Relaties
alle pijlers
35 en nog nooit een relatie gehad.
zaterdag 26 mei 2007 om 17:29
Ik ben 35 en ik heb nog nooit een relatie gehad. Ik ben weleens verliefd geweest maar heb nooit echt een vriend gehad. Mannen zagen mij meer als een soort maatje waar je mee kon lachen of met wie ze moesten omgaan om zo tot mijn altijd mooiere vriendinnen te komen. Daarbij komt dat ik mezelf heel lang niet de moeite waard heb gevonden maar daar wordt al aan gewerkt. Ik probeer van mezelf te houden en zeg tegen mezelf dat ik goed ben zoals ik ben en soms lukt dat ook wel maar er zijn van die momenten zoals gisteren, ik liep te wandelen en voelde me goed en ineens kwam ik een vriendin tegen met haar kind en ik voelde me zoooo mislukt. waarom kan iedereen iemand vinden ook al is het niet voor altijd maar ik zou ook zo graag het samengevoel eens willen hebben. Ik schrijf dit omdat ik dit nog nooit heb verteld, ik kom ook over als een spontaan gezellig iemand,en niemand weet hoe ik me echt voel want ik schaam me zo en de laatste tijd krijg ik steeds meer het gevoel dat ik mislukt ben.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
Ik weet ook wel dat jullie me niet kunnen helpen maar ik wou het zo graag eens van me afschrijven.
dinsdag 1 januari 2019 om 14:07
Ben al heel lang niet meer actief geweest op dit forum (wel meegelezen, maar nooit gereageerd), maar voel nu toch wel sterk de behoefte om te reageren.
Ik was tot mijn 40ste nog nooit door iemand gezoend, laat staan dat ik met iemand sex had gehad.
Ik heb destijds wel geprobeerd via datingsites om iemand te vinden, maar op de een of andere manier waren die dates (niet meer dan vijf overigens) altijd wel gezellig, maar er was geen klik.
Toen ontmoette ik ineens mijn huidige partner (op een bruiloft van een vriendin). Hij bleek nog geen 500 meter bij mij vandaan te wonen. Hij was net gescheiden en eerst heb ik getwijfeld omdat ik dacht: hij gebruikt me alleen maar om over zijn scheiding heen te komen. Maar hij heeft mijn twijfels weg kunnen nemen.
Ik ben nu 44 en woon inmiddels met hem samen en we zijn gelukkig samen.
Het kan dus zomaar ineens gebeuren en er is dus nog hoop....
Ik was tot mijn 40ste nog nooit door iemand gezoend, laat staan dat ik met iemand sex had gehad.
Ik heb destijds wel geprobeerd via datingsites om iemand te vinden, maar op de een of andere manier waren die dates (niet meer dan vijf overigens) altijd wel gezellig, maar er was geen klik.
Toen ontmoette ik ineens mijn huidige partner (op een bruiloft van een vriendin). Hij bleek nog geen 500 meter bij mij vandaan te wonen. Hij was net gescheiden en eerst heb ik getwijfeld omdat ik dacht: hij gebruikt me alleen maar om over zijn scheiding heen te komen. Maar hij heeft mijn twijfels weg kunnen nemen.
Ik ben nu 44 en woon inmiddels met hem samen en we zijn gelukkig samen.
Het kan dus zomaar ineens gebeuren en er is dus nog hoop....
dinsdag 1 januari 2019 om 22:49
Merk toch wel een groot verschil tussen tussen mensen die nooit een relatie hebben gehad en ikzelf. De mensen zonder relatie hebben toch wel dates gehad en toch iets van ervaringen opgedaan inclusief het bewijs dat een ander zich tot je aangetrokken kan voelen.
Dit zijn essentiële ervaringen die ik allemaal mis dus daarom is het volkomen logisch dat ik mijzelf na zoveel jaar een mislukking vind en dat er dus geen reden is om nog te twijfelen.
Zouden er nog meer mensen bestaan als ik? Ben ik het bewijs dat: op elk potje past een deksel theorie geen waarheid is? Hoe is het mogelijk om uit mijn situatie te komen? Is het al te ver en geen weg meer terug? Is het lot onvermijdelijk? Eerlijk waar het voelt als onmogelijk om interesse op te wekken bij de dames. Wat is er mis met mij of kan ik beter zeggen wat is er niet mis met mij? Ben ik een combinatie van allerlei mentale ziektes? Ben ik niet om aan te gluren? Of kom ik van alles iets kort? Of is het simpelweg pech?
Ben ik verlegen en onzeker? Nee eigenlijk niet, wel heb ik last van paniek. Ik ga er direct vanuit dat elke vrouw die ik tegenkom mij al automatisch niks vind want dat is immers altijd al zo geweest.
Al zou ik de laatste man op aarde zijn omringt door vier miljard vrouwen dan alsof heb ik de overtuiging dat er geen eentje is die mij zou zien zitten. En waarom zou die overtuiging geen waarheid kunnen zijn als het tegendeel nooit bewezen is en er juist alles op wijst dat het de waarheid is.
Dit zijn essentiële ervaringen die ik allemaal mis dus daarom is het volkomen logisch dat ik mijzelf na zoveel jaar een mislukking vind en dat er dus geen reden is om nog te twijfelen.
Zouden er nog meer mensen bestaan als ik? Ben ik het bewijs dat: op elk potje past een deksel theorie geen waarheid is? Hoe is het mogelijk om uit mijn situatie te komen? Is het al te ver en geen weg meer terug? Is het lot onvermijdelijk? Eerlijk waar het voelt als onmogelijk om interesse op te wekken bij de dames. Wat is er mis met mij of kan ik beter zeggen wat is er niet mis met mij? Ben ik een combinatie van allerlei mentale ziektes? Ben ik niet om aan te gluren? Of kom ik van alles iets kort? Of is het simpelweg pech?
Ben ik verlegen en onzeker? Nee eigenlijk niet, wel heb ik last van paniek. Ik ga er direct vanuit dat elke vrouw die ik tegenkom mij al automatisch niks vind want dat is immers altijd al zo geweest.
Al zou ik de laatste man op aarde zijn omringt door vier miljard vrouwen dan alsof heb ik de overtuiging dat er geen eentje is die mij zou zien zitten. En waarom zou die overtuiging geen waarheid kunnen zijn als het tegendeel nooit bewezen is en er juist alles op wijst dat het de waarheid is.
dinsdag 1 januari 2019 om 23:57
phantast schreef: ↑01-01-2019 22:49Merk toch wel een groot verschil tussen tussen mensen die nooit een relatie hebben gehad en ikzelf. De mensen zonder relatie hebben toch wel dates gehad en toch iets van ervaringen opgedaan inclusief het bewijs dat een ander zich tot je aangetrokken kan voelen.
Dit zijn essentiële ervaringen die ik allemaal mis dus daarom is het volkomen logisch dat ik mijzelf na zoveel jaar een mislukking vind en dat er dus geen reden is om nog te twijfelen.
Zouden er nog meer mensen bestaan als ik? Ben ik het bewijs dat: op elk potje past een deksel theorie geen waarheid is? Hoe is het mogelijk om uit mijn situatie te komen? Is het al te ver en geen weg meer terug? Is het lot onvermijdelijk? Eerlijk waar het voelt als onmogelijk om interesse op te wekken bij de dames. Wat is er mis met mij of kan ik beter zeggen wat is er niet mis met mij? Ben ik een combinatie van allerlei mentale ziektes? Ben ik niet om aan te gluren? Of kom ik van alles iets kort? Of is het simpelweg pech?
Ben ik verlegen en onzeker? Nee eigenlijk niet, wel heb ik last van paniek. Ik ga er direct vanuit dat elke vrouw die ik tegenkom mij al automatisch niks vind want dat is immers altijd al zo geweest.
Al zou ik de laatste man op aarde zijn omringt door vier miljard vrouwen dan alsof heb ik de overtuiging dat er geen eentje is die mij zou zien zitten. En waarom zou die overtuiging geen waarheid kunnen zijn als het tegendeel nooit bewezen is en er juist alles op wijst dat het de waarheid is.
Ik weet niets van je, of je onaantrekkelijk bent. Of je niet sociaal bent.
Veel dingen kan je je volgens mij wel enigszins bijspijkeren. Leuke kleren aan en sporten en een goede kapper doet echt wel IETS. Beetje vrolijk karakter krijgen, en nog meer van dat soort dingen.
Ik zou niet weten waarom je dat geen date kan kriigen. Gewoon een goede foto plaatsen etc..
Ik weet dat het soms t*ring moeilijk is. Als man sta je in dating lang al 1-0 achter. Als minder aantrekkelijke mans 2-0.
Maar ik denk dat er serieus meer kansen liggen dan je nu schrijft als je maar positiever bent. Je moet niet pessimistisch worden als niemand reageerd. Want dat ken ik eerlijk gezegd ook wel.
Soms reageert er iemand. Je moet dan gewoon fatsoenlijke berichten typen etc..
Zet kleine doelen.
- berichten sturen is al een doel waarin je niet kan falen.
- leuke berichten sturen in het begin is ook echt wel ‘tactiek’.
- ga zo maar door.
Ik ben ook geen date koning. Kwam van 0 en vond registeren al dood eng. Maar ben nu al wel een stuk verder.
Kan jij vast ook
.
woensdag 2 januari 2019 om 00:35
Ik denk dat ik me wel kan vinden in de reactie van Hondenmens.
Ben nu 48, man, nog nooit een relatie gehad.
Wel geprobeerd, wat dates gehad, bleef meestal bij 1 afspraak.
Een tijdje terug een paar keer afgesproken met een vrouw, we hebben dezelfde hobby (salsa), ze woonde in de buurt en had vaak geen vervoer. Dus ik haalde haar regelmatig op om naar feesten te gaan en we hadden wel een klik.
Maar toen ik meerdere appjes per dag ging krijgen en een telefoontje als ik de app niet binnen 5 minuten beantwoorde was ik er snel klaar mee.
Man, wat voelde ik me opgejaagd.
Nee, niet op ieder potje past een dekseltje, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb wel het geluk dat ik sociaal niet onhandig ben en ook vrouwelijke vrienden heb. Een van die vrouwen is ook gelijk een van mijn beste vrienden (al 20 jaar) en we zijn nu meerdere keren samen op vakantie geweest, in 2019 gaan we weer.
Het grappige is dat zij een erg knappe vrouw is, die ook al een eeuwigheid single is. Ooit wilde ik graag een relatie met haar, maar als vrienden werkt het gewoon beter.
Ik heb inmiddels volkomen vrede met mijn single bestaan en zie er ontzettend veel voordelen in. Ik ga mijn eigen gang en hoef met niemand rekening te houden. Daardoor kan ik in de levens van vrienden en familie soms een erg belangrijke rol spelen.
Toen mijn vader ernstig ziek was en zou gaan overlijden kon ik zonder overleg daar heel veel tijd doorbrengen (ik woon aan de andere kant van het land) door mijn werk aan die kant van het land te laten plannen en door de week bij hem te zijn zonder dat er iemand op me wachtte thuis.
Toen de relatie van een vriend uitging kon hij bij mij komen wonen tot hij zelf een huis had zonder dat een partner daarover iets hoefde te vinden.
Ik kan zonder overleg met wie dan ook op het zoontje van voorgenoemde beste vriendin passen (zij vindt mij een betere vader dan zijn echte vader).
Mijn huis kan ik inrichten zoals ik wil, mijn garage volplempen met motorfietsen (nu 3) en een zescilinder Jaguar diesel rijden met belachelijk hoge vaste lasten die op een veto van de meeste vrouwen kan rekenen die willen dat je gewoon een Kia koopt die ook gewoon van A naar B kan voor minder dan de helft van het geld.
Meerijden in die Jag wordt over het algemeen wél enorm gewaardeerd.
Nee, ik ben enorm tevreden zo.
Ik ben een redelijke einzelgänger en mis een relatie ook niet.
Het regelmatig lezen van de topics in de relatiepijler helpt me daarin te volharden
Ben nu 48, man, nog nooit een relatie gehad.
Wel geprobeerd, wat dates gehad, bleef meestal bij 1 afspraak.
Een tijdje terug een paar keer afgesproken met een vrouw, we hebben dezelfde hobby (salsa), ze woonde in de buurt en had vaak geen vervoer. Dus ik haalde haar regelmatig op om naar feesten te gaan en we hadden wel een klik.
Maar toen ik meerdere appjes per dag ging krijgen en een telefoontje als ik de app niet binnen 5 minuten beantwoorde was ik er snel klaar mee.
Man, wat voelde ik me opgejaagd.
Nee, niet op ieder potje past een dekseltje, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb wel het geluk dat ik sociaal niet onhandig ben en ook vrouwelijke vrienden heb. Een van die vrouwen is ook gelijk een van mijn beste vrienden (al 20 jaar) en we zijn nu meerdere keren samen op vakantie geweest, in 2019 gaan we weer.
Het grappige is dat zij een erg knappe vrouw is, die ook al een eeuwigheid single is. Ooit wilde ik graag een relatie met haar, maar als vrienden werkt het gewoon beter.
Ik heb inmiddels volkomen vrede met mijn single bestaan en zie er ontzettend veel voordelen in. Ik ga mijn eigen gang en hoef met niemand rekening te houden. Daardoor kan ik in de levens van vrienden en familie soms een erg belangrijke rol spelen.
Toen mijn vader ernstig ziek was en zou gaan overlijden kon ik zonder overleg daar heel veel tijd doorbrengen (ik woon aan de andere kant van het land) door mijn werk aan die kant van het land te laten plannen en door de week bij hem te zijn zonder dat er iemand op me wachtte thuis.
Toen de relatie van een vriend uitging kon hij bij mij komen wonen tot hij zelf een huis had zonder dat een partner daarover iets hoefde te vinden.
Ik kan zonder overleg met wie dan ook op het zoontje van voorgenoemde beste vriendin passen (zij vindt mij een betere vader dan zijn echte vader).
Mijn huis kan ik inrichten zoals ik wil, mijn garage volplempen met motorfietsen (nu 3) en een zescilinder Jaguar diesel rijden met belachelijk hoge vaste lasten die op een veto van de meeste vrouwen kan rekenen die willen dat je gewoon een Kia koopt die ook gewoon van A naar B kan voor minder dan de helft van het geld.
Meerijden in die Jag wordt over het algemeen wél enorm gewaardeerd.
Nee, ik ben enorm tevreden zo.
Ik ben een redelijke einzelgänger en mis een relatie ook niet.
Het regelmatig lezen van de topics in de relatiepijler helpt me daarin te volharden
When in doubt, the auditor is always right!
woensdag 2 januari 2019 om 14:00
Totaal onzinnig. Als je te laatste man zou zijn dan zou je afgeschermd moeten worden van als die hongerige, desparate vrouwen. Je vieze onderbroeken zouden collector-items worden. Je huidige onderkaak en haardracht zou het nieuwe schoonheidsideaal worden.phantast schreef: ↑01-01-2019 22:49....... Al zou ik de laatste man op aarde zijn omringt door vier miljard vrouwen dan alsof heb ik de overtuiging dat er geen eentje is die mij zou zien zitten. En waarom zou die overtuiging geen waarheid kunnen zijn als het tegendeel nooit bewezen is en er juist alles op wijst dat het de waarheid is.
Je zou, zo nu en dan, met heimwee terug denken aan vroeger toen je niet populair was en meer rust had.
woensdag 2 januari 2019 om 14:13
Je hebt wel maatje meer voor te zware mensen in ieder geval.honingbijtje schreef: ↑01-01-2019 10:44Zijn er in Nederland geen 'undatebles' achtige dating sites? Lijkt me een gat in de markt.
maandag 25 februari 2019 om 01:31
Ik ben op gebied van dating totaal kansloos. Ik weet waar ik sta. Undatables? Onzin, die mensen kunnen echt wel daten. Ik behoor tot het stilzwijgende groepje waar je nooit iets van hoort, ver weggestopt in de samenleving die echt kansloos zijn.
ik zie echt niet in hoe ik dit kan veranderen en of het überhaupt nog wel wil. Het lijkt er ook op alsof de magie een beetje is verdwenen om nog iemand te "vinden"
Wat ik nu wil bereiken is een totaal onafhankelijk persoon zijn die niets of niemand nodig heeft- geen familie, kennissen, vrienden, partner, die mentaal ijzersterk is, die nooit zwaktes toont in welke situatie dan ook, die mentaal zo gehard is dat hij kan overleven in elke situatie hoe extreem en zich altijd kan aanpassen, waar andere mensen in paniek raken en elkaar nodig hebben om te overleven ben ik een creatie dat altijd kalm blijft en zich altijd kan aanpassen onder welke extreme omstandigheden dan ook dan ook daarbij hoort ook een afgetrained lichaam bij. Keihard sporten, elke ochtend een ijskoude douche, geen jas aan in de kou. Alleen met de hardst mogelijke aanpak ben ik in staat om te overleven.
IK wil een persoon worden die zichzelf niet beschouwt als mens maar als een bovennatuurlijk wezen die ver boven de mensheid staat, die waar andere mensen allang hadden opgegeven blijft volhouden en doorgaan.
I will struggle and I will fight
And never weaken
And never tire
And never lose hope
And never despair
Ik lig op koers en heb al zeker 90% bereikt van dit doel. Zwakke mensen in mijn situatie kiezen de gemakkelijke uitweg- de dood, maar ik blijf doorleven en volhouden ondanks mijn beperkingen.
Volledig alleen door het leven hebben mij ook goede dingen gebracht, ik ben een echte survivor geworden.
Ik leef in een geïsoleerde survival horror, maar ik voel mij fit, heel erg fit, ik voel mij totaal geen 35jaar eerder 22 of zo ook fysiek.
ik zie echt niet in hoe ik dit kan veranderen en of het überhaupt nog wel wil. Het lijkt er ook op alsof de magie een beetje is verdwenen om nog iemand te "vinden"
Wat ik nu wil bereiken is een totaal onafhankelijk persoon zijn die niets of niemand nodig heeft- geen familie, kennissen, vrienden, partner, die mentaal ijzersterk is, die nooit zwaktes toont in welke situatie dan ook, die mentaal zo gehard is dat hij kan overleven in elke situatie hoe extreem en zich altijd kan aanpassen, waar andere mensen in paniek raken en elkaar nodig hebben om te overleven ben ik een creatie dat altijd kalm blijft en zich altijd kan aanpassen onder welke extreme omstandigheden dan ook dan ook daarbij hoort ook een afgetrained lichaam bij. Keihard sporten, elke ochtend een ijskoude douche, geen jas aan in de kou. Alleen met de hardst mogelijke aanpak ben ik in staat om te overleven.
IK wil een persoon worden die zichzelf niet beschouwt als mens maar als een bovennatuurlijk wezen die ver boven de mensheid staat, die waar andere mensen allang hadden opgegeven blijft volhouden en doorgaan.
I will struggle and I will fight
And never weaken
And never tire
And never lose hope
And never despair
Ik lig op koers en heb al zeker 90% bereikt van dit doel. Zwakke mensen in mijn situatie kiezen de gemakkelijke uitweg- de dood, maar ik blijf doorleven en volhouden ondanks mijn beperkingen.
Volledig alleen door het leven hebben mij ook goede dingen gebracht, ik ben een echte survivor geworden.
Ik leef in een geïsoleerde survival horror, maar ik voel mij fit, heel erg fit, ik voel mij totaal geen 35jaar eerder 22 of zo ook fysiek.
maandag 25 februari 2019 om 03:33
Ik begrijp wel waarom jij geen date kan krijgen hoor.phantast schreef: ↑25-02-2019 01:31Ik ben op gebied van dating totaal kansloos. Ik weet waar ik sta. Undatables? Onzin, die mensen kunnen echt wel daten. Ik behoor tot het stilzwijgende groepje waar je nooit iets van hoort, ver weggestopt in de samenleving die echt kansloos zijn.
ik zie echt niet in hoe ik dit kan veranderen en of het überhaupt nog wel wil. Het lijkt er ook op alsof de magie een beetje is verdwenen om nog iemand te "vinden"
Wat ik nu wil bereiken is een totaal onafhankelijk persoon zijn die niets of niemand nodig heeft- geen familie, kennissen, vrienden, partner, die mentaal ijzersterk is, die nooit zwaktes toont in welke situatie dan ook, die mentaal zo gehard is dat hij kan overleven in elke situatie hoe extreem en zich altijd kan aanpassen, waar andere mensen in paniek raken en elkaar nodig hebben om te overleven ben ik een creatie dat altijd kalm blijft en zich altijd kan aanpassen onder welke extreme omstandigheden dan ook dan ook daarbij hoort ook een afgetrained lichaam bij. Keihard sporten, elke ochtend een ijskoude douche, geen jas aan in de kou. Alleen met de hardst mogelijke aanpak ben ik in staat om te overleven.
IK wil een persoon worden die zichzelf niet beschouwt als mens maar als een bovennatuurlijk wezen die ver boven de mensheid staat, die waar andere mensen allang hadden opgegeven blijft volhouden en doorgaan.
I will struggle and I will fight
And never weaken
And never tire
And never lose hope
And never despair
Ik lig op koers en heb al zeker 90% bereikt van dit doel. Zwakke mensen in mijn situatie kiezen de gemakkelijke uitweg- de dood, maar ik blijf doorleven en volhouden ondanks mijn beperkingen.
Volledig alleen door het leven hebben mij ook goede dingen gebracht, ik ben een echte survivor geworden.
Ik leef in een geïsoleerde survival horror, maar ik voel mij fit, heel erg fit, ik voel mij totaal geen 35jaar eerder 22 of zo ook fysiek.
maandag 25 februari 2019 om 05:30
Ik ben uit de dood herrezen. Afgelopen januari sliep ik 22 uur per dag en alles deed pijn. Gewrichten deden extreem veel pijn, ik was uitgeput, het voelde alsof ik of op was en ik dacht dat mijn tijd eindelijk was gekomen dat ik ik mijn slaap zou sterven. Maar blijkbaar is het mijn tijd nog niet, ik begon plots te herstellen zonder enige aanleiding, ik heb hernieuwde energie alsof ik een missie heb die ik moet volbrengen. Ookal heb ik die niet. Ik heb immense nieuwe krachten gekregen en ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik voel mij als herboren. Ik heb een missie nodig, iets groots, iets waanzinnigs. Ik wil een doel hebben waarvoor ik mijzelf kan opofferen. Ik voel mij niet als mens meer. Ik heb een ongekende dosis arrogantie en grootheidswaanzin meegekregen sinds mijn herstel. Ik voel mij als een opperwezen met een missie die zichzelf dient op te offeren voor het groter geheel. Ik ben niet meer af te stoppen, mijn brein is veranderd.Have I gone mad? Is dit wat langdure isolatie met een mens kan doen? What’s going on?
De periode van extreme uitputting, pijn en vermoeidheid duurde 3 weken lang. Waarom ben ik hersteld? Het is tegen mijn zin in. Ik had er letterlijk vrede mee. Als ik ging slapen was ik een klein beetje angstig want ik dacht telkens, was dit mijn laatste dag? Ik zei ook in mijzelf let me go i’m Ready.
De periode van extreme uitputting, pijn en vermoeidheid duurde 3 weken lang. Waarom ben ik hersteld? Het is tegen mijn zin in. Ik had er letterlijk vrede mee. Als ik ging slapen was ik een klein beetje angstig want ik dacht telkens, was dit mijn laatste dag? Ik zei ook in mijzelf let me go i’m Ready.
maandag 25 februari 2019 om 06:59
[quote=phantast post_id=29632122 time=1551069048 user_id=379598]
Ik ben uit de dood herrezen. Afgelopen januari sliep ik 22 uur per dag en alles deed pijn. Gewrichten deden extreem veel pijn, ik was uitgeput, het voelde alsof ik of op was en ik dacht dat mijn tijd eindelijk was gekomen dat ik ik mijn slaap zou sterven. Maar blijkbaar is het mijn tijd nog niet, ik begon plots te herstellen zonder enige aanleiding, ik heb hernieuwde energie alsof ik een missie heb die ik moet volbrengen. Ookal heb ik die niet. Ik heb immense nieuwe krachten gekregen en ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik voel mij als herboren. Ik heb een missie nodig, iets groots, iets waanzinnigs. Ik wil een doel hebben waarvoor ik mijzelf kan opofferen. Ik voel mij niet als mens meer. Ik heb een ongekende dosis arrogantie en grootheidswaanzin meegekregen sinds mijn herstel. Ik voel mij als een opperwezen met een missie die zichzelf dient op te n voor het groter geheel. Ik ben niet meer af te stoppen, mijn brein is veranderd.Have I gone mad? Is dit wat langdure isolatie met een mens kan doen? What’s going on?
De periode van extreme uitputting, pijn en vermoeidheid duurde 3 weken lang.
Ik ben uit de dood herrezen. Afgelopen januari sliep ik 22 uur per dag en alles deed pijn. Gewrichten deden extreem veel pijn, ik was uitgeput, het voelde alsof ik of op was en ik dacht dat mijn tijd eindelijk was gekomen dat ik ik mijn slaap zou sterven. Maar blijkbaar is het mijn tijd nog niet, ik begon plots te herstellen zonder enige aanleiding, ik heb hernieuwde energie alsof ik een missie heb die ik moet volbrengen. Ookal heb ik die niet. Ik heb immense nieuwe krachten gekregen en ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik voel mij als herboren. Ik heb een missie nodig, iets groots, iets waanzinnigs. Ik wil een doel hebben waarvoor ik mijzelf kan opofferen. Ik voel mij niet als mens meer. Ik heb een ongekende dosis arrogantie en grootheidswaanzin meegekregen sinds mijn herstel. Ik voel mij als een opperwezen met een missie die zichzelf dient op te n voor het groter geheel. Ik ben niet meer af te stoppen, mijn brein is veranderd.Have I gone mad? Is dit wat langdure isolatie met een mens kan doen? What’s going on?
De periode van extreme uitputting, pijn en vermoeidheid duurde 3 weken lang.
anoniem_653140ee80eb3 wijzigde dit bericht op 26-02-2019 05:10
Reden: Tekst kwam te hard over, maar ik meende het wel
Reden: Tekst kwam te hard over, maar ik meende het wel
10.04% gewijzigd
maandag 25 februari 2019 om 08:43
Het leven laat je nog niet gaan omdat jij een missie hebt. Offer jezelf totaal voor jouw missie.phantast schreef: ↑25-02-2019 05:30................ . Maar blijkbaar is het mijn tijd nog niet, ik begon plots te herstellen zonder enige aanleiding, ik heb hernieuwde energie alsof ik een missie heb die ik moet volbrengen. Ookal heb ik die niet. Ik heb immense nieuwe krachten gekregen en ik weet niet wat ik ermee moet doen. Ik voel mij als herboren. Ik heb een missie nodig, iets groots, iets waanzinnigs. Ik wil een doel hebben waarvoor ik mijzelf kan opofferen. I....................... Ik zei ook in mijzelf let me go i’m Ready.
Offer jezelf op voor een vriendin. Versier 100 vrouwen. Of red 100 vrouwen/meisjes. Er werken op deze wereld zo'n 10 miljoen minderjarige meisjes in de prostitutie.
Of misschien heb jij een andere missie. Doe je ogen dicht en probeer contact te maken met jouw missie.
Neem je verantwoordelijkheid en knijp er niet tussen-uit als laffe deserteur.
maandag 25 februari 2019 om 13:57
Ik lees regelmatig dat angst voor seks ongegrond is. Helaas kan ik dat niet zeggen. Want hoewel ik het graag wilde met mijn toenmalige FWB, de angst en onzekerheid was net zo groot. En het lukte inderdaad niet goed. Altijd pijn. Daarna niemand meer tegengekomen. Zijn er meer mensen met zo'n ervaring in dit topic?
maandag 25 februari 2019 om 14:13
Pijn bij het vrijen komt voor bij veel vrouwen. In die zin is het normaal. Wellicht kun je hier een apart topic over openen want het is niet mijn expertise gebied. Ben je wel eens naar een seksuoloog/huisarts geweest met dit onderwerp?hondenmens schreef: ↑25-02-2019 13:57Ik lees regelmatig dat angst voor seks ongegrond is. Helaas kan ik dat niet zeggen. Want hoewel ik het graag wilde met mijn toenmalige FWB, de angst en onzekerheid was net zo groot. En het lukte inderdaad niet goed. Altijd pijn. Daarna niemand meer tegengekomen. Zijn er meer mensen met zo'n ervaring in dit topic?
En angst heeft altijd een oorzaak. Het is niet voor niets dan een lichaam reageert met angst. En penetratie is geen klein dingetje.
maandag 25 februari 2019 om 15:07
Ik snap inmiddels waarom ik het gevoel had te overlijden afgelopen maand, bleek een langdurig schrijnend tekort aan vitamine D te zijn. En als ik terugdenk aan alle afgelopen jaren waarin ik nauwelijks buitenkwam en kampte met gevoel een hartaanval te krijgen, hyperventilatie, angst, paniek, 16 uur slapen per dag, pijn in gewrichten en botten zouden daar wel eens door kunnen zijn gekomen. Vond - vind mezelf het nooit waard om uit te zoeken wat er mis was en gezondheidsklachten boeien mij vrij weinig aangezien ik weinig reden zag om door te leven.
maandag 25 februari 2019 om 15:16
Geen idee, nooit seks gehad, ik zou al flippen als er aanraking zou zijn.hondenmens schreef: ↑25-02-2019 13:57Ik lees regelmatig dat angst voor seks ongegrond is. Helaas kan ik dat niet zeggen. Want hoewel ik het graag wilde met mijn toenmalige FWB, de angst en onzekerheid was net zo groot. En het lukte inderdaad niet goed. Altijd pijn. Daarna niemand meer tegengekomen. Zijn er meer mensen met zo'n ervaring in dit topic?
maandag 25 februari 2019 om 15:31
Ik weet dat pijn veel voorkomt bij vrouwen. Heb toen ook het programma "My fucking problem" gezien en daar herkende ik veel in. Ook naar de huisarts geweest hiervoor. Een lichamelijke oorzaak (huidaandoening) en een psychische oorzaak (niet genoeg ontspannen). Het advies was afwachten tot ik een andere vriend heb. Kijken of ik het dan nog heb. Want dat kan schelen. Alleen ben ik die ander (nog) niet tegengekomen. De angst voor seks was bij mij een laag zelfbeeld. En dan vooral over mijn kleine, tengere lichaamsbouw. Denken dat het dan niet zou passen.inkijk74 schreef: ↑25-02-2019 14:13Pijn bij het vrijen komt voor bij veel vrouwen. In die zin is het normaal. Wellicht kun je hier een apart topic over openen want het is niet mijn expertise gebied. Ben je wel eens naar een seksuoloog/huisarts geweest met dit onderwerp?
En angst heeft altijd een oorzaak. Het is niet voor niets dan een lichaam reageert met angst. En penetratie is geen klein dingetje.
maandag 25 februari 2019 om 17:44
Het kan.
Ik deed mee aan een zo'n vrijgezellen actie waar iemand op reageerde
En nu heb ik nieuwe gordijnen, zeg maar.
Het kan raar lopen, had nooit gedacht dat iemand die ik leuk zou vinden mij nog zou zien staan met mijn leeftijd.
Ik deed mee aan een zo'n vrijgezellen actie waar iemand op reageerde
En nu heb ik nieuwe gordijnen, zeg maar.
Het kan raar lopen, had nooit gedacht dat iemand die ik leuk zou vinden mij nog zou zien staan met mijn leeftijd.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 25 februari 2019 om 20:14
Waar ik soms moeite mee heb is dat ik verlang naar lichamelijke aanrakingen, iets dat ik nooit heb mogen ervaren maar het is waarschijnlijk een natuurlijke behoefte en dan direct realiseer ik dat ik van mijzelf walg en dat de walging van beide kanten komt van zowel mezelf als vrouwen, het is soms emotioneel lastig om daarmee om te gaan al wordt het wel minder naarmate het ouder worden.
Als ik op youtube of op forums kijk dan lijkt 40 wel de cruciale leeftijd voor langdurige maagden, vanaf die leeftijd lijkt de behoefte bijna in zijn geheel te zijn verdwenen en verdwijnen de meeste seksuele behoeften en ook eenzaamheid lijkt weg te trekken. Eigenlijk zal vanaf die leeftijd alles beter moeten gaan, blijft alleen een tragisch verleden over waarin je de goede kanten van het leven hebt overgeslagen.
Als ik op youtube of op forums kijk dan lijkt 40 wel de cruciale leeftijd voor langdurige maagden, vanaf die leeftijd lijkt de behoefte bijna in zijn geheel te zijn verdwenen en verdwijnen de meeste seksuele behoeften en ook eenzaamheid lijkt weg te trekken. Eigenlijk zal vanaf die leeftijd alles beter moeten gaan, blijft alleen een tragisch verleden over waarin je de goede kanten van het leven hebt overgeslagen.
maandag 25 februari 2019 om 21:13
Ik denk daar anders over gezien het feit dat vrouwen mij al vanaf jonge leeftijd 16+ negeerde, ja ik lijd aan een chronische vorm van lelijkheid. Het wordt de uitdaging van mijn leven om te accepteren dat ik een solo wezen ben. Ik ben daar sinds deze maand mee begonnen.Lavendel_Madelief schreef: ↑25-02-2019 20:47Ik denk dat het vooral een kwestie van pech hebben dat je nog niemand bent tegenkomen is en dat je (of anderen) vervolgens vanzelf gaat (gaan) denken dat er iets mis met je is terwijl dat niet zo is/hoeft te zijn.
