Relaties
alle pijlers
Ben ik te gevoelig
maandag 1 juni 2020 om 16:17
Op mijn 9e zijn wij, drie kinderen, door tussenkomst van de rechter en kinderbescherming uit huis geplaatst. Onze ouders konden niet voor ons zorgen, omdat ze zelf hele grote problemen hadden. We hebben echt hele heftige dingen meegemaakt. (vader aan de heroïne, moeder aan de drank, huiselijk geweld, verwaarlozing, psychiatrische behandelingen van mijn vader) Ik zou er een boek over kunnen schrijven. We zijn alle drie uiteindelijk verdeeld over de wereld groot gebracht. Ieder met zijn eigen verhaal
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
Ik ben goed terecht gekomen, heb HBO gedaan. Werk al jaren met succes bij dezelfde onderneming, heb een eigen koophuis enz. Over mijn jeugd praat ik weinig omdat mensen het toch niet zo goed begrijpen en daardoor vreemd reageren en daar heb ik dan weer geen zin in. Met mijn partner heb ik het er ook weinig over. Hij weet dat ik in meerdere tehuizen heb gezeten.
Nu dacht ik hem eens deelgenoot te maken van mijn ver weggestopte verleden. Mijn vriend moet ook weten hoe mijn gevoelsleven er uit ziet, dacht ik. Hij reageerde heel ongevoelig, vond ik. Hij wist wel hoe dat is, zo'n tehuis, zijn ex had ook in een internaat gezeten, vandaar! Zijn ex-vrouw komt uit een welgesteld rijk Engels milieu, daar is het gebruikelijk dat je naar de kostschool gaat. " Daar is veel eenzaamheid" wist hij me te vertellen". Ik wilde hem vertellen dat ik jarenlang een extreem gewelddadige opvoeding heb gehad. Mijn vader is meerdere keren, in onze aanwezigheid, door de politie afgevoerd. Ooit waren wij getuige hoe hij een zaag in de neus van mijn moeder plaatste. Ik voelde het kindertehuis als een bevrijding, het had wat mij betreft weinig te doen met eenzaamheid.
Wat mij stoorde is het feit dat ik probeerde, diep, ver weggestopte herinneringen en gevoelens met mijn vriend te delen. Hij begon gelijk over zijn ex. Dat irriteerde mij hevig. Ik zie geen overeenkomsten tussen haar verhaal en mijn verhaal. Bovendien wil ik het helemaal niet over haar hebben, maar over mij. Ik zat tussen de drugsbaby's ,kinderen met ouders in de gevangenis, of kinderen waarvan de ouders waren omgekomen, om maar wat te noemen.
Ik voel me niet gehoord, begrepen, gekwetst en niet vrij om hem mijn echte ware gevoelens te vertellen. Hij gaat er wat mij betreft respectloos me om.
Hij wilde zeggen dat in situaties waar kinderen zonder ouders wonen, er veel eenzaamheid heerst. Ik wilde hem vertellen hoe mijn jeugd werkelijk was én waarom ik er met weinig mensen over praat.
Ik voel me diep gekwetst door zijn in mijn ogen gevoelloze reactie, ben ik te gevoelig??
amymatijs wijzigde dit bericht op 01-06-2020 16:18
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
Reden: schrijf fout "ik" vergeten
0.06% gewijzigd
dinsdag 2 juni 2020 om 07:59
Ik denk dat je- zonder dat je dit echt weet- met veel onverwerkte emoties zit. Emoties die niet bij een partner thuis horen maar bij een deskundige hulpverlener.AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 01:42Ik praat niet zo snel over mijn werkelijke ervaringen uit het verleden. Ik kijk heel lang de kat uit de boom. Zelf ben ik wat dat betreft ook afhoudend. Wanneer men door vraagt, geef ik mondjes maat wat toe. De meeste mensen vragen niet door. Het is mijn ervaring dat de mannen waarmee ik ging eigenlijk nooit doorvroegen over mijn achtergrond.
Bij mijn eerste vriend heb ik daar wat van gezegd, dat ik het vreemd vond. dat hij nooit naar mijn achtergrond vroeg. Prompt vroeg hij de volgende dag hoe het met mijn ouders zat, "hoe het komt dat je geen ouders hebt?"
Je zit ook met veel meer vragen, las ik. Vragen over het waarom het zo is gegaan, waarom er besluiten zijn genomen.
Ik denk dat het goed is om naar een deskundige hulpverlener te gaan.
dinsdag 2 juni 2020 om 08:25
De spijker op zijn kop. Het is een complex geheel. Ik ,die graag mijn heftige ervaringen met mijn partner wil delen. Hij die telkens zijn ex als referentiekader naar voren schuift. Ik, die daardoor nog meer geïrriteerd raakt Hij die op zijn beurt weer vindt dat hij niet vrij uit mag spreken. . Dit cirkeltje roept bij mij irritatie op naar haar toe. Niet naar haar persoonlijk, maar eigenlijk naar de manier hoe hij het telkens niet echt over mij wil hebben. Ik sta niet meer centraal, maar zijn leven en zijn vorige leven. Dat vind ik een heel vervelend gevoel. In dit geval geeft het mij wel de onprettige associatie met vroeger dat ik er ook niet echt doe deed. Een heel eenzaam.Whateffa schreef: ↑02-06-2020 07:56Ik kan mij hier erg in vinden. Ik heb zelf ook absoluut geen makkelijke jeugd gehad, niet te vergelijken met die van TO, maar ook ik ervaarde al op jonge leeftijd dat veel mensen niet goed weten wat ze met deze lastige info moeten, het sluit denk ik niet aan op wat zij 'kennen' van de wereld. Ik vond dat al best lastig en eenzaam om te ervaren. Ik vertelde er dus niet tot nauwelijks over. Maar als je dit bij je eigen relatie ervaart dan is dat best ontluisterend, ook al kan ik best tot een bepaalde hoogte begrijpen dat het voor de relatie in kwestie lastig te bevatten is. Dus TO ik snap je worsteling maar ook de eventuele onhandigheid van je vriend. Nou moet ik wel zeggen dat hij zijn 'onhandigheid' nogal bot en horkerig uit, ik vind hem niet bepaald sympathiek overkomen, even het lastig gespreksonderwerp daar gelaten. Daarnaast krijg ik sterk de indruk dat er gevoeligheden zijn tussen jou en je vriend mbt zijn ex.
Ja, voor mij was nu echt het moment aangebroken om hem te vertellen over mijn verleden. Het was avond, we hadden een fijne dag gehad en zaten rustig op de bank. Het liep helemaal anders dan ik verwachtte.
dinsdag 2 juni 2020 om 08:30
Zelf heb ik eigenlijk niet het gevoel dat ik veel vragen heb. Voor mezelf heb ik het een plekje gegeven. Ik ben een gelukkig en gezegend mens. Nu ik een vaste relatie heb wil ik naar mijn partner over dat deel van mijn leven geen geheimen hebben.lindaatje1900 schreef: ↑02-06-2020 07:59Ik denk dat je- zonder dat je dit echt weet- met veel onverwerkte emoties zit. Emoties die niet bij een partner thuis horen maar bij een deskundige hulpverlener.
Je zit ook met veel meer vragen, las ik. Vragen over het waarom het zo is gegaan, waarom er besluiten zijn genomen.
Ik denk dat het goed is om naar een deskundige hulpverlener te gaan.
dinsdag 2 juni 2020 om 08:32
En als je dit zo aangeeft, zou hij het dan snappen? Of heb je dat al eens zo tegen hem gezegd?AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 08:25De spijker op zijn kop. Het is een complex geheel. Ik ,die graag mijn heftige ervaringen met mijn partner wil delen. Hij die telkens zijn ex als referentiekader naar voren schuift. Ik, die daardoor nog meer geïrriteerd raakt Hij die op zijn beurt weer vindt dat hij niet vrij uit mag spreken. . Dit cirkeltje roept bij mij irritatie op naar haar toe. Niet naar haar persoonlijk, maar eigenlijk naar de manier hoe hij het telkens niet echt over mij wil hebben. Ik sta niet meer centraal, maar zijn leven en zijn vorige leven. Dat vind ik een heel vervelend gevoel. In dit geval geeft het mij wel de onprettige associatie met vroeger dat ik er ook niet echt doe deed. Een heel eenzaam.
Ja, voor mij was nu echt het moment aangebroken om hem te vertellen over mijn verleden. Het was avond, we hadden een fijne dag gehad en zaten rustig op de bank. Het liep helemaal anders dan ik verwachtte.
dinsdag 2 juni 2020 om 08:43
Nee, ik heb het nooit zo tegen hem gezegd. Wel vermoeiend dat je met dit soort dingen heel strategisch te werk moet gaan of anders de plank volledig misslaat.Luci_Morgenster schreef: ↑02-06-2020 08:32En als je dit zo aangeeft, zou hij het dan snappen? Of heb je dat al eens zo tegen hem gezegd?
dinsdag 2 juni 2020 om 09:08
Ik denk niet dat het heel strategisch moet hoor. Ik zou gewoon tegen hem zeggen dat je graag wil dat hij je achtergrond snapt, en dat je het daarom wil hebben over wat er vroeger thuis gebeurd is. Misschien was het doel van de discussie vorige keer niet duidelijk en dacht hij dat het een gesprek was over tehuizen. Dan is het nog vreemd dat hij zijn ex er bij betrekt, maar goed ik zou hem nog een tweede en laatste kans geven.
Als je de discussie op deze duidelijke manier begint, dan weet ieder invoelend mens meteen dat dit een heel belangrijk moment is. Dan zou hij op zijn minst aandachtig moeten luisteren zonder te onderbreken, en zeker niet weer over zijn ex beginnen, en over wat die allemaal toch heeft meegemaakt. Doet hij dat wel, dan zou ik de relatie verbreken.
Verder vind ik het wel niet vreemd dat hij er niet eerder vragen over stelde. Ik zou dat zelf ook niet snel doen, zolang ik niet weet hoe de andere persoon ermee omgaat. Het kan namelijk ook dat ze het er liever niet over hebben. Ik zou toch afwachten tot de andere persoon aangeeft daar klaar voor te zijn, maar dan zou ik direct één en al oor zijn.
Als je de discussie op deze duidelijke manier begint, dan weet ieder invoelend mens meteen dat dit een heel belangrijk moment is. Dan zou hij op zijn minst aandachtig moeten luisteren zonder te onderbreken, en zeker niet weer over zijn ex beginnen, en over wat die allemaal toch heeft meegemaakt. Doet hij dat wel, dan zou ik de relatie verbreken.
Verder vind ik het wel niet vreemd dat hij er niet eerder vragen over stelde. Ik zou dat zelf ook niet snel doen, zolang ik niet weet hoe de andere persoon ermee omgaat. Het kan namelijk ook dat ze het er liever niet over hebben. Ik zou toch afwachten tot de andere persoon aangeeft daar klaar voor te zijn, maar dan zou ik direct één en al oor zijn.
dinsdag 2 juni 2020 om 09:12
Wat misschien kan gebeurd zijn in de reactie van je vriend is dat hij jouw verhaal en gevoel goedbedoeld voor je invult (wat nooit een goed idee is want zo geeft hij jou niet het gevoel er mogen zijn). Jij geeft vervolgens aan dat je dat niet leuk vindt. Hij schiet in de verdediging want hij bedoelde het goed, maar heeft het volgens jou fout aangepakt en hij voelt zich nu aangevallen. Jij valt hem echter niet aan, maar dringt aan op gehoord worden. En dat aandringen zet hem verder onder druk, hij ervaart stress, waardoor het ruzie en frustratie wordt ipv liefdevolle aandacht.
Op een later moment terugkomen op wat er is gebeurd. Praat rustig vanuit je gevoel, vanuit hoe jij iets ervaart en wat je graag van hem wil.
Op een later moment terugkomen op wat er is gebeurd. Praat rustig vanuit je gevoel, vanuit hoe jij iets ervaart en wat je graag van hem wil.
dinsdag 2 juni 2020 om 09:14
Gonegirl schreef: ↑02-06-2020 09:08Ik denk niet dat het heel strategisch moet hoor. Ik zou gewoon tegen hem zeggen dat je graag wil dat hij je achtergrond snapt, en dat je het daarom wil hebben over wat er vroeger thuis gebeurd is. Misschien was het doel van de discussie vorige keer niet duidelijk en dacht hij dat het een gesprek was over tehuizen. Dan is het nog vreemd dat hij zijn ex er bij betrekt, maar goed ik zou hem nog een tweede en laatste kans geven.
Als je de discussie op deze duidelijke manier begint, dan weet ieder invoelend mens meteen dat dit een heel belangrijk moment is. Dan zou hij op zijn minst aandachtig moeten luisteren zonder te onderbreken, en zeker niet weer over zijn ex beginnen, en over wat die allemaal toch heeft meegemaakt. Doet hij dat wel, dan zou ik de relatie verbreken.
Verder vind ik het wel niet vreemd dat hij er niet eerder vragen over stelde. Ik zou dat zelf ook niet snel doen, zolang ik niet weet hoe de andere persoon ermee omgaat. Het kan namelijk ook dat ze het er liever niet over hebben. Ik zou toch afwachten tot de andere persoon aangeeft daar klaar voor te zijn, maar dan zou ik direct één en al oor zijn.
Dank je wel, wat een fijne tips, daar kan ik zeker wat mee in mijn volgende gesprek met mijn vriend. " You make it sound so easy.
dinsdag 2 juni 2020 om 10:35
Het is ook een schatje
Tegelijkertijd is het ook wat meds zegt: dit mag van je elke normale kerel verwachten. Hij hoeft niet elk detail te begrijpen, maar hij moet je wel willen steunen, troosten, beschermen en vragen stellen.
dinsdag 2 juni 2020 om 11:08
Sorry deze man of begrijpt het niet of wil het niet begrijpen.AmyMatijs schreef: ↑01-06-2020 16:46Ik heb hem gezegd dat ik dat je de vergelijking met een internaat / kostschool niet begrijp. Maar hij maakte het alleen maar erger, wat mij betreft. "Kinderen uit een kostschool worden ook gewoon junk of minister," wat hem betreft. Dat is niet anders met kinderen uit een tehuis.. Hij had dit al eens eerder gezegd. Daarom vertelde ik nu meer details. Om hem toch op wat verschillen te wijzen.
Je hebt hem wel verteld waarom je in tehuizen bent opgegroeid.
Helaas voel ik jou pijn...
dinsdag 2 juni 2020 om 11:11
Na ons gesprek voelde ik mij in de hoek gezet, weggedrukt. hmm, een knoop in mijn maag. Ik kijk nu achteraf ook wat mijn aandeel is geweest in dit debacle. Had ik het anders, beter kunnen aanvliegen. Hij begon weer over zijn/ haar tehuizen verhalen, ik kon het niet langer aan horen en zei dat hij wel een vreemd beeld over tehuizen had. Misschien ook niet helemaal tactisch van mijn kant, ik bedenk ook maar wat. 's ochtends vroeg hij wel hoe ik geslapen had. Ondanks mijn rotte ervaring had ik die nacht best redelijk geslapen. De volgende dag voelde ik mij heel alleen, samen maar toch alleen.Trientje74 schreef: ↑02-06-2020 10:35Het is ook een schatje
Tegelijkertijd is het ook wat meds zegt: dit mag van je elke normale kerel verwachten. Hij hoeft niet elk detail te begrijpen, maar hij moet je wel willen steunen, troosten, beschermen en vragen stellen.
Maar die knoop in mijn maag zit er nu nog.
dinsdag 2 juni 2020 om 11:14
Ik zou er dan maar opnieuw over proberen te praten, deze keer heel duidelijk. Oftewel reageert hij dan wel adequaat, en dan is die knoop in je maag wellicht weg, ofwel begint hij weer over zijn ex, maar dan weet je ook waar je aan toe bent.AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 11:11Na ons gesprek voelde ik mij in de hoek gezet, weggedrukt. hmm, een knoop in mijn maag. Ik kijk nu achteraf ook wat mijn aandeel is geweest in dit debacle. Had ik het anders, beter kunnen aanvliegen. Hij begon weer over zijn/ haar tehuizen verhalen, ik kon het niet langer aan horen en zei dat hij wel een vreemd beeld over tehuizen had. Misschien ook niet helemaal tactisch van mijn kant, ik bedenk ook maar wat. 's ochtends vroeg hij wel hoe ik geslapen had. Ondanks mijn rotte ervaring had ik die nacht best redelijk geslapen. De volgende dag voelde ik mij heel alleen, samen maar toch alleen.
Maar die knoop in mijn maag zit er nu nog.
dinsdag 2 juni 2020 om 11:17
dat hij jou vergelijkt met zijn ex is echt niet oke!AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 08:25De spijker op zijn kop. Het is een complex geheel. Ik ,die graag mijn heftige ervaringen met mijn partner wil delen. Hij die telkens zijn ex als referentiekader naar voren schuift. Ik, die daardoor nog meer geïrriteerd raakt Hij die op zijn beurt weer vindt dat hij niet vrij uit mag spreken. . Dit cirkeltje roept bij mij irritatie op naar haar toe. Niet naar haar persoonlijk, maar eigenlijk naar de manier hoe hij het telkens niet echt over mij wil hebben. Ik sta niet meer centraal, maar zijn leven en zijn vorige leven. Dat vind ik een heel vervelend gevoel. In dit geval geeft het mij wel de onprettige associatie met vroeger dat ik er ook niet echt doe deed. Een heel eenzaam.
Ja, voor mij was nu echt het moment aangebroken om hem te vertellen over mijn verleden. Het was avond, we hadden een fijne dag gehad en zaten rustig op de bank. Het liep helemaal anders dan ik verwachtte.
dinsdag 2 juni 2020 om 11:29
Dat hij de kern van mijn verhaal niet begrijpt verbaasde mij toch wel, hij is een intelligente man. Maar mijn verhaal is best wel een groot dingetje om zomaar te behappen. Misschien had hij andere plannen voor de avond en rekende niet op een zwaar gesprek over jeugdtrauma's Maar dat zijn ex en haar kostschool ervaringen de topic van mijn verhaal zouden worden vond ik echt the limit. Ik ben toen mentaal wel afgehaakt. Zeker toen hij mij begon te verwijten dat hij niet zichzelf mag zijn. Ineens had hij een probleem...niet ik.
dinsdag 2 juni 2020 om 12:06
Dat was ook niet een serieuze opmerking van mij, beetje flauw van mij. Ik vond zijn opmerking over "zijn referentiekader" erg misplaatst. Niet oké. Bon, zijn wij het daar over eens.
dinsdag 2 juni 2020 om 12:09
Vind jij iemand als referentiekader typeren. Hetzelfde als iemand, geweldig vinden? Ik zie dat zelf niet zo. Ik zie het meer als een beperking, dat je niet verder kan / niet verder wil kijken dan dat kader.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:12
nee het is je gesprekspartner onderuit halen en niet serieus nemen. hij zegt: jij met je verhalen ook altijd, kijk eens naar mijn ex die heeft ook in tehuizen gezeten en die heeft geen problemen. Dat is wat hij eigenlijk zegt
dinsdag 2 juni 2020 om 13:21
Hij heeft meerdere keren gezegd dat het niet uitmaakt of je arm of rijk bent (zij is rijk, zat op een sjieke kostschool). "In een tehuis is er eenzaamheid. Je kan later minister of junk worden". Het maakt dus niet uit.
Strekking is inderdaad dat hij al genoeg en het beter weet dan ik. Door de verhalen van zijn ex (referentiekader) weet hij genoeg om niet naar mijn verhalen te hoeven luisteren.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:23
Klopt!
Ook heel vreemd, dat hij niet heel voorzichtig naar jouw ervaringen wilde vragen, toen jij ooit vertelde dat je in kindertehuizen was opgegroeid.
0 interesse.
Dit is gewoon geen empathische man, eerder het tegendeel daarvan.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:25
Bah, wat een nare man.AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 13:21Hij heeft meerdere keren gezegd dat het niet uitmaakt of je arm of rijk bent (zij is rijk, zat op een sjieke kostschool). "In een tehuis is er eenzaamheid. Je kan later minister of junk worden". Het maakt dus niet uit.
Strekking is inderdaad dat hij al genoeg en het beter weet dan ik. Door de verhalen van zijn ex (referentiekader) weet hij genoeg om niet naar mijn verhalen te hoeven luisteren.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:59
We hebben wel eerder issues gehad. Dat is niet meer dan normaal. We zijn er uiteindelijk altijd goed uitgekomen. Wat me wel opvalt is dat hij de oorzaak van het probleem altijd bij mij probeert neer te leggen. Zijn aandeel in het conflict ziet hij niet. Ook nu schuift hij het probleem naar mij toe; Hij mag niet zichzelf zijn. Hij mag niet over zijn "referentiekader" praten.wittereiger schreef: ↑02-06-2020 13:49Klinkt inderdaad echt niet als een empathische invoelende man. Weinig bezig met wat jij hebt meegemaakt of hoe je je voelt. Of was dat eerder in de relatie wel als je iets wilde bespreken waar gevoelens bij kwamen kijken?
dinsdag 2 juni 2020 om 14:08
Klinkt wel een beetje hoe mijn man is. Hij is er eindelijk achter dat hij nogal vanuit zichzelf denkt en zich snel aangevallen voelt en dan bot reageert en in de slachtofferrol kruipt. Daar was hij zich eerst niet bewust van en hij vond mij maar moeilijk. Hij werkt er nu aan gelukkig. Het is iets wat ik heel lang over het hoofd had gezien omdat ik het gewend was om niet gehoord te worden, een laag zelfbeeld eigenlijk.AmyMatijs schreef: ↑02-06-2020 13:59We hebben wel eerder issues gehad. Dat is niet meer dan normaal. We zijn er uiteindelijk altijd goed uitgekomen. Wat me wel opvalt is dat hij de oorzaak van het probleem altijd bij mij probeert neer te leggen. Zijn aandeel in het conflict ziet hij niet. Ook nu schuift hij het probleem naar mij toe; Hij mag niet zichzelf zijn. Hij mag niet over zijn "referentiekader" praten.
