Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 4 januari 2009 om 20:32
@Bollo: ja, ik werk bij een hele grote organistie. Te groot voor mijn gevoel, want het werkt niet echt. Die adviseursfunctie is niet waar ik gesprek voor heb, daar is mijn brief half voor af. Er zijn tal van functies bij 'ons', maar nog geen een interessante tegengekomen. Het is dan ook niet echt mijn branche. Waar ik op gesolliciteerd heb spreekt me ook niet echt aan, was meer in het kader van 'ik moet toch wat'. En zou dan wel leuke collega's hebben. Dat scheelt weer iets. Plus dat het parttime is en andere voordelen (dicht bij huis). Maar goed, ik denk sowieso niet dat ik word aangenomen. Aan de andere kant vraag ik me uberhaupt af wat ik wil, zucht...
Op wat voor soort functie heb je nu gesolliciteerd, de droombaan waar je gesprek voor hebt? Is het in een andere branche? Andere functie ook? Leuke omgeving?
Ik woon trouwens ook in het zuiden. Moest van de week lachen om mijn hond. Hij had iets aan zijn pootje en trok ermee. Bij het uitlaten liep hij gewoon en op het moment dat ik in de keuken kaas aan het snijden was kwam hij er hinkend aangezet...de smiecht.
En wat die clownsneus betreft, als ik het mezelf moeilijk zit te maken, ga ik het meestal in het absurde trekken. Kan ik er in ieder geval nog om lachen.
Op wat voor soort functie heb je nu gesolliciteerd, de droombaan waar je gesprek voor hebt? Is het in een andere branche? Andere functie ook? Leuke omgeving?
Ik woon trouwens ook in het zuiden. Moest van de week lachen om mijn hond. Hij had iets aan zijn pootje en trok ermee. Bij het uitlaten liep hij gewoon en op het moment dat ik in de keuken kaas aan het snijden was kwam hij er hinkend aangezet...de smiecht.
En wat die clownsneus betreft, als ik het mezelf moeilijk zit te maken, ga ik het meestal in het absurde trekken. Kan ik er in ieder geval nog om lachen.
zondag 4 januari 2009 om 21:04
Pff meiden,
ik zit er ook even doorheen. Morgen weer aan het werk, na de vakantie... Ik zit vandaag alleen maar te piekeren. Wat nu als die klas niet wil luisteren? Wat nu als die leerling dat zegt? Wat nu als al m'n collega's denken dat het niet goed met me gaat?
Nog even een poging doen om uit te schrijven... En dan maar naar bed ofzo. Pffff, ik zal blij zijn als de kop er weer af is morgen.
Jullie ook sterkte morgen (als je weer moet werken...)
ik zit er ook even doorheen. Morgen weer aan het werk, na de vakantie... Ik zit vandaag alleen maar te piekeren. Wat nu als die klas niet wil luisteren? Wat nu als die leerling dat zegt? Wat nu als al m'n collega's denken dat het niet goed met me gaat?
Nog even een poging doen om uit te schrijven... En dan maar naar bed ofzo. Pffff, ik zal blij zijn als de kop er weer af is morgen.
Jullie ook sterkte morgen (als je weer moet werken...)
maandag 5 januari 2009 om 05:14
goedenacht iedereen,
de kat sprong bovenop me en nu ben ik klaarwakker. Buiten is de wereld wit. Het heeft wel iets om nu wakker te zijn. Op zich heb ik wel zin om te gaan werken, alleen niet in deze functie en bij dit bedrijf. Als ik denk aan wat ik vandaag moet doen, voel ik me al leegstromen. Nog acht weken...en dan de stress van het niet hebben van een baan, Het rare is dat dat allemaal niet echt tot me doordringt. Alsof ik half aan het slapen ben, of overleven.
Nou goed, ik wens iedereen ondanks alles een goede dag toe.
En hoop dat het meevalt.
Marah
de kat sprong bovenop me en nu ben ik klaarwakker. Buiten is de wereld wit. Het heeft wel iets om nu wakker te zijn. Op zich heb ik wel zin om te gaan werken, alleen niet in deze functie en bij dit bedrijf. Als ik denk aan wat ik vandaag moet doen, voel ik me al leegstromen. Nog acht weken...en dan de stress van het niet hebben van een baan, Het rare is dat dat allemaal niet echt tot me doordringt. Alsof ik half aan het slapen ben, of overleven.
Nou goed, ik wens iedereen ondanks alles een goede dag toe.
En hoop dat het meevalt.
Marah
maandag 5 januari 2009 om 10:26
nou... ik ben vanmorgen toch maar naar de huisarts gegaan. zonder lijst want ik vond dat toch wel beetje stom staan, vraag me niet waarom.
Ik ben nogal een stoere bikkel en slik als het even kan mn tranen weg. Maar ook ik zat te janken bij de huisarts. Hij zegt dat ik overspannen ben en mij meteen moet ziek melden. Volgende week moet ik terug komen voor een gesprek. Ik heb medicatie gekregen om tot rust te komen.
pff. nu nog het gesprek met mn werk.
Ik ben nogal een stoere bikkel en slik als het even kan mn tranen weg. Maar ook ik zat te janken bij de huisarts. Hij zegt dat ik overspannen ben en mij meteen moet ziek melden. Volgende week moet ik terug komen voor een gesprek. Ik heb medicatie gekregen om tot rust te komen.
pff. nu nog het gesprek met mn werk.
maandag 5 januari 2009 om 11:16
Heyjij: hartstikke goed van je!! Een eerste stap waarin je kiest voor jezelf!!
Lekker je rust nemen en tot jezelf komen.
Heb je je werk gebeld? Wat zeiden ze en wat heb jij gezegd? Ging het goed?
Sterkte meid!
@ Marahbloem: 05:15... En dan al op?! Jemig. Maar gelukkig heb je van de sneeuw kunnen genieten.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om naar je werk te gaan als het je zo tegenstaat. Ik zou heel goed naar vacatures gaan zoeken - dat geeft wellicht wat rust.
Ik zoek wel in dezelfde sector, maar niet meer in het management. Ook ik wil graag advieswerk gaan doen of een projectleidersfunctie (vanuit de inhoud). In mijn vorige functies heb ik beide, en onderzoek, gedaan. Dat paste me goed.
@ allemaal: ik hoop dat jullie een goede dag op het werk hebben. Ik voelde me vanmorgen best naar toen ik wakker werd. (iedereen naar het werk en ik niet)
Dalijk ga ik maar een stukje lopen en wat dingen doen.
Vriend kan morgen eindelijk naar de huisarts voor de pijn. Je moet er wat voor over hebben om een afspraak bij de huisarts te maken... Nou ja, gelukkig kan het dus morgen.
Ben benieuwd naar jullie verhalen!
Lekker je rust nemen en tot jezelf komen.
Heb je je werk gebeld? Wat zeiden ze en wat heb jij gezegd? Ging het goed?
Sterkte meid!
@ Marahbloem: 05:15... En dan al op?! Jemig. Maar gelukkig heb je van de sneeuw kunnen genieten.
Ik kan me voorstellen dat je geen zin hebt om naar je werk te gaan als het je zo tegenstaat. Ik zou heel goed naar vacatures gaan zoeken - dat geeft wellicht wat rust.
Ik zoek wel in dezelfde sector, maar niet meer in het management. Ook ik wil graag advieswerk gaan doen of een projectleidersfunctie (vanuit de inhoud). In mijn vorige functies heb ik beide, en onderzoek, gedaan. Dat paste me goed.
@ allemaal: ik hoop dat jullie een goede dag op het werk hebben. Ik voelde me vanmorgen best naar toen ik wakker werd. (iedereen naar het werk en ik niet)
Dalijk ga ik maar een stukje lopen en wat dingen doen.
Vriend kan morgen eindelijk naar de huisarts voor de pijn. Je moet er wat voor over hebben om een afspraak bij de huisarts te maken... Nou ja, gelukkig kan het dus morgen.
Ben benieuwd naar jullie verhalen!
maandag 5 januari 2009 om 11:37
@ Heij: wat goed van je! Natuurlijk ook rot, maar ook goed. Want het ging echt niet meer he. En ben je terug naar bed gegaan? Hoe voel je je nu?
@Bollo
Ik zoek wel in dezelfde sector, maar niet meer in het management. Ook ik wil graag advieswerk gaan doen of een projectleidersfunctie (vanuit de inhoud). In mijn vorige functies heb ik beide, en onderzoek, gedaan. Dat paste me goed. \\
Mijn functie heet projectleider, ik noem het manusje van alles, want het gaat werkelijk nergens over. Op zich vind ik projectleider wel leuk, alleen moet het dan ook echt projectleider zijn. Mijn lg is een muts, ze wenst iedereen sterkte voor het komend jaar. Nou ja.
Ik ben trouwens ooit als onderzoeker begonnen en zou graag weer die kant opgaan, gecombineerd met advies. Of journalistiek, maar dat kan alleen als free lancer en het niet hebben van een regulier inkomen vind ik te stresserend.
Hoef pas om 13.00 te beginnen, moet vanavond ook werken en zorg wel dat ik geen overuren draai. Wel al wat mails beantwoord vanuit huis plus administratief klusje gedaan. Het helpt volgens mij dat het nog 8 weken is. Ik kan met afstrepen beginnen. En wat mijn lopende sollicitatie betreft, ik wil gewoonweg niet werkloos zijn. Ik woon alleen, heb geen relatie, en dan vind ik het moeilijk om mezelf continu op te peppen.
En, hoe is het met iedereen gegaan?
@Bollo
Ik zoek wel in dezelfde sector, maar niet meer in het management. Ook ik wil graag advieswerk gaan doen of een projectleidersfunctie (vanuit de inhoud). In mijn vorige functies heb ik beide, en onderzoek, gedaan. Dat paste me goed. \\
Mijn functie heet projectleider, ik noem het manusje van alles, want het gaat werkelijk nergens over. Op zich vind ik projectleider wel leuk, alleen moet het dan ook echt projectleider zijn. Mijn lg is een muts, ze wenst iedereen sterkte voor het komend jaar. Nou ja.
Ik ben trouwens ooit als onderzoeker begonnen en zou graag weer die kant opgaan, gecombineerd met advies. Of journalistiek, maar dat kan alleen als free lancer en het niet hebben van een regulier inkomen vind ik te stresserend.
Hoef pas om 13.00 te beginnen, moet vanavond ook werken en zorg wel dat ik geen overuren draai. Wel al wat mails beantwoord vanuit huis plus administratief klusje gedaan. Het helpt volgens mij dat het nog 8 weken is. Ik kan met afstrepen beginnen. En wat mijn lopende sollicitatie betreft, ik wil gewoonweg niet werkloos zijn. Ik woon alleen, heb geen relatie, en dan vind ik het moeilijk om mezelf continu op te peppen.
En, hoe is het met iedereen gegaan?
maandag 5 januari 2009 om 16:05
Bah, bah, bah... Voel me echt helemaal niet goed. Chaotisch in mijn hoofd, neerslachtig en buiten mezelf. Er komt niets uit mijn handen.
Ik probeer mijn gesprekken voor te bereiden, maar het kost me veel moeite. Morgen is het eerste gesprek en daar ben ik ook het minst enthousiast over. Misschien dat ik me daarom niet zo goed kan motiveren tot voorbereiding. Maar het moet! Want ik kan hier ook niet blijven.
Ondertussen word ik ook al weer gebeld vanuit een project van mijn werk (niet mijn medewerkers, maar een ander project) dat ze willen overleggen en ik merk dat ik kotsmisselijk word. Wat zou ik graag willen zeggen 'jongens, ik stop ermee en zoek het vooral allemaal uit hoe je alles regelt'. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.
Mijn lg zou vandaag ook nog bellen en daar heb ik nu helemaal geen zin in. Bah.
(marah; wat zijn de mutsige kenmerken van jouw lg?)
Het liefste wil ik heel hard janken en me dan opgelucht voelen. Alleen de tranen komen niet. Dan wordt het lastig.
Het lijkt wel of ik een door elkaar geschudde colafles ben waar de dop niet van afknalt. Prut!!!
En intussen is het huis ook weer een zooitje terwijl het vorige week helemaal leuk en gezellig was.
Enige relativering: ik heb erg last van PMS en dat duurt een paar dagen. Het is dus - naast deze spannende week- best verklaarbaar waarom ik me klote voel.
Hopelijk hebben jullie beter nieuws...
Ik probeer mijn gesprekken voor te bereiden, maar het kost me veel moeite. Morgen is het eerste gesprek en daar ben ik ook het minst enthousiast over. Misschien dat ik me daarom niet zo goed kan motiveren tot voorbereiding. Maar het moet! Want ik kan hier ook niet blijven.
Ondertussen word ik ook al weer gebeld vanuit een project van mijn werk (niet mijn medewerkers, maar een ander project) dat ze willen overleggen en ik merk dat ik kotsmisselijk word. Wat zou ik graag willen zeggen 'jongens, ik stop ermee en zoek het vooral allemaal uit hoe je alles regelt'. GRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRRR.
Mijn lg zou vandaag ook nog bellen en daar heb ik nu helemaal geen zin in. Bah.
(marah; wat zijn de mutsige kenmerken van jouw lg?)
Het liefste wil ik heel hard janken en me dan opgelucht voelen. Alleen de tranen komen niet. Dan wordt het lastig.
Het lijkt wel of ik een door elkaar geschudde colafles ben waar de dop niet van afknalt. Prut!!!
En intussen is het huis ook weer een zooitje terwijl het vorige week helemaal leuk en gezellig was.
Enige relativering: ik heb erg last van PMS en dat duurt een paar dagen. Het is dus - naast deze spannende week- best verklaarbaar waarom ik me klote voel.
Hopelijk hebben jullie beter nieuws...
maandag 5 januari 2009 om 17:23
nou, ik heb mn teamleidster gesproken...
uiteraard kwam ze met het verhaaltje waarom ik niet eerder naar haar was gekomen? Heb dus ook gezegd dat ik het al een paar keer heb aangekaart maar er niets mee gedaan werd. En als ik 3 x nee krijg ga ik nog nogmaals vragen.
maar nog steeds hoor... een stemmetje dat zegt: doe normaal man, jij overspannen. pff.... echt niet!
mn teamleidster zei ook dat ze de arbo-arts zal vragen een afspraak met mij te maken. Ben bang dat de arbo-arts zal zeggen dat er niets aan de hand is. maar ja.
en daarna zegt ze, bel me volgende week maar weer even. Ik vind dat zo raar. Zij hoort mij toch te bellen??
Maar goed, voorlopig even rustig aan doen. Al denk ik, en weet ik, dat mijn vrienden het niet zo goed begrijpen. Ze willen leuke dingen ondernemen met mij enzo... terwijl ik er geen puf voor heb.
uiteraard kwam ze met het verhaaltje waarom ik niet eerder naar haar was gekomen? Heb dus ook gezegd dat ik het al een paar keer heb aangekaart maar er niets mee gedaan werd. En als ik 3 x nee krijg ga ik nog nogmaals vragen.
maar nog steeds hoor... een stemmetje dat zegt: doe normaal man, jij overspannen. pff.... echt niet!
mn teamleidster zei ook dat ze de arbo-arts zal vragen een afspraak met mij te maken. Ben bang dat de arbo-arts zal zeggen dat er niets aan de hand is. maar ja.
en daarna zegt ze, bel me volgende week maar weer even. Ik vind dat zo raar. Zij hoort mij toch te bellen??
Maar goed, voorlopig even rustig aan doen. Al denk ik, en weet ik, dat mijn vrienden het niet zo goed begrijpen. Ze willen leuke dingen ondernemen met mij enzo... terwijl ik er geen puf voor heb.
maandag 5 januari 2009 om 17:51
@ Heyjij: jammer voor iedereen die het niet begrijpt. Kies voor jezelf. Overspannen is niet niets! Je moet jezelf nu in acht nemen. De huisarts zegt niet voor niets dat je je direct ziek moet melden.
Tsja, over dat contact... Vaak gebeurt het dat de lg belt, maar dat hoeft niet hoor. Ik had het wel fijn gevonden als ik zelf het heft in handen gehad de eerste 2 weken. In die weken werd ik namelijk veel gebeld door lg waar ik helemaal gestrest van werd. Nu kun jij kiezen wanneer je belt. Dat is toch fijn? Of geeft het je een gevoel dat ze niet geïnteresseerd is?
De arbo-arts zal inderdaad contact opnemen. Je kunt ook zelf alvast een afspraak maken (heb ik gedaan). Ik was heel bang dat hij tegen mij zou zeggen dat het allemaal meeviel, maar het tegendeel was waar.
Geen zorgen maken. Voorlopig rusten en aan jezelf denken. En neem jezelf serieus.
Mijn lg heeft me gebeld en het was een goed gesprek. Deze week moet ik naar de bedrijfsarts en ik had al bedacht dat ik wel weer iets wil gaan doen als het maar niet op locatie is. Mijn lg stelde nu voor dat ik vanuit huis wat dingen kan gaan doen en dat vind ik fijn. Morgen gaan ze wat dingen voor me uitzoeken. En volgende week of eind deze week ga ik even langs voor een kop koffie. Voel me er goed en opgelucht over.
Ik heb lg ook wat meer verteld over het proces waar ik in zit. Ik heb het idee dat zij ook wel voelt dat advies me beter ligt en dat ik waarschijnlijk niet meer zal terugkeren naar mijn managementbaan. Het klinkt alleen zo definitief. Ik kan het nog niet uitspreken.
Voelt toch ook wel als een stukje falen. Belachelijk hoor, want ik kan andere dingen wel goed. Mijn coach zegt ook dat ik niet alles hoef te kunnen. Toen ik aan deze baan begon had iemand mij gezegd dat ik al heel lange armen heb op sommige gebieden, maar dat mijn benen nog moeten groeien (in die managementbaan) voor wat voor functie dan ook. Mijn coach heeft hier hard om moeten lachen en zei dat ik ook wel een marathon kan lopen op mijn armen in plaats van benen. Dat mijn armen daar al stevig genoeg voor waren en dat ik me niet moet gaan focussen op dingen die ik gewoonweg niet goed kan omdat ik als persoon daar niet tegen bestand ben. Ze vroeg me waarom ik mezelf kwelde om iets te gaan doen wat niet bij me past. Ze zei 'train je armen, zorg dat je er zelfs kunstjes mee kan doen en loop de marathon fier vooruit met trots en je korte beentjes in de lucht want die heb jij niet nodig'. Hoewel het hier vast heel raar overkomt, heeft me dat wel geholpen om al bijna te accepteren dat ik geen manager ben en nooit zal worden. En dat ik de ervaring ook niet nodig heb om te komen waar ik wil omdat ik mezelf op een andere manier kan dragen.
Mooi geschreven, maar het voelt alleen nog niet vaak zo.
Tsja, over dat contact... Vaak gebeurt het dat de lg belt, maar dat hoeft niet hoor. Ik had het wel fijn gevonden als ik zelf het heft in handen gehad de eerste 2 weken. In die weken werd ik namelijk veel gebeld door lg waar ik helemaal gestrest van werd. Nu kun jij kiezen wanneer je belt. Dat is toch fijn? Of geeft het je een gevoel dat ze niet geïnteresseerd is?
De arbo-arts zal inderdaad contact opnemen. Je kunt ook zelf alvast een afspraak maken (heb ik gedaan). Ik was heel bang dat hij tegen mij zou zeggen dat het allemaal meeviel, maar het tegendeel was waar.
Geen zorgen maken. Voorlopig rusten en aan jezelf denken. En neem jezelf serieus.
Mijn lg heeft me gebeld en het was een goed gesprek. Deze week moet ik naar de bedrijfsarts en ik had al bedacht dat ik wel weer iets wil gaan doen als het maar niet op locatie is. Mijn lg stelde nu voor dat ik vanuit huis wat dingen kan gaan doen en dat vind ik fijn. Morgen gaan ze wat dingen voor me uitzoeken. En volgende week of eind deze week ga ik even langs voor een kop koffie. Voel me er goed en opgelucht over.
Ik heb lg ook wat meer verteld over het proces waar ik in zit. Ik heb het idee dat zij ook wel voelt dat advies me beter ligt en dat ik waarschijnlijk niet meer zal terugkeren naar mijn managementbaan. Het klinkt alleen zo definitief. Ik kan het nog niet uitspreken.
Voelt toch ook wel als een stukje falen. Belachelijk hoor, want ik kan andere dingen wel goed. Mijn coach zegt ook dat ik niet alles hoef te kunnen. Toen ik aan deze baan begon had iemand mij gezegd dat ik al heel lange armen heb op sommige gebieden, maar dat mijn benen nog moeten groeien (in die managementbaan) voor wat voor functie dan ook. Mijn coach heeft hier hard om moeten lachen en zei dat ik ook wel een marathon kan lopen op mijn armen in plaats van benen. Dat mijn armen daar al stevig genoeg voor waren en dat ik me niet moet gaan focussen op dingen die ik gewoonweg niet goed kan omdat ik als persoon daar niet tegen bestand ben. Ze vroeg me waarom ik mezelf kwelde om iets te gaan doen wat niet bij me past. Ze zei 'train je armen, zorg dat je er zelfs kunstjes mee kan doen en loop de marathon fier vooruit met trots en je korte beentjes in de lucht want die heb jij niet nodig'. Hoewel het hier vast heel raar overkomt, heeft me dat wel geholpen om al bijna te accepteren dat ik geen manager ben en nooit zal worden. En dat ik de ervaring ook niet nodig heb om te komen waar ik wil omdat ik mezelf op een andere manier kan dragen.
Mooi geschreven, maar het voelt alleen nog niet vaak zo.
maandag 5 januari 2009 om 17:56
hallo allemaal,
Het is wel een moeilijke maandag volgens mij. Iedereen heeft het een beetje moeilijk gehad. Heb zelf ook weer verschrikkelijk slecht geslapen. Dat monster project van mij was ik maar aan het oplossen in mijn hoofd. In totaal heb ik dus al uren gewerkt voordat ik uberhaupt was opgestaan.
De rest van de dag behoorlijk moe en dan ben ik gewoon slechter in wat ik presteer. Vanochtend werd er ook meteen een zware vergadering belegd voor mijn project. Althans zo voel ik het. Had het zelf aangevraagd. En achteraf heb ik er veel aan gehad. Maar ben altijd wel erg bang dat ze vinden dat ik het niet goed doe. Was erg blij dat ze erkende dat het een complexe opdracht was.
maar goed. Genoeg gezeurd.
Muziekmeisje, hoe ging je werkdag? Fijn dat je weer even op het forum was. Ik miste je al.
Bollo, dikke knuffel voor jou. Misschien helpt een kop thee, een dekentje en een lekkere warme kruik?
marahbloem, want ben je vroeg op. Lijkt me wel heerlijk om in het zuiden van het land te wonen. Veel rustiger dan de randstad. Woon je in een dorp of in de stad?
en heyjij, goed dat je bij de huisarts bent geweest. Moet een hele opluchting voor je zijn.
het is juist fijn dat jij volgende week je leidinggevende kan bellen. Dan kan je namelijk bellen wanneer jij er aan toe bent en schrik je niet met elk telefoontje. Fijn dat ze het initiatief bij jou legt.
En die vriendinnen bedoelen het lief. Probeer anders eerst eens een week alleen maar te slapen en gezond te eten. Dan begin je al een beetje op te laden (ok, die fase kan langer duren. Was er zelf twee maanden mee bezig).
Een kleine wandeling of even naar de sauna is misschien wel fijn.
hiltje, ging alles goed bij jou?
Het is wel een moeilijke maandag volgens mij. Iedereen heeft het een beetje moeilijk gehad. Heb zelf ook weer verschrikkelijk slecht geslapen. Dat monster project van mij was ik maar aan het oplossen in mijn hoofd. In totaal heb ik dus al uren gewerkt voordat ik uberhaupt was opgestaan.
De rest van de dag behoorlijk moe en dan ben ik gewoon slechter in wat ik presteer. Vanochtend werd er ook meteen een zware vergadering belegd voor mijn project. Althans zo voel ik het. Had het zelf aangevraagd. En achteraf heb ik er veel aan gehad. Maar ben altijd wel erg bang dat ze vinden dat ik het niet goed doe. Was erg blij dat ze erkende dat het een complexe opdracht was.
maar goed. Genoeg gezeurd.
Muziekmeisje, hoe ging je werkdag? Fijn dat je weer even op het forum was. Ik miste je al.
Bollo, dikke knuffel voor jou. Misschien helpt een kop thee, een dekentje en een lekkere warme kruik?
marahbloem, want ben je vroeg op. Lijkt me wel heerlijk om in het zuiden van het land te wonen. Veel rustiger dan de randstad. Woon je in een dorp of in de stad?
en heyjij, goed dat je bij de huisarts bent geweest. Moet een hele opluchting voor je zijn.
het is juist fijn dat jij volgende week je leidinggevende kan bellen. Dan kan je namelijk bellen wanneer jij er aan toe bent en schrik je niet met elk telefoontje. Fijn dat ze het initiatief bij jou legt.
En die vriendinnen bedoelen het lief. Probeer anders eerst eens een week alleen maar te slapen en gezond te eten. Dan begin je al een beetje op te laden (ok, die fase kan langer duren. Was er zelf twee maanden mee bezig).
Een kleine wandeling of even naar de sauna is misschien wel fijn.
hiltje, ging alles goed bij jou?
maandag 5 januari 2009 om 18:11
hey bollo, zitten we weer samen op het forum!
Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met je leidinggevende. Dat moet een hele opluchting voor je zijn. Ik vind dat je het ook heel goed gedaan hebt door te vertellen in wat voor proces je zit.
En tja, ik herken wel wat je bedoelt over het manager zijn. Het is heel frustrerend als je iets wilt wat gewoon weg niet voor je weg gelegd is. Maar dat is geen falen. Vraag jezelf maar eens af waarom je manager wilde worden. En bedenk dan eens of je nog steeds manager zou willen zijn als de baan de status heeft van putjesschepper, terwijl de taken die je moet doen gewoon die van manager zijn.
Ik denk dat je er dan achter komt dat je manager wilde zijn omdat je omgeving het stoer vindt en omdat het lijkt alsof je dan een geslaagder persoon bent.
Je hebt maar in een ding gefaald. Je hebt niet geluisterd naar wat je zelf wilt. Maar dat ben je gelukkig nu aan het doen.
Ik bedoel het trouwens helemaal niet gemeen. Ik hoop dat het niet zo over komt. Je bent een hartstikke leuke meid die de moeite waard is.
Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met je leidinggevende. Dat moet een hele opluchting voor je zijn. Ik vind dat je het ook heel goed gedaan hebt door te vertellen in wat voor proces je zit.
En tja, ik herken wel wat je bedoelt over het manager zijn. Het is heel frustrerend als je iets wilt wat gewoon weg niet voor je weg gelegd is. Maar dat is geen falen. Vraag jezelf maar eens af waarom je manager wilde worden. En bedenk dan eens of je nog steeds manager zou willen zijn als de baan de status heeft van putjesschepper, terwijl de taken die je moet doen gewoon die van manager zijn.
Ik denk dat je er dan achter komt dat je manager wilde zijn omdat je omgeving het stoer vindt en omdat het lijkt alsof je dan een geslaagder persoon bent.
Je hebt maar in een ding gefaald. Je hebt niet geluisterd naar wat je zelf wilt. Maar dat ben je gelukkig nu aan het doen.
Ik bedoel het trouwens helemaal niet gemeen. Ik hoop dat het niet zo over komt. Je bent een hartstikke leuke meid die de moeite waard is.
maandag 5 januari 2009 om 18:18
ja, is ook wel zo dat het wel fijn is dat ik weet dat mijn teamleidster niet elke keer gaat bellen. Maar ik kreeg inderdaad het idee van,bel jij mij maar want anders vergeet ik misschien jou te bellen.
Wat mn vrienden betreft. Dingen als een uurtje sporten, of wandelen doen we al. Maar ze willen echt een hele dag op pad en dan savonds nog gezellig met een hele groep bij elkaar met drankje etc. Ik zeg eerlijk dat ik wel het type ben dat nooit anderen lastig valt met mijn problemen. Laat daar weinig over los. Maar nu ik heb verteld dat ik overspannen was, was de reactie: dat kan een huisarts helemaal niet bepalen als je 1 x langs komt. Kortom, ze geloven mij niet?
Maar ik wil ook niet continu zielig doen en klagen om te worden gelooft. Dat zit niet in mij.
Wat mn vrienden betreft. Dingen als een uurtje sporten, of wandelen doen we al. Maar ze willen echt een hele dag op pad en dan savonds nog gezellig met een hele groep bij elkaar met drankje etc. Ik zeg eerlijk dat ik wel het type ben dat nooit anderen lastig valt met mijn problemen. Laat daar weinig over los. Maar nu ik heb verteld dat ik overspannen was, was de reactie: dat kan een huisarts helemaal niet bepalen als je 1 x langs komt. Kortom, ze geloven mij niet?
Maar ik wil ook niet continu zielig doen en klagen om te worden gelooft. Dat zit niet in mij.
maandag 5 januari 2009 om 18:22
heyjij, das vervelend. Lijkt me niet leuk als je vriendinnen het niet geloven. Dan ervaar je idd niet zoveel steun. Heb daar zelf gelukkig geen ervaring mee. Sterker nog, hoe meer ik het vertelde aan mensen, hoe vaker mensen mij vertelde dat ze of het zelf ook wel eens hadden gehad of iemand kende.
Houd jij je altijd groot als je bij je vriendinnen bent? Misschien is dat waarom ze zo reageren. Of ze ontkennen het omdat ze willen dat je het niet hebt. Zijn er anderen waar je je verhaal wel kwijt kan?
Ik zou niet een hele dag met ze oppad gaan en dan nog drankjes doen. Word al moe als ik daaraan denk. En ik ben nog wel aan de beterende hand hier.
Houd jij je altijd groot als je bij je vriendinnen bent? Misschien is dat waarom ze zo reageren. Of ze ontkennen het omdat ze willen dat je het niet hebt. Zijn er anderen waar je je verhaal wel kwijt kan?
Ik zou niet een hele dag met ze oppad gaan en dan nog drankjes doen. Word al moe als ik daaraan denk. En ik ben nog wel aan de beterende hand hier.
maandag 5 januari 2009 om 18:35
Hallo, ook ik baal.
En flink! Ik heb ok geslapen. Was flink zenuwachtig toen ik naar werk ging.
Op het werk viel het niet mee. Ik heb helemaal niets gedaan behalve mijn tijd uitzitten, collega's weer onder ogen komen en een vaktijdschriftje gelezen.
Ik was continu gespannen, de tranen zaten hoog en ik wilde niets aan mijn kop . Gelukkig lieten ze me met rust....
Thuis heb ik anderhalf uur gewandeld en ook toen voelde ik me depri.
Ik ben het zo zat, zo verschrikkelijk zat. Ik wil zo graag weer de positieve en enthousiaste Hiltje worden die ik ben. Of in ieder geval niet zoveel spanning en rotgevoelens hebben.
Ik maak me erg veel zorgen of ik het ga volhouden. Ik wil niet afknappen in dit reintegratieproces. Als ik nu weer de handdoek in de ring moet gooien, ga ik me daar nog veel slechter over voelen. En dan??? Moet ik dan weer een week naar mij pa of ma om weer bij te komen en dan weer in hier mijn huis gaan zitten herstellen. Ik wil dat niet... ik was het zat... ik wilde juist actie.... Maar die actie is nu nog zo moeilijk. Ik zit in een soort tweestrijd. De ene stem zegt dat het absoluut niet ok is dat ik me nu zo slecht voel en dat er iets (maar wat?) moet gebeuren. De andere stem zegt dat het er bij hoort, dat de eerste dagen altijd het moeilijkst zijn en dat ik verder moet gaan op deze weg. Ik weet in ieder geval dat ik niet opnieuw wil afknappen. En niet omdat dat voor mijn collega's, baas, vrienden of wie dan ook vervelend zou zijn, maar puur voor mezelf. Omdat ik koste wat het kost de weg omhoog wil bewandelen en daarvoor wil knokken.
Liselotte en Muziekmeisje: hebben jullie ook van die moeilijke dagen gehad bij je werkhervatting? Dat het was alsof je je nog slechter voelde als toen je aan het begin uitviel?
Heyjij: Moet zeggen dat het klinkt alsof jouw leidinggevende heel goed heeft gereageerd. Sterkte meis, jij gaat nu het proces in en dat is zwaar. Zorg voor een beetje structuur, eet goed en probeer elke dag even naar buiten te gaan voor een wandelingetje.
Bollo: vervelend dat ook jij niet lekker in je vel zit. Het klinkt misschien onaardig en zo bedoel ik het helemaal niet, maar het geeft mij een beetje steun dat jij het ook moeilijk hebt. Ik vind namelijk dat je een heel heldere en op zich positieve meid bent die de afgelopen weken al best heel erg vooruit is gegaan. En dat geeft mij voor mezelf ook het gevoel dat vallen en opstaan erbij hoort. Ik ben er nml 100% van overtuigd dat het met jou goed gaat komen, dus misschien dat ik dan ook een beetje overtuigd mag zijn van mezelf.
En flink! Ik heb ok geslapen. Was flink zenuwachtig toen ik naar werk ging.
Op het werk viel het niet mee. Ik heb helemaal niets gedaan behalve mijn tijd uitzitten, collega's weer onder ogen komen en een vaktijdschriftje gelezen.
Ik was continu gespannen, de tranen zaten hoog en ik wilde niets aan mijn kop . Gelukkig lieten ze me met rust....
Thuis heb ik anderhalf uur gewandeld en ook toen voelde ik me depri.
Ik ben het zo zat, zo verschrikkelijk zat. Ik wil zo graag weer de positieve en enthousiaste Hiltje worden die ik ben. Of in ieder geval niet zoveel spanning en rotgevoelens hebben.
Ik maak me erg veel zorgen of ik het ga volhouden. Ik wil niet afknappen in dit reintegratieproces. Als ik nu weer de handdoek in de ring moet gooien, ga ik me daar nog veel slechter over voelen. En dan??? Moet ik dan weer een week naar mij pa of ma om weer bij te komen en dan weer in hier mijn huis gaan zitten herstellen. Ik wil dat niet... ik was het zat... ik wilde juist actie.... Maar die actie is nu nog zo moeilijk. Ik zit in een soort tweestrijd. De ene stem zegt dat het absoluut niet ok is dat ik me nu zo slecht voel en dat er iets (maar wat?) moet gebeuren. De andere stem zegt dat het er bij hoort, dat de eerste dagen altijd het moeilijkst zijn en dat ik verder moet gaan op deze weg. Ik weet in ieder geval dat ik niet opnieuw wil afknappen. En niet omdat dat voor mijn collega's, baas, vrienden of wie dan ook vervelend zou zijn, maar puur voor mezelf. Omdat ik koste wat het kost de weg omhoog wil bewandelen en daarvoor wil knokken.
Liselotte en Muziekmeisje: hebben jullie ook van die moeilijke dagen gehad bij je werkhervatting? Dat het was alsof je je nog slechter voelde als toen je aan het begin uitviel?
Heyjij: Moet zeggen dat het klinkt alsof jouw leidinggevende heel goed heeft gereageerd. Sterkte meis, jij gaat nu het proces in en dat is zwaar. Zorg voor een beetje structuur, eet goed en probeer elke dag even naar buiten te gaan voor een wandelingetje.
Bollo: vervelend dat ook jij niet lekker in je vel zit. Het klinkt misschien onaardig en zo bedoel ik het helemaal niet, maar het geeft mij een beetje steun dat jij het ook moeilijk hebt. Ik vind namelijk dat je een heel heldere en op zich positieve meid bent die de afgelopen weken al best heel erg vooruit is gegaan. En dat geeft mij voor mezelf ook het gevoel dat vallen en opstaan erbij hoort. Ik ben er nml 100% van overtuigd dat het met jou goed gaat komen, dus misschien dat ik dan ook een beetje overtuigd mag zijn van mezelf.
maandag 5 januari 2009 om 18:58
@hiltje, ik heb na m'n eerste werkdag (na de zomervakantie) de hele avond alleen maar gehuild. En waarom? 5 lessen gingen goed, één les viel tegen: de klas kende ik al van het jaar daarvoor, daar had ik mee zitten worstelen. Het was niet erger dan het jaar daarvoor, maar ik had zo'n deja-vu, en baalde meteen heel erg. De hele avond lopen huilen, conceptmailtjes geschreven naar hun mentor/conrector (dat ik ze niet wilde etc). En dat kwam nog een paar keer voor. Dus ja, het begin was zeker zwaar. Alles was nog buitenproportioneel groot.
Maar vandaag ging goed. Ik was streng waar het moest, leuk waar het kon, gewoon prima lessen gegeven. M'n (zelf geschreven!) lesmateriaal sloeg erg aan, schouderklopje voor mezelf dus... En ik was toch wel lekker wakker geworden van m'n wake-up light, het begint te wennen.
@heyjij, jij zult wel moe zijn nu... Goed dat je het hebt aangekaart nu, en zelf bellen geeft misschien ook wel rust. Het moet niet. Het kan trouwens heel goed dat het vanaf nu juist slechter gaat, omdat het nu "kan". Schrik daar niet van, daar moet je toch doorheen. Als je snel moe bent, snel emotioneel, laat maar komen. Probeer wel iedere dag even buiten te zijn, maar probeer niet teveel van jezelf te moeten... Sterkte de komende tijd alvast...
Ik lees straks even verder, nu eerst eten...
Maar vandaag ging goed. Ik was streng waar het moest, leuk waar het kon, gewoon prima lessen gegeven. M'n (zelf geschreven!) lesmateriaal sloeg erg aan, schouderklopje voor mezelf dus... En ik was toch wel lekker wakker geworden van m'n wake-up light, het begint te wennen.
@heyjij, jij zult wel moe zijn nu... Goed dat je het hebt aangekaart nu, en zelf bellen geeft misschien ook wel rust. Het moet niet. Het kan trouwens heel goed dat het vanaf nu juist slechter gaat, omdat het nu "kan". Schrik daar niet van, daar moet je toch doorheen. Als je snel moe bent, snel emotioneel, laat maar komen. Probeer wel iedere dag even buiten te zijn, maar probeer niet teveel van jezelf te moeten... Sterkte de komende tijd alvast...
Ik lees straks even verder, nu eerst eten...
maandag 5 januari 2009 om 19:52
jee, wat is er veel geschreven.
@Liselotte, ik woon in een stad, maar in Brabant zijn die niet zo erg groot en heb de natuur op een steenworp afstand. Gelukkig! Kan hier zelfs wandelen zonder andere mensen tegen te komen (behalve met Kerst) en daar ben ik blij mee.
@Heij: hoe ben je de dag doorgekomen? Ik sluit me aan bij wat Hiltje (?) zegt, dat het even slechter kan zijn. Goed dat je lg je met rust laat.
@Bollo: voor de functie die ik heb zochten ze in eerste instantie een manager. Als ik dat had geweten...want dat is gewoon geen leuk werk. Wat de status daar dan ook van moge zijn. Maar ik kan me voorstellen dat het wel een proces is om afstand te nemen van iets waarvan je dacht het graag te willen en ook dat kost tijd. Het voordeel is dat je nu wel weet dat het niet bij je past. Harde leerschool, maar je weet het nu wel.
Mijn dag ging razendsnel neerwaarts. In het begin dacht ik nog het wel vol te kunnen houden, ik had immers net twee weken vrij gehad, maar bij de eerste meeting voelde ik me al leeglopen. Terug in de auto voelde ik weer goed hoe slopend ik het vind en hoe erg het me leeg zuigt. Gek he, ik stap binnen, start bijeenkomst en is het alsof iemand anders praat in plaats van mij. Ik hoorde mezelf denken 'dit zou ik nooit zeggen'. Ik heb mezelf aangepast om dingen sneller te laten verlopen. Zo stom van me.
Maar goed, dat het nog een paar weken is, moet me op de been houden. En verder doe ik alleen het hoogst noodzakelijke heb ik met mezelf afgesproken.
En nu even tv kijken. En dan, de vrieskou in. Ben benieuwd naar de -15.
@Liselotte, ik woon in een stad, maar in Brabant zijn die niet zo erg groot en heb de natuur op een steenworp afstand. Gelukkig! Kan hier zelfs wandelen zonder andere mensen tegen te komen (behalve met Kerst) en daar ben ik blij mee.
@Heij: hoe ben je de dag doorgekomen? Ik sluit me aan bij wat Hiltje (?) zegt, dat het even slechter kan zijn. Goed dat je lg je met rust laat.
@Bollo: voor de functie die ik heb zochten ze in eerste instantie een manager. Als ik dat had geweten...want dat is gewoon geen leuk werk. Wat de status daar dan ook van moge zijn. Maar ik kan me voorstellen dat het wel een proces is om afstand te nemen van iets waarvan je dacht het graag te willen en ook dat kost tijd. Het voordeel is dat je nu wel weet dat het niet bij je past. Harde leerschool, maar je weet het nu wel.
Mijn dag ging razendsnel neerwaarts. In het begin dacht ik nog het wel vol te kunnen houden, ik had immers net twee weken vrij gehad, maar bij de eerste meeting voelde ik me al leeglopen. Terug in de auto voelde ik weer goed hoe slopend ik het vind en hoe erg het me leeg zuigt. Gek he, ik stap binnen, start bijeenkomst en is het alsof iemand anders praat in plaats van mij. Ik hoorde mezelf denken 'dit zou ik nooit zeggen'. Ik heb mezelf aangepast om dingen sneller te laten verlopen. Zo stom van me.
Maar goed, dat het nog een paar weken is, moet me op de been houden. En verder doe ik alleen het hoogst noodzakelijke heb ik met mezelf afgesproken.
En nu even tv kijken. En dan, de vrieskou in. Ben benieuwd naar de -15.
maandag 5 januari 2009 om 20:49
Ben vandaag erg fanatiek, geloof ik, want hier ben ik weer....
Chapeau voor jullie allemaal voor deze nieuwe eerste werkdag. Ik lees uit jullie verhalen dat het zwaar was, maar jullie hebben het toch maar mooi gedaan. Ik ben trots op jullie!!
Iemand enig idee hoe het met Prulletje is... Ik begin ongerust te worden eigenlijk. Hopelijk gaat alles oke met haar.
Ik ben nog steeds blij met mijn gesprek met lg, maar realiseer me des te meer dat ik 'iets' moet. Een andere baan dus. Dat voert de druk weer op. Waarschijnlijk zullen er einde van de week weer nieuwe vacatures te vinden zijn op internet, dus dan ga ik weer struinen.
(zit ondertussen naar dr. doolittle te kijken en lig in een deuk om die cavia. Geweldig!!)
Ik heb besloten om het voorbereiden van het gesprek voor morgen te staken. Ik word er alleen maar nerveuzer van. En van de voorbereidingsvragen via internet word ik niet blijer. Wat zou je doen met een miljoen pingpongballen. Weet ik veel!! Ik snap dat er een heel crea-antwoord moet komen, maar ik weet het niet. En vragen als 'hoeveel vliegtuigen zijn er' vind ik ook dramatisch. Hopelijk kan ik morgen aan dit soort dingen een draai geven.
Nou, ik ga verder naar de film kijken (heb m al tig keer gezien, maar ik ben lijp van films met dieren).
Iedereen weer succes morgen!!
Chapeau voor jullie allemaal voor deze nieuwe eerste werkdag. Ik lees uit jullie verhalen dat het zwaar was, maar jullie hebben het toch maar mooi gedaan. Ik ben trots op jullie!!
Iemand enig idee hoe het met Prulletje is... Ik begin ongerust te worden eigenlijk. Hopelijk gaat alles oke met haar.
Ik ben nog steeds blij met mijn gesprek met lg, maar realiseer me des te meer dat ik 'iets' moet. Een andere baan dus. Dat voert de druk weer op. Waarschijnlijk zullen er einde van de week weer nieuwe vacatures te vinden zijn op internet, dus dan ga ik weer struinen.
(zit ondertussen naar dr. doolittle te kijken en lig in een deuk om die cavia. Geweldig!!)
Ik heb besloten om het voorbereiden van het gesprek voor morgen te staken. Ik word er alleen maar nerveuzer van. En van de voorbereidingsvragen via internet word ik niet blijer. Wat zou je doen met een miljoen pingpongballen. Weet ik veel!! Ik snap dat er een heel crea-antwoord moet komen, maar ik weet het niet. En vragen als 'hoeveel vliegtuigen zijn er' vind ik ook dramatisch. Hopelijk kan ik morgen aan dit soort dingen een draai geven.
Nou, ik ga verder naar de film kijken (heb m al tig keer gezien, maar ik ben lijp van films met dieren).
Iedereen weer succes morgen!!
maandag 5 januari 2009 om 22:06
hallo allemaal,
Het gaat nu even echt niet goed. Zie heel erg op tegen deze week. Ben zo moe. Het moeilijke project is nu een soort Mount Everest in mijn hoofd die ik moet beklimmen. En dat voor een meisje uit de polder. Heb tranen in mijn ogen.
Ik wil gewoon slapen, ik wil gewoon genieten van het leven. Ik wil gewoon mijn werk aan kunnen....
Het gaat nu even echt niet goed. Zie heel erg op tegen deze week. Ben zo moe. Het moeilijke project is nu een soort Mount Everest in mijn hoofd die ik moet beklimmen. En dat voor een meisje uit de polder. Heb tranen in mijn ogen.
Ik wil gewoon slapen, ik wil gewoon genieten van het leven. Ik wil gewoon mijn werk aan kunnen....
dinsdag 6 januari 2009 om 00:00
Haaay allemaal,
Mijn dag ging redelijk. Mn moeder wilde meteen dingen met mij doen, winkels in. Ik had er eigenlijk totaal de fut niet voor. Maar het was lief bedoelt, dus dan ga je niet roepen: ik wil naar huis!
bij mij thuis had ik gehoopt dat ze mij zou afzetten, maar ze ging mee en wilde nog wel een kopje thee. Nou vooruit. Ze wilde eigenlijk nog wel bij een paar winkels kijken besloot ze. Maar ik heb nu wel gezegd dat ik daar echt te moe voor was. Daarop zei ze dat ik wel bij haar mocht komen eten. Echt heel lief hoor. Maar ik wilde niets liever dan even alleen zijn en rustig liggen. Dus ik heb het afgeslagen.
Ik heb wat avondeten genomen en wilde daarna even op bed liggen. Maar ik lag net 10 minuten toen mn telefoon ging. Vriendinnen of het goed was als ze vanavond bij mij op visite kwamen. Ik kan dan gewoon geen nee zeggen. Gewoon omdat ik weet dat ze het goed bedoelen. En ze zijn nu net weg.
Ik ben helemaal gesloopt nu. Last van hartkloppingen. Maar weet gewoon dat ik weer niet zal slapen vannacht. Maar ik ga nu toch maar mn bed in.
Slaap lekker allemaal en tot morgen!
Liselotte, ik hoop dat jij ook wat beter kan slapen en mooie dromen hebt zodat je je even beter voelt.
Mijn dag ging redelijk. Mn moeder wilde meteen dingen met mij doen, winkels in. Ik had er eigenlijk totaal de fut niet voor. Maar het was lief bedoelt, dus dan ga je niet roepen: ik wil naar huis!
bij mij thuis had ik gehoopt dat ze mij zou afzetten, maar ze ging mee en wilde nog wel een kopje thee. Nou vooruit. Ze wilde eigenlijk nog wel bij een paar winkels kijken besloot ze. Maar ik heb nu wel gezegd dat ik daar echt te moe voor was. Daarop zei ze dat ik wel bij haar mocht komen eten. Echt heel lief hoor. Maar ik wilde niets liever dan even alleen zijn en rustig liggen. Dus ik heb het afgeslagen.
Ik heb wat avondeten genomen en wilde daarna even op bed liggen. Maar ik lag net 10 minuten toen mn telefoon ging. Vriendinnen of het goed was als ze vanavond bij mij op visite kwamen. Ik kan dan gewoon geen nee zeggen. Gewoon omdat ik weet dat ze het goed bedoelen. En ze zijn nu net weg.
Ik ben helemaal gesloopt nu. Last van hartkloppingen. Maar weet gewoon dat ik weer niet zal slapen vannacht. Maar ik ga nu toch maar mn bed in.
Slaap lekker allemaal en tot morgen!
Liselotte, ik hoop dat jij ook wat beter kan slapen en mooie dromen hebt zodat je je even beter voelt.
dinsdag 6 januari 2009 om 01:25
Heyjij. Jij kan geen nee zeggen he, meis. Dat is allemaal supervermoeiend hoor, winkelen en bezoek hebben. Lief dat je moeder en vriendinnen naar je toe komen. Maar geef je grenzen aan! Je bent ziek hoor! (heeft de dokter zelf gezegd!).
Ik ben om 21.00 uur naar bed gegaan en probeer me in mijn bed lekker te voelen en niet te veel te piekeren. Heb een beetje gesoesd maar ben nu klaar wakker. Ik voel me slecht en maak me zorgen want dit lijkt niet echt de goede kant op te gaan. En hoe moet ik dat weer gaan managen? Waarom kan ik me toch redelijk ok voelen als ik nog niets hoef en knap ik af zodra er een beetje druk op komt.
Ik heb deze week zowel afspraak met coach als huisarts en bedrijfsarts staan. Dus ik kan het mooi allemaal bespreken.
Ik ben om 21.00 uur naar bed gegaan en probeer me in mijn bed lekker te voelen en niet te veel te piekeren. Heb een beetje gesoesd maar ben nu klaar wakker. Ik voel me slecht en maak me zorgen want dit lijkt niet echt de goede kant op te gaan. En hoe moet ik dat weer gaan managen? Waarom kan ik me toch redelijk ok voelen als ik nog niets hoef en knap ik af zodra er een beetje druk op komt.
Ik heb deze week zowel afspraak met coach als huisarts en bedrijfsarts staan. Dus ik kan het mooi allemaal bespreken.
dinsdag 6 januari 2009 om 01:39
@Heij: je hebt geen dagje vrij of vakantie, je bent ziek,. Echt nee leren zeggen, meid, want zo werk je jezelf tegen en dat is niet goed voor je. De winkels lopen niet weg en je moeder en vriendinnen ook niet. Zorg voor jezelf. Volgende keer telefoon gewoon niet opnemen als je rust nodig hebt.
@Hiltje: het kost tijd. Hoop dat je toch nog enigszins piekervrij kunt slapen.
Ik lag er ook op tijd in en nu klaarwakker, maar zo weer slapen. Net even buiten geweest met de hond en het is ijskoud. Zit ook smoezen te zoeken om morgen maar niet naar mijn werk te hoeven (auto start niet, wegen onbegaanbaar etc.). Maar geloof dat ik er toch aan moet geloven. En heb last van pijnlijk tandvlees, stressplek bij uitstek. Bah, wil morgen niet (en overmorgen ook niet en de dag daarna al helemaal niet).
@Hiltje: het kost tijd. Hoop dat je toch nog enigszins piekervrij kunt slapen.
Ik lag er ook op tijd in en nu klaarwakker, maar zo weer slapen. Net even buiten geweest met de hond en het is ijskoud. Zit ook smoezen te zoeken om morgen maar niet naar mijn werk te hoeven (auto start niet, wegen onbegaanbaar etc.). Maar geloof dat ik er toch aan moet geloven. En heb last van pijnlijk tandvlees, stressplek bij uitstek. Bah, wil morgen niet (en overmorgen ook niet en de dag daarna al helemaal niet).
dinsdag 6 januari 2009 om 06:09
Ik lig nog steeds wakker (lees nog steeds). Dus ik heb NIET geslapen.
Vind ik niet zo normaal en een teken dat ik het echt nog niet trek.
Ga zeer sterk overwegen om wat aan mijn medicatie te gaan doen (duidelijk dat mijn anti depressiva niet meer voldoende werken). Deze dip voelt exact gelijk als drie jaar geleden toen ik met de pillen was gestopt. Niet dat ik geloof dat met andere pillen alles klip klaar weer in orde is..... Maar ik heb volgens mij toch echt dat steuntje nodig want ik ben zo raar wisselvallig.
Ondertussen moet ik dan nu maar weer mijn voorzieningen nemen want mijn ervaring is dat zo'n slapeloze nacht met opnieuw op werk moeten vertellen dat het niet gaat, weer een behoorlijke terugslag veroorzaakt.
Straks met geen slaap in de auto naar coach (behoorlijk eind rijden) en vanavond waarschijnlijk nachtje bij een vriend 'slapen', want ik zie erg op tegen weer zo'n vreselijke nacht alleen (heb afwisselend stil in bed gelegen, gehuild en zelfs een keer geschreeuwd dat ik dit allemaal niet wil).
Daarna waarschijnlijk naar mijn pa hoewel ik moet zien hoe ik dat met de arbo arts op vrijdag combineer.
En dan maar weer bijkomen, structuur in mijn dag, slapen, bewegen en me heel rustig houden totdat ik me weer beter ga voelen.
Wat ik heel vervelend vind is dat ik waarschijnlijk eerst medicatie totaal moet afbouwen voordat ik nieuwe kan nemen. Dat is zo een traject van 2 maanden. En ik ben al 2 maanden thuis van werk....
Sorry jongens, voor mijn negatieve bericht. Hoop dat ik jullie niet meesleur in het negatieve.
Vind ik niet zo normaal en een teken dat ik het echt nog niet trek.
Ga zeer sterk overwegen om wat aan mijn medicatie te gaan doen (duidelijk dat mijn anti depressiva niet meer voldoende werken). Deze dip voelt exact gelijk als drie jaar geleden toen ik met de pillen was gestopt. Niet dat ik geloof dat met andere pillen alles klip klaar weer in orde is..... Maar ik heb volgens mij toch echt dat steuntje nodig want ik ben zo raar wisselvallig.
Ondertussen moet ik dan nu maar weer mijn voorzieningen nemen want mijn ervaring is dat zo'n slapeloze nacht met opnieuw op werk moeten vertellen dat het niet gaat, weer een behoorlijke terugslag veroorzaakt.
Straks met geen slaap in de auto naar coach (behoorlijk eind rijden) en vanavond waarschijnlijk nachtje bij een vriend 'slapen', want ik zie erg op tegen weer zo'n vreselijke nacht alleen (heb afwisselend stil in bed gelegen, gehuild en zelfs een keer geschreeuwd dat ik dit allemaal niet wil).
Daarna waarschijnlijk naar mijn pa hoewel ik moet zien hoe ik dat met de arbo arts op vrijdag combineer.
En dan maar weer bijkomen, structuur in mijn dag, slapen, bewegen en me heel rustig houden totdat ik me weer beter ga voelen.
Wat ik heel vervelend vind is dat ik waarschijnlijk eerst medicatie totaal moet afbouwen voordat ik nieuwe kan nemen. Dat is zo een traject van 2 maanden. En ik ben al 2 maanden thuis van werk....
Sorry jongens, voor mijn negatieve bericht. Hoop dat ik jullie niet meesleur in het negatieve.
