Psyche
alle pijlers
Leven in armoede
dinsdag 16 april 2013 om 22:47
Ik ben even heel verdrietig want er komt opeens een hoop pijn en verdriet boven waarvan ik me niet eens bewust was dat ik dat had. In de jaren heb ik geleerd me te verbijten, het verdriet te verdragen.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
dinsdag 16 april 2013 om 23:52
quote:Orzoo schreef op 16 april 2013 @ 23:49:
[...]
Nou, nou, TO zet over het algemeen de toon hoor.
[ Nee hoor, ik heb calimero langs zien komen, woorden als zeiken en zeuren .Ik snap dat echt niet, echt niet. /b]
Als TO gewoon hier even wou klagen dat het als student soms financieel best lastig is en dat ze er soms van baalt dan was mijn reactie heel anders geweest.
Maar TO denkt dat ze het ons-zettend slecht heeft en dat valt echt wel mee want ze kan blijkbaar gewoon wel sparen voor een verre reis. En het is iedereens schuld (vooral van haar ouders want als volwassene heb je het recht om een ipad en een verre reis van je ouders te krijgen uhu) en ze is zoooo zielig en iedereen heeft het zooo veel beter dan zij. Nou, dat valt best wel mee.Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.
[...]
Nou, nou, TO zet over het algemeen de toon hoor.
[ Nee hoor, ik heb calimero langs zien komen, woorden als zeiken en zeuren .Ik snap dat echt niet, echt niet. /b]
Als TO gewoon hier even wou klagen dat het als student soms financieel best lastig is en dat ze er soms van baalt dan was mijn reactie heel anders geweest.
Maar TO denkt dat ze het ons-zettend slecht heeft en dat valt echt wel mee want ze kan blijkbaar gewoon wel sparen voor een verre reis. En het is iedereens schuld (vooral van haar ouders want als volwassene heb je het recht om een ipad en een verre reis van je ouders te krijgen uhu) en ze is zoooo zielig en iedereen heeft het zooo veel beter dan zij. Nou, dat valt best wel mee.Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.
dinsdag 16 april 2013 om 23:52
quote:blijfgewoonbianca schreef op 16 april 2013 @ 23:51:
[...]
Nummer twee en drie kun je wel onder één noemer scharen. In Ghana schijnen veel mannen dol te zijn op ouwe wijven.
Boeken? Gaan we samen. Fuck nepal.dat kan niet, ik heb de mantelzorg voor mijn man. Ja is kut ik weet het. Iedereen gaat maar op vakantie en ik niet. het is niet eerlijk. Stuur me maar de foto's
[...]
Nummer twee en drie kun je wel onder één noemer scharen. In Ghana schijnen veel mannen dol te zijn op ouwe wijven.
Boeken? Gaan we samen. Fuck nepal.dat kan niet, ik heb de mantelzorg voor mijn man. Ja is kut ik weet het. Iedereen gaat maar op vakantie en ik niet. het is niet eerlijk. Stuur me maar de foto's
dinsdag 16 april 2013 om 23:52
dinsdag 16 april 2013 om 23:53
TO ik vind het jammer dat je niet inhoudelijk reageert. Ik denk ook dat jouw beeld vd wereld niet klopt. Ipv om je heenschoppen kun je ook kijken naar wat wel kan en hoe je kunt leren geld anders te zien.
En dan rest nog steeds de vraag, waarom is materie zo belangrijk voor je dat het overheerst tot het punt dat jij je rot voelt.
En dan rest nog steeds de vraag, waarom is materie zo belangrijk voor je dat het overheerst tot het punt dat jij je rot voelt.
dinsdag 16 april 2013 om 23:53
quote:yellowlove2punt0 schreef op 16 april 2013 @ 23:49:
Ja ik heb het gelezen.
En dus? Dan mag je je soms toch wel naar voelen?!
Ik ben ook niet aan het sterven van de honger en HIV waar ik geen medicatie voor heb ofzo, maar toch voel ik me soms kut omdat ik geen geld heb.
en ik heb ook geld uitgegeven aan dingen waardoor ik andere dingen weer niet kon doen. Zo gaat dat. Ze mag zich toch wel even naar voelen. Ik ben serieus geschokt dat mensen zo onaardig doen tegen iemand op een forum. Alleen omdat ze zich nu naar voelt dat ze niet alles kan hebben. Nee, ze kan niet alles hebben, wij kunnen allemaal niet alles hebben, maar dus? Mag je je dan niet soms rot voelen?
Ik voel me ook soms rot terwijl ik het relatief gezien (als we het zo bekijken op de hele wereldbol) fantastisch heb. Gaan we nu mij daarom afzeiken?Yellow volgens mij lees je het echt verkeerd. Tuurlijk is het K.U.T. als je geen geld hebt om de dingen te doen die je wilt. Dat heeft iedereen! Dat hoort helaas bij het leven. Maar TO heeft het idee dat al die dingen die ze beschrijft in haar OP normaal zijn, voor iedereen behalve voor haar en dat is de schuld van haar ouders!
Ja ik heb het gelezen.
En dus? Dan mag je je soms toch wel naar voelen?!
Ik ben ook niet aan het sterven van de honger en HIV waar ik geen medicatie voor heb ofzo, maar toch voel ik me soms kut omdat ik geen geld heb.
en ik heb ook geld uitgegeven aan dingen waardoor ik andere dingen weer niet kon doen. Zo gaat dat. Ze mag zich toch wel even naar voelen. Ik ben serieus geschokt dat mensen zo onaardig doen tegen iemand op een forum. Alleen omdat ze zich nu naar voelt dat ze niet alles kan hebben. Nee, ze kan niet alles hebben, wij kunnen allemaal niet alles hebben, maar dus? Mag je je dan niet soms rot voelen?
Ik voel me ook soms rot terwijl ik het relatief gezien (als we het zo bekijken op de hele wereldbol) fantastisch heb. Gaan we nu mij daarom afzeiken?Yellow volgens mij lees je het echt verkeerd. Tuurlijk is het K.U.T. als je geen geld hebt om de dingen te doen die je wilt. Dat heeft iedereen! Dat hoort helaas bij het leven. Maar TO heeft het idee dat al die dingen die ze beschrijft in haar OP normaal zijn, voor iedereen behalve voor haar en dat is de schuld van haar ouders!
dinsdag 16 april 2013 om 23:53
quote:yellowlove2punt0 schreef op 16 april 2013 @ 23:52:
[...]
Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.jij weet helemaal niet welke reactie wel of niet helpt. In feite kunnen provocatieve reacties soms een stuk effectiever zijn dan de zalvende
[...]
Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.jij weet helemaal niet welke reactie wel of niet helpt. In feite kunnen provocatieve reacties soms een stuk effectiever zijn dan de zalvende
dinsdag 16 april 2013 om 23:53
Leer van de ervaringen van je ouders. Ik heb er juist geleerd om van het leven te genieten en geld wel te laten rollen. Mijn ouders waren echt van die knakenpoetsers als het niet statusgevoelig was. Wel een mooi huis, grote auto, dure jassen, maar de rest was allemaal te duur.
Ik denk dat jij juist leert dat de aanschaf van dat luxeproduct waar jij je schuldig over voelt, juist weet dat het mooi is, maar eigenlijk niet zo belangrijk. Je slaat er alleen in door.
Ik denk dat jij juist leert dat de aanschaf van dat luxeproduct waar jij je schuldig over voelt, juist weet dat het mooi is, maar eigenlijk niet zo belangrijk. Je slaat er alleen in door.
dinsdag 16 april 2013 om 23:54
quote:yellowlove2punt0 schreef op 16 april 2013 @ 23:52:
[...]
Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.Denk je echt dat TO openstaat voor tips om geld te bezuinigen? Haar OP straalt een en al ontevredenheid uit!
[...]
Ja, natuurlijk valt het mee relatief gezien. Maar nu voelt ze zich toch kut. En roepen dat ze zeurt of zich aanstelt gaat niet helpen hoor. Een aardige reactie dat het nog even doorbijten is en er betere tijden aankomen, of wat tips om geld te besparen, dat helpt misschien nog.Denk je echt dat TO openstaat voor tips om geld te bezuinigen? Haar OP straalt een en al ontevredenheid uit!
dinsdag 16 april 2013 om 23:55
Het is ook heel vervelend als je zo lang achter elkaar het gevoel hebt dat je nooit ergens geld voor hebt.
Ik denk wel dat je de dingen een beetje in perspectief moet zien, je word heus niet opeens gelukkig als je elke week nieuwe schoenen krijgt.
Je bent best goed bezig, je spaart en doet een opleiding, je bent naar dingen aan het toewerken.
Da's nu even afzien, maar straks word het beter.
Verder heeft een gevoel voor mode niet per se iets met geld te maken, mischien kun je er wat extra energie in steken om er leuk uit te zien.
Ga eens kijken bij tweedehands winkels bijvoorbeeld, en mischien kun je zelf je kleren wat opknappen of zelf dingen maken (ja, dat klinkt heel suf, maar als je daar een beetje handig in bent kun je leuke dingen doen hoor)
En die reis zou ik op een gegeven moment toch gewoon maken, je hoeft niet altijd te doen wat je ouders zeggen (in neem even aan dat je volwassen bent )
Ik denk wel dat je de dingen een beetje in perspectief moet zien, je word heus niet opeens gelukkig als je elke week nieuwe schoenen krijgt.
Je bent best goed bezig, je spaart en doet een opleiding, je bent naar dingen aan het toewerken.
Da's nu even afzien, maar straks word het beter.
Verder heeft een gevoel voor mode niet per se iets met geld te maken, mischien kun je er wat extra energie in steken om er leuk uit te zien.
Ga eens kijken bij tweedehands winkels bijvoorbeeld, en mischien kun je zelf je kleren wat opknappen of zelf dingen maken (ja, dat klinkt heel suf, maar als je daar een beetje handig in bent kun je leuke dingen doen hoor)
En die reis zou ik op een gegeven moment toch gewoon maken, je hoeft niet altijd te doen wat je ouders zeggen (in neem even aan dat je volwassen bent )
dinsdag 16 april 2013 om 23:56
Misschien moet je de armoedecijfers van Nederland is doornemen, er zijn heel veel mensen in Nederland die het "arm"hebben, en geen student zijn, je hebt spaargeld, dus hup naar C&A of H&M met je toet de voorjaarszon opzoeken, ga naar de kappersschool om je haar te doen, ga aan het eind van de dag naar de markt voor verse groente, ga gezond eten, laat die vette kleffe happen staan. En staar je vooral niet blind op een ander. En zelfs op jouw universiteit lopen veel studenten rond met weinig geld, en weet je de komende jaren wordt die groep nog veel groter, als de studiefinanciering wordt afgeschaft, de werkloosheid hoog blijft en de sociale zekerheid wegvalt, dan hoef je nog geen eens ouders te hebben die niet met geld om kunnen gaan.
Geef je zelf een schop en ga aan de slag!
En dat zielige gebral dat de armoede je verdere leven bij je blijft en je nooit kunt genieten van geld,?? Mijn vader is 83 jaar, als tiener de oorlog meegemaakt, echt honger gehad! geen middelbare school kunnen volgen, en met 18 zijn eigen zaak begonnen, heel hard gewerkt (zoals velen van die generatie) En hij genoot van elke cent die hij verdiende, om te investeren of voor zijn gezin, en ja altijd een appeltje voor de dorst gespaard, en hij geniet er nog van. Je zult eens moeten kijken of je de aflevering van de Reunie van de klas van Anne Frank kunt terugzien, wat een veerkracht hebben die mensen, die gaven het leven het cijfer 10! En ja die hadden de oorlog meegemaakt, concentratie kampen, vele familieleden verloren, armoede, tegenslag, maar het leven koesteren en er iets van maken. Die mensen klasse!
Geef je zelf een schop en ga aan de slag!
En dat zielige gebral dat de armoede je verdere leven bij je blijft en je nooit kunt genieten van geld,?? Mijn vader is 83 jaar, als tiener de oorlog meegemaakt, echt honger gehad! geen middelbare school kunnen volgen, en met 18 zijn eigen zaak begonnen, heel hard gewerkt (zoals velen van die generatie) En hij genoot van elke cent die hij verdiende, om te investeren of voor zijn gezin, en ja altijd een appeltje voor de dorst gespaard, en hij geniet er nog van. Je zult eens moeten kijken of je de aflevering van de Reunie van de klas van Anne Frank kunt terugzien, wat een veerkracht hebben die mensen, die gaven het leven het cijfer 10! En ja die hadden de oorlog meegemaakt, concentratie kampen, vele familieleden verloren, armoede, tegenslag, maar het leven koesteren en er iets van maken. Die mensen klasse!
dinsdag 16 april 2013 om 23:56
quote:yellowlove2punt0 schreef op 16 april 2013 @ 23:54:
[...]
Zoek maar wat bij Psyche of op lijf en lijn. Kunnen we daar uitvoerig mijn leven bespreken en praten over hoe ik me aanstel.Neehoor. Jou kennende ga je dan gewoon vertellen dat je baalt omdat je niet alles kunt doen wat je zou willen doen en soms weleens biefstuk ohnee eeeehm...asperges? zou willen eten en ook wel een mooie ipad wilt maar dat het er nu helaas niet in zit dan geef ik je een en dan zeg ik je dat we mothafuckin rich worden some day.
Maar als je zou gaan lopen zeuren dat het de schuld van je ouders is terwijl je al wel volwassen bent dan krijg je van mij ook een schop onder je reet.
[...]
Zoek maar wat bij Psyche of op lijf en lijn. Kunnen we daar uitvoerig mijn leven bespreken en praten over hoe ik me aanstel.Neehoor. Jou kennende ga je dan gewoon vertellen dat je baalt omdat je niet alles kunt doen wat je zou willen doen en soms weleens biefstuk ohnee eeeehm...asperges? zou willen eten en ook wel een mooie ipad wilt maar dat het er nu helaas niet in zit dan geef ik je een en dan zeg ik je dat we mothafuckin rich worden some day.
Maar als je zou gaan lopen zeuren dat het de schuld van je ouders is terwijl je al wel volwassen bent dan krijg je van mij ook een schop onder je reet.
dinsdag 16 april 2013 om 23:56
dinsdag 16 april 2013 om 23:57
quote:sabbaticalmeds schreef op 16 april 2013 @ 23:55:
gezond, studerend, een bijbaantje, een kamer en geld om te sparen.
Ik best veel jongeren die dat niet hebben en nooit zullen krijgen.Vast wel meer dan een miljard van de mensen op deze aardbol. Maar daar heb ik me toch neit vaak echt beter door gevoeld. Wat betreft de reacties die dan 'beter' zouden zijn, ik ben het er niet mee eens. Onaardig doen tegen iemand help niet. Hard, daar wil ik nog in meegaan maar onaardig doen en roepen dat iemand zeikt/zeurt/zich aanstelt, nee.
gezond, studerend, een bijbaantje, een kamer en geld om te sparen.
Ik best veel jongeren die dat niet hebben en nooit zullen krijgen.Vast wel meer dan een miljard van de mensen op deze aardbol. Maar daar heb ik me toch neit vaak echt beter door gevoeld. Wat betreft de reacties die dan 'beter' zouden zijn, ik ben het er niet mee eens. Onaardig doen tegen iemand help niet. Hard, daar wil ik nog in meegaan maar onaardig doen en roepen dat iemand zeikt/zeurt/zich aanstelt, nee.
dinsdag 16 april 2013 om 23:57
quote:yellowlove2punt0 schreef op 16 april 2013 @ 23:49:
Ja ik heb het gelezen.
En dus? Dan mag je je soms toch wel naar voelen?!
Ik ben ook niet aan het sterven van de honger en HIV waar ik geen medicatie voor heb ofzo, maar toch voel ik me soms kut omdat ik geen geld heb.
en ik heb ook geld uitgegeven aan dingen waardoor ik andere dingen weer niet kon doen. Zo gaat dat. Ze mag zich toch wel even naar voelen. Ik ben serieus geschokt dat mensen zo onaardig doen tegen iemand op een forum. Alleen omdat ze zich nu naar voelt dat ze niet alles kan hebben. Nee, ze kan niet alles hebben, wij kunnen allemaal niet alles hebben, maar dus? Mag je je dan niet soms rot voelen?
Ik voel me ook soms rot terwijl ik het relatief gezien (als we het zo bekijken op de hele wereldbol) fantastisch heb. Gaan we nu mij daarom afzeiken?Van dit soort OP's met enkel reacties in het verlengde van de OP word ik ook altijd naar (letterlijk en figuurlijk). Mag dat dan niet op het forum?
Ja ik heb het gelezen.
En dus? Dan mag je je soms toch wel naar voelen?!
Ik ben ook niet aan het sterven van de honger en HIV waar ik geen medicatie voor heb ofzo, maar toch voel ik me soms kut omdat ik geen geld heb.
en ik heb ook geld uitgegeven aan dingen waardoor ik andere dingen weer niet kon doen. Zo gaat dat. Ze mag zich toch wel even naar voelen. Ik ben serieus geschokt dat mensen zo onaardig doen tegen iemand op een forum. Alleen omdat ze zich nu naar voelt dat ze niet alles kan hebben. Nee, ze kan niet alles hebben, wij kunnen allemaal niet alles hebben, maar dus? Mag je je dan niet soms rot voelen?
Ik voel me ook soms rot terwijl ik het relatief gezien (als we het zo bekijken op de hele wereldbol) fantastisch heb. Gaan we nu mij daarom afzeiken?Van dit soort OP's met enkel reacties in het verlengde van de OP word ik ook altijd naar (letterlijk en figuurlijk). Mag dat dan niet op het forum?
dinsdag 16 april 2013 om 23:57
dinsdag 16 april 2013 om 23:58
quote:Christiana schreef op 16 april 2013 @ 23:56:
Misschien moet je de armoedecijfers van Nederland is doornemen, er zijn heel veel mensen in Nederland die het "arm"hebben, en geen student zijn, je hebt spaargeld, dus hup naar C&A of H&M met je toet de voorjaarszon opzoeken, ga naar de kappersschool om je haar te doen, ga aan het eind van de dag naar de markt voor verse groente, ga gezond eten, laat die vette kleffe happen staan. En staar je vooral niet blind op een ander. En zelfs op jouw universiteit lopen veel studenten rond met weinig geld, en weet je de komende jaren wordt die groep nog veel groter, als de studiefinanciering wordt afgeschaft, de werkloosheid hoog blijft en de sociale zekerheid wegvalt, dan hoef je nog geen eens ouders te hebben die niet met geld om kunnen gaan.
Geef je zelf een schop en ga aan de slag!
En dat zielige gebral dat de armoede je verdere leven bij je blijft en je nooit kunt genieten van geld,?? Mijn vader is 83 jaar, als tiener de oorlog meegemaakt, echt honger gehad! geen middelbare school kunnen volgen, en met 18 zijn eigen zaak begonnen, heel hard gewerkt (zoals velen van die generatie) En hij genoot van elke cent die hij verdiende, om te investeren of voor zijn gezin, en ja altijd een appeltje voor de dorst gespaard, en hij geniet er nog van. Je zult eens moeten kijken of je de aflevering van de Reunie van de klas van Anne Frank kunt terugzien, wat een veerkracht hebben die mensen, die gaven het leven het cijfer 10! En ja die hadden de oorlog meegemaakt, concentratie kampen, vele familieleden verloren, armoede, tegenslag, maar het leven koesteren en er iets van maken. Die mensen klasse!Uitstekende post.
Misschien moet je de armoedecijfers van Nederland is doornemen, er zijn heel veel mensen in Nederland die het "arm"hebben, en geen student zijn, je hebt spaargeld, dus hup naar C&A of H&M met je toet de voorjaarszon opzoeken, ga naar de kappersschool om je haar te doen, ga aan het eind van de dag naar de markt voor verse groente, ga gezond eten, laat die vette kleffe happen staan. En staar je vooral niet blind op een ander. En zelfs op jouw universiteit lopen veel studenten rond met weinig geld, en weet je de komende jaren wordt die groep nog veel groter, als de studiefinanciering wordt afgeschaft, de werkloosheid hoog blijft en de sociale zekerheid wegvalt, dan hoef je nog geen eens ouders te hebben die niet met geld om kunnen gaan.
Geef je zelf een schop en ga aan de slag!
En dat zielige gebral dat de armoede je verdere leven bij je blijft en je nooit kunt genieten van geld,?? Mijn vader is 83 jaar, als tiener de oorlog meegemaakt, echt honger gehad! geen middelbare school kunnen volgen, en met 18 zijn eigen zaak begonnen, heel hard gewerkt (zoals velen van die generatie) En hij genoot van elke cent die hij verdiende, om te investeren of voor zijn gezin, en ja altijd een appeltje voor de dorst gespaard, en hij geniet er nog van. Je zult eens moeten kijken of je de aflevering van de Reunie van de klas van Anne Frank kunt terugzien, wat een veerkracht hebben die mensen, die gaven het leven het cijfer 10! En ja die hadden de oorlog meegemaakt, concentratie kampen, vele familieleden verloren, armoede, tegenslag, maar het leven koesteren en er iets van maken. Die mensen klasse!Uitstekende post.
