Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
zondag 17 maart 2019 om 11:58
@yess, ik lach ook wel, maar echt meedoen/ meevoelen is het idd niet
@meiroosje, goed dat je toch gegaan bent, al was het niet zoals gehoopt.
Ik zou ook tegen al die ziekenhuisbezoeken op zien, en dan is de band met mijn moeder nog niet eens slecht. Kan er niemand wat van je overnemen, desnoods een vrijwilliger van de gemeente voor de eenvoudigere afspraken?
@ chocolade balletjes, wat super dat je goed geslapen hebt. Geeft vertrouwen voor de toekomst. Afbouwen valt ook niet mee hé! En heerlijk dat je wat stabieler voelt.
Psychiater zie ik pas weer over twee weken, dan is er ook pas weer wat te zeggen over de werking. Die bijwerkingen zal ik doorheen moeten. Maar als het te gortig wordt mail ik haar wel.
@meiroosje, goed dat je toch gegaan bent, al was het niet zoals gehoopt.
Ik zou ook tegen al die ziekenhuisbezoeken op zien, en dan is de band met mijn moeder nog niet eens slecht. Kan er niemand wat van je overnemen, desnoods een vrijwilliger van de gemeente voor de eenvoudigere afspraken?
@ chocolade balletjes, wat super dat je goed geslapen hebt. Geeft vertrouwen voor de toekomst. Afbouwen valt ook niet mee hé! En heerlijk dat je wat stabieler voelt.
Psychiater zie ik pas weer over twee weken, dan is er ook pas weer wat te zeggen over de werking. Die bijwerkingen zal ik doorheen moeten. Maar als het te gortig wordt mail ik haar wel.
zondag 17 maart 2019 om 12:44
Yesss, herkenbaar. Het is verdrietig en frustrerend dat de wereld gewoon door draait, terwijl wij stil lijken te staan. Echt weer gelukkig zijn... langer dan 1 dag echt goed voelen. Ik lees wel eens verhalen van mensen die door hun depressie heen zijn gekomen, en er "een beter mens" door geworden zijn. Ik zie het niet.
@Meiroosje, wat heftig, dat je zo'n periode van zorg tegemoet gaat, terwijl het ook nog een trigger voor je is. Kun je de mantelzorg niet af en toe een dagje aan iemand anders overlaten?
Hopelijk heb je vandaag een rustige dag.
Freya, logisch dat je twijfelt, je moet kiezen tussen twee kwaden. Maar diarree lijkt me minder erg dan een paniekaanval? Hoe dan ook, het blijft klote, die eerste weken met bijwerkingen.
Tis trouwens een chocoladecake, lekkerrr!
Choco, jammer dat je zo moe bent. Komt het niet ook omdat je nu wat stabieler bent?
@Meiroosje, wat heftig, dat je zo'n periode van zorg tegemoet gaat, terwijl het ook nog een trigger voor je is. Kun je de mantelzorg niet af en toe een dagje aan iemand anders overlaten?
Hopelijk heb je vandaag een rustige dag.
Freya, logisch dat je twijfelt, je moet kiezen tussen twee kwaden. Maar diarree lijkt me minder erg dan een paniekaanval? Hoe dan ook, het blijft klote, die eerste weken met bijwerkingen.
Tis trouwens een chocoladecake, lekkerrr!
Choco, jammer dat je zo moe bent. Komt het niet ook omdat je nu wat stabieler bent?
zondag 17 maart 2019 om 13:02
Precies dat inderdaad Fade.
Ik hoor ook weleens verhalen van mensen die dan een moeilijke tijd hebben gehad maar dat het dan uiteindelijk weer goed gaat en ze er sterker uit zijn gekomen. Bij mij gebeurt dat maar niet...
Ik snap het soms ook niet. Wat doe ik verkeerd? Hoe doen anderen dat toch? Wanneer is het nou eens een keer mijn tijd? Want ik probeer het wel, maar het gaat allemaal zo moeizaam. Het frustreert me met periodes enorm, het voelt ook echt alsof ik niet het leven leidt wat bij mij past maar het lukt me maar niet om dingen te veranderen.
Ik hoor ook weleens verhalen van mensen die dan een moeilijke tijd hebben gehad maar dat het dan uiteindelijk weer goed gaat en ze er sterker uit zijn gekomen. Bij mij gebeurt dat maar niet...
Ik snap het soms ook niet. Wat doe ik verkeerd? Hoe doen anderen dat toch? Wanneer is het nou eens een keer mijn tijd? Want ik probeer het wel, maar het gaat allemaal zo moeizaam. Het frustreert me met periodes enorm, het voelt ook echt alsof ik niet het leven leidt wat bij mij past maar het lukt me maar niet om dingen te veranderen.
zondag 17 maart 2019 om 13:17
Weten wel, tot op zekere hoogte...chocoladeballetjes schreef: ↑17-03-2019 10:24@yess. Zo naar dat je het wel doet maar niet voelt. Je zegt dat mensen het niet aan je zien. Maar heb je wel mensen naderbij die het wel weten/zien/snappen?
Wat naar dat je niet (meer?) weet hoe het is om je goed of oke te voelen. Dan zit je toch al lang in de depressieve gevoelens. Erg vervelend voor je dat het nu zo zwaar is.
Echt zien volgens mij niet en snappen ook niet.
Ik mis gewoon teveel op meerdere vlakken in mijn leven en ik wil dat ook niet met iedereen bespreken.
Ik heb gewoon niet snel die connectie met iemand dat je het gevoel hebt dat het ook helpt om er open over te zijn en buiten dat heb ik ook het idee dat veel mensen het ook niks boeit of vinden dat het nu wel lang genoeg heeft geduurd...
zondag 17 maart 2019 om 17:12
@Yesss: ik heb een parttime baan en had een eigen bedrijfje voor 8 uur in de week. door de mantelzorg en depressie heb ik dat (het was verliesgevend maar zooooo leuk) op moeten geven. Ik snap dat je het voelt als "waarom komen zij er sterker uit en ik niet" dat is de tijd waar we in leven. er wordt steeds gesuggereerd dat succes en dus ook falen (en depressies) keuzes zijn. laat ik duidelijk zijn: dat is het niet. De druk die jij voelt om er "sterker uit te komen, want dat is normaal" duwt je hoofd weer onder water. Het klinkt makkerlijker gezegd dan gedaan maar ... laat dat stukje los. kijk niet naar hoe anderen er "beter" van worden. ik heb zo het idee dat dergelijke jubelverhalen deels zijn om anderen een hart onder de riem te steken (lief bedoelt) en deels niet helemaal de waarheid zijn. er zit vast nog een rest(je).
@Choc.Balletjes. tja. wie zorgt er voor mij? Als ik mijn man heel gericht opdrachten geef, wil dat wel lukken maar verder zal ik vooral voor mijzelf moeten zorgen
is net zo'n grote uitdaging als het klinkt 
Super dat je weer geslapen hebt zonder medicatie. ik duim voor je, vanavond. ik heb tegenwoordig zon fithorloge waar ook de remslaap op gedetecteerd wordt. het blijkt dat ik dus superveel korte remslapen heb, en erg weinig diepe slaap waardoor ik moe wakker wordt. vraag mij niet hoe je dat kunt omkeren 
maar misschien kan je googlen? het zou zomaar kunnen dat dit ook bij jou speelt.
@Freya: kl*te van de bijwerkingen. het is niet alsof je veel keuze hebt. Damn! Goed dat je er toch mee verder gaat.
@Fade t B. ; de afspraken zijn op van die waardeloze tijden. in mijn baan kan ik redelijk makkelijk schuiven. mijn broer wordt in gepland (in de bouw) op werk ver van huis en mijn schoonzus moet dan aan alle kanten gaan trekken om nichtje ondergebracht te krijgen, wil ze mijn moeder helpen. dus voor alle partijen is het het beste als ondergetekende het op zich neemt. gelukkig is het maar een maandje en dan kan ik weer met een bak ijs achterover hangen
voor iedereen ook de meelezers: een fijne avond en morgen is er weer een dag om doorheen te komen of om jezelf op in te stellen
@Choc.Balletjes. tja. wie zorgt er voor mij? Als ik mijn man heel gericht opdrachten geef, wil dat wel lukken maar verder zal ik vooral voor mijzelf moeten zorgen
is net zo'n grote uitdaging als het klinkt Super dat je weer geslapen hebt zonder medicatie. ik duim voor je, vanavond. ik heb tegenwoordig zon fithorloge waar ook de remslaap op gedetecteerd wordt. het blijkt dat ik dus superveel korte remslapen heb, en erg weinig diepe slaap waardoor ik moe wakker wordt. vraag mij niet hoe je dat kunt omkeren maar misschien kan je googlen? het zou zomaar kunnen dat dit ook bij jou speelt.@Freya: kl*te van de bijwerkingen. het is niet alsof je veel keuze hebt. Damn! Goed dat je er toch mee verder gaat.
@Fade t B. ; de afspraken zijn op van die waardeloze tijden. in mijn baan kan ik redelijk makkelijk schuiven. mijn broer wordt in gepland (in de bouw) op werk ver van huis en mijn schoonzus moet dan aan alle kanten gaan trekken om nichtje ondergebracht te krijgen, wil ze mijn moeder helpen. dus voor alle partijen is het het beste als ondergetekende het op zich neemt. gelukkig is het maar een maandje en dan kan ik weer met een bak ijs achterover hangen
voor iedereen ook de meelezers: een fijne avond en morgen is er weer een dag om doorheen te komen of om jezelf op in te stellen
zondag 17 maart 2019 om 20:15
@meiroosje. Voor jezelf zorgen valt niet mee he. Extra zwaar als je wel voor anderen moet zorgen. Nou hier zorgen we wel een beetje voor elkaar (dus ook voor jou)! En jammer dat je moest stoppen wat je leuk vond om te doen.
@yess. Wel lastig, de ander kan het ook niet helemaal begrijpen. Maar erg eenzaam als je er alleen mee moet lopen.
Over die succes verhalen. Ik vind dat ook altijd bijzonder. Er is ook een verschil tussen een keer een depressie of telkens weer. Depressie op depressie ik heb de les niet geleerd hoor.
En ik denk ook dat het gaat om het idee van 'maakbaarheid'. We geloven (veelal) niet meer in God die alles bepaald, dus nu zijn we zelf verantwoordelijk voor ons lot.
In dit soort verhalen zit veel van die 'maakbaarheid'. De maakbaarheid word alleen nogal overschat. Maar wel graag gehoord.
Er word af en toe ook gezegd wat de goegemeente graag wil horen. En dat is niet iets deprimerends als 'een depressie is klote en heeft in mijn geval geen nut en maakt me alleen maar kwetsbaarder'. Het is niet gezellig en doet ons denken aan het niet in handen hebben van het eigen lot, er onveilig.
En er zullen mensen zijn die het zo ervaren. En juist die mensen gaan dat tsjakka op tv vertellen.
Ik zie ook vooral de slopende werking van mijn psychische stoornis in mijn leven. Natuurlijk leer er is eens wat door, maar die kennis ruilde ik graag voor gezondheid. En zo zie ik dat ook bij mijn mede cliënten en zo hoor ik hen er ook over. Of die cliënten ken ik niet en bevinden zich op tv of in een magazine.
Het is eigenlijk gewoon gemeen en naar allemaal, veel meer valt er wat mij betreft niet te zeggen.
@yess. Wel lastig, de ander kan het ook niet helemaal begrijpen. Maar erg eenzaam als je er alleen mee moet lopen.
Over die succes verhalen. Ik vind dat ook altijd bijzonder. Er is ook een verschil tussen een keer een depressie of telkens weer. Depressie op depressie ik heb de les niet geleerd hoor.
En ik denk ook dat het gaat om het idee van 'maakbaarheid'. We geloven (veelal) niet meer in God die alles bepaald, dus nu zijn we zelf verantwoordelijk voor ons lot.
In dit soort verhalen zit veel van die 'maakbaarheid'. De maakbaarheid word alleen nogal overschat. Maar wel graag gehoord.
Er word af en toe ook gezegd wat de goegemeente graag wil horen. En dat is niet iets deprimerends als 'een depressie is klote en heeft in mijn geval geen nut en maakt me alleen maar kwetsbaarder'. Het is niet gezellig en doet ons denken aan het niet in handen hebben van het eigen lot, er onveilig.
En er zullen mensen zijn die het zo ervaren. En juist die mensen gaan dat tsjakka op tv vertellen.
Ik zie ook vooral de slopende werking van mijn psychische stoornis in mijn leven. Natuurlijk leer er is eens wat door, maar die kennis ruilde ik graag voor gezondheid. En zo zie ik dat ook bij mijn mede cliënten en zo hoor ik hen er ook over. Of die cliënten ken ik niet en bevinden zich op tv of in een magazine.
Het is eigenlijk gewoon gemeen en naar allemaal, veel meer valt er wat mij betreft niet te zeggen.
zondag 17 maart 2019 om 20:21
Ben erg moe, maar denk dat vooral te maken heeft met slaapgebrek en maanden van rapid cycling dan met wat anders. Ben nu wel heel moe.
Vanavond neem ik voor het eerst weer minder haldol (afgesproken). Best spannend want de laatste keer ging de afbouw niet goed. Zowel lichamelijk en psychisch en had een factor in verslechtering van het beeld.
Nu bouwen we langzamer af, maar toch spannend. De vorige keer werd ik gelijk niet goed wakker. Hopelijk gaat dat nu beter!
Verder goeie dag.
Vanavond neem ik voor het eerst weer minder haldol (afgesproken). Best spannend want de laatste keer ging de afbouw niet goed. Zowel lichamelijk en psychisch en had een factor in verslechtering van het beeld.
Nu bouwen we langzamer af, maar toch spannend. De vorige keer werd ik gelijk niet goed wakker. Hopelijk gaat dat nu beter!
Verder goeie dag.
zondag 17 maart 2019 om 20:50
Hier kan ik me inderdaad wel in vinden. Wat betreft maakbaarheid...chocoladeballetjes schreef: ↑17-03-2019 20:15
In dit soort verhalen zit veel van die 'maakbaarheid'. De maakbaarheid word alleen nogal overschat. Maar wel graag gehoord.
Ik zie ook vooral de slopende werking van mijn psychische stoornis in mijn leven. Natuurlijk leer er is eens wat door, maar die kennis ruilde ik graag voor gezondheid.
Zeker als je al langer met depressies rondloopt dan heb ik het idee dat veel mensen vinden 'dat je er maar iets aan moet doen...' met andere woorden je hebt het allemaal zelf in de hand.
Ook bijvoorbeeld op andere vlakken, bijvoorbeeld op relatie gebied.
Niet iedereen komt op jonge leeftijd (of überhaupt) de juiste persoon tegen dus als dat dan niet lukt moet je maar meer ondernemen ofzo.
Dat is ook wel één van de redenen waarom ik het met sommige mensen bepaalde dingen liever niet meer bespreek omdat je al weet hoe zo'n gesprek gaat verlopen en daar wordt ik juist alleen maar onzekerder door...
zondag 17 maart 2019 om 21:51
Sterker uit je depressie komen, ik kom er al niet eens uit, laat staan sterker
@ chocolade balletjes, vind je het niet jammer om net nu je stabieler bent te gaan afbouwen? Of vind je het juist fijn om stabiel te starten met de afbouw?
@ meiroosje, bij ons in de gemeente heb je Humanitas, met oa vrijwilligers voor ziekenhuisbezoek. https://www.humanitas.nl/afdeling/amste ... uisbezoek/
Weet niet of dat een optie is? En is een keer wat leuks doen met je nichtje zodat je schoonzus mee kan misschien minder belastend?
@ yess, het onbegrip dat het lang duurt herken ik wel. Mensen denken toch dat het met een half jaartje psycholoog wel is opgelost ( dat je er sterker uit moet komen zeggen ze er nog net niet bij)
@fade, hoe is het met jou.
Hier wel ok, hoewel de aanval van vanmorgen er wel ff heeft ingehakt. Had hem zo niet zien aankomen. Hopelijk blijft het hierbij.
@ chocolade balletjes, vind je het niet jammer om net nu je stabieler bent te gaan afbouwen? Of vind je het juist fijn om stabiel te starten met de afbouw?
@ meiroosje, bij ons in de gemeente heb je Humanitas, met oa vrijwilligers voor ziekenhuisbezoek. https://www.humanitas.nl/afdeling/amste ... uisbezoek/
Weet niet of dat een optie is? En is een keer wat leuks doen met je nichtje zodat je schoonzus mee kan misschien minder belastend?
@ yess, het onbegrip dat het lang duurt herken ik wel. Mensen denken toch dat het met een half jaartje psycholoog wel is opgelost ( dat je er sterker uit moet komen zeggen ze er nog net niet bij)
@fade, hoe is het met jou.
Hier wel ok, hoewel de aanval van vanmorgen er wel ff heeft ingehakt. Had hem zo niet zien aankomen. Hopelijk blijft het hierbij.
maandag 18 maart 2019 om 10:27
Van mijn man een boekje gekregen met mindfulness dat soort richtingen. Ik geloof daar wel in. Heel lief van hem, om de wachttijd wat te verzachten. Al hoop ik via de PO toch wel iets eerder ergens terecht te kunnen.
Alleen las ik net vanmorgen dat je gelukkiger wordt van geven en mensen troosten en helpen.
Nou daar heb ik helaas inmiddels een heel ander idee over. Ik kan zo 10 voorbeelden noemen van mensen waarvoor ik dag en nacht klaar heb gestaan en mij compleet hebben laten vallen. Dus die kwam hard aan.
De meest recente is die van vorig jaar toen ik iemand die ziek was uit de brand heb geholpen door haar website te fixen (gratis:( ) . Ze kwam toevallig een langs en belde aan met eerst haar zielige verhaal en het leek haar zo fijn om eens samen te wandelen. Bij de eerste trip kwam we "toevallig" uit dat de website van haar stichting (goed doel) het niet goed deed en ze er niet uit kwamen. Degene die het gemaakt had liet niks meer horen...
Dat was al een signaal...
Toen ik daar 3 dagen aan geklust had en een complete overdacht had gedaan. Erna heeft ze nooit meer op mijn berichten gereageerd om weer af te spreken en hoe het ging. Ik was niet meer nodig.
Ik kan zo nog wel 10 van dit soort dingen oprakelen. En daar word ik zo verdrietig van. Door het lezen van die stelling (van mensen helpen wordt je blij en je krijgt het terug blabla) werd ik ineens zo boos. Wat een onzin is dat!
Ik heb bij mensen in het verleden ook best wel om hulp gevraagd, meestal iets kleins, maar vaak hebben ze geen tijd voor mij. Ik weet dat je niet altijd iets mag terugverwachten, maar ja als je er dan altijd alleen voorstaat dat is zo pijnlijk.
Ik moest een keer alleen naar het ziekenhuis voor een ingreep daarbij mocht ik niet alleen naar huis. Ik heb toen echt mijn halve adresboek gebeld en heb uiteindelijk moeten wachten tot na de werktijd van mijn man, die vond het onzin om er een middag voor vrij te nemen.
Daar keken ze in het ziekenhuis wel raar van op en dat was eigenlijk niet de bedoeling...
Ik durf nu ook niet te gaan rondvragen om gewoon wat aanspraak. Want ik merk dat een groot deel van mijn depressive gevoelens puur uit eenzaamheid zijn. Als ik nu een nee krijg weet ik niet hoe daar mee om te gaan.
Ik voel me zo'n rot mens en zo waardeloos steeds. Ik ben het blijkbaar niet waard.
Blijkbaar help ik steeds de verkeerde? Hoe ervaren jullie dat?
Alleen las ik net vanmorgen dat je gelukkiger wordt van geven en mensen troosten en helpen.
Nou daar heb ik helaas inmiddels een heel ander idee over. Ik kan zo 10 voorbeelden noemen van mensen waarvoor ik dag en nacht klaar heb gestaan en mij compleet hebben laten vallen. Dus die kwam hard aan.
De meest recente is die van vorig jaar toen ik iemand die ziek was uit de brand heb geholpen door haar website te fixen (gratis:( ) . Ze kwam toevallig een langs en belde aan met eerst haar zielige verhaal en het leek haar zo fijn om eens samen te wandelen. Bij de eerste trip kwam we "toevallig" uit dat de website van haar stichting (goed doel) het niet goed deed en ze er niet uit kwamen. Degene die het gemaakt had liet niks meer horen...
Dat was al een signaal...
Toen ik daar 3 dagen aan geklust had en een complete overdacht had gedaan. Erna heeft ze nooit meer op mijn berichten gereageerd om weer af te spreken en hoe het ging. Ik was niet meer nodig.
Ik kan zo nog wel 10 van dit soort dingen oprakelen. En daar word ik zo verdrietig van. Door het lezen van die stelling (van mensen helpen wordt je blij en je krijgt het terug blabla) werd ik ineens zo boos. Wat een onzin is dat!
Ik heb bij mensen in het verleden ook best wel om hulp gevraagd, meestal iets kleins, maar vaak hebben ze geen tijd voor mij. Ik weet dat je niet altijd iets mag terugverwachten, maar ja als je er dan altijd alleen voorstaat dat is zo pijnlijk.
Ik moest een keer alleen naar het ziekenhuis voor een ingreep daarbij mocht ik niet alleen naar huis. Ik heb toen echt mijn halve adresboek gebeld en heb uiteindelijk moeten wachten tot na de werktijd van mijn man, die vond het onzin om er een middag voor vrij te nemen.
Daar keken ze in het ziekenhuis wel raar van op en dat was eigenlijk niet de bedoeling...
Ik durf nu ook niet te gaan rondvragen om gewoon wat aanspraak. Want ik merk dat een groot deel van mijn depressive gevoelens puur uit eenzaamheid zijn. Als ik nu een nee krijg weet ik niet hoe daar mee om te gaan.
Ik voel me zo'n rot mens en zo waardeloos steeds. Ik ben het blijkbaar niet waard.
Blijkbaar help ik steeds de verkeerde? Hoe ervaren jullie dat?
maandag 18 maart 2019 om 10:31
O en door dit terug te lezen realiseer ik me ook dat ik teveel in het verleden blijf hangen. Dit soort voorvallen kan ik heel lang verdrietig over blijven. Ik weet dat het niet helpt en dat ik het niet zou moeten doen.
Maar als iemand zoiets gedaan heeft dan is bij mij het vertrouwen weg. En er blijft niemand over zo.
Maar als iemand zoiets gedaan heeft dan is bij mij het vertrouwen weg. En er blijft niemand over zo.
maandag 18 maart 2019 om 11:54
Lastige gelukspopje. Je komt idd wel wat verbitterd over, maar ik snap dat je kopschuw wordt van zulke ervaringen. Mijn vertrouwen in mensen is ook niet groot, maar ik hou ze zelf liever op afstand. Ik heb twee vriendinnen zonder verwachtingen, als we elkaar spreken is het leuk, als ze een half jaar niets van me horen ook prima. Als iemand hulp nodig heeft dan help ik graag, maar verwacht er niets voor terug. En de mensen om me heen weten dat het andersom ook zo werkt.
Ik word wel blij van mensen helpen, ik werk niets voor niets in de zorg. Maar je krijgt er zoveel voor terug herken ik ook niet hoor.
Mooi thema om straks in de therapie mee te nemen denk ik.
Tegen de eenzaamheid, kennen ze bij jullie in de gemeente een maatjes project? Misschien daar eens naar kijken? Sport je al?
Ik word wel blij van mensen helpen, ik werk niets voor niets in de zorg. Maar je krijgt er zoveel voor terug herken ik ook niet hoor.
Mooi thema om straks in de therapie mee te nemen denk ik.
Tegen de eenzaamheid, kennen ze bij jullie in de gemeente een maatjes project? Misschien daar eens naar kijken? Sport je al?
maandag 18 maart 2019 om 12:03
Helaas ben ik gestopt met sporten omdat het niet meer ging met mijn chronische vermoeidheid.
En bij de laatste sport had ik ook een erg vervelende ervaring met een mede sporter; die stapte op mij af om me te vertellen hoe vervelend ze mij vond, echt heel gênant. En ook namens haar vriendinnen.
Gelukkig vonden er ook mensen mij leuk. Maar zoiets hakte er wel erg in. En ik woon n een kleine stad en ben dus ook weer bang dat ik deze mensen ergens anders tref.
Mede door dit voorval durf ik niet meer naar een sport.
Voor een maatjes project kom ik niet zomaar in aanmerking. Ik heb wel eens gebeld met zoiets in onze regio, maar mij werd verteld dat ze er niet voor mij soort gevallen waren.
Ik heb toen depressie niet genoemd, dat speelde minder, alleen de chronische vermoeidheid. Dat voelde ook weer als een afwijzing.
Het lijkt echt wel of iemand mij moet. Ik zie het nu ook donker in, maar ik geloof echt dat ik niet zomaar pech heb en dat alles aan mijzelf ligt.
maandag 18 maart 2019 om 12:09
Tja, dat is wel de depressie die spreekt gelukspopje! Tuurlijk ben je de moeite waard, ook al geloof en zie je dat zelf op dit moment niet. 
Op de momenten dat het echt te zwaar wordt kan je ook de luisterlijn bellen hé. Het is zwaar maar blijf tegen de depressieve gedachtes ingaan.
Misschien weet de PO nog iets geschikts voor jou in jouw gemeente?
Op de momenten dat het echt te zwaar wordt kan je ook de luisterlijn bellen hé. Het is zwaar maar blijf tegen de depressieve gedachtes ingaan.
Misschien weet de PO nog iets geschikts voor jou in jouw gemeente?
maandag 18 maart 2019 om 12:14
Hoi Freya,freya25 schreef: ↑18-03-2019 12:09Tja, dat is wel de depressie die spreekt gelukspopje! Tuurlijk ben je de moeite waard, ook al geloof en zie je dat zelf op dit moment niet.
Op de momenten dat het echt te zwaar wordt kan je ook de luisterlijn bellen hé. Het is zwaar maar blijf tegen de depressieve gedachtes ingaan.
Misschien weet de PO nog iets geschikts voor jou in jouw gemeente?
Ja ik hoop het dat ik het niet ben. Maar ik kan nu echt alleen maar zwart denken.
De PO belt donderdag pas, want ze werkt maar een dag per week bij de huisarts. Ik heb inmiddels wel een aantal praktijken, met een minder lange wachtlijst (volgens de site, maar of het klopt) die ik dan aan haar kan voorleggen. Ik kom er bij een niet achter of dat via mijn verzekering kan.
maandag 18 maart 2019 om 20:38
Gelukspopje wat naar dat je dit soort ervaringen hebt gehad... ik kan me voorstellen dat zo’n ervaring voelt als “bewijs” voor hoe je jezelf ziet. Dat zou ik waarschijnlijk ook hebben. Maar de waarde van jou als persoon ligt niet in de mening van anderen. Ik denk dat je eigenlijk alleen maar blij mag zijn dat dat soort mensen uit je leven zijn. En zo iemand in de sportschool... wat een onzin. Vind het heel raar dat diegene denkt wat te zeggen te hebben over jou.
dinsdag 19 maart 2019 om 18:51
Het is rustig vandaag in ons topic.
@Freya, is de storm al een beetje gaan liggen, of woedt deze nog steeds? Hoe heb je geslapen?
@Gelukspopje, wat naar dat je zoveel negatieve ervaringen hebt doordat mensen niet voor jou klaarstaan terwijl je dat wel nodig hebt.
Het is heel herkenbaar. Ik heb wat dat betreft geen verwachtingen meer. Mensen gaan door met hun eigen leven. Het wordt steeds stiller om me heen.
En dat je gelukkiger zou worden van mensen troosten en helpen.... ik weet het nog zo net niet. Het werkt in ieder geval niet als je een depressie hebt. Geluk is sowieso geen realistisch doel in depressie.
Gelukspopje, je bent geen rotmens. Je hebt een rotziekte, that's all. Een ziekte waaraan jij GEEN schuld hebt.
Jammer dat je niet in het maatjesproject paste. Wellicht kun je nu weer een poging wagen? Praat in ieder geval met je psycholoog over je eenzaamheid en je behoefte aan contact. Hij/zij kan je daar misschien bij helpen.
@Freya, is de storm al een beetje gaan liggen, of woedt deze nog steeds? Hoe heb je geslapen?
@Gelukspopje, wat naar dat je zoveel negatieve ervaringen hebt doordat mensen niet voor jou klaarstaan terwijl je dat wel nodig hebt.
Het is heel herkenbaar. Ik heb wat dat betreft geen verwachtingen meer. Mensen gaan door met hun eigen leven. Het wordt steeds stiller om me heen.
En dat je gelukkiger zou worden van mensen troosten en helpen.... ik weet het nog zo net niet. Het werkt in ieder geval niet als je een depressie hebt. Geluk is sowieso geen realistisch doel in depressie.
Gelukspopje, je bent geen rotmens. Je hebt een rotziekte, that's all. Een ziekte waaraan jij GEEN schuld hebt.
Jammer dat je niet in het maatjesproject paste. Wellicht kun je nu weer een poging wagen? Praat in ieder geval met je psycholoog over je eenzaamheid en je behoefte aan contact. Hij/zij kan je daar misschien bij helpen.
dinsdag 19 maart 2019 om 19:00
Nog even over "sterker uit je depressie komen".
Vanmorgen weer een sterk staaltje meegemaakt. Ik was bij de arboarts en zij begon op een gegeven moment over dat depressie een "leerproces" is. Toen ik zei dat ik dat leerproces liever niet had meegemaakt, ging ze verder met dat ze diverse mensen kende die na 2 à 3 jaar vonden dat de depressie een leerproces was. Ik heb maar niet gereageerd. Mijn gevoel hierbij:
Vanmorgen weer een sterk staaltje meegemaakt. Ik was bij de arboarts en zij begon op een gegeven moment over dat depressie een "leerproces" is. Toen ik zei dat ik dat leerproces liever niet had meegemaakt, ging ze verder met dat ze diverse mensen kende die na 2 à 3 jaar vonden dat de depressie een leerproces was. Ik heb maar niet gereageerd. Mijn gevoel hierbij:
dinsdag 19 maart 2019 om 19:53
Vertel fade, hoe is het met jou?
Je zou verwachten dat een arboarts beter weet. De ene depressie is de ander niet. Heb wel eens het idee dat ze het verwarren met een burnout out. Dat is vaak wel een kwestie van tegen je grenzen aanlopen en je leven anders moeten inrichten.
Was het verder wel een goed gesprek?
@ chocoballetjes, is het te doen met minder haldol?
De storm gaat volop door, weet niet zo goed waar ik het zoeken moet. Gedachten gaan alle kanten op maar nog niet de goede. En vannacht een migraine aanval, helpt ook niet mee. Maar ik sta nog steeds op mijn benen dus ergens zal ik wel iets goed doen.
Je zou verwachten dat een arboarts beter weet. De ene depressie is de ander niet. Heb wel eens het idee dat ze het verwarren met een burnout out. Dat is vaak wel een kwestie van tegen je grenzen aanlopen en je leven anders moeten inrichten.
Was het verder wel een goed gesprek?
@ chocoballetjes, is het te doen met minder haldol?
De storm gaat volop door, weet niet zo goed waar ik het zoeken moet. Gedachten gaan alle kanten op maar nog niet de goede. En vannacht een migraine aanval, helpt ook niet mee. Maar ik sta nog steeds op mijn benen dus ergens zal ik wel iets goed doen.
dinsdag 19 maart 2019 om 22:08
Hier gaat het even wat minder.
Het kan aan vermindering haldol liggen. En ook weer minder slapen zondag nacht (drie uur). En bloedprikken liep niet zoals ik wilde.
Hierna was het schietincident. Ik was op Utrecht Centraal toen het gebeurde (niet dat ik dat wist). Ook was mijn dag werd er behoorlijk door getekend.
Ik was bij mijn baas en wilde naar huis, want ik was al totaal overprikkeld. Maar er werd gezegd dat we niet de straat op mochten in Utrecht. Maar ik hield het niet vol, was te moe en ben gegaan.
Net voor Utrecht centraal nog een alert op mijn mobiel (en die van iedereen in de trein) dat we niet te straat op moesten gaan. En toen bleken de bussen in Utrecht niet te gaan. En ook een vriendin kon niet naar mij toe komen waarmee ik had afgesproken.
Ik was niet zozeer bang als wel helemaal overprikkeld en kon niet meer denken. En de hele sfeer was zo anders.
Merkte dat ik vandaag nog last had van de overprikkeling. En ik hoop dat dit weer goed gaat komen.
Zie ook op tegen morgen stemmen omdat ik wil dat alles normaal verloopt en stemmen hoort niet bij normaal. Maar ik vind het te belangrijk om niet te gaan.
Ook ga ik morgen naar mijn vrijwilligerswerk. Ik kijk er wel tegenop maar denk dat het goed voor me is.
Heb net met een vriendin afgesproken. En we hebben besproken dat ik vanavond wel even temazepam neem omdat het wel wiebelig is door alles.
Het kan aan vermindering haldol liggen. En ook weer minder slapen zondag nacht (drie uur). En bloedprikken liep niet zoals ik wilde.
Hierna was het schietincident. Ik was op Utrecht Centraal toen het gebeurde (niet dat ik dat wist). Ook was mijn dag werd er behoorlijk door getekend.
Ik was bij mijn baas en wilde naar huis, want ik was al totaal overprikkeld. Maar er werd gezegd dat we niet de straat op mochten in Utrecht. Maar ik hield het niet vol, was te moe en ben gegaan.
Net voor Utrecht centraal nog een alert op mijn mobiel (en die van iedereen in de trein) dat we niet te straat op moesten gaan. En toen bleken de bussen in Utrecht niet te gaan. En ook een vriendin kon niet naar mij toe komen waarmee ik had afgesproken.
Ik was niet zozeer bang als wel helemaal overprikkeld en kon niet meer denken. En de hele sfeer was zo anders.
Merkte dat ik vandaag nog last had van de overprikkeling. En ik hoop dat dit weer goed gaat komen.
Zie ook op tegen morgen stemmen omdat ik wil dat alles normaal verloopt en stemmen hoort niet bij normaal. Maar ik vind het te belangrijk om niet te gaan.
Ook ga ik morgen naar mijn vrijwilligerswerk. Ik kijk er wel tegenop maar denk dat het goed voor me is.
Heb net met een vriendin afgesproken. En we hebben besproken dat ik vanavond wel even temazepam neem omdat het wel wiebelig is door alles.
