Psyche
alle pijlers
Geloof je of geloof je niet?
zondag 2 januari 2011 om 12:10
's Zondagsochtends heb ik altijd de tv aanstaan op 1 of 2, waarop van die kerkelijke programma's uitgezonden worden.
Of het Hour of Power of i.d.
Ik vind het wel rustgevend en prettig zo'n ochtend met dat op de achtergrond, zelf bezig met de laptop, mijn administratie bijwerkend, de planning voor de komende week, een lekkere mok koffie verkeerd, en noem maar op.
Ik vang dingen op van de preken die gegeven worden, ik pak het positieve er wel uit, vind dat er wel iets van waarheid in zit, maar ik kan er in mee gaan tot op zekere hoogte.
Waar het gaat om echte vergeving, en de 'relatie met God' het échte geloven, daar wordt het me te onwerkelijk.
Toch zie ik mensen die in die kerk zijn, die in het koor zingen of op andere manier met de kerk en het geloof bezig zijn, die geinterviewd worden, mensen die dit heel serieus beleven.
Ik ben oprecht geïnteresseerd hoe dat ontstaat, zo'n leidraad in je leven, is het iets dat je toelaat, geef je je eraan over, of zit het gewoon in je?
Ik bedoel dan niet de EO-story's van wie eerst in de goot lag en die op een dag het licht heeft ontvangen.
Ik bedoel ook niet het 'ik geloof wel dat er íets is', dat is te vaag.
Meer: wat is dat precies binnenin iemand, als hij gelooft?
Zijn er ook gelovige forummers hier (van welke religie dan ook)?
Je hoeft je religie dan niet te noemen, maar hoe je het persoonlijk beleeft. Hoe overtuigd je bent.
Of het Hour of Power of i.d.
Ik vind het wel rustgevend en prettig zo'n ochtend met dat op de achtergrond, zelf bezig met de laptop, mijn administratie bijwerkend, de planning voor de komende week, een lekkere mok koffie verkeerd, en noem maar op.
Ik vang dingen op van de preken die gegeven worden, ik pak het positieve er wel uit, vind dat er wel iets van waarheid in zit, maar ik kan er in mee gaan tot op zekere hoogte.
Waar het gaat om echte vergeving, en de 'relatie met God' het échte geloven, daar wordt het me te onwerkelijk.
Toch zie ik mensen die in die kerk zijn, die in het koor zingen of op andere manier met de kerk en het geloof bezig zijn, die geinterviewd worden, mensen die dit heel serieus beleven.
Ik ben oprecht geïnteresseerd hoe dat ontstaat, zo'n leidraad in je leven, is het iets dat je toelaat, geef je je eraan over, of zit het gewoon in je?
Ik bedoel dan niet de EO-story's van wie eerst in de goot lag en die op een dag het licht heeft ontvangen.
Ik bedoel ook niet het 'ik geloof wel dat er íets is', dat is te vaag.
Meer: wat is dat precies binnenin iemand, als hij gelooft?
Zijn er ook gelovige forummers hier (van welke religie dan ook)?
Je hoeft je religie dan niet te noemen, maar hoe je het persoonlijk beleeft. Hoe overtuigd je bent.
zondag 2 januari 2011 om 14:02
quote:Marels schreef op 02 januari 2011 @ 13:56:
[...]
Maar dit bedoel ik dus met dat geloven een houvast biedt. Als je Christelijk bent, hoef je je in zoverre niet druk te maken over het feit dat je ooit dood gaat, omdat je dan er van uit gaat dat je naar de hemel gaat.
Dat ben ik met je eens.
Ik denk alleen wel dat je dan een verschil moet maken tussen oorzaak en gevolg. Ik geloof bijvoorbeeld niet om maar in de Hemel te komen, maar er zullen mensen zijn die wel om die reden geloven.
Ik geloof wel in leven na de dood, maar zoals ik al zei is dat dus omdat ik in God geloof.
[...]
Maar dit bedoel ik dus met dat geloven een houvast biedt. Als je Christelijk bent, hoef je je in zoverre niet druk te maken over het feit dat je ooit dood gaat, omdat je dan er van uit gaat dat je naar de hemel gaat.
Dat ben ik met je eens.
Ik denk alleen wel dat je dan een verschil moet maken tussen oorzaak en gevolg. Ik geloof bijvoorbeeld niet om maar in de Hemel te komen, maar er zullen mensen zijn die wel om die reden geloven.
Ik geloof wel in leven na de dood, maar zoals ik al zei is dat dus omdat ik in God geloof.
zondag 2 januari 2011 om 14:03
quote:Zanne wrote on 02 January 2011 @ 13:55:
[...]
Helemaal mee eens.Ik snap dat ook niet.Of mensen die alleen bidden als ze in moeilijkheden zitten, maar God njiet danken voor de goede dingen. Dat snap ik niet zo goed.
En net zei iemand ook al, shopgelovigen. Van elk geloof het beste eruit pikken om zo zelf een geloof te creëren. Moet ook iedereen zelf wteen, maar ik vind dat niet helemaal kloppen.Maar waarom niet? Wie of wat heeft het patent op 'geloven'? Wie zegt dat het geloof dat jij belijdt klopt? Da's toch puur cosmetisch dan? Het gaat er toch om dat je er iets mee kúnt? Geloof is wat mij betreft dan echt een gereedschap, geen doel...
[...]
Helemaal mee eens.Ik snap dat ook niet.Of mensen die alleen bidden als ze in moeilijkheden zitten, maar God njiet danken voor de goede dingen. Dat snap ik niet zo goed.
En net zei iemand ook al, shopgelovigen. Van elk geloof het beste eruit pikken om zo zelf een geloof te creëren. Moet ook iedereen zelf wteen, maar ik vind dat niet helemaal kloppen.Maar waarom niet? Wie of wat heeft het patent op 'geloven'? Wie zegt dat het geloof dat jij belijdt klopt? Da's toch puur cosmetisch dan? Het gaat er toch om dat je er iets mee kúnt? Geloof is wat mij betreft dan echt een gereedschap, geen doel...
zondag 2 januari 2011 om 14:04
quote:Zanne schreef op 02 januari 2011 @ 13:55:
[...]
Helemaal mee eens.Ik snap dat ook niet.Of mensen die alleen bidden als ze in moeilijkheden zitten, maar God njiet danken voor de goede dingen. Dat snap ik niet zo goed.
En net zei iemand ook al, shopgelovigen. Van elk geloof het beste eruit pikken om zo zelf een geloof te creëren. Moet ook iedereen zelf wteen, maar ik vind dat niet helemaal kloppen.
Wat goed om dat eens aan te snijden. Ik vind dat namelijk juist eigenlijk logisch. Dat je uit ieder geloof haalt wat je belangrijk of waardevol vindt. Dat kan niet (en dat snap ik echt heel goed) als je je tot één geloof bekeerd hebt, er in opgevoed bent of als je zelf gewoon voelt dat één bepaald geloof het voor jou is. Maar mensen die dat niet hebben (ik bijvoorbeeld) zijn daar vrijer in (dat bedoel ik niet denigrerend o.i.d. dat is gewoon zoals ik het voel). Omdat ik niet gebonden ben aan vaste geloofsregels, omdat ik me niet tot een bepaald geloof gewend heb, kan ik bij wijze van spreken mijn geloof zelf samenstellen.
Ik geloof namelijk dat het allemaal niet zo heel erg vast ligt. Daarom hecht ik in dat opzicht ook geen waarde aan een Bijbel/Koran/Thora/Bhagavad gita of welk ander geloofsboek dan ook. Omdat het daarin geschreven staat maakt het voor mij nog niet waar, snap je wat ik bedoel?
Niet dat je het me eens hoeft te zijn maar zo kun je het ook bekijken en ik bekijk het meer zo dan dat ik één boek op de letter geloof en me daar aan conformeer.
[...]
Helemaal mee eens.Ik snap dat ook niet.Of mensen die alleen bidden als ze in moeilijkheden zitten, maar God njiet danken voor de goede dingen. Dat snap ik niet zo goed.
En net zei iemand ook al, shopgelovigen. Van elk geloof het beste eruit pikken om zo zelf een geloof te creëren. Moet ook iedereen zelf wteen, maar ik vind dat niet helemaal kloppen.
Wat goed om dat eens aan te snijden. Ik vind dat namelijk juist eigenlijk logisch. Dat je uit ieder geloof haalt wat je belangrijk of waardevol vindt. Dat kan niet (en dat snap ik echt heel goed) als je je tot één geloof bekeerd hebt, er in opgevoed bent of als je zelf gewoon voelt dat één bepaald geloof het voor jou is. Maar mensen die dat niet hebben (ik bijvoorbeeld) zijn daar vrijer in (dat bedoel ik niet denigrerend o.i.d. dat is gewoon zoals ik het voel). Omdat ik niet gebonden ben aan vaste geloofsregels, omdat ik me niet tot een bepaald geloof gewend heb, kan ik bij wijze van spreken mijn geloof zelf samenstellen.
Ik geloof namelijk dat het allemaal niet zo heel erg vast ligt. Daarom hecht ik in dat opzicht ook geen waarde aan een Bijbel/Koran/Thora/Bhagavad gita of welk ander geloofsboek dan ook. Omdat het daarin geschreven staat maakt het voor mij nog niet waar, snap je wat ik bedoel?
Niet dat je het me eens hoeft te zijn maar zo kun je het ook bekijken en ik bekijk het meer zo dan dat ik één boek op de letter geloof en me daar aan conformeer.
zondag 2 januari 2011 om 14:04
quote:Liezebetje schreef op 02 januari 2011 @ 14:02:
[...]
Shopgelovigen vind ik wel erg negatief klinken. Ik vind het juist goed dat mensen verschillende religies naast elkaar leggen en zelf nadenken over de vragen die ze hebben. Ik kan me juist niet voorstellen dat er 1 religie is waarbij je het met alles eens bent.
Dat is voor mij nou precies de reden dat ik niet meer naar de kerk ga. Ik heb mijn eigen ideeën en daar was daar geen ruimte voor, dat vind ik zonde.
Ik geloof dus wel in 1 God en in 1 religie.
Maar als je daar niet in gelooft kan ik me voorstellen dat je je niet thuis voelt in de kerk.
[...]
Shopgelovigen vind ik wel erg negatief klinken. Ik vind het juist goed dat mensen verschillende religies naast elkaar leggen en zelf nadenken over de vragen die ze hebben. Ik kan me juist niet voorstellen dat er 1 religie is waarbij je het met alles eens bent.
Dat is voor mij nou precies de reden dat ik niet meer naar de kerk ga. Ik heb mijn eigen ideeën en daar was daar geen ruimte voor, dat vind ik zonde.
Ik geloof dus wel in 1 God en in 1 religie.
Maar als je daar niet in gelooft kan ik me voorstellen dat je je niet thuis voelt in de kerk.
zondag 2 januari 2011 om 14:04
quote:Ephemera schreef op 02 januari 2011 @ 14:00:
[...]
Jouw gedachten hierover komen naar mijn idee terug in deze tekst:
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij - maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Uit u wordt geboren:
de alwerkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait, en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
(Aramees gebed, binnen het christelijke geloof gewijzigd in het welbekende 'onze vader')Ja, met name die eerste zin, "die ik ontmoet in wat mij ontroert", daar heb ik nu serieus kippenvel van omdat ik dat inderdaad ook zo voel.
[...]
Jouw gedachten hierover komen naar mijn idee terug in deze tekst:
Bron van Zijn, die ik ontmoet in wat mij ontroert,
Ik geef u een naam opdat ik u een plaats kan geven in mijn leven.
Bundel uw licht in mij - maak het nuttig.
Vestig uw rijk van eenheid nu,
uw enige verlangen handelt dan samen met het onze.
Voed ons dagelijks met brood en met inzicht.
Maak de koorden van fouten los die ons vastbinden aan het verleden,
opdat wij ook anderen hun misstappen kunnen vergeven.
Laat oppervlakkige dingen ons niet misleiden.
Uit u wordt geboren:
de alwerkzame wil,
de levende kracht om te handelen,
en het lied dat alles verfraait, en zich van eeuw tot eeuw vernieuwt.
(Aramees gebed, binnen het christelijke geloof gewijzigd in het welbekende 'onze vader')Ja, met name die eerste zin, "die ik ontmoet in wat mij ontroert", daar heb ik nu serieus kippenvel van omdat ik dat inderdaad ook zo voel.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 januari 2011 om 14:04
quote:Ligeia schreef op 02 januari 2011 @ 13:59:
Ik denk zelf juist dat het afgelopen is als ik dood ben. Ik ben niet meer dan dit leven, deze huls en dit bewustzijn. Er is geen stukje energie (wat sommigen weer de ziel noemen) die bewaard blijft, dat voortleeft búiten de herinnering van mensen aan mij. Ik ga gewoon weer terug naar wat ik was: niet. En dat geloof ik niet, dat denk ik...Wat staat jou nog een fantastisch verrassing te wachten
Ik denk zelf juist dat het afgelopen is als ik dood ben. Ik ben niet meer dan dit leven, deze huls en dit bewustzijn. Er is geen stukje energie (wat sommigen weer de ziel noemen) die bewaard blijft, dat voortleeft búiten de herinnering van mensen aan mij. Ik ga gewoon weer terug naar wat ik was: niet. En dat geloof ik niet, dat denk ik...Wat staat jou nog een fantastisch verrassing te wachten
zondag 2 januari 2011 om 14:05
Ik las net een stukje over het bang zijn om dood te gaan of er veel mee bezig te zijn.
Ik heb dat vroeger ook gehad was ook doodsbang voor de dood.
Maar sinds een paar jaar niet meer. Ik heb er rust in gevonden omdat ik een keer doodga en of dat is onwijs oud of iets minder oud.
Bang zijn voor de dood is net als dat sommigen twijfelen aan het geloof. Je weet niet wat er is en het is niet tastbaar dus eng?
Ik heb dat vroeger ook gehad was ook doodsbang voor de dood.
Maar sinds een paar jaar niet meer. Ik heb er rust in gevonden omdat ik een keer doodga en of dat is onwijs oud of iets minder oud.
Bang zijn voor de dood is net als dat sommigen twijfelen aan het geloof. Je weet niet wat er is en het is niet tastbaar dus eng?
Het gras aan de overkant is niet groen.
zondag 2 januari 2011 om 14:06
quote:fashionvictim schreef op 02 januari 2011 @ 14:04:
[...]
Ja, met name die eerste zin, "die ik ontmoet in wat mij ontroert", daar heb ik nu serieus kippenvel van omdat ik dat inderdaad ook zo voel.
Ja, die zin vind ik ook het best uitdrukking geven daaraan.
En wat je schrijft over uitingen van kunst, zo zie ik dat ook.
[...]
Ja, met name die eerste zin, "die ik ontmoet in wat mij ontroert", daar heb ik nu serieus kippenvel van omdat ik dat inderdaad ook zo voel.
Ja, die zin vind ik ook het best uitdrukking geven daaraan.
En wat je schrijft over uitingen van kunst, zo zie ik dat ook.
zondag 2 januari 2011 om 14:06
Ik denk dat ik je gedeeltelijk wel vat hoor FV. Zoals ik al een paar keer zei kan ik niks met kerken, met geloven op die manier, maar ik heb wel een bepaald geloof.
Ik vind dat soms een moeilijk dilemma; aan de ene kant ben ik heel spiritueel ingesteld en zou ik willen dat ik er "iets" meer mee kon. Maar aan de andere kant heb ik dus oprecht veel moeite met kerken, met geloven op een zo... voorgekauwde manier.
Dat maakt dat ik ook regelmatig bezig ben met; wat geloof ik nu eigenlijk. Wat is mijn Godsbeeld? Als ik niks geloof van die hele Bijbel, wat is geloof en God dan wél voor mij.
En da's iets lastigs. Iets waar ik waarschijnlijk nooit volledig een antwoord op zal vinden.
Maar om dat nog maar eens terug te koppelen naar mijn eerdere punt; het Christendom bijvoorbeeld biedt dat antwoord wel voor een groot deel. En daarom beantwoordt dat toch weer veel vragen die mijn vorm van geloven oproept.
Ik vind dat soms een moeilijk dilemma; aan de ene kant ben ik heel spiritueel ingesteld en zou ik willen dat ik er "iets" meer mee kon. Maar aan de andere kant heb ik dus oprecht veel moeite met kerken, met geloven op een zo... voorgekauwde manier.
Dat maakt dat ik ook regelmatig bezig ben met; wat geloof ik nu eigenlijk. Wat is mijn Godsbeeld? Als ik niks geloof van die hele Bijbel, wat is geloof en God dan wél voor mij.
En da's iets lastigs. Iets waar ik waarschijnlijk nooit volledig een antwoord op zal vinden.
Maar om dat nog maar eens terug te koppelen naar mijn eerdere punt; het Christendom bijvoorbeeld biedt dat antwoord wel voor een groot deel. En daarom beantwoordt dat toch weer veel vragen die mijn vorm van geloven oproept.
668, the neighbour of the Beast
zondag 2 januari 2011 om 14:07
quote:Kampen86 schreef op 02 januari 2011 @ 14:05:
Ik las net een stukje over het bang zijn om dood te gaan of er veel mee bezig te zijn.
Ik heb dat vroeger ook gehad was ook doodsbang voor de dood.
Maar sinds een paar jaar niet meer. Ik heb er rust in gevonden omdat ik een keer doodga en of dat is onwijs oud of iets minder oud.
Bang zijn voor de dood is net als dat sommigen twijfelen aan het geloof. Je weet niet wat er is en het is niet tastbaar dus eng?Ik zie de dood als genade. Ik moet er niet aan denken hier tot in het oneindige rond te moeten strompelen, ik ben blij en dankbaar dat er een keer een einde aan komt.
Ik las net een stukje over het bang zijn om dood te gaan of er veel mee bezig te zijn.
Ik heb dat vroeger ook gehad was ook doodsbang voor de dood.
Maar sinds een paar jaar niet meer. Ik heb er rust in gevonden omdat ik een keer doodga en of dat is onwijs oud of iets minder oud.
Bang zijn voor de dood is net als dat sommigen twijfelen aan het geloof. Je weet niet wat er is en het is niet tastbaar dus eng?Ik zie de dood als genade. Ik moet er niet aan denken hier tot in het oneindige rond te moeten strompelen, ik ben blij en dankbaar dat er een keer een einde aan komt.
zondag 2 januari 2011 om 14:07
quote:Marels schreef op 02 januari 2011 @ 14:02:
Mariëlle, je bent nog zo jong. Dan is dood gaan inderdaad een schrikbeeld.
Ik werk in de ouderenzorg, ik heb regelmatig met de dood te maken. En geloof me; de dood kan een opluchting zijn. Hoe ouder je wordt, denk ik, hoe minder je de dood vreest.
Vroeger lag ik ook echt wakker van het idee dat ik ooit dood zou gaan, ik was daar zoooo bang voor. Nu zie ik eigenlijk steeds meer hoe vreselijk natuurlijk de dood is. En dat neemt veel angst weg, geeft veel rust.
.
Wat niet wegneemt dat ik voorlopig nog geen plannen in die richting heb, natuurlijk.
Mag ik vragen wat jouw leeftijd is?
Op zich ben ik het minst bang voor het moment van doodgaan zelf. Het is het idee dat ik daarna mijn leven heb gehad, mijn tijd erop zit en deze nooit meer terugkomt. Dat ik nu van mensen hou en die nooit meer zie( ervan uitgaande dat ik dat niet geloof)
Dat er mensen zijn die al duizenden jaren dood zijn.
Ik kan heel gelukkig zijn en toch is er altijd die schaduw over dat geluk van de gedachte aan de dood.
Mariëlle, je bent nog zo jong. Dan is dood gaan inderdaad een schrikbeeld.
Ik werk in de ouderenzorg, ik heb regelmatig met de dood te maken. En geloof me; de dood kan een opluchting zijn. Hoe ouder je wordt, denk ik, hoe minder je de dood vreest.
Vroeger lag ik ook echt wakker van het idee dat ik ooit dood zou gaan, ik was daar zoooo bang voor. Nu zie ik eigenlijk steeds meer hoe vreselijk natuurlijk de dood is. En dat neemt veel angst weg, geeft veel rust.
.
Wat niet wegneemt dat ik voorlopig nog geen plannen in die richting heb, natuurlijk.
Mag ik vragen wat jouw leeftijd is?
Op zich ben ik het minst bang voor het moment van doodgaan zelf. Het is het idee dat ik daarna mijn leven heb gehad, mijn tijd erop zit en deze nooit meer terugkomt. Dat ik nu van mensen hou en die nooit meer zie( ervan uitgaande dat ik dat niet geloof)
Dat er mensen zijn die al duizenden jaren dood zijn.
Ik kan heel gelukkig zijn en toch is er altijd die schaduw over dat geluk van de gedachte aan de dood.
zondag 2 januari 2011 om 14:09
zondag 2 januari 2011 om 14:10
quote:Zanne schreef op 02 januari 2011 @ 14:04:
[...]
Ik geloof dus wel in 1 God en in 1 religie.
Maar als je daar niet in gelooft kan ik me voorstellen dat je je niet thuis voelt in de kerk.Ik geloof ook wel dat er uiteindelijk 1 "juiste weg" is. En daarom vind ik geloven ook niet makkelijk. Ik denk wederom dat religie ontstaan is uit de behoefte iets wat niet te vatten is, bevattelijk te maken. Maar dat het wederom niet toereikend is. En dat geloven dus van je vraagt om die weg te vinden, om vragen te stellen, woorden te wegen, regels te onderzoeken, gebruiken te toetsen.
[...]
Ik geloof dus wel in 1 God en in 1 religie.
Maar als je daar niet in gelooft kan ik me voorstellen dat je je niet thuis voelt in de kerk.Ik geloof ook wel dat er uiteindelijk 1 "juiste weg" is. En daarom vind ik geloven ook niet makkelijk. Ik denk wederom dat religie ontstaan is uit de behoefte iets wat niet te vatten is, bevattelijk te maken. Maar dat het wederom niet toereikend is. En dat geloven dus van je vraagt om die weg te vinden, om vragen te stellen, woorden te wegen, regels te onderzoeken, gebruiken te toetsen.
Am Yisrael Chai!
zondag 2 januari 2011 om 14:10
zondag 2 januari 2011 om 14:11
Ik ben nog jonger dan jij Mariëlle, ik ben 25.
Maar de mensen waar ik het over heb, die zijn 75, 80, 85, soms nog veel ouder.
Ik denk, en dat zie ik ook, dat je op een bepaald moment echt het gevoel hebt; mijn leven zit er op.
Daar ben je nu zo bang voor, dat je leven er op zit. Maar waarom komt dat? Je moet nog zoveel doen, je hebt nog zoveel voor je dood kunt gaan.
Je moet je kinderen opvoeden, je krijgt eventueel kleinkinderen, die wil je groot zien worden. Maar je komt op een gegeven moment op een leeftijd dat je kinderen al met pensioen zijn, dat je kleinkinderen volwassen en gesettled zijn.
Dan kom je op een punt dat je je realiseert dat je je leven geleefd hebt. Dat je tachtig jaar op deze aarde rondgelopen hebt en dat het goed is zo.
Ik merk echt dat dan de dood ineens zoveel minder beangstigend wordt. Omdat je dan gewoon die angst kwijt bent dat je tijd op aarde gedaan is en dat je nog zoveel meer had moeten doen.
Maar de mensen waar ik het over heb, die zijn 75, 80, 85, soms nog veel ouder.
Ik denk, en dat zie ik ook, dat je op een bepaald moment echt het gevoel hebt; mijn leven zit er op.
Daar ben je nu zo bang voor, dat je leven er op zit. Maar waarom komt dat? Je moet nog zoveel doen, je hebt nog zoveel voor je dood kunt gaan.
Je moet je kinderen opvoeden, je krijgt eventueel kleinkinderen, die wil je groot zien worden. Maar je komt op een gegeven moment op een leeftijd dat je kinderen al met pensioen zijn, dat je kleinkinderen volwassen en gesettled zijn.
Dan kom je op een punt dat je je realiseert dat je je leven geleefd hebt. Dat je tachtig jaar op deze aarde rondgelopen hebt en dat het goed is zo.
Ik merk echt dat dan de dood ineens zoveel minder beangstigend wordt. Omdat je dan gewoon die angst kwijt bent dat je tijd op aarde gedaan is en dat je nog zoveel meer had moeten doen.
668, the neighbour of the Beast
zondag 2 januari 2011 om 14:12
Ik ben niet bang voor de dood. Dood is onderdeel van het leven. Als mijn lichaam beyond repair is, laat me dan gaan. Laat de toeters en bellen aan medische zorg die het lijden alleen maar verlengen.
Ik heb er moeite mee dat zo veel mensen niet de mogelijkheid krijgen om waardig te sterven. Heb het bij mijn eigen vader gezien. De moeite die je moet doen om een behandeling die geen zin meer heeft te stoppen....
Ik heb er moeite mee dat zo veel mensen niet de mogelijkheid krijgen om waardig te sterven. Heb het bij mijn eigen vader gezien. De moeite die je moet doen om een behandeling die geen zin meer heeft te stoppen....
zondag 2 januari 2011 om 14:12
quote:Marels schreef op 02 januari 2011 @ 14:06:
Als ik niks geloof van die hele Bijbel, wat is geloof en God dan wél voor mij.
Ik kan me voorstellen dat je je dat afvraagt, dat vraag ik mezelf ook wle eens af over mensne die zulke dingen zeggen.
Als iemand niet gelooft in de Bijbel, de Hemel en in Jezus als Zoon van God,waar geloof je dan wél in?
Als ik niks geloof van die hele Bijbel, wat is geloof en God dan wél voor mij.
Ik kan me voorstellen dat je je dat afvraagt, dat vraag ik mezelf ook wle eens af over mensne die zulke dingen zeggen.
Als iemand niet gelooft in de Bijbel, de Hemel en in Jezus als Zoon van God,waar geloof je dan wél in?
zondag 2 januari 2011 om 14:12
quote:Marielle29 schreef op 02 januari 2011 @ 14:02:
Marels en Eleonora, wat een mooie posts van jullie.. Ik moet er zelfs een beetje van huilen( tranen zitten hoog op het moment)
Het geeft me wel stof tot denken..
Eleonora, wat je zegt dat de dood ook je vriend kan zijn..zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken. Geloof jij erin dat je als je oud bent, je het op een gegeven moment wel hebt gehad met het leven en de dood lonkt als een heerlijke diepe slaap?
Ik heb er trouwens extra last van sinds ik moeder heb en er twee gedachten zijn bijgekomen: er kan wat met mij gebeuren en dan laat ik mijn kind achter en de ergste gedachte dat er iets met mijn kind kan gebeuren.
Hm ik ben denk ik sowieso wel zwaar op de hand want ik spreek niet vaak mensen van mijn leeftijd, 32, die zo met de dood bezig zijn.
Ik snap je echt heel goed. Ik snap je angst en ik snap ook dat je moeder bent en dat de zorg om hoe het verder moet met de kinderen zonder jou, je soms hoog in je keel zit.
Maar ja, ik geloof, nee, ik wéét uit de eerste hand dat de dood een vriend kan zijn en dat hij je zacht en geduldig mee kan voeren in plaats van je met geweld uit het leven te rukken.
Niemand wil dood op z'n 32ste en er zijn ook mensen die niet dood willen als ze 92 zijn maar geloof me, ik heb een schoonmoeder die niet kan wachten tot de dood bij haar aanklopt, omdat ze bij haar man wil zijn, omdat ze gelooft dat er iets beters is voor haar en ik gun het haar, niet omdat ik geloof dat er iets beters is voor haar in een hiernamaals maar omdat weet dat ze het leven zo zonder haar man en zo invalide zoals ze nu is meer lijdt dan dat ze het leidt.
Toen mijn oma stierf zat ik naast haar bed en we hielden haar hand vast hielden van haar en lieten haar kalm wegglijden in de armen van de dood. Ze is gegaan met een lach op haar gezicht. 84 en ze was klaar.
De dood hoeft dus niet altijd een vijand te zijn. Door er zo naar te kijken maakt het aanvaarden van dat het ooit gaat gebeuren misschien makkelijker voor je?
Marels en Eleonora, wat een mooie posts van jullie.. Ik moet er zelfs een beetje van huilen( tranen zitten hoog op het moment)
Het geeft me wel stof tot denken..
Eleonora, wat je zegt dat de dood ook je vriend kan zijn..zo heb ik het eigenlijk nooit bekeken. Geloof jij erin dat je als je oud bent, je het op een gegeven moment wel hebt gehad met het leven en de dood lonkt als een heerlijke diepe slaap?
Ik heb er trouwens extra last van sinds ik moeder heb en er twee gedachten zijn bijgekomen: er kan wat met mij gebeuren en dan laat ik mijn kind achter en de ergste gedachte dat er iets met mijn kind kan gebeuren.
Hm ik ben denk ik sowieso wel zwaar op de hand want ik spreek niet vaak mensen van mijn leeftijd, 32, die zo met de dood bezig zijn.
Ik snap je echt heel goed. Ik snap je angst en ik snap ook dat je moeder bent en dat de zorg om hoe het verder moet met de kinderen zonder jou, je soms hoog in je keel zit.
Maar ja, ik geloof, nee, ik wéét uit de eerste hand dat de dood een vriend kan zijn en dat hij je zacht en geduldig mee kan voeren in plaats van je met geweld uit het leven te rukken.
Niemand wil dood op z'n 32ste en er zijn ook mensen die niet dood willen als ze 92 zijn maar geloof me, ik heb een schoonmoeder die niet kan wachten tot de dood bij haar aanklopt, omdat ze bij haar man wil zijn, omdat ze gelooft dat er iets beters is voor haar en ik gun het haar, niet omdat ik geloof dat er iets beters is voor haar in een hiernamaals maar omdat weet dat ze het leven zo zonder haar man en zo invalide zoals ze nu is meer lijdt dan dat ze het leidt.
Toen mijn oma stierf zat ik naast haar bed en we hielden haar hand vast hielden van haar en lieten haar kalm wegglijden in de armen van de dood. Ze is gegaan met een lach op haar gezicht. 84 en ze was klaar.
De dood hoeft dus niet altijd een vijand te zijn. Door er zo naar te kijken maakt het aanvaarden van dat het ooit gaat gebeuren misschien makkelijker voor je?
zondag 2 januari 2011 om 14:13
zondag 2 januari 2011 om 14:13
quote:Cateautje schreef op 02 januari 2011 @ 14:09:
[...]
Niet als alles werklijk ophoudt, maar ik ben er van overtuigd dat we gewoon blijven bestaan en alleen maar ons lichaam afleggen. We zijn niet ons lichaam, we leven er alleen maar in.
Het was maar als grapje bedoeld, ik kon het gewoon even niet laten. Wie van ons gelijk heeft.... we zullen het voorlopig nog niet weten. Ik moet ook zeggen dat ik het idee van doodgaan en dan is alles weg heel raar vind, ik kan daar ook niet helemaal bij.
Maar ik weet 't niet.
Als ik eerder ga dan jij kom ik bij je spoken, goed? Om te laten weten wat er gebeurd.
[...]
Niet als alles werklijk ophoudt, maar ik ben er van overtuigd dat we gewoon blijven bestaan en alleen maar ons lichaam afleggen. We zijn niet ons lichaam, we leven er alleen maar in.
Het was maar als grapje bedoeld, ik kon het gewoon even niet laten. Wie van ons gelijk heeft.... we zullen het voorlopig nog niet weten. Ik moet ook zeggen dat ik het idee van doodgaan en dan is alles weg heel raar vind, ik kan daar ook niet helemaal bij.
Maar ik weet 't niet.
Als ik eerder ga dan jij kom ik bij je spoken, goed? Om te laten weten wat er gebeurd.
668, the neighbour of the Beast
zondag 2 januari 2011 om 14:13
quote:fashionvictim schreef op 02 januari 2011 @ 14:10:
[...]
Ik geloof ook wel dat er uiteindelijk 1 "juiste weg" is. En daarom vind ik geloven ook niet makkelijk. Ik denk wederom dat religie ontstaan is uit de behoefte iets wat niet te vatten is, bevattelijk te maken. Maar dat het wederom niet toereikend is. En dat geloven dus van je vraagt om die weg te vinden, om vragen te stellen, woorden te wegen, regels te onderzoeken, gebruiken te toetsen.Eens. Ik vind ook niet dat geloven in God alle vragen beantwoordt. juist niet, het roept inderdaad meer vragen op zoals jij net ook al zie.
[...]
Ik geloof ook wel dat er uiteindelijk 1 "juiste weg" is. En daarom vind ik geloven ook niet makkelijk. Ik denk wederom dat religie ontstaan is uit de behoefte iets wat niet te vatten is, bevattelijk te maken. Maar dat het wederom niet toereikend is. En dat geloven dus van je vraagt om die weg te vinden, om vragen te stellen, woorden te wegen, regels te onderzoeken, gebruiken te toetsen.Eens. Ik vind ook niet dat geloven in God alle vragen beantwoordt. juist niet, het roept inderdaad meer vragen op zoals jij net ook al zie.
zondag 2 januari 2011 om 14:13
Ik vind dit een zeer intressant topic!
Maar ik ga zo afsluiten word dadelijk ergens verwacht!
Even reageren op Cateautje ik hoef ook niet tot het oneindige rond te strompelen en is fijn om te weten dat er dadelijk een betere plek is. Maar toch heb ik de wens om mijn kleinkinderen te zien opgroeien met andere woorden ik wil wel ouder worden. Maar als dat er niet inzit heb ik daar wel vrede mee.
Maar ik ga zo afsluiten word dadelijk ergens verwacht!
Even reageren op Cateautje ik hoef ook niet tot het oneindige rond te strompelen en is fijn om te weten dat er dadelijk een betere plek is. Maar toch heb ik de wens om mijn kleinkinderen te zien opgroeien met andere woorden ik wil wel ouder worden. Maar als dat er niet inzit heb ik daar wel vrede mee.
Het gras aan de overkant is niet groen.
