Psyche
alle pijlers
Voortdurend gespannen
dinsdag 29 maart 2011 om 20:52
Hoi allemaal!
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen.. maar ik val maar meteen met de deur in huis. Ik heb last van een aantal dingen en vind het vreselijk, ik zou graag eens willen weten wat een buitenstaander hier van vindt en denkt wat dit zou kunnen zijn.
Ik voel me de hele dag door gespannen. Ik moet van mezelf alles onder controle hebben mbt het huis, bankzaken (als een rekening op de deurmat valt, betaal ik die altijd meteen), werk, etc. Dat wil zeggen, dat ik alles pico bello opgeruimd en gepoetst moet hebben, mijn voorraad in de kast moet altijd bij gevuld zijn, als ik één wasmachine vol heb, moet dit ook gelijk gewassen worden. Etc. etc. Ik kan niks tot morgen laten wachten, alles moet NU, vandaag gebeuren. Het zijn geen dwanggedachten, maar meer dat ik alles onder controle moet hebben. De hele dag door houdt dit me bezig. Ik word er moe van, ik wil er mee stoppen, maar ik weet de oorzaak er niet van? Als ik dit wil aanpakken, moet ik echt de oorzaak weten. Iemand enig idee wat dit is? Herkenbaar voor iemand?
Nou en alsof het nog niet genoeg is heb ik nóg iets. In sociale contacten, met mensen die ik niet goed ken, of nauwelijks ken, voel ik me heel erg gespannen, ongemakkelijk, kan ik wel eens stotteren, of rood worden. Ook af en toe als ik in de winkel sta, overvalt me echt zo'n soort angst, niet echt angst, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar dan weet ik niet meer hoe ik moet kijken, doen, etc. Mijn hartslag gaat omhoog. Ik ben me dan heel erg bewust van mijn hele lichaam. Vreselijk is dat!
Ik ben op zich een knappe meid, zoals ik vaker mensen hoor zeggen, maar ik gedraag me dan echt als iemand die zich heel erg schaamt voor zichzelf. Terwijl dat niet zo is. Maar het overkomt me gewoon.
Wat is dat frustrerend. Iemand tips?
Zo, wat een opluchting om dit even opgeschreven getypt te hebben!
Ik weet niet goed hoe ik moet beginnen.. maar ik val maar meteen met de deur in huis. Ik heb last van een aantal dingen en vind het vreselijk, ik zou graag eens willen weten wat een buitenstaander hier van vindt en denkt wat dit zou kunnen zijn.
Ik voel me de hele dag door gespannen. Ik moet van mezelf alles onder controle hebben mbt het huis, bankzaken (als een rekening op de deurmat valt, betaal ik die altijd meteen), werk, etc. Dat wil zeggen, dat ik alles pico bello opgeruimd en gepoetst moet hebben, mijn voorraad in de kast moet altijd bij gevuld zijn, als ik één wasmachine vol heb, moet dit ook gelijk gewassen worden. Etc. etc. Ik kan niks tot morgen laten wachten, alles moet NU, vandaag gebeuren. Het zijn geen dwanggedachten, maar meer dat ik alles onder controle moet hebben. De hele dag door houdt dit me bezig. Ik word er moe van, ik wil er mee stoppen, maar ik weet de oorzaak er niet van? Als ik dit wil aanpakken, moet ik echt de oorzaak weten. Iemand enig idee wat dit is? Herkenbaar voor iemand?
Nou en alsof het nog niet genoeg is heb ik nóg iets. In sociale contacten, met mensen die ik niet goed ken, of nauwelijks ken, voel ik me heel erg gespannen, ongemakkelijk, kan ik wel eens stotteren, of rood worden. Ook af en toe als ik in de winkel sta, overvalt me echt zo'n soort angst, niet echt angst, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar dan weet ik niet meer hoe ik moet kijken, doen, etc. Mijn hartslag gaat omhoog. Ik ben me dan heel erg bewust van mijn hele lichaam. Vreselijk is dat!
Ik ben op zich een knappe meid, zoals ik vaker mensen hoor zeggen, maar ik gedraag me dan echt als iemand die zich heel erg schaamt voor zichzelf. Terwijl dat niet zo is. Maar het overkomt me gewoon.
Wat is dat frustrerend. Iemand tips?
Zo, wat een opluchting om dit even opgeschreven getypt te hebben!
dinsdag 29 maart 2011 om 21:03
Hoi Lichtpuntjes,
Het eerste gedeelte van je post herken ik heel sterk. Ik heb hier ook een hele tijd last van gehad. Alles moest perfect zijn. Alles maar dan ook alles, tip top in orde. Maar goed, dat houd je natuurlijk nooit vol. Niemand is namelijk perfect. Ik heb in therapie geleerd om dit te laten rusten. Ik blijf nog steeds wel redelijk veeleisend, maar het dwangmatige is er vanaf. Misschien is therapie ook voor jou een oplossing?
Het eerste gedeelte van je post herken ik heel sterk. Ik heb hier ook een hele tijd last van gehad. Alles moest perfect zijn. Alles maar dan ook alles, tip top in orde. Maar goed, dat houd je natuurlijk nooit vol. Niemand is namelijk perfect. Ik heb in therapie geleerd om dit te laten rusten. Ik blijf nog steeds wel redelijk veeleisend, maar het dwangmatige is er vanaf. Misschien is therapie ook voor jou een oplossing?
dinsdag 29 maart 2011 om 21:08
quote:Lorelay schreef op 29 maart 2011 @ 21:05:
Mischien heel stom, maar bedenk je eens wat er zal gebeuren als je de was niet meteen doet? De rekeningen 1x per week betaald? Als 't niet netjes in huis is?
Geen wereldschokkende dingen toch?mNee dat is helemaal waar. Ik weet ook dat er dan niks gebeurd. Het enige wat er gebeurd is dat ik helemaal gek wordt van binnen. Ik kan dan niks meer doen verder, dan vreet ik mezelf echt op van binnen.
Mischien heel stom, maar bedenk je eens wat er zal gebeuren als je de was niet meteen doet? De rekeningen 1x per week betaald? Als 't niet netjes in huis is?
Geen wereldschokkende dingen toch?mNee dat is helemaal waar. Ik weet ook dat er dan niks gebeurd. Het enige wat er gebeurd is dat ik helemaal gek wordt van binnen. Ik kan dan niks meer doen verder, dan vreet ik mezelf echt op van binnen.
dinsdag 29 maart 2011 om 21:11
@Butterfly14: Rot is dat he! Hopelijk komen we er allebei toch nog eens vanaf. Of dat het in ieder geval minder wordt.
@Cici25: Ik heb wel al vaker gesprekken gehad met de psycholoog, maar niet echt therapie om dit los te laten ofzo. Het heeft voor mij helaas niet echt geholpen. Wat voor een soort therapie heb jij hiervoor gehad en weet je ook wat de oorzaak is van dat dwangmatig alles onder controle houden?
@Carenza: Dankewel!
@Cici25: Ik heb wel al vaker gesprekken gehad met de psycholoog, maar niet echt therapie om dit los te laten ofzo. Het heeft voor mij helaas niet echt geholpen. Wat voor een soort therapie heb jij hiervoor gehad en weet je ook wat de oorzaak is van dat dwangmatig alles onder controle houden?
@Carenza: Dankewel!
dinsdag 29 maart 2011 om 21:16
Reden is denk ik zelf onzekerheid. Weet het niet zeker dus daarom:
- Als het niet perfect is, wat gebeurd er dan? Wat zegt dat dan over jou? Ben je dan nog steeds oke of heb je dan gefaald? Loop je dan het risico dat je kritiek krijgt en is dat heel erg?
- Als je het benauwd krijgt in nieuwe soc. contacten, wat is de reden daarvoor? Ben je bang dat je een flater slaat, iets raars zegt, dat ze je niet aardig vinden?
Wat betreft de winkel, heb je last van hyperventilatie? Of is het puur dat je het idee hebt dat je in de spotlight staat en dat je je daar niet prettig voelt? Waarom, wie gaat er dan kritiek geven op jou, waarom is dat belangrijk, ben je afhankelijk van meningen?
Zo maar wat vragen die je helderheid kunnen geven in je situatie.
PS. Ik ben zelf zo weg.
- Als het niet perfect is, wat gebeurd er dan? Wat zegt dat dan over jou? Ben je dan nog steeds oke of heb je dan gefaald? Loop je dan het risico dat je kritiek krijgt en is dat heel erg?
- Als je het benauwd krijgt in nieuwe soc. contacten, wat is de reden daarvoor? Ben je bang dat je een flater slaat, iets raars zegt, dat ze je niet aardig vinden?
Wat betreft de winkel, heb je last van hyperventilatie? Of is het puur dat je het idee hebt dat je in de spotlight staat en dat je je daar niet prettig voelt? Waarom, wie gaat er dan kritiek geven op jou, waarom is dat belangrijk, ben je afhankelijk van meningen?
Zo maar wat vragen die je helderheid kunnen geven in je situatie.
PS. Ik ben zelf zo weg.
dinsdag 29 maart 2011 om 21:23
@Amy2010; Zijn goede vragen hoor. Het thuis alles perfect willen hebben doe ik eigenlijk absoluut niet voor anderen of dat ik anders bang ben dat ik faal, maar echt dat ik alles nu meteen afgehandeld wil hebben zodat ik dat later allemaal niet meer hoef te doen en het gewoon lekker mooi en schoon is overal. Hiermee voel ik me lekker; als alles mooi is. Anders word ik echt gek.
Ik weet eerlijk gezegd niet hoe het komt dat ik in nieuwe sociale contacten en bij vage kennissen benauwd raak. Bij dierbaren kan ik helemaal mezelf zijn, ben ik nergens bang voor, bij anderen klap ik dicht en ga ik overal op letten, van mezelf. Maar waarom? Ohh wist ik het maar. Het gebeurd me gewoon.
Ik weet eerlijk gezegd niet hoe het komt dat ik in nieuwe sociale contacten en bij vage kennissen benauwd raak. Bij dierbaren kan ik helemaal mezelf zijn, ben ik nergens bang voor, bij anderen klap ik dicht en ga ik overal op letten, van mezelf. Maar waarom? Ohh wist ik het maar. Het gebeurd me gewoon.
dinsdag 29 maart 2011 om 21:26
Je eerste deel, vind ik niet echt problematisch. Misschien kun je je er ook bij neerleggen, dat je nou eenmaal graag de boel netjes hebt? Het kan je helpen, door er wat structuur in te brengen. Maak een schema. Maak een bakje voor rekeningen, en spreek af dat je 1x per week betaalt. Betalen=maandag=administratiedag. Was gaat in de wasmand, niet in de machine, en woensdag is het wasdag. Voorraad bijvullen? Prima. Koop een blokje waar je je boodschappen opschrijft en spreek 2 a3 boodschappendagen af (alles in je schema).
Voor je 2e probleem kun je hulp zoeken, dat kan door te gaan graven: "wat maakt mij zo onzeker". Maar je kunt ook denken aan acteerlessen. Waarbij je leert mevrouw Lichtpuntjes zo goed mogelijk neer te zetten.
Voor je 2e probleem kun je hulp zoeken, dat kan door te gaan graven: "wat maakt mij zo onzeker". Maar je kunt ook denken aan acteerlessen. Waarbij je leert mevrouw Lichtpuntjes zo goed mogelijk neer te zetten.
dinsdag 29 maart 2011 om 21:38
quote:inkjee schreef op 29 maart 2011 @ 21:31:
[...]
Als TO het zelf wel vervelend vindt, is het wel problematisch. Tenzij TO bereidt is dit echt te accepteren en er verder niet meer over na te denken.Neu, een forum is er ook voor om niet met de wolven mee te huilen. Ik vind het niet problematisch en hoop dat TO ook eens op een andere manier naar zichzelf wil kijken. Vaak is accepteren dat je nou eenmaal zo bent de eerste (en beste) stap.
[...]
Als TO het zelf wel vervelend vindt, is het wel problematisch. Tenzij TO bereidt is dit echt te accepteren en er verder niet meer over na te denken.Neu, een forum is er ook voor om niet met de wolven mee te huilen. Ik vind het niet problematisch en hoop dat TO ook eens op een andere manier naar zichzelf wil kijken. Vaak is accepteren dat je nou eenmaal zo bent de eerste (en beste) stap.
dinsdag 29 maart 2011 om 21:40
Heb je het ook zo van huis uit meegekregen? Is het altijd alles gepoetst en opgeruimd hebben het voorbeeld dat je gehad hebt en dus moet volgen om het goed te doen? Of heb je dit op latere leeftijd gekregen?
Nog een laatste vraag. Heb je iets naars en vervelends meegemaakt in het verleden waar je geen controle over had? Sommigen compenseren dat door dat wat ze wel kunnen controleren dat dan ook tot in de puntjes willen doen.
Ik zal eens ophouden met vragen stellen. Hoe dan ook, ik heb ook een aantal mensen in mijn omgeving die zo zijn. Ik heb er vroeger een tik van mee gekregen en nu dus niet meer. Ik ben me gaan afvragen of het ECHT zo belangrijk is dat het niet tot morgen kan wachten. Vooral omdat ik (mede daardoor) ziek werd, toen had ik geen keus, ik kon het niet bijhouden en dus heb ik het op de harde manier moeten leren. Bovendien als je plotseling ziek wordt dan kom je er achter dat je niet over alles controle kan hebben (net als wanneer dierbaren in je omgeving heengaan of ziek worden). Dan kan je of nog harder je best doen (werkt niet!) of leren los te laten. Ik heb het laatste maar gedaan, werkt het beste.
Nog een laatste vraag. Heb je iets naars en vervelends meegemaakt in het verleden waar je geen controle over had? Sommigen compenseren dat door dat wat ze wel kunnen controleren dat dan ook tot in de puntjes willen doen.
Ik zal eens ophouden met vragen stellen. Hoe dan ook, ik heb ook een aantal mensen in mijn omgeving die zo zijn. Ik heb er vroeger een tik van mee gekregen en nu dus niet meer. Ik ben me gaan afvragen of het ECHT zo belangrijk is dat het niet tot morgen kan wachten. Vooral omdat ik (mede daardoor) ziek werd, toen had ik geen keus, ik kon het niet bijhouden en dus heb ik het op de harde manier moeten leren. Bovendien als je plotseling ziek wordt dan kom je er achter dat je niet over alles controle kan hebben (net als wanneer dierbaren in je omgeving heengaan of ziek worden). Dan kan je of nog harder je best doen (werkt niet!) of leren los te laten. Ik heb het laatste maar gedaan, werkt het beste.
dinsdag 29 maart 2011 om 22:16
I. schreef:
Vaak is accepteren dat je nou eenmaal zo bent de eerste (en beste) stap.
Daar ben ik het heel erg mee eens.
Vechten tegen jezelf (anders willen zijn en jezelf dwingen tot andere gedachten) levert alleen nog maar meer frustratie op, denk ik.
Eerst jezelf goed vinden zoals je bent, met al je 'rare' eigenschappen. Dan ontdekken dat die 'rare' eigenschappen alleen maar de andere kant zijn van je goede eigenschappen.
Mild voor jezelf zijn, er glimlachend naar kunnen kijken.....dan pas komt er volop ruimte om te veranderen. en dan kost het eigenlijk ook helemaal geen moeite meer!
Vaak is accepteren dat je nou eenmaal zo bent de eerste (en beste) stap.
Daar ben ik het heel erg mee eens.
Vechten tegen jezelf (anders willen zijn en jezelf dwingen tot andere gedachten) levert alleen nog maar meer frustratie op, denk ik.
Eerst jezelf goed vinden zoals je bent, met al je 'rare' eigenschappen. Dan ontdekken dat die 'rare' eigenschappen alleen maar de andere kant zijn van je goede eigenschappen.
Mild voor jezelf zijn, er glimlachend naar kunnen kijken.....dan pas komt er volop ruimte om te veranderen. en dan kost het eigenlijk ook helemaal geen moeite meer!
dinsdag 29 maart 2011 om 22:31
Komt me bekend voor lichtpuntjes, en bij mij kwam het beide voort uit een laag zelfbeeld. Perfectionisme gebruiken als 'cover up' voor jezelf (zie, niks aan de hand met mij, alles perfect onder controle), maar als je in een onbekende situatie komt met vreemden dan verlies je die controle ineens. Waar ik zelf ook last van had is bijvoorbeeld niet boos kunnen worden, weinig echt voelen, te veel met anderen bezig zijn...
Ik ben er achtergekomen dat het doen of alles goed gaat (waar ik ook zelf van overtuigd was) en het daarmee een rem op mijn echte emoties zetten een overlevingsstrategie was die ik zelf in het leven heb geroepen in mijn jeugd. Toen had ik die nodig, maar nu niet meer. Ik ben met mezelf aan de slag gegaan dmv rebalancing, een vorm van therapie waarbij je meer leert voelen en simpel gezegd van jezelf leert houden. Van je hoofd (de controle) naar je hart (loslaten en voelen). Ook yoga en meditatie hebben mij hierbij geholpen.
Sterkte in elk geval! "In je moeilijkheden zitten je mogelijkheden"...erover nadenken en je probleem erkennen is al een hele belangrijke stap!
Ik ben er achtergekomen dat het doen of alles goed gaat (waar ik ook zelf van overtuigd was) en het daarmee een rem op mijn echte emoties zetten een overlevingsstrategie was die ik zelf in het leven heb geroepen in mijn jeugd. Toen had ik die nodig, maar nu niet meer. Ik ben met mezelf aan de slag gegaan dmv rebalancing, een vorm van therapie waarbij je meer leert voelen en simpel gezegd van jezelf leert houden. Van je hoofd (de controle) naar je hart (loslaten en voelen). Ook yoga en meditatie hebben mij hierbij geholpen.
Sterkte in elk geval! "In je moeilijkheden zitten je mogelijkheden"...erover nadenken en je probleem erkennen is al een hele belangrijke stap!
woensdag 30 maart 2011 om 16:57
Dat accepteren vind ik wel een hele goede. Ik accepteer eigenlijk ook van mezelf dat ik zo ben, dat ik alles perfect wil hebben. Maar als ik kijk naar mijn omgeving en hoe anderen over 'dit soort mensen' dus de mensen die alles perfect willen hebben denken, heb ik het gevoel dat het eigenlijk gestoord is hoe ik ben en daarom wil ik denk ik veranderen?!
woensdag 30 maart 2011 om 17:52
Ah, ik maakte uit je vorige post op dat je er iets aan wilde doen, omdat je omgeving het niet normaal vindt dat je alles perfect wil hebben.
Als je altijd gespannen bent, veel piekert en je steeds zorgen maakt, kan dit ontwikkelen in een gegeneraliseerde angststoornis. "Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis zijn vrijwel continu overbezorgd. Zij piekeren veel en voelen zich vrijwel altijd zenuwachtig of gespannen. De angst gaat gepaard met klachten als: rusteloosheid, concentratieproblemen, snel vermoeid zijn, gespannen spieren, prikkelbaarheid en slaapproblemen."
Als je de hele dag gespannen bent, zou ik je adviseren naar de huisarts te gaan. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk, zoals Cognitieve Therapie, waarbij je erachter probeeert te komen welke gedachten spanningen oproepen, of deze gedachten realistisch zijn en hoe je tot andere gedachten kunt komen die minder verlammend werken. Als dit te vaag klinkt, er zijn meerdere methoden, in overleg met een therapeut kun je kijken wat het beste bij jou past.
Als je altijd gespannen bent, veel piekert en je steeds zorgen maakt, kan dit ontwikkelen in een gegeneraliseerde angststoornis. "Mensen met een gegeneraliseerde angststoornis zijn vrijwel continu overbezorgd. Zij piekeren veel en voelen zich vrijwel altijd zenuwachtig of gespannen. De angst gaat gepaard met klachten als: rusteloosheid, concentratieproblemen, snel vermoeid zijn, gespannen spieren, prikkelbaarheid en slaapproblemen."
Als je de hele dag gespannen bent, zou ik je adviseren naar de huisarts te gaan. Er zijn verschillende behandelingen mogelijk, zoals Cognitieve Therapie, waarbij je erachter probeeert te komen welke gedachten spanningen oproepen, of deze gedachten realistisch zijn en hoe je tot andere gedachten kunt komen die minder verlammend werken. Als dit te vaag klinkt, er zijn meerdere methoden, in overleg met een therapeut kun je kijken wat het beste bij jou past.
