Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zondag 23 december 2018 om 23:57
Hier wel. Dat ik lief ben, hoor ik ook regelmatig. Ben inderdaad wel zachtaardig. Onder andere omdat ik wel sfeergevoelig ben. Ik wil dingen op een vriendelijke manier bespreken en me inleven in de ander. Vind dat heel belangrijk. Maar als mensen over mijn grenzen heen gaan (die liggen best ver) dan laat ik dat heel duidelijk weten en dat zien mensen dan vaak niet aankomen.
Ervaar jij jezelf ook als gevoelig en lief? Of is het meer dat je omgeving je zo ziet?
En heb je daar last van? Kan me voorstellen dat een lieve indruk in bepaalde beroepen niet altijd goed uitkomt.
Ervaar jij jezelf ook als gevoelig en lief? Of is het meer dat je omgeving je zo ziet?
En heb je daar last van? Kan me voorstellen dat een lieve indruk in bepaalde beroepen niet altijd goed uitkomt.
zondag 23 december 2018 om 23:58
Tegen mij is dat ook vaak gezegd. Dat ik te braaf ben en meer van mezelf moet laten zien.dropje1979 schreef: ↑23-12-2018 21:28Ik heb iets wat ik heel graag zou weten...
Zijn introverte mensen vaak gevoelig en lief? Want ik krijg dat steeds te horen. Maar weet niet of dat bij introvert hoort???
maandag 24 december 2018 om 17:25
Ik ben niet gevoelig en lief, maar wel introvert.dropje1979 schreef: ↑23-12-2018 21:28Ik heb iets wat ik heel graag zou weten...
Zijn introverte mensen vaak gevoelig en lief? Want ik krijg dat steeds te horen. Maar weet niet of dat bij introvert hoort???
maandag 24 december 2018 om 17:29
Ja dit wordt ook heel vaak tegen mij gezegd.hondenmens schreef: ↑23-12-2018 23:58Tegen mij is dat ook vaak gezegd. Dat ik te braaf ben en meer van mezelf moet laten zien.
maandag 24 december 2018 om 23:53
Het wordt vaak tegen mij gezegd en het lijkt alsof het minder geaccepteerd is als niet gevoelig.
Ik heb zelf niet altijd het gevoel dat ik zo lief ben
maandag 24 december 2018 om 23:58
Ja het meeste komt harder binnen.dropje1979 schreef: ↑24-12-2018 23:55Ik heb er wel vaak zelf last van omdat ik snel uitgeput ben. Als je zo gevoelig bent, komt alles zo binnen. Kennen jullie dat ook?
dinsdag 25 december 2018 om 09:26
Dit inderdaad. Ik heb ook echt wel mijn slechtere momenten en dan kan ik best fel reageren. En dan reageren mensen vervolgens geschrokken: Ik wist niet dat jij zo kon reageren! Dat had ik echt niet van jou verwacht.dropje1979 schreef: ↑24-12-2018 23:53Het wordt vaak tegen mij gezegd en het lijkt alsof het minder geaccepteerd is als niet gevoelig.
Ik heb zelf niet altijd het gevoel dat ik zo lief ben
Mensen hebben toch een bepaalde indruk van je.
Zo heb je me ook echt niet gauw boos. Maar als ik echt boos op iemand ben, is het ook helemaal klaar met diegene.
zondag 10 februari 2019 om 18:41
Herkenbaar Kwebbeltje...
Heb al even niet gereageerd op dit topic, vond het wel weer een leuk moment om te reageren.
Ik kom net van een verjaardag en pffff
Echt, ik kan het gewoon niet leuk vinden.
Er waren sowieso ook mensen die ik niet kende en dan ook nog eens op de zondag. Dat is gewoon echt mijn relax dag waar ik me echt op kan verheugen, in de ochtend sporten en verder lekker thuis zodat ik op maandag een beetje opgeladen de week begin.
Heb mijn sportles al moeten skippen omdat ik anders teveel moest haasten en daar baal ik dan al van.
Ik heb de hele middag gedacht:' Ik wil naar huis... Op de bank, eten wanneer ik wil en gewoon in mijn eigen comfortabele huis zijn.
Gelukkig lekker thuis nu, maar ik weet nu al dat ik de week vermoeider ga beginnen, gelukkig de rest van de week naast werk geen verplichtingen!
Heb al even niet gereageerd op dit topic, vond het wel weer een leuk moment om te reageren.
Ik kom net van een verjaardag en pffff
Echt, ik kan het gewoon niet leuk vinden.
Er waren sowieso ook mensen die ik niet kende en dan ook nog eens op de zondag. Dat is gewoon echt mijn relax dag waar ik me echt op kan verheugen, in de ochtend sporten en verder lekker thuis zodat ik op maandag een beetje opgeladen de week begin.
Heb mijn sportles al moeten skippen omdat ik anders teveel moest haasten en daar baal ik dan al van.
Ik heb de hele middag gedacht:' Ik wil naar huis... Op de bank, eten wanneer ik wil en gewoon in mijn eigen comfortabele huis zijn.
Gelukkig lekker thuis nu, maar ik weet nu al dat ik de week vermoeider ga beginnen, gelukkig de rest van de week naast werk geen verplichtingen!
zondag 10 februari 2019 om 18:56
Dit topic komt al geroepen. Voor mij ook tijd om weer eens te reageren.
Ik heb me er gisteren - al geheel tegen mijn gevoel in - aan gewaagd: stappen met collega's. Man oh man: vreselijk!!! Ik hou op zijn tijd echt van uitgaan, maar met collega's : nooit meer.
Zij dronken heel veel. Het ene na het andere rondje. Nu ben ik geen zware drinker meer. Dus ik deed daar niet aan mee. Er werd nog wel even iets over gezegd. Dat vind ik dan dus ook zoiets flauws. Ik ben 32 jaar, geen zin in dat geneuzel.
Zij dus uitgelaten en ik nuchter. En het was overal stampdruk. Lees: 20 minuten rij voor toilet. Ik dacht echt steeds: wat doe ik hier?
Uiteindelijk na 2 uurtjes lekker naarhuis geweest. Echt: liever alleen op de bank met een boek of alleen op stap dan dit. Nooit meer.
Ik heb me er gisteren - al geheel tegen mijn gevoel in - aan gewaagd: stappen met collega's. Man oh man: vreselijk!!! Ik hou op zijn tijd echt van uitgaan, maar met collega's : nooit meer.
Zij dronken heel veel. Het ene na het andere rondje. Nu ben ik geen zware drinker meer. Dus ik deed daar niet aan mee. Er werd nog wel even iets over gezegd. Dat vind ik dan dus ook zoiets flauws. Ik ben 32 jaar, geen zin in dat geneuzel.
Zij dus uitgelaten en ik nuchter. En het was overal stampdruk. Lees: 20 minuten rij voor toilet. Ik dacht echt steeds: wat doe ik hier?
Uiteindelijk na 2 uurtjes lekker naarhuis geweest. Echt: liever alleen op de bank met een boek of alleen op stap dan dit. Nooit meer.
zondag 10 februari 2019 om 19:05
Snap ik helemaal!mick87 schreef: ↑10-02-2019 18:56Dus ik deed daar niet aan mee. Er werd nog wel even iets over gezegd. Dat vind ik dan dus ook zoiets flauws. Ik ben 32 jaar, geen zin in dat geneuzel.
Uiteindelijk na 2 uurtjes lekker naarhuis geweest. Echt: liever alleen op de bank met een boek of alleen op stap dan dit. Nooit meer.
Niks is fijner als je eigen ding kunnen doen en ik kan ook niet tegen dat soort opmerkingen.
Ik drink helemaal niet meer en heb een tijdje terug ook zoiets soortgelijks meegemaakt, was ook zo blij dat ik thuis was dus ik snap je gevoel helemaal.
yesss wijzigde dit bericht op 10-02-2019 19:57
2.58% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 19:55
Ja dit heb ik ook....dropje1979 schreef: ↑24-12-2018 23:55Ik heb er wel vaak zelf last van omdat ik snel uitgeput ben. Als je zo gevoelig bent, komt alles zo binnen. Kennen jullie dat ook?
Als ik teveel dagen achter elkaar mensen om me heen heb gehad moet ik echt alleen zijn om weer tot mezelf te komen.
Ik kan sowieso niet goed tegen druktes en dat is de laatste jaren erger geworden.
Vandaag bijvoorbeeld op die verjaardag, ik was al moe, maar dat is dan onbewust ook omdat ik al weet dat ik die verjaardag heb...
Het was er koud, ik kende veel mensen niet en ik luste veel hapjes niet, kan niet alles eten heb ook vaak last van darmen en er stonden alleen maar dingen die niet zo goed voor mij zijn (dit klinkt nu heel verwend , maar zo bedoel ik het niet en zal het ook niet laten merken) dus mega honger op een gegeven moment, iedereen praatte door elkaar... Ik ben dan heel snel leeg.
yesss wijzigde dit bericht op 10-02-2019 21:26
12.45% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 21:05
Ik drink helemaal niet, lust geen alcohol. Ook ik kan me erg ongemakkelijk voelen op feestjes waar ik bijna niemand ken en ook veel hapjes niet lust. Een stel vrienden van me heeft een hele andere smaak als ik. Zij zijn nogal van de kaas, olijven gevulde paprika. Terwijl ik van worst, chips, kommer en tomaat houd. Maar de laatste keren hadden ze ook lekkere dingen voor mij erbij. Ze zeiden lachend: "Ja jij bent speciale visite." Maar ik doe het andersom ook. Als ze bij mij komen iets met kaas erbij. En wat niet op is mogen ze mee naar huis nemen.
hondenmens wijzigde dit bericht op 10-02-2019 21:08
13.75% gewijzigd
zondag 10 februari 2019 om 21:07
Het ligt eraan. Als ik moet rijden, drink ik geen druppel.
Als ik met iemand mee rijd, drink ik soms wel. Maar ligt er ook helemaal aan wat voor mensen het zijn, of ik me er op mijn gemak voel.
Mijn laatste verjaardag was erg druk. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in, maar omdat het mijn vriendin was, ben ik toch even gegaan. Het was best druk, iedereen praatte door elkaar heen. Ik ben echt doodop als ik naar huis rij. Ik ben sowieso al een half uur aan het rijden dus ik moet wel alert blijven. Ik wil niet vermoeid achter het stuur zitten.
Als ik met iemand mee rijd, drink ik soms wel. Maar ligt er ook helemaal aan wat voor mensen het zijn, of ik me er op mijn gemak voel.
Mijn laatste verjaardag was erg druk. Ik had er eigenlijk helemaal geen zin in, maar omdat het mijn vriendin was, ben ik toch even gegaan. Het was best druk, iedereen praatte door elkaar heen. Ik ben echt doodop als ik naar huis rij. Ik ben sowieso al een half uur aan het rijden dus ik moet wel alert blijven. Ik wil niet vermoeid achter het stuur zitten.
maandag 11 februari 2019 om 17:07
Ik hou overigens best wel van stappen. Gezellig de kroeg in, paar biertje en dansen en kletsen. Maar met zo'n groep is echt niks voor mij. Zeker niet al dat gezuip. En 2 van mijn collega's waren overduidelijk op zoek naar mannen en aandacht. Sowieso heb ik na dit uitje maar besloten het contact met die collega's vooral zakelijk te houden. Maar dat heeft met meerdere andere dingen te maken. Zij zijn net als ik begin 30 en single. En aanvankelijk dacht ik dat het wel leuk zou zijn privé met ze om te gaan. Maar nu merk ik toch dat het niets voor mij is. Ik ben stukken introverter dan hen en dat wilde stappen hoeft van mij niet meer. Tel daar bij op dat ik via hen ook vaak allerlei werkroddels hoor (die mij dus totaal niet interesseren) ik hou me daar liever wat buiten. En hoe meer ik er over nadenk des te meer ik merk dat het contact met ze eigenlijk ook maar oppervlakkig is. Op het werk is het heel gezellig. Maar ik kan nou niet echt zeggen dat we echte goede gesprekken hebben of dat zij de Mick kennen die ik ben.
Dit klinkt misschien een beetje raar of arrogant.
Ik heb overigens wel een mannelijke collega met wie ik privé af en toe omga. Hij is ook best een introvert en ik kan met hem goed praten over allerlei dingen. Bij hem heb ik het idee dat het contact echt en puur is. Heel gek.
Dit klinkt misschien een beetje raar of arrogant.
Ik heb overigens wel een mannelijke collega met wie ik privé af en toe omga. Hij is ook best een introvert en ik kan met hem goed praten over allerlei dingen. Bij hem heb ik het idee dat het contact echt en puur is. Heel gek.
maandag 11 februari 2019 om 21:31
Dat is toch niet arrogant? Het is vaak ook oppervlakkig. Ik merk dat ik steeds verder van mensen af kom te staan. Ik lees erg veel en ik wil alles weten, zeker als iets me interesseert. Dan gaat je ook opvallen dat veel mensen op verjaardagen en zo, maar een eind raak lullen en iets met een klepel en een klok. Daar serieus op ingaan werkt dan ook niet, want dat staat te ver van ze af en het is te diep.mick87 schreef: ↑11-02-2019 17:07Ik hou overigens best wel van stappen. Gezellig de kroeg in, paar biertje en dansen en kletsen. Maar met zo'n groep is echt niks voor mij. Zeker niet al dat gezuip. En 2 van mijn collega's waren overduidelijk op zoek naar mannen en aandacht. Sowieso heb ik na dit uitje maar besloten het contact met die collega's vooral zakelijk te houden. Maar dat heeft met meerdere andere dingen te maken. Zij zijn net als ik begin 30 en single. En aanvankelijk dacht ik dat het wel leuk zou zijn privé met ze om te gaan. Maar nu merk ik toch dat het niets voor mij is. Ik ben stukken introverter dan hen en dat wilde stappen hoeft van mij niet meer. Tel daar bij op dat ik via hen ook vaak allerlei werkroddels hoor (die mij dus totaal niet interesseren) ik hou me daar liever wat buiten. En hoe meer ik er over nadenk des te meer ik merk dat het contact met ze eigenlijk ook maar oppervlakkig is. Op het werk is het heel gezellig. Maar ik kan nou niet echt zeggen dat we echte goede gesprekken hebben of dat zij de Mick kennen die ik ben.
Dit klinkt misschien een beetje raar of arrogant.
Ik heb overigens wel een mannelijke collega met wie ik privé af en toe omga. Hij is ook best een introvert en ik kan met hem goed praten over allerlei dingen. Bij hem heb ik het idee dat het contact echt en puur is. Heel gek.
Verder zijn veel mensen voornamelijk geïnteresseerd in zichzelf. Vragen over jou zijn vaak openingen om over zichzelf te beginnen. En vaak echt totaal oninteressante dingen, dat ik denk, man, waar maak je je druk om.
Ik ga dus maar niet meer naar verjaardagen. Op twee na, zijn al mijn vrienden introvert en dat gaat een stuk beter, ga ik daar wel een potje mee poolen en kletsen over vanalles. Die contacten voelen voor mij ook veel authentieker.
dinsdag 12 februari 2019 om 09:52
Heel herkenbaar. Ik heb ook het idee dat hoe ouder ik word, hoe verder ik van mensen af kom te staan (en hoe minder het me ook uit maakt). Van verjaardagen heb ik niet zo'n last gelukkig. Ik heb niet veel contacten en dus ook niet veel verjaardagen om naar toe te gaan en verjaardagen in de familie zijn tegenwoordig vrijwel alleen met het gezin. Dat vind ik altijd wel gezellig. Met een vriendin heb ik afgesproken dat we gewoon voor elkaars verjaardag ergens heen gaan, samen ergens lunchen bijvoorbeeld. Is inderdaad veel waardevoller dan in zo'n kring zitten met heel veel mensen.spell68 schreef: ↑11-02-2019 21:31Dat is toch niet arrogant? Het is vaak ook oppervlakkig. Ik merk dat ik steeds verder van mensen af kom te staan. Ik lees erg veel en ik wil alles weten, zeker als iets me interesseert. Dan gaat je ook opvallen dat veel mensen op verjaardagen en zo, maar een eind raak lullen en iets met een klepel en een klok. Daar serieus op ingaan werkt dan ook niet, want dat staat te ver van ze af en het is te diep.
Verder zijn veel mensen voornamelijk geïnteresseerd in zichzelf. Vragen over jou zijn vaak openingen om over zichzelf te beginnen. En vaak echt totaal oninteressante dingen, dat ik denk, man, waar maak je je druk om.
Ik ga dus maar niet meer naar verjaardagen. Op twee na, zijn al mijn vrienden introvert en dat gaat een stuk beter, ga ik daar wel een potje mee poolen en kletsen over vanalles. Die contacten voelen voor mij ook veel authentieker.
zondag 17 februari 2019 om 12:15
Hoe wonen jullie eigenlijk? In een stad of dorp? Flat of huis met tuin?
Ik heb verhuisplannen, sta ingeschreven bij de Woningbouw. Maar twijfel steeds wat ik nou echt wil. Ik heb nog tijd, want na 1,5 jaar staat er nog niks vrij naar mijn zin. Mijn huidige woning vind ik te klein en ben het onderhoud aan de grote tuin beu. Ik wil binnen meer ruimte en een kleine(re) tuin of misschien helemaal geen meer. Het dorp waar ik nu woon is verder prima. Genoeg groen en ruimte om te ontprikkelen. De basiswinkels zijn er. Daarvoor hoef ik niet weg. Vrienden van me wonen in de stad waar ik werk en gaan nu in een flat wonen. Die mij qua ruimte en indeling wel aanspreken. Maar ik ben bang voor overprikkeling. Kort op andere mensen wonen en ook drukker in de stad.
Aan de andere kant heb ik hier geen vrienden. Wel een paar buren die ik amper zie, maar als er wat is helpen we elkaar. Ik heb de voor- en nadelen opgeschreven. En het dorp heeft toch meer voordelen voor mij. Maar toch twijfel ik.
Ik heb verhuisplannen, sta ingeschreven bij de Woningbouw. Maar twijfel steeds wat ik nou echt wil. Ik heb nog tijd, want na 1,5 jaar staat er nog niks vrij naar mijn zin. Mijn huidige woning vind ik te klein en ben het onderhoud aan de grote tuin beu. Ik wil binnen meer ruimte en een kleine(re) tuin of misschien helemaal geen meer. Het dorp waar ik nu woon is verder prima. Genoeg groen en ruimte om te ontprikkelen. De basiswinkels zijn er. Daarvoor hoef ik niet weg. Vrienden van me wonen in de stad waar ik werk en gaan nu in een flat wonen. Die mij qua ruimte en indeling wel aanspreken. Maar ik ben bang voor overprikkeling. Kort op andere mensen wonen en ook drukker in de stad.
Aan de andere kant heb ik hier geen vrienden. Wel een paar buren die ik amper zie, maar als er wat is helpen we elkaar. Ik heb de voor- en nadelen opgeschreven. En het dorp heeft toch meer voordelen voor mij. Maar toch twijfel ik.
zondag 17 februari 2019 om 13:51
Ik woon in een app in een klein dorp.
Kleinschalig appartementencomplex (7 units).
Ik heb vroeger op kot gezeten in een stad en was telkens zoooo blij als ik vrijdag terug mijn rust en natuur had. Dus in een stad werkt voor mij echt niet.
En app vs. huis: mijn huis lag niet zo afgelegen dat er geen buren waren. Dus of ik nu hier de buren tegenkom of waar ik voorheen woonde... weinig verschil.
Ja soms geeft me dat wat irritatie als ik na een lange werkdag thuiskom en er 2 buren buiten staan te babbelen en me erbij vragen. Ik voel me dan vaak verplicht of ongemakkelijk als ik nee zeg maar op zich hebben ze er wel begrip voor en is het nooit te pusherig (maak er wss veel meer van in mijn hoofd dan dat zij er zelf achter zoeken).
Heb je nood aan vrienden die vlakbij wonen?
Lijkt me soms wel eens leuk, maar ik moet nu ook steeds de auto nemen om tot bij vrienden te raken, en dat stoort me echt niet.
Kleinschalig appartementencomplex (7 units).
Ik heb vroeger op kot gezeten in een stad en was telkens zoooo blij als ik vrijdag terug mijn rust en natuur had. Dus in een stad werkt voor mij echt niet.
En app vs. huis: mijn huis lag niet zo afgelegen dat er geen buren waren. Dus of ik nu hier de buren tegenkom of waar ik voorheen woonde... weinig verschil.
Ja soms geeft me dat wat irritatie als ik na een lange werkdag thuiskom en er 2 buren buiten staan te babbelen en me erbij vragen. Ik voel me dan vaak verplicht of ongemakkelijk als ik nee zeg maar op zich hebben ze er wel begrip voor en is het nooit te pusherig (maak er wss veel meer van in mijn hoofd dan dat zij er zelf achter zoeken).
Heb je nood aan vrienden die vlakbij wonen?
Lijkt me soms wel eens leuk, maar ik moet nu ook steeds de auto nemen om tot bij vrienden te raken, en dat stoort me echt niet.
dinsdag 9 april 2019 om 10:52
Lang geleden dat ik in dit topic heb geschreven. Terwijl het eigenlijk 1 van m'n 'lievelingstopics' is. Klinkt overdreven maar dankzij dit topic voel ik me minder raar en heb ik eerder schijt aan bepaalde dingen. Als er een uitje van m'n werk is zeg ik gewoon dat ik er geen zin in heb en dat het niets voor mij is terwijl ik vroeger een smoes had verzonnen.
De laatste tijd heb ik steeds meer moeite met sociale verplichtingen, het gaat me steeds meer tegen staan. Vroeger stond ik er minder bij stil, het hoorde er gewoon bij ofzo. Mijn man is het tegenovergestelde en dat is wel eens moeilijk. Als hij met vrienden wilt afspreken (bijvoorbeeld een bevriend stel wat hij wilt uitnodigen) gaan m'n nekharen overeind staan.
Ik ben blij dat het zomer wordt maar ik zie wel tegen bepaalde dingen op. Meer mensen op straat dus meer praatjes, uitnodigingen voor BBQ's, ook m'n man die een BBQ wilt organiseren, bleh...
Ik wil gewoon rust en leuke dingen met m'n man doen, niet met anderen. Ik vraag me toch wel vaak af of ik normaal ben. Aan de ene kant ben ik graag alleen maar aan de andere kant kan ik moeilijk alleen zijn, voel me snel eenzaam. terwijl dat dus deels m'n eigen schuld is want ik hou overal de boot af.
Heb gewoon niet snel een klik met andere mensen, alleen met m'n man, broer en m'n moeder die helaas is overleden. Andere mensen ben ik ook snel beu, ben snel uitgepraat.
De laatste tijd heb ik steeds meer moeite met sociale verplichtingen, het gaat me steeds meer tegen staan. Vroeger stond ik er minder bij stil, het hoorde er gewoon bij ofzo. Mijn man is het tegenovergestelde en dat is wel eens moeilijk. Als hij met vrienden wilt afspreken (bijvoorbeeld een bevriend stel wat hij wilt uitnodigen) gaan m'n nekharen overeind staan.
Ik ben blij dat het zomer wordt maar ik zie wel tegen bepaalde dingen op. Meer mensen op straat dus meer praatjes, uitnodigingen voor BBQ's, ook m'n man die een BBQ wilt organiseren, bleh...
Ik wil gewoon rust en leuke dingen met m'n man doen, niet met anderen. Ik vraag me toch wel vaak af of ik normaal ben. Aan de ene kant ben ik graag alleen maar aan de andere kant kan ik moeilijk alleen zijn, voel me snel eenzaam. terwijl dat dus deels m'n eigen schuld is want ik hou overal de boot af.
Heb gewoon niet snel een klik met andere mensen, alleen met m'n man, broer en m'n moeder die helaas is overleden. Andere mensen ben ik ook snel beu, ben snel uitgepraat.
dinsdag 9 april 2019 om 12:09
Zo herkenbaar wat je allemaal schrijft Doubletree.
Ik zou hier ook weer graag mee willen schrijven.
Ik kan ook zo opzien tegen die verplichtingen. Moet allemaal gezellig zijn, maar ik vind er meestal niks aan.
Mijn man is echt het tegenovergestelde van mij. Hij is een extravert. Feestjes en alles; hij vindt het geweldig! Meestal gaat hij zonder mij want de meeste mensen weten inmiddels wel hoe ik ben.
En dat stukje van meer van je laten horen is ook zo herkenbaar! Ik heb het pas nog te horen gekregen bij een functioneringsgesprek. Ik had deze baan ook bijna niet gekregen omdat de dame van het uitzendbureau twijfelde of ik wel in het team zou passen. Ik vind het wel grappig dat ik haar een poepie heb laten ruiken en nu toch al een aantal jaar hier werk.
Ik zou hier ook weer graag mee willen schrijven.
Ik kan ook zo opzien tegen die verplichtingen. Moet allemaal gezellig zijn, maar ik vind er meestal niks aan.
Mijn man is echt het tegenovergestelde van mij. Hij is een extravert. Feestjes en alles; hij vindt het geweldig! Meestal gaat hij zonder mij want de meeste mensen weten inmiddels wel hoe ik ben.
En dat stukje van meer van je laten horen is ook zo herkenbaar! Ik heb het pas nog te horen gekregen bij een functioneringsgesprek. Ik had deze baan ook bijna niet gekregen omdat de dame van het uitzendbureau twijfelde of ik wel in het team zou passen. Ik vind het wel grappig dat ik haar een poepie heb laten ruiken en nu toch al een aantal jaar hier werk.
dinsdag 9 april 2019 om 12:50
Mooi geschreven en ook zeer herkenbaar.Doubletree20 schreef: ↑09-04-2019 10:52Lang geleden dat ik in dit topic heb geschreven. Terwijl het eigenlijk 1 van m'n 'lievelingstopics' is. Klinkt overdreven maar dankzij dit topic voel ik me minder raar en heb ik eerder schijt aan bepaalde dingen. Als er een uitje van m'n werk is zeg ik gewoon dat ik er geen zin in heb en dat het niets voor mij is terwijl ik vroeger een smoes had verzonnen.
De laatste tijd heb ik steeds meer moeite met sociale verplichtingen, het gaat me steeds meer tegen staan. Vroeger stond ik er minder bij stil, het hoorde er gewoon bij ofzo. Mijn man is het tegenovergestelde en dat is wel eens moeilijk. Als hij met vrienden wilt afspreken (bijvoorbeeld een bevriend stel wat hij wilt uitnodigen) gaan m'n nekharen overeind staan.
Ik ben blij dat het zomer wordt maar ik zie wel tegen bepaalde dingen op. Meer mensen op straat dus meer praatjes, uitnodigingen voor BBQ's, ook m'n man die een BBQ wilt organiseren, bleh...
Ik wil gewoon rust en leuke dingen met m'n man doen, niet met anderen. Ik vraag me toch wel vaak af of ik normaal ben. Aan de ene kant ben ik graag alleen maar aan de andere kant kan ik moeilijk alleen zijn, voel me snel eenzaam. terwijl dat dus deels m'n eigen schuld is want ik hou overal de boot af.
Heb gewoon niet snel een klik met andere mensen, alleen met m'n man, broer en m'n moeder die helaas is overleden. Andere mensen ben ik ook snel beu, ben snel uitgepraat.
Ook ik heb niet snel een goede klik met iemand en dit vind ik weleens frustrerend.
Op de werkvloer vind ik dit bijvoorbeeld wel erg jammer.
Ook in bepaalde vriendschappen kom ik dit probleem echter weleens tegen.
Dit kan zorgen voor vervelende spanningen en soms zelfs aanvaringen.
Daar voel ik me dan vaak erg kl@ten bij en ik trek me dit erg snel aan.
Ook omdat ik het zo lastig vind om grenzen aan te geven in bepaalde situaties die ik liever niet wil.
Heb hierin nog steeds wel stappen te zetten.
dinsdag 9 april 2019 om 13:35
Ik heb niet snel aanvaringen met mensen omdat ik heel rustig ben en alles slik. Ik heb ook veel moeite met mijn grenzen aangeven. Gelukkig werk ik ergens met weinig mensen en op zich mag ik iedereen wel, dat scheelt.
Het is echt dat sociale gedoe waar ik slecht mee om kan gaan. Ik zit er bijvoorbeeld nu al mee in m'n maag dat ik in oktober naar een bruiloft moet. Nog erger dan een verjaardag!
Ik heb ook zo'n enorme hekel aan (onverwachte) visite. Dan kan ik niet meer mezelf zijn in m'n eigen huis en dat haat ik. Zit alleen maar te denken 'ga weg, ga weg'. En omdat het nu zomer wordt weet ik al dat er dus ook meer sociale verplichtingen volgen. Mijn man vindt ook alles geweldig. Gelukkig doet hij veel dingen zonder mij maar ik heb toch het idee dat hij het jammer vindt, hij is nogal traditioneel wat dat betreft.
Het is echt dat sociale gedoe waar ik slecht mee om kan gaan. Ik zit er bijvoorbeeld nu al mee in m'n maag dat ik in oktober naar een bruiloft moet. Nog erger dan een verjaardag!
Ik heb ook zo'n enorme hekel aan (onverwachte) visite. Dan kan ik niet meer mezelf zijn in m'n eigen huis en dat haat ik. Zit alleen maar te denken 'ga weg, ga weg'. En omdat het nu zomer wordt weet ik al dat er dus ook meer sociale verplichtingen volgen. Mijn man vindt ook alles geweldig. Gelukkig doet hij veel dingen zonder mij maar ik heb toch het idee dat hij het jammer vindt, hij is nogal traditioneel wat dat betreft.
