Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
maandag 5 mei 2008 om 23:09
hallo meiden,
hoe gaat het allemaal?
eranma, (en ook andere natuurlijk!) dank voor de steun. Fijn dat je aangeeft dat een terugval normaal is. Dat soort opmerkingen doet me goed. Het helpt me namelijk om te beseffen dat ook ik er wel een keer uitkom, net als die mensen voor ons.
Ik vind het echt fijn dat ik met jullie hier over kan praten. Iedereen begrijpt en respecteert elkaar hier. Dat voelt heel prettig. Eigenlijk als een soort 'thuis'.
Jufrouw Jannie, wat vreselijk. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, alleen dat ik hoop dat de mooie herinneringen aan je vader blijven, niet de herinneringen aan het conflict. Ik denk dat ik geeneens kan beginnen met voorstellen hoe zwaar het moet zijn.
Mieke, ook voor jou moet het zwaar zijn. 2005 is nog niet lang geleden.
Mijn lichaam is nog niet helemaal happy. Naast de buikpijn krijg ik nu ook uitslag. heerlijk al die jeukbulten (not).
Nog meer ontspannen en gezond blijven eten dus..... oh, wat is dat moeilijk. ontspan, ontspan, ontspan.
had vandaag een tijdschrift gekocht om lekker te lezen op het strand. Daar stonden allemaal testjes in. Volgens een testje had ik een persoonlijkheid die verslaafd was aan werken een daardoor een groot risico had op burnout als ik mijn gedrag niet zou veranderen. Het testje is dus behoorlijk realistisch
moest toen erg om mezelf lachen.
hoe gaat het allemaal?
eranma, (en ook andere natuurlijk!) dank voor de steun. Fijn dat je aangeeft dat een terugval normaal is. Dat soort opmerkingen doet me goed. Het helpt me namelijk om te beseffen dat ook ik er wel een keer uitkom, net als die mensen voor ons.
Ik vind het echt fijn dat ik met jullie hier over kan praten. Iedereen begrijpt en respecteert elkaar hier. Dat voelt heel prettig. Eigenlijk als een soort 'thuis'.
Jufrouw Jannie, wat vreselijk. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, alleen dat ik hoop dat de mooie herinneringen aan je vader blijven, niet de herinneringen aan het conflict. Ik denk dat ik geeneens kan beginnen met voorstellen hoe zwaar het moet zijn.
Mieke, ook voor jou moet het zwaar zijn. 2005 is nog niet lang geleden.
Mijn lichaam is nog niet helemaal happy. Naast de buikpijn krijg ik nu ook uitslag. heerlijk al die jeukbulten (not).
Nog meer ontspannen en gezond blijven eten dus..... oh, wat is dat moeilijk. ontspan, ontspan, ontspan.
had vandaag een tijdschrift gekocht om lekker te lezen op het strand. Daar stonden allemaal testjes in. Volgens een testje had ik een persoonlijkheid die verslaafd was aan werken een daardoor een groot risico had op burnout als ik mijn gedrag niet zou veranderen. Het testje is dus behoorlijk realistisch
moest toen erg om mezelf lachen.
woensdag 7 mei 2008 om 10:39
Dank je wel voor de lieve reacties. Heb inmiddels met werk afgesproken dat ik volgende week begin (beetje tegen mijn zin, maar bazin wilde me snel weer hebben en het schijnt ook goed te kunnen zijn, qua ritme), zie anders mijn topic "vader plotseling overleden: wanneer weer werken?".
Ik heb dus wel gezegd dat ik, als ik het niet trek, alleen de ochtenden doe. Bovendien is bazin de komende drie weken op vakantie dus ik volg gewoon mijn gevoel, hoef niet meteen op het matje te komen. En ik ga toch een afspraak maken met de bedrijfsarts, gewoon voor vragen, waar ik op moet letten bvij mezelf en hoe ik er op het werk mee om moet gaan.
Mieke, ws vanwege je moeder (en oma) begrijp jij me nu het best, niet lullig bedoeld voor de anderen, maar omdat het nog steeds een grote invloed heeft op je huidige leven. Het allernaarste is, dat ik behoefte heb aan spulletjes van mijn vader om me heen, een ouwe trui, een cd-tje, een boek, een beeldje. Het vervelende is dat ik niet naar zijn huis durf, waar zijn partner (waar ik nooit mee kon opschieten en nu is de situatie helemaal precair) bovenop de spullen zit en alles als haar bezit ziet. Mijn broer mocht nog geen foto meenemen. En ik ben nu niet in staat om daarover te beginnen, over spullen, mmisschien is het te vroeg. Ze laat ons ook niet echt weten wat ze aan het doen is, alleen dat ze volgende week naar een accountant gaat. Ik hoop wel dat we straks netjes bij de notaris zitten maar ben erg bang dat ze dingen gaat regelen zonder ons erbij te betrekken. Maar misschien is het te vroeg om hiermee bezig te zijn, dus ik wacht (helaas in nare spanning), maar even af, ook wat de kleine spulletjes, die ik zo graag wil, betreft. Ze heeft nl de neiging om, zodra iets emotioneel waardevol is voor ons (zoals die foto van mijn broer), het te weigeren. En uit respect voor mijn vader maken we tot nu toe geen ruzie daarover. Dit maakt het allemaal zwaarder en voegt helaas een negatieve spanning aan het verdriet toe. Toch weet ik dat over veel kracht beschik, ook al voel ik het nu niet, en moet ik geloven dat alles goed komt. Mijn vader was een geweldig voorbeeld en ik probeer de raad die hij me altijd gaf, gewoon toe te passen. Bijvoorbeeld: niet bang zijn totdat het "enge" moment is aangebroken, zonde! EN die paar dagen voor mezelf die ik nu heb, gebruik ik om fijne herinneringen op te schrijven, zodat ik voor mezelf een soort herinneringsboek maak, voor de dingen die ik misschien later vergeet en ook leuk voor mijn broer, later, als het minder pijn doet.
Thanks ladies.
Liefs JJ
Ik heb dus wel gezegd dat ik, als ik het niet trek, alleen de ochtenden doe. Bovendien is bazin de komende drie weken op vakantie dus ik volg gewoon mijn gevoel, hoef niet meteen op het matje te komen. En ik ga toch een afspraak maken met de bedrijfsarts, gewoon voor vragen, waar ik op moet letten bvij mezelf en hoe ik er op het werk mee om moet gaan.
Mieke, ws vanwege je moeder (en oma) begrijp jij me nu het best, niet lullig bedoeld voor de anderen, maar omdat het nog steeds een grote invloed heeft op je huidige leven. Het allernaarste is, dat ik behoefte heb aan spulletjes van mijn vader om me heen, een ouwe trui, een cd-tje, een boek, een beeldje. Het vervelende is dat ik niet naar zijn huis durf, waar zijn partner (waar ik nooit mee kon opschieten en nu is de situatie helemaal precair) bovenop de spullen zit en alles als haar bezit ziet. Mijn broer mocht nog geen foto meenemen. En ik ben nu niet in staat om daarover te beginnen, over spullen, mmisschien is het te vroeg. Ze laat ons ook niet echt weten wat ze aan het doen is, alleen dat ze volgende week naar een accountant gaat. Ik hoop wel dat we straks netjes bij de notaris zitten maar ben erg bang dat ze dingen gaat regelen zonder ons erbij te betrekken. Maar misschien is het te vroeg om hiermee bezig te zijn, dus ik wacht (helaas in nare spanning), maar even af, ook wat de kleine spulletjes, die ik zo graag wil, betreft. Ze heeft nl de neiging om, zodra iets emotioneel waardevol is voor ons (zoals die foto van mijn broer), het te weigeren. En uit respect voor mijn vader maken we tot nu toe geen ruzie daarover. Dit maakt het allemaal zwaarder en voegt helaas een negatieve spanning aan het verdriet toe. Toch weet ik dat over veel kracht beschik, ook al voel ik het nu niet, en moet ik geloven dat alles goed komt. Mijn vader was een geweldig voorbeeld en ik probeer de raad die hij me altijd gaf, gewoon toe te passen. Bijvoorbeeld: niet bang zijn totdat het "enge" moment is aangebroken, zonde! EN die paar dagen voor mezelf die ik nu heb, gebruik ik om fijne herinneringen op te schrijven, zodat ik voor mezelf een soort herinneringsboek maak, voor de dingen die ik misschien later vergeet en ook leuk voor mijn broer, later, als het minder pijn doet.
Thanks ladies.
Liefs JJ
woensdag 7 mei 2008 om 11:29
Lieve jufjannie, ik ben een paar dagen niet online geweest en las nu pas je bericht. gecondoleerd meisje! Ook ik begrijp je gevoel want mijn moeder overleed vrij onverwacht toen ik 30 was en mijn vader tien jaar later.Maar jouw situatie is nog zwaarder omdat je al met een burnout zat en ook nog lastig ivm de vriendin van je vader.
Ik denk dat het op zich toch wel goed is dat je de komende tijd wel weer wat gaat werken maar wel zonder al te veel druk, gaat het niet, dan gaat het niet. Leg de lat lekker laag. Het kan een welkome afwisseling zijn. verdriet is iets raars. Ik heb het verdriet van mijn moeder weg gestopt en dat kwam pas vorig jaar, tijdens de burnout goed los. dat je spulletjes om je heen wil hebben van je vader, is je goed recht. Overleg met je broer welke foto's hij van je vader heeft en welke jij hebt. Misschien hebben ooms en tantes ook nog mooie foto's van hem. Maak ze bij.
Stuur de vriendin van je vader een mooie brief waarin je aangeeft hoeveel je je vader mist en hoeveel je van hem houdt. Dat je begrijpt dat ook zij heel veel van je vader houdt maar dat je dolgraag iets persoonlijks van je vader zou willen, voor de emotionele waarde, niet voor de geld waarde. dat je daarnaast graag wat foto's zou willen laten bijmaken.Hou je brief liefdevol en begrijp dat ook zij vol verdriet zit want zij is haar maatje en partner ook in een keer kwijt.
Voor verdriet staat geen tijd en ook geen "juiste"manier, in mijn ogen. Na het overlijden van mijn vader zou ik twee dagen na de crematie weer gaan werken maar toen was ik zo moe, dat ik die week nog thuis ben gebleven. later hoorde ik dat sommige collega's dat maar raar hadden gevonden.Later realiseerde ik me, dat zij nog nooit een naaste verloren hadden. ze weten niet wat ze zeggen.
Wees lief voor jezelf en praat veel met je vriend, hoe hij je het beste tot steun kan zijn. ik heb het afgelopen jaar heel wat keren huilend in de armen van mijn vriend gelegen en ik merk nu dat het verdriet eindelijk zijn plaatsje krijgt. Ik huil minder en minder lang.Volgens de haptonoom kun je verdriet niet verdringen. het is als een balletje onder water. Je duwt het onder water en duwt en duwt maar op een gegeven moment plopt het omhoog en als je het hard onder hebt geduwd, komt het met kracht omhoog. Nu is de kracht er bij mij het laatste jaar flink af gegaan en nu plopt het minder, al mis ik ze natuurlijk wel, dat zal blijven!
Voor jou jj
Ik denk dat het op zich toch wel goed is dat je de komende tijd wel weer wat gaat werken maar wel zonder al te veel druk, gaat het niet, dan gaat het niet. Leg de lat lekker laag. Het kan een welkome afwisseling zijn. verdriet is iets raars. Ik heb het verdriet van mijn moeder weg gestopt en dat kwam pas vorig jaar, tijdens de burnout goed los. dat je spulletjes om je heen wil hebben van je vader, is je goed recht. Overleg met je broer welke foto's hij van je vader heeft en welke jij hebt. Misschien hebben ooms en tantes ook nog mooie foto's van hem. Maak ze bij.
Stuur de vriendin van je vader een mooie brief waarin je aangeeft hoeveel je je vader mist en hoeveel je van hem houdt. Dat je begrijpt dat ook zij heel veel van je vader houdt maar dat je dolgraag iets persoonlijks van je vader zou willen, voor de emotionele waarde, niet voor de geld waarde. dat je daarnaast graag wat foto's zou willen laten bijmaken.Hou je brief liefdevol en begrijp dat ook zij vol verdriet zit want zij is haar maatje en partner ook in een keer kwijt.
Voor verdriet staat geen tijd en ook geen "juiste"manier, in mijn ogen. Na het overlijden van mijn vader zou ik twee dagen na de crematie weer gaan werken maar toen was ik zo moe, dat ik die week nog thuis ben gebleven. later hoorde ik dat sommige collega's dat maar raar hadden gevonden.Later realiseerde ik me, dat zij nog nooit een naaste verloren hadden. ze weten niet wat ze zeggen.
Wees lief voor jezelf en praat veel met je vriend, hoe hij je het beste tot steun kan zijn. ik heb het afgelopen jaar heel wat keren huilend in de armen van mijn vriend gelegen en ik merk nu dat het verdriet eindelijk zijn plaatsje krijgt. Ik huil minder en minder lang.Volgens de haptonoom kun je verdriet niet verdringen. het is als een balletje onder water. Je duwt het onder water en duwt en duwt maar op een gegeven moment plopt het omhoog en als je het hard onder hebt geduwd, komt het met kracht omhoog. Nu is de kracht er bij mij het laatste jaar flink af gegaan en nu plopt het minder, al mis ik ze natuurlijk wel, dat zal blijven!
Voor jou jj
donderdag 8 mei 2008 om 11:42
Lieve allemaal,
Bedankt, Melanthe, jou was ik in de verwarring even vergeten...
We gaan volgende week met zijn allen naar de notaris. Afhankelijk van hoe het daar loopt, wacht ik even af met dingen vragen (spulletjes enzo). Ik bewaar dat maar even voor het laatst, en wacht tot zij er zelf mee komt (hoop dat ze dat wel doet...). Inmiddels heb ik een klein altaartje voor mijn vader gemaakt op een laag boekenkastje, met een ouwe foto die ik zelf nog had, een kaarsje en een klein zelfgeprutst bloemstukje. Dat voelde echt goed. Verder ben ik in de war, gisteren zat ik met iemand te praten op mijn eigen bank en viel ik bijna flauw. Ik denk dat ik hyperventileer, er zit veel spanning in mijn lijf. Alhoewel ik regelmatig de buikademhaling doe. Heb ook geen zin om zware muziek op te zetten of te janken. Ik denk dat ik maar even ga kijken of ik een uurtje kan gaan zwemmen (en hoop dat het binnenbad rustig is, nu het buiten zo mooi is, helaas is het wel kindervakantie geloof ik). Misschien dat dan de spanning een beetje aflaadt.
Wat mijn werk betreft: ach, ik ga het gewoon proberen en zie wel hoe het gaat. En maak zeker een afspraak met de bedrijfarts. Ik ga ook even geen beslissingen nemen op grote levensgebieden, eerst tot mezelf komen en op vakantie en daarna maar weer eens nadenken wat ik met mijn leven wil doen (vnl qua werk). Heeft nu geen zin. Dus "gewoon" werken is misschien wel goed, en als het op een of andere manier niet gaat, bespreek ik dat wel met de bedrijfsarts en evt later bazin.
Thanks.
Liefs JJ
Bedankt, Melanthe, jou was ik in de verwarring even vergeten...
We gaan volgende week met zijn allen naar de notaris. Afhankelijk van hoe het daar loopt, wacht ik even af met dingen vragen (spulletjes enzo). Ik bewaar dat maar even voor het laatst, en wacht tot zij er zelf mee komt (hoop dat ze dat wel doet...). Inmiddels heb ik een klein altaartje voor mijn vader gemaakt op een laag boekenkastje, met een ouwe foto die ik zelf nog had, een kaarsje en een klein zelfgeprutst bloemstukje. Dat voelde echt goed. Verder ben ik in de war, gisteren zat ik met iemand te praten op mijn eigen bank en viel ik bijna flauw. Ik denk dat ik hyperventileer, er zit veel spanning in mijn lijf. Alhoewel ik regelmatig de buikademhaling doe. Heb ook geen zin om zware muziek op te zetten of te janken. Ik denk dat ik maar even ga kijken of ik een uurtje kan gaan zwemmen (en hoop dat het binnenbad rustig is, nu het buiten zo mooi is, helaas is het wel kindervakantie geloof ik). Misschien dat dan de spanning een beetje aflaadt.
Wat mijn werk betreft: ach, ik ga het gewoon proberen en zie wel hoe het gaat. En maak zeker een afspraak met de bedrijfarts. Ik ga ook even geen beslissingen nemen op grote levensgebieden, eerst tot mezelf komen en op vakantie en daarna maar weer eens nadenken wat ik met mijn leven wil doen (vnl qua werk). Heeft nu geen zin. Dus "gewoon" werken is misschien wel goed, en als het op een of andere manier niet gaat, bespreek ik dat wel met de bedrijfsarts en evt later bazin.
Thanks.
Liefs JJ
zondag 11 mei 2008 om 09:49
Goed idee, JJ, dat altaartje, dan heb je echt even een plek waar je naartoe kunt gaan om aan je vader te denken. Het 'herinneringsboek' dat je aanlegt door alles van je af te schrijven, vind ik ook een heel mooi iets. Ik hoop dat het je helpt.
Wat een akelige houding heeft de vriendin van je vader tegenover jou en je broer Misschien is een brief zoals Eranma voorstelt (mooie posting Eranma!) een goed idee.
Ik denk aan je!
Wat een akelige houding heeft de vriendin van je vader tegenover jou en je broer Misschien is een brief zoals Eranma voorstelt (mooie posting Eranma!) een goed idee.
Ik denk aan je!
zondag 11 mei 2008 om 14:36
Thanks Melanthe. Nou, ik doe maar voorzichtig en wacht eerst de eerste bijeenkomst bij de notaris af. ALs de spanning blijft, vraag ik daar ter plekke of er (door de notaris, kun je vragen) een inventaris opgemaakt kan worden voor de losse spullen, juist omdat ik bang ben dat we anders ruzie krijgen. Het is allemaal een beetje afwachten tot de rollercoaster of death weer gaat rijden. Ondertussen probeer ik mijn huis en hoofd een beetje op orde te krijgen.
Liefs JJ
Liefs JJ
woensdag 14 mei 2008 om 17:01
Hallo meiden,
hoe gaat het met jullie deze week?
Ik merk dat ik wel weer meer energie krijg, maar dat ik nog veel aan mezelf moet doen. En dat ik echt aan het balen ben van mijn werk. Ik zou bepaalde afspraken gaan maken met mijn baas over de invulling van mijn huidige functie, maar ik ben inmiddels weer aan het twijfelen of ik dat wel wil (aangezien het deze week - tot nu toe 2 halve dagen - echt niet gaat en ik ontzettend aan het balen ben en bloedchagrijnig ben).
On the bright side: ik heb me ingeschreven voor een studie, superdeeltijd (dwz ik kan geheel in eigen tempo werken voorlopig, wat goed is, want ik moet nu niet teveel hooi op die vork nemen). Ik heb er wel veel zin in. Weer even iets anders. Leidt me ook een beetje af van al het piekeren (al moet ik over sommige dingen wel nadenken en beslissingen nemen, ik duik er een beetje voor weg merk ik...).
Mijn pyscholoog vindt dat ik een tijdje moet gaan Body Combatten/Zelfverdediging/Boksen enz. om mijn boosheid ook fysiek te kunnen ventileren. Zit wel wat in, maar bovengenoemde activiteiten trekken me echt niet. Squash en tennis mochten gelukkig ook, dus binnenkort ga ik kleine balletjes genadeloos hard tegen een muur meppen
Hm... is het al tijd om naar huis te gaan?
hoe gaat het met jullie deze week?
Ik merk dat ik wel weer meer energie krijg, maar dat ik nog veel aan mezelf moet doen. En dat ik echt aan het balen ben van mijn werk. Ik zou bepaalde afspraken gaan maken met mijn baas over de invulling van mijn huidige functie, maar ik ben inmiddels weer aan het twijfelen of ik dat wel wil (aangezien het deze week - tot nu toe 2 halve dagen - echt niet gaat en ik ontzettend aan het balen ben en bloedchagrijnig ben).
On the bright side: ik heb me ingeschreven voor een studie, superdeeltijd (dwz ik kan geheel in eigen tempo werken voorlopig, wat goed is, want ik moet nu niet teveel hooi op die vork nemen). Ik heb er wel veel zin in. Weer even iets anders. Leidt me ook een beetje af van al het piekeren (al moet ik over sommige dingen wel nadenken en beslissingen nemen, ik duik er een beetje voor weg merk ik...).
Mijn pyscholoog vindt dat ik een tijdje moet gaan Body Combatten/Zelfverdediging/Boksen enz. om mijn boosheid ook fysiek te kunnen ventileren. Zit wel wat in, maar bovengenoemde activiteiten trekken me echt niet. Squash en tennis mochten gelukkig ook, dus binnenkort ga ik kleine balletjes genadeloos hard tegen een muur meppen
Hm... is het al tijd om naar huis te gaan?
woensdag 14 mei 2008 om 18:26
hallo meiden,
Goed dat je meer energie krijgt melanthe! Met mij gaat het ook al beter. Komt vast door het mooie weer. Dit weekend ben ik echt lekker een weekje weg geweest met mijn vriend. Had er eerst helemaal geen zin in, maar even weg van huis heeft me veel goed gedaan.
Begin weer plannen te maken en kan weer dromen.
Vandaag 3 uur gewerkt en dat ging goed. Morgen ook weer proberen.
Imiddels ook een beetje aan het orienteren op de arbeidsmarkt. Zit er aan te denken om voor mezelf te gaan beginnen. Beetje rustig opstarten.
Goed dat je meer energie krijgt melanthe! Met mij gaat het ook al beter. Komt vast door het mooie weer. Dit weekend ben ik echt lekker een weekje weg geweest met mijn vriend. Had er eerst helemaal geen zin in, maar even weg van huis heeft me veel goed gedaan.
Begin weer plannen te maken en kan weer dromen.
Vandaag 3 uur gewerkt en dat ging goed. Morgen ook weer proberen.
Imiddels ook een beetje aan het orienteren op de arbeidsmarkt. Zit er aan te denken om voor mezelf te gaan beginnen. Beetje rustig opstarten.
donderdag 15 mei 2008 om 09:45
Hallo meiden, ik ben weer terug van een hele verre reis waardoor ik uren in een vliegtuig heb moeten zitten.
Het was geweldig en gelukkig trok ik het allemaal goed. Ik ben verbaasd over mijzelf. Ook nu, met jetleg voel ik me nog best redelijk.Ik denk dat het echt de goeie kant met mij op gaat maar dat werd natuurlijk ook wel tijd! Ik ben nu al anderhalf jaar bezig.Ik hoop dat het met jullie ook wat beter gaat.
Het was geweldig en gelukkig trok ik het allemaal goed. Ik ben verbaasd over mijzelf. Ook nu, met jetleg voel ik me nog best redelijk.Ik denk dat het echt de goeie kant met mij op gaat maar dat werd natuurlijk ook wel tijd! Ik ben nu al anderhalf jaar bezig.Ik hoop dat het met jullie ook wat beter gaat.
donderdag 15 mei 2008 om 11:04
vrijdag 16 mei 2008 om 09:50
Hoi liselotte, ik zou het graag willen vertellen maar ivm herkenning doe ik dat niet. De reis was nl wel heel ver en ik schrijf ook bij andere topics. Fijne werkdag zo.Ik heb weer ervaren dat ik niet zo zeer uitgeput raak door fysieke actie maar door stress. De trip was zo goed georganiseerd, dat ik helemaal geen stress had en ondanks de jetleg, voel ik me best goed.
vrijdag 23 mei 2008 om 09:44
Even Uppen!
HOe gaat het met jullie allemaal?
Hier wel steeds meer verbetering, in elk geval uitgeruster, maar erg aan het worstelen met mijn baan en met mezelf...Nu ik me uitgeruster begin te voelen krijg ik ook de neiging te denken 'kijk, het gaat alweer wat beter, ik hóef al dat psychologische graafwerk niet te doen', terwijl ik weet dat het wel moet. Ik vind het alleen zo moeilijk...
Goed weekend voor jullie allemaal vast!
HOe gaat het met jullie allemaal?
Hier wel steeds meer verbetering, in elk geval uitgeruster, maar erg aan het worstelen met mijn baan en met mezelf...Nu ik me uitgeruster begin te voelen krijg ik ook de neiging te denken 'kijk, het gaat alweer wat beter, ik hóef al dat psychologische graafwerk niet te doen', terwijl ik weet dat het wel moet. Ik vind het alleen zo moeilijk...
Goed weekend voor jullie allemaal vast!
vrijdag 23 mei 2008 om 16:27
Hallo allemaal,
@eranma, die stress is slopend he? Al dat gepieker erover ook. Er zou toch echt iets moeten bestaan waardoor dat een minder effect op je zou moeten hebben. En waarom de een er meer last van heeft dan de andere vind ik ook zo lastig. Ben mezelf igg aan het aanleren om me minder druk te maken (moeilijk,moeilijk).
Snap dat je je vakantie bestemming niet wilt zeggen. Maar heel fijn dat je igg zo genoten hebt. Lekker he, als andere gewoon dingen voor je regelen en dat je jezelf niet druk hoeft te maken, maar dat je alleen maar hoeft te genieten.
@melanthe, zal wel heel vermoeiend zijn, het worstelen met je baan en met jezelf.
Heb zelf een heerlijke week gehad. Heb de tuin onderhanden genomen. Heerlijk dat fysiek bezig zijn. Was de afgelopen dagen echt kapot, maar dan op een heerlijke manier. Heb zelfs een oude boom die was omgevallen in stukken gezaagd. Wat een werk!!
Ben een beetje rustig aan het solliciteren, maar maak me wel zorgen omdat ik bang ben dat ik nog niet fulltime aan de slag kan. Probeer dus maar parttime werk te vinden zonder stress en waar men geen hoge verwachtingen van me heeft.
En een baan waar ik op de fiets naar toe kan!!
@eranma, die stress is slopend he? Al dat gepieker erover ook. Er zou toch echt iets moeten bestaan waardoor dat een minder effect op je zou moeten hebben. En waarom de een er meer last van heeft dan de andere vind ik ook zo lastig. Ben mezelf igg aan het aanleren om me minder druk te maken (moeilijk,moeilijk).
Snap dat je je vakantie bestemming niet wilt zeggen. Maar heel fijn dat je igg zo genoten hebt. Lekker he, als andere gewoon dingen voor je regelen en dat je jezelf niet druk hoeft te maken, maar dat je alleen maar hoeft te genieten.
@melanthe, zal wel heel vermoeiend zijn, het worstelen met je baan en met jezelf.
Heb zelf een heerlijke week gehad. Heb de tuin onderhanden genomen. Heerlijk dat fysiek bezig zijn. Was de afgelopen dagen echt kapot, maar dan op een heerlijke manier. Heb zelfs een oude boom die was omgevallen in stukken gezaagd. Wat een werk!!
Ben een beetje rustig aan het solliciteren, maar maak me wel zorgen omdat ik bang ben dat ik nog niet fulltime aan de slag kan. Probeer dus maar parttime werk te vinden zonder stress en waar men geen hoge verwachtingen van me heeft.
En een baan waar ik op de fiets naar toe kan!!
maandag 26 mei 2008 om 10:57
Hoi meiden, ik heb afgelopen week bijna full-time gewerkt maar wel de helft op AT-basis. Ik heb ook een gesprek gehad met mijn leidinggevende waarin ik aangaf meer in mijn eigen klas te willen werken. dat kon niet omdat de directie met de invalster heeft afgesproken dat zij tot de zomervakantie de groep mag draaien. Mijn broek zakte er van af. Ik gaf aan dat het om mijn re-integratie ging en niet om de eisen van een invalster.Ik moet deze week naar de bedrijfsarts en leg de patstelling ook daar voor.Verder wilde de directie ook geen uitspraken doen over volgend schooljaar, ze laten me dus in het ongewisse zwemmen.Ik wacht het gesprek met de bedrijfsarts af en neem anders contact op met mijn bond want ik laat niet meer met me sollen.Ik voel me sterk en strijdlustig en weet dat de school fout zit omdat zij alles er aan moeten doen om mij op een goeie manier te laten re-integreren en dat hebben ze de afgelopen 5 maanden niet gedaan terwijl ik juist van alles aanpak.
Het sterkt mij ook steeds meer in het idee van....oke....ik blijf hier nog 1 jaar werken om weer routine op te bouwen maar daarna zoek ik leders een andere baan.Dit is geen goeie omgeving voor mij.Terwijl ik het werk, voor de klas staan, nog steeds heel erg leuk vind.
Ondanks dit negatieve mailtje voel ik me echt wel sterker worden en ben ik heel erg op de goeie weg.
Het sterkt mij ook steeds meer in het idee van....oke....ik blijf hier nog 1 jaar werken om weer routine op te bouwen maar daarna zoek ik leders een andere baan.Dit is geen goeie omgeving voor mij.Terwijl ik het werk, voor de klas staan, nog steeds heel erg leuk vind.
Ondanks dit negatieve mailtje voel ik me echt wel sterker worden en ben ik heel erg op de goeie weg.
maandag 26 mei 2008 om 12:36
Hey Eranma,
Je klinkt lekker strijdlustig. Goed zo! Ik weet niet precies wat AT is, maar goed dat je weer fulltime bezig bent.
Lijkt me best zwaar, lesgeven als je al niet helemaal lekker in je vel zit, maar je doet het blijkbaar goed. Lijkt me een goed teken gefeliciteerd! En super om te lezen dat je het nog steeds echt leuk vind.
Had nog een vraag dat ik in de groep wil gooien. Ik ben nu met therapy bezig, en dat gaat redelijk. Alleen merk ik dat men heel erg op de symptomen is gericht. Dit moet ik dan leren herkennen etc. En ik vraag me juist af waarom ik altijd van mezelf zo hard moet presteren en de beste moet zijn. Is dat iets waar jullie over aan het nadenken zijn? Of iets wat in jullie behandeling naar voren is gekomen?
Het lijkt mij dat ik daar ook een antwoord op moet vinden omdat het anders gewoon weer gaat gebeuren.
ben benieuwd naar jullie mening.
En ik mis de andere ladies een beetje. Hoop dat jullie er niet zijn omdat het goed gaat!!
Je klinkt lekker strijdlustig. Goed zo! Ik weet niet precies wat AT is, maar goed dat je weer fulltime bezig bent.
Lijkt me best zwaar, lesgeven als je al niet helemaal lekker in je vel zit, maar je doet het blijkbaar goed. Lijkt me een goed teken
gefeliciteerd! En super om te lezen dat je het nog steeds echt leuk vind.Had nog een vraag dat ik in de groep wil gooien. Ik ben nu met therapy bezig, en dat gaat redelijk. Alleen merk ik dat men heel erg op de symptomen is gericht. Dit moet ik dan leren herkennen etc. En ik vraag me juist af waarom ik altijd van mezelf zo hard moet presteren en de beste moet zijn. Is dat iets waar jullie over aan het nadenken zijn? Of iets wat in jullie behandeling naar voren is gekomen?
Het lijkt mij dat ik daar ook een antwoord op moet vinden omdat het anders gewoon weer gaat gebeuren.
ben benieuwd naar jullie mening.
En ik mis de andere ladies een beetje. Hoop dat jullie er niet zijn omdat het goed gaat!!
maandag 26 mei 2008 om 14:00
Hoi Liselotte, goeie vraag van je, had ik nog niet zo overnagedacht. Als ik bv naar mezelf kijk, ben ik me er meer en meer van bewust dat ik zelf soms dwangmatig bezig ben om iets bv af te maken terwijl dat geen prioriteit heeft. Ik ben me daar nu wat meer bewust van en ook dat mijn lijf dan gaat reageren door bv benauwd te worden.Ik moet dan ook wel om me zelf lachen. De vraag is nu...is het ook belangrijk om te weten waarom ik het doe/heb gedaan? Je moet dan nog dieper gaan graven wat weer energie kost. Is het niet belangrijker om je eigen gedrag te leren herkennen en het daarna proberen te veranderen? Ik denk eigenlijk dat niet alles verklaarbaar is. Ik denk zelfs dat je bepaalde gedragingen hebt door dat je in een voorgaand leven dingen hebt mee gemaakt. dat klinkt voor veel mensen wel heel erg ver weg maar ik geloof daar wel in. In dat licht bezien, heeft het voor mij niet zo veel nut om te doorgronden waarom ik soms zo dwangmatig bezig ben.
Ik ben benieuwd hoe de andere meiden daar over denken.
Ik ben benieuwd hoe de andere meiden daar over denken.
maandag 26 mei 2008 om 22:31
Dag dames,
ik kan niet iedereen persoonlijk aanspreken, dus daarom even een algemeen berichtje voor iedereen!
Ik heb een tijdje terg hier meegeschreven, omdat ik ook in een burn out zat. Deze burn out is nu precies 5 maanden geleden, ik heb het heel, heel erg zwaar en moeilijk gehad, maar nu voel ik me sterker dan ooit!!
Ik wil jullie hiermee gewoon een hart onder de riem steken, en blijf volhouden! Ondanks de ups en downs worden jullie uiteindelijk allemaal hele sterke persoontjes!
Ik heb in die 5 maanden lang gedacht dat ik echt een rotleven gehad, ales was negatief....ik heb goede therapie gehad, zowel van een coach als een psycholoog. Daarnaast heb ik het geluk gehad van een hele goede werkgever, die me overal in gesteund heeft.
Inmiddels ben ik alweer 6 weken voor 3 halve dagen aan het werk, en dat gaat goed.
Dit is mijn laatste week, want ik heb een nieuwe baan!!
Altijd ben ik bang geweest om mn eigen keuzes te maken, was altijd maar bezig met de buitenwereld, wat zij zouden vinden van mij, en van mijn keuzes. Ik voelde me onzeker, en minderwaardig, ik ben perfectionistisch icm met faalangst, maar.....ik ga nu doen wat IK echt graag wil. Waar IK gelukkig van wordt.
Ik ga met een nieuwe baan starten, en een deeltijd studie oppakken, iets wat ik hiervoor niet durfde, bang was om een foute keuze te maken.
Ik zit weer vol energie, omdat ik weet dat ik sterk ben en de moeite waard ben!
Ik durf nu mn keuzes te maken, niet altijd nog, want ik kan het niet allemaal in 5 maanden veranderen, maar ik ben goed op weg.
Nogmaals, hou vol! Jullie zijn ook alleaal op de goede weg.
m voor jezelf op wat betreft werkgevers! Laat niet meer over je heen lopen, en doe wat je zelf wil! Diep in je hart weet je wat de beste keuze is....en jullie zijn de moeite waard!
Een aantal maanden geleden had ik niet durven dromend at ik dit zou schrijven, en me nog zo goed kon voelen na een zeer moeilijke tijd.
Maar ik kan nu echt zeggen: ik ben achteraf heel blij dat die burn out me is overkomen. Hierdoor is mij een hele goede spiegel voorgehouden, weet ik wat ik moet veranderen, en hoe ik mn leven kan verbeteren!
Heel veel succes allemaal! Uiteindelijk, hoelang het ook duurt, het komt allemaal goed!
Liefs
mokkie
ik kan niet iedereen persoonlijk aanspreken, dus daarom even een algemeen berichtje voor iedereen!
Ik heb een tijdje terg hier meegeschreven, omdat ik ook in een burn out zat. Deze burn out is nu precies 5 maanden geleden, ik heb het heel, heel erg zwaar en moeilijk gehad, maar nu voel ik me sterker dan ooit!!
Ik wil jullie hiermee gewoon een hart onder de riem steken, en blijf volhouden! Ondanks de ups en downs worden jullie uiteindelijk allemaal hele sterke persoontjes!
Ik heb in die 5 maanden lang gedacht dat ik echt een rotleven gehad, ales was negatief....ik heb goede therapie gehad, zowel van een coach als een psycholoog. Daarnaast heb ik het geluk gehad van een hele goede werkgever, die me overal in gesteund heeft.
Inmiddels ben ik alweer 6 weken voor 3 halve dagen aan het werk, en dat gaat goed.
Dit is mijn laatste week, want ik heb een nieuwe baan!!
Altijd ben ik bang geweest om mn eigen keuzes te maken, was altijd maar bezig met de buitenwereld, wat zij zouden vinden van mij, en van mijn keuzes. Ik voelde me onzeker, en minderwaardig, ik ben perfectionistisch icm met faalangst, maar.....ik ga nu doen wat IK echt graag wil. Waar IK gelukkig van wordt.
Ik ga met een nieuwe baan starten, en een deeltijd studie oppakken, iets wat ik hiervoor niet durfde, bang was om een foute keuze te maken.
Ik zit weer vol energie, omdat ik weet dat ik sterk ben en de moeite waard ben!
Ik durf nu mn keuzes te maken, niet altijd nog, want ik kan het niet allemaal in 5 maanden veranderen, maar ik ben goed op weg.
Nogmaals, hou vol! Jullie zijn ook alleaal op de goede weg.
m voor jezelf op wat betreft werkgevers! Laat niet meer over je heen lopen, en doe wat je zelf wil! Diep in je hart weet je wat de beste keuze is....en jullie zijn de moeite waard!
Een aantal maanden geleden had ik niet durven dromend at ik dit zou schrijven, en me nog zo goed kon voelen na een zeer moeilijke tijd.
Maar ik kan nu echt zeggen: ik ben achteraf heel blij dat die burn out me is overkomen. Hierdoor is mij een hele goede spiegel voorgehouden, weet ik wat ik moet veranderen, en hoe ik mn leven kan verbeteren!
Heel veel succes allemaal! Uiteindelijk, hoelang het ook duurt, het komt allemaal goed!
Liefs
mokkie
donderdag 29 mei 2008 om 07:49
Hoi Meiden,
Eranma, goed om je strijdlust te lezen! Het ís ook raar dat de directie zo weinig doet om je goed te laten integreren, heel raar (en akelig). Ben jij ook nog bezig met Interapy?
Liselotte, ik herken het wel een beetje, al ben ik niet met interapy bezig. Met mijn psycholoog ben ik wel aan het graven naar redenen enzo, maar het gaat me eigenlijk te langzaam (maar aan de andere kant ook weer niet, want ik vind het best moeilijk om zo over mezelf na te denken). We richten ons wel op de redenen, maar die komen maar langzaamaan tevoorschijn...
Aan mijn 'arbeidscoach' heb ik echt helemaal niks. Ik wil van deze man af, maar vind dat een beetje moeilijk. Ik ga binnenkort weer iets meer uren werken. Zie daar eigenlijk weer erg tegenop, omdat ik in toenemende mate aan het balen ben van het werk zelf, de manier waarop dingen georganiseerd zijn, enz. En daardoor irriteren de collega's me ook snel, terwijl zij een van de redenen waren dat ik het leuk vond bij dit bedrijf.
Ik moet daar iets mee, en struin het internet wel af, maar van die coach gaat de hulp niet komen (het klikt niet, ik vind hem dom en hij begrijpt voortdurend niet wat ik bedoel. Oh, en hij is een beetje zweverig en komt met dingen waarvan ik denk 'eh, nee, niet voor mij.' Argh ik moet ermee stoppen).
Ben wel een thuisstudie gaan doen, omdat ik na mijn afstuderen aan de uni eigenlijk niets meer aan studie gedaan had. Het is vooralsnog een beetje simpel, maar wel interessant, en ik zie het ook als opstapje voor een vervolg aan de universiteit (volgend jaar? nog later? momenteel heb ik er de tijd, energie, en ook geld niet voor).
Mokkie, gefeliciteerd met je nieuwe baan en met het feit dat je je weer sterk voelt! Geweldig om te lezen (er is nog hoop!)
Oh,Liselotte, hoe gaat het solliciteren? Lijkt me best een beetje eng, op zo'n moment (dat je nog niet het gevoel hebt al helemaal terug te zijn).
Hoe is het met de anderen?
Liefs,
M
Eranma, goed om je strijdlust te lezen! Het ís ook raar dat de directie zo weinig doet om je goed te laten integreren, heel raar (en akelig). Ben jij ook nog bezig met Interapy?
Liselotte, ik herken het wel een beetje, al ben ik niet met interapy bezig. Met mijn psycholoog ben ik wel aan het graven naar redenen enzo, maar het gaat me eigenlijk te langzaam (maar aan de andere kant ook weer niet, want ik vind het best moeilijk om zo over mezelf na te denken). We richten ons wel op de redenen, maar die komen maar langzaamaan tevoorschijn...
Aan mijn 'arbeidscoach' heb ik echt helemaal niks. Ik wil van deze man af, maar vind dat een beetje moeilijk. Ik ga binnenkort weer iets meer uren werken. Zie daar eigenlijk weer erg tegenop, omdat ik in toenemende mate aan het balen ben van het werk zelf, de manier waarop dingen georganiseerd zijn, enz. En daardoor irriteren de collega's me ook snel, terwijl zij een van de redenen waren dat ik het leuk vond bij dit bedrijf.
Ik moet daar iets mee, en struin het internet wel af, maar van die coach gaat de hulp niet komen (het klikt niet, ik vind hem dom en hij begrijpt voortdurend niet wat ik bedoel. Oh, en hij is een beetje zweverig en komt met dingen waarvan ik denk 'eh, nee, niet voor mij.' Argh ik moet ermee stoppen).
Ben wel een thuisstudie gaan doen, omdat ik na mijn afstuderen aan de uni eigenlijk niets meer aan studie gedaan had. Het is vooralsnog een beetje simpel, maar wel interessant, en ik zie het ook als opstapje voor een vervolg aan de universiteit (volgend jaar? nog later? momenteel heb ik er de tijd, energie, en ook geld niet voor).
Mokkie, gefeliciteerd met je nieuwe baan en met het feit dat je je weer sterk voelt! Geweldig om te lezen (er is nog hoop!)
Oh,Liselotte, hoe gaat het solliciteren? Lijkt me best een beetje eng, op zo'n moment (dat je nog niet het gevoel hebt al helemaal terug te zijn).
Hoe is het met de anderen?
Liefs,
M
vrijdag 30 mei 2008 om 17:46
He Mokkie, fijn dat het zo goed gaat met je.Melanthe, ik vind jou wel heel actief, een studie oppakken, knap hoor. Jammer van die arbeidscoach, maar volgens mij heb jij die vent helemaal niet zo erg hard nodig. Volgens mij weet jij zelf al goed wat oke is voor jou.
Zelf ben ik vandaag prettig moe. Gewoon moe van veel dingen doen en dan mag je moe zijn. Maar ik blijf er goed geluimd onder. Ik ben zelfs deze week ongesteld geworden zonder een fikse jankbui van te voren, nou......dat noem ik wel heel stabiel
Ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf en voel me met de dag sterker worden. Er zal best wel weer een dipje komen maar ik verwacht nu niet meer zo'n end af te glijden. Ik ben trouwens nog steeds bezig met interapy en haptonomie, daarnaast doe ik tai chi en thuis doe ik een qi gong oefening, iedere dag. Dit alles maakt me sterker, stabieler. Ik ben van heel ver gekomen en allang bezig (anderhalf jaar) maar het gaat nu echt weer de goeie kant op. Dus meiden.....laat de moed niet zakken, dippen, janken....het hoort er allemaal bij maar er komt echt een einde aan. Fijn weekend allemaal, laten we hopen op lekker weer.
Zelf ben ik vandaag prettig moe. Gewoon moe van veel dingen doen en dan mag je moe zijn. Maar ik blijf er goed geluimd onder. Ik ben zelfs deze week ongesteld geworden zonder een fikse jankbui van te voren, nou......dat noem ik wel heel stabiel
Ik ben eigenlijk best wel trots op mezelf en voel me met de dag sterker worden. Er zal best wel weer een dipje komen maar ik verwacht nu niet meer zo'n end af te glijden. Ik ben trouwens nog steeds bezig met interapy en haptonomie, daarnaast doe ik tai chi en thuis doe ik een qi gong oefening, iedere dag. Dit alles maakt me sterker, stabieler. Ik ben van heel ver gekomen en allang bezig (anderhalf jaar) maar het gaat nu echt weer de goeie kant op. Dus meiden.....laat de moed niet zakken, dippen, janken....het hoort er allemaal bij maar er komt echt een einde aan. Fijn weekend allemaal, laten we hopen op lekker weer.
zaterdag 31 mei 2008 om 09:40
Jeetje wat een wereld van herkenning! Heb zelf 1,5 jaar geleden een burn-out gekregen, die begon met een dubbele longontsteking en daarna ging het ook geestelijk zwaar bergafwaarts. Vrij snel in therapie gegaan en gelukkig heeft dat veel veranderd. Maar inmiddels ga ik maandag starten met een nieuwe baan en eigenlijk zou ik daar dus heel blij mee moeten zijn, maar hoe dichterbij de dag komt, hoe meer ik er tegenop zie.
Herkent iemand dit???
Herkent iemand dit???
maandag 2 juni 2008 om 09:43
Hoi Chan, volgens mij is het ook wel logisch dat je tegen je nieuwe baan op ziet. het is nieuw, onbekend dus vaak voor veel mensen eng. Probeer wel je eigen angstgevoelens binnen de perken te houden. wat is reeeel en wat niet. Dit heb je vast ook in je therapie besproken. Een collega zei vroeger tegen mij, als er die week wat spannends was op het werk....."ach, het wordt vanzelf weer vrijdagmiddag", die gedachte helpt mij soms nog wel eens door iets lastigs heen.
Succes op je nieuwe job en kom ons nog eens melden, hoe je het daar de eerste dag ervaren hebt.
Mijn feestje gisteren was erg geslaagd.Ik kijk er met heel veel plezier op terug. Ik ben nu best wel moe maar dat is normaal na zo'n weekend. Je moet als burnout patient best wel oppassen dat je niet alles op een burnout afschuift.Dus ...ik ben nu Gewoon moe
Succes op je nieuwe job en kom ons nog eens melden, hoe je het daar de eerste dag ervaren hebt.
Mijn feestje gisteren was erg geslaagd.Ik kijk er met heel veel plezier op terug. Ik ben nu best wel moe maar dat is normaal na zo'n weekend. Je moet als burnout patient best wel oppassen dat je niet alles op een burnout afschuift.Dus ...ik ben nu Gewoon moe
dinsdag 3 juni 2008 om 20:00
Hey Meiden,
Hoe was je eerste dag Chan? Ging het goed?
Leuk om te zien dat de meesten toch weer een beetje in de lift zitten.
Ben zelf erg moe deze week. Baal ik van. Het is net alsof alles weer zoveel energie kost. Wil eigenlijk alleen maar slapen, maar heb de rust niet.
Heb nu twee sollicitaties de deur uit, ben bij een door naar de tweede ronde. Lijkt me een leuke organisatie. Solliciteren kost idd bakken met energie, maar goed.
Vind het helemaal moeilijk om te bedenken wat ik wel wil. Wat ik kan enzo. heb op dit moment zo weinig zelfvertrouwen.......
Hoe was je eerste dag Chan? Ging het goed?
Leuk om te zien dat de meesten toch weer een beetje in de lift zitten.
Ben zelf erg moe deze week. Baal ik van. Het is net alsof alles weer zoveel energie kost. Wil eigenlijk alleen maar slapen, maar heb de rust niet.
Heb nu twee sollicitaties de deur uit, ben bij een door naar de tweede ronde. Lijkt me een leuke organisatie. Solliciteren kost idd bakken met energie, maar goed.
Vind het helemaal moeilijk om te bedenken wat ik wel wil. Wat ik kan enzo. heb op dit moment zo weinig zelfvertrouwen.......
woensdag 4 juni 2008 om 16:43
hallo,
Eerste paar werkdagen erop zitten en het gaat best ok. Mijn burn-out had onder andere ook met het werk en de soort organisatie te maken. Dus ik hoop dat een switch en het feit dat ik weet hoe ik zaken anders moet doen mij nu stabiel houden!
@Liselotte: mijn energielevel is een heel jaar o,o geweest, pas het laatste half jaar ging het weer bergopwaarts, volgens mij is dat normaal bij een burn-out, maar goeie begeleiding was en is voor mij wel de 1e stap hierbij geweest!
Heel veel succes, het komt echt wel goed!
Eerste paar werkdagen erop zitten en het gaat best ok. Mijn burn-out had onder andere ook met het werk en de soort organisatie te maken. Dus ik hoop dat een switch en het feit dat ik weet hoe ik zaken anders moet doen mij nu stabiel houden!
@Liselotte: mijn energielevel is een heel jaar o,o geweest, pas het laatste half jaar ging het weer bergopwaarts, volgens mij is dat normaal bij een burn-out, maar goeie begeleiding was en is voor mij wel de 1e stap hierbij geweest!
Heel veel succes, het komt echt wel goed!
