Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
vrijdag 6 februari 2009 om 13:49
Ja Lammy, ik zou heel blij zijn als ik ergens anders aan de gang kan. Snap dat je beetje jaloers bent.
Het zat me toch dwars, dus ik heb net het UWV gebeld. Ze snapte niet waar ik mij druk om maak want ik zit helemaal niet bij het UWV zolang als ik een werkgever heb. Pas na 42 weken tot 2 jaar kan een werkgever mij bij het UWV aanmelden. Voorheen was het 16 weken zegt ze, maar nu niet meer.
Ik hoef dus niet perse weer full-time aan de gang in de laatste 2 maanden dat ik bij mijn organisatie zou werken. Ik kan gewoon ontslag nemen en na die 2 maanden full time bij een nieuw bedrijf beginnen.
Ze zegt, het enige is: stel je word in je proeftijd bij je nieuwe baan ook weer ziek dan krijg je natuurlijk je ontslag. En dat heb je dan aan jezelf te danken en je hebt geen inkomen. Dat laatste dat snap ik natuurlijk.
Maar ik kan kiezen óf bij mijn huidige werkgever blijven en nooit meer tevreden zijn. Ook niet als ik 100% werk. Want ik wil er uberhaupt weg. Of zorgen dat ik er zo snel mogelijk weg ben. En de baan waarop ik heb gesolliciteerd wil ik heel graag werken. Als ze nu ja zeggen krijg ik die kans waarschijnlijk nooit meer dus zou mijzelf voor mn kop slaan als ik het niet doe.
Lammy, snap ik dat je zegt 'dan maar huishoudelijk werk weer'. Al vond ik dat ook lichamelijk behoorlijk zwaar. Maar je hebt dan inderdaad wel meer regelmaat. Gewoon savonds, de weekenden en feestdagen vrij. Gelukkig (in mijn ogen) heb jij een man. Ik kan niet minder werken of een baan kiezen dat slechter betaald. Ik woon alleen, en moet alles alleen betalen.
Ik hoop voor je dat het etentje toch beetje gezellig is. Ik wens je een fijne avond.
En als je wilt 'zeuren', doe dat dan gewoon. Ik kan het mij voorstellen dat jij ook je verhaal kwijt wilt.
Het zat me toch dwars, dus ik heb net het UWV gebeld. Ze snapte niet waar ik mij druk om maak want ik zit helemaal niet bij het UWV zolang als ik een werkgever heb. Pas na 42 weken tot 2 jaar kan een werkgever mij bij het UWV aanmelden. Voorheen was het 16 weken zegt ze, maar nu niet meer.
Ik hoef dus niet perse weer full-time aan de gang in de laatste 2 maanden dat ik bij mijn organisatie zou werken. Ik kan gewoon ontslag nemen en na die 2 maanden full time bij een nieuw bedrijf beginnen.
Ze zegt, het enige is: stel je word in je proeftijd bij je nieuwe baan ook weer ziek dan krijg je natuurlijk je ontslag. En dat heb je dan aan jezelf te danken en je hebt geen inkomen. Dat laatste dat snap ik natuurlijk.
Maar ik kan kiezen óf bij mijn huidige werkgever blijven en nooit meer tevreden zijn. Ook niet als ik 100% werk. Want ik wil er uberhaupt weg. Of zorgen dat ik er zo snel mogelijk weg ben. En de baan waarop ik heb gesolliciteerd wil ik heel graag werken. Als ze nu ja zeggen krijg ik die kans waarschijnlijk nooit meer dus zou mijzelf voor mn kop slaan als ik het niet doe.
Lammy, snap ik dat je zegt 'dan maar huishoudelijk werk weer'. Al vond ik dat ook lichamelijk behoorlijk zwaar. Maar je hebt dan inderdaad wel meer regelmaat. Gewoon savonds, de weekenden en feestdagen vrij. Gelukkig (in mijn ogen) heb jij een man. Ik kan niet minder werken of een baan kiezen dat slechter betaald. Ik woon alleen, en moet alles alleen betalen.
Ik hoop voor je dat het etentje toch beetje gezellig is. Ik wens je een fijne avond.
En als je wilt 'zeuren', doe dat dan gewoon. Ik kan het mij voorstellen dat jij ook je verhaal kwijt wilt.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:35
@Heij: ga eerst naar het gesprek en kijk of het je zelf echt leuk lijkt. Met andere woorden: maak er geen vlucht van. Je moet alleen ontslag nemen als je iets echt leuk vindt, niet omdat je bij je huidige werkgever weg wilt.
In ieder geva gefeliciteerd dat je uitgenodigd bent! Dat is de eerste stap he.
Ik denk dat de baan waarop ik gesolliciteerd had en nee tegen heb gezegd, voor mij op dit moment sowieso teveel druk zou geven. In andere omstandigheden had ik waarschijnlijk wel ja gezegd. Maar omdat ik nu zo negatief ben (LG ligt dwars en is aan het k*tten) sta ik nergens voor open en heb ik bij het minste geringste al zoiets van, gadver. Niet goed dus, want over een aantal weken ben ik werkloos en dat kan ik nu wel als een verademing zien, dat is het natuurlijk niet.
Maar goed, LG is enorm aan het k*tten en ik vraag me af of ik de laatste weken door kan komen zonder minimaal 1 keer in woede uit te barsten. Heb het zo ontzettend gehad gewoon.
In ieder geva gefeliciteerd dat je uitgenodigd bent! Dat is de eerste stap he.
Ik denk dat de baan waarop ik gesolliciteerd had en nee tegen heb gezegd, voor mij op dit moment sowieso teveel druk zou geven. In andere omstandigheden had ik waarschijnlijk wel ja gezegd. Maar omdat ik nu zo negatief ben (LG ligt dwars en is aan het k*tten) sta ik nergens voor open en heb ik bij het minste geringste al zoiets van, gadver. Niet goed dus, want over een aantal weken ben ik werkloos en dat kan ik nu wel als een verademing zien, dat is het natuurlijk niet.
Maar goed, LG is enorm aan het k*tten en ik vraag me af of ik de laatste weken door kan komen zonder minimaal 1 keer in woede uit te barsten. Heb het zo ontzettend gehad gewoon.
vrijdag 6 februari 2009 om 14:48
Ja ik ga mijzelf ook nu niet blij zitten maken met dooie mussen hoor. Een uitnodiging zegt nog niets. Maar er zijn nog een paar bedrijven waar ik wel zou willen werken. En ik wil dan wel graag weg bij mijn huidige werk maar zeker niet voor het eerste het beste flutbaantje. En ik wil ook niet qua loon erop achteruit gaan, natuurlijk.
Maar hoezo ben jij over een aantal weken werkeloos? Had je geen vast contract? Of heb je zelf ontslag genomen?
Jij hebt dus ook al zo een fijne LG... weet dus precies (nou ja denk ik) hoe jij je voelt.
Maar hoezo ben jij over een aantal weken werkeloos? Had je geen vast contract? Of heb je zelf ontslag genomen?
Jij hebt dus ook al zo een fijne LG... weet dus precies (nou ja denk ik) hoe jij je voelt.
vrijdag 6 februari 2009 om 17:13
ha allemaal,
OPLUCHTING!! Ik ben naar het ziekenhuis geweest waar een mammografie is gemaakt. Bloednerveus natuurlijk, maar het viel uiteindelijk erg mee. Ik heb verteld dat ik heel angstig ben en daar ging men goed mee om. Na afloop zijn de foto's direct voorgelegd aan de radioloog en er was geen reden tot verder onderzoek (echografie oid) en het zag er normaal uit. Er zou een positief bericht naar de huisarts worden verstuurd. Ontlading van jewelste en heb flink zitten janken van opluchting.
Ik ben nu helemaal klaar met mijn hypochondrische gedoe en ik heb besloten om dat een veilig plekje te gaan geven. Het is nu klaar. En het zal altijd bij me blijven, dus ik zeg het niet vaarwel, maar het moet een betere plek - en veilige plek - krijgen zodat het daar rustig kan blijven zitten en ik gewoon gewoon kan zijn.
Het is genoeg geweest met dat gedoe.
Volgende week ga ik er met de psych mee aan de slag.
Lieve allemaal, heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes en de steun die jullie geven! Ik vind het ontzettend fijn.
OPLUCHTING!! Ik ben naar het ziekenhuis geweest waar een mammografie is gemaakt. Bloednerveus natuurlijk, maar het viel uiteindelijk erg mee. Ik heb verteld dat ik heel angstig ben en daar ging men goed mee om. Na afloop zijn de foto's direct voorgelegd aan de radioloog en er was geen reden tot verder onderzoek (echografie oid) en het zag er normaal uit. Er zou een positief bericht naar de huisarts worden verstuurd. Ontlading van jewelste en heb flink zitten janken van opluchting.
Ik ben nu helemaal klaar met mijn hypochondrische gedoe en ik heb besloten om dat een veilig plekje te gaan geven. Het is nu klaar. En het zal altijd bij me blijven, dus ik zeg het niet vaarwel, maar het moet een betere plek - en veilige plek - krijgen zodat het daar rustig kan blijven zitten en ik gewoon gewoon kan zijn.
Het is genoeg geweest met dat gedoe.
Volgende week ga ik er met de psych mee aan de slag.
Lieve allemaal, heel erg bedankt voor jullie lieve berichtjes en de steun die jullie geven! Ik vind het ontzettend fijn.
vrijdag 6 februari 2009 om 18:37
Bollo: wat fijn dat je direct uitslag hebt. Nu kan je dit inderdaad afsluiten. En met je hypochondrie aan de slag. Maar wees niet te hard voor jezelf dat het nu direct klaar en over moet zijn... Met wilskracht alleen voorkom je het niet en gaat het niet weg. Kleine stapjes en wellicht met je therapeut afspreken hoe je het gaat aanpakken als er weer een aanval komt.
Vandaag kwam mijn hulp (mijn huis wordt steeds schoner en dat is erg fijn) en ik moest dus uitwijken. Ben naar wellness complex geweest.
Maar ik heb me daar de volledige middag heel erg slecht en depressief gevoeld. Het was druk en ik kon echt niet ontspannen.
Gek genoeg: zodra ik thuis kwam voelde ik me direct een stuk beter. Mijn beste vriend stond onverwachts op de stoep (lief) en nu lig ik weer lekker op de bank.
Thuis voel ik me veilig, thuis zijn er niet teveel prikkels, thuis wordt niets van mij verwacht en thuis voel ik me dus echt het prettigst.
Maar word daardoor bijna beetje boos op mezelf. Alsof ik het manipuleer ofzo om maar niets te hoeven....
Zou het normaal zijn bij een depressie dat je stemming zo beinvloed wordt door dit soort druk?
Of is het gewoon ook stukje herstel (hoop ik) waarbij je steeds meer je activiteiten weer wat kunt uitbreiden....
Vandaag kwam mijn hulp (mijn huis wordt steeds schoner en dat is erg fijn) en ik moest dus uitwijken. Ben naar wellness complex geweest.
Maar ik heb me daar de volledige middag heel erg slecht en depressief gevoeld. Het was druk en ik kon echt niet ontspannen.
Gek genoeg: zodra ik thuis kwam voelde ik me direct een stuk beter. Mijn beste vriend stond onverwachts op de stoep (lief) en nu lig ik weer lekker op de bank.
Thuis voel ik me veilig, thuis zijn er niet teveel prikkels, thuis wordt niets van mij verwacht en thuis voel ik me dus echt het prettigst.
Maar word daardoor bijna beetje boos op mezelf. Alsof ik het manipuleer ofzo om maar niets te hoeven....
Zou het normaal zijn bij een depressie dat je stemming zo beinvloed wordt door dit soort druk?
Of is het gewoon ook stukje herstel (hoop ik) waarbij je steeds meer je activiteiten weer wat kunt uitbreiden....
vrijdag 6 februari 2009 om 19:06
Hey Bollo dat is goed nieuws! Hoe vond je het dat je borst zo geplet werd onder de glasplaat? Tjonge, bij mij deed dat behoorlijk zeer.Ik ben benieuwd hoe je het met je psych gaat aanpakken. Dat zal nog niet meevallen denk ik. Maar het moet toch mogelijk zijn!
Hiltje, veel indrukken en impulsen zijn op dit moment misschien niet de dingen die goed voor jou zijn en die moet je dan ook niet gaan opzoeken. Daarom vind je het heerlijk om thuis te zijn. Daar is ook echt helemaal niets mis mee!! Het is goed dat je je thuis op je gemak kunt voelen, het kan namelijk ook zijn dat je thuis geen rust kunt vinden en daarom steeds de hort op gaat. Dat is niet goed. Volgens mij is dit echt wel een teken dat je vooruit gaat. Dat wil niet zeggen dat je er al bent, maar alle kleine beetjes zijn welkom. Er is ook een tijd geweest dat je niet thuis kon zijn en bij je vader bent gaan zitten. Kijk naar de kleine vooruitgangen en verwacht gewoon niet teveel van jezelf.
@Heyjij, spannend hoor om zo helemaal over te stappen van de zorg naar een kantoorbaan, maar kan mij er alles bij voorstellen.
Fijn dat je aanstaande maandagavond back-up krijgt voor het geval je het niet trekt. Dat moet je toch een beetje rust geven. Die teamleidster van jou is gelukkig teruggefloten.
Fijne avond en weekend allemaal!
Hiltje, veel indrukken en impulsen zijn op dit moment misschien niet de dingen die goed voor jou zijn en die moet je dan ook niet gaan opzoeken. Daarom vind je het heerlijk om thuis te zijn. Daar is ook echt helemaal niets mis mee!! Het is goed dat je je thuis op je gemak kunt voelen, het kan namelijk ook zijn dat je thuis geen rust kunt vinden en daarom steeds de hort op gaat. Dat is niet goed. Volgens mij is dit echt wel een teken dat je vooruit gaat. Dat wil niet zeggen dat je er al bent, maar alle kleine beetjes zijn welkom. Er is ook een tijd geweest dat je niet thuis kon zijn en bij je vader bent gaan zitten. Kijk naar de kleine vooruitgangen en verwacht gewoon niet teveel van jezelf.
@Heyjij, spannend hoor om zo helemaal over te stappen van de zorg naar een kantoorbaan, maar kan mij er alles bij voorstellen.
Fijn dat je aanstaande maandagavond back-up krijgt voor het geval je het niet trekt. Dat moet je toch een beetje rust geven. Die teamleidster van jou is gelukkig teruggefloten.
Fijne avond en weekend allemaal!
vrijdag 6 februari 2009 om 19:53
Het zal inderdaad een flinke klus worden om met de hypo aan de slag te gaan... Dat besef ik me dondersgoed... Maar ik wil het heel graag en ik wil er waanzinnig m'n best voor doen. Ik denk wel dat het helpt als ik weer aan het werk ga. Dit thuiszitten is helemaal niets voor mij. Dat was goed voor een maand, maar niet langer zoals nu het geval is. Dan heb ik teveel ruimte om na te denken, te kronkelen en te hypo-en dus. Dat was vroeger tijdens schoolvakanties ook. Helaas. M'n ouders heb ik echt tot wanhoop gedreven. Als ik dan weer naar school ging, was het meestal over.
Mocht het nu niet 'normaal' overgaan, dan ga ik toch bekijken of ik opnieuw medicijnen moet gebruiken. Dat is dan niet anders. Ik probeer dat niet te doen omdat ik een kinderwens heb (niet nu, maar wel op termijn). Als ik dat niet zou hebben, dan had ik wel begonnen. Maar ja, het is het een of het ander.
Hopelijk gaat het me op deze wijze lukken, maar het zal pittig zijn. Maar positief bezien: ik ben een gemotiveerde en slimme meid, dus why not?
Klinkt nu ineens zo lekker nuchter he... Nou ja, ik ga ervoor in ieder geval.
Meiden: heel goed weekend en geniet ervan!! (vanavond x-factor! Prulletje: jij ook weer?)
Mocht het nu niet 'normaal' overgaan, dan ga ik toch bekijken of ik opnieuw medicijnen moet gebruiken. Dat is dan niet anders. Ik probeer dat niet te doen omdat ik een kinderwens heb (niet nu, maar wel op termijn). Als ik dat niet zou hebben, dan had ik wel begonnen. Maar ja, het is het een of het ander.
Hopelijk gaat het me op deze wijze lukken, maar het zal pittig zijn. Maar positief bezien: ik ben een gemotiveerde en slimme meid, dus why not?
Klinkt nu ineens zo lekker nuchter he... Nou ja, ik ga ervoor in ieder geval.
Meiden: heel goed weekend en geniet ervan!! (vanavond x-factor! Prulletje: jij ook weer?)
vrijdag 6 februari 2009 om 19:57
Oh ja, Prul, het is inderdaad echt pletten! Ik dacht dat het minder geplet zou worden, maar het zat inderdaad helemaal klem. Het deed gelukkig niet echt zeer (maar ja, wat wil je na mijn eigen pijniging tot aan de blauwe plekken toe...).
Medewerkster was trouwens heel erg vriendelijk en geruststellend. Echt complimenten hoe dit is geregeld binnen dat ziekenhuis. Gisteren bellen, vandaag terecht en al een onoffciële uitslag (moet nog wel naar de ha bellen deze week). Heel netjes. Ik denk niet dat het in alle ziekenhuizen al zo goed is geregeld.
Medewerkster was trouwens heel erg vriendelijk en geruststellend. Echt complimenten hoe dit is geregeld binnen dat ziekenhuis. Gisteren bellen, vandaag terecht en al een onoffciële uitslag (moet nog wel naar de ha bellen deze week). Heel netjes. Ik denk niet dat het in alle ziekenhuizen al zo goed is geregeld.
vrijdag 6 februari 2009 om 20:05
Jaaa, ik ga ook X factor kijken!!! Zat net een boek over depressie te lezen en daar werd ik helemaal naar van. Ben gaan koken en nu voor de TV voel ik me weer beter! Ben dus wel beinvloedbaar en lijk dus sneller afstand te kunnen nemen van dat ellendige gevoel.
Bollo: wanneer begin je aan de nieuwe baan? En ben je helemaal niet meer teruggegaan naar oude job? (Dat heb ik waarschijnlijk gemist...).
Marahbloem: hoe lang moet je nog in deze baan? Je contract loopt toch binnenkort af? Moet zeggen dat ik onwijze bewondering voor je heb. Je houdt het toch maar mooi vol! En ook heel verstandig dat je nee hebt gezegd tegen die baan. Stoer! Volgens mij ken je jezelf goed en kom je er wel!
Prul: dank weer voor je relativerende woorden. Ja objectief, als ik naar de omstandigheden kijk zie ik wel verbetering. Toch durf ik nog niet te constateren dat het echt de goede kant opgaat. daarvoor is het nog te broos en heb ik de afgelopen 3 maanden teveel geschommeld. Gelukkig zit ik nu bij goede psychiater die dat medicijngebruik goed in de gaten gaat houden en mij afremt om verplichtingen aan te gaan. Slaan deze medicijnen onvoldoende aan dan gaan we nml switchen...
Trouwens Prul: hoe gaat het met je? Je bent hier alleen nog om anderen een hart onder de riem te steken. Ik hoor je helemaal niet meer over jezelf. Volgens mij gaat het dus hartstikke goed.
Laat even weten hoe het gaat. Hoeveel verbetering merk je en waar loop je nog tegenaan?
Bollo: wanneer begin je aan de nieuwe baan? En ben je helemaal niet meer teruggegaan naar oude job? (Dat heb ik waarschijnlijk gemist...).
Marahbloem: hoe lang moet je nog in deze baan? Je contract loopt toch binnenkort af? Moet zeggen dat ik onwijze bewondering voor je heb. Je houdt het toch maar mooi vol! En ook heel verstandig dat je nee hebt gezegd tegen die baan. Stoer! Volgens mij ken je jezelf goed en kom je er wel!
Prul: dank weer voor je relativerende woorden. Ja objectief, als ik naar de omstandigheden kijk zie ik wel verbetering. Toch durf ik nog niet te constateren dat het echt de goede kant opgaat. daarvoor is het nog te broos en heb ik de afgelopen 3 maanden teveel geschommeld. Gelukkig zit ik nu bij goede psychiater die dat medicijngebruik goed in de gaten gaat houden en mij afremt om verplichtingen aan te gaan. Slaan deze medicijnen onvoldoende aan dan gaan we nml switchen...
Trouwens Prul: hoe gaat het met je? Je bent hier alleen nog om anderen een hart onder de riem te steken. Ik hoor je helemaal niet meer over jezelf. Volgens mij gaat het dus hartstikke goed.
Laat even weten hoe het gaat. Hoeveel verbetering merk je en waar loop je nog tegenaan?
vrijdag 6 februari 2009 om 20:33
Jaaaaaaaaaaa X-factor, ik zit er ook al helemaal klaar voor. Mannetje naar de sportschool, lap-top voor me, bord met eten en tv aan. Niet helemaal zo gezond, maar wel heerlijk!
Ja, Hiltje je hebt gelijk dat ik me echt al een stuk beter voel. Geen huilmomenten meer voor mij. De ochtenden zijn niet meer slopend. Ik kan de dag beter beginnen, ondanks dat ik wel erg vermoeid ben. Op mijn vrije dagen slaap ik twee uur 's middags extra en vaak als ik thuiskom van het werk en ik mijn ontspanningsoefeningen doe, dan val ik ook in slaap. Maar toch is dat beter dan het gevoel dat ik het laatste jaar had. Dat unheimische gevoel, die wanhoop. Ik kan het nu allemaal beter relativeren. Het gaat allemaal wat makkelijker. Ik had vandaag een goeie dag op het werk. Had een lastig zaakje, maar heb het naar mij gevoel goed opgelost en dat geeft een goed gevoel. Heb zin in het weekend.
Maar ben nog wel steeds hard aan het werk om niet terug te vallen. Ik weet dat de depressie nog om de hoek op de loer ligt. Gisteren kwam ik met enorme hoofdpijn thuis, wat die avond niet meer weggegaan is. Ik heb een paracetamol genomen en ben naar bed gegaan. Gelukkig was het vanochtend over.
Ik moet echt bewust iedere keer tot ontspanning komen. De hele dag door. En niet meer dan 1 afspraak in het weekend, want anders is het teveel.
Ik wens echt dat jullie je binnenkort ook vooruit voelen gaan! Het geeft zo'n goede impuls.
Ja, Hiltje je hebt gelijk dat ik me echt al een stuk beter voel. Geen huilmomenten meer voor mij. De ochtenden zijn niet meer slopend. Ik kan de dag beter beginnen, ondanks dat ik wel erg vermoeid ben. Op mijn vrije dagen slaap ik twee uur 's middags extra en vaak als ik thuiskom van het werk en ik mijn ontspanningsoefeningen doe, dan val ik ook in slaap. Maar toch is dat beter dan het gevoel dat ik het laatste jaar had. Dat unheimische gevoel, die wanhoop. Ik kan het nu allemaal beter relativeren. Het gaat allemaal wat makkelijker. Ik had vandaag een goeie dag op het werk. Had een lastig zaakje, maar heb het naar mij gevoel goed opgelost en dat geeft een goed gevoel. Heb zin in het weekend.
Maar ben nog wel steeds hard aan het werk om niet terug te vallen. Ik weet dat de depressie nog om de hoek op de loer ligt. Gisteren kwam ik met enorme hoofdpijn thuis, wat die avond niet meer weggegaan is. Ik heb een paracetamol genomen en ben naar bed gegaan. Gelukkig was het vanochtend over.
Ik moet echt bewust iedere keer tot ontspanning komen. De hele dag door. En niet meer dan 1 afspraak in het weekend, want anders is het teveel.
Ik wens echt dat jullie je binnenkort ook vooruit voelen gaan! Het geeft zo'n goede impuls.
vrijdag 6 februari 2009 om 20:52
X-factor is begonnen!! Yeah, helemaal leuk.
@ Hiltje: ik begin 1 maart met nieuwe baan. Gelukkig!! Het schijnt flink druk te zijn en daar heb ik zoooooo'n zin in. Kom maar op!! Wat dat betreft: ik ben er echt klaar voor om weer vol te gaan in iets wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg.
Op huidige werk heb ik aangegeven absoluut niet meer terug te gaan naar oude plek, want dat gaat niet. Ik heb dus nu vervangende werkzaamheden. Maar omdat de vervangende werkzaamheden me zo goed liggen vanuit mijn ervaring op dat terrein ben ik er dus ook zo klaar mee. Ik hoef er weinig voor te doen en de druk is mini-minimaal. Die werkzaamheden doe ik ook thuis, omdat ik het op locatie wel moeilijk vind. Volgende week ga ik wel 1 of 2 keer naar locatie om op te ruimen etc. Maar dat thuiszitten gaat dus gewoon mis. Supermis dus.
Ik hang dus een beetje in het rond tot het eind feb is. Dan ga ik stiekum al een beetje starten. En ik doe dus nu heel weinig met mijn hoofd waardoor ik ontzettend veel ruimte heb om na te denken, te denken, te denken, te denken en te denken. Volgende week toch maar naar huidige werk dus voor de afleiding, Dan maar niet leuk of prettig, dit is ook niets.
Nou, ik ga me weer op de X-factor storten!!
@ Hiltje: ik begin 1 maart met nieuwe baan. Gelukkig!! Het schijnt flink druk te zijn en daar heb ik zoooooo'n zin in. Kom maar op!! Wat dat betreft: ik ben er echt klaar voor om weer vol te gaan in iets wat ik leuk vind en waar ik energie van krijg.
Op huidige werk heb ik aangegeven absoluut niet meer terug te gaan naar oude plek, want dat gaat niet. Ik heb dus nu vervangende werkzaamheden. Maar omdat de vervangende werkzaamheden me zo goed liggen vanuit mijn ervaring op dat terrein ben ik er dus ook zo klaar mee. Ik hoef er weinig voor te doen en de druk is mini-minimaal. Die werkzaamheden doe ik ook thuis, omdat ik het op locatie wel moeilijk vind. Volgende week ga ik wel 1 of 2 keer naar locatie om op te ruimen etc. Maar dat thuiszitten gaat dus gewoon mis. Supermis dus.
Ik hang dus een beetje in het rond tot het eind feb is. Dan ga ik stiekum al een beetje starten. En ik doe dus nu heel weinig met mijn hoofd waardoor ik ontzettend veel ruimte heb om na te denken, te denken, te denken, te denken en te denken. Volgende week toch maar naar huidige werk dus voor de afleiding, Dan maar niet leuk of prettig, dit is ook niets.
Nou, ik ga me weer op de X-factor storten!!
vrijdag 6 februari 2009 om 21:24
Hai Prul,
Wat heerlijk voor je! Wat een verademing dat die AD goed zijn aangeslagen. Nu moet inderdaad de moeheid er nog langzaam uitslijten. En nog wat stabieler. Maar met het steuntje in de rug van de AD kun je dat nu veel beter op eigen kracht. En je zult waarschijnlijk steeds meer vertrouwen krijgen als je merkt dat dat wanhopige gevoel echt niet meer terugkomt. Zodat je er ook geen rekening mee hoeft te houden.
Ik wacht op het moment dat ik dat ook kan gaan zeggen (wacht ik al heel lang op!!!). Ook nu voor de X factor voel ik me niet top. Ik ben er nog lang niet. En ik ben bang dat ik op een gegeven moment toch medicijnen zal moeten switchen... en dan moet je weer afbouwen en opbouwen en wat gebeurt er dan... brrrrrbrrrrrbrrrr.
Nou ja, geduld nou maar, en niet op de feiten vooruit lopen. Maar ik ben het zo verschrikkelijk zat!
Bollo: vette kans inderdaad dat jij weer flink opknapt als je in een leuke nieuwe baan begint. Dat is zoooo belangrijk.
En waarschijnlijk zal het niet nodig zijn, maar als het nodig is kan je weer aan de AD. En je bent eerder succesvol afgebouwd dus als de kinderwens concreet wordt zal dat ook weer lukken. (en bovendien kan zwanger worden en bevallen met AD tegenwoordig ook!!!) Maar dat is allemaal hypothetisch, want jij gaat het gewoon redden meid!!!!
Wat heerlijk voor je! Wat een verademing dat die AD goed zijn aangeslagen. Nu moet inderdaad de moeheid er nog langzaam uitslijten. En nog wat stabieler. Maar met het steuntje in de rug van de AD kun je dat nu veel beter op eigen kracht. En je zult waarschijnlijk steeds meer vertrouwen krijgen als je merkt dat dat wanhopige gevoel echt niet meer terugkomt. Zodat je er ook geen rekening mee hoeft te houden.
Ik wacht op het moment dat ik dat ook kan gaan zeggen (wacht ik al heel lang op!!!). Ook nu voor de X factor voel ik me niet top. Ik ben er nog lang niet. En ik ben bang dat ik op een gegeven moment toch medicijnen zal moeten switchen... en dan moet je weer afbouwen en opbouwen en wat gebeurt er dan... brrrrrbrrrrrbrrrr.
Nou ja, geduld nou maar, en niet op de feiten vooruit lopen. Maar ik ben het zo verschrikkelijk zat!
Bollo: vette kans inderdaad dat jij weer flink opknapt als je in een leuke nieuwe baan begint. Dat is zoooo belangrijk.
En waarschijnlijk zal het niet nodig zijn, maar als het nodig is kan je weer aan de AD. En je bent eerder succesvol afgebouwd dus als de kinderwens concreet wordt zal dat ook weer lukken. (en bovendien kan zwanger worden en bevallen met AD tegenwoordig ook!!!) Maar dat is allemaal hypothetisch, want jij gaat het gewoon redden meid!!!!
vrijdag 6 februari 2009 om 21:53
Hiltje, dat jij niet ziet dat je toch echt wel alweer een stapje vooruit bent gegaan. Als je in staat bent om anderen zo te motiveren zoals dat jij dat nu doet! Als het heel slecht met je zou gaan, dan lukt dat je niet en ben je even alleen met jezelf bezig.
En al zou je moeten switchen van medicijnen. Dat is ook niet erg. Dat kun jij er ook nog wel bij hebben. Neem je tijd.
Bollo, leuk om je zo enthousiast te horen over je nieuwe baan. 1 maart is een mooie dag. Dan heb je het gevoel dat het alweer lente wordt. De dagen langer. Leker zonnetje.
Ik heb vandaag (tot mijn verbazing) de eerste narcissen alweer in het park gezien!!!
Nu weer verder met X-factor. Er zitten wel een paar valse noten tussen...
En al zou je moeten switchen van medicijnen. Dat is ook niet erg. Dat kun jij er ook nog wel bij hebben. Neem je tijd.
Bollo, leuk om je zo enthousiast te horen over je nieuwe baan. 1 maart is een mooie dag. Dan heb je het gevoel dat het alweer lente wordt. De dagen langer. Leker zonnetje.
Ik heb vandaag (tot mijn verbazing) de eerste narcissen alweer in het park gezien!!!
Nu weer verder met X-factor. Er zitten wel een paar valse noten tussen...
zaterdag 7 februari 2009 om 12:25
hallo allemaal,
Wat is men hier actief geweest met schrijven! Niet meer bij te houden met lezen bijna..... Heyjij, gaat al beter? Kreeg tranen in mijn ogen toen ik las dat je zo gestresst bent geraakt door je leidinggevende. Ik kon me zo voorstellen hoe je je voelde. Vond het zo erg. sterkte!
Wat gezellig dat jullie allemaal samen x-factor hebben gekeken. Was het leuk? Ben gister zelf naar het theater geweest met een vriendin. Wat was het heerlijk om er even uit te zijn. En voor het eerst had ik helemaal geen last van angst. Heb heel vroeger last gehad van angstaanvallen. Dat is eigenlijk zo goed als over. Alleen heb ik er nog wel een beetje last van als ik in een theater of bioscoop zit. Maar gister had ik dat niet. Zou ik dan toch in staat zijn mijn leven beter te kunnen relativeren en een goede balans te houden?
Op mijn werk gaat het gelukkig steeds beter. Had deze week een goed maar pittig gesprek met mijn leidinggevende. Ben een beetje aan het doorschieten met nee zeggen en dat kwam bij hem over alsof ik dingen aan het ontduiken was. Mag hier nu een opleiding gaan volgen om te kijken of ik dat soort dingen beter kan leren en effectiever kan worden. Ze vinden me namelijk ook wat langzaam met bepaalde opdrachten.
Vond het zo fijn dat ze me niet lieten vallen. Hoewel ze vinden dat ik slechter presteer dan ze hadden verwacht willen ze me helpen ipv me weg hebben. Dat was in mijn vorige omgeving wel anders. Ik vind dit zo prettig.
Ook ik hoop op de lente. Zou het door de winter zo druk zijn op dit topic? De narcissen beginnen wel uit de grond te komen in mijn tuin, maar bloeien nog niet. Ik denk dat ik straks maar eens naar het tuincentrum ga om lekker kleurrijke primula's te kopen voor in de tuin.
Wat is men hier actief geweest met schrijven! Niet meer bij te houden met lezen bijna..... Heyjij, gaat al beter? Kreeg tranen in mijn ogen toen ik las dat je zo gestresst bent geraakt door je leidinggevende. Ik kon me zo voorstellen hoe je je voelde. Vond het zo erg. sterkte!
Wat gezellig dat jullie allemaal samen x-factor hebben gekeken. Was het leuk? Ben gister zelf naar het theater geweest met een vriendin. Wat was het heerlijk om er even uit te zijn. En voor het eerst had ik helemaal geen last van angst. Heb heel vroeger last gehad van angstaanvallen. Dat is eigenlijk zo goed als over. Alleen heb ik er nog wel een beetje last van als ik in een theater of bioscoop zit. Maar gister had ik dat niet. Zou ik dan toch in staat zijn mijn leven beter te kunnen relativeren en een goede balans te houden?
Op mijn werk gaat het gelukkig steeds beter. Had deze week een goed maar pittig gesprek met mijn leidinggevende. Ben een beetje aan het doorschieten met nee zeggen en dat kwam bij hem over alsof ik dingen aan het ontduiken was. Mag hier nu een opleiding gaan volgen om te kijken of ik dat soort dingen beter kan leren en effectiever kan worden. Ze vinden me namelijk ook wat langzaam met bepaalde opdrachten.
Vond het zo fijn dat ze me niet lieten vallen. Hoewel ze vinden dat ik slechter presteer dan ze hadden verwacht willen ze me helpen ipv me weg hebben. Dat was in mijn vorige omgeving wel anders. Ik vind dit zo prettig.
Ook ik hoop op de lente. Zou het door de winter zo druk zijn op dit topic? De narcissen beginnen wel uit de grond te komen in mijn tuin, maar bloeien nog niet. Ik denk dat ik straks maar eens naar het tuincentrum ga om lekker kleurrijke primula's te kopen voor in de tuin.
zaterdag 7 februari 2009 om 14:02
Bollo vind het super dat je deze instelling hebt nu. Je gaat er wel uitkomen. Het zal niet makkelijk zijn en het zal inderdaad een zwakke plek blijven. Maar wat ik bij je herken en wat ik zelf ook had is de drive om er tegenin te gaan. Vanaf toen ging het wel beter met me. Nu nog heb ik angsten waar ik tegenin moet. Maar zoals ik al eerder schreef zijn de ergste pieken er wel af. Zoals mn angst voor water. Helemaal in het begin kreeg ik al een paniekaanval onder douche, nu heb ik dinsdag weer gezwommen, zonder angst. Mijn zus is verpleegkundige, heb haar regelmatig gebeld als ik klachten had en niet wist wat ik moest doen en wat het was( en het in mijn hoofd al terminaal was). Zij wist me dan gerust te stellen, of ik ging voor de zekerheid nog langs de dokter. Op een gegeven moment was het uitspreken al genoeg om de paniekaanval te stoppen, mijn ongerustheid ging dan weg door mn zus te bellen. Nu kan ik het zelf relativeren en vraag anderen, maar ga nog wel vaker naar de dokter dan een gemiddelde Nederlander denk ik. Zoals Prulletje zei, kun je als hypochonder ook zo weer bang zijn voor wat anders, maar het kan ook blijven bij 1 specifieke angst. Is het vooral de angst voor borstkanker bij jou, of heb je dit vaker gehad met andere ziektes?
Zoals ik al eerder zei was ik op een gegeven moment bang voor zoveel dingen, dat ik niet meer naar buiten durfde..kreeg ook angst voor de angst (had er ook veel angsten omheen gebouwd, was bijvoorbeeld ook bang dat iemand op straat me zomaar wat aan zou doen, of ik mezelf zonder dat ik het wilde) en besloot toen dat het moest stoppen. Ik denk dat dat hetzelfde punt was waarop jij nu zit. Heel veel succes en sterkte. Nog steeds komen de angsten terug op momenten dat ik me niet goed voel, dat is inderdaad de thermometer van de psyche zoals Hiltje zei (mooi omschreven) en heb ik er nu weer wat meer last van. Maar door ontzettend veel te relativen en natuurlijk door naar mn gevoel te luisteren, is het sneller weg.
Ik was woensdag bij de arbo-arts geweest en hij had als advies gegeven dat ik over 2,3 weken weer aan het werk kan. Nu krijg ik gister een brief dat ik 16 februari al moet beginnen(!) Ik schiet hiervan nu redelijk in de stress, want dan ben ik alleen volgende week nog bij huis. Ik ga maandag wel bellen dat ik vind dat dat te vroeg is, maar vind het absoluut niet leuk. Zowel mijn maatschappelijk werkster en mijn haptotherapeut vinden die 2 weken al wel vroeg. Ik vond dat zelf ook en heb ook niet heel enthousiast gedaan bij de arbo-arts. Wel gezegd dat ik er weer zin in krijg, maar dat ik vooral niet te snel wil, omdat dat juist is wat ik doe. Heb liever ook die 3 weken ipv 2 en nu krijg ik anderhalf! Wat is dan het beste..vertrouwen op advies arbo-arts( ga sowieso niet 16 feb al aan de slag, maar minstens een week later) of de mensen die me begeleiden en goed kennen. (ook mijn zus en mijn huisgenootje vinden het erg snel) En wat wil ik zelf..
Zoals ik al eerder zei was ik op een gegeven moment bang voor zoveel dingen, dat ik niet meer naar buiten durfde..kreeg ook angst voor de angst (had er ook veel angsten omheen gebouwd, was bijvoorbeeld ook bang dat iemand op straat me zomaar wat aan zou doen, of ik mezelf zonder dat ik het wilde) en besloot toen dat het moest stoppen. Ik denk dat dat hetzelfde punt was waarop jij nu zit. Heel veel succes en sterkte. Nog steeds komen de angsten terug op momenten dat ik me niet goed voel, dat is inderdaad de thermometer van de psyche zoals Hiltje zei (mooi omschreven) en heb ik er nu weer wat meer last van. Maar door ontzettend veel te relativen en natuurlijk door naar mn gevoel te luisteren, is het sneller weg.
Ik was woensdag bij de arbo-arts geweest en hij had als advies gegeven dat ik over 2,3 weken weer aan het werk kan. Nu krijg ik gister een brief dat ik 16 februari al moet beginnen(!) Ik schiet hiervan nu redelijk in de stress, want dan ben ik alleen volgende week nog bij huis. Ik ga maandag wel bellen dat ik vind dat dat te vroeg is, maar vind het absoluut niet leuk. Zowel mijn maatschappelijk werkster en mijn haptotherapeut vinden die 2 weken al wel vroeg. Ik vond dat zelf ook en heb ook niet heel enthousiast gedaan bij de arbo-arts. Wel gezegd dat ik er weer zin in krijg, maar dat ik vooral niet te snel wil, omdat dat juist is wat ik doe. Heb liever ook die 3 weken ipv 2 en nu krijg ik anderhalf! Wat is dan het beste..vertrouwen op advies arbo-arts( ga sowieso niet 16 feb al aan de slag, maar minstens een week later) of de mensen die me begeleiden en goed kennen. (ook mijn zus en mijn huisgenootje vinden het erg snel) En wat wil ik zelf..
Luister naar je hart, want dat klopt
zaterdag 7 februari 2009 om 16:52
@Hiltje: ik houd het vooral vol door amper iets te doen, deadlines niet te halen en pure irritatie en frustratie te voelen. In ieder geval nog drie weken. Ik kwam net een collega tegen en vreemd genoeg voelt ze helemaal niet als een collega. Als ik mails van mijn LG krijg, roept dat zo ontzettend veel irritatie en negativiteit bij me op. Ik houd het volgens mij alleen vol door 's avonds vroeg naar bed te gaan en met het oog op dat het nog heel even is.
Wat betreft de baan die ik niet genomen heb, absoluut geen spijt van. Sprak net mijn zus en die zei ook blij te zijn dat ik het niet had gedaan. Dat zou ik gewoonweg niet trekken na deze periode.
Ik wil wel weer eens lachen, plezier hebben en ergens van genieten en rustig zijn. Het gewoon weer naar mijn zin hebben.
Zien jullie er trouwens ook zo slecht uit? Normaal gesproken ben ik echt ijdel, maar nu. Besteed amper aandacht aan mijn uiterlijk, loop in een oude spijkerbroek en maak me niet eens op.
Wat betreft de baan die ik niet genomen heb, absoluut geen spijt van. Sprak net mijn zus en die zei ook blij te zijn dat ik het niet had gedaan. Dat zou ik gewoonweg niet trekken na deze periode.
Ik wil wel weer eens lachen, plezier hebben en ergens van genieten en rustig zijn. Het gewoon weer naar mijn zin hebben.
Zien jullie er trouwens ook zo slecht uit? Normaal gesproken ben ik echt ijdel, maar nu. Besteed amper aandacht aan mijn uiterlijk, loop in een oude spijkerbroek en maak me niet eens op.
zaterdag 7 februari 2009 om 17:29
Hoi Marah, ja ik zie er ook slecht uit vind ik zelf. Ik heb enorme wallen onder mijn ogen. Heb helemaal geen zin om me op te maken. Vroegah had ik vaak een rok aan naar het werk, maar nu alleen nog maar een broek. Ik ben allang blij als ik uit bed kan komen. Wat ik dan aantrek maakt me dan niet echt zoveel uit. Jammer dat jij je nog steeds niet lekker in je vel voelt. Nog drie weken volhouden! Hoop dat je daarna tot rust kunt komen. Heb je nog wel wat vacatures voorbij zien komen of is het aanbod om te huilen?
Vandaag alleen maar achter te computer gezeten. Foto's ingescand en bewerkt. Het stamboomboek probeer ik nu om te zetten in een Hema fotoboek, maar wat kost dat een tijd. Beste indeling zoeken. Alle foto's weer opnieuw erin zetten. Tekst verspringt af en toe, dus weer uitvogelen hoe dat komt...
Het wordt natuurlijk hartstikke leuk als je het straks allemaal gedrukt ziet, maar pffff heb pijn in de nek nu en ik ben ermee gekapt. Mijn vader had de pasfoto's uit allerlei jaren bewaard van het gezin. Erg grappig. Ik heb ze nu bijna allemaal ingescand. Kan ik misschien ook wel gebruiken voor mijn broer die dit jaar 50 wordt!!! Jeetje wat een leeftijd. Het lijkt me wel grappig om een soort collage te maken van foto's van hem vanaf geboorte tot nu. Met lange haren, korte haren, met snor, zonder snor, met bril zonder bril.
Morgen ga ik naar mijn zus. Mijn zwager is jarig. Dus dat lijkt me wel gezellig. Hoe verloopt het weekend voor de rest van de forummers?
Vandaag alleen maar achter te computer gezeten. Foto's ingescand en bewerkt. Het stamboomboek probeer ik nu om te zetten in een Hema fotoboek, maar wat kost dat een tijd. Beste indeling zoeken. Alle foto's weer opnieuw erin zetten. Tekst verspringt af en toe, dus weer uitvogelen hoe dat komt...
Het wordt natuurlijk hartstikke leuk als je het straks allemaal gedrukt ziet, maar pffff heb pijn in de nek nu en ik ben ermee gekapt. Mijn vader had de pasfoto's uit allerlei jaren bewaard van het gezin. Erg grappig. Ik heb ze nu bijna allemaal ingescand. Kan ik misschien ook wel gebruiken voor mijn broer die dit jaar 50 wordt!!! Jeetje wat een leeftijd. Het lijkt me wel grappig om een soort collage te maken van foto's van hem vanaf geboorte tot nu. Met lange haren, korte haren, met snor, zonder snor, met bril zonder bril.
Morgen ga ik naar mijn zus. Mijn zwager is jarig. Dus dat lijkt me wel gezellig. Hoe verloopt het weekend voor de rest van de forummers?
zaterdag 7 februari 2009 om 17:40
@Prul: wat leuk om al die foto's te hebben en sowieso om een collage van je broer te maken. Klinkt als een leuke hobby, dat stamboomboek.
Mijn plannen voor het weekend heb ik inmiddels gewijzigd. Had vanavond een feest en zou morgen naar vrienden gaan, maar beiden zeg ik af. Moet aan free lance opdracht werken, die deadline nadert. Verder voel ik me niet top, heb het erg koud, beetje misselijk en zo. Blijf dus lekker thuis. Ga wel morgen ergens in de stad iets drinken. Om toch iets te doen naast sporten, boodschappen, werken en hond uitlaten...
Jij in ieder geval leuke verjaardag morgen!
Mijn plannen voor het weekend heb ik inmiddels gewijzigd. Had vanavond een feest en zou morgen naar vrienden gaan, maar beiden zeg ik af. Moet aan free lance opdracht werken, die deadline nadert. Verder voel ik me niet top, heb het erg koud, beetje misselijk en zo. Blijf dus lekker thuis. Ga wel morgen ergens in de stad iets drinken. Om toch iets te doen naast sporten, boodschappen, werken en hond uitlaten...
Jij in ieder geval leuke verjaardag morgen!
zaterdag 7 februari 2009 om 17:45
Hallo iedereen,
Joss: de arbo arts heeft vast gewoon een fout gemaakt en zal dat vast wel herstellen als je belt. Overigens is het advies van de arbo arts niet vrijblijvend. Als je een advies tot werkhervatting niet volgt, kan de werkgever je loon stopzetten en uiteindelijk kan het niet meewerken aan reintegratie leiden tot ontslag. Maar jouw arbo arts klinkt wel om mee te kunnen praten, ook als het niet zou gaan. Wel geven ze mensen graag een duwtje dus als je zegt dat je er zelf aan denkt om weer te gaan werken... ja dan zetten ze je sneller in dan je zelf dacht.
Prul: Ik zie er minder slecht uit dan ik me voel. En weet je dat ik dat soms nog best lastig vind. Vorige keren viel ik heel erg veel af en hoewel me dat goed stond zagen mensen dus ook fysiek dat er wel wat gebeurde. Maar ik besteed inderdaad niet veel werk aan mijn uiterlijk. Was ik nog boos om ook, toen ik maandag even koffie dronk bij mijn tante begon ze te zeiken over mijn haar. Boeien zeg....en moet je met iemand over beginnen die 3 weken bij haar pa heeft gezeten vanwege een depressie over beginnen.
Heb vandaag op de sportschool gelunched met mijn beste vriend. Na een uur small talk ben ik helemaal gesloopt. Daarna nog een half uur baantjes getrokken in het zwembad en net 2 uurtjes geslapen op de bank.
Ik merk inderdaad toch in zoverre wel vooruitgang dat ik, als ik maar super rustig aan doe en heel klein leef, mijn stemming redelijk onder controle kan houden. Ook slaap ik wat beter (en dus ook weer s middags) en dat betekent dat ik iets meer ontspannen ben.
Maar nog wel lichamelijk kapot en veel pijn in nek etc...
Dus ik zie zeker stapjes vooruit... maar ben beetje bang omdat ik die de eerste drie maanden ook telkens zag te zien en dan knapte ik toch meer af (maar toen had ik ook allerlei dingen en data.. zoals tentamen, vakantie en werkhervatting)
Joss: de arbo arts heeft vast gewoon een fout gemaakt en zal dat vast wel herstellen als je belt. Overigens is het advies van de arbo arts niet vrijblijvend. Als je een advies tot werkhervatting niet volgt, kan de werkgever je loon stopzetten en uiteindelijk kan het niet meewerken aan reintegratie leiden tot ontslag. Maar jouw arbo arts klinkt wel om mee te kunnen praten, ook als het niet zou gaan. Wel geven ze mensen graag een duwtje dus als je zegt dat je er zelf aan denkt om weer te gaan werken... ja dan zetten ze je sneller in dan je zelf dacht.
Prul: Ik zie er minder slecht uit dan ik me voel. En weet je dat ik dat soms nog best lastig vind. Vorige keren viel ik heel erg veel af en hoewel me dat goed stond zagen mensen dus ook fysiek dat er wel wat gebeurde. Maar ik besteed inderdaad niet veel werk aan mijn uiterlijk. Was ik nog boos om ook, toen ik maandag even koffie dronk bij mijn tante begon ze te zeiken over mijn haar. Boeien zeg....en moet je met iemand over beginnen die 3 weken bij haar pa heeft gezeten vanwege een depressie over beginnen.
Heb vandaag op de sportschool gelunched met mijn beste vriend. Na een uur small talk ben ik helemaal gesloopt. Daarna nog een half uur baantjes getrokken in het zwembad en net 2 uurtjes geslapen op de bank.
Ik merk inderdaad toch in zoverre wel vooruitgang dat ik, als ik maar super rustig aan doe en heel klein leef, mijn stemming redelijk onder controle kan houden. Ook slaap ik wat beter (en dus ook weer s middags) en dat betekent dat ik iets meer ontspannen ben.
Maar nog wel lichamelijk kapot en veel pijn in nek etc...
Dus ik zie zeker stapjes vooruit... maar ben beetje bang omdat ik die de eerste drie maanden ook telkens zag te zien en dan knapte ik toch meer af (maar toen had ik ook allerlei dingen en data.. zoals tentamen, vakantie en werkhervatting)
zaterdag 7 februari 2009 om 17:46
Haai allemaal,
@ Liselotte, dankjewel. Ik voelde me inderdaad heel naar.
Gisteravond ook lekker op de bank geploft en tv gekeken, heerlijk.
Vandaag had ik overdag niets te doen en wat ik te doen had, had ik geen zin in
Dus vanmiddag niet veel gedaan. Vanavond wilde ik eigenlijk weer lekker bankhangen... maar werd gebeld door een vriend of ik mee wil naar een of andere show. Ik heb er helemaal geen zin in, maar ga toch maar. Wil daarna wel meteen naar huis, hopelijk wil ie niet mee om wat te blijven drinken. (niet op die manier tis pure vriendschap, maar wil dan gewoon weer graag alleen zijn)
@Joss, jij krijgt dat gezeur dus nu ook dat je opeens zo snel mogelijk maar weer aan de boek moet! Ik denk dat mensen zoals je zus en huisgenoot veel beter weten hoe jij in elkaar steekt dan een bedrijfsarts die jou voor het eerst ziet en jou een halfuurtje spreekt. Dus ik zou naar jezelf en naar de mensen die dicht bij je staan luisteren. Een bedrijfsarts is sowieso toch voor het bedrijf om te zorgen dat je zo snel mogelijk weer integreert.
@Marahbloem, die irritatie herken ik. Als ik zie dat ik mail heb, of dat ze belt, of dat ze mijn voicemail in heeft gesproken... of dat ik weet dat ik haar MOET bellen voor iets.. bah dat staat me gewoon tegen.
Qua hoe ik er nu uit zie.. ik had het eerst niet in de gaten. Totdat ik foto's van mijzelf terug zag. mn haren hangen er lelijk bij, en wallen van hier tot tokyo (terwijl ik daar nooit last van had), ik straal onzekerheid/verdrietig uit. Ook mensen om mij heen zeggen dat ze het aan mij kunnen zien. Als ik weg moet of weet dat ik visite krijg dan doe ik wel wat nette kleding aan en doe wat make up op. Maar verder kan het me geen r**t schelen. Doe nu ook vaak savonds al rond 20:00 a 21:00 mijn pyama aan. Vind ik lekker.
Waar ik ook last van heb is, weinig trek in eten. Hele dag een vol gevoel. Ik haal wel lekkers in huis en denk: dat lijkt me nou lekker om vanavond te eten. Maar zoals nu bijv. ik heb er totáál nog geen zin in. Weet ook dat als ik wel wat ga maken dat ik hooguit 2 hapjes zal nemen. Dus dan maak ik het pas wanneer ik trek krijg (kan gebeuren dat dat pas morgenochtend is).
@ Liselotte, dankjewel. Ik voelde me inderdaad heel naar.
Gisteravond ook lekker op de bank geploft en tv gekeken, heerlijk.
Vandaag had ik overdag niets te doen en wat ik te doen had, had ik geen zin in
Dus vanmiddag niet veel gedaan. Vanavond wilde ik eigenlijk weer lekker bankhangen... maar werd gebeld door een vriend of ik mee wil naar een of andere show. Ik heb er helemaal geen zin in, maar ga toch maar. Wil daarna wel meteen naar huis, hopelijk wil ie niet mee om wat te blijven drinken. (niet op die manier tis pure vriendschap, maar wil dan gewoon weer graag alleen zijn)
@Joss, jij krijgt dat gezeur dus nu ook dat je opeens zo snel mogelijk maar weer aan de boek moet! Ik denk dat mensen zoals je zus en huisgenoot veel beter weten hoe jij in elkaar steekt dan een bedrijfsarts die jou voor het eerst ziet en jou een halfuurtje spreekt. Dus ik zou naar jezelf en naar de mensen die dicht bij je staan luisteren. Een bedrijfsarts is sowieso toch voor het bedrijf om te zorgen dat je zo snel mogelijk weer integreert.
@Marahbloem, die irritatie herken ik. Als ik zie dat ik mail heb, of dat ze belt, of dat ze mijn voicemail in heeft gesproken... of dat ik weet dat ik haar MOET bellen voor iets.. bah dat staat me gewoon tegen.
Qua hoe ik er nu uit zie.. ik had het eerst niet in de gaten. Totdat ik foto's van mijzelf terug zag. mn haren hangen er lelijk bij, en wallen van hier tot tokyo (terwijl ik daar nooit last van had), ik straal onzekerheid/verdrietig uit. Ook mensen om mij heen zeggen dat ze het aan mij kunnen zien. Als ik weg moet of weet dat ik visite krijg dan doe ik wel wat nette kleding aan en doe wat make up op. Maar verder kan het me geen r**t schelen. Doe nu ook vaak savonds al rond 20:00 a 21:00 mijn pyama aan. Vind ik lekker.
Waar ik ook last van heb is, weinig trek in eten. Hele dag een vol gevoel. Ik haal wel lekkers in huis en denk: dat lijkt me nou lekker om vanavond te eten. Maar zoals nu bijv. ik heb er totáál nog geen zin in. Weet ook dat als ik wel wat ga maken dat ik hooguit 2 hapjes zal nemen. Dus dan maak ik het pas wanneer ik trek krijg (kan gebeuren dat dat pas morgenochtend is).
zondag 8 februari 2009 om 13:43
Hmmm merk dat zo'n dag achter de computer ook niet goed voor me is. Vanochtend helemaal onrustig wakker geworden. Ik wilde er het liefst meteen weer achter kruipen. Zo verslavend. Ik heb het kunnen uitstellen tot nu. En over 10 minuten ga ik naar mijn zus, dus vandaag wordt het niks meer gelukkig.
Fijn zondag nog iedereen!
Fijn zondag nog iedereen!
zondag 8 februari 2009 om 14:57
ha prul,
dat herken ik. Behalve op het forum zit ik op slechte dagen ook heel veel spelletjes te doen via zylom. Dat achter de compu zitten is heerlijk, maar het maakt mij ook onrustig 's nachts. Die spelletjes zijn zo heerlijk makkelijk dat ik echt het gevoel heb weer wat te kunnen als ik daar mee bezig ben. Maar het is wel verslavend merk ik. Ik heb nu met mijn vriend afgesproken dat ik na half tien ´s avonds niet meer achter de compu mag en weet van mezelf dat als ik teveel spelletjes speel of te veel achter het forum zit het even niet goed gaat.
Hebben anderen dit ook?
dat herken ik. Behalve op het forum zit ik op slechte dagen ook heel veel spelletjes te doen via zylom. Dat achter de compu zitten is heerlijk, maar het maakt mij ook onrustig 's nachts. Die spelletjes zijn zo heerlijk makkelijk dat ik echt het gevoel heb weer wat te kunnen als ik daar mee bezig ben. Maar het is wel verslavend merk ik. Ik heb nu met mijn vriend afgesproken dat ik na half tien ´s avonds niet meer achter de compu mag en weet van mezelf dat als ik teveel spelletjes speel of te veel achter het forum zit het even niet goed gaat.
Hebben anderen dit ook?
zondag 8 februari 2009 om 20:57
Ik dacht dat ik een stijgende lijn kon constateren. Maar heb nu echt weer een dip. Angstig en huilen. Bah, bah bah! Ik heb een Xanax ingenomen maar dat werkt ook niet voldoende naar mijn zin.
Zit nu 2,5 weken aan verhoging van medicijnen dus zal nog geen conclusies kunnen trekken.
Maar echt voldoende aanslaan doen de AD (nog?) niet. Vrijdag een dip en vandaag een dip. En mijn goede momenten zijn natuurlijk niet juichend goed... maar dan is het te doen om als bejaarde te leven.
Ach, het gaat echt wel weer over maar op welke termijn is zo moeilijk te voorspellen. En ik baal want in de eerste plaats duurt het dit keer echt al behoorlijk lang. En als deze medicijnen niet aanslaan zal er moeten worden gezocht naar ander medicijn.
En het is uiteraard de moeite waard om dat te doen (en een andere optie zie ik trouwens ook niet).
Goed: diep ademhalen. Mijn ervaring is dat het de hele tijd met ups and downs gaan... dus we wachten maar weer braaf op de up.
Het is aan de ene kant heel fijn dat ik die ups en downs heb want dat geeft dus straks in mijn up weer even lucht... Aan de andere kant maakt het het zo moeilijk om goed te kunnen beoordelen of het nu daadwerkelijk beter gaat.. of niet...
Zit nu 2,5 weken aan verhoging van medicijnen dus zal nog geen conclusies kunnen trekken.
Maar echt voldoende aanslaan doen de AD (nog?) niet. Vrijdag een dip en vandaag een dip. En mijn goede momenten zijn natuurlijk niet juichend goed... maar dan is het te doen om als bejaarde te leven.
Ach, het gaat echt wel weer over maar op welke termijn is zo moeilijk te voorspellen. En ik baal want in de eerste plaats duurt het dit keer echt al behoorlijk lang. En als deze medicijnen niet aanslaan zal er moeten worden gezocht naar ander medicijn.
En het is uiteraard de moeite waard om dat te doen (en een andere optie zie ik trouwens ook niet).
Goed: diep ademhalen. Mijn ervaring is dat het de hele tijd met ups and downs gaan... dus we wachten maar weer braaf op de up.
Het is aan de ene kant heel fijn dat ik die ups en downs heb want dat geeft dus straks in mijn up weer even lucht... Aan de andere kant maakt het het zo moeilijk om goed te kunnen beoordelen of het nu daadwerkelijk beter gaat.. of niet...
