Relaties
alle pijlers
Ben ik te gevoelig
maandag 1 juni 2020 16:17
Op mijn 9e zijn wij, drie kinderen, door tussenkomst van de rechter en kinderbescherming uit huis geplaatst. Onze ouders konden niet voor ons zorgen, omdat ze zelf hele grote problemen hadden. We hebben echt hele heftige dingen meegemaakt. (vader aan de heroïne, moeder aan de drank, huiselijk geweld, verwaarlozing, psychiatrische behandelingen van mijn vader) Ik zou er een boek over kunnen schrijven. We zijn alle drie uiteindelijk verdeeld over de wereld groot gebracht. Ieder met zijn eigen verhaal
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
amymatijs wijzigde dit bericht op 01-06-2020 16:18
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
0.06% gewijzigd
maandag 1 juni 2020 21:37
lolapaloeza schreef: ↑01-06-2020 20:46Je geeft voorbeelden maar zo zonder context zijn het schetsen van bizarre situaties, wat verwacht je qua reactie?
Wat zou je willen van hem? Troost, begrip, gewoon dat hij het weet...
En is wat je wil haalbaar voor iemand die zo ver van dit soort ervaringen afstaat?
toen ik mijn mijn vriend praatte vertelde ik eerst over de bizarre grappige kanten van mijn vader, want die had hij ook. Dit deed ik om hem eerst een beetje voor te bereiden op het feit dat er meer is dan kostschool "misère". Dat hij ook duistere, donkere kanten, kwamen niet bij hem binnen, merkte ik. Het was denk ik, te veel, ook met context.
maandag 1 juni 2020 21:43
Het is eenzaam en erg verdrietig. Aan de andere kant kun je ook blij zijn dat iemand waarvan je houdt het niet begrijpt. Hij is niet door dezelfde hel gegaan als jij en dat is maar goed ook.AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 21:34Wat jij zegt klopt. Het voelt beste eenzaam wanneer je partner je niet begrijpt. Dat gevoel van onbegrip had ik als kind ook vaak. je kan je leven nog zo goed op orde hebben, en dat heb ik; Het voelt heel eenzaam wanneer je partner je niet begrijpt of wil begrijpen, niet werkelijk in jouw-zijn wil verdiepen. Nu ik die relatie heb, voel ik sterk de behoefte om te delen. Om meer met hem te delen, dus ook mijn verleden. Mijn reageerde niet zo begripvol als ik hoopte. Dit heeft me wel aan het denken gezet, moet ik nu met iemand anders gaan praten.
Ik wil hier binnenkort met mijn broer over gaan praten. Hij heeft tenslotte hetzelfde als ik meegemaakt.
Ik zou op een meer directe manier vragen wat je van hem wil, dat is niet leuk om te doen, want liever wil je dat iemand zoiets aanvoelt, maar vaak is het niet anders. Dus spreek uit dat je behoefte hebt om het af en toe over je verleden te hebben en vraag hem of hij naar je wil luisteren en je wil vasthouden. Hij hoeft niet eens veel te zeggen. Ik vind het heel erg voor je kan al genoeg zijn.
maandag 1 juni 2020 21:45
forumdame2011 schreef: ↑01-06-2020 20:57Ik heb het idee dat zij alleen maar wil dat hij eens luistert. En er zeker niet direct zijn ex bij betrekt. Al zou hij niets zeggen en je alleen maar stevig vastpakken....zou dat al fijn zijn TO?
Overigens begrijp ik uit het verhaal dat zij er al eens een tweede keer op is terug gekomen en dat hij toen opnieuw de ex ter sprake bracht.
Waar het ook door komt dat hij zo reageert, ik snap de enorme teleurstelling bij TO.
Wat ben ik het met jouw eens..
Een luisterend oor is al genoeg. Iemand die naar je luistert, belangstelling toont, begripvol is. Misschien wel een dikke knuffel..
maandag 1 juni 2020 21:51
Ik wil het er helemaal niet vaak over hebben. Maar ik kom niet uit een ei. Mijn leven is niet begonnen bij mijn 18e. Ik heb ook familie, een vader en een moeder gehad. Het is toch normaal dat hij daar de feiten over weet. Dat hij van zijn vriendin, dat hij weet waar zij vandaan komt.. Dat zij ooit met haar broers in een benarde situatie heeft gezeten waar gelukkig na een paar jaar een einde aan is gekomen.TanteOlivia schreef: ↑01-06-2020 21:43Het is eenzaam en erg verdrietig. Aan de andere kant kun je ook blij zijn dat iemand waarvan je houdt het niet begrijpt. Hij is niet door dezelfde hel gegaan als jij en dat is maar goed ook.
Ik zou op een meer directe manier vragen wat je van hem wil, dat is niet leuk om te doen, want liever wil je dat iemand zoiets aanvoelt, maar vaak is het niet anders. Dus spreek uit dat je behoefte hebt om het af en toe over je verleden te hebben en vraag hem of hij naar je wil luisteren en je wil vasthouden. Hij hoeft niet eens veel te zeggen. Ik vind het heel erg voor je kan al genoeg zijn.
maandag 1 juni 2020 21:53
Natuurlijk is dat belangrijk! Ik vind het heel bijzonder dat jullie het daar in twee jaar tijd nooit uitbreid over hebben gehad? Heeft hij dan nooit vragen gesteld? Is hij nooit belangstellend naar jou?AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 21:51Ik wil het er helemaal niet vaak over hebben. Maar ik kom niet uit een ei. Mijn leven is niet begonnen bij mijn 18e. Ik heb ook familie, een vader en een moeder gehad. Het is toch normaal dat hij daar de feiten over weet. Dat hij van zijn vriendin, dat hij weet waar zij vandaan komt.. Dat zij ooit met haar broers in een benarde situatie heeft gezeten waar gelukkig na een paar jaar een einde aan is gekomen.
maandag 1 juni 2020 22:01
We hebben het er in die twee jaar nooit uitgebreid over gehad inderdaad. Ik vertel altijd dat ik in een pleeggezin, kindertehuis heb gewoond omdat mijn ouders niet goed voor ons konden zorgen. De meeste mensen vragen dan niet door. Mijn vriend ook niet.TanteOlivia schreef: ↑01-06-2020 21:53Natuurlijk is dat belangrijk! Ik vind het heel bijzonder dat jullie het daar in twee jaar tijd nooit uitbreid over hebben gehad? Heeft hij dan nooit vragen gesteld? Is hij nooit belangstellend naar jou?
maandag 1 juni 2020 22:04
Dat vind ik vreemd. Als je een serieuze relatie met iemand begint dan wil je dit soort dingen toch weten? Je wil elkaar toch leren kennen in die begintijd, daar hoort toch ook bij hoe je bent opgegroeid?
maandag 1 juni 2020 22:07
Ja dat is inderdaad wel heel apart te noemen.TanteOlivia schreef: ↑01-06-2020 22:04Dat vind ik vreemd. Als je een serieuze relatie met iemand begint dan wil je dit soort dingen toch weten? Je wil elkaar toch leren kennen in die begintijd, daar hoort toch ook bij hoe je bent opgegroeid?
maandag 1 juni 2020 22:10
Hij weet dat ik in kindertehuizen in o.a. Amsterdam heb gezeten . Ik heb nooit verteld dat wij ernstig mishandeld werden.Dat is onnodig schokkend, vind ik. Zeker in een prille relatie. Wanneer je gezellig op een terras zit te borrelen, begin je ook niet spontaan over de martelpraktijken van je overleden vader. Er is eigenlijk nooit een goed moment. Ik dacht laatst dat het moment wel gekomen was.
Mijn vriend wist in grote lijnen wel dat ik uit een disfunctioneel gezin kom. Maar niet precies hoe of wat....
amymatijs wijzigde dit bericht op 01-06-2020 22:11
Reden: typfout
Reden: typfout
0.30% gewijzigd
maandag 1 juni 2020 22:22
Alsof je alleen samen op een terrasje kan praten. Hij heeft nooit gevraagd hoe of wat? Jij hebt nooit eens iets gedeeld als er een herinnering boven kwam, behalve meisjesboekenanekdotes?AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 22:10Hij weet dat ik in kindertehuizen in o.a. Amsterdam heb gezeten . Ik heb nooit verteld dat wij ernstig mishandeld werden.Dat is onnodig schokkend, vind ik. Zeker in een prille relatie. Wanneer je gezellig op een terras zit te borrelen, begin je ook niet spontaan over de martelpraktijken van je overleden vader. Er is eigenlijk nooit een goed moment. Ik dacht laatst dat het moment wel gekomen was.
Mijn vriend wist in grote lijnen wel dat ik uit een disfunctioneel gezin kom. Maar niet precies hoe of wat....
Waarom?
maandag 1 juni 2020 22:27
Ik denk dat hij met die opmerkingen juist wil vertellen dat hij je snapt, ook al snapt hij jou natuurlijk niet en luistert hij niet goed naar wat jij erover te vertellen hebt. Is het geen optie om tegen hem te zeggen dat je liever niet hebt dat hij het vergelijkt met het verhaal van zijn ex? Dat het voor jou anders is geweest en dat je dat graag met hem wil delen zodat hij echt persoonlijk van jou weet hoe jij het hebt meegemaakt? Ik denk dat je je "verontwaardiging" best met hem kan en mag bespreken.
maandag 1 juni 2020 22:28
Kijk als hij 16 was, zou ik zeggen kijk eens samen een documentaire over kindertehuizen bijvoorbeeld zodat hij daar een idee bij krijgt en zo eens rustig het gesprek op te starten hoe het bij jou was (en alles daar voor), maar zo te lezen zitten jullie allang niet meer in die leeftijdscategorie
De reactie van je vriend is dan gewoon idioot. Zo moeilijk is het niet om te luisteren, te reageren in de trant van dat het heel heftig en naar is dat je dit hebt meegemaakt en je een knuffel te geven. Kom op zeg. Dat kun je ook als je dit niet hebt meegemaakt.
Wat ik me afvraag is of je partnerkeuze nog beïnvloed wordt door het verleden. Uit je verhaal kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar dat was een van de eerste dingen die ik me afvroeg. Is hij emotioneel wel bereikbaar?
Als hij wel normaal op andere mensen kan reageren, vind ik dat wel gek. Gelooft hij je niet of wat is er aan de hand?
Je moet daar eens over praten. En dat je graag iets ter sprake wil brengen wat voor jou heel belangrijk is en hoe jullie dit aan kunnen pakken omdat dit tot nu toe niet lekker loopt.
Je gaat eigenlijk niet écht in op de reacties hier, volgens mij wil je hier ook heel graag eerst gehóórd worden. Ik hoor je en ik ben het ook met je eens, het is een stompzinnige reactie.
Ik hoop dat jullie tot een gesprek kunnen komen door de brief.
De reactie van je vriend is dan gewoon idioot. Zo moeilijk is het niet om te luisteren, te reageren in de trant van dat het heel heftig en naar is dat je dit hebt meegemaakt en je een knuffel te geven. Kom op zeg. Dat kun je ook als je dit niet hebt meegemaakt.
Wat ik me afvraag is of je partnerkeuze nog beïnvloed wordt door het verleden. Uit je verhaal kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar dat was een van de eerste dingen die ik me afvroeg. Is hij emotioneel wel bereikbaar?
Als hij wel normaal op andere mensen kan reageren, vind ik dat wel gek. Gelooft hij je niet of wat is er aan de hand?
Je moet daar eens over praten. En dat je graag iets ter sprake wil brengen wat voor jou heel belangrijk is en hoe jullie dit aan kunnen pakken omdat dit tot nu toe niet lekker loopt.
Je gaat eigenlijk niet écht in op de reacties hier, volgens mij wil je hier ook heel graag eerst gehóórd worden. Ik hoor je en ik ben het ook met je eens, het is een stompzinnige reactie.
Ik hoop dat jullie tot een gesprek kunnen komen door de brief.
maandag 1 juni 2020 22:32
Een verhaal heeft meerdere lagen. Je kan steeds verder en dieper, net al een uit kan je het laag voor laag pellen. Mijn inziens bouw je aan een relatie en geef je er steeds meer verdieping aan.
Ik deel mijn verhaal niet met iedereen, alleen met mijn allerdierbaarste en dat is hij.
En inderdaad vind ik het niet prettig wanneer ik me helemaal bloot geef dat hij opeens zijn ex uit de hoed tovert. Dan vraag ik mij af wat zij met ons, met mijn verhaal te maken heeft. Dat zij ineens een hoofdrol speelt in mijn verhaal.. Maar ik denk dat ik het gesprek over "mijn" beter anders had kunnen introduceren.
maandag 1 juni 2020 22:36
Duh. Maar daar doe je toch geen 2 jaar over?AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 22:32Een verhaal heeft meerdere lagen. Je kan steeds verder en dieper, net al een uit kan je het laag voor laag pellen. Mijn inziens bouw je aan een relatie en geef je er steeds meer verdieping aan.
Ik deel mijn verhaal niet met iedereen, alleen met mijn allerdierbaarste en dat is hij.
maandag 1 juni 2020 22:42
menta schreef: ↑01-06-2020 22:28Kijk als hij 16 was, zou ik zeggen kijk eens samen een documentaire over kindertehuizen bijvoorbeeld zodat hij daar een idee bij krijgt en zo eens rustig het gesprek op te starten hoe het bij jou was, maar zo te lezen zitten jullie allang niet meer in die leeftijdscategorie
De reactie van je vriend is dan gewoon idioot. Zo moeilijk is het niet om te luisteren, te reageren in de trant van dat het heel heftig en naar is dat je dit hebt meegemaakt en je een knuffel te geven. Kom op zeg. Dat kun je ook als je dit niet hebt meegemaakt.
Wat ik me afvraag is of je partnerkeuze nog beïnvloed wordt door het verleden. Uit je verhaal kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar dat was een van de eerste dingen die ik me afvroeg. Is hij emotioneel wel bereikbaar?
Als hij wel normaal op andere mensen kan reageren, vind ik dat wel gek. Gelooft hij je niet of wat is er aan de hand?
Je moet daar eens over praten. Dat je graag iets ter sprake wil brengen wat voor jou heel belangrijk is en hoe jullie dit aan kunnen pakken omdat dit tot nu toe niet lekker loopt.
Je gaat eigenlijk niet écht in op de reacties hier, volgens mij wil je hier ook heel graag eerst gehóórd worden. Ik hoor je en ik ben het ook met je eens, het is een stompzinnige reactie.
Ik hoop dat jullie tot een gesprek kunnen komen door de brief.
Helemaal mee eens.
Je vertelde dat je in het gesprek eerst een soort van inleidend verhaal hebt gehouden, waar hij mee aan de haal ging. Ik zou daarom in de brief meteen ter zake komen.
maandag 1 juni 2020 22:42
Jij brengt hele interessante punten naar voren. Daar ga ik zeker over nadenken.menta schreef: ↑01-06-2020 22:28Kijk als hij 16 was, zou ik zeggen kijk eens samen een documentaire over kindertehuizen bijvoorbeeld zodat hij daar een idee bij krijgt en zo eens rustig het gesprek op te starten hoe het bij jou was (en alles daar voor), maar zo te lezen zitten jullie allang niet meer in die leeftijdscategorie
De reactie van je vriend is dan gewoon idioot. Zo moeilijk is het niet om te luisteren, te reageren in de trant van dat het heel heftig en naar is dat je dit hebt meegemaakt en je een knuffel te geven. Kom op zeg. Dat kun je ook als je dit niet hebt meegemaakt.
Wat ik me afvraag is of je partnerkeuze nog beïnvloed wordt door het verleden. Uit je verhaal kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar dat was een van de eerste dingen die ik me afvroeg. Is hij emotioneel wel bereikbaar?
Als hij wel normaal op andere mensen kan reageren, vind ik dat wel gek. Gelooft hij je niet of wat is er aan de hand?
Je moet daar eens over praten. En dat je graag iets ter sprake wil brengen wat voor jou heel belangrijk is en hoe jullie dit aan kunnen pakken omdat dit tot nu toe niet lekker loopt.
Je gaat eigenlijk niet écht in op de reacties hier, volgens mij wil je hier ook heel graag eerst gehóórd worden. Ik hoor je en ik ben het ook met je eens, het is een stompzinnige reactie.
Ik hoop dat jullie tot een gesprek kunnen komen door de brief.
Is hij emotioneel bereikbaar?
Gelooft hij me niet?
Wordt mijn partnerkeuze beïnvloed door mijn verleden.
Tja? Genoeg om over na te denken.
Ik wil ook graag horen hoe jullie hier op het forum tegenaan kijken.. Ik zit er te dicht bovenop om nog goed te focussen.
maandag 1 juni 2020 22:46
Dit bijvoorbeeld. Hoe lang waren ze samen? Dan is het toch niet uit de hoed toveren? En hoezo hoofdrol? Je pijn zit bij de ex, die je zelf de hoofdrol geeft hiermee. Wat speelt er werkelijk?
maandag 1 juni 2020 22:48
Het is te makkelijk om daarover een oordeel naar hem of naar jezelf te geven.
Je ervaart zijn reactie op een bepaalde manier en dat mag je best aangeven.
Zo leert hij jou ook beter kennen en weet hij hoe zijn reactie op jou overkomt.
Nu weet hij het niet en denkt hij dat het goed was.
Waarom vind je het moeilijk om hem daar op aan te spreken? Of heb je dat niet meteen gedaan?
Je ervaart zijn reactie op een bepaalde manier en dat mag je best aangeven.
Zo leert hij jou ook beter kennen en weet hij hoe zijn reactie op jou overkomt.
Nu weet hij het niet en denkt hij dat het goed was.
Waarom vind je het moeilijk om hem daar op aan te spreken? Of heb je dat niet meteen gedaan?
maandag 1 juni 2020 22:48
En dit inderdaad.menta schreef: ↑01-06-2020 22:28Kijk als hij 16 was, zou ik zeggen kijk eens samen een documentaire over kindertehuizen bijvoorbeeld zodat hij daar een idee bij krijgt en zo eens rustig het gesprek op te starten hoe het bij jou was (en alles daar voor), maar zo te lezen zitten jullie allang niet meer in die leeftijdscategorie
De reactie van je vriend is dan gewoon idioot. Zo moeilijk is het niet om te luisteren, te reageren in de trant van dat het heel heftig en naar is dat je dit hebt meegemaakt en je een knuffel te geven. Kom op zeg. Dat kun je ook als je dit niet hebt meegemaakt.
Wat ik me afvraag is of je partnerkeuze nog beïnvloed wordt door het verleden. Uit je verhaal kan ik dat natuurlijk niet beoordelen, maar dat was een van de eerste dingen die ik me afvroeg. Is hij emotioneel wel bereikbaar?
Als hij wel normaal op andere mensen kan reageren, vind ik dat wel gek. Gelooft hij je niet of wat is er aan de hand?
Je moet daar eens over praten. En dat je graag iets ter sprake wil brengen wat voor jou heel belangrijk is en hoe jullie dit aan kunnen pakken omdat dit tot nu toe niet lekker loopt.
Je gaat eigenlijk niet écht in op de reacties hier, volgens mij wil je hier ook heel graag eerst gehóórd worden. Ik hoor je en ik ben het ook met je eens, het is een stompzinnige reactie.
Ik hoop dat jullie tot een gesprek kunnen komen door de brief.
maandag 1 juni 2020 22:55
Klopt het wat hij zegt? Reageer jij altijd heel fel als zijn ex ter sprake komt?AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 16:37Hij wilde alleen zeggen dat hij weet dat er veel eenzaamheid is in tehuizen. Maar dat was niet mijn issue. Dat was / is schijnbaar de issue van zijn ex. Ik ben iemand anders. Hij vond dat hij niet zichzelf kan zijn, hij had ten slotte 20 jaar iets met haar gehad en vind dat ik heftig reageer wanneer hij haar ter sprake brengt.
Het ging dus uiteindelijk weer over hem en haar en niet over mij en mijn gevoelens. Ik probeer een gevoelig onderwerp over mijzelf te delen en voor mijn gevoel zet hij het " hup... zo weg" ... Sta ik daar.... ik was eigenlijk best in shock
Dan is zijn reactie wat beter te plaatsen. En jouw reactie daarop is ook weer bepalend voor het verdere verloop van het gesprek.
Misschien is het verhaal van zijn ex zijn enige referentiekader. Reageert hij ook zo fel/ alsof hij zich aangevallen voelt als jij rustig op zijn referentiekader reageert?
Heb je al geprobeerd iets te zeggen zoals: "schat, ik kan mij goed voorstellen dat zij dit zo ervaren heeft. Ik heb andere ervaringen, als je luistert kan ik het uitleggen want ik vind het belangrijk dat je weet wat er in mij omgaat".
..
maandag 1 juni 2020 23:19
Mijns inzien reageer ik niet fel op zijn ex. Hij heeft het regelmatig over haar. Ze hebben 2 grote kinderen, die nog bij haar wonen. Hij komt daar regelmatig over de vloer. Niet dat ik dat toe juich, maar dat is nu eenmaal zo met gescheiden mens. Ik heb wel 2 x moeten aangeven dat ik vond dat hij wat mij betreft een grens bereikte wat betreft de omgang met een ex.Volhouder666 schreef: ↑01-06-2020 22:55Klopt het wat hij zegt? Reageer jij altijd heel fel als zijn ex ter sprake komt?
Dan is zijn reactie wat beter te plaatsen. En jouw reactie daarop is ook weer bepalend voor het verdere verloop van het gesprek.
Misschien is het verhaal van zijn ex zijn enige referentiekader. Reageert hij ook zo fel/ alsof hij zich aangevallen voelt als jij rustig op zijn referentiekader reageert?
Heb je al geprobeerd iets te zeggen zoals: "schat, ik kan mij goed voorstellen dat zij dit zo ervaren heeft. Ik heb andere ervaringen, als je luistert kan ik het uitleggen want ik vind het belangrijk dat je weet wat er in mij omgaat".
maandag 1 juni 2020 23:22
Ik denk dat een forum daar niet de juiste plek voor is.AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 22:42Jij brengt hele interessante punten naar voren. Daar ga ik zeker over nadenken.
Is hij emotioneel bereikbaar?
Gelooft hij me niet?
Wordt mijn partnerkeuze beïnvloed door mijn verleden.
Tja? Genoeg om over na te denken.
Ik wil ook graag horen hoe jullie hier op het forum tegenaan kijken.. Ik zit er te dicht bovenop om nog goed te focussen.
Dat zijn typisch vragen voor bij een psycholoog.
