Conflict - loyaliteit

04-11-2018 23:18 140 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik zit ergens mee en heb behoefte om erover te praten. Voel me erg kwetsbaar en emotioneel hierin. Heel verdrietig. Heb behoefte aan empathische reacties, en als er dan toch een harde boodschap gegeven moet worden dan toch liefst graag op een aardige manier. :)
Ben al meer dan 15 jaar samen met mijn man en dat is iets dat ik niet zomaar weggooi. Hij heeft PTSS en hechtingsproblematiek en is al jaren onder behandeling van psycholoog. Zo af en toe komen en vertrouwensissues om de hoek kijken. Van zijn kant. Niet qua vreemdgaan of dat soort dingen, maar of ik wel loyaal ben aan hem.
In al die jaren heb ik mij aardig weggecijferd voor hem, ruimte voor zijn problemen, begrip voor zijn depressiviteit etc. Niet dat hij dat allemaal van mij vroeg, hij is juist heel zelfstandig en onafhankelijk… Het is nu eenmaal mijn aard, en dat is niet altijd een handige eigenschap want doe mezelf er soms te kort mee (en hem mogelijk ook).
Nu speelt er iets (al langer) op gebied van vertrouwen waar ik mijn kop voor in het zand heb gestoken, maar dat nu weer op stak. En het kwetst mij tot op het bot.
Iemand in zijn omgeving (aangetrouwde familie, dus geen bloedband van hem of mij) heeft gezegd dat mijn man daar niet meer welkom is, en dat dit komt omdat er iets fouts zou zijn aan mijn houding tegenover deze man/vrouw. Deze figuur heeft dit niet persoonlijk tegen mij gezegd, maar tegen mijn man. Sowieso is het meer een relatie van mijn man, niet van mij – ik kom daar nooit alleen, ga enkel met mijn man mee. Het is bekend – en dat erkent mijn man ook – dat deze figuur met veel mensen problemen heeft en ruzie zoekt zonder reden.
Ik ben mij van geen kwaad bewust, er is geen onvertogen woord gevallen, maar toch is er in ene dit “probleem”.
Wat mij kwetst in deze situatie is dat mijn man meegaat in het verwijt van dit familielid. “Je vindt hem/haar nu eenmaal niet aardig en dat heb je teveel door laten schemeren”. Ik mag deze man/vrouw inderdaad niet, maar dat is omdat deze mijn man jaren geleden veel verdriet heeft gedaan. Dat weet mijn man ook en hij erkent ook dat hij verdriet heeft gehad. Sinds het weer goed was tussen hen, ben ik ook weer mee op bezoek gegaan en ik ben altijd vriendelijk en voorkomend geweest. Geholpen met dingen etc.
Desondanks ziet mijn man mij nu als mede-oorzaak van het probleem, terwijl er niet eens met mij over gesproken wordt. Ik moest van de ‘breuk’ via mijn man horen en ook mijn man is in ene niet welkom meer. Ik ben werkelijk waar nog nooit chagrijnig of onaardig geweest als hij/zij bij ons was of andersom.
Dat mijn man niet achter mij staat, is iets dat mij enorm kwetst. Hij ziet kennelijk niet mijn goede intenties, mijn welwillendheid, mijn zachtheid. En dat terwijl degene die het probleem veroorzaakt, bekend staat – ook bij hem! – als een stoker en intrigant.
Ik voel me enorm verraden. Ik heb mijn man gezegd dat hij zich moet afvragen wie er werkelijk aan zijn kant staat in het leven. Hij zegt in al zijn depressiviteit en negativiteit dat hij sowieso het gevoel heeft alleen te staan. Negeert mij nu al 2 dagen.
Ik voel me met lege handen staan en heb het gevoel dat hoeveel liefde ik ook geef en hoeveel loyaliteit ik ook toon, het nooit goed genoeg zal zijn. Dat hij door zijn PTSS en verleden nooit zal beseffen dat ik de trouwste hond ooit ben. En ik heb het gevoel dat dat niet wederzijds is en ook nooit zal gaan gebeuren.
Ik weet niet eens zo goed wat ik met dit topic wil, in elk geval van me afschrijven. Misschien door reacties tot inzichten komen.
Ik heb niet om dit conflict gevraagd, ben ook zeker niet bij machte om het op te lossen.
Alle reacties Link kopieren
Wow...
Wat een hoop aannames in sommige posts.
Ik vind dat altijd heel knap hoe met zo weinig informatie en zonder de personen echt te kennen, dit allemaal te weten.

Kurritsj, jij kent je man en jezelf het beste en weet zelf ook het beste wat deze relatie voor je betekent.
Ik hoop dat je samen eruit gaat komen hoe jullie verder kunnen gaan, samen of afzonderlijk.
Dat is denk ik een mooi doel om met relatietherapie daar antwoord opmte krijgen.
Veel valt en staat natuurlijk ook hoeveel liefde er nog is voor elkaar.

Ik lees dat bij jullie beiden nog een hoop te halen valt om het voor elkaar en voor jezelf fijner te maken.
Ik wens je veel wijsheid toe. :rose:
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat de bloemen niet gelijk hebben, maar ik ben bang dat het wel reëel is. Niet omdat het zomaar aannames zijn, maar omdat ze helemaal passen bij alles wat TO zelf al over haar man heeft verteld.
Kurritsj, aan jou om dit te beoordelen, jij kent inderdaad je man het beste en je klinkt heel verstandig en doortastend. Aan je man om te bewijzen dat het niet waar is, in gedrag, houding, woorden en daden. Ook ik wens je heel veel wijsheid en ik wens je vooral heel veel liefde. Volgens mij snak je daarnaar en verdien je het.
Beter een half motto....
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp dat lastig is mijn achtbaan te volgen als het topic start met een relatie-issue en het een afslag neemt die feitelijk niet zoveel met de relatie meer te maken heeft: hoe hervind ik mezelf.

Dat gezegd hebbende: aan degene die roepen dat ik nu, subiet en zonder uitstel uit de relatie moet stappen; ik laat me net zo min door mijn man manipuleren als door dat soort berichten. Ik heb iets gezien, iets ontdekt, iets gevóeld dat ik me door geen enkel drama meer laat afnemen. Niet hier, niet thuis. :)

@ Turquasi; van redden is inderdaad geen sprake, dat is niet het doel an sich. Shifty verwoordt het goed, maar dat komt omdat hij feitelijk spiegelt wat ik erover zei.

@ Bloem1970 & Paarsebloem. Je kan er veel van zeggen, en ik zal dat straks ook wel doen. Maar mijn man is wel altijd eerlijk. Dat hij wel voor is opgekomen, dat geloof ik 1-op-1 en het past ook veel beter in het verhaal. Ik vond het al zo bizar dat wij beiden waren buitengesloten, terwijl ík het probleem zou zijn.

Er zijn een paar andere dingen Bloem1970 die je gezegd hebt, die ik zeker niet wil ontkennen. Ja, mijn man maakt er soms een machtstrijd van. Daar heb ik grote moeite mee want ik sta juist heel anders in het leven. Ik ben juist van samen dingen uitwerken, common ground ontdekken, begrip hebben voor elkaars kwetsbaarheid én gekwetsheid. Mijn man reageert vaak primair vanuit 'strijd'. Dat is één van de dingen waarvan ik niet weet of we daar uit gaan komen. Simpelweg omdat ik niet weet of hij het in zich heeft om dat anders te gaan ervaren.
Hij wil het wel oplossen overigens, dat zegt hij, dat zie ik ook, dat bleek ook uit zijn acties vandaag. Zijn intenties zijn wel okay. En als hij al manipuleert (en dat doet hij hoor) dan is het niet bewust en niet vanuit gemeenheid. Dat komt voort uit overlevingsgedrag, geen idee hebben hoe het anders kan, dat er een andere manier van denken en voelen bestaat. Had ik al gezegd dat hij PTSS heeft? ;-D Even heel concreet: als je nooit liefde hebt gehad als kind, dan is het verdomd moeilijk om het begrip 'liefde' op latere leeftijd te ervaren, of empathie. Het cliché is ook waar: als je niet van jezelf kan houden, kan je ook niet écht van een ander houden.
Hij en ik komen wat dat betreft letterlijk uit twee werelden. Want waar ik ook flink tekort ben gekomen in mijn jeugd, heb ik de mazzel gehad dat ik wel liefde voor mezelf heb ontwikkeld. Hij niet.

Anyways, meer dan genoeg daarover.
Anders krijg ik een naam hier dat ik altijd van die lange posts schrijf. :)

Ik had deze klap kennelijk nodig om wakker te worden en dat is gelukt. Hij en ik gaan aan de slag, en ik zelf ga aan de slag. Met dat laatste hoef ik niet op hem te wachten, dus ik ben al lekker begonnen. :)
Of wij er samen uitkomen weet ik niet, ik weet wel dat het goed is voor ons allebei wat er gebeurt. Wat de uitkomst ook is.

Ja Bim, ik heb inderdaad meer liefde nodig dan ik nu krijg, dat zie je goed.
En daar ga ik ook wat aan doen.

Verder dank voor de lieve knuffels en de cheer-me-ons! :gift:
Alle reacties Link kopieren
Je komt me over als iemand die heel intelligent is en ook scherpzinnig. Ik geloof dat het met jou wel goed komt. Probeer niet te veel op je gevoel af te gaan in deze, ik denk dat verstand nu meer voor je gaat doen. Verstand in de vorm van "kennis van de feiten". Daar moet je nu op af gaan.
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
07-11-2018 22:17
Je komt me over als iemand die heel intelligent is en ook scherpzinnig. Ik geloof dat het met jou wel goed komt. Probeer niet te veel op je gevoel af te gaan in deze, ik denk dat verstand nu meer voor je gaat doen. Verstand in de vorm van "kennis van de feiten". Daar moet je nu op af gaan.

Thanks. ;-D

Ik denk beide: met alleen mijn verstand ga ik de moeilijkheden weg redeneren. Ik heb mijn gevoel hierbij nodig om heel dicht bij mezelf te blijven. Maar alleen gevoel volgen zou ook leiden tot alles weg willen knuffelen met man (om me maar weer lekker te voelen) en dat is nu ook niet goed. Dus beide denk ik.
Alle reacties Link kopieren
Bim schreef:
07-11-2018 20:51
Ik hoop dat de bloemen niet gelijk hebben, maar ik ben bang dat het wel reëel is. Niet omdat het zomaar aannames zijn, maar omdat ze helemaal passen bij alles wat TO zelf al over haar man heeft verteld.
Kurritsj, aan jou om dit te beoordelen, jij kent inderdaad je man het beste en je klinkt heel verstandig en doortastend. Aan je man om te bewijzen dat het niet waar is, in gedrag, houding, woorden en daden. Ook ik wens je heel veel wijsheid en ik wens je vooral heel veel liefde. Volgens mij snak je daarnaar en verdien je het.
Ik hoop het ook niet voor TO, maar dat hij zelfs nu nog de schuld bij TO wil leggen, en haar gewoon dagenlang doodzweeg terwijl zij niks misdaan had, is een zeer slecht teken. Ik zie nergens dat hij zich om TO bekommert. Als je na zo lang bij elkaar, nog de prioriteit legt by 1 of andere vent die al niet aardig is, waar gaat het dan nog over? Vind dat meer iets voor tieners, waarbij een jongen bij de leider van zijn kornuiten in de smaak wil vallen door zijn vriendin af te vallen.

Groetjes,

Bloem 2 :daisy:
Alle reacties Link kopieren
Ik hoop dat we als bloemen hartstikke ongelijk krijgen!
Helaas komen mijn aannames uit dezelfde ervaringen... Maar het hoeft niet te betekenen dat het hetzelfde afloopt.
Ik lees gelukkig namelijk heel veel kracht bij jou, want volgens mij komt kracht uit de combinatie gevoel en verstand.
Superknap (inzicht heb ik veel te lang niet gehad) dat je nu al naar jezelf kan kijken, dat je gevoel het weg wil knuffelen en dat lost niks op.
Ik heb ook zoveel weggeredeneerd... Het kwam uit zijn koude jeugd, dat ie geen rekening met mij hield en gedrag vertoonde dat mij zwaar schaadde. Bullshit! Van mij dus he. Er is nooit een reden of excuus om iemand pijn te doen. Daarbij mss niet leuk om te horen, maar ook ptss niet. Heb zelf helaas cptss (gehad, kom je eraf, ik weet het niet, mijn c staat voor complex, ook door mijn jeugd). En ook al heb je niet het goede voorbeeld gehad, heb je je eigen trauma's, je weet echt wel wat aardig gedrag is en wat niet.
Dus hou dat vast, je wens om dicht bij jezelf te blijven. Blijf jezelf afvragen, ben ik blij, word ik hier gelukkig van, is doet voor mij gelijkwaardig goed of draait het om iemand anders? En bestaat mijn geluk uit het voorkomen van gedoe?
Uiteindelijk ben jijzelf voor jou het belangrijkst!
Enn schreef:
04-11-2018 23:41
Je bent niet zijn hulpverlener, jij bent curritsj die ook recht op erkenning heeft in een relatie. Deze relatie is per definitie ongelijkwaardig doordat je samenleeft met iemand die eigenlijk geen relatie aan kan gaan.

Geen enkele behoefte om je meer te kwetsen dan je al bent maar feitelijk is het voor jou alleen maar water naar de zee dragen en dat is het. Er komt zeer weing terug en wil jij zo jouw leven leiden?
Dit.
Enn schreef:
04-11-2018 23:47
Ga dit dan alleen uitzoeken. Zoek naar iemand die je vragen stelt en je meeneemt in wat jij wil, welke behoefte jij hebt. Het heeft nu te lang om hem gedraaid. Zet jezelf centraal en zoek naar jouw zingeving en wensen.
En dit.
feow schreef:
04-11-2018 23:54
Kun je het in stukjes knippen?

Niet direct 'ik verlaat je nu want dit is de druppel', maar voor nu 'ik vertikt het om hier de schuld van te krijgen en ik vertikt het om genegeerd te worden'
Dit uitvechten en daarná pas kijken hoe je met die resultaten verder wilt?

En nog maar eens een :hug:
Ook een hele goeie
Alle reacties Link kopieren
Hoe is het nu Curritz?
Beter een half motto....
koekie1980 schreef:
05-11-2018 06:56
Hoe lang mag hij zijn PTSS nog gebruiken om jou op eieren te laten lopen? Hoe lamg wil jij zn hulpverlener blijven?

Ik begrijp dat er dingen in zijn verleden gebeurd zijn waardoor hij n bepaalde angst ontwikkeld heeft. Maar hij kan jou toch niet zn hele leven daarmee lastig blijven vallen en jouw liefde "gebruiken". Op n keer moet het toch klaar zijn...
Eens!!!
turquasi schreef:
05-11-2018 10:28
Wat een goede samenvatting is deze post...

Daar wil ik nog wat aan toevoegen; ik heb in drie pagina's werkelijk niets gelezen dat het de moeite waard zou maken om door te gaan met een relatie met deze meneer... ook de 15 jaar samen niet, of misschien zelfs wel juist omdat je al 15 geïnvesteerd hebt en het helemaal voor niets blijkt. Want hij kiest niet voor jou, dat hoef je hem niet eens te vragen... dat blijkt uit alles. Je bent onbelangrijk voor hem en je vind je eigen belang ook ondergeschikt aan al zijn redenen om zogenaamd een speciaal geval te zijn. Het word tijd dat jij jezelf belangrijk genoeg gaat vinden. En iemand die zichzelf belangrijk vind heeft geen boodschap aan mensen die negeren een goed idee vinden.
Ook al eens.
-Kurritsj- schreef:
07-11-2018 07:56
Dankje CalamityCat!
En ja parbleumondieu, dat is de les.

Belangrijkste voor nu is niet: de relatie redden. Het is fijn dat we weer on speaking terms zijn, maar... belangrijkste nu is die flonkering van mezelf die ik weer terug zag, om die te voeden, groter te maken, weer terug te halen.
Precies!
Lieve Kurritsj, je gaat er echt uitkomen!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven