Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
dinsdag 8 juli 2008 om 18:53
Wat een heftige verhalen allemaal hier zeg..
Ik herken mezelf in de meeste gevallen wel. Ik ben inderdaad naar de huisarts geweest, en die heeft me ook meteen doorverwezen naar de psych, welke ik nu wekelijks moet bezoeken.
Ik zit ziek thuis, en schaam me daar eigenlijk voor. Ik wil ook niet meer terug naar mijn oude werk. Ik vrees dat dat ook niet kan. Ik ben uitzendkracht en wordt niet echt serieus genomen.
Ik heb nu een ziektewetuitkering, en moet binnenkort bij een verzekeringsarts op gesprek komen. Wat ik daar moet verwachten weet ik niet. Ik ben een beetje bang ervoor.
Ik ben wel aan het solliciteren gegaan, een voor mijn droombaan als secretaresse! Ik heb donderdag een 2e gesprek. Ik weet niet of het slim is om nu te gaan solliciteren, maar goed.
Daarnaast heb ik het gevoel dat ik faal, in alles. Als collega, dochter, partner, teamgenoot, huisvrouw...
pff zit ik toch weer te janken achter de compu..
Ik herken mezelf in de meeste gevallen wel. Ik ben inderdaad naar de huisarts geweest, en die heeft me ook meteen doorverwezen naar de psych, welke ik nu wekelijks moet bezoeken.
Ik zit ziek thuis, en schaam me daar eigenlijk voor. Ik wil ook niet meer terug naar mijn oude werk. Ik vrees dat dat ook niet kan. Ik ben uitzendkracht en wordt niet echt serieus genomen.
Ik heb nu een ziektewetuitkering, en moet binnenkort bij een verzekeringsarts op gesprek komen. Wat ik daar moet verwachten weet ik niet. Ik ben een beetje bang ervoor.
Ik ben wel aan het solliciteren gegaan, een voor mijn droombaan als secretaresse! Ik heb donderdag een 2e gesprek. Ik weet niet of het slim is om nu te gaan solliciteren, maar goed.
Daarnaast heb ik het gevoel dat ik faal, in alles. Als collega, dochter, partner, teamgenoot, huisvrouw...
pff zit ik toch weer te janken achter de compu..
dinsdag 8 juli 2008 om 19:23
quote:Anzj schreef op 08 juli 2008 @ 18:53:
Wat een heftige verhalen allemaal hier zeg..
Ik herken mezelf in de meeste gevallen wel. Ik ben inderdaad naar de huisarts geweest, en die heeft me ook meteen doorverwezen naar de psych, welke ik nu wekelijks moet bezoeken.
Ik zit ziek thuis, en schaam me daar eigenlijk voor. Ik wil ook niet meer terug naar mijn oude werk. Ik vrees dat dat ook niet kan. Ik ben uitzendkracht en wordt niet echt serieus genomen.
Ik heb nu een ziektewetuitkering, en moet binnenkort bij een verzekeringsarts op gesprek komen. Wat ik daar moet verwachten weet ik niet. Ik ben een beetje bang ervoor.
Ik ben wel aan het solliciteren gegaan, een voor mijn droombaan als secretaresse! Ik heb donderdag een 2e gesprek. Ik weet niet of het slim is om nu te gaan solliciteren, maar goed.
Daarnaast heb ik het gevoel dat ik faal, in alles. Als collega, dochter, partner, teamgenoot, huisvrouw...
pff zit ik toch weer te janken achter de compu..
hey Anzj,
Je bent geen slechte collega, geen slechte dochter, geen slechte partner en geen slechte teamgenoot, Je bent jezelf alleen een beetje vergeten de laatste tijd.
Moet je goed onthouden hoor!! Deze mensen houden echt van je zoals je bent. Je bent echt de moeite waard!
Even een dikke voor jou.
Ik snap wel wat je bedoeld, ook ik schaamde me (soms nog steeds een beetje), maar tegelijkertijd heb ik gemerkt dat ik helemaal niet perfect hoef te zijn. Mensen vinden me leuk om wie ik ben. Niet om de rol die ik vervul. Was voor mij een hele openbaring.
Wat goed dat je aan het solliciteren bent gegaan en een 2e gesprek zelfs. Das toch hartstikke knap? Of het slim is om te doen kan jij alleen zeggen. Voelt het goed? Voel je je op je gemak bij het bedrijf of de organisatie?
Leuk dat je je droom najaagt. Volgens mij is er niets belangrijkers.
Enneh... als jij al fulltime werkt, dan hoef je ook niet nog eens fulltime het huishouden te doen. Daar sta je dan niet alleen voor. Dan zou je nl twee banen draaien. En dat is heel zwaar.
Ik ben zelf nog niet bij een verzekeringsarts geweest, dus kan je daar niet mee helpen. Misschien een van de andere vrouwen?
Wat deed je trouwens in je oude werk. Had je wel een redelijk vast iets als uitzendkracht?
Wat een heftige verhalen allemaal hier zeg..
Ik herken mezelf in de meeste gevallen wel. Ik ben inderdaad naar de huisarts geweest, en die heeft me ook meteen doorverwezen naar de psych, welke ik nu wekelijks moet bezoeken.
Ik zit ziek thuis, en schaam me daar eigenlijk voor. Ik wil ook niet meer terug naar mijn oude werk. Ik vrees dat dat ook niet kan. Ik ben uitzendkracht en wordt niet echt serieus genomen.
Ik heb nu een ziektewetuitkering, en moet binnenkort bij een verzekeringsarts op gesprek komen. Wat ik daar moet verwachten weet ik niet. Ik ben een beetje bang ervoor.
Ik ben wel aan het solliciteren gegaan, een voor mijn droombaan als secretaresse! Ik heb donderdag een 2e gesprek. Ik weet niet of het slim is om nu te gaan solliciteren, maar goed.
Daarnaast heb ik het gevoel dat ik faal, in alles. Als collega, dochter, partner, teamgenoot, huisvrouw...
pff zit ik toch weer te janken achter de compu..
hey Anzj,
Je bent geen slechte collega, geen slechte dochter, geen slechte partner en geen slechte teamgenoot, Je bent jezelf alleen een beetje vergeten de laatste tijd.
Moet je goed onthouden hoor!! Deze mensen houden echt van je zoals je bent. Je bent echt de moeite waard!
Even een dikke voor jou.
Ik snap wel wat je bedoeld, ook ik schaamde me (soms nog steeds een beetje), maar tegelijkertijd heb ik gemerkt dat ik helemaal niet perfect hoef te zijn. Mensen vinden me leuk om wie ik ben. Niet om de rol die ik vervul. Was voor mij een hele openbaring.
Wat goed dat je aan het solliciteren bent gegaan en een 2e gesprek zelfs. Das toch hartstikke knap? Of het slim is om te doen kan jij alleen zeggen. Voelt het goed? Voel je je op je gemak bij het bedrijf of de organisatie?
Leuk dat je je droom najaagt. Volgens mij is er niets belangrijkers.
Enneh... als jij al fulltime werkt, dan hoef je ook niet nog eens fulltime het huishouden te doen. Daar sta je dan niet alleen voor. Dan zou je nl twee banen draaien. En dat is heel zwaar.
Ik ben zelf nog niet bij een verzekeringsarts geweest, dus kan je daar niet mee helpen. Misschien een van de andere vrouwen?
Wat deed je trouwens in je oude werk. Had je wel een redelijk vast iets als uitzendkracht?
woensdag 9 juli 2008 om 17:50
Wat jullie schrijven herken ik ook wel. Mijn vriend zegt regelmatig wat hij allemaal geweldig aan me vind en dat vind ik leuk om te horen maar ik geloof hem niet. In die zin, verstandelijk weet ik dat ik bepaalde dingen wel goed doe/kan/zie maar ik voel het niet zo. herkennen jullie dit en....wat moet ik hiermee? Hoe komen mijn gevoel en verstand op 1 lijn?
woensdag 9 juli 2008 om 19:10
Hee meiden,
bedankt voor jullie antwoorden weer... Ik heb geen partner, wel vrienden waar ik steun aan heb. En eerlijk gezegd zou ik nu heel graag wel een vriend hebben, en denk ik erg vaak "daar ben ik gewoon niet leuk genoeg voor". Nouja, dat soort negatieve gedachten heb ik nu wel vaker.
(ik mail trouwens wel met een volgens mij best leuke jongen... Had hem een paar weken terug gemaild, na veel te lang geen bericht van mijn kant, wat er aan de hand was. Sindsdien is het contact veel diepgaander geworden, waar ik bang voor was, dat hij af zou knappen, is niet gebeurd. Maar dat even off topic)
Eranma, ik ben via de huisarts doorverwezen naar een hartcoherentie cursus. Da's vijf keer, gaat over signalen van je lichaam herkennen en op tijd jezelf weer tot rust brengen. Ik ben er pas één keer geweest, dat was een fijne intake en goede oefeningen. Ik wil me denk ik daarna ook naar een psycholoog laten doorverwijzen, dit is heel fysiek, maar ik wil ook al m'n vragen en twijfels voorleggen. Ik vind het moeilijk niet teveel te twijfelen, ik denk voortdurend "heb ik hier wel genoeg aan", maar ik mag van mezelf even niet meer twijfelen, dat brengt alleen maar onrust.
Liselotte, gelukkig begint het schooljaar nu nog niet. Ik heb ook gelukkig al wat ideeën gekregen voor die klas, hoe ik ze aan kan pakken, heb dat ook allemaal al op papier staan. Mijn eerste reactie op jouw post was "ja, dat kán niet, die klas geen lesgeven". Maar er staat nog niks vast. In de laatste week voor het nieuwe schooljaar heb ik een afspraak met de directeur over hoe verder. Dus niks 'moet', al kan ik dat nog niet echt accepteren.
Verder gaat het vandaag best goed. Ik heb af en toe goede lesideeën, waarmee ik wat meer rust in m'n lessen kan krijgen. Studeren gaat goed, wanneer ik niet teveel doe, en stop zolang ik nog energie heb.
Vandaag heb ik een best grote stap genomen: ik heb twee van mijn pianoleerlingen verteld dat ik na de vakantie wil stoppen. Ik was er stiknerveus voor (wat zullen ze denken, wat zullen ze zeggen?), maar voel me nu erg opgelucht. Toen leerling nummer 2 zei dat ze het helemaal begreep, schoot ik vol, ze reageerde zo lief... Nog 3 leerlingen te gaan, dan heb ik ze allemaal afgezegd. Voelt ook wel als een beetje acceptatie. Ik kan dat gewoon niet erbij doen. En niemand vindt dat raar.
Anzj, Je bent geen slechte collega en geen slechte moeder... Liselotte heeft het heel mooi verwoord hierboven, maar ze heeft helemaal gelijk. Je hebt gewoon te lang teveel van jezelf gevraagd, en dat breekt je nu op...
Wat voor werk zou je willen doen? En wanneer heb je je gesprek? Lijkt me dat uitzendwerk erg stressvol kan zijn trouwens, zat je veel op verschillende werkplekken?
bedankt voor jullie antwoorden weer... Ik heb geen partner, wel vrienden waar ik steun aan heb. En eerlijk gezegd zou ik nu heel graag wel een vriend hebben, en denk ik erg vaak "daar ben ik gewoon niet leuk genoeg voor". Nouja, dat soort negatieve gedachten heb ik nu wel vaker.
(ik mail trouwens wel met een volgens mij best leuke jongen... Had hem een paar weken terug gemaild, na veel te lang geen bericht van mijn kant, wat er aan de hand was. Sindsdien is het contact veel diepgaander geworden, waar ik bang voor was, dat hij af zou knappen, is niet gebeurd. Maar dat even off topic)
Eranma, ik ben via de huisarts doorverwezen naar een hartcoherentie cursus. Da's vijf keer, gaat over signalen van je lichaam herkennen en op tijd jezelf weer tot rust brengen. Ik ben er pas één keer geweest, dat was een fijne intake en goede oefeningen. Ik wil me denk ik daarna ook naar een psycholoog laten doorverwijzen, dit is heel fysiek, maar ik wil ook al m'n vragen en twijfels voorleggen. Ik vind het moeilijk niet teveel te twijfelen, ik denk voortdurend "heb ik hier wel genoeg aan", maar ik mag van mezelf even niet meer twijfelen, dat brengt alleen maar onrust.
Liselotte, gelukkig begint het schooljaar nu nog niet. Ik heb ook gelukkig al wat ideeën gekregen voor die klas, hoe ik ze aan kan pakken, heb dat ook allemaal al op papier staan. Mijn eerste reactie op jouw post was "ja, dat kán niet, die klas geen lesgeven". Maar er staat nog niks vast. In de laatste week voor het nieuwe schooljaar heb ik een afspraak met de directeur over hoe verder. Dus niks 'moet', al kan ik dat nog niet echt accepteren.
Verder gaat het vandaag best goed. Ik heb af en toe goede lesideeën, waarmee ik wat meer rust in m'n lessen kan krijgen. Studeren gaat goed, wanneer ik niet teveel doe, en stop zolang ik nog energie heb.
Vandaag heb ik een best grote stap genomen: ik heb twee van mijn pianoleerlingen verteld dat ik na de vakantie wil stoppen. Ik was er stiknerveus voor (wat zullen ze denken, wat zullen ze zeggen?), maar voel me nu erg opgelucht. Toen leerling nummer 2 zei dat ze het helemaal begreep, schoot ik vol, ze reageerde zo lief... Nog 3 leerlingen te gaan, dan heb ik ze allemaal afgezegd. Voelt ook wel als een beetje acceptatie. Ik kan dat gewoon niet erbij doen. En niemand vindt dat raar.
Anzj, Je bent geen slechte collega en geen slechte moeder... Liselotte heeft het heel mooi verwoord hierboven, maar ze heeft helemaal gelijk. Je hebt gewoon te lang teveel van jezelf gevraagd, en dat breekt je nu op...
Wat voor werk zou je willen doen? En wanneer heb je je gesprek? Lijkt me dat uitzendwerk erg stressvol kan zijn trouwens, zat je veel op verschillende werkplekken?
donderdag 10 juli 2008 om 10:33
hoi allemaal,
@eranma, @muziekmeisje, ik heb nu een oefening die ik moet doen om mijn zelfvertrouwen te vergroten. En het werkt.
Ik moest eerst 20 minuten lang op schrijven wat ik goed aan mezelf vind. Dat is best moeilijk. Vervolgens heb ik moeten vragen aan twee mensen die mij goed kennen of zij 15 minuten lang alleen maar positieve punten willen opnoemen.
Vanuit deze lijsten moet ik een kaartje maken met positieve punten en die moet ik elke dag doorlezen en ergens ophangen waar ik vaak kom.
Het werkt echt heel goed.
@anzj, gaat alles goed met je?
@eranma, @muziekmeisje, ik heb nu een oefening die ik moet doen om mijn zelfvertrouwen te vergroten. En het werkt.
Ik moest eerst 20 minuten lang op schrijven wat ik goed aan mezelf vind. Dat is best moeilijk. Vervolgens heb ik moeten vragen aan twee mensen die mij goed kennen of zij 15 minuten lang alleen maar positieve punten willen opnoemen.
Vanuit deze lijsten moet ik een kaartje maken met positieve punten en die moet ik elke dag doorlezen en ergens ophangen waar ik vaak kom.
Het werkt echt heel goed.
@anzj, gaat alles goed met je?
donderdag 10 juli 2008 om 10:51
Hey dames,
even een berichtje van mij. Hier gaat het prima, ben druk op zoek naar andere baan. Heb ook mijn huidige baan opgezegd en voelde alsof een last van m'n schouders viel. Verder erg veel positieve reacties gehad op mijn cv, gesprekken etc, dus dat heeft me een zelfvertrouwenboost gegeven.
Volgens mij ben ik zo goed als helemaal uit m'n bo. Het kan dus, echt waar. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en wil jullie bedanken voor de steun in de afgelopen maanden!
Liefs,
Jooles
even een berichtje van mij. Hier gaat het prima, ben druk op zoek naar andere baan. Heb ook mijn huidige baan opgezegd en voelde alsof een last van m'n schouders viel. Verder erg veel positieve reacties gehad op mijn cv, gesprekken etc, dus dat heeft me een zelfvertrouwenboost gegeven.
Volgens mij ben ik zo goed als helemaal uit m'n bo. Het kan dus, echt waar. Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte en wil jullie bedanken voor de steun in de afgelopen maanden!
Liefs,
Jooles
donderdag 10 juli 2008 om 11:01
Hee allemaal!
Het gaat nog steeds niet lekker met mij. Ik heb inmiddels voor mezelf besloten dat ik niet terug wil naar mijn oude baan. ik zit er gewoon niet op mijn plek en wordt er alleen maar onzeker door.
Ik heb inmiddels 2 gesprekken achter de rug, waarvan ik bij een bedrijf ben aangenomen, en bij de ander heb ik vanmorgen een 2e gesprek gehad en ik maakte een goede kans,
Dit heeft me een boost van energie gegeven, erg lekker dus.
Voorlopig blijf ik nog wel even in de ziektewet, bij beide functies heb ik de mogelijkheid om na de zomer de beginnen.
Eerst fijn aan mezelf werken dus.
Mijn oude functie was een administratieve functie, maar in werkelijkheid bleek dat ik alles moest regelen. Niet echt fijn dus. Nu heb ik gesolliciteerd secretariele functies.
Jooles, super!!!!
Muziekmeisje, wat een opluchting moet dat zijn. Super dat je het aandurfde. Dat wilt toch ook wel iets positiefs over jezelf zeggen!
Ik heb overigens ook cognitieve gedragstherapie. Ik moet mijn gedachten opschrijven en dan erbij zetten wat er gebeurde, wat ik dacht, hoe ik me voelde en hoe ik me gedroeg daarna. Daarna moet ik gaan relativeren, dus kijken hoe reeel is die gedachte. Best pittig, je houdt jezelf een spiegel voor.
Ik ben ook van plan om een dagboekje te gaan bij houden. Wie doet dat nog meer?
Het gaat nog steeds niet lekker met mij. Ik heb inmiddels voor mezelf besloten dat ik niet terug wil naar mijn oude baan. ik zit er gewoon niet op mijn plek en wordt er alleen maar onzeker door.
Ik heb inmiddels 2 gesprekken achter de rug, waarvan ik bij een bedrijf ben aangenomen, en bij de ander heb ik vanmorgen een 2e gesprek gehad en ik maakte een goede kans,
Dit heeft me een boost van energie gegeven, erg lekker dus.
Voorlopig blijf ik nog wel even in de ziektewet, bij beide functies heb ik de mogelijkheid om na de zomer de beginnen.
Eerst fijn aan mezelf werken dus.
Mijn oude functie was een administratieve functie, maar in werkelijkheid bleek dat ik alles moest regelen. Niet echt fijn dus. Nu heb ik gesolliciteerd secretariele functies.
Jooles, super!!!!
Muziekmeisje, wat een opluchting moet dat zijn. Super dat je het aandurfde. Dat wilt toch ook wel iets positiefs over jezelf zeggen!
Ik heb overigens ook cognitieve gedragstherapie. Ik moet mijn gedachten opschrijven en dan erbij zetten wat er gebeurde, wat ik dacht, hoe ik me voelde en hoe ik me gedroeg daarna. Daarna moet ik gaan relativeren, dus kijken hoe reeel is die gedachte. Best pittig, je houdt jezelf een spiegel voor.
Ik ben ook van plan om een dagboekje te gaan bij houden. Wie doet dat nog meer?
donderdag 10 juli 2008 om 11:10
@anzj, wat klinkt dat goed! Dus je kunt waarschijnlijk na de vakantie beginnen daar, wat lekker... Dan hebben we zo'n beetje dezelfde "tijdslijn" in ons hoofd. Ik zeg in ons hoofd, want ik ben er nog wel teveel mee bezig dat ik na de vakantie gewoon hersteld wil zijn. Punt. Maar goed, als ik kijk hoe het nu gaat, denk ik eigenlijk wel dat dat lukt.
Bedankt! Ik moet nog 3 leerlingen mailen, maar dat gaat ook wel lukken. Het voelt zo goed, ik heb deze twee leerlingen nu nog maar 2 lessen, dan is het klaar!
Trouwens echt knap dat je je nu in de sollicitaties hebt gestort. Gaf het veel druk, of valt dat mee? Ik kan me voorstellen dat je ook opgelucht bent omdat je niet terug hoeft naar je oude baan.
Ik heb trouwens een dagboekje, maar ik ben eigenlijk niet zo schrijverig, met pen dan. Om echt te gaan zitten en opschrijven hoe ik me voel, vind ik lastig. Soms ga ik in de HEMA zitten met een grote cappuccino en m'n boekje, en ga ik schrijven. Gisteren heb ik trouwens al m'n posts op dit topic uitgeprint en ingeplakt, da's eigenlijk hetzelfde idee. Ik vond het heel fijn sommige posts en reacties even rustig terug te lezen, dus ik ga daar zeker ook mee door.
(ik heb een heel erg kitcherig bloemerig opschrijfboekje gekocht, dat vond ik vroeger heel leuk, en ik word nu ook helemaal blij van de bloemetjes en het gekleurde lintje...)
@jooles, ik heb weinig van je gelezen, maar super zeg! Bemoedigend ook om te lezen.
Bedankt! Ik moet nog 3 leerlingen mailen, maar dat gaat ook wel lukken. Het voelt zo goed, ik heb deze twee leerlingen nu nog maar 2 lessen, dan is het klaar!
Trouwens echt knap dat je je nu in de sollicitaties hebt gestort. Gaf het veel druk, of valt dat mee? Ik kan me voorstellen dat je ook opgelucht bent omdat je niet terug hoeft naar je oude baan.
Ik heb trouwens een dagboekje, maar ik ben eigenlijk niet zo schrijverig, met pen dan. Om echt te gaan zitten en opschrijven hoe ik me voel, vind ik lastig. Soms ga ik in de HEMA zitten met een grote cappuccino en m'n boekje, en ga ik schrijven. Gisteren heb ik trouwens al m'n posts op dit topic uitgeprint en ingeplakt, da's eigenlijk hetzelfde idee. Ik vond het heel fijn sommige posts en reacties even rustig terug te lezen, dus ik ga daar zeker ook mee door.
(ik heb een heel erg kitcherig bloemerig opschrijfboekje gekocht, dat vond ik vroeger heel leuk, en ik word nu ook helemaal blij van de bloemetjes en het gekleurde lintje...)
@jooles, ik heb weinig van je gelezen, maar super zeg! Bemoedigend ook om te lezen.
donderdag 10 juli 2008 om 11:19
hoi allemaal,
wat leuk dat we nu allemaal even online zijn. (ok, bijna allemaal)
Ik heb een gedachteboekje. Een heel mooi boekje die in elke tas pakt en waar ik losse gedachten in opschrijf. En ook ik ga vaak even zitten en ergens koffie drinken om wat te schrijven. Soms schrijf ik helemaal niets maar laat ik mijn gedachte alleen maar dwalen. Dat vind ik ook al heerlijk.
Ik schrijf ook alleen maar positieve dingen op of ideeen die ik heb. Daar heb ik veel behoefte aan.
Ik merk wel aan mijn boekje wanneer ik me goed voel. Aan het begin kwam er namelijk heel lang niets in, ik was gewoon niet in staat mijn gedachte de vrije loop te laten gaan. Dat gaat gelukkig steeds beter.
wat leuk dat we nu allemaal even online zijn. (ok, bijna allemaal)
Ik heb een gedachteboekje. Een heel mooi boekje die in elke tas pakt en waar ik losse gedachten in opschrijf. En ook ik ga vaak even zitten en ergens koffie drinken om wat te schrijven. Soms schrijf ik helemaal niets maar laat ik mijn gedachte alleen maar dwalen. Dat vind ik ook al heerlijk.
Ik schrijf ook alleen maar positieve dingen op of ideeen die ik heb. Daar heb ik veel behoefte aan.
Ik merk wel aan mijn boekje wanneer ik me goed voel. Aan het begin kwam er namelijk heel lang niets in, ik was gewoon niet in staat mijn gedachte de vrije loop te laten gaan. Dat gaat gelukkig steeds beter.
donderdag 10 juli 2008 om 11:34
donderdag 10 juli 2008 om 12:27
Wat een gezeur was dat he? Ik vond het juist een heel goed idee van je. En knap ook dat je hulp vraagt. Dat vind ik zelf altijd moeilijk. Maar ik kan me zo voorstellen dat die eerste reacties wel even schrikken waren. Je reageerde er trouwens wel goed op.
Ik denk dat zij gewoon niet weten dat jij juist een grondige voorbereiding wil, en alles goed wil doen. Je hebt ook mensen die zich er makkelijk van af maken door andere het te laten doen. Ik denk dat ze dachten dat jij ook zo was.
Ik vond het heel goed dat je liet zien dat je wel degelijk al had voorbereid doordat je noemde wat je allemaal al had gedaan.
Je ziet ook nu dat er veel meer mensen zijn die je steunen en met je meedenken. En je hebt zelfs iemand die vond dat je een goede muziekjuf was. Die zou ik in je zak steken!
Ik denk dat zij gewoon niet weten dat jij juist een grondige voorbereiding wil, en alles goed wil doen. Je hebt ook mensen die zich er makkelijk van af maken door andere het te laten doen. Ik denk dat ze dachten dat jij ook zo was.
Ik vond het heel goed dat je liet zien dat je wel degelijk al had voorbereid doordat je noemde wat je allemaal al had gedaan.
Je ziet ook nu dat er veel meer mensen zijn die je steunen en met je meedenken. En je hebt zelfs iemand die vond dat je een goede muziekjuf was. Die zou ik in je zak steken!
donderdag 10 juli 2008 om 12:37
quote:Liselotte4 schreef op 10 juli 2008 @ 12:30:
Hey muziekmeisje,
Ik vond je reactie helemaal niet fel hoor! Alleen maar heel menselijk en eerlijk. Ik zou precies hetzelfde hebben.
Daar heb ik nog een beetje last van... 2 pagina's vol complimentjes en goede ideeën, en ik blijf "hangen" op de boter-opmerking... Is intussen wel aardig weggezakt hoor, vooral omdat ik heerlijk liedjes zit te downloaden en teksten zit te lezen...
En dan het idee... straks zijn m'n boekjes klaar. Eén boekje met liedjes, ééntje met speelstukjes. Wat nou lessen plannen? Boekjes uit de kast trekken en gewoon lekker zingen en spelen. Ik heb snel het idee dat ik me er dan te "makkelijk" vanaf maak, alsof een les pas goed is wanneer het organisatorisch ingewikkeld is, en wanneer ik 5 verschillende werkvormen gebruik. Moet ik me eens overheen zetten, gewoon zingen en spelen, prima.
Hey muziekmeisje,
Ik vond je reactie helemaal niet fel hoor! Alleen maar heel menselijk en eerlijk. Ik zou precies hetzelfde hebben.
Daar heb ik nog een beetje last van... 2 pagina's vol complimentjes en goede ideeën, en ik blijf "hangen" op de boter-opmerking... Is intussen wel aardig weggezakt hoor, vooral omdat ik heerlijk liedjes zit te downloaden en teksten zit te lezen...
En dan het idee... straks zijn m'n boekjes klaar. Eén boekje met liedjes, ééntje met speelstukjes. Wat nou lessen plannen? Boekjes uit de kast trekken en gewoon lekker zingen en spelen. Ik heb snel het idee dat ik me er dan te "makkelijk" vanaf maak, alsof een les pas goed is wanneer het organisatorisch ingewikkeld is, en wanneer ik 5 verschillende werkvormen gebruik. Moet ik me eens overheen zetten, gewoon zingen en spelen, prima.
donderdag 10 juli 2008 om 12:59
quote:muziekmeisje schreef op 10 juli 2008 @ 12:37:
[...]
Daar heb ik nog een beetje last van... 2 pagina's vol complimentjes en goede ideeën, en ik blijf "hangen" op de boter-opmerking... Is intussen wel aardig weggezakt hoor, vooral omdat ik heerlijk liedjes zit te downloaden en teksten zit te lezen...
Erg he? Mens zijn? Ik zou dat ook hebben. Het is zo moeilijk los te laten. Wel straks even op de goede dingen concentreren. Je bent een goede muziekjuf!
En dan het idee... straks zijn m'n boekjes klaar. Eén boekje met liedjes, ééntje met speelstukjes. Wat nou lessen plannen? Boekjes uit de kast trekken en gewoon lekker zingen en spelen. Ik heb snel het idee dat ik me er dan te "makkelijk" vanaf maak, alsof een les pas goed is wanneer het organisatorisch ingewikkeld is, en wanneer ik 5 verschillende werkvormen gebruik. Moet ik me eens overheen zetten, gewoon zingen en spelen, prima.
ha,ha, dat heb ik precies hetzelfde. Ik heb er heel erg aan moeten wennen dat als iets makkelijk gaat het niet hoeft te betekenen dat ik lui ben. Sterker nog, het betekent vaak dat je iets doet wat je goed hebt voorbereid en waar je goed in bent.
Ook in dit geval houdt het in dat je gewoon een goede voorbereiding hebt. Je bent nu nl al bezig met je lessen voor volgend jaar en door de inspanning nu, kan jij straks echt relaxt lesgeven. En ook tijdens het lesgeven zal het goed gaan door je ervaring (je leert steeds meer) en door je kennis van en passie voor muziek.
Ik vind juist dat je het echt goed en serieus aanpakt.
Mij werd tijdens een assement verteld dat ik moet leren genieten van het werk dat ik doe. En als ik dat voor elkaar krijg dat ik juist veel effectiever ben.
Herken jij dat ook? Ik heb het idee dat ik een beetje hetzelfde bij jou zie.
[...]
Daar heb ik nog een beetje last van... 2 pagina's vol complimentjes en goede ideeën, en ik blijf "hangen" op de boter-opmerking... Is intussen wel aardig weggezakt hoor, vooral omdat ik heerlijk liedjes zit te downloaden en teksten zit te lezen...
Erg he? Mens zijn? Ik zou dat ook hebben. Het is zo moeilijk los te laten. Wel straks even op de goede dingen concentreren. Je bent een goede muziekjuf!
En dan het idee... straks zijn m'n boekjes klaar. Eén boekje met liedjes, ééntje met speelstukjes. Wat nou lessen plannen? Boekjes uit de kast trekken en gewoon lekker zingen en spelen. Ik heb snel het idee dat ik me er dan te "makkelijk" vanaf maak, alsof een les pas goed is wanneer het organisatorisch ingewikkeld is, en wanneer ik 5 verschillende werkvormen gebruik. Moet ik me eens overheen zetten, gewoon zingen en spelen, prima.
ha,ha, dat heb ik precies hetzelfde. Ik heb er heel erg aan moeten wennen dat als iets makkelijk gaat het niet hoeft te betekenen dat ik lui ben. Sterker nog, het betekent vaak dat je iets doet wat je goed hebt voorbereid en waar je goed in bent.
Ook in dit geval houdt het in dat je gewoon een goede voorbereiding hebt. Je bent nu nl al bezig met je lessen voor volgend jaar en door de inspanning nu, kan jij straks echt relaxt lesgeven. En ook tijdens het lesgeven zal het goed gaan door je ervaring (je leert steeds meer) en door je kennis van en passie voor muziek.
Ik vind juist dat je het echt goed en serieus aanpakt.
Mij werd tijdens een assement verteld dat ik moet leren genieten van het werk dat ik doe. En als ik dat voor elkaar krijg dat ik juist veel effectiever ben.
Herken jij dat ook? Ik heb het idee dat ik een beetje hetzelfde bij jou zie.
zaterdag 12 juli 2008 om 11:18
@ Liselotte, bedankt... Ik zit nu heerlijk op de fiets liedjes te zingen, teksten op te zoeken, echt leuk.
Jij gaat na de vakantie met een nieuwe baan starten, toch? Weet je al of je fulltime kunt en wilt starten?
Da's wel een rake opmerking, leren genieten van het werk dat ik doe. Ik geniet achteraf (als iets goed ging, leuk ging), maar tijdens het lesgeven ben ik vooral vooruit aan het kijken. Zodra de leerlingen iets kunnen, denk ik aan "what's next", ik sta er niet echt bij stil. Soms als ik zing met een klas, kan ik wel even denken "wauw, dit is leuk". Maar da's niet vaak. Terwijl het wel vaak leuk is...
Mijn pianodocent zei ook eens "je studeert altijd alsof je bang bent dat je later geen tijd hebt". Een soort van permanent vooruit werken, want oh oh, misschien heb ik het over 2 weken wel heel druk. Kan ik beter nu alvast wat extra's doen. Dan kan ik het over een tijdje rustiger aan doen.
Maar gek genoeg komt "over een tijdje" dan nooit...
Gisteren heb ik echt een fijne sessie bij mijn peut gehad. Ik heb mijn twijfels gespuid (is dat letten op stress enzo, niet gewoon symptoombestrijding, een manier om toch teveel te kunnen blijven doen), daar hebben we goed over gepraat. Ik heb weer een oefening mee om stress te signaleren in m'n lichaam. Mijn belangrijkste pieker vraag is nu "is het niet objectief teveel". En daar 'mag' ik niet meer de hele dag mee bezig zijn, alleen op vaste momenten.
Wat doen jullie als je merkt dat je aan het piekeren/malen slaat? Bij mij werkt het nog het beste om te gaan sporten, maar dat kan niet altijd. Mezelf toespreken kan ook wel, maar werkt minder goed. Hoe doen jullie dat? En lukt dat, niet piekeren?
(ik heb toch af en toe het "denk niet aan een roze olifant" idee)
@anzj, hoe is het nu?
@eranma, je had foto's laten maken, toch? Goed gegaan?
Jij gaat na de vakantie met een nieuwe baan starten, toch? Weet je al of je fulltime kunt en wilt starten?
Da's wel een rake opmerking, leren genieten van het werk dat ik doe. Ik geniet achteraf (als iets goed ging, leuk ging), maar tijdens het lesgeven ben ik vooral vooruit aan het kijken. Zodra de leerlingen iets kunnen, denk ik aan "what's next", ik sta er niet echt bij stil. Soms als ik zing met een klas, kan ik wel even denken "wauw, dit is leuk". Maar da's niet vaak. Terwijl het wel vaak leuk is...
Mijn pianodocent zei ook eens "je studeert altijd alsof je bang bent dat je later geen tijd hebt". Een soort van permanent vooruit werken, want oh oh, misschien heb ik het over 2 weken wel heel druk. Kan ik beter nu alvast wat extra's doen. Dan kan ik het over een tijdje rustiger aan doen.
Maar gek genoeg komt "over een tijdje" dan nooit...
Gisteren heb ik echt een fijne sessie bij mijn peut gehad. Ik heb mijn twijfels gespuid (is dat letten op stress enzo, niet gewoon symptoombestrijding, een manier om toch teveel te kunnen blijven doen), daar hebben we goed over gepraat. Ik heb weer een oefening mee om stress te signaleren in m'n lichaam. Mijn belangrijkste pieker vraag is nu "is het niet objectief teveel". En daar 'mag' ik niet meer de hele dag mee bezig zijn, alleen op vaste momenten.
Wat doen jullie als je merkt dat je aan het piekeren/malen slaat? Bij mij werkt het nog het beste om te gaan sporten, maar dat kan niet altijd. Mezelf toespreken kan ook wel, maar werkt minder goed. Hoe doen jullie dat? En lukt dat, niet piekeren?
(ik heb toch af en toe het "denk niet aan een roze olifant" idee)
@anzj, hoe is het nu?
@eranma, je had foto's laten maken, toch? Goed gegaan?
zaterdag 12 juli 2008 om 11:20
zaterdag 12 juli 2008 om 12:00
Hoi meiden, mijn foto's waren op zich goed.
Dat van die positieve dingen opschrijven over je zelf en dat ook andere mensen laten doen, heb ik ook tijdens mijn therapie moeten doen.
Ik ben mezelf wel meer bewust van mijn gedachten, merk nu ook wat bewuster wanneer ik gedachten heb met betrekking tot het half lege glas ipv half volle glas. herkennen jullie dat ook?
Dat van die positieve dingen opschrijven over je zelf en dat ook andere mensen laten doen, heb ik ook tijdens mijn therapie moeten doen.
Ik ben mezelf wel meer bewust van mijn gedachten, merk nu ook wat bewuster wanneer ik gedachten heb met betrekking tot het half lege glas ipv half volle glas. herkennen jullie dat ook?
zaterdag 12 juli 2008 om 15:37
Zo, even een dikke dip. Ik voel me alleen, eenzaam, en moedeloos. Niks lijkt goed te gaan.
Een dikke vette dip in mijn relatie. Ik zie het even allemaal niet meer zitten, en kan alleen maar huilen.
Sorry voor deze korte ego-post, maar het moet even van me af.
Ik zou mee gaan naar het honkballen van mijn vriend, om te kijken. Had ik hem belooft, maar ik kon me er weer eens niet toe zetten om daar onder de mensen te komen. Ik voel me nu helemaal schuldig en hij is gehaast weggegaan...
Een dikke vette dip in mijn relatie. Ik zie het even allemaal niet meer zitten, en kan alleen maar huilen.
Sorry voor deze korte ego-post, maar het moet even van me af.
Ik zou mee gaan naar het honkballen van mijn vriend, om te kijken. Had ik hem belooft, maar ik kon me er weer eens niet toe zetten om daar onder de mensen te komen. Ik voel me nu helemaal schuldig en hij is gehaast weggegaan...
zaterdag 12 juli 2008 om 16:30
Anzj, dikke knuffel... Klote joh. Heeft je vriend een beetje begrip voor je, kun je je verhaal bij hem kwijt? Je schrijft over een dip, heb je wel steun aan hem?
Hee, voel je nu niet schuldig dat je niet mee bent met je vriend hoor. Je kan gewoon nu niet, je hebt echt geen energie, het is niet dat je niet wil. Dat begrijpt hij vast wel (mss niet nu, maar later vast wel). Hij wil ook niet dat je je heel erg ongemakkelijk voelt en weg wilt bij die wedstrijd. Probeer lief voor jezelf te zijn, vroeg naar bed, als je dat wilt, rustig muziekje, iets waar je door kunt ontspannen. En bedenk wat er allemaal wel goed gaat, je had toch die gesprekken voor een andere baan, die gingen toch heel goed?
Sterkte meid... Schrijf het hier lekker van je af, als je dat wilt...
Hee, voel je nu niet schuldig dat je niet mee bent met je vriend hoor. Je kan gewoon nu niet, je hebt echt geen energie, het is niet dat je niet wil. Dat begrijpt hij vast wel (mss niet nu, maar later vast wel). Hij wil ook niet dat je je heel erg ongemakkelijk voelt en weg wilt bij die wedstrijd. Probeer lief voor jezelf te zijn, vroeg naar bed, als je dat wilt, rustig muziekje, iets waar je door kunt ontspannen. En bedenk wat er allemaal wel goed gaat, je had toch die gesprekken voor een andere baan, die gingen toch heel goed?
Sterkte meid... Schrijf het hier lekker van je af, als je dat wilt...
zaterdag 12 juli 2008 om 16:57
Heb ook even een rot dag vandaag. Ook ruzie met mijn vriend. Het gaat helemaal niet goed. Ben de hele dag al aan het huilen, zit onder de stressbulten en heb weer buikpijn. Bah... hij zou mij vandaag helpen pakken voor Onze vakantie. Heeft nog niets gedaan. Ja, brak in bed gelegen de hele dag terwijl die beloofd had te helpen. Ik had me verheugd op een gezellig dag samen, lekker samen voorbereiden, de laatste inkopen doen, maar de alchol gister was blijkbaar belangrijker voor hem. Ik baal er zo van.
Waarschijnlijk neem ik alles even veel te zwaar op. Maar ik voel me gewoon niet fijn.
Waarschijnlijk neem ik alles even veel te zwaar op. Maar ik voel me gewoon niet fijn.
zondag 13 juli 2008 om 20:32
Ik lees net je post nog, Liselotte... Vervelend dat je gisteren zo'n rotdag had, is dat vandaag een beetje goedgekomen? Heeft je vriend nog een beetje meegeholpen? Wel lekker nu even uitwaaien, tot rust komen enzo..
Misschien lees je dit pas na terugkomst... In dat geval, hoe was het, ben je bruin geworden, tot rust gekomen?
Misschien lees je dit pas na terugkomst... In dat geval, hoe was het, ben je bruin geworden, tot rust gekomen?
zondag 13 juli 2008 om 23:50
