Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
woensdag 27 augustus 2008 om 16:15
Ik weet niet of het had gewerkt bgb.
Misschien is de tijd daar een lange tijd niet rijp voor geweest.
Strijd is daar in het begin vaak over geleverd en dat werkt niet.
Maar de laatste tijd voelt het alsof dat wel kan werken.
Ja het is mijn verantwoordelijkheid,maar de gevolgen van wel eten,of geen eetbuien hebben daar heb ik geen grip op.
Dus kies je voor veilig.Het is angst.
Het is...zo complex zo'n diepgewortelde eetstoornis.
Dat valt denk ik niet te bevatten als buitenstaander.
Dus die veranwoordelijkheid is heel relatief.
Dat mag iedereen betwisten...maar het is niet te simpliceren.
Misschien is de tijd daar een lange tijd niet rijp voor geweest.
Strijd is daar in het begin vaak over geleverd en dat werkt niet.
Maar de laatste tijd voelt het alsof dat wel kan werken.
Ja het is mijn verantwoordelijkheid,maar de gevolgen van wel eten,of geen eetbuien hebben daar heb ik geen grip op.
Dus kies je voor veilig.Het is angst.
Het is...zo complex zo'n diepgewortelde eetstoornis.
Dat valt denk ik niet te bevatten als buitenstaander.
Dus die veranwoordelijkheid is heel relatief.
Dat mag iedereen betwisten...maar het is niet te simpliceren.
woensdag 27 augustus 2008 om 16:17
Lieve Iry,
Ik ken je niet, en jij kent mij niet maar sjonge wat vind ik je een moedige vrouw! Zo her en der kwam ik je al tegen op het forum en nu zag ik je hier, het spijt me van de situatie waar je in zit.
Je raakt echt iets bij me, en zoals ik lees ook bij vele anderen.
Heel veel sterkte en geluk voor de toekomst!
Ik ken je niet, en jij kent mij niet maar sjonge wat vind ik je een moedige vrouw! Zo her en der kwam ik je al tegen op het forum en nu zag ik je hier, het spijt me van de situatie waar je in zit.
Je raakt echt iets bij me, en zoals ik lees ook bij vele anderen.
Heel veel sterkte en geluk voor de toekomst!
woensdag 27 augustus 2008 om 16:20
quote:iry schreef op 27 augustus 2008 @ 16:17:
Daar ben ik nu mee gestopt om dat iedere keer te zeggen ik hou van jou.Dan zegt hij: dat weet ik lieverd
.Ik denk alleen niet dat het slim is om keer op keer die bevestiging te vragen . dat hij elke dag naar huis komt is bevestiging genoeg .
Daar ben ik nu mee gestopt om dat iedere keer te zeggen ik hou van jou.Dan zegt hij: dat weet ik lieverd
.Ik denk alleen niet dat het slim is om keer op keer die bevestiging te vragen . dat hij elke dag naar huis komt is bevestiging genoeg .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 27 augustus 2008 om 16:23
Ik snap dat het complex is, ik zie het als een serieuze en zeer ernstige ziekte, het schijnt ook iets fysiologisch/genetisch te zijn. Ik snap dus dat jullie een "modus" hebben gevonden om hiermee in de relatie om te gaan. Maar wil hij missch. de afspraken veranderen? Is de "modus" toe aan vernieuwing?
woensdag 27 augustus 2008 om 16:25
steeds om bevestiging vragen kan iets dwangmatigs krijgen en je lost er niks mee op, integendeel zelfs, het kan de ander afstoten. probeer je op jezelf te richten en probeer die bevestiging uit jezelf te halen. Ga iets doen waar je je goed over voelt. ga schoonmaken, of nu eindelijk die opleiding tot keramiek lerares wat je al wilde vanaf je 12e....
woensdag 27 augustus 2008 om 16:27
Zie deze crisis niet als een enorm onplezierig iets, maar zie het als een moment waarom je alles weer even reset. Klopt dit gedrag/gevoel nog, of moet ik iets anders doen. Waar wil ik zijn over 10 jaar en hoe ga ik dat organiseren. Waar baal ik van, dan ga ik dat nu elimineren. Als je zo in crisis bent heb je zo weinig houvast dat je dwangmatige patronen makkelijker los kan laten. Een crisis is ook een kans
woensdag 27 augustus 2008 om 16:30
Dat is zeker iets om kritisch naar te gaan kijken meds.
Goed punt!
Hoe houd je het voor beide leefbaar.....een vraag om ook op tafel te gaan gooien.
Duidelijk in kaart brengen,dan heb je ook het recht om elkaar ergens op aan te spreken.
Immers heb je samen afspraken gemaakt.
Dat geld dan ook voor mij. Geen excuus wanneer ik een zwaar moment of dag heb.
Dat is gen leidraad. Het recht om je er comfortabel onder te kunnen bewegen hebben we alletwee,ook hij.
Ja echt goed punt.
Bgb,ik moet dat inderdaad loslaten dat bevestiging zoeken,maar oei,wat moeilijk voor een onzeker meisje(vrouw) zoals ik.
Goed punt!
Hoe houd je het voor beide leefbaar.....een vraag om ook op tafel te gaan gooien.
Duidelijk in kaart brengen,dan heb je ook het recht om elkaar ergens op aan te spreken.
Immers heb je samen afspraken gemaakt.
Dat geld dan ook voor mij. Geen excuus wanneer ik een zwaar moment of dag heb.
Dat is gen leidraad. Het recht om je er comfortabel onder te kunnen bewegen hebben we alletwee,ook hij.
Ja echt goed punt.
Bgb,ik moet dat inderdaad loslaten dat bevestiging zoeken,maar oei,wat moeilijk voor een onzeker meisje(vrouw) zoals ik.
woensdag 27 augustus 2008 om 17:46
He Iry!
Goed gedaan, je lekker optutten, leuke kleding aandoen! Zo heb je al een beetje aan jezelf laten zien dat je het waard bent!
En je vriend een smsje sturen, ook niet verkeerd! Vaak begint het uit een dal klimmen met kleine stapjes. Soms val je terug, maar je komt altijd vooruit! De weg mag dan misshcien lang lijken en menigeen zal tegen je zeggen dat je nog niet moet gaan lopen, maar je bent al begonnen. Sowieso door hier van je af te schrijven. Door over dingen na te denken. Door jezelf lekker op te tutten, je vriend te smsen. Door afspraken met hem te maken over hoe nu verder te gaan. Maar ook door weer iets leuks met elkaar te doen. Niet alleen maar praten, maar ook daadwerkelijk proberen de liefde brandend te houden door bijv. met z'n tweetjes uit te gaan. Een theateravond of biosje pikken, vorkje prikken, voor mijn part een wandeling. Wat vonden jullie vroeger leuk om samen te doen?
Wat deden jullie toen de kinderen er nog niet waren? Het hoeft niet elk weekend, maar zo af en toe, om de beladenheid even van je af te kunnen schudden.
Elke dag is er èèn, en elke dag geeft elke seconde weer nieuwe kansen. Grijp ze!
Goed gedaan, je lekker optutten, leuke kleding aandoen! Zo heb je al een beetje aan jezelf laten zien dat je het waard bent!
En je vriend een smsje sturen, ook niet verkeerd! Vaak begint het uit een dal klimmen met kleine stapjes. Soms val je terug, maar je komt altijd vooruit! De weg mag dan misshcien lang lijken en menigeen zal tegen je zeggen dat je nog niet moet gaan lopen, maar je bent al begonnen. Sowieso door hier van je af te schrijven. Door over dingen na te denken. Door jezelf lekker op te tutten, je vriend te smsen. Door afspraken met hem te maken over hoe nu verder te gaan. Maar ook door weer iets leuks met elkaar te doen. Niet alleen maar praten, maar ook daadwerkelijk proberen de liefde brandend te houden door bijv. met z'n tweetjes uit te gaan. Een theateravond of biosje pikken, vorkje prikken, voor mijn part een wandeling. Wat vonden jullie vroeger leuk om samen te doen?
Wat deden jullie toen de kinderen er nog niet waren? Het hoeft niet elk weekend, maar zo af en toe, om de beladenheid even van je af te kunnen schudden.
Elke dag is er èèn, en elke dag geeft elke seconde weer nieuwe kansen. Grijp ze!
woensdag 27 augustus 2008 om 23:28
Hoi meiden.
Best een goede dag gehad naar omstandigheden.
De avond is ook goed gegaan. Ik was zowaar niet zenuwachtig in het bijzijn van vriend.
Niet gehuild.
Lekker samen tegen elkaar op de bank gehangen.
Morgen naar het GGz eind van de dag. Dat zal wel wat losmaken.
En nu nog een schokkend bericht(ga er even bij zitten)
Ik ga naar bed
Best een goede dag gehad naar omstandigheden.
De avond is ook goed gegaan. Ik was zowaar niet zenuwachtig in het bijzijn van vriend.
Niet gehuild.
Lekker samen tegen elkaar op de bank gehangen.
Morgen naar het GGz eind van de dag. Dat zal wel wat losmaken.
En nu nog een schokkend bericht(ga er even bij zitten)
Ik ga naar bed
donderdag 28 augustus 2008 om 03:02
donderdag 28 augustus 2008 om 14:15
Dank je wel allemaal.
Zit hier een beetje op te schrijven hoe ik het gesprek daar moet in gaan.
Aan de ene kant ben ik boos op hun lakse houding.
En op de fout dat ze daar nooit buiten het kader hebben kunnen denken.
Die boosheid wl ik daar zeker ook kenbaar maken.
Weet nu al hoe ze daar op zullen reageren maarja.
Ik wil ook niet de hele tijd vullen met deze frustratie van mij want dat boekt ook geen vooruitgang.
Dus,
Punt 1 mijn mening uiten over de manier hoe zij met de situatie zijn omgesprongen.
Punt 2,
Het aankaarten van het doel van doorverwijzen vanuit de eetstoorniskliniek en vragen wat hun visie is op hoe dat de afgelopen jaren ingevuld is (niet) en of daar alsnog op terug te vallen is.
Punt 3,
Hoe gaan we verder vanuit deze situatie en wat kunnen ze daaarin betekenen.
Mijn noodzaak (en dus hulpvraag).
Rust brengen in het gezin en wat is daar voor nodig.
Rust brengen voor mij en een instantie zoeken die gepaste hulp kan geven bij mijn problematiek.
Reeel doel opstellen waar ik naar toe kan werken( iets voor later maar wel vast ter sprake brengen)
Vriend hulp aanbieden en hoe kan dat eruit zien.
Coaching(tijdelijk) binnen het gezin (geen flauw idee hoe dat eruit kan zien).
Dossier wil ik in mijn bezit hebben zodat ik zelf kan bekijken hoe ze de gesprekken hebben geformuleerd.
Dit om ook eens kritisch en helder een mening te kunnen vormen over de geboden hulp daar en mijn aandeel daarin.
Pff.....ik weet niet of dit allemaal de juiste aanpak is.
Er schiet zoveel door mijn hoofd.
Ik heb eigenlijk weinig vertrouwen in het GGZ.
Ik wil gewoon het op een rijtje hebben en niet daar een soort paniekgesprek hebben.
Zit hier een beetje op te schrijven hoe ik het gesprek daar moet in gaan.
Aan de ene kant ben ik boos op hun lakse houding.
En op de fout dat ze daar nooit buiten het kader hebben kunnen denken.
Die boosheid wl ik daar zeker ook kenbaar maken.
Weet nu al hoe ze daar op zullen reageren maarja.
Ik wil ook niet de hele tijd vullen met deze frustratie van mij want dat boekt ook geen vooruitgang.
Dus,
Punt 1 mijn mening uiten over de manier hoe zij met de situatie zijn omgesprongen.
Punt 2,
Het aankaarten van het doel van doorverwijzen vanuit de eetstoorniskliniek en vragen wat hun visie is op hoe dat de afgelopen jaren ingevuld is (niet) en of daar alsnog op terug te vallen is.
Punt 3,
Hoe gaan we verder vanuit deze situatie en wat kunnen ze daaarin betekenen.
Mijn noodzaak (en dus hulpvraag).
Rust brengen in het gezin en wat is daar voor nodig.
Rust brengen voor mij en een instantie zoeken die gepaste hulp kan geven bij mijn problematiek.
Reeel doel opstellen waar ik naar toe kan werken( iets voor later maar wel vast ter sprake brengen)
Vriend hulp aanbieden en hoe kan dat eruit zien.
Coaching(tijdelijk) binnen het gezin (geen flauw idee hoe dat eruit kan zien).
Dossier wil ik in mijn bezit hebben zodat ik zelf kan bekijken hoe ze de gesprekken hebben geformuleerd.
Dit om ook eens kritisch en helder een mening te kunnen vormen over de geboden hulp daar en mijn aandeel daarin.
Pff.....ik weet niet of dit allemaal de juiste aanpak is.
Er schiet zoveel door mijn hoofd.
Ik heb eigenlijk weinig vertrouwen in het GGZ.
Ik wil gewoon het op een rijtje hebben en niet daar een soort paniekgesprek hebben.
donderdag 28 augustus 2008 om 17:25
Iry hoe is het gegaan?
Misschien is zoiets iets voor je: klik
Althans voor jou en je gezin. Mijn moeder doet dit werk maar ik heb een andere site genomen ivm herkenning. Mocht je meer vragen hebben dan hoor ik het wel. Juist om wat meer rust in je gezin te brengen en iedereen wordt er dan bij betrokken waar ik zelf een groot voorstander van ben.
Misschien is zoiets iets voor je: klik
Althans voor jou en je gezin. Mijn moeder doet dit werk maar ik heb een andere site genomen ivm herkenning. Mocht je meer vragen hebben dan hoor ik het wel. Juist om wat meer rust in je gezin te brengen en iedereen wordt er dan bij betrokken waar ik zelf een groot voorstander van ben.
