Psyche
alle pijlers
Verder van mij af schrijven
zaterdag 27 februari 2016 14:51
Op 02 juni 2013 opende ik op de zwangerpijler een topic omdat ik in het ziekenhuis lag met gebroken vliezen. Ik was toen 20 weken zwanger van een tweeling en had een zoontje van toen 10 maanden (forumnaam Mini). Onze dochters zijn op 27-06-2013 geboren en overleden. Het topic heeft me veel steun geboden in deze moeilijke periode en de tijd daarna.
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
Begin december 2013 opende ik een nieuw topic, onder een nieuwe nick, op de zwangerpijler omdat ik toch wel weer zwanger wilde worden maar dit erg spannend en eng vond en ik de steun van het Viva forum miste. Niet wetende dat ik op dat moment al zwanger was.
Het was een spannende zwangerschap en emotioneel gezien een achtbaan. Lichamelijk was het ook best pittig maar na een hele zware bevalling is in Augustus 2014 onze zoon (forumnaam Nano) geboren.
Vlak na de bevalling bleek ook Nano er 1 van een tweeling te zijn.
Nano blijkt reflux te hebben en heel veel te huilen. We hebben met hem een zeer pittig eerste jaar gehad en nog steeds is het niet altijd makkelijk met hem.
Ongeveer anderhalf jaar na de geboorte van de meisjes en midden in de zware periode met Nano, kwam de man met de hamer langs bij mijn vriend (forumnaam Maxi). Na een traject van therapie en medicijnen, heen en weer gestuur van de ene psycholoog naar de ander voor wéér een test, lijkt hij nu eindelijk een goede therapeut te hebben. Ook vaart hij soms op therapeutische basis, zonder druk kan hij zijn affiniteit met het vak houden en zijn angsten onder ogen zien en die weer in therapie bespreken.
Het laatste half jaar gaat het met Mini niet zo lekker. Thuis niet en ook op de psz niet. Hij is erg agressief, slaat, duwt en bijt andere kindjes, ons en zijn jongere broertje. Hij is erg angstig voor nieuwe dingen en harde geluiden. Hij raakt van slag van veranderingen en kan niet goed met de groep mee komen. Hij is het liefst op zichzelf. We hebben des tijds video home training gehad voor Nano, daaruit bleek dat het aan onze opvoed vaardigheden niet ligt.
Binnenkort gaan we naar de opvoedpoli om te kijken hoe we Mini kunnen helpen weer lekker in zijn vel te komen.
Met mijzelf gaat het momenteel ook wat minder. Ik zit in een terugval van mijn eetstoornis. Iets wat altijd wel bij mij op de achtergrond aanwezig is geweest maar nu in alle heftigheid terug is. Ik ben er eigenlijk een beetje van geschrokken dat het me nu niet lukt om het onder controle te krijgen. Ik heb er gesprekken over met mijn psycholoog en ben gisteren voor het eerst naar een ervaringsdeskundige geweest.
Al met al, genoeg om over te schrijven. Mijn vorige topic was vol. Voor mij is het heel fijn om van me af te schrijven, feedback en steun te krijgen.
Ik hoop dat hier dan ook te kunnen continueren.
Link naar vorig topic
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 29 februari 2016 03:00
Nieuw topic nieuwe kansen zullen we maar zeggen toch.....???
Laat dit het topic van de stijgende lijn zijn. Het topic waar jij over een tijdje heel veel leuke dingen te melden hebt.
Jij gaat ons dan vertellen over hoe je hebt genoten van een gezellig etentje met Maxi.
Mini die heerlijk speelt met Nano en andere kindjes
Nano die je 's-morgens wakker moet porren.
Het gaat je lukken meid.
Laat dit het topic van de stijgende lijn zijn. Het topic waar jij over een tijdje heel veel leuke dingen te melden hebt.
Jij gaat ons dan vertellen over hoe je hebt genoten van een gezellig etentje met Maxi.
Mini die heerlijk speelt met Nano en andere kindjes
Nano die je 's-morgens wakker moet porren.
Het gaat je lukken meid.
maandag 29 februari 2016 07:50
Ik hoop het Janneke, ik hoop het echt.
Ik heb hier al een tijdje bonnen liggen voor een avondje bioscoop en uit eten met Maxi, laatst vroeg hij al wanneer we die eens zouden verzilveren... uhm nu even niet schat.
Het eten lijkt steeds moeilijker te worden. Ergens heb ik zin in van alles maar ik doe/ durf het niet.
Ik heb hier al een tijdje bonnen liggen voor een avondje bioscoop en uit eten met Maxi, laatst vroeg hij al wanneer we die eens zouden verzilveren... uhm nu even niet schat.
Het eten lijkt steeds moeilijker te worden. Ergens heb ik zin in van alles maar ik doe/ durf het niet.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 29 februari 2016 11:32
Hier meld zich nog een meelezer. Leef met je mee en vind dat je een prettige schrijfstijl hebt.
Vraagje- je hoeft niet te antwoorden hoor- en hoop dat je het niet vervelend vindt-maar zou het zo graag ietsjes beter willen begrijpen- wat is het dat je van jezelf vind dat je teveel heb gegeten en een balansdag moet? Angst om dik(er) te worden? Vindt je het een vervelend gevoel als je buik vol zit? Of is het meer een " controleding" in de zin van; hier kan ik tenminste invloed op hebben?
Hoop iig ook dat dit verse nieuwe topic je brengt, wat je verlangt en hoopt- voor jou&je gezin.
Vraagje- je hoeft niet te antwoorden hoor- en hoop dat je het niet vervelend vindt-maar zou het zo graag ietsjes beter willen begrijpen- wat is het dat je van jezelf vind dat je teveel heb gegeten en een balansdag moet? Angst om dik(er) te worden? Vindt je het een vervelend gevoel als je buik vol zit? Of is het meer een " controleding" in de zin van; hier kan ik tenminste invloed op hebben?
Hoop iig ook dat dit verse nieuwe topic je brengt, wat je verlangt en hoopt- voor jou&je gezin.
Ja, nee, misschien. Kan je de vraag herhalen?
maandag 29 februari 2016 13:20
Hoi Netwakker, dank voor je berichtje.
En ik vind dat soort vragen helemaal niet erg. Het dwingt mij ook een beetje om erover na te denken en wellicht wat meer zelfinzicht te krijgen.
Eigenlijk is het een beetje een combinatie van wat jij noemt. Ik vind een vol gevoel echt heel rot, dan voel ik me ook gelijk dik. Maar dit kan ook na bijvoorbeeld een liter water zijn.
Angst om aan te komen speelt ook wel mee. Als je een tijdje een bepaald gewicht hebt, raak je daar snel aan gewend en alles wat er dan weer aankomt voelt niet lekker.
Maar het eten (of niet eten) in het algemeen is wel een stukje controle, een stukje dwang misschien ook wel.
Ik heb een aantal dingen die ik mag eten, daar hoef ik dan verder ook niet over na te denken. Dat is opzich fijn. Angst komt bij ongeplande eetmomenten. Bijvoorbeeld dus als Maxi besluit te koken of als er eer afspraken gepland staan.
Ik heb volgende week eigenlijk weer een bijeenkomst van de "Food& Literature club " maar die heb ik vanmorgen afgezegd. Ik maak me er al zo'n tijd druk om, dat het voor mij geen ontspannen uitje meer is.
Hopelijk kan ik er over 2 maanden gewoon weer bij zijn.
Begrijp je mij iets beter nu? Waarschijnlijk niet hè, ik begrijp het zelf ook maar slecht.
En ik vind dat soort vragen helemaal niet erg. Het dwingt mij ook een beetje om erover na te denken en wellicht wat meer zelfinzicht te krijgen.
Eigenlijk is het een beetje een combinatie van wat jij noemt. Ik vind een vol gevoel echt heel rot, dan voel ik me ook gelijk dik. Maar dit kan ook na bijvoorbeeld een liter water zijn.
Angst om aan te komen speelt ook wel mee. Als je een tijdje een bepaald gewicht hebt, raak je daar snel aan gewend en alles wat er dan weer aankomt voelt niet lekker.
Maar het eten (of niet eten) in het algemeen is wel een stukje controle, een stukje dwang misschien ook wel.
Ik heb een aantal dingen die ik mag eten, daar hoef ik dan verder ook niet over na te denken. Dat is opzich fijn. Angst komt bij ongeplande eetmomenten. Bijvoorbeeld dus als Maxi besluit te koken of als er eer afspraken gepland staan.
Ik heb volgende week eigenlijk weer een bijeenkomst van de "Food& Literature club " maar die heb ik vanmorgen afgezegd. Ik maak me er al zo'n tijd druk om, dat het voor mij geen ontspannen uitje meer is.
Hopelijk kan ik er over 2 maanden gewoon weer bij zijn.
Begrijp je mij iets beter nu? Waarschijnlijk niet hè, ik begrijp het zelf ook maar slecht.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 29 februari 2016 14:10
Dank voor je berichtje aquadruppels
Ik heb inderdaad even lekker gefietst. Ondanks het zonnetje was het toch fris dus daarna samen in bad opgewarmd.
Hij slaapt nu lekker en ik kijk een filmpje maar geloof dat ik de aftiteling niet ga halen
Ik heb inderdaad even lekker gefietst. Ondanks het zonnetje was het toch fris dus daarna samen in bad opgewarmd.
Hij slaapt nu lekker en ik kijk een filmpje maar geloof dat ik de aftiteling niet ga halen
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
maandag 29 februari 2016 15:52
quote:estrellas2 schreef op 29 februari 2016 @ 14:10:
Ik heb inderdaad even lekker gefietst. Ondanks het zonnetje was het toch fris dus daarna samen in bad opgewarmd.
Hij slaapt nu lekker en ik kijk een filmpje maar geloof dat ik de aftiteling niet ga halen Kijk nou wat een heerlijk bericht! Kun je zulke positieve dingen niet kopiëren naar een bestandje voor jezelf zodat je het op moeilijke momenten kunt lezen? Ook als je rottige eetstoornisgedachten de kop op steken: je hebt gewoon (goede) voeding nodig om zulke dingen lichamelijk te doen, maar ook om het positief te ervaren. Wat ik van mijn zusje begreep is dat weinig eten je gevoel afstompt (wat vaak ook de bedoeling is: mensen voelen zich rot en willen dat niet voelen). Maar hoe zonde zou het zijn als je zulke gebeurtenissen niet meer als heerlijk zou ervaren vanwege je afgestompte gevoel. Ik begrijp uit je berichtjes dat je dit nu nog niet zo ervaart, maar misschien kan het wel een motivatie zijn om goed te eten. Ik opper natuurlijk maar wat hè, dus laat het vooral links liggen als het je niets lijkt.
Ik heb inderdaad even lekker gefietst. Ondanks het zonnetje was het toch fris dus daarna samen in bad opgewarmd.
Hij slaapt nu lekker en ik kijk een filmpje maar geloof dat ik de aftiteling niet ga halen Kijk nou wat een heerlijk bericht! Kun je zulke positieve dingen niet kopiëren naar een bestandje voor jezelf zodat je het op moeilijke momenten kunt lezen? Ook als je rottige eetstoornisgedachten de kop op steken: je hebt gewoon (goede) voeding nodig om zulke dingen lichamelijk te doen, maar ook om het positief te ervaren. Wat ik van mijn zusje begreep is dat weinig eten je gevoel afstompt (wat vaak ook de bedoeling is: mensen voelen zich rot en willen dat niet voelen). Maar hoe zonde zou het zijn als je zulke gebeurtenissen niet meer als heerlijk zou ervaren vanwege je afgestompte gevoel. Ik begrijp uit je berichtjes dat je dit nu nog niet zo ervaart, maar misschien kan het wel een motivatie zijn om goed te eten. Ik opper natuurlijk maar wat hè, dus laat het vooral links liggen als het je niets lijkt.
maandag 29 februari 2016 23:07
Daneli, ik heb je berichtje nu een paar keer gelezen en vraag me heel erg af of wat je zegt voor mij ook zo is. En misschien is dat wel zo. Dit stukje: dat weinig eten je gevoel afstompt (wat vaak ook de bedoeling is: mensen voelen zich rot en willen dat niet voelen)
Ik denk dat dat voor mij ook wel zo is. En wat je zegt over dan dus ook de fijne dingen niet voelen, zet me wel aan het denken.
Dank je voor dit berichtje.
Boefje!!
Morgenochtend hebben we een speelafspraak in de ballenbak met 2 kindjes van de leeftijden van Mini en Nano en een leuke moeder. Even het spul uit laten razen
En dan morgenmiddag naar de opvoedpoli. Ik zie er ergens toch wel tegenop. Wat willen ze allemaal weten, wat gaan ze vragen. En komt het er misschien toch uit dat wij het helemaal verkeerd aanpakken? Doe ik het misschien toch niet goed? Het voelt een beetje alsof ik examen moet gaan doen...
Ik denk dat dat voor mij ook wel zo is. En wat je zegt over dan dus ook de fijne dingen niet voelen, zet me wel aan het denken.
Dank je voor dit berichtje.
Boefje!!
Morgenochtend hebben we een speelafspraak in de ballenbak met 2 kindjes van de leeftijden van Mini en Nano en een leuke moeder. Even het spul uit laten razen
En dan morgenmiddag naar de opvoedpoli. Ik zie er ergens toch wel tegenop. Wat willen ze allemaal weten, wat gaan ze vragen. En komt het er misschien toch uit dat wij het helemaal verkeerd aanpakken? Doe ik het misschien toch niet goed? Het voelt een beetje alsof ik examen moet gaan doen...
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 1 maart 2016 01:44
Hi Estrella, bedankt voor je reaktie! Vind het inderdaad lastig om te begrijpen- niet zozeer de controle of het niet willen voelen- maar wel de angst om " dik" te worden of het akelig vinden als je vol zit. Wat heeft je vorige keer goed geholpen om weer prettig met eten om te gaan?
Ja, nee, misschien. Kan je de vraag herhalen?
dinsdag 1 maart 2016 09:31
Vorige keer kwam de omslag toen ik ziek werd Netwakker. Ik heb toen 4 maanden op bed gelegen, en moest dus wel de controle los laten.
Ik heb wel groepstherapie gehad maar heb daar eigenlijk niet echt handvatten gehad waar ik nu nog wat mee kan.
Een terugval komt meestal ook samen met wat anders, dat er iets niet lekker gaat in mijn leven bijvoorbeeld.
Ik heb zelfs een terugval gehad tijdens de zwangerschap van Nano.
Die serie heb ik toevallig afgelopen weekend gelezen Pointdexter
Ik heb wel groepstherapie gehad maar heb daar eigenlijk niet echt handvatten gehad waar ik nu nog wat mee kan.
Een terugval komt meestal ook samen met wat anders, dat er iets niet lekker gaat in mijn leven bijvoorbeeld.
Ik heb zelfs een terugval gehad tijdens de zwangerschap van Nano.
Die serie heb ik toevallig afgelopen weekend gelezen Pointdexter
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 1 maart 2016 19:01
Zo, een uur lang zitten praten bij de opvoedpoli. Beetje verteld over zijn buien, hoe het gaat op de psz en thuis, de gezinssituatie en over de meisjes.
Volgende week gaat dat in het overleg en dan horen we verder.
Ze zullen waarschijnlijk wel observaties willen doen. Ik heb gevraagd of ze contact op willen nemen met de vrouw die al geobserveerd heeft bij ons. Ik zit er niet echt op te wachten dat het allemaal dubbelop gaat en we over een half jaar nog niet verder zijn.
Volgende week gaat dat in het overleg en dan horen we verder.
Ze zullen waarschijnlijk wel observaties willen doen. Ik heb gevraagd of ze contact op willen nemen met de vrouw die al geobserveerd heeft bij ons. Ik zit er niet echt op te wachten dat het allemaal dubbelop gaat en we over een half jaar nog niet verder zijn.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
dinsdag 1 maart 2016 21:37
Heel goed, dat kun je toch prima aangeven? Wellicht hoeft het dan niet nog een keer. Of misschien ook wel omdat ze het nu willen zien of wat dan ook, maar dan weet je in elk geval dat het niet voor niks is.
Overigens, wat je een paar dagen geleden schreef over je gedachten als je je 'te vol' voelt, dat is dus ook mindfullness. Bij jezelf nagaan: 'ok, ik voel alsof ik teveel gegeten heb. Waarom voel ik dat, heb ik echt te veel gegeten? Nee. Het voelt gewoon alleen zo. Dat gevoel is er nu gewoon'. Dat lijkt misschien alsof je er niks aan hebt, maar op dat moment heb je voor jezelf vastgesteld dat het geen feit is, maar alleen een gevoel. En na een tijdje ontdek je vanzelf dat zo'n gevoel weer overgaat, ook als je er niks aan doet.
Mindfullness betekent niet dat je jezelf op zo'n moment gaat dwingen om je goed te voelen of zo, het idee is juist dat je je bewust wordt van je gevoel en gedachten op dat moment, zonder daar per se iets mee te doen. Ik kan nog wel eens een 'arggg, wil ik dit wel, ik vind het eng' versie van een paniekaanval hebben (geen echte paniekaanval dus, dat is veel erger, maar wel een vervelend gevoel). Als je dan gaat denken: 'oh nee, ik voel me rot, dat moet ik niet voelen, ik mag niet twijfelen, enz', wordt het alleen maar erger. Als je denkt 'ok, nu vind ik het dus allemaal even heel eng. Dat kan, gaat wel weer een keer over', dan maak je het al minder groot en vecht je er niet zo tegen.
Ik weet niet of ik het helemaal uitgelegd krijg, maar ik wilde alleen zeggen dat je het dus regelmatig al doet zonder dat in de gaten te hebben. Het is ook iets wat je een beetje tot een automatisme moet trainen, en het is geen wondermiddel. Mindfullness alleen gaat je niet van je eetprobleem afhelpen, maar het kan wel helpen om het gevecht er tegen makkelijker te maken.
Overigens, wat je een paar dagen geleden schreef over je gedachten als je je 'te vol' voelt, dat is dus ook mindfullness. Bij jezelf nagaan: 'ok, ik voel alsof ik teveel gegeten heb. Waarom voel ik dat, heb ik echt te veel gegeten? Nee. Het voelt gewoon alleen zo. Dat gevoel is er nu gewoon'. Dat lijkt misschien alsof je er niks aan hebt, maar op dat moment heb je voor jezelf vastgesteld dat het geen feit is, maar alleen een gevoel. En na een tijdje ontdek je vanzelf dat zo'n gevoel weer overgaat, ook als je er niks aan doet.
Mindfullness betekent niet dat je jezelf op zo'n moment gaat dwingen om je goed te voelen of zo, het idee is juist dat je je bewust wordt van je gevoel en gedachten op dat moment, zonder daar per se iets mee te doen. Ik kan nog wel eens een 'arggg, wil ik dit wel, ik vind het eng' versie van een paniekaanval hebben (geen echte paniekaanval dus, dat is veel erger, maar wel een vervelend gevoel). Als je dan gaat denken: 'oh nee, ik voel me rot, dat moet ik niet voelen, ik mag niet twijfelen, enz', wordt het alleen maar erger. Als je denkt 'ok, nu vind ik het dus allemaal even heel eng. Dat kan, gaat wel weer een keer over', dan maak je het al minder groot en vecht je er niet zo tegen.
Ik weet niet of ik het helemaal uitgelegd krijg, maar ik wilde alleen zeggen dat je het dus regelmatig al doet zonder dat in de gaten te hebben. Het is ook iets wat je een beetje tot een automatisme moet trainen, en het is geen wondermiddel. Mindfullness alleen gaat je niet van je eetprobleem afhelpen, maar het kan wel helpen om het gevecht er tegen makkelijker te maken.
dinsdag 1 maart 2016 22:19
Wat je zegt is dat mindfullness eigenlijk bewust wording is van je gevoel, niets meer, niets minder?
Wat ik tegelijkertijd met dat volle gevoel voel, is onrust, soort zenuwen en de gedachten, hoe ga ik hier zo snel mogelijk weer vanaf komen.
Ik voel het nu ook. Ik lig in bed en heb net wat ongebrande nootjes gegeten en een glas wijn op. Mijn buik voelt dik en vol. Dit voelt niet prettig, ik stap liever leeg en met honger mijn bed in.
Ik denk gelijk, morgen maar weer minder eten, dit zal wel te zien zijn op de weegschaal. Ik voel het niet alleen in mijn buik maar in mijn hele lijf.
Maar eigenlijk ben ik gewoon moe, heel erg moe en een beetje verdrietig ook en voel ik een brok in mijn keel zitten.
Ik ga maar lekker slapen.
Weltrusten
Wat ik tegelijkertijd met dat volle gevoel voel, is onrust, soort zenuwen en de gedachten, hoe ga ik hier zo snel mogelijk weer vanaf komen.
Ik voel het nu ook. Ik lig in bed en heb net wat ongebrande nootjes gegeten en een glas wijn op. Mijn buik voelt dik en vol. Dit voelt niet prettig, ik stap liever leeg en met honger mijn bed in.
Ik denk gelijk, morgen maar weer minder eten, dit zal wel te zien zijn op de weegschaal. Ik voel het niet alleen in mijn buik maar in mijn hele lijf.
Maar eigenlijk ben ik gewoon moe, heel erg moe en een beetje verdrietig ook en voel ik een brok in mijn keel zitten.
Ik ga maar lekker slapen.
Weltrusten
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 2 maart 2016 08:58
anicha, leuk je hier te zien!
Ben als een blok in slaap gevallen en was ook erg ver weg nog toen Nano zich meldde.
Vandaag een thuis blijf dagje en vast wat inpakken voor komend weekend.
Gelukkig komt Maxi vandaag weer thuis en kan ik morgen de boodschappen op mijn gemak doen.
Ben als een blok in slaap gevallen en was ook erg ver weg nog toen Nano zich meldde.
Vandaag een thuis blijf dagje en vast wat inpakken voor komend weekend.
Gelukkig komt Maxi vandaag weer thuis en kan ik morgen de boodschappen op mijn gemak doen.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 2 maart 2016 13:31
Mijn vader was hier net voor computerzaken. Mini was des mini's zeg maar.
En ineens zegt mijn vader, terwijl hij zijn hand op mijn knie legde, ik vind het zo knap van je, ik was al minstens 4 keer uit mijn slof geschoten. Echt waar, ik vind het zo goed van je.
Wauw, en dat uit de mond van mijn vader, ik kreeg er gewoon natte ogen van.
En ineens zegt mijn vader, terwijl hij zijn hand op mijn knie legde, ik vind het zo knap van je, ik was al minstens 4 keer uit mijn slof geschoten. Echt waar, ik vind het zo goed van je.
Wauw, en dat uit de mond van mijn vader, ik kreeg er gewoon natte ogen van.
There is no footprint too small to leave an imprint on this world!
woensdag 2 maart 2016 15:28
Hoi Estrellas. Ik volg je ook nog steeds hoor.
Wat mooi, dat je vader dat zei! En overigens totaal verdiend die opmerking. Lijkt me heel fijn om te horen, zeker omdat de relatie met je ouders soms moeilijk is. We zien je hier niet anders dan een lieve, toegewijde, geduldige moeder die altijd klaarstaat voor haar kinderen. Soms ten koste van jezelf.
Wat vervelend dat je nu weer/nog steeds in turbulente tijden zit. Ik zal duimen voor beterschap. Wat goed dat je hulp hebt gezocht!
Ik heb nog wel een kritische vraag: geef je Nano nog borstvoeding? Ik heb ontzettend veel respect voor je dat je borstvoedin zo goed en lang doet (ik hoop dat met mijn hopelijk tweede ook zo te doen), maar je pleegt (nog meer) roofbouw op jezelf en en voor Nano is het op deze manier niet beter/gezonder om nog te voeden denk ik. Of je moet weer goed gaan eten.
Is dat een trigger voor je? Überhaupt zul je goed moeten eten goed voor jezelf en je gezin te kunnen zorgen. En dat dat juist het probleem is met een eetstoornis snap ik ook. En ik vind het ook niet gek dat je er juist nu weer in vlucht, na het het zolang volhouden voor je gezin. De meisjes, Maxi, Mini, Nano, t is nogal wat.
Wat is er zo erg aan een vol gevoel? je schrijft dat je je zo vol voelde na de wijn en nootjes. T klinkt als een obsessie, zo'n een eetstoornis. Maar ik snap het vast ook maar voor de helft. Als het zo makkelijk was... Mindfulness helpt mij ook inderdaad. En 2x per week vrij. (Kind naar de crèche als ik 's middags vrij ben en zondag kind met papa op stap, heerlijk!)
Is het niet zo, dat jouw perceptie van vol en wat genoeg/gezond is, niet betrouwbaar is nu? Is er niet iemand (diëtiste oid) die je kan helpen met een lijstje wat je zou moeten eten per week? En dan erop gericht dat je 80 % gezond en genoeg eet met 20% lekker, maar niet perse gezond? Die weegschaal de deur uit?
Kun je behalve de mindfulness iets vinden om je op te richten? Een cursus, bijbaantje, vrijwillergerswerk oid? Voor mij werkt het om uit mijn negatieve gedachten te worden getrokken af en toe. Je zal vast denken dat je er geen ruimte voor hebt, dacht ik ook. Maar weer (meer) werken zorgt er juist voor dat ik veel beter in mijn vel zit.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid te komende tijd.
Wat mooi, dat je vader dat zei! En overigens totaal verdiend die opmerking. Lijkt me heel fijn om te horen, zeker omdat de relatie met je ouders soms moeilijk is. We zien je hier niet anders dan een lieve, toegewijde, geduldige moeder die altijd klaarstaat voor haar kinderen. Soms ten koste van jezelf.
Wat vervelend dat je nu weer/nog steeds in turbulente tijden zit. Ik zal duimen voor beterschap. Wat goed dat je hulp hebt gezocht!
Ik heb nog wel een kritische vraag: geef je Nano nog borstvoeding? Ik heb ontzettend veel respect voor je dat je borstvoedin zo goed en lang doet (ik hoop dat met mijn hopelijk tweede ook zo te doen), maar je pleegt (nog meer) roofbouw op jezelf en en voor Nano is het op deze manier niet beter/gezonder om nog te voeden denk ik. Of je moet weer goed gaan eten.
Is dat een trigger voor je? Überhaupt zul je goed moeten eten goed voor jezelf en je gezin te kunnen zorgen. En dat dat juist het probleem is met een eetstoornis snap ik ook. En ik vind het ook niet gek dat je er juist nu weer in vlucht, na het het zolang volhouden voor je gezin. De meisjes, Maxi, Mini, Nano, t is nogal wat.
Wat is er zo erg aan een vol gevoel? je schrijft dat je je zo vol voelde na de wijn en nootjes. T klinkt als een obsessie, zo'n een eetstoornis. Maar ik snap het vast ook maar voor de helft. Als het zo makkelijk was... Mindfulness helpt mij ook inderdaad. En 2x per week vrij. (Kind naar de crèche als ik 's middags vrij ben en zondag kind met papa op stap, heerlijk!)
Is het niet zo, dat jouw perceptie van vol en wat genoeg/gezond is, niet betrouwbaar is nu? Is er niet iemand (diëtiste oid) die je kan helpen met een lijstje wat je zou moeten eten per week? En dan erop gericht dat je 80 % gezond en genoeg eet met 20% lekker, maar niet perse gezond? Die weegschaal de deur uit?
Kun je behalve de mindfulness iets vinden om je op te richten? Een cursus, bijbaantje, vrijwillergerswerk oid? Voor mij werkt het om uit mijn negatieve gedachten te worden getrokken af en toe. Je zal vast denken dat je er geen ruimte voor hebt, dacht ik ook. Maar weer (meer) werken zorgt er juist voor dat ik veel beter in mijn vel zit.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid te komende tijd.
