Psyche
alle pijlers
Leven in armoede
dinsdag 16 april 2013 om 22:47
Ik ben even heel verdrietig want er komt opeens een hoop pijn en verdriet boven waarvan ik me niet eens bewust was dat ik dat had. In de jaren heb ik geleerd me te verbijten, het verdriet te verdragen.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
De reden dat ik mij verdrietig voel is dat ik me realiseerde dat ik zeker sinds mijn pubertijd, geleefd heb onder het juk van armoede. Als een zwaar anker zat en zit het om mijn gezin heen. Mijn ouders waren oorspronkelijk welvarende hardwerkende mensen met een hoge baan, ze hebben HBO en WO gedaan. In mijn kindertijd ben ik niks tekort gekomen.
Toen is mijn moeder arbeidsongeschikt geraakt en moest mijn vader het wiel alleen trekken want mijn moeder bleef in haar uitkering, ze vond het wel prima zo (dat kon toen nog).
Mijn vader bleek jarenlang een beeld te scheppen wat niet helemaal klopte. Zijn bedrijf wat ooit succesvol was had al jaren geen inkomsten meer. Hij had een rare constructie bedacht om het vol te houden, 'want die opdracht zou wel komen, echt waar'. Mijn moeder interesseerde zich niet in de financiën, sowieso betaalde mijn vader toch voor alles en ze moest niet zeuren het zou wel goed komen.
Nu moeten zij al jaren een schuld terugbetalen aan de belastingdienst. Dit komt omdat mijn vader jarenlang niet zijn inkomsten heeft opgegeven door die rare constructie om tijd te rekken.
Mijn ouders betalen het netjes af, elke cent van hun pensioen waar ze hard voor gewerkt hebben gaat er naartoe.
Ondertussen merk ik steeds meer dat ik ondertussen een knauw meegekregen heb. Ik weet niet meer wat het is om geen financiële zorgen te hebben, om me niet medeverantwoordelijk te voelen voor de financiën. Er zijn tijden geweest dat ik honger had, en dat we heel zuinig met eten kopen moesten doen. Toen zat ik op het gymnasium tussen de verwende kindjes, op zich wel raar dus. Als mijn docent een appel at, snakte ik naar die appel soms.
Mijn ouders voelen zich super schuldig maar hebben ook zoiets van: je hebt geen geld nodig om gelukkig te zijn. En op zich ben ik ook best gelukkig. Ik heb weinig nodig.
De momenten waarin ik zelf in financiële nood zit, zijn echter wel erg zwaar. Ik weet dat ik nooit om geld zou kunnen vragen omdat ze dat gewoon niet hebben. Mijn broer hebben ze in het verleden wel vaak wat geleend maar toen ik eenmaal wat ouder was kon dit nooit.
Mijn broers en zussen hebben ze wel in weelde op kunnen voeden. Mijn broer heeft nog net het laatste staartje meegekregen maar is er nog goed afgekomen. Hij snapt niet dat mijn ouders geen geld hebben, is erg egoïstisch en wordt altijd financieel geholpen door mijn ouders. Mijn andere broer en zus zijn goed terecht gekomen en verdienen bovenmodaal, zij hebben mijn ouders wat geld geleend.
Mijn ouders vinden dat ik in principe recht heb op hetzelfde als wat mijn broers en zussen hebben gekregen (collegegeld en studieboeken), maar ik weet dat ze hiervoor krom moeten liggen, dus ik doe het niet. Ze laten al gauw snel het onderwerp liggen.
Ik leen dit dus gewoon of betaal alles uit eigen zak.
Ik zie er sjofel uit als ik heel eerlijk ben en ik heb wat overgewicht. Ik zie er vaak moe en grauw uit en je kan zien dat ik het moeilijk heb gehad. Mijn kleren zijn uitgelubberd. Als ik kijk naar mijn medestudenten (ben bijna klaar met mijn WO opleiding) dan steek ik af. Er wordt op mij neergekeken en mensen denken dat ik geen gevoel voor mode heb. Ik heb er echter gewoon het geld niet voor.
Mijn ouders snappen niet hoe de wereld nu in elkaar zit. Dat de ouders van mijn vrienden luxe backpackjaren voor hen betalen. Dat ze met hen naar locaties als Nepal en Amerika gaan. Dat iedereen met een apple laptop en daarnaast hun ipad in de klas zit.
Ik heb nu zelf geld gespaard voor zo'n reis (mijn droomwens) maar iets houdt mij al jaren tegen: het voelt alsof ik er geen recht op heb. Mijn ouders vinden het sowieso een belachelijk idee, er zal wel wat mis met me zijn... Dat gebruik je toch voor de volgende tegenslag? zeggen ze. En dan ga ik toch weer niet, en dan gaat de kans voorbij en besteed ik het geld aan andere dingen, eten enzo. Langzaamaan daalt de stapel geld dan weer.
Ik voel me gevangen in de armoede waarin ik nu al 10 jaar leef. Ik voel me gevangen als jongere in een wereld waarin alles bij anderen maar lijkt te kunnen en ik scheef aangekeken wordt dat ik dat niet heb.
Ik gun anderen alles en lach erbij, maar ergens doet het blijkbaar pijn (anders voelde ik dat net niet opeens). Pijn dat ik in deze situatie heb moeten leven. Schaamte dat mijn ouders niet echt voor mij hebben kunnen zorgen zoals dat zou moeten en de pijn die er is dat ik mijn ouders überhaupt hiervan de schuld durf te geven. Dat leven voor mij als vechten en overleven voelt, vechten om uit deze k*tsituatie te komen! Dat elke dag een struggle is, maar dat ik wel denk: dit is een stap in mijn nieuwe toekomst zonder geldzorgen en waarbij ik rijk en hoogopgeleid en mee kan doen.
Maar stiekem weet ik dat ik dit nooit achter kan laten. Want over elk luxeproduct wat ik koop voel ik me schuldig. Dit zou ik niet moeten hebben. De armoede zit in me, het zit tot in het diepste van mijn bot en ik ben bang dat het geld er straks dan wel zal zijn (ik wil de rest van mijn leven fulltime werken, mijn kinderen zal het aan niets ontkomen) maar in mijn hart zal ik altijd 'arm' zijn.
En dat doet pijn.
Het enige wat troost biedt is de gedachte: wacht maar, straks ben ik net zo rijk en gelukkig als jullie.
woensdag 17 april 2013 om 00:05
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:01:
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.Dus TO leeft helemaal niet in bittere armoe?? waar slaat die openingspost op? Heb je wel eens vrijwilligerswerk gedaan bij de voedselbank? Enig idee hoeveel die mensen op hun spaarrekening hebben staan voor een droomreis?
[...]
Ik ben uiteindelijk niet gegaan. Ik durf niet. Ben bang dat ik daar zonder geld kom te zitten enzo. Dat er opeens iets ergs gebeurt. Ik heb al jaren plotselinge tegenvallen waardoor ik in 1 klap mijn geld weer kwijt ben en zelfs weer rood sta.Dus TO leeft helemaal niet in bittere armoe?? waar slaat die openingspost op? Heb je wel eens vrijwilligerswerk gedaan bij de voedselbank? Enig idee hoeveel die mensen op hun spaarrekening hebben staan voor een droomreis?
woensdag 17 april 2013 om 00:05
quote:Sakara schreef op 16 april 2013 @ 23:59:
[...]
Wat lul je dan als je tweeverdieners bent? Zeker stiekem blij dat anderen het slecht hebben.nou nou mag het wat minder. Nogmaals er hebben voldoende mensen inhoudelijk sterk gereageerd op je topic en juist kiest er bewust voor deze te negeren en alleen maar te reageren op postings die op een andere manier geplaatst zijn. (overigens niet allemaal onaardig vind ik) Gemiste kans TO!
[...]
Wat lul je dan als je tweeverdieners bent? Zeker stiekem blij dat anderen het slecht hebben.nou nou mag het wat minder. Nogmaals er hebben voldoende mensen inhoudelijk sterk gereageerd op je topic en juist kiest er bewust voor deze te negeren en alleen maar te reageren op postings die op een andere manier geplaatst zijn. (overigens niet allemaal onaardig vind ik) Gemiste kans TO!
woensdag 17 april 2013 om 00:06
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:02:
[...]
Hoezo geef je er om dat jouw leeftijdsgenoten een splinternieuwe polo hebben? Dat is toch niet belangrijk?
Nah je leest vooral wat je wilt lezen geloof ik.
Weetjewat, ik probeer je hier een spiegel voor te houden en aan te geven dat wat jij ervaart (balen dat je keuzes moet maken met je geld) echt heel normaal is en dat er miljoenen mensen zijn die ook die keuzes maken en dat alles van je ouders krijgen echt niet normaal is.
Maar volgens mij vind je jezelf liever zielig dan dat je iets positiefs uit dit topic haalt.
[...]
Hoezo geef je er om dat jouw leeftijdsgenoten een splinternieuwe polo hebben? Dat is toch niet belangrijk?
Nah je leest vooral wat je wilt lezen geloof ik.
Weetjewat, ik probeer je hier een spiegel voor te houden en aan te geven dat wat jij ervaart (balen dat je keuzes moet maken met je geld) echt heel normaal is en dat er miljoenen mensen zijn die ook die keuzes maken en dat alles van je ouders krijgen echt niet normaal is.
Maar volgens mij vind je jezelf liever zielig dan dat je iets positiefs uit dit topic haalt.
woensdag 17 april 2013 om 00:06
En nog steeds geen inhoudelijke post. Je wilt geen advies TO?
Ik deel je wereldbeeld niet. Dus ik geef mijn mening, probeer te helpen. Maar schelden ipv reageren vind ik jammer ( understatement)
en hoewel jij rot voelt, heb je opties. Je ziet ze alleen niet omdat je zo bezig bent naar anderen te kijken.
Iets met groen gras...
Ik deel je wereldbeeld niet. Dus ik geef mijn mening, probeer te helpen. Maar schelden ipv reageren vind ik jammer ( understatement)
en hoewel jij rot voelt, heb je opties. Je ziet ze alleen niet omdat je zo bezig bent naar anderen te kijken.
Iets met groen gras...
woensdag 17 april 2013 om 00:06
quote:IkBenIkenbenertrotsop schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
nou nou mag het wat minder. Nogmaals er hebben voldoende mensen inhoudelijk sterk gereageerd op je topic en juist kiest er bewust voor deze te negeren en alleen maar te reageren op postings die op een andere manier geplaatst zijn. (overigens niet allemaal onaardig vind ik) Gemiste kans TO!Met je managerstaal.
[...]
nou nou mag het wat minder. Nogmaals er hebben voldoende mensen inhoudelijk sterk gereageerd op je topic en juist kiest er bewust voor deze te negeren en alleen maar te reageren op postings die op een andere manier geplaatst zijn. (overigens niet allemaal onaardig vind ik) Gemiste kans TO!Met je managerstaal.
woensdag 17 april 2013 om 00:06
[quote]yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.
woensdag 17 april 2013 om 00:07
quote:Orzoo schreef op 17 april 2013 @ 00:06:
[...]
Nah je leest vooral wat je wilt lezen geloof ik.
Weetjewat, ik probeer je hier een spiegel voor te houden en aan te geven dat wat jij ervaart (balen dat je keuzes moet maken met je geld) echt heel normaal is en dat er miljoenen mensen zijn die ook die keuzes maken en dat alles van je ouders krijgen echt niet normaal is.
Maar volgens mij vind je jezelf liever zielig dan dat je iets positiefs uit dit topic haalt.Jullie volgen gewoon hetzelfde riedeltje bij elk topic.
[...]
Nah je leest vooral wat je wilt lezen geloof ik.
Weetjewat, ik probeer je hier een spiegel voor te houden en aan te geven dat wat jij ervaart (balen dat je keuzes moet maken met je geld) echt heel normaal is en dat er miljoenen mensen zijn die ook die keuzes maken en dat alles van je ouders krijgen echt niet normaal is.
Maar volgens mij vind je jezelf liever zielig dan dat je iets positiefs uit dit topic haalt.Jullie volgen gewoon hetzelfde riedeltje bij elk topic.
woensdag 17 april 2013 om 00:08
Ow en TO ik kreeg vandaag een brief van de belastingdienst. Blijkbaar heeft mijn man niet opgelet tijdens het aanvragen van de zorgtoeslag voor 2010. Helaas in mijn nadeel of ik ff ruim 800 euro over kan maken. Zucht zou graag ff op hem willen schelden nu zit ik met de gebakken peren en ja ik sta ook al max. rood. En dan te bedenken dat ik ook geen mac heb en geen reis naar Nepal heb gemaakt.
woensdag 17 april 2013 om 00:08
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Veel mensen hier weten niet eens wat het is om arm te zijn en constant achter te lopen bij dingen.Nou. Ik heb dus WEL vroeger eens een boterham met pindakaas van mijn moeder gekregen omdat we niks anders te eten hadden. En ik heb ook toen ik nog op kamers woonde weleens met een rekenmachientje door de supermarkt gelopen want ik had echt niet meer dan 15 euro. Dus ik weet wel waar ik het over heb.
[...]
Veel mensen hier weten niet eens wat het is om arm te zijn en constant achter te lopen bij dingen.Nou. Ik heb dus WEL vroeger eens een boterham met pindakaas van mijn moeder gekregen omdat we niks anders te eten hadden. En ik heb ook toen ik nog op kamers woonde weleens met een rekenmachientje door de supermarkt gelopen want ik had echt niet meer dan 15 euro. Dus ik weet wel waar ik het over heb.
woensdag 17 april 2013 om 00:08
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:06:
[quote]yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.Wie zegt dat ik me straks niet herpak? Hell, ik heb nu eigenlijk wel flink veel zin om zo hard te werken dat ik straks ook net kan doen alsof arme mensen niet moeten zeuren.
[quote]yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.Wie zegt dat ik me straks niet herpak? Hell, ik heb nu eigenlijk wel flink veel zin om zo hard te werken dat ik straks ook net kan doen alsof arme mensen niet moeten zeuren.
woensdag 17 april 2013 om 00:08
quote:LouisaVuitton schreef op 17 april 2013 @ 00:06:
[quote]yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.Dat duurt bij mij soms wel langer dan een uur hoor, soms is het wel een hele dag. Geef haar gewoon even de tijd, als je je echt kut voelt helpt een nachtje slaap vaak. Dan kunnen je hersenen alles ordenen en kun je weer fris aan een nieuwe dag beginnen. Dipjes duren soms gewoon even een tijd.
[quote]yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.[/quote]
Helemaal mee eens. Helaas doet TO dat niet en zwelgt in haar zelfmedelijden.Dat duurt bij mij soms wel langer dan een uur hoor, soms is het wel een hele dag. Geef haar gewoon even de tijd, als je je echt kut voelt helpt een nachtje slaap vaak. Dan kunnen je hersenen alles ordenen en kun je weer fris aan een nieuwe dag beginnen. Dipjes duren soms gewoon even een tijd.
woensdag 17 april 2013 om 00:09
quote:yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.
Ik ken dat gevoel niet, ook nooit gehad. Het is een beetje bevreemdend voor mij dat het iemand zo tot wanhoop en verdriet kan drijven, ik kan daar niet bij of zo.
Wat ik eerder schreef, over me rijk voelen, ik gun je dat Sakara. Bezittingen zeggen niks. Vind ik dan . Zijn gewoon handig en functioneel en met een beetje geluk zelfs soms mooi.
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.
Ik ken dat gevoel niet, ook nooit gehad. Het is een beetje bevreemdend voor mij dat het iemand zo tot wanhoop en verdriet kan drijven, ik kan daar niet bij of zo.
Wat ik eerder schreef, over me rijk voelen, ik gun je dat Sakara. Bezittingen zeggen niks. Vind ik dan . Zijn gewoon handig en functioneel en met een beetje geluk zelfs soms mooi.
woensdag 17 april 2013 om 00:09
quote:yellowlove2punt0 schreef op 17 april 2013 @ 00:05:
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.Dat heeft iedereen idd weleens. En dan baal je, luister je ff heel hard een muziekje, rook je een peuk terwijl je eigenlijk gestopt was en dan herpak je jezelf idd. Dat is iets anders dan zwelgen in zelfmedelijden want je ouders geven je niet alles boehoehoe.
[...]
Oh dat heb ik weleens hoor. Dan vind ik het echt vet kut dat mijn familie geen geld heeft en dan ben ik hartstikke jaloers op iedereen die wel geld lijkt te hebben .Dat heeft iedereen toch wel eens. En daarna herpak je jezelf en ga je proberen er weer wat van te maken.Dat heeft iedereen idd weleens. En dan baal je, luister je ff heel hard een muziekje, rook je een peuk terwijl je eigenlijk gestopt was en dan herpak je jezelf idd. Dat is iets anders dan zwelgen in zelfmedelijden want je ouders geven je niet alles boehoehoe.
woensdag 17 april 2013 om 00:09
woensdag 17 april 2013 om 00:10
quote:Sakara schreef op 17 april 2013 @ 00:06:
[...]
Met je managerstaal.You're on thin ice now. Don't mess with the Iebster!! Serieus Sakara, kalmeer even. Ik begrijp dat je van slag bent van sommige reacties, maar echt doe even normaal en ga niet zo onaardig doen tegen mensen. Dat helpt echt helemaal niets.
[...]
Met je managerstaal.You're on thin ice now. Don't mess with the Iebster!! Serieus Sakara, kalmeer even. Ik begrijp dat je van slag bent van sommige reacties, maar echt doe even normaal en ga niet zo onaardig doen tegen mensen. Dat helpt echt helemaal niets.
woensdag 17 april 2013 om 00:10
woensdag 17 april 2013 om 00:10
