maar ik vind dat best moeilijk.
Onze nanny vertelde straks dat een ander kind waar ze oppast, sinds kort Ritalin gebruikt. Hij is 9 en deed op school letterlijk helemaal niets. Sinds de medicijnen gaat het heel goed en kan hij ook pianolessen volgen, wat hij heel leuk vindt.
Dat biedt dan weer op. Maar ik ben er zo huiverig voor, die medicijnen al zo jong...
Ik moest ook weer zo denken aan mijn zus (zie ineens heel veel verschijnselen bij mijn familie terug). Als je vroeger met haar een spelletje deed... zucht, voor haar beurt eens klaar was... in die tijd had ik al tien keer kunnen dobbelen en zetten.
Dat kon ik dan dus wél, mijn aandacht bij dat spel houden. Mijn zus niet. Die was door alles afgeleid, was traag... superirritant vond ik dat. Maar mijn zus heeft geen sporen van ADD in het hier en nu en ik wel! Het is zo raar.
Maar hoe dan ook, ik vind het een fascinerend proces.
Oh man, ik zit hier alweer te lullen en allemaal ego... ik wilde nog reageren maar ben de draad kwijt. En ik moet echt aan het werk, heb het loeidruk. Veel deadlines.
Morgen en overmorgen trainingsdagen voor nieuw werk dat ik aangenomen heb. Om op en neer in de spits 's avonds en 's morgens te vermijden blijf ik lekker een nachtje over in een hotelletje in Utrecht. Ik neem geen werk mee. Kan ik eindelijk weer eens een avondje lezen.
xx lisa.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:45
dinsdag 20 januari 2009 om 10:52
quote:lisa schreef op 20 januari 2009 @ 09:47:
De juffrouw gaf ook aan dat er 'moet-werkjes' en andere werkjes zijn, alle kinderen moeten die 'moet-werkjes' doen dus ook mijn zoontje. Dat begrijp ik ook wel en ik vind ook dat dat goed is. Thuis zijn ook veel klusjes waar ik geen zin in heb en die moeten ook.
Maar aan de andere kant... als je als kind maar vaak genoeg 'moet-werkjes' moet doen, wordt het dan op den duur makkelijker? Dat denk ik dus niet... Speciaal moet-werkjes doen óm het moet-werkjes doen... dus om je te oefenen in saaie dingen... ik vraag me ook af of dat nou zo functioneel is, zeker (juist) in zijn geval. Ben het zeker met je eens dat het goed is om al op jonge leeftijd te leren dat je soms gewoon saaie/vervelende dingen moet doen. Moest ik ook (Vrije School of niet). Maar afwassen, kleren aantrekken, speelgoed opruimen, planten in het klaslokaal water geven... zijn ook allemaal 'moet'-werkjes, ook niet speciaal leuk, maar tenminste nuttig/noodzakelijk. Kralenpatronen leggen daarentegen... Nou ja ik zal er over ophouden quote: De Vrije School is meer van dat principe ja, maar daarbij zie je dan vaak weer dat kinderen op de middelbare school tegen problemen gaan aanlopen omdat het opeens zo anders is. En na een eventuele Vrije Middelbare school moet dan altijd nog weer een regulier diploma behaald worden. Ik heb een jaar op het volwassenen onderwijs gezet om alsnog mijn pretpakket aan te vullen met exacte vakken. In mijn VWO-klas zat een meisje dat Vrije school gedaan had, zij moest daarna nog minimaal 2 jaar VWO doen voor een diploma.
Dat is allemaal niet zo erg, maar ik weet gewoon niet wat goed is.
Ik zou je zoontje ook zeker niet zomaar naar de Vrije School sturen. Dat is idd een keuze waar nog wel wat meer bij komt kijken, waaronder de vraag wanneer/hoe de overstap naar het 'normale' onderwijs vervolgens zal gaan. (De meeste mensen die ik ken konden trouwens na Vrije School in 1 jaar hun VWO halen, en anders in 2 jaar, maar niet langer dan dat. En er schijnen tegenwoordig ook Vrije Scholen te zijn die hun 12e-klas-leerlingen -- is 6e klas van regulier MO -- het reguliere VWO-examen aanbieden, dit kan oa op de Vrije School Haarlem maar met google moet wel meer te vinden zijn.) En bv ook of je je daar als ouder met andere ouders en docenten kunt verstaan. Want de sfeer en opvattingen zijn vaak wel nogal ehm... anders dan op andere scholen.
Bij mij was de schok ook groot toen ik op 12-jarige leeftijd van Vrije School naar het Gym ging (zie mijn reactie op het kralenpatronen leggen hierboven, maar dan in volkomen overtreffende trap). Maar anderzijds ben ik ook blij dat ik op die jonge leeftijd (tot 12 jaar) nog geen pillen heb hoeven slikken. Want ik heb in mijn Vrije School-jaren wel een soort basaal vertrouwen opgedaan over dat ik wel wat in mijn mars heb, als ik maar dingen kan doen die ik echt leuk vind. Ook zonder pillen. Al was ik dan misschien geen 'makkelijk' kind. Een gevoel van 'je mag er zijn zoals je bent'. En ik vind het heel fijn dat ik dat als kind heb meegekregen, ook al liep/loop ik daarna dan alsnog vast in de wereld van 'gewone' scholen en universiteiten en (bij)banen. Maar goed 'alle AD(H)D-ers naar de Vrije School' is zeker niet mijn stelregel hoor, ik spreek alleen uit eigen ervaring. En ook op een Vrije School kun je een hele vervelende juf/meester treffen, waar je dan in dat geval opeens je hele basisschooltijd les van hebt, ipv alleen maar een jaartje...
Dus het is meer dat ik gewoon erg met je sympathiseer. En ow wat lijkt me dat lastig soms, kinderen hebben
Beviel het boekjeslezen in je hotel?
De juffrouw gaf ook aan dat er 'moet-werkjes' en andere werkjes zijn, alle kinderen moeten die 'moet-werkjes' doen dus ook mijn zoontje. Dat begrijp ik ook wel en ik vind ook dat dat goed is. Thuis zijn ook veel klusjes waar ik geen zin in heb en die moeten ook.
Maar aan de andere kant... als je als kind maar vaak genoeg 'moet-werkjes' moet doen, wordt het dan op den duur makkelijker? Dat denk ik dus niet... Speciaal moet-werkjes doen óm het moet-werkjes doen... dus om je te oefenen in saaie dingen... ik vraag me ook af of dat nou zo functioneel is, zeker (juist) in zijn geval. Ben het zeker met je eens dat het goed is om al op jonge leeftijd te leren dat je soms gewoon saaie/vervelende dingen moet doen. Moest ik ook (Vrije School of niet). Maar afwassen, kleren aantrekken, speelgoed opruimen, planten in het klaslokaal water geven... zijn ook allemaal 'moet'-werkjes, ook niet speciaal leuk, maar tenminste nuttig/noodzakelijk. Kralenpatronen leggen daarentegen... Nou ja ik zal er over ophouden quote: De Vrije School is meer van dat principe ja, maar daarbij zie je dan vaak weer dat kinderen op de middelbare school tegen problemen gaan aanlopen omdat het opeens zo anders is. En na een eventuele Vrije Middelbare school moet dan altijd nog weer een regulier diploma behaald worden. Ik heb een jaar op het volwassenen onderwijs gezet om alsnog mijn pretpakket aan te vullen met exacte vakken. In mijn VWO-klas zat een meisje dat Vrije school gedaan had, zij moest daarna nog minimaal 2 jaar VWO doen voor een diploma.
Dat is allemaal niet zo erg, maar ik weet gewoon niet wat goed is.
Ik zou je zoontje ook zeker niet zomaar naar de Vrije School sturen. Dat is idd een keuze waar nog wel wat meer bij komt kijken, waaronder de vraag wanneer/hoe de overstap naar het 'normale' onderwijs vervolgens zal gaan. (De meeste mensen die ik ken konden trouwens na Vrije School in 1 jaar hun VWO halen, en anders in 2 jaar, maar niet langer dan dat. En er schijnen tegenwoordig ook Vrije Scholen te zijn die hun 12e-klas-leerlingen -- is 6e klas van regulier MO -- het reguliere VWO-examen aanbieden, dit kan oa op de Vrije School Haarlem maar met google moet wel meer te vinden zijn.) En bv ook of je je daar als ouder met andere ouders en docenten kunt verstaan. Want de sfeer en opvattingen zijn vaak wel nogal ehm... anders dan op andere scholen.
Bij mij was de schok ook groot toen ik op 12-jarige leeftijd van Vrije School naar het Gym ging (zie mijn reactie op het kralenpatronen leggen hierboven, maar dan in volkomen overtreffende trap). Maar anderzijds ben ik ook blij dat ik op die jonge leeftijd (tot 12 jaar) nog geen pillen heb hoeven slikken. Want ik heb in mijn Vrije School-jaren wel een soort basaal vertrouwen opgedaan over dat ik wel wat in mijn mars heb, als ik maar dingen kan doen die ik echt leuk vind. Ook zonder pillen. Al was ik dan misschien geen 'makkelijk' kind. Een gevoel van 'je mag er zijn zoals je bent'. En ik vind het heel fijn dat ik dat als kind heb meegekregen, ook al liep/loop ik daarna dan alsnog vast in de wereld van 'gewone' scholen en universiteiten en (bij)banen. Maar goed 'alle AD(H)D-ers naar de Vrije School' is zeker niet mijn stelregel hoor, ik spreek alleen uit eigen ervaring. En ook op een Vrije School kun je een hele vervelende juf/meester treffen, waar je dan in dat geval opeens je hele basisschooltijd les van hebt, ipv alleen maar een jaartje...
Dus het is meer dat ik gewoon erg met je sympathiseer. En ow wat lijkt me dat lastig soms, kinderen hebben
Beviel het boekjeslezen in je hotel?
dinsdag 20 januari 2009 om 11:09
Dank weer, Phien!
Hotel is pas morgenavond/nacht.
Omdat ik al dat vastlopen voor mijn zoontje wil voorkomen, ben ik er zo mee bezig natuurlijk. Maar het gevaar loert dat ik dingen zie en uitvergroot waar dat misschien niet altijd nodig is.
Wat me het meest zorgen baart, is mijn eigen grootste klacht: zelfs bij dingen die ik heel leuk vind, merk ik weerstand als ik er 'moetdingen' van maak. Een studieboek lezen dat ik razend interessant vind bijvoorbeeld. Als ik me heb voorgenomen dat ik dat ga lezen, is het al een 'moetding' geworden en lijk ik dat te móeten frustreren. Er staat hier in de schuur al bijna een jaar een bedje voor mijn jongste zoon, dat wil ik zilverkleurig schilderen. Eén paneel is geschilderd. Ik vind dat best een leuk klusje, maar kan me er niet toe zetten. Ik vergeet het ook vaak, dan zie ik het weer staan en denk 'oh ja'. Maar om eraan te beginnen...
Daar ben ik nog niet helemaal bij, bij wat dat is. Ik denk dat het te maken heeft met er al over nagedacht hebben, waardoor het ergens in mijn hersens als afgedaan wordt beschouwd ofzo. Als ik het dan daadwerkelijk nog moet gaan doen, komt er weerstand. Ook deze uitleg rammelt, maar beter kan ik het nu nog niet duiden.
Overigens vind ik het verhaal over vrouwen en ADHD ook weer eye openend, ik herken er veel in. De drugs zijn dan gelukkig wel grotendeels aan mij voorbij gegaan, maar dat had zomaar anders kunnen lopen. Wel het 'sexueel actief leven' herken ik heel erg, haha. Ik heb mijn thrills daar grotendeels uitgehaald.
Schaam je niet Spongebabe! We hebben toch allemaal dingen gedaan waar we achteraf niet trots op zijn. Fijn dat je hier je verhaal doet.
Ik ga snel weer aan de slag,
xx lisa.
Hotel is pas morgenavond/nacht.
Omdat ik al dat vastlopen voor mijn zoontje wil voorkomen, ben ik er zo mee bezig natuurlijk. Maar het gevaar loert dat ik dingen zie en uitvergroot waar dat misschien niet altijd nodig is.
Wat me het meest zorgen baart, is mijn eigen grootste klacht: zelfs bij dingen die ik heel leuk vind, merk ik weerstand als ik er 'moetdingen' van maak. Een studieboek lezen dat ik razend interessant vind bijvoorbeeld. Als ik me heb voorgenomen dat ik dat ga lezen, is het al een 'moetding' geworden en lijk ik dat te móeten frustreren. Er staat hier in de schuur al bijna een jaar een bedje voor mijn jongste zoon, dat wil ik zilverkleurig schilderen. Eén paneel is geschilderd. Ik vind dat best een leuk klusje, maar kan me er niet toe zetten. Ik vergeet het ook vaak, dan zie ik het weer staan en denk 'oh ja'. Maar om eraan te beginnen...
Daar ben ik nog niet helemaal bij, bij wat dat is. Ik denk dat het te maken heeft met er al over nagedacht hebben, waardoor het ergens in mijn hersens als afgedaan wordt beschouwd ofzo. Als ik het dan daadwerkelijk nog moet gaan doen, komt er weerstand. Ook deze uitleg rammelt, maar beter kan ik het nu nog niet duiden.
Overigens vind ik het verhaal over vrouwen en ADHD ook weer eye openend, ik herken er veel in. De drugs zijn dan gelukkig wel grotendeels aan mij voorbij gegaan, maar dat had zomaar anders kunnen lopen. Wel het 'sexueel actief leven' herken ik heel erg, haha. Ik heb mijn thrills daar grotendeels uitgehaald.
Schaam je niet Spongebabe! We hebben toch allemaal dingen gedaan waar we achteraf niet trots op zijn. Fijn dat je hier je verhaal doet.
Ik ga snel weer aan de slag,
xx lisa.
dinsdag 20 januari 2009 om 12:31
quote:lisa schreef op 20 januari 2009 @ 11:09:
Dank weer, Phien!
Hotel is pas morgenavond/nacht.
Omdat ik al dat vastlopen voor mijn zoontje wil voorkomen, ben ik er zo mee bezig natuurlijk. Maar het gevaar loert dat ik dingen zie en uitvergroot waar dat misschien niet altijd nodig is.
xx lisa.
Hey Lisa.
Ik denk dat je je op dit moment aan het vastbijten bent in je eigen diagnose, en dat te veel plakt op je zoontje.
Laat het los, laat het gaan.
Want jij bent je zoontje niet, jou schooltijd is zijn schooltijd niet, en jou ervaringen zijn zijn ervaringen niet....
Maak van jou frustratie dan niet zijn frustraties....
JOjanneke ADD-ert met 2 zoons
Dank weer, Phien!
Hotel is pas morgenavond/nacht.
Omdat ik al dat vastlopen voor mijn zoontje wil voorkomen, ben ik er zo mee bezig natuurlijk. Maar het gevaar loert dat ik dingen zie en uitvergroot waar dat misschien niet altijd nodig is.
xx lisa.
Hey Lisa.
Ik denk dat je je op dit moment aan het vastbijten bent in je eigen diagnose, en dat te veel plakt op je zoontje.
Laat het los, laat het gaan.
Want jij bent je zoontje niet, jou schooltijd is zijn schooltijd niet, en jou ervaringen zijn zijn ervaringen niet....
Maak van jou frustratie dan niet zijn frustraties....
JOjanneke ADD-ert met 2 zoons
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 20 januari 2009 om 12:32
Spongebabe, Hoe gaat het tegenwoordig, afgezien van therapie/begeleiding?[/quote]
Ik kan zeggen dat het momenteel best goed met me gaat.Ik ben sinds september officieel arbeidsongeschikt verklaard en daarmee is de nodige druk van buitenaf om toch een baan tehebben grotendeels verdwenen.Ik ga af entoe naar het creatief athelier via roads waar ik lekker creatief bezig kan zijn als ik dat wil.Alleen omdat ik dan graag ook iets "moois" wil maken en lang niet altijd inspiratie heb laat ik me vaak weerhouden om niet tegaan jammer genoeg.Verder sport ik ziezo tenminte 2x in de week op een vrouwensportschool en doe dan meestal een body-pump ,shape of pilates les.Dit heb ik echt nodig om mijn overtollige energie d'r uit tegooien en ik voel me er goed bij.(heb zelfs een periode gehad vlak na mijn verslaving dat ik mezelf daar bijna in verloor,maar daar heb ik nu gelukkig geen last meer van,als je MOET sporten omdat je jezelf anders niet o.k voelt dan gaat de leukigheid er snel vanaf)
Ik heb het boek(ADHD bij vrouwen) trouwens binnen maar het is echt geschreven voor behandelaren volgens mij,ik stuur het retour.Het is niet echt voor ADHD-ers zelf geschreven ,ik word er helemaal kriegel van als ik er probeer uit telezen...Dus het is geen aanrader vind ik.Hoe heet dat andere boek ookalweer en door wie is dat geschreven?Misschien moet ik die dan maar bestellen
Groetjes Spongebabe
Ik kan zeggen dat het momenteel best goed met me gaat.Ik ben sinds september officieel arbeidsongeschikt verklaard en daarmee is de nodige druk van buitenaf om toch een baan tehebben grotendeels verdwenen.Ik ga af entoe naar het creatief athelier via roads waar ik lekker creatief bezig kan zijn als ik dat wil.Alleen omdat ik dan graag ook iets "moois" wil maken en lang niet altijd inspiratie heb laat ik me vaak weerhouden om niet tegaan jammer genoeg.Verder sport ik ziezo tenminte 2x in de week op een vrouwensportschool en doe dan meestal een body-pump ,shape of pilates les.Dit heb ik echt nodig om mijn overtollige energie d'r uit tegooien en ik voel me er goed bij.(heb zelfs een periode gehad vlak na mijn verslaving dat ik mezelf daar bijna in verloor,maar daar heb ik nu gelukkig geen last meer van,als je MOET sporten omdat je jezelf anders niet o.k voelt dan gaat de leukigheid er snel vanaf)
Ik heb het boek(ADHD bij vrouwen) trouwens binnen maar het is echt geschreven voor behandelaren volgens mij,ik stuur het retour.Het is niet echt voor ADHD-ers zelf geschreven ,ik word er helemaal kriegel van als ik er probeer uit telezen...Dus het is geen aanrader vind ik.Hoe heet dat andere boek ookalweer en door wie is dat geschreven?Misschien moet ik die dan maar bestellen
Groetjes Spongebabe
dinsdag 20 januari 2009 om 12:57
Even mijn input over de Vrije School.
Ik merk dat ik, net als Phien, wel enigszins schrik van dat 'moeten'. Op de Vrije School is het inderdaad vaak allemaal wat losser en ongedwongener. Maar dat heeft ook een keerzijde. Je kunt namelijk volledig 'scheef' gaan qua kennisontwikkeling, Ik heb mezelf op jonge leeftijd leren lezen, en op het moment dat ik kon lezen had ik er genoeg van, ik wilde niet meer lezen: "want ik kan het nu toch?!". Schrijven idem dito.
Gevolg was dat ik op school niet meer ging lezen/schrijven, terwijl ik opging in rekenen.
Vervolgens ging ik groep 8 op een reguliere basisschool doen (wegens ruzie met de juf op de Vrije School). Zelfs in de moeilijkste boekjes kon ik geen uitdagende rekensommetjes vinden. Terwijl ik bij de leesuurtjes in het 'laagste' groepje zat. Ik kom immers lezen toen ik 5 was en heb daarna amper meer gelezen, dus lezen op groep 8 niveau lukte mij echt niet. Spelling net zo, m'n dictee's zaten vol fouten aan het begin van het jaar.
Nu heb ik het geluk dat ik niet achteraan heb gestaan toen hersenen werder uitgedeeld, dus ik heb het aardig recht kunnen trekken. Spelling ging perfect, maar lezen is altijd een struikelblok voor me gebleven. En dat neem ik de Vrije School in enige zin ook nog steeds wel een beetje kwalijk. En wie weet ging het lezen gewoon wel niet vanwege m'n concentratie-probleem, maar als ze wat beter uit hun doppen hadden gekeken hadden ze dat ook wel door gehad.
Ik merk dat ik, net als Phien, wel enigszins schrik van dat 'moeten'. Op de Vrije School is het inderdaad vaak allemaal wat losser en ongedwongener. Maar dat heeft ook een keerzijde. Je kunt namelijk volledig 'scheef' gaan qua kennisontwikkeling, Ik heb mezelf op jonge leeftijd leren lezen, en op het moment dat ik kon lezen had ik er genoeg van, ik wilde niet meer lezen: "want ik kan het nu toch?!". Schrijven idem dito.
Gevolg was dat ik op school niet meer ging lezen/schrijven, terwijl ik opging in rekenen.
Vervolgens ging ik groep 8 op een reguliere basisschool doen (wegens ruzie met de juf op de Vrije School). Zelfs in de moeilijkste boekjes kon ik geen uitdagende rekensommetjes vinden. Terwijl ik bij de leesuurtjes in het 'laagste' groepje zat. Ik kom immers lezen toen ik 5 was en heb daarna amper meer gelezen, dus lezen op groep 8 niveau lukte mij echt niet. Spelling net zo, m'n dictee's zaten vol fouten aan het begin van het jaar.
Nu heb ik het geluk dat ik niet achteraan heb gestaan toen hersenen werder uitgedeeld, dus ik heb het aardig recht kunnen trekken. Spelling ging perfect, maar lezen is altijd een struikelblok voor me gebleven. En dat neem ik de Vrije School in enige zin ook nog steeds wel een beetje kwalijk. En wie weet ging het lezen gewoon wel niet vanwege m'n concentratie-probleem, maar als ze wat beter uit hun doppen hadden gekeken hadden ze dat ook wel door gehad.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:07
Hoi Spongebabe,
even alvast een reactie (tussen het moeizame studeren door) op wat je schrijft over dat boek adhd bij vrouwen. Het kan zijn dat je de verkeerde te pakken hebt. Er zijn nl twee boeken van de auteurs Quinn en Nadeau:
- 'ADHD bij vrouwen: richtlijnen voor diagnostiek en behandeling'. Die heb ik nu ook al een hele tijd (per ongelijk) thuis liggen en is idd in de eerste plaats bedoeld voor behandelaars. Niet echt lekkere leesstof.
- 'Understanding women with ADHD'. Die is op ADHD-ers zelf gericht. Maar ik kan daar geen vertaling van in het NL vinden. Zelf heb ik ook hem nog neit in handen gehad dus weet niet of het wat is.
En dan is er nog, van Nadeau (zonder Quinn): 'Aandacht, een kopzorg'. Misschien werd die ook hier op het forum ook genoemd? Hij staat iig op een van mijn lijstjes hier op mijn bureau (met krabbel erbij dat ik dat ik hem moet kopen/lenen, maar dus nog niet gedaan) Ander boek op mijn lijstje: 'Je bent er 1 of je kent er 1'. Auteur weet ik niet.
groetjes
even alvast een reactie (tussen het moeizame studeren door) op wat je schrijft over dat boek adhd bij vrouwen. Het kan zijn dat je de verkeerde te pakken hebt. Er zijn nl twee boeken van de auteurs Quinn en Nadeau:
- 'ADHD bij vrouwen: richtlijnen voor diagnostiek en behandeling'. Die heb ik nu ook al een hele tijd (per ongelijk) thuis liggen en is idd in de eerste plaats bedoeld voor behandelaars. Niet echt lekkere leesstof.
- 'Understanding women with ADHD'. Die is op ADHD-ers zelf gericht. Maar ik kan daar geen vertaling van in het NL vinden. Zelf heb ik ook hem nog neit in handen gehad dus weet niet of het wat is.
En dan is er nog, van Nadeau (zonder Quinn): 'Aandacht, een kopzorg'. Misschien werd die ook hier op het forum ook genoemd? Hij staat iig op een van mijn lijstjes hier op mijn bureau (met krabbel erbij dat ik dat ik hem moet kopen/lenen, maar dus nog niet gedaan) Ander boek op mijn lijstje: 'Je bent er 1 of je kent er 1'. Auteur weet ik niet.
groetjes
dinsdag 20 januari 2009 om 13:08
Moeten?
Even een knuppel in het hoenderhok,
Leuk vinden of niet, er zullen altijd dingen zijn die je "moet".
Klaar. Of je nu ADD of ADHD hebt of denkt te hebben, sommige dingen zul je gewoon moeten doen.
Idem dito met kinderen op basisscholen (en andere scholen):
Ook zij zullen dingen "moeten" doen. En ja, dat kunnen knutselwerkjes zijn waar ze de lol niet van in zien, of tekenwerkjes die gewoon "stom" zijn.
En nu zijn dit de werkjes waarbij wij als (ADD/ADHD) ouders ons kunnen voorstellen dat het saai is, en dat je dat niet wilt. Maar bij de "aangeleerde werkjes met een doel" hoort ook Jas ophangen, en zelf naar de wc toegaan... Ondanks dat met zijn 2en plassen veel gezelliger is
ADD/ADHD kan dus geen excuus zijn om iets niet te doen. ADD/ADHD kan een reden zijn waarom of iets lastiger/moeizamer gaat.
JOjanneke
Even een knuppel in het hoenderhok,
Leuk vinden of niet, er zullen altijd dingen zijn die je "moet".
Klaar. Of je nu ADD of ADHD hebt of denkt te hebben, sommige dingen zul je gewoon moeten doen.
Idem dito met kinderen op basisscholen (en andere scholen):
Ook zij zullen dingen "moeten" doen. En ja, dat kunnen knutselwerkjes zijn waar ze de lol niet van in zien, of tekenwerkjes die gewoon "stom" zijn.
En nu zijn dit de werkjes waarbij wij als (ADD/ADHD) ouders ons kunnen voorstellen dat het saai is, en dat je dat niet wilt. Maar bij de "aangeleerde werkjes met een doel" hoort ook Jas ophangen, en zelf naar de wc toegaan... Ondanks dat met zijn 2en plassen veel gezelliger is
ADD/ADHD kan dus geen excuus zijn om iets niet te doen. ADD/ADHD kan een reden zijn waarom of iets lastiger/moeizamer gaat.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 20 januari 2009 om 13:13
En ja, ik weet waar ik het over heb....
Ik zit nu al vanaf 11:00 op de bank onder een dekentje te laptoppen... Wetend dat ik nog iets "moet" doen in huis, en er de energie niet voor kunnen vinden.
En voor 11:00? lag ik in bed
, ik ben namelijk om 8:30 weer teruggegaan.
Ergens moet ik nog mijn ritalin innemen, dan zal het ook wel sneller gaan.
Zucht.
JOjanneke
Ik zit nu al vanaf 11:00 op de bank onder een dekentje te laptoppen... Wetend dat ik nog iets "moet" doen in huis, en er de energie niet voor kunnen vinden.
En voor 11:00? lag ik in bed
, ik ben namelijk om 8:30 weer teruggegaan. Ergens moet ik nog mijn ritalin innemen, dan zal het ook wel sneller gaan.
Zucht.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 20 januari 2009 om 13:29
ja daar heb je ook wel weer een punt Maan. Ik weet wel dat in mijn geval mijn spelling- en rekenvaardigheden echt abominabel waren toen ik op initiatief van mijn moeder op 12-jarige leeftijd werd getest voor middelbare school. Bij die test concludeerden ze (gelukkig?) dat ik, omdat ik verder wel slim was, toch naar vwo/gymnasium kon. Maar het duurde bij mij ook nog wel even voordat vooral dat spellen rechtgetrokken was (ook veel slordigheidsfouten hoor. Idem bij rekenen, maar die slordigheidsfouten werden op middelbare school gelukkig steeds minder afgestraft; als je maar liet zien hoe je tot het antwoord was gekomen...).
En nou ga ik ECHT weer studeren...
En nou ga ik ECHT weer studeren...
dinsdag 20 januari 2009 om 14:05
Ik vind het heel belangrijk dat bepaalde vaardigheden goed aangeleerd worden, zin of geen zin en concentratiestoornis of niet. Dan maar op een andere manier of er langer over doen. Zoals de 'tafeltjes'. Die heb ik er zelf in moeten stampen en daar heb ik echt nu nog dagelijks profijt van.
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot zoals jullie ook zeggen, dat je denkt 'dat kan ik nu' of 'dat vind ik niks' en er vervolgens weinig tot niets meer mee doet.
En misschien júist ADD/ADHD-ers moeten bij de les gehouden worden bij 'moet-dingen'.
Oh, ik herinner me een van de laatste dagen in mijn vorige baan. Ik werkte mijn opvolgster in en uiteindelijk kwamen we bij de stapel 'uitgesteld'. Dat betrof vooral klusjes waar je ergens voor achteraan moest bellen, dingen die niet helemaal duidelijk waren enzovoort. Nu kón het niet langer blijven liggen, ik was over twee dagen weg en mijn opvolgster moest weten wat die stapel betrof. Bovendien was ze gelijk goed ingevoerd als we dat samen allemaal weggewerkt hadden.
Ooooooooh de weerstand die ik voelde bij die taken. Alleen maar de neiging om het tóch weer onderop te leggen. Maar wat een heerlijk gevoel toen het afgewerkt was. Opeens wist ik toen eigenlijk niet meer waarom ik überhaupt ontslag genomen had, haha.
Anyway.
JOjanneke, dank voor je input. Maar het is niet alleen zo dat ik projecteer op mijn zoontje (al moet ik daar inderdaad voor waken), ik ben vorige week voor een gesprek op school geweest en daarin hebben juf en IB-er aangegeven dat ze denken dat er wel degelijk iets aan de hand is. Hun suggestie was de schoolarts, maar ik zie daarin geen meerwaarde. Uitgebreid testen is nog niet aan de orde, met wat motivatietips etc gaan we het nu aankijken tot mei.
Ik ga me de komende tijd zelf verdiepen in wat ik denk dat het bij hem is (en eigenlijk kan er nauwelijks iets anders uitrollen dan ADD, maar ik wil niet naar conclusies springen). En als ik denk dat testen toch zinvol is, en juf en IB-er ook, zoek ik daarvoor zelf het beste instituut uit in Nederland of zelfs over de grens.
Ik voel wel dat er nu echt een 'beroep' op mij als moeder gedaan wordt, dat ik sterker aan de bak moet en dat voelt goed moet ik zeggen. Op een of andere manier.
Zo, nu weer even aan het werk.
xx lisa.
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot zoals jullie ook zeggen, dat je denkt 'dat kan ik nu' of 'dat vind ik niks' en er vervolgens weinig tot niets meer mee doet.
En misschien júist ADD/ADHD-ers moeten bij de les gehouden worden bij 'moet-dingen'.
Oh, ik herinner me een van de laatste dagen in mijn vorige baan. Ik werkte mijn opvolgster in en uiteindelijk kwamen we bij de stapel 'uitgesteld'. Dat betrof vooral klusjes waar je ergens voor achteraan moest bellen, dingen die niet helemaal duidelijk waren enzovoort. Nu kón het niet langer blijven liggen, ik was over twee dagen weg en mijn opvolgster moest weten wat die stapel betrof. Bovendien was ze gelijk goed ingevoerd als we dat samen allemaal weggewerkt hadden.
Ooooooooh de weerstand die ik voelde bij die taken. Alleen maar de neiging om het tóch weer onderop te leggen. Maar wat een heerlijk gevoel toen het afgewerkt was. Opeens wist ik toen eigenlijk niet meer waarom ik überhaupt ontslag genomen had, haha.
Anyway.
JOjanneke, dank voor je input. Maar het is niet alleen zo dat ik projecteer op mijn zoontje (al moet ik daar inderdaad voor waken), ik ben vorige week voor een gesprek op school geweest en daarin hebben juf en IB-er aangegeven dat ze denken dat er wel degelijk iets aan de hand is. Hun suggestie was de schoolarts, maar ik zie daarin geen meerwaarde. Uitgebreid testen is nog niet aan de orde, met wat motivatietips etc gaan we het nu aankijken tot mei.
Ik ga me de komende tijd zelf verdiepen in wat ik denk dat het bij hem is (en eigenlijk kan er nauwelijks iets anders uitrollen dan ADD, maar ik wil niet naar conclusies springen). En als ik denk dat testen toch zinvol is, en juf en IB-er ook, zoek ik daarvoor zelf het beste instituut uit in Nederland of zelfs over de grens.
Ik voel wel dat er nu echt een 'beroep' op mij als moeder gedaan wordt, dat ik sterker aan de bak moet en dat voelt goed moet ik zeggen. Op een of andere manier.
Zo, nu weer even aan het werk.
xx lisa.
dinsdag 20 januari 2009 om 14:22
dinsdag 20 januari 2009 om 14:38
quote:lisa schreef op 20 januari 2009 @ 14:05:
Ik vind het heel belangrijk dat bepaalde vaardigheden goed aangeleerd worden, zin of geen zin en concentratiestoornis of niet. Dan maar op een andere manier of er langer over doen. Zoals de 'tafeltjes'. Die heb ik er zelf in moeten stampen en daar heb ik echt nu nog dagelijks profijt van.
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot zoals jullie ook zeggen, dat je denkt 'dat kan ik nu' of 'dat vind ik niks' en er vervolgens weinig tot niets meer mee doet.
en nou zit ik hier toch weer... (maar zonet wel heel goed aan de slag geweest, dus even beloning en dan weer verder
Het is niet zo dat je op de Vrije School zelf mag weten wat je doet en of je iets wilt. Dat is eerder Montessori-school. Probleem kan wel zijn dat, omdat er veel meer tijd dan op reguliere scholen wordt besteed aan creatieve vakken, basisdingen zoals rekenen en spellen minder aandacht krijgen. Maar de tafels (tm tafel van 12) hebben we gewoon klassikaal erin gestampt en die kan ik nog steeds. En als iemand dan 'geen zin' had, nou dat was gewoon geen onderwerp van gesprek. En daar ben ik ook heel blij om. maar bv rekenen met breuken hebben we dan weer niet zoveel geoefend, dus daar had ik een achterstand. Die overigens snel weer is bijgetrokken op middelbare school. Ook lezen oefenden we een hoop klassikaal, bv we moesten in de klas geregeld voorlezen, zowel uit een boek als zelfgeschreven verhalen. Mbt verhaal van Maan dat ze na 5 jaar oud amper nog heeft gelezen, dat was bij mij op school dus niet mogelijk geweest. Maar het is wel zo dat ik minder oefening heb gehad in veel basisvaardighedenn dan op een reguliere basisschool het geval was geweest, omdat we dus ook uitgebreid klassikaal gingen broodbakken en papierscheppen en mocasins maken en en enz. Ander verschil is dat je bij creatieve opdrachten (dus niet bij basisvaardigheden, die oefen je gewoon klassikaal) wat vrijer wordt gelaten. Dus bv een bepaald al vaststaand kralenpatroon na moeten maken, dat zou nooit de opdracht zijn. Als je ging tekenen, dan ging je allemaal klassikaal tegelijk tekenen, maar werd je er wel vrij in gelaten wát (maar dan weer niet of) je tekende. En die vrijheid, gecombineerd met die duidelijke structuur, werkte bij mij toen erg goed. ik werd er enthousiast van, kreeg er energie van. ook vanwege complimentjes van de juf. Saaie dingen (zoals die tafels van vermenigvuldiging) waren daardoor denk ik voor mij veel beter te verteren. Maar goed voor we hier verzanden in een discussie vrije School of niet... (wat toch iets is wat ieder voor zich moet beslissen; ik zou eerlijk gezegd ook nog niet weten of ik eigen kinderen, als ik die krijg, erheen zou sturen of niet, want ja er zijn ook nadelen. Maar ik zie wel heel duidelijk dat het voor mij echt een hele goede plek is geweest.)
Jojanneke, verder ben ik er over het algemeen dus ook een groot voorstander van dat je een kind moet leren dat bepaalde dingen gewoon 'moeten'. Anti-autoritair ben ik bepaald niet. Wel herken ik (van wie ook alweer? dat verhaal over dat zilververven van dat bed) dat zodra iets 'moeten' wordt, het gelijk een stuk lastiger wordt om me ertoe te zetten, zelfs als ik het in principe gewoon leuk/interessant vind. Maar als het echt moet dan doe ik het dus wel, ik zal nooit rebelleren of zeggen 'dat wil ik niet, want ik vind dat saai'. Het wordt alleen wel vaak (voor mezelf, anderen laat ik dat als het even kan liever niet merken) nogal een worsteleing. Maar goed dat ken je zelf dus ook heel goed...
ow ik dwaal weer af geloof ik.
Nu snel weer verder met dat studieboek (dat ik dus ook op zich heel interessant vind, maar ja, ik MOET het lezen he...)
Ik vind het heel belangrijk dat bepaalde vaardigheden goed aangeleerd worden, zin of geen zin en concentratiestoornis of niet. Dan maar op een andere manier of er langer over doen. Zoals de 'tafeltjes'. Die heb ik er zelf in moeten stampen en daar heb ik echt nu nog dagelijks profijt van.
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot zoals jullie ook zeggen, dat je denkt 'dat kan ik nu' of 'dat vind ik niks' en er vervolgens weinig tot niets meer mee doet.
en nou zit ik hier toch weer... (maar zonet wel heel goed aan de slag geweest, dus even beloning en dan weer verder
Het is niet zo dat je op de Vrije School zelf mag weten wat je doet en of je iets wilt. Dat is eerder Montessori-school. Probleem kan wel zijn dat, omdat er veel meer tijd dan op reguliere scholen wordt besteed aan creatieve vakken, basisdingen zoals rekenen en spellen minder aandacht krijgen. Maar de tafels (tm tafel van 12) hebben we gewoon klassikaal erin gestampt en die kan ik nog steeds. En als iemand dan 'geen zin' had, nou dat was gewoon geen onderwerp van gesprek. En daar ben ik ook heel blij om. maar bv rekenen met breuken hebben we dan weer niet zoveel geoefend, dus daar had ik een achterstand. Die overigens snel weer is bijgetrokken op middelbare school. Ook lezen oefenden we een hoop klassikaal, bv we moesten in de klas geregeld voorlezen, zowel uit een boek als zelfgeschreven verhalen. Mbt verhaal van Maan dat ze na 5 jaar oud amper nog heeft gelezen, dat was bij mij op school dus niet mogelijk geweest. Maar het is wel zo dat ik minder oefening heb gehad in veel basisvaardighedenn dan op een reguliere basisschool het geval was geweest, omdat we dus ook uitgebreid klassikaal gingen broodbakken en papierscheppen en mocasins maken en en enz. Ander verschil is dat je bij creatieve opdrachten (dus niet bij basisvaardigheden, die oefen je gewoon klassikaal) wat vrijer wordt gelaten. Dus bv een bepaald al vaststaand kralenpatroon na moeten maken, dat zou nooit de opdracht zijn. Als je ging tekenen, dan ging je allemaal klassikaal tegelijk tekenen, maar werd je er wel vrij in gelaten wát (maar dan weer niet of) je tekende. En die vrijheid, gecombineerd met die duidelijke structuur, werkte bij mij toen erg goed. ik werd er enthousiast van, kreeg er energie van. ook vanwege complimentjes van de juf. Saaie dingen (zoals die tafels van vermenigvuldiging) waren daardoor denk ik voor mij veel beter te verteren. Maar goed voor we hier verzanden in een discussie vrije School of niet... (wat toch iets is wat ieder voor zich moet beslissen; ik zou eerlijk gezegd ook nog niet weten of ik eigen kinderen, als ik die krijg, erheen zou sturen of niet, want ja er zijn ook nadelen. Maar ik zie wel heel duidelijk dat het voor mij echt een hele goede plek is geweest.)
Jojanneke, verder ben ik er over het algemeen dus ook een groot voorstander van dat je een kind moet leren dat bepaalde dingen gewoon 'moeten'. Anti-autoritair ben ik bepaald niet. Wel herken ik (van wie ook alweer? dat verhaal over dat zilververven van dat bed) dat zodra iets 'moeten' wordt, het gelijk een stuk lastiger wordt om me ertoe te zetten, zelfs als ik het in principe gewoon leuk/interessant vind. Maar als het echt moet dan doe ik het dus wel, ik zal nooit rebelleren of zeggen 'dat wil ik niet, want ik vind dat saai'. Het wordt alleen wel vaak (voor mezelf, anderen laat ik dat als het even kan liever niet merken) nogal een worsteleing. Maar goed dat ken je zelf dus ook heel goed...
ow ik dwaal weer af geloof ik.
Nu snel weer verder met dat studieboek (dat ik dus ook op zich heel interessant vind, maar ja, ik MOET het lezen he...)
dinsdag 20 januari 2009 om 14:58
quote:lisa schreef op 20 januari 2009 @ 14:05:
Ik vind het heel belangrijk dat bepaalde vaardigheden goed aangeleerd worden, zin of geen zin en concentratiestoornis of niet. Dan maar op een andere manier of er langer over doen. Zoals de 'tafeltjes'. Die heb ik er zelf in moeten stampen en daar heb ik echt nu nog dagelijks profijt van.
Kijk, dit is ook zo'n "achterlijk" onderwerp, waarmee je gigantisch de bietenberg mee op kunt gaan.
Tafels... Zucht.
Mijn jongste zoon is dyslectisch, kan heel slecht automatiseren. ( zit misschien ook een stuk ADD bij)
Om tafels te kunnen leren, moet je kunnen automatiseren.
Nu zat ik deze week bij de IB-er, en die wist mij te vertellen dat het merendeel van de kinderen in groep 6/7/8 graag werkte met een tafelkaart, omdat de tafels er niet in zaten. En nee, dat had niets te maken met allemaal zorgenkindjes, maar domweg met het feit dat de school het te druk had om in groep /6/7/8 te stampen met die tafels. M.a.w Geleerd in groep 5, niet meer bijgehouden in de de groepen daarop.
Moraal van het verhaal : IK maak me zorgen omdat kindlief niet kan automatiseren, met de daarbij behorende tafelproblematiek ( en sommen die gebruik maken van tafels) blijkt het dus aan de leerkrachten/school te liggen. M.a.w Je kunt niet meer van je eigen jeugd/school uitgaan, omdat e.e.a te veel veranderd is!
quote:
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot >knip<
Anyway.
JOjanneke, dank voor je input. Maar het is niet alleen zo dat ik projecteer op mijn zoontje (al moet ik daar inderdaad voor waken), ik ben vorige week voor een gesprek op school geweest en daarin hebben juf en IB-er aangegeven dat ze denken dat er wel degelijk iets aan de hand is. Hun suggestie was de schoolarts, maar ik zie daarin geen meerwaarde. Uitgebreid testen is nog niet aan de orde, met wat motivatietips etc gaan we het nu aankijken tot mei.
Ik ga me de komende tijd zelf verdiepen in wat ik denk dat het bij hem is (en eigenlijk kan er nauwelijks iets anders uitrollen dan ADD, maar ik wil niet naar conclusies springen). En als ik denk dat testen toch zinvol is, en juf en IB-er ook, zoek ik daarvoor zelf het beste instituut uit in Nederland of zelfs over de grens.
Ik voel wel dat er nu echt een 'beroep' op mij als moeder gedaan wordt, dat ik sterker aan de bak moet en dat voelt goed moet ik zeggen. Op een of andere manier.
Sorry, maar ik wordt zo moe van Ib-ers en leerkrachten die op de stoel van een orthopedagoog gaan zitten, en diagnoses gaan stellen.... Neem dat dus mee in mijn reacties.
Kan het zijn dat dat "iets" wat de leerkracht en de Ib-er denken te zien, dat dat een stuk "uniek" zijn is van je kind, of een stuk "onvermogen" van de leerkracht? En de moeite om daar mee om te gaan?
Geen idee hoe oud je zoontje is, en ik heb ook geen zin om dat op te zoeken, maar er zijn kinderen die school dodelijk saai vinden, en daarom niet te motiveren zijn.
Mijn jongste zoon is heel slim, dyslectisch en vermoedelijk ADD er, maar dat is iets wat ik niet benoem, en niet uitspreek. Mijn man en ik herkennen het alleen wel erg in zijn gedrag.
ADD-ers vinden de wereld saai. Dus dat jou zoon 1x iets doet, "het kan" en het daarna saai vind het het niet meer wil doen...Nou dat snap ik.
De ellende is, dat als jij NU begint met het benoemen van ADD op school, en dat er een aandachtstoornis inzit, dan is de kans heel groot dat zich dat voor de rest van zijn schoolloopbaan op de lagere school bij hem blijft, en dat het onvermogen van een leerkracht op die ADD geschoven wordt.
Misschien heeft hij geen ADD, maar is het domweg een dromerig slim kind, die geleerd heeft, dat als hij dit gedrag vertoont, hij daar mee weg kan komen... Want ook jij komt daar mee weg.. ( niet lullig bedoeld hoor)
quote:
Zo, nu weer even aan het werk.
xx lisa.
Ik ook
JOjanneke
Ik vind het heel belangrijk dat bepaalde vaardigheden goed aangeleerd worden, zin of geen zin en concentratiestoornis of niet. Dan maar op een andere manier of er langer over doen. Zoals de 'tafeltjes'. Die heb ik er zelf in moeten stampen en daar heb ik echt nu nog dagelijks profijt van.
Kijk, dit is ook zo'n "achterlijk" onderwerp, waarmee je gigantisch de bietenberg mee op kunt gaan.
Tafels... Zucht.
Mijn jongste zoon is dyslectisch, kan heel slecht automatiseren. ( zit misschien ook een stuk ADD bij)
Om tafels te kunnen leren, moet je kunnen automatiseren.
Nu zat ik deze week bij de IB-er, en die wist mij te vertellen dat het merendeel van de kinderen in groep 6/7/8 graag werkte met een tafelkaart, omdat de tafels er niet in zaten. En nee, dat had niets te maken met allemaal zorgenkindjes, maar domweg met het feit dat de school het te druk had om in groep /6/7/8 te stampen met die tafels. M.a.w Geleerd in groep 5, niet meer bijgehouden in de de groepen daarop.
Moraal van het verhaal : IK maak me zorgen omdat kindlief niet kan automatiseren, met de daarbij behorende tafelproblematiek ( en sommen die gebruik maken van tafels) blijkt het dus aan de leerkrachten/school te liggen. M.a.w Je kunt niet meer van je eigen jeugd/school uitgaan, omdat e.e.a te veel veranderd is!
quote:
Zeker kinderen moet je niet al teveel zelf laten bepalen wat ze wel en niet doen op school, vind ik. Dan is het risico veel te groot >knip<
Anyway.
JOjanneke, dank voor je input. Maar het is niet alleen zo dat ik projecteer op mijn zoontje (al moet ik daar inderdaad voor waken), ik ben vorige week voor een gesprek op school geweest en daarin hebben juf en IB-er aangegeven dat ze denken dat er wel degelijk iets aan de hand is. Hun suggestie was de schoolarts, maar ik zie daarin geen meerwaarde. Uitgebreid testen is nog niet aan de orde, met wat motivatietips etc gaan we het nu aankijken tot mei.
Ik ga me de komende tijd zelf verdiepen in wat ik denk dat het bij hem is (en eigenlijk kan er nauwelijks iets anders uitrollen dan ADD, maar ik wil niet naar conclusies springen). En als ik denk dat testen toch zinvol is, en juf en IB-er ook, zoek ik daarvoor zelf het beste instituut uit in Nederland of zelfs over de grens.
Ik voel wel dat er nu echt een 'beroep' op mij als moeder gedaan wordt, dat ik sterker aan de bak moet en dat voelt goed moet ik zeggen. Op een of andere manier.
Sorry, maar ik wordt zo moe van Ib-ers en leerkrachten die op de stoel van een orthopedagoog gaan zitten, en diagnoses gaan stellen.... Neem dat dus mee in mijn reacties.
Kan het zijn dat dat "iets" wat de leerkracht en de Ib-er denken te zien, dat dat een stuk "uniek" zijn is van je kind, of een stuk "onvermogen" van de leerkracht? En de moeite om daar mee om te gaan?
Geen idee hoe oud je zoontje is, en ik heb ook geen zin om dat op te zoeken, maar er zijn kinderen die school dodelijk saai vinden, en daarom niet te motiveren zijn.
Mijn jongste zoon is heel slim, dyslectisch en vermoedelijk ADD er, maar dat is iets wat ik niet benoem, en niet uitspreek. Mijn man en ik herkennen het alleen wel erg in zijn gedrag.
ADD-ers vinden de wereld saai. Dus dat jou zoon 1x iets doet, "het kan" en het daarna saai vind het het niet meer wil doen...Nou dat snap ik.
De ellende is, dat als jij NU begint met het benoemen van ADD op school, en dat er een aandachtstoornis inzit, dan is de kans heel groot dat zich dat voor de rest van zijn schoolloopbaan op de lagere school bij hem blijft, en dat het onvermogen van een leerkracht op die ADD geschoven wordt.
Misschien heeft hij geen ADD, maar is het domweg een dromerig slim kind, die geleerd heeft, dat als hij dit gedrag vertoont, hij daar mee weg kan komen... Want ook jij komt daar mee weg.. ( niet lullig bedoeld hoor)
quote:
Zo, nu weer even aan het werk.
xx lisa.
Ik ook
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
dinsdag 20 januari 2009 om 15:02
quote:Phien schreef op 20 januari 2009 @ 14:38:
Wel herken ik (van wie ook alweer? dat verhaal over dat zilververven van dat bed) dat zodra iets 'moeten' wordt, het gelijk een stuk lastiger wordt om me ertoe te zetten, zelfs als ik het in principe gewoon leuk/interessant vind. Maar als het echt moet dan doe ik het dus wel, ik zal nooit rebelleren of zeggen 'dat wil ik niet, want ik vind dat saai'. Het wordt alleen wel vaak (voor mezelf, anderen laat ik dat als het even kan liever niet merken) nogal een worsteleing. Maar goed dat ken je zelf dus ook heel goed...
Als je begint met het verven van een bed, dan komt daar ook de verwachting bij dat het binnen afzienbare tijd af is.
Daar zit volgens mij de weerstand. Niet bij het beginnen, maar bij het afmaken binnen een bepaald tijdsbestek.
quote:
ow ik dwaal weer af geloof ik.
Nu snel weer verder met dat studieboek (dat ik dus ook op zich heel interessant vind, maar ja, ik MOET het lezen he...)
Ik ook
JOjanneke
Wel herken ik (van wie ook alweer? dat verhaal over dat zilververven van dat bed) dat zodra iets 'moeten' wordt, het gelijk een stuk lastiger wordt om me ertoe te zetten, zelfs als ik het in principe gewoon leuk/interessant vind. Maar als het echt moet dan doe ik het dus wel, ik zal nooit rebelleren of zeggen 'dat wil ik niet, want ik vind dat saai'. Het wordt alleen wel vaak (voor mezelf, anderen laat ik dat als het even kan liever niet merken) nogal een worsteleing. Maar goed dat ken je zelf dus ook heel goed...
Als je begint met het verven van een bed, dan komt daar ook de verwachting bij dat het binnen afzienbare tijd af is.
Daar zit volgens mij de weerstand. Niet bij het beginnen, maar bij het afmaken binnen een bepaald tijdsbestek.
quote:
ow ik dwaal weer af geloof ik.
Nu snel weer verder met dat studieboek (dat ik dus ook op zich heel interessant vind, maar ja, ik MOET het lezen he...)
Ik ook
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
