Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 9 november 2008 om 17:33
hallo allemaal,
Hiltje, wat goed dat je alles voor jezelf al zo duidelijk hebt. Weet je al waarom je zo hard werkt? Doe je dat uit onzekerheid (bang dat je anders niet goed genoeg bent) of om erkenning te krijgen?
miepie, ben je al bezig met een behandeling (cognitieve gedragstherapie of zo?) helpt erg goed om juist de aard van het beestje te veranderen. Je zegt wel dat dat niet te veranderen is, maar dat is niet waar. Het wordt wel vaak als excuus aangedragen om in de slachtoffer rol te blijven.
Klinkt misschien te hard. - sorry - maar het helpt je juist om je leven weer terug te pakken.
Hiltje, wat goed dat je alles voor jezelf al zo duidelijk hebt. Weet je al waarom je zo hard werkt? Doe je dat uit onzekerheid (bang dat je anders niet goed genoeg bent) of om erkenning te krijgen?
miepie, ben je al bezig met een behandeling (cognitieve gedragstherapie of zo?) helpt erg goed om juist de aard van het beestje te veranderen. Je zegt wel dat dat niet te veranderen is, maar dat is niet waar. Het wordt wel vaak als excuus aangedragen om in de slachtoffer rol te blijven.
Klinkt misschien te hard. - sorry - maar het helpt je juist om je leven weer terug te pakken.
zondag 9 november 2008 om 19:57
hoi allemaal,
even kort van mijn kant. Ik heb van het weekend 3 optredens gehad (muziek), ben nu kapot, en 'moet' morgen weer voor de klas. Even geen zin en heel moe dus, maar wel m'n eigen schuld. Door die vermoeidheid heb ik ook moeite niet te piekeren, ik zit ook het hele weekend al te malen over een klas die ik lesgeef. Terwijl ik wel weet dat dat niet nodig en niet nuttig is. Maar nu kan ik het even niet stopzetten, eerst eens bijslapen.
Ik ben het met Liselotte eens. De aard van het beestje kun je juist wel veranderen. Ik merk dat ik, doordat ik me bewuster ben van hoe ik functioneer, hoe ik denk, mezelf wat meer aanpak. Ik ben me steeds meer bewust van patronen, van piekeren, en kan daar meestal best goed aan werken (vandaag uitzondering). Dus hiltje, ik zou je ook een therapie aanraden, dat kan écht helpen uit bepaalde patronen te komen.
Truste allemaal! (kijk ik voor de vorm nog even op de klok? nouja. who cares, het is 8 uur, en toch ga ik al naar bed...)
even kort van mijn kant. Ik heb van het weekend 3 optredens gehad (muziek), ben nu kapot, en 'moet' morgen weer voor de klas. Even geen zin en heel moe dus, maar wel m'n eigen schuld. Door die vermoeidheid heb ik ook moeite niet te piekeren, ik zit ook het hele weekend al te malen over een klas die ik lesgeef. Terwijl ik wel weet dat dat niet nodig en niet nuttig is. Maar nu kan ik het even niet stopzetten, eerst eens bijslapen.
Ik ben het met Liselotte eens. De aard van het beestje kun je juist wel veranderen. Ik merk dat ik, doordat ik me bewuster ben van hoe ik functioneer, hoe ik denk, mezelf wat meer aanpak. Ik ben me steeds meer bewust van patronen, van piekeren, en kan daar meestal best goed aan werken (vandaag uitzondering). Dus hiltje, ik zou je ook een therapie aanraden, dat kan écht helpen uit bepaalde patronen te komen.
Truste allemaal! (kijk ik voor de vorm nog even op de klok? nouja. who cares, het is 8 uur, en toch ga ik al naar bed...)
maandag 10 november 2008 om 08:18
Hai Muziekmeisje en Liselotte,
Dank voor jullie berichten. Goed te lezen dat het met jullie goed gaat. Muziekmeisje: Jij herkent het ook op tijd nu, volgens mij. En ja er zullen altijd momenten zijn dat je even over de grens gaat, maar als je dat sneller herkent, herstel je ook sneller.
Ik ga vandaag weer aan het werk. Ben wel een beetje gespannen en nerveus maar hou mezelf voor dat dat logisch is. Ik hoop dat het wegebt als ik eenmaal achter mijn bureau zit en gewoon mijn ding doe. Doordat ik vorige week mail ben blijven checken en ook vanuit huis wat heb gedaan, weet ik wat me te wachten staat. Er ligt in ieder geval niet een enorme workload.
Ik werk zo hard, omdat mijn baan dat van me vergt. Ik vind mijn werk leuk en de hectiek die daar bij hoort geeft me vaak ook voldoening.
De afgelopen weken raakte ik echter uit balans omdat het teveel was, ik een buitenlandse reis met jetlag had en ook deze maanden veel aan studie moet doen.
Ik ging eigenlijk maar door en had geen vat meer op mezelf en kon geen afstand meer nemen. Ik zat in een soort tredmolen en doorgaan was de enige manier maar ik werd steeds vermoeider.
Door afgelopen week vrij te nemen heb ik de indruk dat ik mezelf weer een beetje terug heb gevonden. Eerst kwam alle stress op me af en ik had het idee geen invloed te hebben. Nu zie ik dat groot deel van de stress ook in mijn eigen houding zit. Als ik een tandje lager werk, lukt het allemaal nog steeds wel, maar met wat minder stress.
En ik ga deze week elke avond lekker op de bank liggen. En niet nog naar 10 afspraken of s avonds werken.
Dank voor jullie berichten. Goed te lezen dat het met jullie goed gaat. Muziekmeisje: Jij herkent het ook op tijd nu, volgens mij. En ja er zullen altijd momenten zijn dat je even over de grens gaat, maar als je dat sneller herkent, herstel je ook sneller.
Ik ga vandaag weer aan het werk. Ben wel een beetje gespannen en nerveus maar hou mezelf voor dat dat logisch is. Ik hoop dat het wegebt als ik eenmaal achter mijn bureau zit en gewoon mijn ding doe. Doordat ik vorige week mail ben blijven checken en ook vanuit huis wat heb gedaan, weet ik wat me te wachten staat. Er ligt in ieder geval niet een enorme workload.
Ik werk zo hard, omdat mijn baan dat van me vergt. Ik vind mijn werk leuk en de hectiek die daar bij hoort geeft me vaak ook voldoening.
De afgelopen weken raakte ik echter uit balans omdat het teveel was, ik een buitenlandse reis met jetlag had en ook deze maanden veel aan studie moet doen.
Ik ging eigenlijk maar door en had geen vat meer op mezelf en kon geen afstand meer nemen. Ik zat in een soort tredmolen en doorgaan was de enige manier maar ik werd steeds vermoeider.
Door afgelopen week vrij te nemen heb ik de indruk dat ik mezelf weer een beetje terug heb gevonden. Eerst kwam alle stress op me af en ik had het idee geen invloed te hebben. Nu zie ik dat groot deel van de stress ook in mijn eigen houding zit. Als ik een tandje lager werk, lukt het allemaal nog steeds wel, maar met wat minder stress.
En ik ga deze week elke avond lekker op de bank liggen. En niet nog naar 10 afspraken of s avonds werken.
maandag 10 november 2008 om 19:31
Lindy, Als de arbo arts van mening is dat je een paar uur kunt werken en je werkgever verlangt dat ook, zul je eigenlijk wel moeten. Het enige dat je dan kunt doen is een second opinion aanvragen bij het UWV en daarbij zorgen dat je goed rapport van psycholoog hebt. In de tussentijd kunnen ze loon stopzetten en alleen als UWV arts je gelijk geeft zullen ze alsnog moeten betalen. Tegenwoordig zetten werkgevers en arbo artsen veel meer druk op een snellere reintegratie.
Je moet zelf beslissen wat je doet, maar ik heb een keer in zo'n situatie gezeten en heb me laten uitkopen (en het was niet veel geld) .Beste beslissing die ik ooit genomen heb. Als jezelf al weet dat deze baan het niet voor je is en je werkgever ligt dwars en er dreigt een conflict dan wordt teruggaan naar het werk natuurlijk heel stressvol. Dat is het nu, maar over 1 maand en ook over 5 maanden nog steeds.
Als je de knoop doorhakt, nog een paar weken krijgt uitbetaald terwijl je niet hoeft te werken en daarna zonodig nog even WW dan kun je tot rust komen. Je bent niet volledig burn out dus zult straks wel weer in nieuwe baan, die beter bij je past, aan de slag kunnen. Heb je lekker frisse start, en geen negatieve energie.
Je moet zelf beslissen wat je doet, maar ik heb een keer in zo'n situatie gezeten en heb me laten uitkopen (en het was niet veel geld) .Beste beslissing die ik ooit genomen heb. Als jezelf al weet dat deze baan het niet voor je is en je werkgever ligt dwars en er dreigt een conflict dan wordt teruggaan naar het werk natuurlijk heel stressvol. Dat is het nu, maar over 1 maand en ook over 5 maanden nog steeds.
Als je de knoop doorhakt, nog een paar weken krijgt uitbetaald terwijl je niet hoeft te werken en daarna zonodig nog even WW dan kun je tot rust komen. Je bent niet volledig burn out dus zult straks wel weer in nieuwe baan, die beter bij je past, aan de slag kunnen. Heb je lekker frisse start, en geen negatieve energie.
maandag 10 november 2008 om 21:54
Lindy,
Als je een vastsellingsovereenkomst tekent kom je in aanmerking voor WW en dan heb je sollicitatieplicht. Als je zegt dat je niet kunt solliciteren omdat je ziek bent, heb je een probleem want een ziektewet uitkering krijg je dan niet, want dan had je niet akkoord moeten gaan met ontslag.
Je mag het eigenlijk niet hardop zeggen, maar je kunt natuurlijk gewoon voor die WW gaat en dan op zo'n manier solliciteren dat je niet per direct een nieuwe baan hebt zodat je iets meer tijd hebt om bij te komen.
Als je denkt dat je nog maanden moet herstellen en dat een UWV arts duidelijk kunt maken, zou ik niet tekenen. Als jij denkt dat je in een week of 6 na ontslagdatum wel een voor jou geschikte functie aankan, zou ik voor de WW en de rust gaan....
Als je een vastsellingsovereenkomst tekent kom je in aanmerking voor WW en dan heb je sollicitatieplicht. Als je zegt dat je niet kunt solliciteren omdat je ziek bent, heb je een probleem want een ziektewet uitkering krijg je dan niet, want dan had je niet akkoord moeten gaan met ontslag.
Je mag het eigenlijk niet hardop zeggen, maar je kunt natuurlijk gewoon voor die WW gaat en dan op zo'n manier solliciteren dat je niet per direct een nieuwe baan hebt zodat je iets meer tijd hebt om bij te komen.
Als je denkt dat je nog maanden moet herstellen en dat een UWV arts duidelijk kunt maken, zou ik niet tekenen. Als jij denkt dat je in een week of 6 na ontslagdatum wel een voor jou geschikte functie aankan, zou ik voor de WW en de rust gaan....
maandag 10 november 2008 om 22:00
En hier nog even mijn eigen update,
Was flink moe op werk en rustig aan gedaan, stress viel redelijk te hanteren. Eind van de dag kreeg ik het zowaar naar mijn zin en heb ik aantal goede dingen gedaan.
Vanavond thuis kreeg ik toch nog behoorlijke stress. Dacht opeens dat ik het allemaal toch niet aan zou kunnen. Ik realiseer me opeens dat ik de stress over mijn werk altijd thuis heb, en veel minder als ik op werk zelf zit. Als ik werk kan ik het aan, als ik thuis moe ben schiet ik in de stress van het feit dat ik me niet fit voel en krijg ik faalangst.
Heb mezelf even goed toe moeten spreken en nu gaat het weer. Vroeg naar bed met voor de zekerheid en als uitzondering een kalmeringstabletje om goed de nacht door te komen....
Was flink moe op werk en rustig aan gedaan, stress viel redelijk te hanteren. Eind van de dag kreeg ik het zowaar naar mijn zin en heb ik aantal goede dingen gedaan.
Vanavond thuis kreeg ik toch nog behoorlijke stress. Dacht opeens dat ik het allemaal toch niet aan zou kunnen. Ik realiseer me opeens dat ik de stress over mijn werk altijd thuis heb, en veel minder als ik op werk zelf zit. Als ik werk kan ik het aan, als ik thuis moe ben schiet ik in de stress van het feit dat ik me niet fit voel en krijg ik faalangst.
Heb mezelf even goed toe moeten spreken en nu gaat het weer. Vroeg naar bed met voor de zekerheid en als uitzondering een kalmeringstabletje om goed de nacht door te komen....
dinsdag 11 november 2008 om 16:37
Hallo allemaal. Ik ben net weer naar de psycholoog geweest en ik moet eerlijk zeggen dat ik er niet echt iets mee opschiet. Mijn klachten komen grotendeels door mijn werk en dat kan ook een hulpverlener niet oplossen, de enigste kans op een vrolijker leven is de loterij winnen....
Begrijp me goed, ik ben echt niet te lui om te werken maar ik kan de druk van de zorg gewoon niet meer aan.
Vanmorgen weer zo'n akelige ochtend. Kwam bij een klant die flink aan het dementeren is. Ik belde aan en ze werd heel agressief, ik mocht niet binnen maar ze moet haar medicijnen nemen. Uiteindelijk was er familie aanwezig en ben ik toch even binnen geweest. Maar ik betrek dat boosaardige gedrag zo op mezelf (terwijl ik beroepsmatig echt wel weet dat de klant daar niets aan kan doen).
Zie er zo tegen op om daar iedere ochtend met goede moed voor de deur te staan en dan voor oud vuil uitgemaakt te worden.
Ik weet het even niet meer. Lijkt wel of ik vatbaar ben voor allerlei kwaaltjes nu. Heb regelmatig diarree, ben erg verkouden nu. Wat een gezeur he maar ik moet het even van me afschrijven.
Begrijp me goed, ik ben echt niet te lui om te werken maar ik kan de druk van de zorg gewoon niet meer aan.
Vanmorgen weer zo'n akelige ochtend. Kwam bij een klant die flink aan het dementeren is. Ik belde aan en ze werd heel agressief, ik mocht niet binnen maar ze moet haar medicijnen nemen. Uiteindelijk was er familie aanwezig en ben ik toch even binnen geweest. Maar ik betrek dat boosaardige gedrag zo op mezelf (terwijl ik beroepsmatig echt wel weet dat de klant daar niets aan kan doen).
Zie er zo tegen op om daar iedere ochtend met goede moed voor de deur te staan en dan voor oud vuil uitgemaakt te worden.
Ik weet het even niet meer. Lijkt wel of ik vatbaar ben voor allerlei kwaaltjes nu. Heb regelmatig diarree, ben erg verkouden nu. Wat een gezeur he maar ik moet het even van me afschrijven.
dinsdag 11 november 2008 om 18:19
Lammy,
dat klinkt niet goed! Als je duidelijk klachten hebt die door het werk komen, dan blijven ze zolang je dit werk doet.
Vind je zelf dat je de druk van de zorg aan moet kunnen? Of ben je het aan het volhouden omdat het financieel moet? Lastig om voor je gezondheid te kiezen? Je hebt wel duidelijke signalen van dat het niet goed gaat. Is het mogelijk om rust te nemen?
Ik lees pas net mee dus ik weet niet veel van je achtergrond. Maar hier mag je gerust van je af schrijven, want het is niet makkelijk. Sterkte!
dat klinkt niet goed! Als je duidelijk klachten hebt die door het werk komen, dan blijven ze zolang je dit werk doet.
Vind je zelf dat je de druk van de zorg aan moet kunnen? Of ben je het aan het volhouden omdat het financieel moet? Lastig om voor je gezondheid te kiezen? Je hebt wel duidelijke signalen van dat het niet goed gaat. Is het mogelijk om rust te nemen?
Ik lees pas net mee dus ik weet niet veel van je achtergrond. Maar hier mag je gerust van je af schrijven, want het is niet makkelijk. Sterkte!
dinsdag 11 november 2008 om 19:32
Ik ben de nacht doorgekomen. Zelfs zonder pilletje redelijk geslapen.
Maar het ging vandaag overdag nog niet top. Ik ben zoooo moe en ervaar ook heel veel stress. Ik vind het dan heel moeilijk om mijn hoofd koel te houden. Had nu juist toen ik me rustiger voelde heel rationeel kunnen bedenken dat ik gewoon rustig aan moet doen en dan langzaam weer moet herstellen. En wel gewoon blijven werken, want toen ik vorige week thuis was kon ik ook best veel leuke dingen aan.
Nu ben ik moe en gestressed en steeds meer radeloos. Denk erover om mijn baan op te zeggen en een rustiger baan te zoeken. Maar wat zonde dan.... want ik vind het werk heel leuk, ik ben er goed in, ik vind mijn bedrijf en collega's leuk. Ik heb het de afgelopen maanden wel volgehouden (en ook eerder 5 jaar dit werk gedaan). Dan zou ik alleen opzeggen omdat ik nu de stress niet meer aankan.....
Ik moet maar weer eens op mezelf inpraten, maar kan wel janken nu.
Maar het ging vandaag overdag nog niet top. Ik ben zoooo moe en ervaar ook heel veel stress. Ik vind het dan heel moeilijk om mijn hoofd koel te houden. Had nu juist toen ik me rustiger voelde heel rationeel kunnen bedenken dat ik gewoon rustig aan moet doen en dan langzaam weer moet herstellen. En wel gewoon blijven werken, want toen ik vorige week thuis was kon ik ook best veel leuke dingen aan.
Nu ben ik moe en gestressed en steeds meer radeloos. Denk erover om mijn baan op te zeggen en een rustiger baan te zoeken. Maar wat zonde dan.... want ik vind het werk heel leuk, ik ben er goed in, ik vind mijn bedrijf en collega's leuk. Ik heb het de afgelopen maanden wel volgehouden (en ook eerder 5 jaar dit werk gedaan). Dan zou ik alleen opzeggen omdat ik nu de stress niet meer aankan.....
Ik moet maar weer eens op mezelf inpraten, maar kan wel janken nu.
dinsdag 11 november 2008 om 22:00
Wat vervelend Hiltje dat je zoveel stress voelt.
Wat bedoel je met dat je wilt blijven warken, omdat je thuis ook leuke dingen kunt doen? Want voor mij is er wel een groot verschil tussen thuis dingen doen of op het werk zijn. Thuis kost veel minder energie en levert veel minder stress op. Leuke dingen doen is juist heel belangrijk om je weer beter te gaan voelen.
Het klinkt alsof rustiger aan doen en tijd nemen om te herstellen het beste voor je is, maar ja, hoe doe je dat in de praktijk...
Succes met op jezelf inpraten, voor zover dat eigenlijk mogelijk is... (want red je het daarmee?)
Wat bedoel je met dat je wilt blijven warken, omdat je thuis ook leuke dingen kunt doen? Want voor mij is er wel een groot verschil tussen thuis dingen doen of op het werk zijn. Thuis kost veel minder energie en levert veel minder stress op. Leuke dingen doen is juist heel belangrijk om je weer beter te gaan voelen.
Het klinkt alsof rustiger aan doen en tijd nemen om te herstellen het beste voor je is, maar ja, hoe doe je dat in de praktijk...
Succes met op jezelf inpraten, voor zover dat eigenlijk mogelijk is... (want red je het daarmee?)
dinsdag 11 november 2008 om 23:17
Lindy, dank voor je reactie en steun.
Het moeilijke inderdaad is dat ik nu nog geen beslissing kan maken. Ik leek het weer goed op een rijtje te hebben, zie mijn eerdere posts van het weekend. Rationeel weet ik best veel en kan ik relativeren. Maar als na 2 dagen werk de stress en vermoeidheid zo erg toeslaan... Ik ben ook gelijk weer snipverkouden na 1 dag werken..... Dan wordt het toch moeilijker.
De moeilijkste fase is denk ik altijd de fase waarin je nog loopt te worstelen en te stressen en je nog zo verantwoordelijk voelt voor je werk en je werkgevers etc. En daar zit ik wel midden in nu.
En ik vind ook nog dat ik misschien te snel opgeef. Heb afgelopen week redelijk geslapen. Moet ik dan na 1 avond flink stressen en misschien een slapeloze nacht alweer het bijltje er neer gooien.
Uiteindelijk kies ik voor mijn eigen geluk. En ik ben nu niet gelukkig met deze situatie. Maar ik zou het gelukkigst zijn als ik gewoon opknap en weer herstel en weer verder kan in deze baan. Want van aan de bel trekken en mijn werkgever inlichten en uiteindelijk stoppen met deze baan wordt ik in ieder geval op de kortere termijn ook heel ongelukkig. De confrontatie en de afgang......
Aan de andere kant, ik loop al wel weken tegen mijn grens op. En mijn baan is nu eenmaal zo dat dat soort periodes altijd weer terugkeren.....
Ik houd jullie op de hoogte. Moet het nu zelf doen....
Het moeilijke inderdaad is dat ik nu nog geen beslissing kan maken. Ik leek het weer goed op een rijtje te hebben, zie mijn eerdere posts van het weekend. Rationeel weet ik best veel en kan ik relativeren. Maar als na 2 dagen werk de stress en vermoeidheid zo erg toeslaan... Ik ben ook gelijk weer snipverkouden na 1 dag werken..... Dan wordt het toch moeilijker.
De moeilijkste fase is denk ik altijd de fase waarin je nog loopt te worstelen en te stressen en je nog zo verantwoordelijk voelt voor je werk en je werkgevers etc. En daar zit ik wel midden in nu.
En ik vind ook nog dat ik misschien te snel opgeef. Heb afgelopen week redelijk geslapen. Moet ik dan na 1 avond flink stressen en misschien een slapeloze nacht alweer het bijltje er neer gooien.
Uiteindelijk kies ik voor mijn eigen geluk. En ik ben nu niet gelukkig met deze situatie. Maar ik zou het gelukkigst zijn als ik gewoon opknap en weer herstel en weer verder kan in deze baan. Want van aan de bel trekken en mijn werkgever inlichten en uiteindelijk stoppen met deze baan wordt ik in ieder geval op de kortere termijn ook heel ongelukkig. De confrontatie en de afgang......
Aan de andere kant, ik loop al wel weken tegen mijn grens op. En mijn baan is nu eenmaal zo dat dat soort periodes altijd weer terugkeren.....
Ik houd jullie op de hoogte. Moet het nu zelf doen....
woensdag 12 november 2008 om 06:29
Hiltje wat moeilijke is het toch om een goede beslissing te nemen. Voorals jij je werk leuk vindt. Ben je niet te snel gaan werken? Denk er goed over na want leuke collega's en dito werkgever zijn schaars.
Maar misschien heb jij de opleiding, ervaring en leeftijd nog wel om iets te zoeken waar het ook leuk werken is maar minder druk.
Bij mij is het puur een geldkwestie. Ik kan het geld in geen geval missen en dat maakt mijn paniekgevoel nog groter.
Heb nooit geweten dat verkeerd werk zoveel invloed kan hebben op je prive leven. Daarbij bedoel ik dus dat ik nooit meer geniet van het leven. Ben ik vrij dan denk ben ik al paniekerig aan het denken dat de dag dat ik weer naar dat werk moet snel aanbreekt.
Ik ben wel op zoek naar werk, maar het opleiding en leeftijd tegen.
Maar Hiltje, stoppen met je baan is echt geen afgang hoor.
Sterkte meid.
Lindy5 ik heb je verhaal gelezen. Kan daar zo boos om worden. Die arboartsenmaffia. Heb daar zelf alleen maar negatieve ervaringen mee. Kan je dus geen eerlijk advies geven. Weet alleen dat die worden ingehuurd door de werkgever en het enigste is ervoor zorgen dat het personeel snel weer werkt.
Maar misschien heb jij de opleiding, ervaring en leeftijd nog wel om iets te zoeken waar het ook leuk werken is maar minder druk.
Bij mij is het puur een geldkwestie. Ik kan het geld in geen geval missen en dat maakt mijn paniekgevoel nog groter.
Heb nooit geweten dat verkeerd werk zoveel invloed kan hebben op je prive leven. Daarbij bedoel ik dus dat ik nooit meer geniet van het leven. Ben ik vrij dan denk ben ik al paniekerig aan het denken dat de dag dat ik weer naar dat werk moet snel aanbreekt.
Ik ben wel op zoek naar werk, maar het opleiding en leeftijd tegen.
Maar Hiltje, stoppen met je baan is echt geen afgang hoor.
Sterkte meid.
Lindy5 ik heb je verhaal gelezen. Kan daar zo boos om worden. Die arboartsenmaffia. Heb daar zelf alleen maar negatieve ervaringen mee. Kan je dus geen eerlijk advies geven. Weet alleen dat die worden ingehuurd door de werkgever en het enigste is ervoor zorgen dat het personeel snel weer werkt.
woensdag 12 november 2008 om 07:20
Lammy, dank je wel. Ik heb inderdaad de luxe dat ik met leeftijd en opleiding nog wel verschillende kanten uit kan.
Ik heb geen goede nacht gehad. Na heel lang piekeren en lang met een vriendin gepraat te hebben, heb ik mezelf toegesproken en besloten vandaag gewoon te gaan werken. Van die beslissing kwam ik tot rust en viel ik rond een uur of 24.00 uur in slaap. Ik werd om 4.45 uur weer wakker. Heb toen weer heel lang, vrij rustig nagedacht over het scenario om weer freelance te werken wat ik een tijd heb gedaan. Dat was eigenlijk een heerlijke tijd. Ik werd rustig van die gedachte.
Nu wordt het echt ochtend en voel ik me weer heel kut. Heel veel stress en weer huilen.
Ik hink op twee gedachten. Dat ik het nog een kans moet geven. Hoe erg ben ik er eigenlijk aan toe. Een maand geleden zei ik nog dat ik zo blij was met deze baan en dat het een goede beslissing was.
Aan de andere kant is deze stress wel een heel duidelijk teken voor mij. Ik wil dit paniekgevoel niet. En de baan is gewoon heel veeleisend en er wordt eigenlijk altijd continue heel veel van je gevraagd. Veel mensen stappen om die reden uit dit vak. Het gevoel van IK WIL DIT NIET overheerst. Maarja, ze zeggen ook wel dat als je overspannen bent je het allemaal niet meer kan overzien en straks knap ik op en heb ik spijt....
Ik heb geen goede nacht gehad. Na heel lang piekeren en lang met een vriendin gepraat te hebben, heb ik mezelf toegesproken en besloten vandaag gewoon te gaan werken. Van die beslissing kwam ik tot rust en viel ik rond een uur of 24.00 uur in slaap. Ik werd om 4.45 uur weer wakker. Heb toen weer heel lang, vrij rustig nagedacht over het scenario om weer freelance te werken wat ik een tijd heb gedaan. Dat was eigenlijk een heerlijke tijd. Ik werd rustig van die gedachte.
Nu wordt het echt ochtend en voel ik me weer heel kut. Heel veel stress en weer huilen.
Ik hink op twee gedachten. Dat ik het nog een kans moet geven. Hoe erg ben ik er eigenlijk aan toe. Een maand geleden zei ik nog dat ik zo blij was met deze baan en dat het een goede beslissing was.
Aan de andere kant is deze stress wel een heel duidelijk teken voor mij. Ik wil dit paniekgevoel niet. En de baan is gewoon heel veeleisend en er wordt eigenlijk altijd continue heel veel van je gevraagd. Veel mensen stappen om die reden uit dit vak. Het gevoel van IK WIL DIT NIET overheerst. Maarja, ze zeggen ook wel dat als je overspannen bent je het allemaal niet meer kan overzien en straks knap ik op en heb ik spijt....
woensdag 12 november 2008 om 11:48
Lammy, mijn motto is andersom:
Ik ga zo van alles in huis doen, maar voordat ik dat mezelf toesta ga ik eerst lekker op de bank liggen.
Want, wat is belangrijker, mijn huis of mijn lijf? Ik baal ervan dat het een troep is in huis en dat ik niet eens een schoon bord heb om mijn boterham op te smeren. Maar ik baal nog erger als ik verdorie weer niet m'n bed uit kan omdat de afwas me teveel was, of ik helemaal kapot ben omdat ik perse wilde dat de was wordt opgeruimd.
Ik weet natuurlijk niet wat je in je huis moet doen en wat prioriteit heeft voor je, maar zo werkt het voor mij nu. Het kan nou eenmaal even niet anders...
Ik ga zo van alles in huis doen, maar voordat ik dat mezelf toesta ga ik eerst lekker op de bank liggen.
Want, wat is belangrijker, mijn huis of mijn lijf? Ik baal ervan dat het een troep is in huis en dat ik niet eens een schoon bord heb om mijn boterham op te smeren. Maar ik baal nog erger als ik verdorie weer niet m'n bed uit kan omdat de afwas me teveel was, of ik helemaal kapot ben omdat ik perse wilde dat de was wordt opgeruimd.
Ik weet natuurlijk niet wat je in je huis moet doen en wat prioriteit heeft voor je, maar zo werkt het voor mij nu. Het kan nou eenmaal even niet anders...
woensdag 12 november 2008 om 15:34
Ik ben met de billen bloot gegaan op het werk. Gezegd dat ik de baan en bedrijf top vindt maar de stress niet trek. En dat ik me daarom ernstig afvraag of ik wel geschikt ben voor de job.
Reactie was top en beter dan ik had durven hopen. Ze willen dat ik rust neem, desnoods een aantal weken op vakantie, ze willen me niet kwijt en ik mag dus nu niet opzeggen en ze willen me helpen om op te knappen en stress te leren te hanteren. Ze zijn er niet van overtuigd dat ik niet geschikt zou zijn voor de job.
Heel fijn. Ik ga zooo ontzettend uitrusten en weer de oude worden.
Tegelijkertijd voel ik me uiteraard wel kut dat het is gebeurd....
Reactie was top en beter dan ik had durven hopen. Ze willen dat ik rust neem, desnoods een aantal weken op vakantie, ze willen me niet kwijt en ik mag dus nu niet opzeggen en ze willen me helpen om op te knappen en stress te leren te hanteren. Ze zijn er niet van overtuigd dat ik niet geschikt zou zijn voor de job.
Heel fijn. Ik ga zooo ontzettend uitrusten en weer de oude worden.
Tegelijkertijd voel ik me uiteraard wel kut dat het is gebeurd....
woensdag 12 november 2008 om 17:01
Wow Hiltje, wat een fijne reactie! Fijn dat er zo met je mee gedacht wordt! Je vraagt je zelf ernstig af of je wel geschikt bent voor deze job. Denk je zelf dat met een periode rust en dingen leren je het wel aan kunt? Of is het iets wat terug kan blijven komen? Maar deze mogelijkheid aangrijpen kan in ieder geval! Heerlijk als je kunt uitrusten.
woensdag 12 november 2008 om 21:34
En toch kan ik het nog nauwelijks geloven. Heb ik vandaag echt op mijn werk gezegd dat ik het niet meer trek? Ik? en ook nog huilend? Ik?
Das toch wel erg heavy. Ik trek het niet meer. Ik? Ik trok het toch juist wel! Dat had ik toch al die tijd met mezelf afgesproken! Meid, het maakt allemaal niet uit, maar overspannen worden, dat doen we niet meer. Geeft allemaal maar zo'n gedoe.... Iedereen in rep en roer. Vlek op je imago.
En daar zit ik dan. Staat me netjes....
Nee hoor, even zonder cynisme (volgens mij kenmerk van burn out).
Ik heb ook al lang geleden besloten dat het om mijn geluk gaat en dat ik uiteindelijk voor mezelf kies. En dat heb ik vandaag noodgedwongen gedaan. En ik krijg de tijd om hierover na te denken.
Maar ik had er veeeeeeel voor gegeven om niet in deze situatie te belanden.
Das toch wel erg heavy. Ik trek het niet meer. Ik? Ik trok het toch juist wel! Dat had ik toch al die tijd met mezelf afgesproken! Meid, het maakt allemaal niet uit, maar overspannen worden, dat doen we niet meer. Geeft allemaal maar zo'n gedoe.... Iedereen in rep en roer. Vlek op je imago.
En daar zit ik dan. Staat me netjes....
Nee hoor, even zonder cynisme (volgens mij kenmerk van burn out).
Ik heb ook al lang geleden besloten dat het om mijn geluk gaat en dat ik uiteindelijk voor mezelf kies. En dat heb ik vandaag noodgedwongen gedaan. En ik krijg de tijd om hierover na te denken.
Maar ik had er veeeeeeel voor gegeven om niet in deze situatie te belanden.
donderdag 13 november 2008 om 12:45
Hiltje, wat goed van je zeg dat je zo open bent geweest naar je werkgever. ....En wat een top reactie van deze. Bij ons is dat echt wel anders. Ik heb me vanmorgen ziek gemeld omdat ik zwaar verkouden ben. Normaal meld ik me echt niet ziek met een verkoudheidje, maar deze keer is het heftiger. Daarbij wil ik ook de bejaarden die ik verzorg niet onnodig blootstellen aan dit venijnige virus. Voel me erg schuldig nu omdat ik vorige wee al een weekje vrij had.
Ik merk wel nu ik zo gespannen en moe ben dat ik veel vatbaarder ben voor virussen e.d. dan anders.
En Lindy, wat rot dat je zo wordt opgejaagd he door je werkgever. Ik leef met je mee.
Ik merk wel nu ik zo gespannen en moe ben dat ik veel vatbaarder ben voor virussen e.d. dan anders.
En Lindy, wat rot dat je zo wordt opgejaagd he door je werkgever. Ik leef met je mee.
