Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
dinsdag 10 augustus 2010 om 16:36
Welkom CN!
Jongens, ik heb nogal een stom probleem en wil even jullie advies;
Ik ben uitgenodigd voor de verjaardag van een vriendin. Er zijn verschillende redenen waarom ik er niet heen wil.
1. Het is op zaterdag, in de woonplaats van m'n ouders. De dag ervoor heb ik therapie, en de maandag erna heb ik weer een soort orienterend gesprek. Vaak ga ik als ik naar m;n ouders ga voor meerdere dagen, omdat de bus, metro, tram, trein (ja, ik moet ze allevier!) nogal prijzig is voor een sloeber zoals ik. Nu zou ik dus op zaterdag moeten gaan, en de dag erna alweer terug. Dit vind ik te duur, en heb ik er eigenlijk niet voor over, omdat
2. Ik de vriendin in kwestie eigenlijk niet meer zo mag. Het is nu even niet belangrijk waarom dat zo is, maar het is gewoon zo.
3. Ze heeft een zwembad in de tuin, en als het lekker weer is is het ook de bedoeling dat men in bikini gaat enzo. Ik durf dit gewoon niet. Ben erg onzeker over mijn lichaam, en er zijn ook jongens/mannen bij, waarbij ik me gewoon niet fijn voel in bikini.
4. Ze is vorig jaar niet komen opdagen op mijn verjaardag, terwijl ze wel zou komen. 's Avondslaat kreeg ik nog een berichtje van haar dat het te laat was geworden op haar werk.
Voor mezelf genoeg redenen dus om niet te gaan, maar ik weet echt niet hoe ik het moet brengen.
Zaterdag heb ik dus die BBQ met wat vriendinnen, waar zij dus ook bij is. Ik weet wel zeker dat het ter sprake gaat komen, en dat ze willen weten waarom ik niet ga.
Wat moet ik zeggen? Ik vind allevier de redenen eigenlijk nogal aso om zo te zeggen, en ik ben bang dat ik mezelf niet kan verdedigen als ze door gaan vragen.
Dank jullie wel voor het lezen!
Jongens, ik heb nogal een stom probleem en wil even jullie advies;
Ik ben uitgenodigd voor de verjaardag van een vriendin. Er zijn verschillende redenen waarom ik er niet heen wil.
1. Het is op zaterdag, in de woonplaats van m'n ouders. De dag ervoor heb ik therapie, en de maandag erna heb ik weer een soort orienterend gesprek. Vaak ga ik als ik naar m;n ouders ga voor meerdere dagen, omdat de bus, metro, tram, trein (ja, ik moet ze allevier!) nogal prijzig is voor een sloeber zoals ik. Nu zou ik dus op zaterdag moeten gaan, en de dag erna alweer terug. Dit vind ik te duur, en heb ik er eigenlijk niet voor over, omdat
2. Ik de vriendin in kwestie eigenlijk niet meer zo mag. Het is nu even niet belangrijk waarom dat zo is, maar het is gewoon zo.
3. Ze heeft een zwembad in de tuin, en als het lekker weer is is het ook de bedoeling dat men in bikini gaat enzo. Ik durf dit gewoon niet. Ben erg onzeker over mijn lichaam, en er zijn ook jongens/mannen bij, waarbij ik me gewoon niet fijn voel in bikini.
4. Ze is vorig jaar niet komen opdagen op mijn verjaardag, terwijl ze wel zou komen. 's Avondslaat kreeg ik nog een berichtje van haar dat het te laat was geworden op haar werk.
Voor mezelf genoeg redenen dus om niet te gaan, maar ik weet echt niet hoe ik het moet brengen.
Zaterdag heb ik dus die BBQ met wat vriendinnen, waar zij dus ook bij is. Ik weet wel zeker dat het ter sprake gaat komen, en dat ze willen weten waarom ik niet ga.
Wat moet ik zeggen? Ik vind allevier de redenen eigenlijk nogal aso om zo te zeggen, en ik ben bang dat ik mezelf niet kan verdedigen als ze door gaan vragen.
Dank jullie wel voor het lezen!
dinsdag 10 augustus 2010 om 18:18
dinsdag 10 augustus 2010 om 18:42
Uitgebreid vertellen gaat te lang duren.
Want alles heeft weer met alles te maken denk ik.
Ik ben denk ik depressief.
Heb last van angsten, paniekaanvallen en daardoor soms woede-uitbarstingen.
De woede is meestal niet echt woede maar meer een uiting van angst en verdriet.
Ik heb de laatste tijd ook soms eetbuien.
En niet alleen daardoor ben ik 10 kilo bijgekomen, wat ook wel even moeilijk is.
Gelukkig is die 10 kilo geen ramp, want te dik ben ik nog niet.
En ik zie er nu de voordelen van in.
Aantal redenen die ik kan verzinnen die dit veroorzaakt hebben zijn (het zijn er misschien nog wel meer maar even kort):
- ik ben mijn hele middelbare schooltijd en eigen al iets daarvoor en ook nog erna ernstig gepest geworden. Hierdoor heb ik niet kunnen studeren zoals ik het wilde.
- mijn vader heeft 14 jaar lang naast zijn huwelijk met mijn moeder een vriendin gehad (die heeft hij nog steeds, maar nu heeft mijn moeder eindelijk ook een nieuwe vriend en is ze weg bij mijn vader).
- Familie geeft mij het gevoel dat ik toch niets kan.
- Vrienden zeggen alleen maar jij kan alles, dat helpt ook niet
- Ik heb geen vriendinnen
- Hulpverlenings instanties maken je alleen maar depressiever
Meer resentelijke gebeurtenissen:
- Mislopen van relaties.
- En dan vooral mijn ex die me min of meer het huis heeft uitgezet. Na mijn vakantie kon ik niet meer daar zijn. O, ja hij hield wel nog van me enzo. pff
- Nu een huisgenoot die verliefd op me is en me ongelooflijk irriteerd. Ik ben ongelooflijk kwaad op hem geworden gisteren.
Misschien een foute reactie...maar ik werd er strontziek van.
Het is opzich niet erg dat hij me leuk vind, maar hij kan het niet begrijpen dat ik het niet kan beantwoorden. En daarbij zie ik nooit een relatie eruit voortkomen. Hij is gewoon mijn type niet. En sorry dat ik het zeg, maar gewoon te dom om een fatsoenlijk gesprek mee te hebben. Niet dat ik daar problemen mee heb opzich, maar in een relatie zoek ik een ander soort persoon.
Oeps toch niet zo kort.
En alvast sorry als het niet erg duidelijk is.
En sorry dat het een beetje bot, kortaf enzo overkomt.
Voel me niet goed genoeg om het perfect te formuleren.
Want alles heeft weer met alles te maken denk ik.
Ik ben denk ik depressief.
Heb last van angsten, paniekaanvallen en daardoor soms woede-uitbarstingen.
De woede is meestal niet echt woede maar meer een uiting van angst en verdriet.
Ik heb de laatste tijd ook soms eetbuien.
En niet alleen daardoor ben ik 10 kilo bijgekomen, wat ook wel even moeilijk is.
Gelukkig is die 10 kilo geen ramp, want te dik ben ik nog niet.
En ik zie er nu de voordelen van in.
Aantal redenen die ik kan verzinnen die dit veroorzaakt hebben zijn (het zijn er misschien nog wel meer maar even kort):
- ik ben mijn hele middelbare schooltijd en eigen al iets daarvoor en ook nog erna ernstig gepest geworden. Hierdoor heb ik niet kunnen studeren zoals ik het wilde.
- mijn vader heeft 14 jaar lang naast zijn huwelijk met mijn moeder een vriendin gehad (die heeft hij nog steeds, maar nu heeft mijn moeder eindelijk ook een nieuwe vriend en is ze weg bij mijn vader).
- Familie geeft mij het gevoel dat ik toch niets kan.
- Vrienden zeggen alleen maar jij kan alles, dat helpt ook niet
- Ik heb geen vriendinnen
- Hulpverlenings instanties maken je alleen maar depressiever
Meer resentelijke gebeurtenissen:
- Mislopen van relaties.
- En dan vooral mijn ex die me min of meer het huis heeft uitgezet. Na mijn vakantie kon ik niet meer daar zijn. O, ja hij hield wel nog van me enzo. pff
- Nu een huisgenoot die verliefd op me is en me ongelooflijk irriteerd. Ik ben ongelooflijk kwaad op hem geworden gisteren.
Misschien een foute reactie...maar ik werd er strontziek van.
Het is opzich niet erg dat hij me leuk vind, maar hij kan het niet begrijpen dat ik het niet kan beantwoorden. En daarbij zie ik nooit een relatie eruit voortkomen. Hij is gewoon mijn type niet. En sorry dat ik het zeg, maar gewoon te dom om een fatsoenlijk gesprek mee te hebben. Niet dat ik daar problemen mee heb opzich, maar in een relatie zoek ik een ander soort persoon.
Oeps toch niet zo kort.
En alvast sorry als het niet erg duidelijk is.
En sorry dat het een beetje bot, kortaf enzo overkomt.
Voel me niet goed genoeg om het perfect te formuleren.
dinsdag 10 augustus 2010 om 19:46
Welkom CN. Weet je dat ze je weg willen pesten zeker? Of heb je dat gevoel alleen? Zou het te maken kunnen hebben met je vroegere pestervaringen?
Zoals ik je nu lees zou je heel veel kunnen hebben aan een G-schema. ( voorbeeld ervan ) Misschien ken je het al en is het niks voor jou maar misschien heb je er wat aan.
Ow, en sorry zeggen is hier echt niet nodig. En wat verward zijn we volgens mij allemaal hier wel eens.
Ste,
Sommige delen van de waarheid kan je benoemen. Zoals de reiskosten. Je zou ook kunnen zeggen dat het te zwaar voor je is en het reizen, en het feestje zelf en de andere afspraken die je hebt. Bovendien hoef je je niet te verdedigen. Je bent ergens voor uitgenodigd en je gaat er niet op in. Zo simpel is dat echt. Hoewel dat voor jou natuurlijk niet zo simpel voelt.
Zoals ik je nu lees zou je heel veel kunnen hebben aan een G-schema. ( voorbeeld ervan ) Misschien ken je het al en is het niks voor jou maar misschien heb je er wat aan.
Ow, en sorry zeggen is hier echt niet nodig. En wat verward zijn we volgens mij allemaal hier wel eens.
Ste,
Sommige delen van de waarheid kan je benoemen. Zoals de reiskosten. Je zou ook kunnen zeggen dat het te zwaar voor je is en het reizen, en het feestje zelf en de andere afspraken die je hebt. Bovendien hoef je je niet te verdedigen. Je bent ergens voor uitgenodigd en je gaat er niet op in. Zo simpel is dat echt. Hoewel dat voor jou natuurlijk niet zo simpel voelt.
dinsdag 10 augustus 2010 om 19:54
quote:gipsy25 schreef op 07 augustus 2010 @ 16:13:
IBI lieverd, wat een klotenieuws weer. Wat zul jij boos en verdrietig zijn. Ik vind het zo erg voor je
Ik mis wel een beetje dat je schrijft over hoe jij je zelf voelt. Heb je wel een plekje waar je je eigen gevoelens kwijt kunt?
Dat moet je niet opkroppen.
Klopt het dat je nu vakantie hebt?
Lieve IBI, ik denk aan je. Laat het me weten als ik wat voor je kan doen.
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
IBI lieverd, wat een klotenieuws weer. Wat zul jij boos en verdrietig zijn. Ik vind het zo erg voor je
Ik mis wel een beetje dat je schrijft over hoe jij je zelf voelt. Heb je wel een plekje waar je je eigen gevoelens kwijt kunt?
Dat moet je niet opkroppen.
Klopt het dat je nu vakantie hebt?
Lieve IBI, ik denk aan je. Laat het me weten als ik wat voor je kan doen.
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
dinsdag 10 augustus 2010 om 20:36
quote:CN25 schreef op 10 augustus 2010 @ 19:33:
Ik wil hier weg...
De huisgenoten willen me hier niet....
En willen me wegpesten
Oh meid, wat vreselijk voor je. Ik weet hoe het voelt, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ze zijn me uiteindelijk niet gaan wegpesten, maar een leuke sfeer was anders.
Ik weet hoe dat je dagelijke leven beïnvloed. Je voelt je namelijk geen moment meer fijn in je eigen huis, en ziet op tegen het moment dat je weer naar huis gaat.
Is dat bij jou ook zo?
Sterkte hoor, schrijf er gerust over !
edit: hebben ze dit echt tegen je uitgesproken of denk je dit alleen?
Ik wil hier weg...
De huisgenoten willen me hier niet....
En willen me wegpesten
Oh meid, wat vreselijk voor je. Ik weet hoe het voelt, ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt. Ze zijn me uiteindelijk niet gaan wegpesten, maar een leuke sfeer was anders.
Ik weet hoe dat je dagelijke leven beïnvloed. Je voelt je namelijk geen moment meer fijn in je eigen huis, en ziet op tegen het moment dat je weer naar huis gaat.
Is dat bij jou ook zo?
Sterkte hoor, schrijf er gerust over !
edit: hebben ze dit echt tegen je uitgesproken of denk je dit alleen?
dinsdag 10 augustus 2010 om 20:41
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 10 augustus 2010 @ 19:54:
[...]
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
Sterkte hoor, maar bedenk dat je emoties volstrekt normaal zijn. hè. Het is niet niks wat je meemaakt. Woede,wanhoop, en soms juist geen emoties voelen hoort er allemaal bij.
Hoop dat het wat wordt bij de medisch maatschappelijk werkster!
[...]
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
Sterkte hoor, maar bedenk dat je emoties volstrekt normaal zijn. hè. Het is niet niks wat je meemaakt. Woede,wanhoop, en soms juist geen emoties voelen hoort er allemaal bij.
Hoop dat het wat wordt bij de medisch maatschappelijk werkster!
dinsdag 10 augustus 2010 om 21:27
Help!!!
Ik kan er niet meer tegen...word gek.
Mijn ouders zijn/waren hier...willen me mee nemen.
Zogenaamd helpen....maar ik kan niet bij hun blijven.
Ik wil gewoon graag weg...
Ik was even gelukkig vandaag...zelf wat dingen geregeld...ging goed.
Maar voel me erg verdrietig.
Volgens hier...zit ik in een psychose...ik geloof dat niet.
Ben gewoon verdrietig....en kwaad.
Stomme huisgenoot zegt dat ik borderline heb....dat is niet zo...
ben gewoon depressief en verdrietig.
Ik kan er niet meer tegen...word gek.
Mijn ouders zijn/waren hier...willen me mee nemen.
Zogenaamd helpen....maar ik kan niet bij hun blijven.
Ik wil gewoon graag weg...
Ik was even gelukkig vandaag...zelf wat dingen geregeld...ging goed.
Maar voel me erg verdrietig.
Volgens hier...zit ik in een psychose...ik geloof dat niet.
Ben gewoon verdrietig....en kwaad.
Stomme huisgenoot zegt dat ik borderline heb....dat is niet zo...
ben gewoon depressief en verdrietig.
dinsdag 10 augustus 2010 om 23:05
dinsdag 10 augustus 2010 om 23:37
He get, ben te laat met schrijven..
CN ik lees op het mod topic dat je adviezen hebt gekregen en er iets mee gaat doen. Schouderklopje mop!
Chooc gaat naar bed. Chooc is moe. En gespannen.. Morgen hormoonvrij spiraal laten zetten brr.. Maar.. Dan ben ik pil en dus hormoonvrij! Ff kijken hoe chooc dan is hihi..
omdat dat fijn is soms!
CN ik lees op het mod topic dat je adviezen hebt gekregen en er iets mee gaat doen. Schouderklopje mop!
Chooc gaat naar bed. Chooc is moe. En gespannen.. Morgen hormoonvrij spiraal laten zetten brr.. Maar.. Dan ben ik pil en dus hormoonvrij! Ff kijken hoe chooc dan is hihi..
omdat dat fijn is soms!
woensdag 11 augustus 2010 om 11:42
woensdag 11 augustus 2010 om 18:44
Weet je wat het is.
Ze gaan me bij de GGZ helpen om m'n leven weer op de rails te krijgen. Maar het probleem is, ik wil niet doorgaan, ik wil gewoon alleen dood. Ik weet dat je dat hier niet mag zeggen, maarja, je kan er al nergens over praten!
Ze zeggen: goed dat je gemotiveerd bent om er iets aan te doen, maar ik wil er helemaal niks aan doen, ik wil er gewoon niet meer zijn.
daarom vraag ik me af hoe het ooit goed moet komen. Je moet er namelijk zelf aan (willen) werken, en als ik dat niet wil, dan blijft het altijd zo.
Ik hoop stiekem op een ramp, zodat iedereen gewoon doodgaat. Dan is er ook niemand die me hoeft te missen. Het voelt gewoon alsof ik gevangen ben in het leven. Je bent geboren, en ze zeggen: hoi, je MOET nu! JE MOET! Ga maar werken, en met mensen om, en elke dag je bed uit, en door je leven heen allemaal mensen verliezen, haha, dat moet je nu lekker allemaal!
Maar ik wil dat niet!
Ze gaan me bij de GGZ helpen om m'n leven weer op de rails te krijgen. Maar het probleem is, ik wil niet doorgaan, ik wil gewoon alleen dood. Ik weet dat je dat hier niet mag zeggen, maarja, je kan er al nergens over praten!
Ze zeggen: goed dat je gemotiveerd bent om er iets aan te doen, maar ik wil er helemaal niks aan doen, ik wil er gewoon niet meer zijn.
daarom vraag ik me af hoe het ooit goed moet komen. Je moet er namelijk zelf aan (willen) werken, en als ik dat niet wil, dan blijft het altijd zo.
Ik hoop stiekem op een ramp, zodat iedereen gewoon doodgaat. Dan is er ook niemand die me hoeft te missen. Het voelt gewoon alsof ik gevangen ben in het leven. Je bent geboren, en ze zeggen: hoi, je MOET nu! JE MOET! Ga maar werken, en met mensen om, en elke dag je bed uit, en door je leven heen allemaal mensen verliezen, haha, dat moet je nu lekker allemaal!
Maar ik wil dat niet!
donderdag 12 augustus 2010 om 07:44
quote:ikbenikenbenertrotsop schreef op 10 augustus 2010 @ 19:54:
[...]
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
Het lijkt me inderdaad heel moeilijk, ik kan me eigenlijk niet goed voorstellen wat jij nu meemaakt.
Woede lijkt me heel terecht, misschien kun je dat af en toe ook even helemaal toelaten. Dat je een kwartier per dag even heel boos bent en het er even uit laat komen zeg maar?
Slaan op een kussen, huilen, stampvoeten whatever, even iets om uiting te geven aan die woede.
Oei lastig van dat document, ik snap wel waarom ze dat willen, maar snap ook dat jij dat liever niet doet omdat je er niet aan wilt denken dat zoiets zou kunnen gebeuren.
Maar wat heb je te verliezen, je kunt ook gewoon dat doc ondertekenen en denken dat je het toch niet nodig gaat hebben?
Nouja ik weet het ook niet.
Och lieve IBI, nog even een dikke van mij.
Vooral blijven schrijven meid, misschien lukt het je door middel van schrijven wat meer bij je gevoelens te komen.
Liefs !
[...]
Ik vind het de laatste tijd enorm moeilijk om tot mijn gevoel te komen. Woede dat is iets wat wel veel naar boven komt. Moeilijk om daarmee om te gaan. Ik vind het gewoon allemaal zo oneerlijk en lastig. Weet je eens heb je gewoon genoeg meegemaakt en kun je het als mens niet meer dragen. Er kan bij mij niet veel meer bij.
Mijn SPV'er en een goede vriendin willen dat ik iets onderteken dat ik akkoord ga met een opname mocht HIH komen te overlijden. Ik wil dat niet tekenen. Het gaat nu redelijk met mij wie zegt dat dat dan ook niet het geval is. Misschien ben ik wel sterker dan ikzelf, en zij, denk(en).
Ik ben bezig wat praktische dingen aan het uitzoeken waar ik verder niet echt over kan uitweiden. Dingen waarbij je emoties zou moeten voelen maar dat gebeurd bij mij niet.
Morgen hebben HIH en ik een eerste gesprek met medisch maatschappelijk werkster. Ben benieuwd hoe dat uit pakt.
Ik heb nu idd. 2 weken vakantie. Het waren er eigenlijk 3 maar heb er een week afgehaald zodat ik nog een extra week heb als HIH weer thuis komt.
Het lijkt me inderdaad heel moeilijk, ik kan me eigenlijk niet goed voorstellen wat jij nu meemaakt.
Woede lijkt me heel terecht, misschien kun je dat af en toe ook even helemaal toelaten. Dat je een kwartier per dag even heel boos bent en het er even uit laat komen zeg maar?
Slaan op een kussen, huilen, stampvoeten whatever, even iets om uiting te geven aan die woede.
Oei lastig van dat document, ik snap wel waarom ze dat willen, maar snap ook dat jij dat liever niet doet omdat je er niet aan wilt denken dat zoiets zou kunnen gebeuren.
Maar wat heb je te verliezen, je kunt ook gewoon dat doc ondertekenen en denken dat je het toch niet nodig gaat hebben?
Nouja ik weet het ook niet.
Och lieve IBI, nog even een dikke van mij.
Vooral blijven schrijven meid, misschien lukt het je door middel van schrijven wat meer bij je gevoelens te komen.
Liefs !
