Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
maandag 9 augustus 2010 om 14:43
maandag 9 augustus 2010 om 15:13
Het gaat hier redelijk z'n gangetje. Ik heb al een tijdje geen grote aanvallen meer gehad van 'ik voel me vreselijk, ik kan het niet meer aan en ik wil nú dood of mensen vermoorden', dus dat is wel postief. Verder zijn m'n dagen heel leeg en allemaal hetzelfde.
Zaterdag ben ik uitgenodigd voor een barbecue bij vriendinnen in de woonplaats van m'n ouders. Ik zie er erg tegenop. Heb ze al een tijd niet gezien, en zij hebben echt al huisje-boompje-beestje. (Wat ik ook overdreven vind op je 22e hoor, maar goed, ieder z'n ding)
Ik ben bang dat ze vragen gaan stellen, wat ik nu heel de dag doe, enz. Ik ben bang dat het me meer kwaad dan goed zal doen, omdat ik door elk klein dingetje al kwaad en overstuur kan raken.
Aan de andere kant moet ik gewoon gaan natuurlijk, anders zie ik nooit meer iemand.
Zaterdag ben ik uitgenodigd voor een barbecue bij vriendinnen in de woonplaats van m'n ouders. Ik zie er erg tegenop. Heb ze al een tijd niet gezien, en zij hebben echt al huisje-boompje-beestje. (Wat ik ook overdreven vind op je 22e hoor, maar goed, ieder z'n ding)
Ik ben bang dat ze vragen gaan stellen, wat ik nu heel de dag doe, enz. Ik ben bang dat het me meer kwaad dan goed zal doen, omdat ik door elk klein dingetje al kwaad en overstuur kan raken.
Aan de andere kant moet ik gewoon gaan natuurlijk, anders zie ik nooit meer iemand.
maandag 9 augustus 2010 om 15:27
Violetje: ja die afspraak viel wel mee! Het voelde nog niet helemaal zoals anders, maar ik denk dat het wel weer zoals eerst wordt.
Ste: ik heb ook iemand in mijn omgeving die al helemaal een huisje-boompje-beestje leven heeft (daar kan ik mezelf op dit moment ook nog niet zo in vinden, gewoon voor mezelf dan), maar dat hoeft niet per se een obstakel te zijn in een vriendschap/contact. Ik snap wel wat je bedoelt, maar het lijkt me inderdaad eigenlijk best goed en stoer als je wel gaat!
Wat betreft je dagen: misschien kan je een nieuwe activiteit bedenken die je leuk vindt? (kan ook binnenshuis!) En je hebt sinds kort toch ook hulp? Misschien kan je het er daar ook over hebben over hoe je je dag zou kunnen invullen of dat je bijv. heel concreet een dag/weekplanning voor jezelf maakt?
Even iets anders: je hebt een relatie toch? (of heb ik dat verkeerd onthouden?) Ondervind je ook steun van je vriend? En onderneem je wel eens wat met hem bijv?
Ste: ik heb ook iemand in mijn omgeving die al helemaal een huisje-boompje-beestje leven heeft (daar kan ik mezelf op dit moment ook nog niet zo in vinden, gewoon voor mezelf dan), maar dat hoeft niet per se een obstakel te zijn in een vriendschap/contact. Ik snap wel wat je bedoelt, maar het lijkt me inderdaad eigenlijk best goed en stoer als je wel gaat!
Wat betreft je dagen: misschien kan je een nieuwe activiteit bedenken die je leuk vindt? (kan ook binnenshuis!) En je hebt sinds kort toch ook hulp? Misschien kan je het er daar ook over hebben over hoe je je dag zou kunnen invullen of dat je bijv. heel concreet een dag/weekplanning voor jezelf maakt?
Even iets anders: je hebt een relatie toch? (of heb ik dat verkeerd onthouden?) Ondervind je ook steun van je vriend? En onderneem je wel eens wat met hem bijv?
maandag 9 augustus 2010 om 15:30
maandag 9 augustus 2010 om 15:51
quote:green_eyes schreef op 09 augustus 2010 @ 15:27:
Even iets anders: je hebt een relatie toch? (of heb ik dat verkeerd onthouden?) Ondervind je ook steun van je vriend? En onderneem je wel eens wat met hem bijv?
Ja, maar dat gaat niet meer zo goed de laatste tijd.
Over uitmaken wil ik zelfs niet eens nádenken, omdat ik dan helemaal alleen ben. Erg hè. Maar ik kan dat er nu even echt niet bij hebben.
Even iets anders: je hebt een relatie toch? (of heb ik dat verkeerd onthouden?) Ondervind je ook steun van je vriend? En onderneem je wel eens wat met hem bijv?
Ja, maar dat gaat niet meer zo goed de laatste tijd.
Over uitmaken wil ik zelfs niet eens nádenken, omdat ik dan helemaal alleen ben. Erg hè. Maar ik kan dat er nu even echt niet bij hebben.
dinsdag 10 augustus 2010 om 11:44
Hai CN25!
Ik hoop dat je wat aan dit topic zult hebben! Kom vooral meeschrijven!
Violetje:
Dat klinkt goed allemaal! (de leuke dingen en hoe je je voelt)
En veel succes vanavond!
Probeer goed voor ogen te houden wat je wilt!
Bankje, ste, gipsy:
Hier gaat alles goed met m'n nijn! Ik moest haar gisteren nog wat dwangvoer geven, maar nu eet ze zelf al weer behoorlijk goed, ze is alert en hupst alweer vrolijk rond.
Het mannetje accepteert haar nog niet (omdat ze nu in een 'zwakkere' positie is waarschijnlijk), dat is wel jammer, maar dat heeft dus even wat tijd nodig...
Verder gaat het hier wel goed, geloof ik.
Heb gisteren een best moeilijke mail verstuurd, daar ben ik wel wat gespannen over (hoe komt het aan?) Nou ja, gewoon even afwachten!
Ik hoop dat je wat aan dit topic zult hebben! Kom vooral meeschrijven!
Violetje:
Dat klinkt goed allemaal! (de leuke dingen en hoe je je voelt)
En veel succes vanavond!
Probeer goed voor ogen te houden wat je wilt!
Bankje, ste, gipsy:
Hier gaat alles goed met m'n nijn! Ik moest haar gisteren nog wat dwangvoer geven, maar nu eet ze zelf al weer behoorlijk goed, ze is alert en hupst alweer vrolijk rond.
Het mannetje accepteert haar nog niet (omdat ze nu in een 'zwakkere' positie is waarschijnlijk), dat is wel jammer, maar dat heeft dus even wat tijd nodig...
Verder gaat het hier wel goed, geloof ik.
Heb gisteren een best moeilijke mail verstuurd, daar ben ik wel wat gespannen over (hoe komt het aan?) Nou ja, gewoon even afwachten!
dinsdag 10 augustus 2010 om 14:35
Welkom hier CN
GE Het nog niet accepteren door het andere konijn komt waarschijnlijk door de "vreemde geur"die het konijn heeft Dat was bij mijn katten tenminste zo gaat weer heel snel over. Wat is dwangvoer?
Ik ben sinds deze week weer aan het werk Het is wel even wennen na 4 weken niks doen
een beetje voor iedereen
GE Het nog niet accepteren door het andere konijn komt waarschijnlijk door de "vreemde geur"die het konijn heeft Dat was bij mijn katten tenminste zo gaat weer heel snel over. Wat is dwangvoer?
Ik ben sinds deze week weer aan het werk Het is wel even wennen na 4 weken niks doen
een beetje voor iedereen
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:09
Ik weet niet goed hoe ik precies moet beginnen met hier dingen neer te schrijven.
Het heeft geen nut denk ik om een heel lang verhaal hier neer te zetten van waarom ik me depressief voel, vanwaar mijn angsten en paniekaanvallen af en toe en mijn vermoeidheid.
Dit is niet door een arts of dergelijke geconstateerd, maar door mezelf.
Psychologen of dergelijke voor hulp vragen is er lastig. Niet dat ik die stap niet druf te zetten, dat wel.
Maar er een vinden en eindelijk geholpen worden, dat traject duurt enorm lang.
Verder is mijn ervaring met hulpverleningsinstanties niet bepaald goed te noemen.
En altijd moet je afspraken telefonisch maken. Ze willen je telefonisch kunnen bereiken.
Waarom kunnen die instanties niet gewoon begrijpen dat ik niet telefonisch bereikbaar ben / wil zijn. En ik bel ze niet.
Ik vind telefoongesprekken verschrikkelijk en heb er slechte ervaringen mee.
Het heeft geen nut denk ik om een heel lang verhaal hier neer te zetten van waarom ik me depressief voel, vanwaar mijn angsten en paniekaanvallen af en toe en mijn vermoeidheid.
Dit is niet door een arts of dergelijke geconstateerd, maar door mezelf.
Psychologen of dergelijke voor hulp vragen is er lastig. Niet dat ik die stap niet druf te zetten, dat wel.
Maar er een vinden en eindelijk geholpen worden, dat traject duurt enorm lang.
Verder is mijn ervaring met hulpverleningsinstanties niet bepaald goed te noemen.
En altijd moet je afspraken telefonisch maken. Ze willen je telefonisch kunnen bereiken.
Waarom kunnen die instanties niet gewoon begrijpen dat ik niet telefonisch bereikbaar ben / wil zijn. En ik bel ze niet.
Ik vind telefoongesprekken verschrikkelijk en heb er slechte ervaringen mee.
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:36
bankje: dat lijkt me inderdaad wennen! Vind je het leuk om weer je collega's e.d. te zien? En heb je er weer zin in?
Dwangvoer is een soort poeder dat je aan moet lengen met water en dan geef je dat met een spuitje aan het konijn.
Het maag- darmstelsel van een konijn mag nooit stil komen te liggen, want anders gaan ze dood. Dat betekent dus ook dat hij/zij nooit mag stoppen met eten, maar als ze pijn/een operatie achter de rug hebben dan hebben ze meestal geen of minder zin in eten, vandaar het dwangvoer. Dan moet je ze dus eerst even een handje helpen.
Ik denk dat je trouwens gelijk hebt met die geur!
CN25: wat een lastig probleem! Misschien zou je sommige dingen per e-mail kunnen regelen? Volgens mij bestaat er ook online therapie. Het lijkt me echter wel, dat als je hulp wilt, dat het dan misschien effectiever is als je diegene ook echt ziet en interactie in real aan kan gaan.
Maar misschien kan zo'n online therapie bijv. een opstapje voor je zijn?
Dwangvoer is een soort poeder dat je aan moet lengen met water en dan geef je dat met een spuitje aan het konijn.
Het maag- darmstelsel van een konijn mag nooit stil komen te liggen, want anders gaan ze dood. Dat betekent dus ook dat hij/zij nooit mag stoppen met eten, maar als ze pijn/een operatie achter de rug hebben dan hebben ze meestal geen of minder zin in eten, vandaar het dwangvoer. Dan moet je ze dus eerst even een handje helpen.
Ik denk dat je trouwens gelijk hebt met die geur!
CN25: wat een lastig probleem! Misschien zou je sommige dingen per e-mail kunnen regelen? Volgens mij bestaat er ook online therapie. Het lijkt me echter wel, dat als je hulp wilt, dat het dan misschien effectiever is als je diegene ook echt ziet en interactie in real aan kan gaan.
Maar misschien kan zo'n online therapie bijv. een opstapje voor je zijn?
dinsdag 10 augustus 2010 om 15:53
quote:bankje schreef op 10 augustus 2010 @ 15:13:
CN : Heb je alles wat je hier schrijft over het telefoongedoe al een met je huisarts besproken? misschien weet hij/zij wel iemand die op een heel andere manier werkt of maakt je arts wel een afspraak voor je.
Ik heb sinds vandaag een nieuwe huisarts, omdat ik verhuist ben.
Meestal accepteren ook huisartsen het niet dat je niet telefonisch bereikbaar bent. Als je het aangeeft doen ze er verder niets mee. Ook bieden ze geen hulp.
Het enige wat ze soms zeggen is: doe een telefoontraining.
Maar daar gaat het niet om. Want ik weet echt wel hoe je een telefoongesprek moet voeren en dat kan ik ook.
Maar niet met instanties die vervolgens mijn woorden gaan omdraaien die ik telefonisch zeg.
De assistente keek me vanmiddag ook raar aan toen ik zei: Ja ik heb een telefoon maar ik ben niet telefonisch bereikbaar.
Nouja, ze heeft mijn mail adres opgeschreven dus het zal wel goed zijn.
Ik ben wel een beetje trots op mezelf dat ik het vandaag aan durfde de praktijk binnen te lopen om me daar in te schrijven.
CN : Heb je alles wat je hier schrijft over het telefoongedoe al een met je huisarts besproken? misschien weet hij/zij wel iemand die op een heel andere manier werkt of maakt je arts wel een afspraak voor je.
Ik heb sinds vandaag een nieuwe huisarts, omdat ik verhuist ben.
Meestal accepteren ook huisartsen het niet dat je niet telefonisch bereikbaar bent. Als je het aangeeft doen ze er verder niets mee. Ook bieden ze geen hulp.
Het enige wat ze soms zeggen is: doe een telefoontraining.
Maar daar gaat het niet om. Want ik weet echt wel hoe je een telefoongesprek moet voeren en dat kan ik ook.
Maar niet met instanties die vervolgens mijn woorden gaan omdraaien die ik telefonisch zeg.
De assistente keek me vanmiddag ook raar aan toen ik zei: Ja ik heb een telefoon maar ik ben niet telefonisch bereikbaar.
Nouja, ze heeft mijn mail adres opgeschreven dus het zal wel goed zijn.
Ik ben wel een beetje trots op mezelf dat ik het vandaag aan durfde de praktijk binnen te lopen om me daar in te schrijven.
