
Kinderen van gescheiden ouders
dinsdag 19 oktober 2010 om 20:44
Ik loop al een tijdje rond met het idee om een topic als dit te openen.
Mijn ouders zijn vijf jaar geleden gescheiden. Ik was twintig. En ik zie heel erg goed in dat dat voor alle partijen het beste was, maar tóch zijn er momenten dat ik het moeilijk heb. Daar praat ik eigenlijk nooit ver, maar toch is het zo.
Het moment dat mijn ouders gingen scheiden was ook het moment dat ik samen ging wonen. Hele goeie keuze, om op dat moment het huis uit te gaan, want ik hoefde niet meer middenin die situatie te zitten. Maar ik heb er ook heel weinig over gepraat, en ik merk dat ik het met sommige dingen gewoon echt nog heel moeilijk heb, met momenten.
Bijvoorbeeld met feestdagen. Of als ik me bepaalde dingen herinner. Vroeger vierden we altijd met zijn allen Sinterklaas, bijvoorbeeld, en dat was altijd zó echt een gezinsavond. En zo aten we vroeger altijd uitgebreid met zijn allen op zondagavond. Met muziek op de achtergrond, en dan zaten we soms uuuuren te praten. Als ik aan dat soort dingen denk, wordt 't me vaak gewoon te veel. De gedachte dat al die dingen gewoon nooit meer terugkomen. Dat het gewoon nooit meer wordt zoals het "moest" zijn. Dat doet me gewoon nog steeds pijn. En ik merk soms dat zelfs de herinneringen al pijn doen, terwijl dat toch juist de mooie momenten uit mijn jeugd geweest zijn.
En 95% van de tijd kan er er heel goed mee om gaan hoor, en snap ik dat het allemaal het beste is. Maar soms doet het gewoon nog zoveel pijn he. Het idee dus vooral, dat datgene wat je gehad hebt nooit meer terug komt.
Wat wil ik met dit topic? Niet zielig zijn, of zielig gevonden worden, want zoals ik zijn er nog heel, heel veel meer. Ouders die uit elkaar gaan zijn absoluut geen bijzondere situatie meer.
Maar ik denk wél dat er meer mensen zoals ik moeten zijn. Mensen van wie hun ouders gescheiden zijn, en die het met sommige dingen gewoon echt nog moeilijk hebben. Misschien ook mensen, waar de ouders, net als bij mij, pas op latere leeftijd gescheiden zijn. Waardoor je de scheiding dus heel bewust meegemaakt hebt, en je dus ook heel bewust bent van het vóór en na.
En misschien kunnen we hier een plek creeren om onze gedachten en gevoelens te delen. Wie weet helpt het.
Ik zou het in elk geval heel fijn vinden om jullie ervaringen te lezen en om te lezen dat ik niet de enige ben
Wie weet wat we hier voor elkaar kunnen betekenen.
Mijn ouders zijn vijf jaar geleden gescheiden. Ik was twintig. En ik zie heel erg goed in dat dat voor alle partijen het beste was, maar tóch zijn er momenten dat ik het moeilijk heb. Daar praat ik eigenlijk nooit ver, maar toch is het zo.
Het moment dat mijn ouders gingen scheiden was ook het moment dat ik samen ging wonen. Hele goeie keuze, om op dat moment het huis uit te gaan, want ik hoefde niet meer middenin die situatie te zitten. Maar ik heb er ook heel weinig over gepraat, en ik merk dat ik het met sommige dingen gewoon echt nog heel moeilijk heb, met momenten.
Bijvoorbeeld met feestdagen. Of als ik me bepaalde dingen herinner. Vroeger vierden we altijd met zijn allen Sinterklaas, bijvoorbeeld, en dat was altijd zó echt een gezinsavond. En zo aten we vroeger altijd uitgebreid met zijn allen op zondagavond. Met muziek op de achtergrond, en dan zaten we soms uuuuren te praten. Als ik aan dat soort dingen denk, wordt 't me vaak gewoon te veel. De gedachte dat al die dingen gewoon nooit meer terugkomen. Dat het gewoon nooit meer wordt zoals het "moest" zijn. Dat doet me gewoon nog steeds pijn. En ik merk soms dat zelfs de herinneringen al pijn doen, terwijl dat toch juist de mooie momenten uit mijn jeugd geweest zijn.
En 95% van de tijd kan er er heel goed mee om gaan hoor, en snap ik dat het allemaal het beste is. Maar soms doet het gewoon nog zoveel pijn he. Het idee dus vooral, dat datgene wat je gehad hebt nooit meer terug komt.
Wat wil ik met dit topic? Niet zielig zijn, of zielig gevonden worden, want zoals ik zijn er nog heel, heel veel meer. Ouders die uit elkaar gaan zijn absoluut geen bijzondere situatie meer.
Maar ik denk wél dat er meer mensen zoals ik moeten zijn. Mensen van wie hun ouders gescheiden zijn, en die het met sommige dingen gewoon echt nog moeilijk hebben. Misschien ook mensen, waar de ouders, net als bij mij, pas op latere leeftijd gescheiden zijn. Waardoor je de scheiding dus heel bewust meegemaakt hebt, en je dus ook heel bewust bent van het vóór en na.
En misschien kunnen we hier een plek creeren om onze gedachten en gevoelens te delen. Wie weet helpt het.
Ik zou het in elk geval heel fijn vinden om jullie ervaringen te lezen en om te lezen dat ik niet de enige ben
Wie weet wat we hier voor elkaar kunnen betekenen.
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:08
quote:Jorina schreef op 19 oktober 2010 @ 22:06:
[...]
Oja, daar wordt ik heel allergisch van. Mijn schoonmoeder vind het heel raar dat ik mijn stiefvader bij zijn voornaam noem. Ik heb een vader en een moeder, en hun partners hebben gewoon een voornaam haha.. en hoe had schoonmoederlief dan gewild dat je hem zou noemen? schoonmoeders hebben ook een vreemde kijk op de wereld hoor.. maar das een heel andere topic..
[...]
Oja, daar wordt ik heel allergisch van. Mijn schoonmoeder vind het heel raar dat ik mijn stiefvader bij zijn voornaam noem. Ik heb een vader en een moeder, en hun partners hebben gewoon een voornaam haha.. en hoe had schoonmoederlief dan gewild dat je hem zou noemen? schoonmoeders hebben ook een vreemde kijk op de wereld hoor.. maar das een heel andere topic..
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:08
biol... wat ben jij nog lief voor je omgeving. Kan me voorstellen dat je het niet wil horen, is hartstikke naar. 't Bijft toch gewoon jouw vader!
Oh en Juffie, de weergave dat ik de vriendin van papa kan hebben is beetj stoer uitgedrukt. Eigenlijk vind ik haar een trut, maar omdat ze papa gelukkig maakt (snap er niks van, maar goed...) accepteer ik haar maar en doe ik leuk.
Oh en Juffie, de weergave dat ik de vriendin van papa kan hebben is beetj stoer uitgedrukt. Eigenlijk vind ik haar een trut, maar omdat ze papa gelukkig maakt (snap er niks van, maar goed...) accepteer ik haar maar en doe ik leuk.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:08
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:10
quote:Springstof schreef op 19 oktober 2010 @ 22:08:
biol... wat ben jij nog lief voor je omgeving. Kan me voorstellen dat je het niet wil horen, is hartstikke naar. 't Bijft toch gewoon jouw vader!
Oh en Juffie, de weergave dat ik de vriendin van papa kan hebben is beetj stoer uitgedrukt. Eigenlijk vind ik haar een trut, maar omdat ze papa gelukkig maakt (snap er niks van, maar goed...) accepteer ik haar maar en doe ik leuk.jaa.. dat deed ik ook.. maar het is niet de bedoeling dat ze mij en brusjes(broertjes en zusjes) ongelukkig maakt.. dat is net de grens..
biol... wat ben jij nog lief voor je omgeving. Kan me voorstellen dat je het niet wil horen, is hartstikke naar. 't Bijft toch gewoon jouw vader!
Oh en Juffie, de weergave dat ik de vriendin van papa kan hebben is beetj stoer uitgedrukt. Eigenlijk vind ik haar een trut, maar omdat ze papa gelukkig maakt (snap er niks van, maar goed...) accepteer ik haar maar en doe ik leuk.jaa.. dat deed ik ook.. maar het is niet de bedoeling dat ze mij en brusjes(broertjes en zusjes) ongelukkig maakt.. dat is net de grens..
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:11
quote:Saaar schreef op 19 oktober 2010 @ 22:08:
Ik krijg er trouwens wel ietwat jeuk van dat mijn moeder mijn stiefvader opa is gaan noemen bij mijn dochter.
Maar ach, het is nou eenmaal zo en mijn dochter kent hem zo. Maar als ik het over had kunnen doen had ik alleen zijn voornaam gekozen ipv opa.kan me dat voorstellen.. vind opa toch iets minder exclusief dan papa.. is oom ... geen alternatief?
Ik krijg er trouwens wel ietwat jeuk van dat mijn moeder mijn stiefvader opa is gaan noemen bij mijn dochter.
Maar ach, het is nou eenmaal zo en mijn dochter kent hem zo. Maar als ik het over had kunnen doen had ik alleen zijn voornaam gekozen ipv opa.kan me dat voorstellen.. vind opa toch iets minder exclusief dan papa.. is oom ... geen alternatief?
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:11
quote:Jorina schreef op 19 oktober 2010 @ 22:06:
[...]
Oja, daar wordt ik heel allergisch van. Mijn schoonmoeder vind het heel raar dat ik mijn stiefvader bij zijn voornaam noem. Ik heb een vader en een moeder, en hun partners hebben gewoon een voornaam Ik hou mijn hart vast voor het moment dat ik later kinderen heb. Zie mijn kindje al vrolijk 'opaaaaaa' kraaien naar mijn vader en haar dat kind toe horen lispelen: 'zeg eens oma tegen Janet'. Dat is echt mijn worst nightmare, want mama = oma, papa = opa en daarmee klaar. Dat is een eretitel, inclusief alle afgeleide varianten van oma & opa.
[...]
Oja, daar wordt ik heel allergisch van. Mijn schoonmoeder vind het heel raar dat ik mijn stiefvader bij zijn voornaam noem. Ik heb een vader en een moeder, en hun partners hebben gewoon een voornaam Ik hou mijn hart vast voor het moment dat ik later kinderen heb. Zie mijn kindje al vrolijk 'opaaaaaa' kraaien naar mijn vader en haar dat kind toe horen lispelen: 'zeg eens oma tegen Janet'. Dat is echt mijn worst nightmare, want mama = oma, papa = opa en daarmee klaar. Dat is een eretitel, inclusief alle afgeleide varianten van oma & opa.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:12
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:13
quote:Saaar schreef op 19 oktober 2010 @ 22:05:
[...]
Lieve schat, toch misschien tijd om voor jezelf te kiezen. Om voor jezelf op te komen met wat je graag wilt.
Ik nodig mijn ooms en tantes wel uit. Maar allemaal op aparte dagen. Sowieso praat het makkelijker... ze staan open voor alle vragen die ik heb, voor alles wat ik wil weten. Maar zelfs de broer en zus van mijn vader hebben mot met elkaar dus die kunnen ook niet tegelijkertijd komen.. om het simpel te houden ...
M`n moeder gaat het misschien ooit nog leren... en misschien ook niet... ze krijgt vandaag of morgen de deksel op haar neus... maar ik heb genoeg naars over hem gehoord.. en ondanks dat ik hem van de 25 jaar 20 jaar gemist heb, mis ik hem nu meer dan ooit. Juist omdat ik hem de vragen niet meer kán stellen.
Tijd heelt alle wonden... dus we zullen zien of deze wonden ook helen.... ik hoop het want na bijna een jaar doet het me nog zo`n pijn.
[...]
Lieve schat, toch misschien tijd om voor jezelf te kiezen. Om voor jezelf op te komen met wat je graag wilt.
Ik nodig mijn ooms en tantes wel uit. Maar allemaal op aparte dagen. Sowieso praat het makkelijker... ze staan open voor alle vragen die ik heb, voor alles wat ik wil weten. Maar zelfs de broer en zus van mijn vader hebben mot met elkaar dus die kunnen ook niet tegelijkertijd komen.. om het simpel te houden ...
M`n moeder gaat het misschien ooit nog leren... en misschien ook niet... ze krijgt vandaag of morgen de deksel op haar neus... maar ik heb genoeg naars over hem gehoord.. en ondanks dat ik hem van de 25 jaar 20 jaar gemist heb, mis ik hem nu meer dan ooit. Juist omdat ik hem de vragen niet meer kán stellen.
Tijd heelt alle wonden... dus we zullen zien of deze wonden ook helen.... ik hoop het want na bijna een jaar doet het me nog zo`n pijn.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:15
Ja! Zie eerdere opmerking over dat papa vindt 'dat hij een 2e kans krijgt om een betere vader voor haar te zijn dan dat hij voor ons was'.
'haar' is een probleemkind van een jaar of 17 die sloeren belangrijker vindt dan een opleiding, die volop aan het puberen is en mij witheet krijgt als ze mijn vader een grote bek geeft.
En wat heb jij aan irritantie stief-familie in de aanbieding? Haha
'haar' is een probleemkind van een jaar of 17 die sloeren belangrijker vindt dan een opleiding, die volop aan het puberen is en mij witheet krijgt als ze mijn vader een grote bek geeft.
En wat heb jij aan irritantie stief-familie in de aanbieding? Haha
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:15
quote:biol schreef op 19 oktober 2010 @ 22:13:
[...]
Ik nodig mijn ooms en tantes wel uit. Maar allemaal op aparte dagen. Sowieso praat het makkelijker... ze staan open voor alle vragen die ik heb, voor alles wat ik wil weten. Maar zelfs de broer en zus van mijn vader hebben mot met elkaar dus die kunnen ook niet tegelijkertijd komen.. om het simpel te houden ...
M`n moeder gaat het misschien ooit nog leren... en misschien ook niet... ze krijgt vandaag of morgen de deksel op haar neus... maar ik heb genoeg naars over hem gehoord.. en ondanks dat ik hem van de 25 jaar 20 jaar gemist heb, mis ik hem nu meer dan ooit. Juist omdat ik hem de vragen niet meer kán stellen.
Tijd heelt alle wonden... dus we zullen zien of deze wonden ook helen.... ik hoop het want na bijna een jaar doet het me nog zo`n pijn.
En nog maar een
Weet je trouwens dat ik dacht dat je ouder was?
Neem het als een compliment, zo bedoel ik het nl ook
[...]
Ik nodig mijn ooms en tantes wel uit. Maar allemaal op aparte dagen. Sowieso praat het makkelijker... ze staan open voor alle vragen die ik heb, voor alles wat ik wil weten. Maar zelfs de broer en zus van mijn vader hebben mot met elkaar dus die kunnen ook niet tegelijkertijd komen.. om het simpel te houden ...
M`n moeder gaat het misschien ooit nog leren... en misschien ook niet... ze krijgt vandaag of morgen de deksel op haar neus... maar ik heb genoeg naars over hem gehoord.. en ondanks dat ik hem van de 25 jaar 20 jaar gemist heb, mis ik hem nu meer dan ooit. Juist omdat ik hem de vragen niet meer kán stellen.
Tijd heelt alle wonden... dus we zullen zien of deze wonden ook helen.... ik hoop het want na bijna een jaar doet het me nog zo`n pijn.
En nog maar een
Weet je trouwens dat ik dacht dat je ouder was?
Neem het als een compliment, zo bedoel ik het nl ook
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:16
quote:Juffie88 schreef op 19 oktober 2010 @ 22:08:
[...]
haha.. en hoe had schoonmoederlief dan gewild dat je hem zou noemen? schoonmoeders hebben ook een vreemde kijk op de wereld hoor.. maar das een heel andere topic..
'Mijn vader'
Ze heeft ook de onbedwingbare behoefte om dat steeds te zeggen. Dan zegt ze 'O ja, ik moet altijd even wennen aan dat je hem bij zijn voornaam noemt'
[...]
haha.. en hoe had schoonmoederlief dan gewild dat je hem zou noemen? schoonmoeders hebben ook een vreemde kijk op de wereld hoor.. maar das een heel andere topic..
'Mijn vader'
Ze heeft ook de onbedwingbare behoefte om dat steeds te zeggen. Dan zegt ze 'O ja, ik moet altijd even wennen aan dat je hem bij zijn voornaam noemt'
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:17
quote:Springstof schreef op 19 oktober 2010 @ 22:15:
Ja! Zie eerdere opmerking over dat papa vindt 'dat hij een 2e kans krijgt om een betere vader voor haar te zijn dan dat hij voor ons was'.
'haar' is een probleemkind van een jaar of 17 die sloeren belangrijker vindt dan een opleiding, die volop aan het puberen is en mij witheet krijgt als ze mijn vader een grote bek geeft.de dochter van de vriendin van mijn vader is ook nog eens heel dom.. (leerwegondersteunend onderwijs) en wordt volgende week 15.. vriendin van pa leek het leuk als we een zussenband zouden krijgen.. nou mij niet.. heb een zusje.. en das zat!
Ja! Zie eerdere opmerking over dat papa vindt 'dat hij een 2e kans krijgt om een betere vader voor haar te zijn dan dat hij voor ons was'.
'haar' is een probleemkind van een jaar of 17 die sloeren belangrijker vindt dan een opleiding, die volop aan het puberen is en mij witheet krijgt als ze mijn vader een grote bek geeft.de dochter van de vriendin van mijn vader is ook nog eens heel dom.. (leerwegondersteunend onderwijs) en wordt volgende week 15.. vriendin van pa leek het leuk als we een zussenband zouden krijgen.. nou mij niet.. heb een zusje.. en das zat!
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:18
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:19
quote:Juffie88 schreef op 19 oktober 2010 @ 22:17:
[...]
de dochter van de vriendin van mijn vader is ook nog eens heel dom.. (leerwegondersteunend onderwijs)
Ja die hier ook...
Mijn vader vond het een paar jaar geleden ook wel een goed idee dat ik een rolmodel voor haar zou zijn, zo van 'zo kan het ook'. Daar heb ik voor bedankt.
[...]
de dochter van de vriendin van mijn vader is ook nog eens heel dom.. (leerwegondersteunend onderwijs)
Ja die hier ook...
Mijn vader vond het een paar jaar geleden ook wel een goed idee dat ik een rolmodel voor haar zou zijn, zo van 'zo kan het ook'. Daar heb ik voor bedankt.
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:19
quote:Saaar schreef op 19 oktober 2010 @ 22:15:
[...]
En nog maar een
Weet je trouwens dat ik dacht dat je ouder was?
Neem het als een compliment, zo bedoel ik het nl ook
Dat hoor ik wel vaker hoor.. en ik zeg dan altijd , ach.. zo oud als ik eruit zie zal ik nooit worden ..
Door schade en schande wordt men niet alleen wijs, maar ook geestelijk oud... en soms is dat een voordeel en soms een nadeel..
Voor mij heeft t me alleen nog voordeel gebracht, dus vooruit dan maar
[...]
En nog maar een
Weet je trouwens dat ik dacht dat je ouder was?
Neem het als een compliment, zo bedoel ik het nl ook
Dat hoor ik wel vaker hoor.. en ik zeg dan altijd , ach.. zo oud als ik eruit zie zal ik nooit worden ..
Door schade en schande wordt men niet alleen wijs, maar ook geestelijk oud... en soms is dat een voordeel en soms een nadeel..
Voor mij heeft t me alleen nog voordeel gebracht, dus vooruit dan maar
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:20
quote:Springstof schreef op 19 oktober 2010 @ 22:19:
[...]
Ja die hier ook...
Mijn vader vond het een paar jaar geleden ook wel een goed idee dat ik een rolmodel voor haar zou zijn, z
o van 'zo kan het ook'. Daar heb ik voor bedankt.
dat heb jij keurig gedaan.. ik zou heel oneerbiedig een bepaalde vinger hebben opgestoken..
en nee.. niet mijn wijsvinger zoals een goede juf betaamt..
[...]
Ja die hier ook...
Mijn vader vond het een paar jaar geleden ook wel een goed idee dat ik een rolmodel voor haar zou zijn, z
o van 'zo kan het ook'. Daar heb ik voor bedankt.
dat heb jij keurig gedaan.. ik zou heel oneerbiedig een bepaalde vinger hebben opgestoken..
en nee.. niet mijn wijsvinger zoals een goede juf betaamt..
dinsdag 19 oktober 2010 om 22:20
Mijn moeder wilde van mijn vader gaan scheiden toen ik 23 was, beste beslissing ooit.
Alleen midden in het proces is zij helaas overleden.
Maar ik vond haar heel sterk dat ze na al die tijd die stap kon nemen. Mijn vader vond het minder en ook dat kan ik me heel goed voorstellen, maar hij is vrij dominant en dacht waarschijnlijk: ik vind het prima zo mijn huwelijk, dus dan vind iedereen (lees: mijn moeder) het een goed huwelijk.
Nadat ze dood was wilde hij er ook niets meer over horen en daar heb ik het nog wel moeilijk mee, soms.
Alleen midden in het proces is zij helaas overleden.
Maar ik vond haar heel sterk dat ze na al die tijd die stap kon nemen. Mijn vader vond het minder en ook dat kan ik me heel goed voorstellen, maar hij is vrij dominant en dacht waarschijnlijk: ik vind het prima zo mijn huwelijk, dus dan vind iedereen (lees: mijn moeder) het een goed huwelijk.
Nadat ze dood was wilde hij er ook niets meer over horen en daar heb ik het nog wel moeilijk mee, soms.