Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
dinsdag 14 oktober 2008 om 01:47
Kom even wat neergooien.
Juul,ik ben nog niet bij de sportschool geweest.
Appeltjesgroen,nog niet begonnen met de seroquel.
Het gaat eigenlijk helemaal niet goed.Tenminste....ik voel mij niet goed,ik ben totaal de weg kwijt.
Waar ik mij wel meer bewust van word,ik laat al zolang door veel mensen over mijn grenzen gaan.
Het valt anderen niet op,ik ben niet op mijn mondje gevallen en kom denk ik sterk over.
Maar het gebeurt,te vaak en te lang,vooral door de mensen die dichtbij staan.
Door die bewustwordng gaat het mij opvallen,de situaties,de momenten,de valkuilen.
Hoeveel last ik daar eigenlijk van heb,of meer wat de gevolgen daarvan zijn.
Hoe ik daardoor als reactie uit de bocht vlieg en daardoor mensen de boom in jaag.
Alleen ik zit zelf allang in die boom,ik voel mij altijd opgejaagd.
Ik ga dat nu beseffen,de interactie die daardoor onstaat en dus de wederzijdse onbegrip.
Het frustreert mij ook.
Zien jullie het niet!! ik wil het wel schreeuwen.
En dit gaat zo ver terug.
De laatste tijd voel ik mij buiten mijzelf.
De last en de paniek,de emoties zijn zo hoog dat ik uitgeschakeld sta.
En als ik even terugkeer,dan krijg ik vluchtdrang.
Er spookt dan maar 1 gedachte in mijn hoofd,ik wil weg en waar kan ik naar toe,tot het paniekerig af.
Ik breek als vriend even dichtbij komt,mij positief toespreekt,mij vastpakt.
Zaterdag had ik een feestje in de kroeg.
Vriend zou later komen.
Twee jongste waren logeren dus ik was samen met mijn dochter(die had ook een feestje elders).
We hebben heerlijk getutteld samen in de badkamer,ik was ontspannen.
Kroeg en gezelschap voor de avond was zeer vertrouwd dus geen paniek.
Mijn lievelingsspijkerbroek aan,gympies,t-shirt alles okè.
Vriendin opgehaald,eerst gepraat,toen naar de kroeg.
Het voelde als een warm bad,daar stonden mijn vrienden(geen kroegvrienden,maar de meeste de echte)
Ik was blij om ze om mij heen te hebben,en zij dat ik er was.
Het was zo gezellig en ik kreeg complimenten!
Dat ik er zo lief uitzag,ik op Amèlie leek (haha,dat is een meisje!! ik ben 36)
En toen kwam vriend binnen en daar ging ik weer richting put.
Al die positieve aandacht...al die warmte..Ik wil het van de man krijgen die binnenstapte,maar hij ziet dat niet meer.
Toch veranderde er niets aan mij aan de buitenkant,slecht mijn binnenkant schakelde en wat eerst echt was werd toneel,dat merkte niemand,alleen ik.
Tot 5.00 doorgegaan die avond,een deel van het gezelschap is mee naar ons gegaan waar ik de magen vulde met hapjes.
En zo werd de zondag zwaar,mijn verdriet ver weggestopt,maar het zat hoog.
Ik liep weer tegen een over de grens moment op en ik heb mijn tranen de rest van de dag continu weg moeten slikken.
S'avonds was er geen houden meer aan,het is zoveel.
Vriend heeft mij getroost.Ik heb gezegd: dit bord is echt te vol nu,ik weet niet of ik nog verder kan.
Het lijkt of mijn lijf en geest een soort stilte voor de storm beleeft en ik ben bang dat het twijgje wat ik altijd ben geweest en bij ieder storm wel meebuigt,nu gaat breken.
Hoeveel kan een mens hebben,hoeveel kan ik hebben.
Mijn eetstoornis is een ongeleid projectiel op het moment,alles wat ik probeer te veranderen lukt even en komt twee keer zo hard terug.
Toch,en dat is positief,
vriend heeft mij tot een halt geroepen.
Hij zei:
"stop eens met rennen,dat hoeft niet van mij.Je wil weer zoveel en je schiet weer alle kanten op.
Ik wil niet dat je werkt aan onze relatie,ik wil dat je tot rust komt en kleine stappen neemt in jouw tempo.
Er is 1 ding belangrijk nu,je gezondheid.
Wat heb ik er aan als ik weer van je ga houden en je over twee jaar dood gaat(bij wijze van).
Wat hebben we daar samen aan.
Ik zie nog steeds toekomst in ons.
Dat we al meer dingen samen doen geeft mij een goed gevoel'
Ik heb mijn deuk in mijn vertrouwen duidelijk gemaakt en hij snapt dat.
Alleen mijn onbegrip,mijn onbeantwoorde vragen...daar komt de muur bij hem.
Ik hem gevraagd wat hij hiermee gaat doen,hoe hij zijn aandeel ziet,of hij hier over na wil denken,hoe hij mijn vetrouwen weer kan fixen,hoe hij gaat leren zich meer te uiten.
Dat zou hij doen.....maar ik weet niet of dat nog van zijn kant terug gekoppeld wordt.
Ik zou van mijn stoel vallen als dat gebeurt.
Hij praat met niemand,nu ook niet over deze hele ellende.
Hij ontwijkt ieder vraag,ieder poging over zijn kant van het verhaal,zijn gevoel.
Morgen heb ik een afspraak bij mijn behandelaar.
En dat is hard nodig.
Volgende week vrijdag een tweede afspraak bij mijn oude eetstoorniskliniek.
Gisteren 1 laxeertablet geminderd,ik zit nu op 7.
Vandaag zijn mijn darmen aardig van slag en dat maakt mij niet postief gestemd in deze missie.
Mijn slaapritme is weer slecht,morgen moet ik vroeg naar bed,die draad moet ik niet verliezen.
Ik kan niet uitgeput zijn nu.
Sorry voor dit lange verhaal,het zal wel vaag zijn.
Liefs!
Juul,ik ben nog niet bij de sportschool geweest.
Appeltjesgroen,nog niet begonnen met de seroquel.
Het gaat eigenlijk helemaal niet goed.Tenminste....ik voel mij niet goed,ik ben totaal de weg kwijt.
Waar ik mij wel meer bewust van word,ik laat al zolang door veel mensen over mijn grenzen gaan.
Het valt anderen niet op,ik ben niet op mijn mondje gevallen en kom denk ik sterk over.
Maar het gebeurt,te vaak en te lang,vooral door de mensen die dichtbij staan.
Door die bewustwordng gaat het mij opvallen,de situaties,de momenten,de valkuilen.
Hoeveel last ik daar eigenlijk van heb,of meer wat de gevolgen daarvan zijn.
Hoe ik daardoor als reactie uit de bocht vlieg en daardoor mensen de boom in jaag.
Alleen ik zit zelf allang in die boom,ik voel mij altijd opgejaagd.
Ik ga dat nu beseffen,de interactie die daardoor onstaat en dus de wederzijdse onbegrip.
Het frustreert mij ook.
Zien jullie het niet!! ik wil het wel schreeuwen.
En dit gaat zo ver terug.
De laatste tijd voel ik mij buiten mijzelf.
De last en de paniek,de emoties zijn zo hoog dat ik uitgeschakeld sta.
En als ik even terugkeer,dan krijg ik vluchtdrang.
Er spookt dan maar 1 gedachte in mijn hoofd,ik wil weg en waar kan ik naar toe,tot het paniekerig af.
Ik breek als vriend even dichtbij komt,mij positief toespreekt,mij vastpakt.
Zaterdag had ik een feestje in de kroeg.
Vriend zou later komen.
Twee jongste waren logeren dus ik was samen met mijn dochter(die had ook een feestje elders).
We hebben heerlijk getutteld samen in de badkamer,ik was ontspannen.
Kroeg en gezelschap voor de avond was zeer vertrouwd dus geen paniek.
Mijn lievelingsspijkerbroek aan,gympies,t-shirt alles okè.
Vriendin opgehaald,eerst gepraat,toen naar de kroeg.
Het voelde als een warm bad,daar stonden mijn vrienden(geen kroegvrienden,maar de meeste de echte)
Ik was blij om ze om mij heen te hebben,en zij dat ik er was.
Het was zo gezellig en ik kreeg complimenten!
Dat ik er zo lief uitzag,ik op Amèlie leek (haha,dat is een meisje!! ik ben 36)
En toen kwam vriend binnen en daar ging ik weer richting put.
Al die positieve aandacht...al die warmte..Ik wil het van de man krijgen die binnenstapte,maar hij ziet dat niet meer.
Toch veranderde er niets aan mij aan de buitenkant,slecht mijn binnenkant schakelde en wat eerst echt was werd toneel,dat merkte niemand,alleen ik.
Tot 5.00 doorgegaan die avond,een deel van het gezelschap is mee naar ons gegaan waar ik de magen vulde met hapjes.
En zo werd de zondag zwaar,mijn verdriet ver weggestopt,maar het zat hoog.
Ik liep weer tegen een over de grens moment op en ik heb mijn tranen de rest van de dag continu weg moeten slikken.
S'avonds was er geen houden meer aan,het is zoveel.
Vriend heeft mij getroost.Ik heb gezegd: dit bord is echt te vol nu,ik weet niet of ik nog verder kan.
Het lijkt of mijn lijf en geest een soort stilte voor de storm beleeft en ik ben bang dat het twijgje wat ik altijd ben geweest en bij ieder storm wel meebuigt,nu gaat breken.
Hoeveel kan een mens hebben,hoeveel kan ik hebben.
Mijn eetstoornis is een ongeleid projectiel op het moment,alles wat ik probeer te veranderen lukt even en komt twee keer zo hard terug.
Toch,en dat is positief,
vriend heeft mij tot een halt geroepen.
Hij zei:
"stop eens met rennen,dat hoeft niet van mij.Je wil weer zoveel en je schiet weer alle kanten op.
Ik wil niet dat je werkt aan onze relatie,ik wil dat je tot rust komt en kleine stappen neemt in jouw tempo.
Er is 1 ding belangrijk nu,je gezondheid.
Wat heb ik er aan als ik weer van je ga houden en je over twee jaar dood gaat(bij wijze van).
Wat hebben we daar samen aan.
Ik zie nog steeds toekomst in ons.
Dat we al meer dingen samen doen geeft mij een goed gevoel'
Ik heb mijn deuk in mijn vertrouwen duidelijk gemaakt en hij snapt dat.
Alleen mijn onbegrip,mijn onbeantwoorde vragen...daar komt de muur bij hem.
Ik hem gevraagd wat hij hiermee gaat doen,hoe hij zijn aandeel ziet,of hij hier over na wil denken,hoe hij mijn vetrouwen weer kan fixen,hoe hij gaat leren zich meer te uiten.
Dat zou hij doen.....maar ik weet niet of dat nog van zijn kant terug gekoppeld wordt.
Ik zou van mijn stoel vallen als dat gebeurt.
Hij praat met niemand,nu ook niet over deze hele ellende.
Hij ontwijkt ieder vraag,ieder poging over zijn kant van het verhaal,zijn gevoel.
Morgen heb ik een afspraak bij mijn behandelaar.
En dat is hard nodig.
Volgende week vrijdag een tweede afspraak bij mijn oude eetstoorniskliniek.
Gisteren 1 laxeertablet geminderd,ik zit nu op 7.
Vandaag zijn mijn darmen aardig van slag en dat maakt mij niet postief gestemd in deze missie.
Mijn slaapritme is weer slecht,morgen moet ik vroeg naar bed,die draad moet ik niet verliezen.
Ik kan niet uitgeput zijn nu.
Sorry voor dit lange verhaal,het zal wel vaag zijn.
Liefs!
dinsdag 14 oktober 2008 om 07:14
quote:iry schreef op 14 oktober 2008 @ 01:47:
Toch,en dat is positief,
vriend heeft mij tot een halt geroepen.
Hij zei:
"stop eens met rennen,dat hoeft niet van mij.Je wil weer zoveel en je schiet weer alle kanten op.
Ik wil niet dat je werkt aan onze relatie,ik wil dat je tot rust komt en kleine stappen neemt in jouw tempo.
Er is 1 ding belangrijk nu,je gezondheid.
Wat heb ik er aan als ik weer van je ga houden en je over twee jaar dood gaat(bij wijze van).
Wat hebben we daar samen aan.
Ik zie nog steeds toekomst in ons.
Dat we al meer dingen samen doen geeft mij een goed gevoel'
Lees dit nog eens heel goed, voor mij springt het eruit. Hij ziet nog steeds toekomst, maar hij is bang je (alsnog) te verliezen.
Stapje voor stapje Iry, inderdaad niet rennen.
Toch,en dat is positief,
vriend heeft mij tot een halt geroepen.
Hij zei:
"stop eens met rennen,dat hoeft niet van mij.Je wil weer zoveel en je schiet weer alle kanten op.
Ik wil niet dat je werkt aan onze relatie,ik wil dat je tot rust komt en kleine stappen neemt in jouw tempo.
Er is 1 ding belangrijk nu,je gezondheid.
Wat heb ik er aan als ik weer van je ga houden en je over twee jaar dood gaat(bij wijze van).
Wat hebben we daar samen aan.
Ik zie nog steeds toekomst in ons.
Dat we al meer dingen samen doen geeft mij een goed gevoel'
Lees dit nog eens heel goed, voor mij springt het eruit. Hij ziet nog steeds toekomst, maar hij is bang je (alsnog) te verliezen.
Stapje voor stapje Iry, inderdaad niet rennen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 14 oktober 2008 om 08:59
dinsdag 14 oktober 2008 om 09:47
Lieve Claire, je krijgt een knuffel terug hoor.
( hoe gaat het met je behandeling? misschien als je wil in een privebrichtje vertellen. Het hoeft niet hoor)
Visje en bgb,
Ik denk af en toe ook aan opname,alleen zit ik dan wel met mijn kids te worstelen,vooral frummel hangt erg aan mij.Ik weet niet of dat zo gaat werken vanuit hun welzijn.
Tot nu toe denk ik dat de beste optie de korte periode dagbehandeling is.
Dat zal ik volgende week dan ggan bespreken.
Vandaag ook bespreken wat het ggz nog bedenkt. O.a relatietherapie? Als vriend mee wil werken.
( hoe gaat het met je behandeling? misschien als je wil in een privebrichtje vertellen. Het hoeft niet hoor)
Visje en bgb,
Ik denk af en toe ook aan opname,alleen zit ik dan wel met mijn kids te worstelen,vooral frummel hangt erg aan mij.Ik weet niet of dat zo gaat werken vanuit hun welzijn.
Tot nu toe denk ik dat de beste optie de korte periode dagbehandeling is.
Dat zal ik volgende week dan ggan bespreken.
Vandaag ook bespreken wat het ggz nog bedenkt. O.a relatietherapie? Als vriend mee wil werken.
dinsdag 14 oktober 2008 om 09:55
quote:iry schreef op 14 oktober 2008 @ 09:47:
Tot nu toe denk ik dat de beste optie de korte periode dagbehandeling is. Laat dat nou eens aan professionals over .
Dat zal ik volgende week dan ggan bespreken.
Vandaag ook bespreken wat het ggz nog bedenkt. O.a relatietherapie? Als vriend mee wil werken.relatietherapie ? Ander dan jij , zet verder iedereen je gezondheid op plan A . Doe jij dat nou ook eens .
Tot nu toe denk ik dat de beste optie de korte periode dagbehandeling is. Laat dat nou eens aan professionals over .
Dat zal ik volgende week dan ggan bespreken.
Vandaag ook bespreken wat het ggz nog bedenkt. O.a relatietherapie? Als vriend mee wil werken.relatietherapie ? Ander dan jij , zet verder iedereen je gezondheid op plan A . Doe jij dat nou ook eens .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 09:58
Tsja visje,rationeel is dat ook zo,maar moedergevoel hè.
Dat is een soort hoogmoedswaanzin die zegt dat ik het het beste kan en niet gemist kan worden.
Nee nog niet met imet gesproken bgb.
Gisteren het boek uitgelezen. Ik vond het een hele openbaring dat juist de kern zo goed werd beschreven.
Ik denk dat ik vriend ga vragen om het te lezen(als dat gaat lukken,die leest nooit een boek)
Ik ben wel van plan ze te gaan bellen,wil eerst even mijn ander afspraken afwachten.
Ze zitten zelfs ook bij mij in de buurt!
Het kost alleen een hoop geld,weet niet waar ik dat vandaan ga halen (misschien een pgb?)
Aan de ander kant,gezondheid kent geen prijs,beetje dubbel.
Dat is een soort hoogmoedswaanzin die zegt dat ik het het beste kan en niet gemist kan worden.
Nee nog niet met imet gesproken bgb.
Gisteren het boek uitgelezen. Ik vond het een hele openbaring dat juist de kern zo goed werd beschreven.
Ik denk dat ik vriend ga vragen om het te lezen(als dat gaat lukken,die leest nooit een boek)
Ik ben wel van plan ze te gaan bellen,wil eerst even mijn ander afspraken afwachten.
Ze zitten zelfs ook bij mij in de buurt!
Het kost alleen een hoop geld,weet niet waar ik dat vandaan ga halen (misschien een pgb?)
Aan de ander kant,gezondheid kent geen prijs,beetje dubbel.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:01
Iry,
Ik merk dat je terugkrabbelt, het is allemaal (begrijpelijk) eng voor jou. Maar misschien eens van een afstand proberen te bekijken. De dingen die jij het engst vindt, zijn waarschijnlijk het best voor je!
En idd, je vriend geeft aan dat je gezondheid op nr 1 staat. Dat geeft hij al van het begin aan: eerst eetstoornis bekampen, en daarna de rest. Je kan er denk ik echt niet omheen, je zal het moeten aanpakken (ik weet dat je dat al doet en erg probeert).
Alle begin is moeilijk, en je gaat nu door een moeilijke fase omdat je eraan begint. En dat doe je ook nog eens alleen: geen wonder dat je er doorheen zit! Ik denk dat intensieve begeleiding, best zelfs opname, nodig zijn. Zo heb je profssionele steun, coaching bij het aanpakken van je problemen.
Ik merk dat je terugkrabbelt, het is allemaal (begrijpelijk) eng voor jou. Maar misschien eens van een afstand proberen te bekijken. De dingen die jij het engst vindt, zijn waarschijnlijk het best voor je!
En idd, je vriend geeft aan dat je gezondheid op nr 1 staat. Dat geeft hij al van het begin aan: eerst eetstoornis bekampen, en daarna de rest. Je kan er denk ik echt niet omheen, je zal het moeten aanpakken (ik weet dat je dat al doet en erg probeert).
Alle begin is moeilijk, en je gaat nu door een moeilijke fase omdat je eraan begint. En dat doe je ook nog eens alleen: geen wonder dat je er doorheen zit! Ik denk dat intensieve begeleiding, best zelfs opname, nodig zijn. Zo heb je profssionele steun, coaching bij het aanpakken van je problemen.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:01
Ik had het idee dat je zelf geen hoge pet op hebt van de GGZ .
Bovendien wijs je heel veel op voorhand al af .
Als je hier nu een goed gevoel bij hebt , dóe daar dan wat mee ; het zal alleen maar slagen als je er zelf achterstaat . ( misschien helpt het zelfs wel als het geld een stok achter de deur is )
Bovendien wijs je heel veel op voorhand al af .
Als je hier nu een goed gevoel bij hebt , dóe daar dan wat mee ; het zal alleen maar slagen als je er zelf achterstaat . ( misschien helpt het zelfs wel als het geld een stok achter de deur is )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:09
Nee dat heb ik ook niet bgb.
Maar ze kennen wel mijn verhaal de afgelopen 6 jaar.
Dat is op dit moment wel even fijn,ik hoef niet alles eerst te vertellen,ik kan gewoon verder gaan bij waar we waren.
Dat is even de makkelijkste weg.
Maar gerichte hulp zal ik daar (denk ik) niet vinden,Ik hoop dat ze wel meedenken.
Dat ik veel afwijs ligt deels aan mijn angst en aan het feit dat ik moeilijk een voet tussen de deur krijg.
Dat werkt beide niet in het voordeel.
Ik heb zeker hulp en coaching nodig visje.
Het is gewoon lastig waar en hoe,zeker door de niet zo geslaagde ervaringen.
Dat ik daar weer aan moet beginnen(en dat moet dat besef ik),de moeilijke tijd en toch misschien weer niet gaat slagen,maakt mij terughoudend.
Ik heb veel behandelingen al gehad,mijn vertrouwen is niet zo groot meer,dat werkt niet echt positief.
Maar ze kennen wel mijn verhaal de afgelopen 6 jaar.
Dat is op dit moment wel even fijn,ik hoef niet alles eerst te vertellen,ik kan gewoon verder gaan bij waar we waren.
Dat is even de makkelijkste weg.
Maar gerichte hulp zal ik daar (denk ik) niet vinden,Ik hoop dat ze wel meedenken.
Dat ik veel afwijs ligt deels aan mijn angst en aan het feit dat ik moeilijk een voet tussen de deur krijg.
Dat werkt beide niet in het voordeel.
Ik heb zeker hulp en coaching nodig visje.
Het is gewoon lastig waar en hoe,zeker door de niet zo geslaagde ervaringen.
Dat ik daar weer aan moet beginnen(en dat moet dat besef ik),de moeilijke tijd en toch misschien weer niet gaat slagen,maakt mij terughoudend.
Ik heb veel behandelingen al gehad,mijn vertrouwen is niet zo groot meer,dat werkt niet echt positief.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:12
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:24
Leg maar uit
Diep in je hart wil je jouw uitlaatklep ( of wat voor schijnveiligheid dat braken en hongeren en laxeren ook maar voor je is ) niet kwijt . Je wil best in therapie , als ze het in vredesnaam maar niet uit je systeem kunnen halen ; een poosje ervan af , ok , maar helemaal voor altijd opgeven ; NO WAY !
Klopt dat zo ongeveer ?
Diep in je hart wil je jouw uitlaatklep ( of wat voor schijnveiligheid dat braken en hongeren en laxeren ook maar voor je is ) niet kwijt . Je wil best in therapie , als ze het in vredesnaam maar niet uit je systeem kunnen halen ; een poosje ervan af , ok , maar helemaal voor altijd opgeven ; NO WAY !
Klopt dat zo ongeveer ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:28
Kosten en financiering van de behandeling
Behandelprocedure en -kosten
Bij IMET willen we dat u een zorgvuldige keuze maakt voor uw behandeling. Daarom begint deze in meerdere stappen gefaseerd.
Alle gesprekken of sessies duren vijf kwartier tot anderhalf uur of volgens afspraak anders.
U begint met een kennismakingsgesprek. Daar wordt u uitgelegd wat u mag verwachten van IMET, wat de behandelvisie is en welke strategie wordt toegepast. De kosten van dit gesprek zijn € 50,- en worden direct afgerekend. U krijgt daarvan een kwitantie. Zou u niet verder gaan dan staan er geen NAW-gegevens van u in de centrale administratie van Stichting IMET.
Wilt u verder ervaren hoe de behandelingen zijn, dan kan dat in drie sessies. Daarin ervaart u hoe de therapeut met u en uw klacht omgaat en hoe de behandeling op u inwerkt. De kosten hiervoor bedragen voor de drie sessies samen € 175,-. U ontvangt hierover een factuur.
De daarop volgende stap is de opdracht voor het formuleren van een behandelplan. Dit plan wordt geschreven aan de hand van de ca 4 uren die de therapeut met u heeft samengewerkt, van uw intakegegevens, een aantal testen die u thuis maakt en op grond van de doelen die u voor deze behandeling geformuleerd heeft.
Dit behandelplan heeft een omvang van 8 à 13 pagina’s en wordt door de behandelaar van de persoon zelf geschreven en door een collega meegelezen en besproken. De kosten hiervoor bedragen € 255,- en worden aan u gefactureerd.
Na goedkeuring door u van het behandelplan wordt met de behandeling gestart. Als regel wordt begonnen met 1 sessie per week. De kosten van de sessies bedragen € 90,- en worden maandelijks aan u gefactureerd.
Al de genoemde bedragen zijn inclusief 19% BTW.
Ziektekostenverzekering
Controleer uw (aanvullende) ziektekostenpolis in hoeverre u daaruit vergoedingen kunt krijgen. Sommige verzekeringen (polissen) dekken de IMET kosten bijna volledig, andere hebben daarin beperkingen of betalen helemaal niets. De IMET behandeling is onder te brengen onder de begrippen: natuurlijke geneeswijzen, persoonsgerichte behandelingen, hypnotherapie en psychosociale hulpverlening.Alle therapeuten zijn lid van een beroepsvereniging en hebben een verzekeringscode.
Fiscale verwerking
De behandeling is fiscaal te verwerken als ziektekosten, wanneer er een doorverwijsbrief van de huisarts op naam van IMET is afgegeven en de cliënt gedurende de behandeling evaluatiegesprekken met de huisarts heeft gevoerd over de behandeling/begeleiding. Hierover is een gerechtelijke uitspraak gedaan door het gerechtshof te Amsterdam, de zeventiende enkelvoudige belastingkamer, geregistreerd onder code: LJN-nummer AH8904 Zaaknr : 02/3942 PV.
Financiële vergoeding werkgevers
In toenemende mate zijn werkgevers bereid om de gehele kosten of een deel ervan voor haar rekening te nemen. Dergelijke afspraken worden doorgaans door Personeelszaken behandeld. Het blijkt dat bedrijven er veel aan gelegen is om medewerkers zo goed mogelijk te laten functioneren. De baten van een behandeling steken vaak gunstig af ten opzichte van de kosten. Het bedrijf kan de kosten fiscaal verwerken. Wel moeten de kosten van IMET rechstreeks gedeclareerd worden aan het bedrijf.
Wanneer de declaraties van de behandeling rechtreeks door de persoon worden betaald en deze daarvoor een vergoeding krijgt van het bedrijf, wordt deze vergoeding wel fiscaal belast en worden daarover premies geïnd.
Behandelprocedure en -kosten
Bij IMET willen we dat u een zorgvuldige keuze maakt voor uw behandeling. Daarom begint deze in meerdere stappen gefaseerd.
Alle gesprekken of sessies duren vijf kwartier tot anderhalf uur of volgens afspraak anders.
U begint met een kennismakingsgesprek. Daar wordt u uitgelegd wat u mag verwachten van IMET, wat de behandelvisie is en welke strategie wordt toegepast. De kosten van dit gesprek zijn € 50,- en worden direct afgerekend. U krijgt daarvan een kwitantie. Zou u niet verder gaan dan staan er geen NAW-gegevens van u in de centrale administratie van Stichting IMET.
Wilt u verder ervaren hoe de behandelingen zijn, dan kan dat in drie sessies. Daarin ervaart u hoe de therapeut met u en uw klacht omgaat en hoe de behandeling op u inwerkt. De kosten hiervoor bedragen voor de drie sessies samen € 175,-. U ontvangt hierover een factuur.
De daarop volgende stap is de opdracht voor het formuleren van een behandelplan. Dit plan wordt geschreven aan de hand van de ca 4 uren die de therapeut met u heeft samengewerkt, van uw intakegegevens, een aantal testen die u thuis maakt en op grond van de doelen die u voor deze behandeling geformuleerd heeft.
Dit behandelplan heeft een omvang van 8 à 13 pagina’s en wordt door de behandelaar van de persoon zelf geschreven en door een collega meegelezen en besproken. De kosten hiervoor bedragen € 255,- en worden aan u gefactureerd.
Na goedkeuring door u van het behandelplan wordt met de behandeling gestart. Als regel wordt begonnen met 1 sessie per week. De kosten van de sessies bedragen € 90,- en worden maandelijks aan u gefactureerd.
Al de genoemde bedragen zijn inclusief 19% BTW.
Ziektekostenverzekering
Controleer uw (aanvullende) ziektekostenpolis in hoeverre u daaruit vergoedingen kunt krijgen. Sommige verzekeringen (polissen) dekken de IMET kosten bijna volledig, andere hebben daarin beperkingen of betalen helemaal niets. De IMET behandeling is onder te brengen onder de begrippen: natuurlijke geneeswijzen, persoonsgerichte behandelingen, hypnotherapie en psychosociale hulpverlening.Alle therapeuten zijn lid van een beroepsvereniging en hebben een verzekeringscode.
Fiscale verwerking
De behandeling is fiscaal te verwerken als ziektekosten, wanneer er een doorverwijsbrief van de huisarts op naam van IMET is afgegeven en de cliënt gedurende de behandeling evaluatiegesprekken met de huisarts heeft gevoerd over de behandeling/begeleiding. Hierover is een gerechtelijke uitspraak gedaan door het gerechtshof te Amsterdam, de zeventiende enkelvoudige belastingkamer, geregistreerd onder code: LJN-nummer AH8904 Zaaknr : 02/3942 PV.
Financiële vergoeding werkgevers
In toenemende mate zijn werkgevers bereid om de gehele kosten of een deel ervan voor haar rekening te nemen. Dergelijke afspraken worden doorgaans door Personeelszaken behandeld. Het blijkt dat bedrijven er veel aan gelegen is om medewerkers zo goed mogelijk te laten functioneren. De baten van een behandeling steken vaak gunstig af ten opzichte van de kosten. Het bedrijf kan de kosten fiscaal verwerken. Wel moeten de kosten van IMET rechstreeks gedeclareerd worden aan het bedrijf.
Wanneer de declaraties van de behandeling rechtreeks door de persoon worden betaald en deze daarvoor een vergoeding krijgt van het bedrijf, wordt deze vergoeding wel fiscaal belast en worden daarover premies geïnd.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:32
Haha,leg maar uit!
Jullie zijn net zo eigenwijs als ik,dat wordt een pittige opdracht bgb om jullie wat uit te leggen.
Aan alles helemaal opgeven denk ik nog niet,dat is echt een brug te ver.
Vooruitgang in de situatie is echt mijn eerste doel en het meest reele voor nu.
Later kan ik dat altijd bijstellen als dat lukt.
Jullie zijn net zo eigenwijs als ik,dat wordt een pittige opdracht bgb om jullie wat uit te leggen.
Aan alles helemaal opgeven denk ik nog niet,dat is echt een brug te ver.
Vooruitgang in de situatie is echt mijn eerste doel en het meest reele voor nu.
Later kan ik dat altijd bijstellen als dat lukt.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:33
En het topic is weer wat meer in beweging
Ik ben blijven meelezen Iry, maar had niet gepost omdat ik niet goed wist wat te zeggen. Hier zij heel veel meelevende posts geweest (we leven overigens allen mee), maar nu stel je zelf vast dat het je alleen niet goed lukt. Vandaar - denk ik - dat je trouwe meelezers terug beginnen te posten. De signalen zijn duidelijk, je hebt die hulp nodig. Doe er wat mee, met open geest, slechte ervaringen uit het verleden betekenen niet dat het nu niet positief kan verlopen.
Ik ben blijven meelezen Iry, maar had niet gepost omdat ik niet goed wist wat te zeggen. Hier zij heel veel meelevende posts geweest (we leven overigens allen mee), maar nu stel je zelf vast dat het je alleen niet goed lukt. Vandaar - denk ik - dat je trouwe meelezers terug beginnen te posten. De signalen zijn duidelijk, je hebt die hulp nodig. Doe er wat mee, met open geest, slechte ervaringen uit het verleden betekenen niet dat het nu niet positief kan verlopen.
