Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
donderdag 13 november 2008 om 18:20
Heel lief van jullie hoor, maar ik heb toevalig gisterenmiddag een uitnodiging gekregen voor een feestje dat weekend.
Wie weet een volgende keer.
Ik kreeg vanmiddag een telefoontje van een heel dierbare vriendin. Ze vertelde me dat haar broer is overleden. Niet totaal onverwacht, maar het blijft een schok.
Ik zou willen dat ik dichterbij haar woonde, maar helaas is het dik 2 uur rijden, dus ik kan niet zomaar bij haar langs en ze heeft het natuurlijk druk genoeg. Ik was, ondanks dat ik de broer maar 1 keer ontmoet heb, wel van plan om naar de crematie te gaan, maar die wordt in besloten kring gehouden.
Nu stuur ik zowieso maar een mooie kaart.
Verder voel ik me naar mijn moeder toe niet anders dan eerder. Ik bereid me al voor op het verjaardagsfeestje van zaterdag waar ik haar weer ga zien.
Ik ben er een beetje gelaten onder omdat ik weer niet weet wat er gaat gebeuren. Wat voor houding ze tegen me aan zal nemen.
Wie weet een volgende keer.
Ik kreeg vanmiddag een telefoontje van een heel dierbare vriendin. Ze vertelde me dat haar broer is overleden. Niet totaal onverwacht, maar het blijft een schok.
Ik zou willen dat ik dichterbij haar woonde, maar helaas is het dik 2 uur rijden, dus ik kan niet zomaar bij haar langs en ze heeft het natuurlijk druk genoeg. Ik was, ondanks dat ik de broer maar 1 keer ontmoet heb, wel van plan om naar de crematie te gaan, maar die wordt in besloten kring gehouden.
Nu stuur ik zowieso maar een mooie kaart.
Verder voel ik me naar mijn moeder toe niet anders dan eerder. Ik bereid me al voor op het verjaardagsfeestje van zaterdag waar ik haar weer ga zien.
Ik ben er een beetje gelaten onder omdat ik weer niet weet wat er gaat gebeuren. Wat voor houding ze tegen me aan zal nemen.
donderdag 13 november 2008 om 18:26
Wat een naar bericht Goldie.
En ja je ziet op tegen dat verj.feestje,het onwetende wat staat je te wachten.
Is het mss.een idee om gewoon zonder die gedachten te gaan en je moeder te laten voor wat ze is?
Kijk eens of dat lukt?Werk daar naartoe vanaf nu totaan dat je er bent en voer het uit.
Je laat m.i. momenten afhangen van je moeder,probeer dat los te laten en te gaan als GoldieL. die op een verjaardags feest is en niet voor moeder die weet ik hoe zal zijn?
Zal veel van je gevraagt zijn dat snap ik.
En ja je ziet op tegen dat verj.feestje,het onwetende wat staat je te wachten.
Is het mss.een idee om gewoon zonder die gedachten te gaan en je moeder te laten voor wat ze is?
Kijk eens of dat lukt?Werk daar naartoe vanaf nu totaan dat je er bent en voer het uit.
Je laat m.i. momenten afhangen van je moeder,probeer dat los te laten en te gaan als GoldieL. die op een verjaardags feest is en niet voor moeder die weet ik hoe zal zijn?
Zal veel van je gevraagt zijn dat snap ik.
donderdag 13 november 2008 om 18:29
GL vervelend is dat he.
Met zo een knoop in je maag ergens heen gaan omdat je iegenlijk al weet dat alles wat ze zegt direct de sfeer voor jou bepaald.
Mijn moeder wil 5-12 met ons vieren, dat is een feest waar ze niks aan vindt en wij vieren dit dus met ons vader.
En maar aandringen, je vader mag ook komen hoor, ja duhh dat zal gezellig zijn.
En het ergste van alles is dat ze dit zo speelt alleen voor haarzelf, denkt niet over mij, mijn man en de kinderen, alleen maar over haarzelf.
Voel me klote, er word aan alle kanten aan me getrokken en wil mensen niet kwetsen maar als ik nee zeg, accepteren z dat niet en walsen daar gewoonoverheen met excuses.
Heb allerlei verplichtingen waar ik geen zin in heb om verschillende reden maar als je niet gaat word je daar ook weer op aan gekeken.
Zo irritant.....wil gewoon op mezelf zijn zonder daar op aangesroken te worden, zonder dat men denkt dat ze iets hebben gedaan of dat er iets met mij mis is.
Met zo een knoop in je maag ergens heen gaan omdat je iegenlijk al weet dat alles wat ze zegt direct de sfeer voor jou bepaald.
Mijn moeder wil 5-12 met ons vieren, dat is een feest waar ze niks aan vindt en wij vieren dit dus met ons vader.
En maar aandringen, je vader mag ook komen hoor, ja duhh dat zal gezellig zijn.
En het ergste van alles is dat ze dit zo speelt alleen voor haarzelf, denkt niet over mij, mijn man en de kinderen, alleen maar over haarzelf.
Voel me klote, er word aan alle kanten aan me getrokken en wil mensen niet kwetsen maar als ik nee zeg, accepteren z dat niet en walsen daar gewoonoverheen met excuses.
Heb allerlei verplichtingen waar ik geen zin in heb om verschillende reden maar als je niet gaat word je daar ook weer op aan gekeken.
Zo irritant.....wil gewoon op mezelf zijn zonder daar op aangesroken te worden, zonder dat men denkt dat ze iets hebben gedaan of dat er iets met mij mis is.
donderdag 13 november 2008 om 18:34
donderdag 13 november 2008 om 18:41
Zusenzo, mij staat dat gezeik me elk jaar met kerst weer te wachten....Dit jaar mooi niet!
Elk jaar komt het er op neer dat ik degene ben die uit schuldgevoel ze uitnodig omdat mijn zus en broers het af laten weten met smoezen (werken in de zorg dus erg makkelijk).
Maar ik laat me dit jaar echt geen schuldgevoel aanpraten. No way. Dat heb ik gehad.
(Zeg ik nu, maar het is nog lang geen kerst he? )
Kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is Zusenzo!
Elk jaar komt het er op neer dat ik degene ben die uit schuldgevoel ze uitnodig omdat mijn zus en broers het af laten weten met smoezen (werken in de zorg dus erg makkelijk).
Maar ik laat me dit jaar echt geen schuldgevoel aanpraten. No way. Dat heb ik gehad.
(Zeg ik nu, maar het is nog lang geen kerst he? )
Kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is Zusenzo!
donderdag 13 november 2008 om 18:49
Idd, Kerst is sinds jaar en dag bij mijn moeder maar ik heb aangegeven met kerst dit jaar thuis te willen blijven zonder externe familie, alleen ons gezin.
Wat nog moeilijker is, is dat mijn man hun liever niet ziet.
Dus met al mijn twijfels ed kan ik ook niet terecht bij hem want hij zegt doodleuk ,dan ga je toch niet, verbreek je het contact, kijk wat ze met je doen....
Wat nog moeilijker is, is dat mijn man hun liever niet ziet.
Dus met al mijn twijfels ed kan ik ook niet terecht bij hem want hij zegt doodleuk ,dan ga je toch niet, verbreek je het contact, kijk wat ze met je doen....
donderdag 13 november 2008 om 21:17
GL wat een naar nieuws. Ook al kende je haar broer niet goed, dit soort dingen gaan je niet in de koude kleren zitten.
En die feestdagen kunnen idd erg vervelend zijn als de familieverhoudingen scheef liggen. Ik heb het zelf gelukkig niet, aangezien ik mijn vader helemaal niet meer zie, maar ik zie het vaak gebeuren.
Artemis, wat jammer!! Ik had me na het lezen van je weblog al verheugd op de live verhalen. En ik ben gewoon heel nieuwsgierig naar je . Volgende keer beter!
En die feestdagen kunnen idd erg vervelend zijn als de familieverhoudingen scheef liggen. Ik heb het zelf gelukkig niet, aangezien ik mijn vader helemaal niet meer zie, maar ik zie het vaak gebeuren.
Artemis, wat jammer!! Ik had me na het lezen van je weblog al verheugd op de live verhalen. En ik ben gewoon heel nieuwsgierig naar je . Volgende keer beter!
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
donderdag 13 november 2008 om 23:21
Wat verdrietig GL. En ik kan me voorstellen dat je zo graag er wil zijn voor je vriendin, het zal wel een beetje moeilijk voelen dat je niet kunt doen wat je zou willen doen voor haar. Maar ik weet zeker dat ze weet dat je in gedachten bij haar bent .
En de feestdagen. Weet je wat ik ermee doe? Ik verheug me op mijn boom, op hem volhangen met mijn dochter met dingen onder het genot van mijn erfstuk nl een nana mouskouri kerstplaat, de musketkransjes die ik ga verslinden enz. Ik ga ervan genieten. Wat de rest van de wereld denkt, doet, voelt, ook als ik met ze samen ben, boeit me lekker niet. Want ik hou van kerst, gewoon voor mijzelf.
Zo doe ik het sinds een aantal jaar. Bevalt me prima .
Maar feestdagen kunnen een bron van ellende en stress zijn en dat is echt zonde en vervelend. Ik hoop dat het allemaal gaat meevallen voor iedereen.
En de feestdagen. Weet je wat ik ermee doe? Ik verheug me op mijn boom, op hem volhangen met mijn dochter met dingen onder het genot van mijn erfstuk nl een nana mouskouri kerstplaat, de musketkransjes die ik ga verslinden enz. Ik ga ervan genieten. Wat de rest van de wereld denkt, doet, voelt, ook als ik met ze samen ben, boeit me lekker niet. Want ik hou van kerst, gewoon voor mijzelf.
Zo doe ik het sinds een aantal jaar. Bevalt me prima .
Maar feestdagen kunnen een bron van ellende en stress zijn en dat is echt zonde en vervelend. Ik hoop dat het allemaal gaat meevallen voor iedereen.
vrijdag 14 november 2008 om 08:36
Gelukkig heb ik geen stress (meer) met Kerst.
Alleen zijn,heerlijk met mijn kinderen, een finke boom(doorsnee van 1.5m.,hoogte tot aan plafond) versieren allemaal lekkere dingen maken, kerstkado's kopen want we doen niet aan Sint.
En verder gewoon niks moet alles mag.
Al lopen we de hele dag in ons kloffie is ons ook goed.En maken boerenkool stampot,evengoed lekker.
Kerstontbijt samen broodjes/croissants bakken en tafel mooi klaarmaken,kado's uitgestald onder de boom.Poezen(voor die het willen) kerststrik om.
Heb jaaaaaaren gedacht, iedereen heeft het veeeeeeeel gezelliger dan bij ons en sjit ik wil ook gezelligheid met anderen onder elkaar totdat ik realiseerde ,ik heb en kán zelf gezelligheid brengen in ons gezin.
En denk nimmer meer ooohh wat gezellig iedereen gaat bij iedereen op visite.
Nee,daar ben ik op terug gekomen want idd. die stress, waar die dag heen en waar de volgende.
Het scheelt begin dec. zien we elkaar omdat er dan 3 verjaardgn. vlak achter elkaar zitten.Eerst ik,dan zus dan moeder.Dit hebben we opgelost dmv. ieder jaar elders die dag vieren.Speciaal iedereen uitnodigen en dat maakt het ook goed allemaal,en we elkaar zien allemaal dan.
Ik ben ook altijd blij als O&N voorbij is.7 poezen en al dat vuurwerk?Nou ik hoef niet uit te leggen verder hé?
En toch nav. dit topic>Heb ik thuis Sint gevierd ieder jaar met lootjes/surprises etc. wat altijd heel gezellig en spannend was.
Ja ondanks alle sjit uit mijn jeugd was dat altijd een geweldige avond....pakjesavond.
Dat deden mijn ouders dan toch ook weer wel.
Alleen zijn,heerlijk met mijn kinderen, een finke boom(doorsnee van 1.5m.,hoogte tot aan plafond) versieren allemaal lekkere dingen maken, kerstkado's kopen want we doen niet aan Sint.
En verder gewoon niks moet alles mag.
Al lopen we de hele dag in ons kloffie is ons ook goed.En maken boerenkool stampot,evengoed lekker.
Kerstontbijt samen broodjes/croissants bakken en tafel mooi klaarmaken,kado's uitgestald onder de boom.Poezen(voor die het willen) kerststrik om.
Heb jaaaaaaren gedacht, iedereen heeft het veeeeeeeel gezelliger dan bij ons en sjit ik wil ook gezelligheid met anderen onder elkaar totdat ik realiseerde ,ik heb en kán zelf gezelligheid brengen in ons gezin.
En denk nimmer meer ooohh wat gezellig iedereen gaat bij iedereen op visite.
Nee,daar ben ik op terug gekomen want idd. die stress, waar die dag heen en waar de volgende.
Het scheelt begin dec. zien we elkaar omdat er dan 3 verjaardgn. vlak achter elkaar zitten.Eerst ik,dan zus dan moeder.Dit hebben we opgelost dmv. ieder jaar elders die dag vieren.Speciaal iedereen uitnodigen en dat maakt het ook goed allemaal,en we elkaar zien allemaal dan.
Ik ben ook altijd blij als O&N voorbij is.7 poezen en al dat vuurwerk?Nou ik hoef niet uit te leggen verder hé?
En toch nav. dit topic>Heb ik thuis Sint gevierd ieder jaar met lootjes/surprises etc. wat altijd heel gezellig en spannend was.
Ja ondanks alle sjit uit mijn jeugd was dat altijd een geweldige avond....pakjesavond.
Dat deden mijn ouders dan toch ook weer wel.
vrijdag 14 november 2008 om 09:12
En....gisteravond naar een inloop repetitie-avond van een toneelgroep in wording geweest.
Ik had me aangemeld nav. een oproep en was uitgenodigd.
Mijn hemel de hele dag als een berg tegenop zien.Ja ik ga,nee ik ga niet.
7u. vraagt kind ga je niet?Ik liep nog in mijn kloffie.Nee ik ga niet. Verbaasd zegt ze nha je zegt van alles en uiteindelijk ga je niet?Waar slaat dat op?
Hum ja waar slaat dat op.
Ik was drukdoende plankenkoorts te creéren.
Denkdenk,tv kijkend.
En inenens ben ik tóch gaan douchen en ben alsnog gegaan.
What the hack.
Stap er binnen doe mee en klets al wat in me opkomt.Want dat is wat er gevraagt word gewoon aan een stuk ratelen en ingaan op het gebeuren.
Best moeilijk.
En het was leuk gezellig doodeng allemaal sketches hebben doen ,samenspel, korte stukjes.
Tsjonge waar is mijn inspiratie dacht ik.
Overmorgen worden we bericht wie verkozen is.
Het gaat om een eindexamen stuk van een vrouw die volgend jaar uitgevoerd zal dan.
Ja ik ben blij dat dochter me op de vingers tikte>Maar Mam je hebt zoveel rommel in je hoofd dan moet je juist gaan.En ik zei dus nee ik kan dit soort dingen toch nog niet aangaan zit teveel met vanalles in mijn hoofd.
Ze had gelijk, ik kon me zowaar best concentreren op de avond vol hilarische toestanden/momenten.
Ja dit hoort dus ook bij de laatste stap/fase die ik a/h maken ben.Nieuwe mensen ontmoeten nieuwe dingen op mijn pad laten komen en aan meedingen.
Toneel?We zullen zien.
heb een leuke avond gehad ondanks broertje dood aan weg moeten s'avonds.Zit graag thuis,maar zit ik al niet jaaaaren thuis lekker veilig niemand doet me wat?
Merk dat ik dus heel weinig meer aandurf na de afgelopen 6.5jr. waarin ik me distancieerde van alles wat sociaal is.
Heb mezelf volledig geisoleerd en heb dara weer een weg in te vinden.
Ik had me aangemeld nav. een oproep en was uitgenodigd.
Mijn hemel de hele dag als een berg tegenop zien.Ja ik ga,nee ik ga niet.
7u. vraagt kind ga je niet?Ik liep nog in mijn kloffie.Nee ik ga niet. Verbaasd zegt ze nha je zegt van alles en uiteindelijk ga je niet?Waar slaat dat op?
Hum ja waar slaat dat op.
Ik was drukdoende plankenkoorts te creéren.
Denkdenk,tv kijkend.
En inenens ben ik tóch gaan douchen en ben alsnog gegaan.
What the hack.
Stap er binnen doe mee en klets al wat in me opkomt.Want dat is wat er gevraagt word gewoon aan een stuk ratelen en ingaan op het gebeuren.
Best moeilijk.
En het was leuk gezellig doodeng allemaal sketches hebben doen ,samenspel, korte stukjes.
Tsjonge waar is mijn inspiratie dacht ik.
Overmorgen worden we bericht wie verkozen is.
Het gaat om een eindexamen stuk van een vrouw die volgend jaar uitgevoerd zal dan.
Ja ik ben blij dat dochter me op de vingers tikte>Maar Mam je hebt zoveel rommel in je hoofd dan moet je juist gaan.En ik zei dus nee ik kan dit soort dingen toch nog niet aangaan zit teveel met vanalles in mijn hoofd.
Ze had gelijk, ik kon me zowaar best concentreren op de avond vol hilarische toestanden/momenten.
Ja dit hoort dus ook bij de laatste stap/fase die ik a/h maken ben.Nieuwe mensen ontmoeten nieuwe dingen op mijn pad laten komen en aan meedingen.
Toneel?We zullen zien.
heb een leuke avond gehad ondanks broertje dood aan weg moeten s'avonds.Zit graag thuis,maar zit ik al niet jaaaaren thuis lekker veilig niemand doet me wat?
Merk dat ik dus heel weinig meer aandurf na de afgelopen 6.5jr. waarin ik me distancieerde van alles wat sociaal is.
Heb mezelf volledig geisoleerd en heb dara weer een weg in te vinden.
vrijdag 14 november 2008 om 09:53
Face, wat goed dat je toch bent gegaan! Ben plaatsvervangend trots op je! Laat je ook even weten hoe het afloopt? Ben nu zo ontzettend benieuwd...
Zusje, ik ben ook erg nieuwsgierig naar jou... Maar ik vertrouw erop dat we in 2009 ook vast een meeting zullen hebben, en dan laat ik mijn agenda gewoon niet vollopen tijdens mijn vakantie.
Had ik niet iets geroepen over grenzen een tijdje terug? De eerste grens die ik tijdens mijn vakantie heb bedacht, is dat ik mijn agenda niet meer laat vullen door anderen en me niet meer in de stress laat werken omdat ik geen "vrij avondje" in de week heb. Dat heb ik gewoon nodig! Ik houd van een avondje lekker in mijn huispak op de bank...
Zusje, ik ben ook erg nieuwsgierig naar jou... Maar ik vertrouw erop dat we in 2009 ook vast een meeting zullen hebben, en dan laat ik mijn agenda gewoon niet vollopen tijdens mijn vakantie.
Had ik niet iets geroepen over grenzen een tijdje terug? De eerste grens die ik tijdens mijn vakantie heb bedacht, is dat ik mijn agenda niet meer laat vullen door anderen en me niet meer in de stress laat werken omdat ik geen "vrij avondje" in de week heb. Dat heb ik gewoon nodig! Ik houd van een avondje lekker in mijn huispak op de bank...
vrijdag 14 november 2008 om 10:34
Okee Atemis.Dat had ik nog nooit gedaan ik knal altijd meteen op verzenden.En corrigeer ook daarna pas.
Gemakzucht, te snel willen opdat ik het kwijt ben.
Tralalalaa chaos Face.
ElmerV,
Soms is to the point van een (mijne in dit geval)kind idd. goed.
Ik kwam ruim over half11 thuis en daar zat ze nog(22.00u. is haar bedtijd).
Huh nog op, je hebt al te slapen.Nou zegt ze duurde het zo lang?En ik wil weten hoe het was.
Ja.... lief is dat.Later oudste ook nog verslag gedaan.Huh zegtie was dat vanavond?Je zei niks.
Gemakzucht, te snel willen opdat ik het kwijt ben.
Tralalalaa chaos Face.
ElmerV,
Soms is to the point van een (mijne in dit geval)kind idd. goed.
Ik kwam ruim over half11 thuis en daar zat ze nog(22.00u. is haar bedtijd).
Huh nog op, je hebt al te slapen.Nou zegt ze duurde het zo lang?En ik wil weten hoe het was.
Ja.... lief is dat.Later oudste ook nog verslag gedaan.Huh zegtie was dat vanavond?Je zei niks.
vrijdag 14 november 2008 om 12:07
Nouja zeg idd. alsof zij het ei van Columbus heeft.
Ben je daar en dan?
Je had hebben te zeggen en dan als ik daar ben?
EV uitleggen is overbodig,alleen al de suggestie/plan van haar, zou je hebben te laten denken wie ben jij dat je de oplossing weet.
Het is overduidelijk en térecht je zwakke punt,logisch dat je je blijft verdedigen maar wees niet boos op jezelf.
Bedenk dat je alles alles eraan hebt gedaan maar je machteloos staat in een land als dat.Zowiezo niet weet waar je hebt te zoeken N.B.
Overtreffen is the KEY.
Is verdomd moeilijk.
Ben je daar en dan?
Je had hebben te zeggen en dan als ik daar ben?
EV uitleggen is overbodig,alleen al de suggestie/plan van haar, zou je hebben te laten denken wie ben jij dat je de oplossing weet.
Het is overduidelijk en térecht je zwakke punt,logisch dat je je blijft verdedigen maar wees niet boos op jezelf.
Bedenk dat je alles alles eraan hebt gedaan maar je machteloos staat in een land als dat.Zowiezo niet weet waar je hebt te zoeken N.B.
Overtreffen is the KEY.
Is verdomd moeilijk.
vrijdag 14 november 2008 om 12:11
Wat erg dat je je zo voelt EV!
Wat hebben sommige mensen toch een enorm bord voor hun kop! Alsof het niet erg genoeg is dat je je kinderen kwijt bent en niet weet waar ze zijn. Dat je met die leegte moet leven.
Ik ken je niet goed, maar je komt bij mij over als een verschrikkelijk sterke vrouw die er het beste van probeert te maken.
Onthoud: je hoeft jezelf niet te verdedigen. Tegen niemand. Het 'niet weten' moet vreselijk zijn.
Ik zou niet weten wat ik zou doen als mij hetzelfde was overkomen als jij. Ik vermoed dat ik gek zou worden.
Spuien mag, al is het dan hier, en misschien lucht het toch even lekker een beetje op
Wat hebben sommige mensen toch een enorm bord voor hun kop! Alsof het niet erg genoeg is dat je je kinderen kwijt bent en niet weet waar ze zijn. Dat je met die leegte moet leven.
Ik ken je niet goed, maar je komt bij mij over als een verschrikkelijk sterke vrouw die er het beste van probeert te maken.
Onthoud: je hoeft jezelf niet te verdedigen. Tegen niemand. Het 'niet weten' moet vreselijk zijn.
Ik zou niet weten wat ik zou doen als mij hetzelfde was overkomen als jij. Ik vermoed dat ik gek zou worden.
Spuien mag, al is het dan hier, en misschien lucht het toch even lekker een beetje op
vrijdag 14 november 2008 om 12:23
vrijdag 14 november 2008 om 12:29
