Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
woensdag 4 juli 2018 om 02:17
Christiana - Wat een mooie avond moet deze diplomauitreiking zijn geweest. Ik kan mij goed voorstellen dat je heel trots op haar bent. Bijzonder hoe het leven door gaat en daar horen dit soort momenten ook bij. Het gemis is voelbaar maar het geeft ook kracht om door te gaan. De toekomst wacht op haar, en op jou.
Lady - na al die goedbedoelde adviezen en tips van iedereen hier, heb ik er ook nog eentje: mogelijk kan je wat maanden vrij nemen en kan je weer wat gaan reizen? 1000 redenen om het niet te doen, maar soms moet je aan jezelf denken. De kaarten opnieuw schudden.
Een baan, vastigheid, verantwoordelijkheden, zelfs de liefde, het is allemaal relatief. Dat weet je. Je denkt dat je niet zonder kan, totdat je echt losbreekt en de bevrijding voelt. En vervolgens weer vol overtuiging voor iets kan kiezen.
Iemand met jouw achtergrond en levenservaring vindt altijd wel z’n weg. Wat afstand nemen, maakt je hoofd misschien weer wat helder, geeft nieuwe perspectieven en kan misschien ook helpen met het verleden (en het verdriet) loslaten.
Mogelijk kan je je huis tijdelijk verhuren of zo. Belangrijkste bezwaar is natuurlijk je moeder. Je wil vooral nu bij haar zijn om haar te steunen. Maar mensen zijn sterk en passen zich aan aan de situatie, dat zie je hier ook continu op het forum. Misschien openen zich dan ook nieuwe deuren voor haar. Alles vindt uiteindelijk wel een weg in het leven.
Lady - na al die goedbedoelde adviezen en tips van iedereen hier, heb ik er ook nog eentje: mogelijk kan je wat maanden vrij nemen en kan je weer wat gaan reizen? 1000 redenen om het niet te doen, maar soms moet je aan jezelf denken. De kaarten opnieuw schudden.
Een baan, vastigheid, verantwoordelijkheden, zelfs de liefde, het is allemaal relatief. Dat weet je. Je denkt dat je niet zonder kan, totdat je echt losbreekt en de bevrijding voelt. En vervolgens weer vol overtuiging voor iets kan kiezen.
Iemand met jouw achtergrond en levenservaring vindt altijd wel z’n weg. Wat afstand nemen, maakt je hoofd misschien weer wat helder, geeft nieuwe perspectieven en kan misschien ook helpen met het verleden (en het verdriet) loslaten.
Mogelijk kan je je huis tijdelijk verhuren of zo. Belangrijkste bezwaar is natuurlijk je moeder. Je wil vooral nu bij haar zijn om haar te steunen. Maar mensen zijn sterk en passen zich aan aan de situatie, dat zie je hier ook continu op het forum. Misschien openen zich dan ook nieuwe deuren voor haar. Alles vindt uiteindelijk wel een weg in het leven.
woensdag 4 juli 2018 om 06:57
Christiana, als ik dat zo lees, met de airco op 14 graden naar Groningen tuffen, dat is toch van de zotte eigenlijk he? De dingen die we doen...
Wel mooi dat je dochter haar diploma in ontvangst heeft mogen nemen. En met je moeders ring was oma er toch een beetje bij voor haar.
Teun, ik heb sterk de drang naar 'alles nieuw', vandaar nu eindelijk de beslissing om te verhuizen. Reizen heb ik ook aan gedacht, maar dan meer als in wegrennen, haha. Ik heb dat al eerder gedaan, meerdere keren. En ja, je hebt gelijk dat alles relatief is, maar ik heb er geen zin meer in. Ik wil gewoon een saai, simpel leven. En bepaalde keuzes maak ik ook uit angst. Toen ik in 2010 terug kwam in NL na 13 jaar buitenland toen kon ik geen werk krijgen. Dat was afschuwelijk. Ik zat bij mijn ouders, leefde van mijn spaargeld en het ging hard, heel hard. Toen maar weer een jaar weg (Aus), en in 2012 was het nog steeds crisis en wederom lukte het niet om werk te krijgen. Daar heb ik wel een knauw aan op gelopen. Vooral omdat ik me nooit zorgen maakte om werk of carriere en niet eens een vak had, maar heel veel losse ervaring.
Nu werk ik al weer meer dan 5 jaar bij mijn huidige bedrijf en misschien klinkt het heel afschuwelijk, wat ik hier krijg zijn mega kansen. Ik heb nu de kans om een behoorlijke functie te krijgen die mij wat zekerheid geeft voor de komende jaren zodat ik niet elke keer weer onderaan hoef te beginnen. Nu er tussenuit gaan is geen optie. Ik lig gelukkig niet onder een vergrootglas, want er is chaos, dus ik red me wel en er is ook wel 'fake it til you make it', iets wat ik nu bij anderen ook wel zie. Niet iedereen is een expert in zijn of haar vak, ook niet in de hogere functies
Ik merk wel dat alle reuring m.b.t. huis en werk invloed heeft op mijn rouwproces. Ik denk echt dat als dat rustig was geweest, dat ik minder verdriet zou hebben om mijn vader want ik mis zijn steun en advies hier zo in.
Ik houd me er aan vast dat alles zo zijn reden heeft. Ik ben overboden op mijn droomhuisje... wellicht dat er boktorren in zitten, of dat het dak lekt. Er komt wel iets wat echt goed voor mij is. Daar geloof ik echt in. Maar nu is het gewoon klote, omdat alles tegen lijkt te zitten.
Ik zou mijn moeder nu ook niet alleen laten. Ze heeft al zo weinig steun uit haar omgeving. Ik zie ook hoe verdrietig zij daar over is. Niet dat ik haar frustratie en verdriet er bij kan hebben hoor. Ik merkte afgelopen weekend dat ik daar heel ongeduldig van werd. En dan voel ik me zelf weer zo'n bitch omdat ik dan kortaf reageer.
Maar goed, weer een verhaal hier. Ik heb in ieder geval goed geslapen. 7 uur lang en dat is me al heel lang niet overkomen. Het is fijn om niet compleet gebroken wakker te worden. Hopelijk vandaag dan ook een betere dag dan de afgelopen 4 dagen. Die waren prut.
Ik vraag me ook af hoe het met TO, Spikkels is... en Stofmuis. Lezen jullie hier nog?
Wel mooi dat je dochter haar diploma in ontvangst heeft mogen nemen. En met je moeders ring was oma er toch een beetje bij voor haar.
Teun, ik heb sterk de drang naar 'alles nieuw', vandaar nu eindelijk de beslissing om te verhuizen. Reizen heb ik ook aan gedacht, maar dan meer als in wegrennen, haha. Ik heb dat al eerder gedaan, meerdere keren. En ja, je hebt gelijk dat alles relatief is, maar ik heb er geen zin meer in. Ik wil gewoon een saai, simpel leven. En bepaalde keuzes maak ik ook uit angst. Toen ik in 2010 terug kwam in NL na 13 jaar buitenland toen kon ik geen werk krijgen. Dat was afschuwelijk. Ik zat bij mijn ouders, leefde van mijn spaargeld en het ging hard, heel hard. Toen maar weer een jaar weg (Aus), en in 2012 was het nog steeds crisis en wederom lukte het niet om werk te krijgen. Daar heb ik wel een knauw aan op gelopen. Vooral omdat ik me nooit zorgen maakte om werk of carriere en niet eens een vak had, maar heel veel losse ervaring.
Nu werk ik al weer meer dan 5 jaar bij mijn huidige bedrijf en misschien klinkt het heel afschuwelijk, wat ik hier krijg zijn mega kansen. Ik heb nu de kans om een behoorlijke functie te krijgen die mij wat zekerheid geeft voor de komende jaren zodat ik niet elke keer weer onderaan hoef te beginnen. Nu er tussenuit gaan is geen optie. Ik lig gelukkig niet onder een vergrootglas, want er is chaos, dus ik red me wel en er is ook wel 'fake it til you make it', iets wat ik nu bij anderen ook wel zie. Niet iedereen is een expert in zijn of haar vak, ook niet in de hogere functies
Ik merk wel dat alle reuring m.b.t. huis en werk invloed heeft op mijn rouwproces. Ik denk echt dat als dat rustig was geweest, dat ik minder verdriet zou hebben om mijn vader want ik mis zijn steun en advies hier zo in.
Ik houd me er aan vast dat alles zo zijn reden heeft. Ik ben overboden op mijn droomhuisje... wellicht dat er boktorren in zitten, of dat het dak lekt. Er komt wel iets wat echt goed voor mij is. Daar geloof ik echt in. Maar nu is het gewoon klote, omdat alles tegen lijkt te zitten.
Ik zou mijn moeder nu ook niet alleen laten. Ze heeft al zo weinig steun uit haar omgeving. Ik zie ook hoe verdrietig zij daar over is. Niet dat ik haar frustratie en verdriet er bij kan hebben hoor. Ik merkte afgelopen weekend dat ik daar heel ongeduldig van werd. En dan voel ik me zelf weer zo'n bitch omdat ik dan kortaf reageer.
Maar goed, weer een verhaal hier. Ik heb in ieder geval goed geslapen. 7 uur lang en dat is me al heel lang niet overkomen. Het is fijn om niet compleet gebroken wakker te worden. Hopelijk vandaag dan ook een betere dag dan de afgelopen 4 dagen. Die waren prut.
Ik vraag me ook af hoe het met TO, Spikkels is... en Stofmuis. Lezen jullie hier nog?
woensdag 4 juli 2018 om 09:49
Dank voor jullie antwoorden over het huilen!
Neweve: Trouwen, al is het maar een papiertje halen is toch een moment waarbij je je ouders allebei zo graag bij je hebt. Sterkte en ook gefeliciteerd alvast.
Lady: ik heb dat ook dat ik mn moeder soms moeilijk om me heen kan hebben. Ze komt me dan heel lief helpen met de kids en ik heb het liefst dat ze ze ergens mee naar toe neemt zodat ik even rust heb maar daar heeft ze zelf vaak de puf niet voor of wil ook graag bij mij zijn. Dan kan ik me ook zo egoistisch voelen. Ik heb man en kids en zij is alleen. ...
Wat balen zeg van dat huis ( of bedoelde je het figuurlijk?)
En nog gefeliciteerd met je verjaardag. Kan me goed voorstelken dat het een K dag was. Heb je er iets aan gedaan of geen bezoek gedaan?
Deze maand is dd verjaardag van mn pa. De eerste zonder hem. Vorig jaar was hij al ziek en hebben we het nog met elkaar gevierd. Dit jaar dus voor het eerst zonder hem. Daar zie ik niet naar uit...
Mn moeders verjaardag zag ik ook tegenop ( voor het eerst zonder pa) en die was best goed verlopen ( met mn moeder, broer en ons gezin naar zee geweest hapje eten) hopelijk is dat mn mn pa zn verjaardag ook zo ( duurt nog even). Ik zit nu ff k in mn vel maar heb ook zeker betere dagen gehad. Dus hopelijk voel ik me dan weer beter dan zie je alles zo anders.
Neweve: Trouwen, al is het maar een papiertje halen is toch een moment waarbij je je ouders allebei zo graag bij je hebt. Sterkte en ook gefeliciteerd alvast.
Lady: ik heb dat ook dat ik mn moeder soms moeilijk om me heen kan hebben. Ze komt me dan heel lief helpen met de kids en ik heb het liefst dat ze ze ergens mee naar toe neemt zodat ik even rust heb maar daar heeft ze zelf vaak de puf niet voor of wil ook graag bij mij zijn. Dan kan ik me ook zo egoistisch voelen. Ik heb man en kids en zij is alleen. ...
Wat balen zeg van dat huis ( of bedoelde je het figuurlijk?)
En nog gefeliciteerd met je verjaardag. Kan me goed voorstelken dat het een K dag was. Heb je er iets aan gedaan of geen bezoek gedaan?
Deze maand is dd verjaardag van mn pa. De eerste zonder hem. Vorig jaar was hij al ziek en hebben we het nog met elkaar gevierd. Dit jaar dus voor het eerst zonder hem. Daar zie ik niet naar uit...
Mn moeders verjaardag zag ik ook tegenop ( voor het eerst zonder pa) en die was best goed verlopen ( met mn moeder, broer en ons gezin naar zee geweest hapje eten) hopelijk is dat mn mn pa zn verjaardag ook zo ( duurt nog even). Ik zit nu ff k in mn vel maar heb ook zeker betere dagen gehad. Dus hopelijk voel ik me dan weer beter dan zie je alles zo anders.
woensdag 4 juli 2018 om 09:58
Bloesem, dat huis was letterlijk mijn droomhuis. Een heel uniek huisje op een unieke lokatie. Daar is er maar eentje van. Op een paar duizend euro stukgelopen. Ik was er helemaal stuk van. Nou ja, het moest zo zijn dan.
Mijn verjaardag was ruk. Ik was moe en sjaggerijnig en had geen zin om ook maar iets te doen. Ik wilde ook geen bezoek. Maar het is weer achter de rug. De verjaardagen van mijn beide ouders hebben we ook al gehad, dus dat is mooi. Nu kerst nog. Word al recalcitrant als ik er aan denk. Vorig jaar waren we in het ziekenhuis met de feestdagen.
Ik zit heel slecht in mijn vel en dan is inderdaad alles K!! Ik weet ook dat dit wel weer voorbij gaat. Ik trek dit zonnige weer ook zo slecht.
Mijn verjaardag was ruk. Ik was moe en sjaggerijnig en had geen zin om ook maar iets te doen. Ik wilde ook geen bezoek. Maar het is weer achter de rug. De verjaardagen van mijn beide ouders hebben we ook al gehad, dus dat is mooi. Nu kerst nog. Word al recalcitrant als ik er aan denk. Vorig jaar waren we in het ziekenhuis met de feestdagen.
Ik zit heel slecht in mijn vel en dan is inderdaad alles K!! Ik weet ook dat dit wel weer voorbij gaat. Ik trek dit zonnige weer ook zo slecht.
woensdag 4 juli 2018 om 10:30
Even een traanje wegpinken hoor, deze post is zo onwijs lief, dankjewel.Lambchop schreef: ↑03-07-2018 20:17Woepsie: je bent een topper! Sowieso en zeker nu met je diploma
Ik weer zeker dat je moeder meekijkt vanaf waar dan ook. Van achter een wolkje kan ik niet zeggen want die waren er vandaag niet.....
En dat ze waar ze dan ook is tegen iedereen over je loopt op te scheppen.
Als we nou allemaal onze overleden ouder(s) bij de moeder van Woepsie langs sturen hebben ze daar morgen ook een reden voor een feestje.
Voor iedereen die vroeg hoe het is gegaan, het is vanavond pas haha. Gisteren wenste 2 collega's me succes voor vandaag en ik kreeg toen al een brok in m'n keel, dat wordt nog wat..
Ga van tevoren wel lekker tutten, hopelijk zit ik dan wat lekkerder in m'n vel en ben ik ontspannen voor vanavond.
woensdag 4 juli 2018 om 10:40
Ik begin me ook af te vragen of rouwen en slecht in je vel zitten met elkaar te maken heeft, weet iemand dat?
Als dat zo zou zijn is dat wel heel gemeen van het universum want beide dingen los van elkaar zijn al rot, laat staan gecombineerd.
Hebben jullie ook dat jullie veel ongeduldiger zijn dan eerst? Ik merk dat vooral op m'n werk, als iemand dan niet opschiet word ik daar zooooo chagrijnig van..
Christina, nog gefeliciteerd met je dochter! Hopelijk was het wel nog een fijne avond samen. Mooi dat ze de ring van je moeder droeg
Lady, ik vind het lastig om inhoudelijk op je te reageren omdat ik me niet kan voorstellen hoe dat allemaal is maar ik wil toch even zeggen dat ik je echt onwijs sterk vind. Het komt op me over dat je weet waar je mee bezig bent en hoewel het zwaar is, probeer je toch goede, verstandige keuzes te maken. Je bent een sterke vrouw.
Als dat zo zou zijn is dat wel heel gemeen van het universum want beide dingen los van elkaar zijn al rot, laat staan gecombineerd.
Hebben jullie ook dat jullie veel ongeduldiger zijn dan eerst? Ik merk dat vooral op m'n werk, als iemand dan niet opschiet word ik daar zooooo chagrijnig van..
Christina, nog gefeliciteerd met je dochter! Hopelijk was het wel nog een fijne avond samen. Mooi dat ze de ring van je moeder droeg
Lady, ik vind het lastig om inhoudelijk op je te reageren omdat ik me niet kan voorstellen hoe dat allemaal is maar ik wil toch even zeggen dat ik je echt onwijs sterk vind. Het komt op me over dat je weet waar je mee bezig bent en hoewel het zwaar is, probeer je toch goede, verstandige keuzes te maken. Je bent een sterke vrouw.
woensdag 4 juli 2018 om 10:51
Pffff wat ontzettend balen zeg van dat huis. Daar mag je je ook rot van voelen. En dan al het andere erbij... niet gek dat je je zo K voelt. Ik heb mn eerste verjaardag al gehad zonder mn pa dat was paar weken naar zn overlijden. Toen waren we op reis en in een andere omgeving was er toen veel afleiding. Ben dat toen aardig doorgekomen. De eerste kerst zonder pap hebben we al gehad. Was toen doodop en vond er weinig aan.
Of dat dit jaar anders zal zijn geen idee.. zie er zeker niet naar uit. Behalve dan dat mn man dan ook vrij is en ik wat meer rust hoop te kunnen pakken.
Mijn oa kocht met kerst altijd een kleinigheidje voor ons en we aten vaak een van de kerstdagen bij mn ouders.
Ik heb vannacht over mn pa gedroomd. Weet het niet allemaal goed meer maar hij was weer levend en ik ging dat aan mensen vertellen dat er een wonder was gebeurd want mn oapa was er weer. Ook ging ik aan hem vragen hoe het daar was in de hemel. Daar kreeg ik helaas niet goed antwoord op. Ik wilde ook weten of hij straks als ik daar ook zal zijn of hij dan nog steeds mn lieve vader was of dat je dan geen familie ofzo meer bent van elkaar. Ook dat antwoord weet ik niet goed meer maar ik dacht dat hij nog steeds mn vader zou zijn en ik zn lieve dochter. Toen was hij op een 1 of andere manier even weg en zou hij weer terug komen. Ik was op hem aan het wachten tot hij weer kwam zodat ik nog meer mensen kon laten zien dat hij er weer was. Maar hij kwam ( nog) niet. Toen werd ik ergens wakker.
Pfffffff wat mis ik hem.
Of dat dit jaar anders zal zijn geen idee.. zie er zeker niet naar uit. Behalve dan dat mn man dan ook vrij is en ik wat meer rust hoop te kunnen pakken.
Mijn oa kocht met kerst altijd een kleinigheidje voor ons en we aten vaak een van de kerstdagen bij mn ouders.
Ik heb vannacht over mn pa gedroomd. Weet het niet allemaal goed meer maar hij was weer levend en ik ging dat aan mensen vertellen dat er een wonder was gebeurd want mn oapa was er weer. Ook ging ik aan hem vragen hoe het daar was in de hemel. Daar kreeg ik helaas niet goed antwoord op. Ik wilde ook weten of hij straks als ik daar ook zal zijn of hij dan nog steeds mn lieve vader was of dat je dan geen familie ofzo meer bent van elkaar. Ook dat antwoord weet ik niet goed meer maar ik dacht dat hij nog steeds mn vader zou zijn en ik zn lieve dochter. Toen was hij op een 1 of andere manier even weg en zou hij weer terug komen. Ik was op hem aan het wachten tot hij weer kwam zodat ik nog meer mensen kon laten zien dat hij er weer was. Maar hij kwam ( nog) niet. Toen werd ik ergens wakker.
Pfffffff wat mis ik hem.
woensdag 4 juli 2018 om 10:52
Woepsie, oops, nou dan veel plezier, succes en ook sterkte vanavond!
Ik denk dat rouwen en slecht in je vel zitten heel erg met elkaar te maken heeft. Rouwen kost ontzettend veel energie namelijk. Vermoeidheid is voor mij echt 'killing' (wat een woordkeuze).
Dankje voor je lieve woorden, Woepsie. Ik vind mezelf helemaal niet sterk, ik doe ook maar wat. Ik probeer wel 'grip' op dingen te krijgen, ook grotendeels omdat ik op mijn vaders ziekteverloop weinig grip had en die machteloosheid vond ik verschrikkelijk.
Ik dein wel mee met dingen maar ik laat niet alles zo maar gebeuren. Zo'n ingrijpende gebeurtenis leidt bij mij altijd tot grote onrust en grote veranderingen. Al zoekende naar een nieuwe balans moet alles dan anders. Toen mijn huwelijk eindigde hebben we ons huis verkocht en ben ik een jaar gaan reizen in mijn eentje. En zo heb ik vaker dingen gedaan waardoor als ik dan weer 'terug kwam' ik opnieuw moest beginnen. Ik heb daar nu geen zin meer in. Voordat mijn vader ziek werd was ik tevreden met mijn leven. Ik wil weer terug naar die staat, ook al zal mijn vader altijd missen.
Ik ben 47, en ik voel nu wel de drang om zaken te consolideren. Een carriere boeit mij echt niet, maar werkervaring op een hoger niveau betekent wel dat als ik een andere baan wil, dat ik niet weer van het begin af aan hoef te beginnen. Het betekent ook meer inkomen zodat ik een beetje een normaal huis kan kopen. Ik wil grip en keuzes hebben. Momenteel kan ik niet eens genoeg hypotheek krijgen voor een normaal huis. Een gehorig appartementje in een niet zo'n goed wijk lukt me net. Ik verdien bovenmodaal! Dus mijn 'drang' heeft niks met sterk te maken hoor, maar meer met het snakken naar saaiheid en rust. Ja, ik ben een ouwe lul!
Ik denk dat rouwen en slecht in je vel zitten heel erg met elkaar te maken heeft. Rouwen kost ontzettend veel energie namelijk. Vermoeidheid is voor mij echt 'killing' (wat een woordkeuze).
Dankje voor je lieve woorden, Woepsie. Ik vind mezelf helemaal niet sterk, ik doe ook maar wat. Ik probeer wel 'grip' op dingen te krijgen, ook grotendeels omdat ik op mijn vaders ziekteverloop weinig grip had en die machteloosheid vond ik verschrikkelijk.
Ik dein wel mee met dingen maar ik laat niet alles zo maar gebeuren. Zo'n ingrijpende gebeurtenis leidt bij mij altijd tot grote onrust en grote veranderingen. Al zoekende naar een nieuwe balans moet alles dan anders. Toen mijn huwelijk eindigde hebben we ons huis verkocht en ben ik een jaar gaan reizen in mijn eentje. En zo heb ik vaker dingen gedaan waardoor als ik dan weer 'terug kwam' ik opnieuw moest beginnen. Ik heb daar nu geen zin meer in. Voordat mijn vader ziek werd was ik tevreden met mijn leven. Ik wil weer terug naar die staat, ook al zal mijn vader altijd missen.
Ik ben 47, en ik voel nu wel de drang om zaken te consolideren. Een carriere boeit mij echt niet, maar werkervaring op een hoger niveau betekent wel dat als ik een andere baan wil, dat ik niet weer van het begin af aan hoef te beginnen. Het betekent ook meer inkomen zodat ik een beetje een normaal huis kan kopen. Ik wil grip en keuzes hebben. Momenteel kan ik niet eens genoeg hypotheek krijgen voor een normaal huis. Een gehorig appartementje in een niet zo'n goed wijk lukt me net. Ik verdien bovenmodaal! Dus mijn 'drang' heeft niks met sterk te maken hoor, maar meer met het snakken naar saaiheid en rust. Ja, ik ben een ouwe lul!
woensdag 4 juli 2018 om 10:58
Misschien juist omdat je er zo naar snakt, dat je er zo erg mee bezig bent. Het snakken naar die rust kan ik overigens wel heel goed begrijpen, al denk ik dat de rouw daar nu nog te rauw voor is, dat dat nu NOG niet gaat lukken.
Hopelijk vindt je nu met momenten wel al rust, al is het 5 minuten.
Een saai, burgerlijk leven is heel prettig, dat vind zelfs ik met m'n 21 jaar al hahahaha.
Bloesem, heftig, die droom.. Hoe voelde je je daarna?
Hopelijk vindt je nu met momenten wel al rust, al is het 5 minuten.
Een saai, burgerlijk leven is heel prettig, dat vind zelfs ik met m'n 21 jaar al hahahaha.
Bloesem, heftig, die droom.. Hoe voelde je je daarna?
woensdag 4 juli 2018 om 11:00
Ik vind je ook sterk Lady, ook al doe je maar wat. Iedereen doet volgens mij maar wat...
Ik tenminste wel en dan hoop ik dat ik het goede doe.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 4 juli 2018 om 11:04
Ik ben niet ongeduldiger, kan ook niet want ik werk met kinderen. Maar merk wel dat ik steeds minder tegen negativiteit kan. Zelf ben ik een uberpositivo en probeer altijd de goede kanten van iets te zien.
Veel vrienden en collega's, zodra je ze ziet beginnen te klagen over iets. Meestal eerst het weer, dan hoe druk ze het hebben en lichamelijke klachten. Vrijwel nooit een keer een positief verhaal. Daar begin ik steeds meer moeite mee te krijgen. Wat ondanks rouw en verdriet is er zoveel moois in de wereld, elke dag, om je heen, als je er maar voor open staat.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 4 juli 2018 om 11:08
woensdag 4 juli 2018 om 11:15
Lady, ik ken je niet zo heel goed. Dus volgens mij doe je het aardig leuk hoor. Je worstelt je er door heen, de ene keer dooreen diepere put dan de andere keer. Maar die tussenputten om ze maar even zo te noemen klim je toch elke keer weer uit. Dat flik je wel even.
Je merkt de spaarzame momenten dat je je even lekker voelt op en wil meer van die momenten. Dus je veegt niet alles van tafel onder het mom van het leven wordt nooit meer goed. Je weet dat je hier doorheen moet en dat er ergens licht is aan het eind van de tunnel, alleen zie je dat nu soms niet.
Dan moet ik eerlijk zeggen dat je een realistisch beeld hebt van je gevoel en hoe je erin staat. Tenminste, afgaande op wat je hier schrijft.
In mijn ogen doe je het dus aardig goed.
Je merkt de spaarzame momenten dat je je even lekker voelt op en wil meer van die momenten. Dus je veegt niet alles van tafel onder het mom van het leven wordt nooit meer goed. Je weet dat je hier doorheen moet en dat er ergens licht is aan het eind van de tunnel, alleen zie je dat nu soms niet.
Dan moet ik eerlijk zeggen dat je een realistisch beeld hebt van je gevoel en hoe je erin staat. Tenminste, afgaande op wat je hier schrijft.
In mijn ogen doe je het dus aardig goed.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 4 juli 2018 om 11:24
Haha, dankje Lambchop!
Ja, die tussenputten he. Pffft... Ja, er zijn wel vele dieptepunten, nog geen echte hoogtepunten maar we weer momenten van okay voelen. En als ik weer in zo'n dip zit, zoals de laatste dagen, dan weet ik ook wel dat het tijdelijk is.
In het begin dacht ik dat het nooit meer goed zou komen. Inmiddels weet ik dat ik me weer okay kan voelen, dus die momenten gaan vaker komen. Misschien proef ik op een dag wel weer zelfs het geluk.
Het lastige is dat ik nooit zo'n positivo ben geweest en dat ik het leven op zich vrij nutteloos vind. Laatst had ik een gesprek met iemand die allemaal van de positieve 'je moet alles uit het leven halen' dingen zei en ik kon me daar niets bij voorstellen. Ik wil gewoon een rustig en saai leven. Zoals ik tot vorig jaar had. Ik vond het heerlijk. Gewoon naar mijn werk, in mijn huisje rommelen, tijd doorbrengen met vrienden en familie, met partner koffie drinken en krantje lezen in de stad. Dat doet mij goed.
Ik hoef niet te bungee jumpen of de Taj Mahal te zien. Ik heb al heel veel gereisd in mijn leven en ik heb in een heel aantal landen gewoon en gewerkt. Doet het allemaal fantastisch op de Instagram hoor, maar ik ben het gelukkigst als mijn leven zalig kalm en simpel is.
Ja, die tussenputten he. Pffft... Ja, er zijn wel vele dieptepunten, nog geen echte hoogtepunten maar we weer momenten van okay voelen. En als ik weer in zo'n dip zit, zoals de laatste dagen, dan weet ik ook wel dat het tijdelijk is.
In het begin dacht ik dat het nooit meer goed zou komen. Inmiddels weet ik dat ik me weer okay kan voelen, dus die momenten gaan vaker komen. Misschien proef ik op een dag wel weer zelfs het geluk.
Het lastige is dat ik nooit zo'n positivo ben geweest en dat ik het leven op zich vrij nutteloos vind. Laatst had ik een gesprek met iemand die allemaal van de positieve 'je moet alles uit het leven halen' dingen zei en ik kon me daar niets bij voorstellen. Ik wil gewoon een rustig en saai leven. Zoals ik tot vorig jaar had. Ik vond het heerlijk. Gewoon naar mijn werk, in mijn huisje rommelen, tijd doorbrengen met vrienden en familie, met partner koffie drinken en krantje lezen in de stad. Dat doet mij goed.
Ik hoef niet te bungee jumpen of de Taj Mahal te zien. Ik heb al heel veel gereisd in mijn leven en ik heb in een heel aantal landen gewoon en gewerkt. Doet het allemaal fantastisch op de Instagram hoor, maar ik ben het gelukkigst als mijn leven zalig kalm en simpel is.
woensdag 4 juli 2018 om 11:32
Ik ben een positivo, dus probeer uiteindelijk de mooie dingen van het leven te zien.
Een kalm, rustig en saai leven klinkt mij prima in de oren. Ik ga twee keer per jaar op (werk)vakantie naar precies dezelfde plek waar ik altijd min of meer hetzelfde doe.
Dus qua saai, kalm en rustig doe ik vrolijk met je mee hoor
Ik probeer alleen niet altijd die donkere wolken te zien maar ook die geweldige mooie bliksem als het onweert. Of nu niet alleen het bloedhete weer maar juist ook de weerspiegeling van de zon in het water want dat geeft zo'n mooi licht.
Als ik ga slapen denk aan die dingen die goed waren vandaag. Er is altijd wel iets goeds op een dag, een lekker snoepje, iemand die terugzwaaide of een spontaan gesprekje met de buurvrouw.
Nu denk ik er alleen maar aan, op momenten dat ik minder lekker in mijn vel zit dwing ik mezelf ze op te schrijven. Mag dan niet elke dag hetzelfde zijn....
Zo val ik in elk geval positief denkend in slaap.
Een kalm, rustig en saai leven klinkt mij prima in de oren. Ik ga twee keer per jaar op (werk)vakantie naar precies dezelfde plek waar ik altijd min of meer hetzelfde doe.
Dus qua saai, kalm en rustig doe ik vrolijk met je mee hoor
Ik probeer alleen niet altijd die donkere wolken te zien maar ook die geweldige mooie bliksem als het onweert. Of nu niet alleen het bloedhete weer maar juist ook de weerspiegeling van de zon in het water want dat geeft zo'n mooi licht.
Als ik ga slapen denk aan die dingen die goed waren vandaag. Er is altijd wel iets goeds op een dag, een lekker snoepje, iemand die terugzwaaide of een spontaan gesprekje met de buurvrouw.
Nu denk ik er alleen maar aan, op momenten dat ik minder lekker in mijn vel zit dwing ik mezelf ze op te schrijven. Mag dan niet elke dag hetzelfde zijn....
Zo val ik in elk geval positief denkend in slaap.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
woensdag 4 juli 2018 om 11:40
De kleine dingen waardeer ik wel. Inderdaad, een bliksem, een regenboog of mooi licht. Maar ik wil geen 'gedoe'. Vlak nadat mijn vader overleden was kreeg ik vaak de suggestie om een weekendje weg te gaan, of andere 'leuke' dingen te doen want het leven was al zo kort en ja, je moet er wel van genieten he...
Mijn hart was gebroken. Ik kon niet genieten. Ik ben wel uit eten geweest waar ik met tranen in mijn ogen nauwelijks een hap weg kon krijgen. Die leuke dingen komen wel weer. Nu haal ik vooral mijn genot uit kleine, rustiger dingen.
Het is vooral de vermoeidheid die me zo opbreekt. Ik heb gewoon heel weinig energie. Ik werk bijna altijd thuis nu omdat ik naar kantoor gaan al zo vermoeiend vind. Het komt wel weer. Ik heb de ergste hobbels gehad, dat denk ik wel.
Mijn hart was gebroken. Ik kon niet genieten. Ik ben wel uit eten geweest waar ik met tranen in mijn ogen nauwelijks een hap weg kon krijgen. Die leuke dingen komen wel weer. Nu haal ik vooral mijn genot uit kleine, rustiger dingen.
Het is vooral de vermoeidheid die me zo opbreekt. Ik heb gewoon heel weinig energie. Ik werk bijna altijd thuis nu omdat ik naar kantoor gaan al zo vermoeiend vind. Het komt wel weer. Ik heb de ergste hobbels gehad, dat denk ik wel.
woensdag 4 juli 2018 om 14:09
Herkenbaar wat jullie schrijven over een ‘saai’ leven. Huisje, boompje, beestje..
ik verlang ook naar rust. Stilte. Gewoon lekker met een goed boek en wat drinken ergens bij het water zitten ofzo en dan een tijdje naar de vogels kijken die over het water scheren om te drinken of wat te vangen, de zon zien die langzaam onder gaat, het kleuren van de hemel en ergens diep van binnen voelen dat het goed is zo, rust en vrede ervaren.
Ik zag vandaag een puppie. Erg leuk! Kreeg lieve kusjes van mn zoontje en toen ik moest huilen kwam hij heel lief met 2 stukjes wc papier aan voor mn neus en tranen.
Nu even lekker buiten met de hond. Zit in de schaduw van een boom. Er staat een lekker zacht briesje. Voel ik me gelukkig? Nee maar wel redelijk en dat is voor nu al fijn ( ik wil me altijd goed voelen en probeer te accepteren dat dat niet kan en hoeft)
Die stomme putten vind ik nog wel heel lastig hoor! Ze komen vaak zo onverwachts. Net als je denkt een beetje op een goed spoor te zijn ploep daar ga je weer.
Woepsie: na de droom voelde ik me niet fijn. Stond op met paniekachtig gevoel en dat heb ik gelukkig niet veel meer. Vanmorgen dus wel. En ook met veel emotie. Heb hard gehuild.
Woepsie: Dat het toch een mooie avond voor je mag zijn!
ik verlang ook naar rust. Stilte. Gewoon lekker met een goed boek en wat drinken ergens bij het water zitten ofzo en dan een tijdje naar de vogels kijken die over het water scheren om te drinken of wat te vangen, de zon zien die langzaam onder gaat, het kleuren van de hemel en ergens diep van binnen voelen dat het goed is zo, rust en vrede ervaren.
Ik zag vandaag een puppie. Erg leuk! Kreeg lieve kusjes van mn zoontje en toen ik moest huilen kwam hij heel lief met 2 stukjes wc papier aan voor mn neus en tranen.
Nu even lekker buiten met de hond. Zit in de schaduw van een boom. Er staat een lekker zacht briesje. Voel ik me gelukkig? Nee maar wel redelijk en dat is voor nu al fijn ( ik wil me altijd goed voelen en probeer te accepteren dat dat niet kan en hoeft)
Die stomme putten vind ik nog wel heel lastig hoor! Ze komen vaak zo onverwachts. Net als je denkt een beetje op een goed spoor te zijn ploep daar ga je weer.
Woepsie: na de droom voelde ik me niet fijn. Stond op met paniekachtig gevoel en dat heb ik gelukkig niet veel meer. Vanmorgen dus wel. En ook met veel emotie. Heb hard gehuild.
Woepsie: Dat het toch een mooie avond voor je mag zijn!
anoniem_351294 wijzigde dit bericht op 04-07-2018 18:44
Reden: Typefout
Reden: Typefout
0.40% gewijzigd
woensdag 4 juli 2018 om 14:35
Wat jij beschrijft over jouw 'saaie' dingen... heerlijk. Daar kan ik gelukkig ook wel weer van genieten. Ik zag een paar weken geleden een hert door de weilanden rennen, door de tuin van mijn vriend en weer door. Dan sta ik daar wel even vol verwondering naar te kijken.
Maar feestjes en van die 'sociale' dingen... dat trek ik niet. Die chit chat en dat 'gezellig' doen met mensen die je nauwelijks kent. Dat is i.h.a. al niet mijn favoriete bezigheid maar nu trek ik dat helemaal niet.
Bloesem, ik heb helemaal over jouw droom heen gelezen. Wat verschrikkelijk wakker worden is dat dan zeg. In het begin droomde ik nog wel eens over mijn vader, maar dat hield heel snel op. Dat vind ik eigenlijk heel gek, want daar ben ik overdag ontzettend veel mee bezig.
Maar feestjes en van die 'sociale' dingen... dat trek ik niet. Die chit chat en dat 'gezellig' doen met mensen die je nauwelijks kent. Dat is i.h.a. al niet mijn favoriete bezigheid maar nu trek ik dat helemaal niet.
Bloesem, ik heb helemaal over jouw droom heen gelezen. Wat verschrikkelijk wakker worden is dat dan zeg. In het begin droomde ik nog wel eens over mijn vader, maar dat hield heel snel op. Dat vind ik eigenlijk heel gek, want daar ben ik overdag ontzettend veel mee bezig.
woensdag 4 juli 2018 om 18:49
Prachtig van dat hert Lady! Ik hou ook van rust om me heen. Na een verjaardag if feestje moet ik echt bijkomen terwijl manlief rustig naar nog een feestje gaat.
Doe mij maar de natuur.
Dat ge-blabla heb ik nu ook vaak geen zin in.
Ik droom soms over mn vader. Ik denk omdat ik overdag weinig tijd heb soms voor verwerking dat het ook deels s’ nachts gebeurd in mn dromen.
Doe mij maar de natuur.
Dat ge-blabla heb ik nu ook vaak geen zin in.
Ik droom soms over mn vader. Ik denk omdat ik overdag weinig tijd heb soms voor verwerking dat het ook deels s’ nachts gebeurd in mn dromen.
donderdag 5 juli 2018 om 09:30
Nou, het zit erop. Aan de ene kant viel het mee, aan de andere kant viel het wat tegen. Op zich ging het heel goed, totdat de docenten lieve woorden gingen zeggen, toen brak ik wel een beetje. Gelukkig had ik lieve klasgenoten die me eventjes opvingen.
Mijn vader is alleen niet het beste in sociale vaardigheden en dat was te merken maar goed, dat had ik kunnen verwachten.
Wat ik wel gek vind om te merken is dat ik er al aan gewend ben dat ze er niet meer bij is in sociale situaties. Daarbij is ze natuurlijk steeds verder afgezwakt: wel erbij, wel erbij maar voor een uurtje, niet erbij maar wel thuis, niet erbij maar wel op bed, niet meer erbij. Het is dus al een klein jaar dat ik daaraan wen en ik ben er ook aan gewend. Betekend natuurlijk niet dat ik haar niet meer mis, maar zo'n ''dit is het en meer wordt het niet'' (mbt gezin) heb ik niet en daar voel ik me wel een beetje schuldig over, hoewel het ook wel normaal is.
Ik ben in ieder geval blij dat het erop zit, ik heb mijn diploma en begin volgende week aan mijn nieuwe baan. Maar die spirit van ''lets do it''? Die is heel ver weg. Bah.
Mijn vader is alleen niet het beste in sociale vaardigheden en dat was te merken maar goed, dat had ik kunnen verwachten.
Wat ik wel gek vind om te merken is dat ik er al aan gewend ben dat ze er niet meer bij is in sociale situaties. Daarbij is ze natuurlijk steeds verder afgezwakt: wel erbij, wel erbij maar voor een uurtje, niet erbij maar wel thuis, niet erbij maar wel op bed, niet meer erbij. Het is dus al een klein jaar dat ik daaraan wen en ik ben er ook aan gewend. Betekend natuurlijk niet dat ik haar niet meer mis, maar zo'n ''dit is het en meer wordt het niet'' (mbt gezin) heb ik niet en daar voel ik me wel een beetje schuldig over, hoewel het ook wel normaal is.
Ik ben in ieder geval blij dat het erop zit, ik heb mijn diploma en begin volgende week aan mijn nieuwe baan. Maar die spirit van ''lets do it''? Die is heel ver weg. Bah.
donderdag 5 juli 2018 om 09:45
Fijn dat het toch goed gegaan is, Woepsie, ook al was het niet makkelijk. Je diploma is binnen en daar mag je trots op zijn!
Dat van die spirit snap ik heel goed hoor. Die is bij mij al maanden weg. Ik ga maar door omdat het 'moet' en ik ook niet weet wat ik anders moet doen, maar de lol is er wel aardig af.
Vanochtend nog een mega jankbui gehad. Ik merk dat mijn lontje de laatste weken echt wel heel kort is en ik heb nergens geduld meer voor, ook niet voor mijn moeder. Ik voel me daar heel schuldig over, maar ik trek het gewoon even niet. Ik heb zelf veel aan mijn hoofd en wil soms ook even mijn hart luchten. Ik baal ervan dat dat niet bij haar kan want ze zegt dat ze er niks bij kan hebben. Ik heb het gevoel dat ik de enige ben die nog een beetje voor haar zorgt. Mijn zus is met haar eigen dingen bezig en ja, voor iedereen gaat het leven verder he.
Ik ben steeds heel boos. Op alles en iedereen. Ik snap ook niet dat ik geen enkel teken krijg van mijn vader. We hadden dit afgesproken en hij was een man van zijn woord. Misschien is er dan toch gewoon helemaal niets na de dood. Ik ben niet religieus maar wel spiritueel. Of misschien was ik spiritueel. Ik snap gewoon niet dat als er iets zou zijn dat hij mij zo in de steek zou laten. Ik voel me gewoon zo ontzettend alleen. En hormonaal
Dat van die spirit snap ik heel goed hoor. Die is bij mij al maanden weg. Ik ga maar door omdat het 'moet' en ik ook niet weet wat ik anders moet doen, maar de lol is er wel aardig af.
Vanochtend nog een mega jankbui gehad. Ik merk dat mijn lontje de laatste weken echt wel heel kort is en ik heb nergens geduld meer voor, ook niet voor mijn moeder. Ik voel me daar heel schuldig over, maar ik trek het gewoon even niet. Ik heb zelf veel aan mijn hoofd en wil soms ook even mijn hart luchten. Ik baal ervan dat dat niet bij haar kan want ze zegt dat ze er niks bij kan hebben. Ik heb het gevoel dat ik de enige ben die nog een beetje voor haar zorgt. Mijn zus is met haar eigen dingen bezig en ja, voor iedereen gaat het leven verder he.
Ik ben steeds heel boos. Op alles en iedereen. Ik snap ook niet dat ik geen enkel teken krijg van mijn vader. We hadden dit afgesproken en hij was een man van zijn woord. Misschien is er dan toch gewoon helemaal niets na de dood. Ik ben niet religieus maar wel spiritueel. Of misschien was ik spiritueel. Ik snap gewoon niet dat als er iets zou zijn dat hij mij zo in de steek zou laten. Ik voel me gewoon zo ontzettend alleen. En hormonaal
