Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
zaterdag 8 november 2008 om 12:37
Ik ben al een tijdje niet meer geweest. Ik kijk even in het andere topic over het werken met een oude klasgenoot. Staat er weer dat ik mezelf een schop onder de kont moet geven. Ik word daar toch zo &(&^$^#&#$*^%)&^O*& kwaad over. Net alsof ik niet al een hoop dingen heb overwonnen, alsof dat niet telt. Laat die persoon zichzelf lekker een schop onder de kont geven. Ook staat er dan dat ik professionele hulp moet zoeken. Mensen nemen niet eens de moeite om te lezen want dan hadden ze wel geweten dat ik dat al lang heb. Maar die moeite nemen ze dan weer niet. Lekker makkelijk oordelen weer. bah.
Het ergste van alles vind ik nog wel dat in al die jaren nog niet 1 iemand zich heeft afgevraagd of het misschien niet heel moeilijk was voor mij om naar school te komen. Niemand is al die jaren voor mij opgekomen. Ik moest alles maar zelf uitzoeken. Iemands leven zo huppakee de prullenbak in, alsof het niks was, alsof het niks voorstelde.
En dan thuis komen en zo' n moeder hebben. Die overigens ook niet voor mij opkwam. Ze gaf die kinderen op school gewoon gelijk dat ze zo deden.
Niet normaal was het.
Het ergste van alles vind ik nog wel dat in al die jaren nog niet 1 iemand zich heeft afgevraagd of het misschien niet heel moeilijk was voor mij om naar school te komen. Niemand is al die jaren voor mij opgekomen. Ik moest alles maar zelf uitzoeken. Iemands leven zo huppakee de prullenbak in, alsof het niks was, alsof het niks voorstelde.
En dan thuis komen en zo' n moeder hebben. Die overigens ook niet voor mij opkwam. Ze gaf die kinderen op school gewoon gelijk dat ze zo deden.
Niet normaal was het.
zaterdag 8 november 2008 om 17:03
zaterdag 8 november 2008 om 19:31
EV ik lees je post net met een glimlach. Zo fijn voor je dat je die warmte voelt.
Goldie, heel veel sterkte alvast morgen.
En Feli, hoe gaat het nu met je, voel je je al beter? En hoe is het verder met iedereen?
Hier is alles prima, ik ben van een lekker rustig, kneuterig weekendje aan het genieten .
Dikke voor iedereen, fijn weekend nog.
Goldie, heel veel sterkte alvast morgen.
En Feli, hoe gaat het nu met je, voel je je al beter? En hoe is het verder met iedereen?
Hier is alles prima, ik ben van een lekker rustig, kneuterig weekendje aan het genieten .
Dikke voor iedereen, fijn weekend nog.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
zaterdag 8 november 2008 om 22:00
Even een snelle reactie (zit met mijn neus in mijn studieboeken).
Een hele dikke voor iedereen. Fijn dat je je zo heerlijk voelt nav deze verjaardag EV .
En GL, ik wou je even heel veel kracht toewensen voor morgen. Laat je niet gek maken, je hebt recht op hoe je je nu voelt, je mag afstand houden en dichtbij jezelf blijven, wat wie er dan ook van vindt. Succes .
(f)
Een hele dikke voor iedereen. Fijn dat je je zo heerlijk voelt nav deze verjaardag EV .
En GL, ik wou je even heel veel kracht toewensen voor morgen. Laat je niet gek maken, je hebt recht op hoe je je nu voelt, je mag afstand houden en dichtbij jezelf blijven, wat wie er dan ook van vindt. Succes .
(f)
zondag 9 november 2008 om 17:14
Goh, wat lief dat jullie aan me gedacht hebben..
We (manlief en jongste dochter en ik) gingen er dus heen. Ik met een knoop in mijn maag. Er is niks bijzonders gezegd, we deden allemaal heel erg net of ons neus bloedde. Dus even een uurtje over koetjes en kalfjes gehad, verder niks.
Mijn vader zei tegen mijn jongste dochter dat het lang geleden was dat hij haar gezien had en hij leek oprecht blij om haar nu weer te zien.
Volgende week zaterdag hebben we een verjaardagsfeestje van de vriendin va mijn oudste broer, daar gaan we ze weer onmoeten..
Voor alsnog valt het dus reuze mee, maar ik weet (ik ken mijn moeder) dat 'het' nog van haar hart af moet. Ik weet alleen nog niet hoe en wanneer...
Ik voel me wel een stuk beter. Ik ben naar huis geweest en dat maakt het praktisch allemaal een stuk makkelijker.
We zullen wel zien wat de toekomst brengt...
We (manlief en jongste dochter en ik) gingen er dus heen. Ik met een knoop in mijn maag. Er is niks bijzonders gezegd, we deden allemaal heel erg net of ons neus bloedde. Dus even een uurtje over koetjes en kalfjes gehad, verder niks.
Mijn vader zei tegen mijn jongste dochter dat het lang geleden was dat hij haar gezien had en hij leek oprecht blij om haar nu weer te zien.
Volgende week zaterdag hebben we een verjaardagsfeestje van de vriendin va mijn oudste broer, daar gaan we ze weer onmoeten..
Voor alsnog valt het dus reuze mee, maar ik weet (ik ken mijn moeder) dat 'het' nog van haar hart af moet. Ik weet alleen nog niet hoe en wanneer...
Ik voel me wel een stuk beter. Ik ben naar huis geweest en dat maakt het praktisch allemaal een stuk makkelijker.
We zullen wel zien wat de toekomst brengt...
zondag 9 november 2008 om 17:19
Oh, Elske, ik heb je al eerder 'ontmoet' op een nader topic. Een pestverleden heb ik ook en ook in die tijd heb ik weinig steun van thuis ervaren: 'Fiets maar snel en scheld maar terug' ...
Dat advies heeft me niet geholpen...
Af en toe heb ik er nog wel eens last van, als ik een kamer binnen kom waar allemaal vreemden zijn of als ik zakenrelaties van mijn man moet ontmoeten. Ik ben enorm onzeker geworden door het pesten...
EV, wat top dat je zo'n fijne verjaardag hebt gehad, ondanks alles ...Laat de slingers nog maar even hangen om het gevoel vast te houden...
Dat advies heeft me niet geholpen...
Af en toe heb ik er nog wel eens last van, als ik een kamer binnen kom waar allemaal vreemden zijn of als ik zakenrelaties van mijn man moet ontmoeten. Ik ben enorm onzeker geworden door het pesten...
EV, wat top dat je zo'n fijne verjaardag hebt gehad, ondanks alles ...Laat de slingers nog maar even hangen om het gevoel vast te houden...
maandag 10 november 2008 om 11:31
quote:Elmervrouw schreef op 10 november 2008 @ 11:09:
Fijn dat je je nu wel beter voelt, Goldie. Al heeft iedereen dan ook gedaan of zijn neus bloedde.. je hebt die hobbel (naar huis gaan) dan toch maar genomen!
Hoezo moet 'het' nog bij je moeder van haar hart, dat snap ik even niet?
Daar bedoel ik mee dat voor zover ik mijn moeder ken, ze de kwestie niet zal laten rusten voor ze haar mening heeft laten horen.
Dus ik moet en zal nog te horen krijgen dat ze het niet netjes vind dat ik zolang niks heb laten horen en dat ik niet langs geweest ben (of interesse heb getoond) toen ze ziek was bladibladibla..
Haar kennende wacht ze haar kans af tot ze me daar op aan kan spreken aan kan vallen als ik alleen ben, maar ik ben dus niet van plan haar die kans te geven. Ik zorg vanaf nu dat er steeds iemand bij me zal zijn als ik haar ontmoet.
Fijn dat je je nu wel beter voelt, Goldie. Al heeft iedereen dan ook gedaan of zijn neus bloedde.. je hebt die hobbel (naar huis gaan) dan toch maar genomen!
Hoezo moet 'het' nog bij je moeder van haar hart, dat snap ik even niet?
Daar bedoel ik mee dat voor zover ik mijn moeder ken, ze de kwestie niet zal laten rusten voor ze haar mening heeft laten horen.
Dus ik moet en zal nog te horen krijgen dat ze het niet netjes vind dat ik zolang niks heb laten horen en dat ik niet langs geweest ben (of interesse heb getoond) toen ze ziek was bladibladibla..
Haar kennende wacht ze haar kans af tot ze me daar op aan kan spreken aan kan vallen als ik alleen ben, maar ik ben dus niet van plan haar die kans te geven. Ik zorg vanaf nu dat er steeds iemand bij me zal zijn als ik haar ontmoet.
maandag 10 november 2008 om 11:34
Ohja, en nog even dat neusbloeden en koetjes&kalfjes gedoe...dat is toch eigenlijk te bizar voor woorden...
Dat je niet gewoon op een normale manier tegen je ouders kan vertellen wat je dwars zit.
Wat me deze week of overviel was de gedachte:
Het feit dat ik uit haar geboren ben, kan ik me bijna niet voorstellen.
Dat je niet gewoon op een normale manier tegen je ouders kan vertellen wat je dwars zit.
Wat me deze week of overviel was de gedachte:
Het feit dat ik uit haar geboren ben, kan ik me bijna niet voorstellen.
maandag 10 november 2008 om 12:23
quote:Goldielocks schreef op 10 november 2008 @ 11:34:
Het feit dat ik uit haar geboren ben, kan ik me bijna niet voorstellen.
Ja dat herken ik wel. Is een gek gevoel. Ik heb het idee dat het te maken heeft met een zeer gebrekkige of compleet gebrek aan hechting. Maar ik weet niet of dat klopt. Het is ergens een beetje onwezenlijk, dat dat echt mijn moeder is.
En ik begrijp helemaal dat gevoel dat ze het nog moet zeggen. Dat heeft mijn moeder dan ook, dat hangt als een onweersbui in de lucht. Kan wel merken dat ik een betere balans heb gevonden in die relatie want het gebeurt niet meer. Of wanneer het aanzwelt kap ik het gevoel af of zo. Vreemd iets. Ik wacht niet meer af, ik smoor het in de kiem.
Dat voelt goed. En ik merk dat daardoor de sfeer veel makkelijker goed blijft. Maar dat heeft er alles mee te maken dat nu meer dan een jaar geleden mijn moeder mijn woede, tanden en klauwen te zien heeft gekregen . Ze weet dat ik me niet meer laat overdonderen.
Hoe voel je je nu? Heb je een beetje een idee hoe je hiermee verder wil? Zijn er dingen waarvan je denkt: die wil ik gaan helen, het blokkeert me?
Het feit dat ik uit haar geboren ben, kan ik me bijna niet voorstellen.
Ja dat herken ik wel. Is een gek gevoel. Ik heb het idee dat het te maken heeft met een zeer gebrekkige of compleet gebrek aan hechting. Maar ik weet niet of dat klopt. Het is ergens een beetje onwezenlijk, dat dat echt mijn moeder is.
En ik begrijp helemaal dat gevoel dat ze het nog moet zeggen. Dat heeft mijn moeder dan ook, dat hangt als een onweersbui in de lucht. Kan wel merken dat ik een betere balans heb gevonden in die relatie want het gebeurt niet meer. Of wanneer het aanzwelt kap ik het gevoel af of zo. Vreemd iets. Ik wacht niet meer af, ik smoor het in de kiem.
Dat voelt goed. En ik merk dat daardoor de sfeer veel makkelijker goed blijft. Maar dat heeft er alles mee te maken dat nu meer dan een jaar geleden mijn moeder mijn woede, tanden en klauwen te zien heeft gekregen . Ze weet dat ik me niet meer laat overdonderen.
Hoe voel je je nu? Heb je een beetje een idee hoe je hiermee verder wil? Zijn er dingen waarvan je denkt: die wil ik gaan helen, het blokkeert me?
maandag 10 november 2008 om 12:26
En ik voel me stukken beter lieve EV, dankjewel voor het vragen .
Ik merk dat ik door deze woedelaag heen ben. Ik voel me duizend kilo lichter. En er zijn wat dingen op hun plek gevallen en ik voel dat alles in beweging is. Goed gevoel.
En mijn regenlaarzen voelen geheel comfortabel en ik heb er weer lol in om door de modder te baggeren .
Ik ben blij. Zonder reden. Zomaar. Heerlijk toch?
Dikke voor iedereen.
Ik merk dat ik door deze woedelaag heen ben. Ik voel me duizend kilo lichter. En er zijn wat dingen op hun plek gevallen en ik voel dat alles in beweging is. Goed gevoel.
En mijn regenlaarzen voelen geheel comfortabel en ik heb er weer lol in om door de modder te baggeren .
Ik ben blij. Zonder reden. Zomaar. Heerlijk toch?
Dikke voor iedereen.
maandag 10 november 2008 om 13:13
quote:Feliciaatje schreef op 10 november 2008 @ 12:23:
.....
Hoe voel je je nu? Heb je een beetje een idee hoe je hiermee verder wil? Zijn er dingen waarvan je denkt: die wil ik gaan helen, het blokkeert me?
Het zou mooi zijn als ik gewoon los kan laten.
Me er bij neerleggen dat datgene wat ik zo graag van mijn moeder zou willen krijgen, er niet inzit.
Liefde, begrip een beetje respect....allemaal dingen die bij andere mensen moet zoeken.
Het zou fijn zijn als ik naar haar kan kijken en tegen mezelf kan zeggen: 'Het is goed zo. Dit is het, hier moet ik het mee doen, en het raakt me niet meer.'
En dat ik me daar dan goed bij voel.
.....
Hoe voel je je nu? Heb je een beetje een idee hoe je hiermee verder wil? Zijn er dingen waarvan je denkt: die wil ik gaan helen, het blokkeert me?
Het zou mooi zijn als ik gewoon los kan laten.
Me er bij neerleggen dat datgene wat ik zo graag van mijn moeder zou willen krijgen, er niet inzit.
Liefde, begrip een beetje respect....allemaal dingen die bij andere mensen moet zoeken.
Het zou fijn zijn als ik naar haar kan kijken en tegen mezelf kan zeggen: 'Het is goed zo. Dit is het, hier moet ik het mee doen, en het raakt me niet meer.'
En dat ik me daar dan goed bij voel.
maandag 10 november 2008 om 13:20
Wat houdt je tegen om die dingen zo te kunnen voelen? Verdriet? Woede? Ongeloof?
De emoties die er tussen staan zijn niet de obstakels. Dat waren de ervaringen zelf. De emoties die erbij vrij komen zijn, hoe moeilijk ook, toch bondgenoten.
Durf ze te ervaren. Elke emotie die je durft te voelen en te integreren brengt je dichterbij jezelf, bij wie je in de essentie bent .
De emoties die er tussen staan zijn niet de obstakels. Dat waren de ervaringen zelf. De emoties die erbij vrij komen zijn, hoe moeilijk ook, toch bondgenoten.
Durf ze te ervaren. Elke emotie die je durft te voelen en te integreren brengt je dichterbij jezelf, bij wie je in de essentie bent .
maandag 10 november 2008 om 13:27
Het weekend in Twente was leuk, lekker 2 keer naar de sauna geweest en 1609 weer gezien gister (is echt een fijn mens!). Maar door al dat gereis, ook het oppassen afgelopen week vind ik het heerlijk om vanmiddag lekker in mijn huisje te keutelen en even niks te hoeven.
Gisteravond een vriendin duidelijk gemaakt aan de telefoon dat ik boos was en waarom. En heb daardoor het unheimische bibbergevoel in mijn buik weer weg gekregen. Daar ben ik blij mee, want ik werd mij er een partij moe van....
Vanochtend met de ukkies was bijzonder, op een gegeven moment was ik met ze aan het stoeien en had ik een er stuk of 8 om me heen die aan me trokken, spookje speelden en brand blusten en dat allemaal tegelijk
Feli, fijn dat er weer wat ruimte komt, ik maakte me een beetje zorgen over je. Ga je ook dingen concreet anders doen? Of is het meer gevoel wat je hebt doorgebaggerd?
Face, hoe is het met jou? Heb je nog begeleidingsgesprekken en slaap je een beetje goed?
En Julus, heb je die introdag van groep al gehad?
Goldielocks, ik had je nog geen welkom geheten geloof ik. Knap dat je nog met je moeder omgaat. Het lijkt mij vermoeiend dat je elke keer strategieen moet bedenken om de momenten met haar door te komen.
EV, heerlijk om te lezen dat je je bestaan echt gevierd hebt en dat wij allemaal uitgenodigd waren (in virtuele zin).
Zusje, ik kijk er naar uit om je te ontmoeten. Ben zo benieuwd wie jij bent!
MissMara, vooral doorgaan met genieten en het doseren van je energie...
En een zwaai aan iedereen die ik ben vergeten.
Gisteravond een vriendin duidelijk gemaakt aan de telefoon dat ik boos was en waarom. En heb daardoor het unheimische bibbergevoel in mijn buik weer weg gekregen. Daar ben ik blij mee, want ik werd mij er een partij moe van....
Vanochtend met de ukkies was bijzonder, op een gegeven moment was ik met ze aan het stoeien en had ik een er stuk of 8 om me heen die aan me trokken, spookje speelden en brand blusten en dat allemaal tegelijk
Feli, fijn dat er weer wat ruimte komt, ik maakte me een beetje zorgen over je. Ga je ook dingen concreet anders doen? Of is het meer gevoel wat je hebt doorgebaggerd?
Face, hoe is het met jou? Heb je nog begeleidingsgesprekken en slaap je een beetje goed?
En Julus, heb je die introdag van groep al gehad?
Goldielocks, ik had je nog geen welkom geheten geloof ik. Knap dat je nog met je moeder omgaat. Het lijkt mij vermoeiend dat je elke keer strategieen moet bedenken om de momenten met haar door te komen.
EV, heerlijk om te lezen dat je je bestaan echt gevierd hebt en dat wij allemaal uitgenodigd waren (in virtuele zin).
Zusje, ik kijk er naar uit om je te ontmoeten. Ben zo benieuwd wie jij bent!
MissMara, vooral doorgaan met genieten en het doseren van je energie...
En een zwaai aan iedereen die ik ben vergeten.
maandag 10 november 2008 om 14:24
Hai meiden,
Ik laat ook weer even wat van me horen! Om de een of andere reden kan ik nog niet wennen aan mijn gewone leventje; op mijn werk bijvoorbeeld vraag ik me heel de tijd af waar iedereen zich zo druk om maakt. Ach, dat zal wel weer bijtrekken, denk ik. Voel me een beetje unheimisch, alsof ik niet geaard ben ofzo...
Hanke, wat is het heerlijk om te lezen dat je zo goed in je vel steekt! Geweldig dat je 'gewoon' tegen je vriendin vertelt waar je mee zit!
Ben nu wel heel erg nieuwsgierig naar 1609...!
Fijn dat je je beter voelt, Feliciaatje!
EV, ik heb je nog niet gefeliciteerd met je verjaardag, dus bij deze: 3 dikke zoenen!
Ik lees dat de dag zelf helemaal goed is geweest, mooi! Ik had die koppies van de pubers wel eens willen zien toen je ze een tractatie voorschotelde.
Ooh, GL, dat je het je niet kan voorstellen dat je uit haar geboren bent, dat gevoel ken ik zo goed. Ik heb het er wel eens met Artebroer over, hoe het toch kan dat wij zo verschillend zijn dan onze ouders, en hoe het toch mogelijk is dat we goed terecht zijn gekomen, ondanks onze jeugd... Een en al herkenning hier. Met je gevoel komt het vast wel goed, geef het tijd...
MissMara, ik las dat het goed gaat met jouw kleine meereiziger. Fijn om te lezen! Hoe ver ben je inmiddels al?
Iedereen die niet genoemd is, natuurlijk ook een dikke knuffel!
Ik laat ook weer even wat van me horen! Om de een of andere reden kan ik nog niet wennen aan mijn gewone leventje; op mijn werk bijvoorbeeld vraag ik me heel de tijd af waar iedereen zich zo druk om maakt. Ach, dat zal wel weer bijtrekken, denk ik. Voel me een beetje unheimisch, alsof ik niet geaard ben ofzo...
Hanke, wat is het heerlijk om te lezen dat je zo goed in je vel steekt! Geweldig dat je 'gewoon' tegen je vriendin vertelt waar je mee zit!
Ben nu wel heel erg nieuwsgierig naar 1609...!
Fijn dat je je beter voelt, Feliciaatje!
EV, ik heb je nog niet gefeliciteerd met je verjaardag, dus bij deze: 3 dikke zoenen!
Ik lees dat de dag zelf helemaal goed is geweest, mooi! Ik had die koppies van de pubers wel eens willen zien toen je ze een tractatie voorschotelde.
Ooh, GL, dat je het je niet kan voorstellen dat je uit haar geboren bent, dat gevoel ken ik zo goed. Ik heb het er wel eens met Artebroer over, hoe het toch kan dat wij zo verschillend zijn dan onze ouders, en hoe het toch mogelijk is dat we goed terecht zijn gekomen, ondanks onze jeugd... Een en al herkenning hier. Met je gevoel komt het vast wel goed, geef het tijd...
MissMara, ik las dat het goed gaat met jouw kleine meereiziger. Fijn om te lezen! Hoe ver ben je inmiddels al?
Iedereen die niet genoemd is, natuurlijk ook een dikke knuffel!
maandag 10 november 2008 om 14:35
hoi meiden,
tijdje niet hier gepost, geloof dat mijn hoofd er niet naar stond. Ik wilde wel, maar kon ook niet echt de juiste woorden vinden.
Hanke, leuk dat je ernaar vraagt; ik ben net terug van die introdag mbt dagbehandeling. Zeer gemengde gevoelens..
allereerst was er al onduidelijkheid over de groep waar ik evt zou kunnen starten. Waardoor ik dus een intake heb gehad op de borderliners-groep. Het was al geconstateerd dat ik daar niet echt op mijn plek zou zijn, en dat is nu ook duidelijk geworden. Maar goed, de intake op de eigenlijke groep heeft nog niet plaatsgevonden, dus ik weet nog niet veel. Verder hoor ik vrijdag vd psychiater zijn advies, en wat er aan mogelijkheden zijn. Nog langer onduidelijkheid dus en ik heb al drie maanden!! moeten wachten. Mijn eerste gedachte is; laat maar zitten. Ik zie mezelf ook niet echt de hele dag tussen zo'n grote groep zitten, want heb veel ruimte voor mezelf nodig.
Dus twijfel alom, moet ik dit voortzetten en zo nee, wat dan??
Thuis gaat het nu ook even wat minder, waardoor ik ook daarover mijn twijfels heb. Maar is voornl gebaseerd op angst, dus of ik daar iets mee moet doen is de vraag.
Hanke, heerlijk zo'n weekend, volgens mij heb jij best wat fijne vriendinnen om je heen om leuke dingen mee te doen. Maar kan me ook goed indenken dat je nu even tijd voor jezelf nodig hebt..
EV; ik geloof dat je kunt terugkijken op een fijne verjaardag, die heb je alvast in de pocket!
Feliciaatje; weer op de been? Ik ben blij dat jij je blij voelt
Artemis; het zit er weer op, maar je hebt er weer een mooie herinnering bij. Hoop dat je snel weer geaard bent, op je werkplek. Alles goed mbt je nieuwe huis, ben je al verhuisd?
tijdje niet hier gepost, geloof dat mijn hoofd er niet naar stond. Ik wilde wel, maar kon ook niet echt de juiste woorden vinden.
Hanke, leuk dat je ernaar vraagt; ik ben net terug van die introdag mbt dagbehandeling. Zeer gemengde gevoelens..
allereerst was er al onduidelijkheid over de groep waar ik evt zou kunnen starten. Waardoor ik dus een intake heb gehad op de borderliners-groep. Het was al geconstateerd dat ik daar niet echt op mijn plek zou zijn, en dat is nu ook duidelijk geworden. Maar goed, de intake op de eigenlijke groep heeft nog niet plaatsgevonden, dus ik weet nog niet veel. Verder hoor ik vrijdag vd psychiater zijn advies, en wat er aan mogelijkheden zijn. Nog langer onduidelijkheid dus en ik heb al drie maanden!! moeten wachten. Mijn eerste gedachte is; laat maar zitten. Ik zie mezelf ook niet echt de hele dag tussen zo'n grote groep zitten, want heb veel ruimte voor mezelf nodig.
Dus twijfel alom, moet ik dit voortzetten en zo nee, wat dan??
Thuis gaat het nu ook even wat minder, waardoor ik ook daarover mijn twijfels heb. Maar is voornl gebaseerd op angst, dus of ik daar iets mee moet doen is de vraag.
Hanke, heerlijk zo'n weekend, volgens mij heb jij best wat fijne vriendinnen om je heen om leuke dingen mee te doen. Maar kan me ook goed indenken dat je nu even tijd voor jezelf nodig hebt..
EV; ik geloof dat je kunt terugkijken op een fijne verjaardag, die heb je alvast in de pocket!
Feliciaatje; weer op de been? Ik ben blij dat jij je blij voelt
Artemis; het zit er weer op, maar je hebt er weer een mooie herinnering bij. Hoop dat je snel weer geaard bent, op je werkplek. Alles goed mbt je nieuwe huis, ben je al verhuisd?
maandag 10 november 2008 om 14:57
Wat fijn om jullie weer te zien hier, Artemis en Julus. Ik heb jullie gemist.
Julus, ik heb ooit ook te maken gehad met een wachtlijst en van aanmelding tot plaatsing gingen er ook ruim 6 maanden overheen. Ik voelde me moe, onrustig/ongedurig/geirriteerd door het wachten vooral omdat ik niet wist hoe lang het nog zou duren en wat er werd besloten.
Ik zou zeggen: oefen nog even geduld, wacht vrijdag af en eventueel de plaatsing in de juiste groep af. De kans bestaat dat als je in een groep komt die aansluit bij jouw problematiek, dat het dan niet erg is dat het een groep is. Dat het rust geeft omdat je herkenning en deskundigheid vindt.
Dat je kritisch blijft en wil toetsen of dit is wat je nodig hebt en bij je past is om te prijzen. Ik heb dat destijds niet voldoende gedaan en ik heb aan die behandeling destijds een trauma overgehouden (jippie, nog eentje- gelukkig ligt dat nu achter me).
Julus, ik heb ooit ook te maken gehad met een wachtlijst en van aanmelding tot plaatsing gingen er ook ruim 6 maanden overheen. Ik voelde me moe, onrustig/ongedurig/geirriteerd door het wachten vooral omdat ik niet wist hoe lang het nog zou duren en wat er werd besloten.
Ik zou zeggen: oefen nog even geduld, wacht vrijdag af en eventueel de plaatsing in de juiste groep af. De kans bestaat dat als je in een groep komt die aansluit bij jouw problematiek, dat het dan niet erg is dat het een groep is. Dat het rust geeft omdat je herkenning en deskundigheid vindt.
Dat je kritisch blijft en wil toetsen of dit is wat je nodig hebt en bij je past is om te prijzen. Ik heb dat destijds niet voldoende gedaan en ik heb aan die behandeling destijds een trauma overgehouden (jippie, nog eentje- gelukkig ligt dat nu achter me).
maandag 10 november 2008 om 18:33
Goldie, de situatie blijft klote, maar wat fijn dat het je gisteren mee is gevallen.
En Feli, inderdaad heerlijk!
Julus en Artemis, eens met Hanke, fijn dat jullie er weer bij zijn. Julus, ik heb er geen ervaring mee, maar Hanke's advies klinkt goed meis. En Artemis, wat kunnen sommige dingen toch relativerend werken he?
Hanke, ik word helemaal verlegen van je . Ik ben ook héél benieuwd naar jou en naar de anderen. Ik heb er echt zin in, maar voel ook wel een beetje zenuwen. Gezonde spanning zullen we maar zeggen .
Wie komen er eigenlijk? Hanke, 1609, Feli, Julus, Artemis, Missmara, mis ik nog iemand, komen er nog meer? Hoe meer zielen hoe meer vreugd wat mij betreft. En Hanke, volgens mij woon je halverwege Arnhem en Utrecht. Ik ga misschien met de auto, in dat geval kun je als je wilt wel meerijden, pik ik je wel op. Dan kun je het geld voor de trein gebruiken voor een nieuw kleurig kledingstuk of een lekker saunabezoek .
Dikke voor iedereen hier!
En Feli, inderdaad heerlijk!
Julus en Artemis, eens met Hanke, fijn dat jullie er weer bij zijn. Julus, ik heb er geen ervaring mee, maar Hanke's advies klinkt goed meis. En Artemis, wat kunnen sommige dingen toch relativerend werken he?
Hanke, ik word helemaal verlegen van je . Ik ben ook héél benieuwd naar jou en naar de anderen. Ik heb er echt zin in, maar voel ook wel een beetje zenuwen. Gezonde spanning zullen we maar zeggen .
Wie komen er eigenlijk? Hanke, 1609, Feli, Julus, Artemis, Missmara, mis ik nog iemand, komen er nog meer? Hoe meer zielen hoe meer vreugd wat mij betreft. En Hanke, volgens mij woon je halverwege Arnhem en Utrecht. Ik ga misschien met de auto, in dat geval kun je als je wilt wel meerijden, pik ik je wel op. Dan kun je het geld voor de trein gebruiken voor een nieuw kleurig kledingstuk of een lekker saunabezoek .
Dikke voor iedereen hier!
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 10 november 2008 om 18:42
Ik wil graag even mijn geschiedenis hier neerzetten;
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 jaar was.
Mijn moeder werd lichamelijk en psychisch mishandelt door mijn vader, ook in bij zijn van de kinderen. Moeder durfde nooit weg te gaan bij hem. Hij wel bij haar toen hij een nieuwe vriendin kreeg.
Mijn moeder stortte in en ging drinken ( tijdelijk een jaar ongeveer) en kreeg tegelijker tijd dagbehandeling.
Van dit alles herrinner ik mij mondjes maat.
Toen kwam de tijd dat wij weekenden naar ons vader gingen en toen kreeg ik de klappen en het gescheld over me heen, niet dagelijs maar toch genoeg om mij schade aan te doen.
Inmiddels ben ik volwassen en heb met beide goed contact.
Mijn man vindt het vreemd dat ik nog contact wil en van hun hou.
Ik zie hun fouten maar ben me er bewust van dat ze niet beter wisten ( of dat hou ik mij zelf voor, voelt prettig).
Soms heb ik wel last er van, met name de psyschische mishandeling.
Zo dat is eruit, ik hoop dat het op zijn plaats was om dit hier te schrijven.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 jaar was.
Mijn moeder werd lichamelijk en psychisch mishandelt door mijn vader, ook in bij zijn van de kinderen. Moeder durfde nooit weg te gaan bij hem. Hij wel bij haar toen hij een nieuwe vriendin kreeg.
Mijn moeder stortte in en ging drinken ( tijdelijk een jaar ongeveer) en kreeg tegelijker tijd dagbehandeling.
Van dit alles herrinner ik mij mondjes maat.
Toen kwam de tijd dat wij weekenden naar ons vader gingen en toen kreeg ik de klappen en het gescheld over me heen, niet dagelijs maar toch genoeg om mij schade aan te doen.
Inmiddels ben ik volwassen en heb met beide goed contact.
Mijn man vindt het vreemd dat ik nog contact wil en van hun hou.
Ik zie hun fouten maar ben me er bewust van dat ze niet beter wisten ( of dat hou ik mij zelf voor, voelt prettig).
Soms heb ik wel last er van, met name de psyschische mishandeling.
Zo dat is eruit, ik hoop dat het op zijn plaats was om dit hier te schrijven.
maandag 10 november 2008 om 20:27
Even kort.
Het gaat wel goed met me Hanke.
Slapen is nog een crime maar komt wel.
Soms slaap ik té vast en vind dat ook akelig, word gekreukt wakker dan.En voel me dan nog moe-er.
Nouja iig vandaag op gesprek geweest wat fijn was weer en wederom werd me gezegt hoe een krachtig mens ik toch ben.
En de lift omhoog gaat vwb. mezelf.
Kleine beetjes maar hij merkte het wel op.Mijn ene zus vond dat ik ook weer beter klonk dan wkn. terug.
Plan is om in dec. weer wat te beginnen met werken.Hoewel het me nog zeker gestolen kan want voel me prima zonder de werkverplichtng,wetende dat ik eens de draad weer heb op te pakken.
Ik heb wel gezegt vanaf nu trek ik mijn grenzen en als het niet gaat dan stop ik er meteen weer mee.Ik wil nu echt werken aan een onbezonnen Face+kinderen en de rest wat op mijn pad komt.
Heb me zowaar aangemeld bij een toneelgezelschap(eind examenstuk gepland volgend jr.juni) en a.s. dond. is daar de selectie/inloopavond van.
Ik ben uitgenodigd iig. dus eens kijken of ik van betekenis kan zijn.
Ik heb andere wegen in te slaan en dit is evenals de gitaarles weer 1 daarvan.
Nieuwe mensen nieuwe dingen ondervinden/aangaan.
Al met al een goed gevoel erover.
Hier thuis zal het een geharrewar zijn nog ik laat dat ook even betijen.
Ik zit teveel in de kinderen hun nek wat ik al eerder zei en dat werkt averechts.
En verder is het tijd dat ze hun vleugels uit gaan slaan.
We zullen zien.
Eerst mijn rust dan komt de andere rust vanzelf.
Over mijn ouders wil ik kwijt,ze deden voor hun gevoel hun best.
Ook al is er emotionele schade gericht aan ons kinderen.Zij deden wat ze deden met wrsch. de beste bedoelingen.Ik verwijt ze niets neem het ze wel kwalijk in bepaald opzicht.Ze zijn nu te oud om ze te confronteren daar waar ze mis gingen.
Het is nu aan mij om te accepteren en te proberen nu voor mijzelf tevreden te zijn en te worden met wie ik u ben.
lfs. voor allemaal.
Het gaat wel goed met me Hanke.
Slapen is nog een crime maar komt wel.
Soms slaap ik té vast en vind dat ook akelig, word gekreukt wakker dan.En voel me dan nog moe-er.
Nouja iig vandaag op gesprek geweest wat fijn was weer en wederom werd me gezegt hoe een krachtig mens ik toch ben.
En de lift omhoog gaat vwb. mezelf.
Kleine beetjes maar hij merkte het wel op.Mijn ene zus vond dat ik ook weer beter klonk dan wkn. terug.
Plan is om in dec. weer wat te beginnen met werken.Hoewel het me nog zeker gestolen kan want voel me prima zonder de werkverplichtng,wetende dat ik eens de draad weer heb op te pakken.
Ik heb wel gezegt vanaf nu trek ik mijn grenzen en als het niet gaat dan stop ik er meteen weer mee.Ik wil nu echt werken aan een onbezonnen Face+kinderen en de rest wat op mijn pad komt.
Heb me zowaar aangemeld bij een toneelgezelschap(eind examenstuk gepland volgend jr.juni) en a.s. dond. is daar de selectie/inloopavond van.
Ik ben uitgenodigd iig. dus eens kijken of ik van betekenis kan zijn.
Ik heb andere wegen in te slaan en dit is evenals de gitaarles weer 1 daarvan.
Nieuwe mensen nieuwe dingen ondervinden/aangaan.
Al met al een goed gevoel erover.
Hier thuis zal het een geharrewar zijn nog ik laat dat ook even betijen.
Ik zit teveel in de kinderen hun nek wat ik al eerder zei en dat werkt averechts.
En verder is het tijd dat ze hun vleugels uit gaan slaan.
We zullen zien.
Eerst mijn rust dan komt de andere rust vanzelf.
Over mijn ouders wil ik kwijt,ze deden voor hun gevoel hun best.
Ook al is er emotionele schade gericht aan ons kinderen.Zij deden wat ze deden met wrsch. de beste bedoelingen.Ik verwijt ze niets neem het ze wel kwalijk in bepaald opzicht.Ze zijn nu te oud om ze te confronteren daar waar ze mis gingen.
Het is nu aan mij om te accepteren en te proberen nu voor mijzelf tevreden te zijn en te worden met wie ik u ben.
lfs. voor allemaal.
anoniem_44446 wijzigde dit bericht op 10-11-2008 21:12
Reden: herstel foutjes.
Reden: herstel foutjes.
% gewijzigd
