Depressietopic - praat mee!

24-02-2019 22:33 3009 berichten
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Alle reacties Link kopieren
Gewoon maar even een dikke :hug: . Wat zijn jullie toch moedig. Overlevers. Het feit dat ik me hier niet alleen voel geeft me wat lucht...
Twee dingen zijn oneindig: het universum, en menselijke domheid. Maar van het universum weet ik het nog niet helemaal zeker..
-Albert Einstein-
Mylene en Yesss: welkom, fijn dat jullie meeschrijven! Mylene, wij zitten in dezelfde fase denk ik. Van ernstige depressie naar matige depressie en nu een terugslag. Het hoort erbij, je hebt niets verkeerd gedaan!
Yesss, ik zal niets quoten hoor. Vind het fijn om te merken dat je je steeds meer openstelt.

@Tanteslankie: lief gezegd, maar jij bent zelf ook een overlever!

@Choco, je hebt best veel gedaan vandaag. Ik weet hoe moeilijk je het hebt. Blijf hier alsjeblieft schrijven. Rapid cycling is een hel.

Oh, en ik start morgen met de acute dagbesteding. Ik heb er best zin in.

Dikke :hug: voor iedereen. Ben zo blij dat ik dit topic heb geopend. Zoveel herkenning.....
Alle reacties Link kopieren
fadetoblack: Super dat je morgen kan starten. :cheer:

ik lees herhaalde malen dat er gestopt moest worden met behandelingen vanwege "wegbezuinigd" of "te duur" of "aantal behandelingen opgebruikt" Ik kan daar best boos om worden. We weten heel veel maar ook heel weinig over depressieve stoornissen. dat betekent dat er gekort wordt op zaken waar eigenlijk niet op gekort kan worden domweg omdat op de langere termijn de gevolgen nog niet bekend zijn. Omdat we niet de juiste hulp krijgen, blijven we veel langer dan nodig doorsukkelen, ook al omdat de wereld om ons heen onze pijn niet ziet en denkt "dat je best kan werken" als je opstaat met zwabberbenen en het idee dat je een dag door moet, je letterlijk neerdrukt.(ziedaar de gemiddelde arboarts)
Ik voel me soms door al het korten op behandelingen niet altijd serieus genomen.

Toch (en dat valt me ook op ) geven we niet, op gaan we de volgende therapie weer aan stellen we ons opnieuw open. En dat is, wat mij betreft, een applausje voor onszelf waar. dus "clap your hands" (sia) :biggrin:
@mylene. Ik zit momenteel ook in het gevoel van 'het komt weer terug'. Soms denk ik dat ik er al in zit.
Wat vervelend voor je dat je dit nu ook voelt na al je strijd. Wat is jouw aanpak in deze fase?

@fade. Goed dat je aan de slag gaat met je dagstructuur. Bij mij is dat de spil (niet teveel en niet te weinig). Hopelijk levert het je wat op, je hebt er al wel zin in.
Goed dat je naar een minder diepe depressie aan het gaan bent. Maar elke fase kent zijn eigen gezicht.

Bedankt voor je steun! Jij bent er inderdaad al wat langer bij. Bedankt!
Mijn beste vriendin bood net trouwens aan om mee te gaan naar mijn psychiater omdat het allemaal niet loopt met de hulpverlening. Ze had de redenering dat het misschien zou helpen als een ander wat zou zeggen.

Ik hou mijn omgeving en de GGZ normaal angstvallig gescheiden, maar misschien is dit niet zo'n gek idee. Zij is wel degene die het dichtst bij mij staat.

Ik denk dat mijn psychiater het al wel inziet allemaal, maar het kan geen kwaad. Bovendien is die vriendin niet zo van de hulp aanbieden maar ze vind het echt niet gaan. Ik regel het normaal allemaal zelf, al jaaaaren. Verder heeft ze mij iets opgevrolijkt (zat huilend op de bank).
Choco , ik reageer even op je laatste post. Het is heel goed en wordt zelfs aangeraden om een naaste (die jou goed kent) mee te nemen naar de psych. Jouw vriendin kan mooi aanvullen wat jij vertelt. Top dat ze meewil trouwens.

Ik snap ergens wel dat je de twee werelden gescheiden wilt houden, maar misschien is het juist goed om mensen die je vertrouwt, wat meer te betrekken bij jouw "GGZ wereld". Jouw bipolaire stoornis hoort immers net zoveel bij jou als je gevoel voor humor, je voorkeur voor bepaalde kleding en je zweetvoeten. Om maar wat te noemen. :)
Heb je een signaleringsplan, ja toch? Staat je vriendin daarin genoemd als "naaste"?
@Meiroosje, ik ben echt blij met de dagbesteding. Ga daar veel leren. O, en ik heb godzijdank een arboarts die het begrijpt. En goede hulpverlening. Ik heb echt geluk gehad daarmee.

En je hebt gelijk: we zijn sterk! We staan op, we douchen en eten en proberen naar buiten te gaan. De moeders onder ons zorgen voor hun kinderen zoveel als mogelijk.
We zijn sterk, ook als het niet zp voelt (bijna altijd....)
Alle reacties Link kopieren
Net terug van de huisarts. Ik ben nu helemaal leeg.
Gelukkig kan ik volgende week al terecht bij de psychiatrische verpleegkundige die op de praktijk werkt. Of zij mij kan helpen weet huisarts nog niet, maar ze kan me in ieder geval op weg helpen. Want ik sta echt op het punt van tja wat...

Gisteren ruzie gehad met mijn man. Ik was erg down gisteren en heb de hele middag op bed gelegen. Man had vrij genomen want moest even naar zijn vader en zou dochter helpen met haar natuurkunde, want ik kwam er niet uit met haar. Hij was pas aan het eind van de middag terug en ik was ongerust, en wist niet of ik toch verder moest met de natuurkunde. Na de vakantie moet ze een toets inhalen en ze snapt er nog niks van...En aan het einde van de dag trekt zij het ook niet meer.
Ik ga dan zo in kringetjes lopen denken en loop echt vast. Ik kon alleen nog maar huilen en ben daarom maar in bed gaan liggen zodat mijn kinderen het niet teveel zouden merken.
Maar toen man thuis kwam en ik naar beneden kwam om aan het eten te beginnen had hij helemaal geen aandacht voor me, terwijl ik wel naar zijn vader heb gevraagd en zijn verhaal heb aangehoord, wat voor hem natuurlijk ook zwaar is. Toen ik dat benoemde kregen we ruzie :( Ik deed ook onredelijk.
En ik heb zo hard steun nodig..
We hebben er 's avonds wel heel lang over gepraat en dat was wel fijn. Maar nu is mijn man ook een soort wrak. Ik voel me zoooo schuldig. :( :cry:
Gelukspopje, weet je man wat een depressie inhoudt?
Er is een boek "help, mijn partner heeft een depressie" van Stef Linssen (psychiater). Is een must-read, echt. Er staan tips voor hem in hoe hij met jouw depressie om kan gaan, en tips voor hemzelf om zelf sterk te blijven als partner.
Sterkte :hug: .
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor het warme welkom!

@FadeToBlack ja het blijft moeilijk die terugvallen. Je wilt zo graag de stijgende lijn vasthouden. En ik ben dan zo teleurgesteld in mezelf en ik wil andere niet teleurstellen dus roep ik gaat prima hoor😥.

@chocoladeballetjes allereerst heel goed dat je je vriendin meeneemt naar de psychiater. Dat is een mooie stap!
Ik probeer in deze fase wat te puzzelen een legpuzzel. Een rondje te lopen of te lezen. Ik heb enorm de neiging om in mijn hoekje op de bank te kruipen. Maar ik besef ook dat het me nergens brengt.

@gelukspopje wat naar om te lezen! Ik wil je een knuffel geven. Het komt wel goed. Het is ook moeilijk voor een partner. Maar probeer je niet schuldig te voelen. Je doet het immers niet expres. Ik heb ook een gezin en het is voor iedereen zwaar.

Gisteravond ging het wat beter de bekende dagschommeling....
Vanochtend ging het eerst wel maar mijn ooglid voelde raar aan. Voor de spiegel zag ik een enorm dik oog en heb ook hoofdpijn. Mijn medicatie kan een hoge bloeddruk veroorzaken dus ik schoot in de stress. Ben ook wat hypochondrisch door de depressie. Heb ook gewoon veel fysieke klachten wat bij de depressie hoort. Maar goed ben net bij de huisarts geweest en het is een infectie. Kunnen jullie je ook druk maken over lichamelijke klachten?
Ben langzaamaan het reïntegreren maar heb afgebeld. Moet een stuk rijden en met 1 oog lijkt me dat n i et handig.....geeft ook weer een schuldgevoel.

Liefs Myléne
myléne wijzigde dit bericht op 01-03-2019 15:37
0.34% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik wil ook even heel veel liefs sturen naar de moeders in dit topic. Door mijn depressies kan ik nauwelijks voor mezelf zorgen, laat staan voor een ander. Dat jullie die taak toch mee dragen en zo veel mogelijk proberen te vervullen... Petje af :rose:
Alle reacties Link kopieren
Hoi Mylene, dankjewel
Ik heb een depressie wat samenhangt met een chronische ziekte die ik heb. Ik heb daarbij ook erg veel fysieke klachten die dus jarenlang zijn afgedaan al psychisch.

Dus ieder bij ieder pijntje denk ik dat het erbij hoort. En dat is niet altijd waar.
Ik ben wel heel erg bang om ergens mee naar een dokter te gaan omdat niet alle artsen mijn ziekte begrijpen en ik bang ben dat ik weer niet serieus word genomen. Dus in zekere zin maak ik me ook druk als ik iets geks heb, maar dan anders.

Zo durf ik ook geen auto te rijden omdat mijn nek soms ineens heel veel pijn kan doen (dan schiet het erin). Ik ben erg bang dat dit tijdens het rijden gebeurt. Kan ook niet goed meer omkijken en overweeg zelfs een spiegel op mijn fiets :( Er is wel veel naar gekeken maar niks gevonden dus ligt het aan stress.

FadeToBlack; ik weet niet of dit een goed idee is. Mijn man staat vandaag heel er in de zielig stand en is thuis gebleven. Ik voel me schuldig en boos tegelijk. Hij is er niet voor me, dat is wel duidelijk. En ik moet dan mezelf maar weer in de positivo stand gooien om er te zijn voor iedereen. Het is nog vakantie hier dus het plan is dat we zo samen gaan lunchen en dan zit mijn man met een chagrijnige hoofd erbij. Pfff hoe pak ik dit aan. Ik zit nu al bijna te janken.
anoniem_272839 wijzigde dit bericht op 01-03-2019 12:11
Reden: tikfoutjs
0.15% gewijzigd
Ga naar fysio voor je nek. Ik heb ook altijd vast zittende nek en na een fysio behandeling heb ik altijd weer een veel betere kijkcirkel in de auto.
Alle reacties Link kopieren
redbulletje schreef:
01-03-2019 12:12
Ga naar fysio voor je nek. Ik heb ook altijd vast zittende nek en na een fysio behandeling heb ik altijd weer een veel betere kijkcirkel in de auto.
Ja daar ben ik lang en intensief geweest. Niks geholpen. Ja tijdelijk even. Ik doe nog wel die oefeningen die ik kreeg. Heb ook een aangepast kussen. Dat gaat ook mee op reis (erg onhandig!)
Ik ben ook bij een chiropractor geweest. Dat hielp langer, maar die behandelingen zijn vreselijk. En ik las laatst dat dit uiteindelijk ook schade kan doen dus maar niet meer...
@mylene. Klinkt wel als goede dingen die je doet. Helaas helpt het je niet genoeg. Wat je jezelf soms wel kan afvragen, als het allemaal niet helpt, misschien was het wel erger zonder de stappen die je nu zet. En dat is ook wat waard. Als het het niet beter maakt, zorgt het misschien voor minder verslechtering. Lijkt een lage score, maar alles wat je straks minder hoeft te herstellen is iets.
Ik herken dat niet qua lichamelijke klachten. Kan mijn lichamelijke klachten eerder niet meer gaan merken en verwaarlozen. Maar hopelijk weet je snel hoe het zit.

@fade. Ik ben heel benieuwd hoe je dagbesteding is gegaan!
Mijn vriendin staat daar zeker bij! Ze is eigenlijk de spil in alles voor mij. Op zich wel tijd dat ze mee gaat.
Maktub schreef:
01-03-2019 12:08
Ik wil ook even heel veel liefs sturen naar de moeders in dit topic. Door mijn depressies kan ik nauwelijks voor mezelf zorgen, laat staan voor een ander. Dat jullie die taak toch mee dragen en zo veel mogelijk proberen te vervullen... Petje af :rose:
Hier sluit ik me bij aan!
Gisteren belde mijn baas om vandaag in te vallen voor mijn vrijwilligerswerk. Ik bedacht dat dit wel goed voor me zou zijn (zucht). En heb vandaag gewerkt (hulde).

Verder had ik een gesprek. Hij had duidelijk door dat ik aan het afglijden was. En vanuit mijn hulpverlening begrepen ze mijn woonbegeleider echt niet en vonden ze het een probleem dat er niemand meer over de vloer kwam.
Verder heb ik vragen gesteld hoe het zat met mijn nieuwe casemanager. Die blijkt over een maand te beginnen. En ze heeft veel ervaring. Daarnaast, en daar werd ik erg blij van, heeft ze veel ervaring met bipolair! Erg fijn, omdat die ervaring op mijn afdeling veelal tekort schiet.
Hiernaast had ik chips gepakt voor avondeten in de supermarkt. Maar ik ben teruggelopen en heb een maaltijdsalade mee genomen.

Ben nu kapot, wel heel hard gewerkt, het was druk. En ik heb nog wat adrenaline van alles, maar de somberheid sijpelt er langzaam weer doorheen. Maar sommige dingen zijn nu even zo.
@ Mylene, ik maak me eigenlijk niet druk om lichamelijke klachten. Mijn epilepsie is "terug" door de medicijnen, maar ik ben daar nogal gelaten onder.
Wel heb ik echt last van de bekende bijwerkingen, moe enzo.

@Gelukspopje, ik weet even niet wat ik moet zeggen, vind het zo naar voor je. Je man zal zich open moeten stellen voor het feit dat je ziek bent, en je helpen. Want zou hij ook zo doen als je kanker zou hebben? Het is NIET jouw schuld dat je ziek bent en dat hij daar niet mee om kan gaan.

@Choco, ik ben trots op je. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen. :)

Oh, en de dagbesteding was top. Vandaag hadden we sociale vaardigheidstraining en we bespraken wat we gaan doen dit weekend. Maandag weer, en dan de hele dag.

Er is weer een dag voorbij. Straks een slaappil erin en dan onder zeil.
@fade. Bedankt voor het compliment 😁.
En goed te horen dat de dagbesteding goed gaat. Klinkt ook wel zwaar zo'n programma.

Heel bijzonder maar ik ben vanmorgen iets beter opgestaan. Terwijl de ochtenden het zwaarst zijn. Het is me dan ook gelukt mijn vuilnis in een vuilniszak te doen en een lampje te halen (ik woon in een kelder en leef al een week in het half duister).
Voel me niet top, zeker niet (dat zou overigens ook niet goed zijn nu 😉), maar echt wel iets lichter.
Ik weet dat ik nog niet veel van kan zeggen. Maar wie weet...
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar van de ochtenden.
Ik moet echt afspraken met mezelf maken anders kom ik niet van de bank en ga ik heel erg in mijn hoofd zitten.

Vandaag een uur gewandeld en morgenochtend heb ik een sportles op de sportschool. Ik moet er dan even doorheen maar het helpt me wel.

Vanaf 15.00u voel ik me altijd het beste, dan is voor mijn gevoel de dag een beetje voorbij en dat is ook mijn koffie momentje ☕ ik moet dat beperken tot max 1 per dag, drink ook vaak cafeïne vrij omdat het een trigger kan zijn voor mijn angst klachten.

We kunnen misschien ook dingen plaatsen die goed gaan en dingen waar we trots op zijn.
Is dat een idee? :)
yesss wijzigde dit bericht op 02-03-2019 13:38
0.39% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
FadeToBlack schreef:
01-03-2019 19:54

Oh, en de dagbesteding was top. Vandaag hadden we sociale vaardigheidstraining en we bespraken wat we gaan doen dit weekend. Maandag weer, en dan de hele dag.
Oh wat fijn dat dat zo goed gaat. Echt super goed bezig :)
Doe je dat in een groep?
Alleen van 't woord dagbesteding krijg ik al kouwe rillingen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een slechte dag vandaag :( er is verder niks aan de hand, maar ik voel me zo somber. :(
Maktub schreef:
02-03-2019 14:28
Ik heb een slechte dag vandaag :( er is verder niks aan de hand, maar ik voel me zo somber. :(
En het rottige is, wat je ook doet, de somberte lijkt niet te verdwijnen (is althans mijn ervaring). Maar deze dag gaat weer voorbij.
Heb je vandaag gedoucht, of gewandeld, of een kopje thee voor jezelf gezet?
redbulletje schreef:
02-03-2019 13:38
Alleen van 't woord dagbesteding krijg ik al kouwe rillingen.
Waarom dan?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven