Relaties
alle pijlers
Ex wil kind aan partner voorstellen
donderdag 20 februari 2020 om 22:38
Ik heb al eerder een topic geopend. Mijn ex en vader van onze zoon heeft tot een maand of vier, vijf geleden nog hier gewoond na het verbreken van onze relatie.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
Nu woont hij op een kamer in de buurt en kwam tot voor kort hier 2 keer per week eten.
Omdat ik niet goed met hem door één deur kan -heeft meerdere redenen- is dit veranderd, zoon eet nu 2 keer per week bij zijn vader en dat is prima.
Sinds begin januari heeft ex een nieuwe relatie. Omdat hij zelf geen normale woonruimte heeft, wil hij onze zoon in de weekenden meenemen naar zijn nieuwe vriendin die 200 km verderop woont.
Ik weet dat hij gewoon een nieuwe relatie kan beginnen, hij is immers vrij te gaan en staan waar hij wil. Echter is er geen omgangsregeling vastgelegd omdat hij geen geschikte woonruimte heeft en betaald hij geen kinderalimentatie of bijdrage in bijvoorbeeld de opvang na school, 3 dagen in de week. Dit staat misschien wel los van wat mij werkelijk dwars zit.
Persoonlijk vind ik het heel erg snel gaan, ze daten sinds eind december, noemen het sinds januari dit jaar een relatie en nu willen ze een gezin gaan vormen met onze zoon en haar vier kinderen in de weekenden.
Ik kan mijn negatieve gevoel hierover niet bij mijn ex kwijt. Ik heb het maar te accepteren, hij zal ervoor zorgen dat onze zoon rustig een band opbouwt met zijn nieuwe vriendin en alles zal helemaal vanzelf gaan. Zijn letterlijk zijn woorden.
Daarnaast heb ik het gevoel dat hij onze communicatie met zijn nieuwe partner deelt en zij dus "meebeslist" in alles wat wij met elkaar afspreken. Ik merk dit omdat hij is begonnen met mij een borderliner en narcist te noemen, of zich af te vragen waarom ik zoveel issues heb met zijn nieuwe relatie en dat ik zo vreselijk moeilijk doe sinds zijn Grote Liefde in zijn leven is gekomen. Zij maakt nu deel uit van zijn leven en dus ook ons kind.
Eigenlijk boeit mij dat juist helemaal niet, maar ik maak mij druk over het welzijn van ons zoontje. Hij is pas vier jaar, zijn ouders zijn nog niet heel lang niet meer samenwonend, zijn vader heeft niet echt een thuis voor hem gecreëerd en beiden (ex en nieuwe partner) verwachten dat een jong kind zich wel naar hun nieuwe gezin schikt.
Er lijkt niemand te zijn die mijn gevoel deelt dat dit allemaal te snel gaat. Ook van de nieuwe partner van mijn ex vind ik het vreemd gedrag, temeer omdat ze zelf kinderen heeft. Waarom moet het zo snel? Waarom denken ze dat het allemaal wel vanzelf gaat? En wat als dat niet zo is? Wat als ons zoontje het niet leuk vindt, zich in hun ogen niet gedraagt of straks problemen krijgt? Wat dan?
Ik snap en realiseer mij dat mijn ex als vader rechten heeft en ik wil hem de omgang met zoon niet ontzeggen. Dat voorop gesteld gaat het welzijn van onze zoon wel boven de relatie en de roze wolk van mijn ex-partner.
Moet ik dit gewoon laten gaan omdat ik het toch niet tegen kan houden? Zo voelt het als het ware.
vrijdag 21 februari 2020 om 11:50
Neem je zijn gesprekken op ? Ik zou dat wel doen.Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 10:02Ik heb niet echt iemand om mee te praten. Ik zit enorm hoog in mijn emoties en hij wil straks weer bellen. Omdat ik slecht mijn emotie onder controle kan houden en mij geïntimideerd voel maakt hij daar gebruik van.
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 21 februari 2020 om 12:03
Ik ontzeg geen omgang en dat benadruk ik in alle communicatie. Dit wil ik wel rechttrekken, ook ik vind dat hij als vader een grote rol in het leven van onze zoon speelt en dat moet ook.
Wel moeten er afspraken gemaakt worden en op papier worden gezet.
Hij gaat veel te snel, en ik weet dat ik geen inspraak in zijn leven heb, acties als hele weekenden logeren en voorstellen vind ik iets wat hij zou moeten bespreken. Dat heeft hij niet gedaan en dat zet mij voor het blok en maakt mij verdrietig. Hij wilde helemaal niets hierover zeggen, het was allemaal al geregeld met zijn vriendin en haar kinderen. Ik zou ons zoontje gewoon met al die belevenissen op zondagavond weer aan de deur terugkrijgen en nergens van weten als ik het niet had gevraagd.
Ik weet dat ik geen controle heb over hoe hij zijn tijd met onze zoon invult en dat recht heb ik ook niet. Wel vind ik dat het welzijn van ons zoontje voorop moet staan. Voor een kindje van 4 lijkt mij dit te snel. Er is nog geen stabiele basis en omgang met elkaar en we raken juist steeds meer in gevecht. Ik sta voor heel veel open, maar een kind van 4 in dit diepe gooien had ik als moeder graag wat tja, wat eigenlijk. Rustiger en in harmonie gezien? Dat ik wist van de plannen, ze kan laten bezinken en niet geconfronteerd wordt met de verrassende belevenissen van ons zoontje in een ander leven. Er is ook niks besproken over "wat als het nou niet allemaal superblije toestanden zijn?". Of wat als zoontje vragen heeft, zijn mama mist? Dingen die ik niet wil, maar waar volgens mij wel over gesproken moet worden.
Ook schrik van de rol die mijn ex voor zijn nieuwe partner ziet, die van opvoeder, adviseur en mede-ouder. Ik, en nu ben ik vast egoïstisch- ben daar niet klaar voor.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:04
Kijk en nu volhouden !!Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 11:31Hij heeft weer gebeld, ik ben rustig gebleven. Heb nogmaals uitgelegd dat ik het te snel voor zoontje vind gaan allemaal en hij heeft de afspraak om zoontje vanavond aan nieuwe partner en haar kinderen voor te stellen afgezegd. Zegt hij.
Wel is het de bedoeling dat zoontje van zaterdag op zondag zou blijven slapen, dan zijn haar kinderen weer naar hun vader.
Ook hier ben ik niet mee akkoord gegaan omdat de zaken al te veel zijn geëscaleerd.
Ik heb gemeld dat ik mij aan een omgangsregeling houd wanneer deze is vastgelegd. En tot die tijd voor de veiligheid van ons kind moet kiezen.
Ik heb het gesprek in een e-mail bevestigd aan hem, en ook dat ik verder afwacht wat zijn stappen zijn. Met advocaat of jeugdzorg of wat dan ook.
Er zijn hier al heel veel tips gegeven en ik denk dat je daar echt wat mee moet gaan doen.
TO ben je bang voor hem ?
Ik had mijn kind ook niet mee gegeven. Ik vind jouw denkwijze helemaal niet raar en ik vind dat je heel verstandig denkt en dat jij het beste wilt voor je kind.
Laat je angsten het niet winnen zodat je maar toe gaat geven. Hij weet dat waarschijnlijk ook.
Ga wat doen met alle tips die al gegeven zijn. Ik kan het nog wel een keertje opschrijven maar alles is al gezegd.
Blijf in jezelf geloven !
vrijdag 21 februari 2020 om 12:04
Op grond van het feit dat er geen omgangsregeling is.
En ze onthoudt hem niet het recht zijn kind te zien, want hij ziet kind wanneer hij wil bij haar thuis of op zijn eigen kamer.
Als er geen ouderschapsplan en geen omgangsregeling is gaat de politie daar echt niets aan doen hoor.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:10
Ze hebben samen het gezag. Dus to heeft helemaal niet zoveel te willen.Merys schreef: ↑21-02-2020 12:04Op grond van het feit dat er geen omgangsregeling is.
En ze onthoudt hem niet het recht zijn kind te zien, want hij ziet kind wanneer hij wil bij haar thuis of op zijn eigen kamer.
Als er geen ouderschapsplan en geen omgangsregeling is gaat de politie daar echt niets aan doen hoor.
Hoe dan ook: to heeft vooral professionele hulp nodig en geen goedbedoelde adviezen die slecht uit kunnen pakken.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:10
Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:07Toegegeven; ik ben doodsbang. Echt heel bang.
Maar goed, daar heb ik nu niks aan.
Er zijn dingen gebeurd in het verleden die mij reden geven om bang te zijn.
Daarom is het écht van belang dat er eerst een omgangsregeling komt. Die geeft je houvast als het tot een treffen komt.
Ik denk niet dat je dan nog tegen kunt houden dat hij kind meeneemt naar zijn nieuwe vriendin overigens maar dan is er in ieder geval een stuk discussie weg en ben je niet meer aan grillen overgeleverd. En als jij met reden bang bent én er is een diagnose bij vader zou ik echt het CJG inschakelen om jullie en kind daarin te begeleiden.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:10
Hij heeft gezag. Er is geen omgangsregeling nodigMerys schreef: ↑21-02-2020 12:04Op grond van het feit dat er geen omgangsregeling is.
En ze onthoudt hem niet het recht zijn kind te zien, want hij ziet kind wanneer hij wil bij haar thuis of op zijn eigen kamer.
Als er geen ouderschapsplan en geen omgangsregeling is gaat de politie daar echt niets aan doen hoor.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:10
Des te meer reden om nu voor je zoontjes belang en veiligheid te knokken.Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:07Toegegeven; ik ben doodsbang. Echt heel bang.
Maar goed, daar heb ik nu niks aan.
Er zijn dingen gebeurd in het verleden die mij reden geven om bang te zijn.
Ik vind dat je nu goed bezig bent.
Legde hij zich nu zomaar neer bij jouw weigering?
Hoe reageerde hij?
justagirly wijzigde dit bericht op 21-02-2020 12:12
14.25% gewijzigd
vrijdag 21 februari 2020 om 12:11
vrijdag 21 februari 2020 om 12:13
Hij heeft gezag. Hij heeft net zoveel te willen als zij. Ik zou daar in dit geval ook niet ok mee zijn, maar hij heeft net zoveel recht om z’n kind in een auto te zetten en het weekend mee te nemen dan zij om dat niet te willen
vrijdag 21 februari 2020 om 12:14
Eens hoor, eerst maar eens afspraken op papier zetten zodat iedereen weet waar ie aan toe is.Merys schreef: ↑21-02-2020 12:10Daarom is het écht van belang dat er eerst een omgangsregeling komt. Die geeft je houvast als het tot een treffen komt.
Ik denk niet dat je dan nog tegen kunt houden dat hij kind meeneemt naar zijn nieuwe vriendin overigens maar dan is er in ieder geval een stuk discussie weg en ben je niet meer aan grillen overgeleverd. En als jij met reden bang bent én er is een diagnose bij vader zou ik echt het CJG inschakelen om jullie en kind daarin te begeleiden.
En nee dan hou je hem niet tegen, maar nu dus eerst nog wel.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:16
Hij hing op en ging de "instanties" nu inschakelen. Letterlijke woorden. Ik heb hem wel een korte samenvatting van het gesprek per mail gestuurd plus het verzoek communicatie schriftelijk te doen omdat het met bellen niet lukt.justagirly schreef: ↑21-02-2020 12:10Des te meer reden om nu voor je zoontjes belang en veiligheid te knokken.
Ik vind dat je nu goed bezig bent.
Legde hij zich nu zomaar neer bij jouw weigering?
Hoe reageerde hij?
vrijdag 21 februari 2020 om 12:16
Hij hing op en ging de "instanties" nu inschakelen. Letterlijke woorden. Ik heb hem wel een korte samenvatting van het gesprek per mail gestuurd plus het verzoek communicatie schriftelijk te doen omdat het met bellen niet lukt.justagirly schreef: ↑21-02-2020 12:10Des te meer reden om nu voor je zoontjes belang en veiligheid te knokken.
Ik vind dat je nu goed bezig bent.
Legde hij zich nu zomaar neer bij jouw weigering?
Hoe reageerde hij?
vrijdag 21 februari 2020 om 12:17
Dat ben ik met je eens.
Maar in dit geval denk ik niet dat, mocht het zover komen, pa aan de deur staat met de politie, zij TO zullen dwingen kind mee te geven als er verder geen ouderschapsplan en omgangsregeling is.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:19
vrijdag 21 februari 2020 om 12:20
Weet je, als hij nu had gezegd; we gaan een dagje met zijn allen naar de dierentuin.. Dan had ik dat leuk gevonden.
Maar vragen of hij zoontje mag komen halen na de lunch en daarbij niet melden dat het de bedoeling is dat hij 3 dagen, 200 kilometer verderop verblijft en kennis met ook haar kinderen moet gaan maken....... ik moest er letterlijk naar vragen. Hij wilde het verzwijgen.
Ik heb met hem nog geen 2 dagen geleden afgesproken dat ik een rustige kennismaking waarbij het belang van ons zoontje voorop stond niet erg zou vinden, en daarbij echt gevraagd of hij niet te snel wil gaan, mij wel op de hoogte wil houden van waar ons zoontje is en hij plant met zijn vriendin een heel weekend met kinderen.
Ik weet niet of dit in het belang van ons zoontje is.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:20
Goedzo, en neem ook de telefoon nu niet meer op. Vanaf nu schriftelijke communicatie. En ik zou maar even afwachten, hij wil een omgangsregeling dus laat hem maar met een voorstel komen dan. Ik zou alles via je advocaat gaan doen.Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:16Hij hing op en ging de "instanties" nu inschakelen. Letterlijke woorden. Ik heb hem wel een korte samenvatting van het gesprek per mail gestuurd plus het verzoek communicatie schriftelijk te doen omdat het met bellen niet lukt.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:42
Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:16Hij hing op en ging de "instanties" nu inschakelen. Letterlijke woorden. Ik heb hem wel een korte samenvatting van het gesprek per mail gestuurd plus het verzoek communicatie schriftelijk te doen omdat het met bellen niet lukt.
Voortaan gaat communicatie via mail. Punt uit.
Jij neemt in het vervolg dus niet meer de telefoon op als hij het is.
Verder laat je zoveel mogelijk je advocaat het woord doen. Die is niet emotioneel betrokken en kent de juridische consequenties.
anoniem_318965 wijzigde dit bericht op 21-02-2020 12:46
13.21% gewijzigd
vrijdag 21 februari 2020 om 12:45
Ik weet niet over wat voor zaken het gaat maar gezien de toon waarop je dit schrijft... Als je echt zo bang bent: bespreek het met je advocaat, bel de politie, bel jeugdzorg, de huisarts, alles wat je maar kan verzinnen die jou kunnen helpen dit in banen te leiden. Zowel voor jouzelf als voor de veiligheid van je kind.Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:07Toegegeven; ik ben doodsbang. Echt heel bang.
Maar goed, daar heb ik nu niks aan.
Er zijn dingen gebeurd in het verleden die mij reden geven om bang te zijn.
vrijdag 21 februari 2020 om 12:46
Ik begrijp je volledig en ben het ermee eens dat dit geen goede eerste kennismaking is. Maar als jullie wel een ouderschapsplan hadden, waarbij zoon om de 2 weken een weekend bij zijn vader was, dan hoefde hij niet eens te melden dat ze een weekend weg gingen. Als hij ophaalt en terugbrengt op het afgesproken uur, kan hij daartussen doen wat hij wil.Rozenbotteltjes schreef: ↑21-02-2020 12:20Weet je, als hij nu had gezegd; we gaan een dagje met zijn allen naar de dierentuin.. Dan had ik dat leuk gevonden.
Maar vragen of hij zoontje mag komen halen na de lunch en daarbij niet melden dat het de bedoeling is dat hij 3 dagen, 200 kilometer verderop verblijft en kennis met ook haar kinderen moet gaan maken....... ik moest er letterlijk naar vragen. Hij wilde het verzwijgen.
Ik heb met hem nog geen 2 dagen geleden afgesproken dat ik een rustige kennismaking waarbij het belang van ons zoontje voorop stond niet erg zou vinden, en daarbij echt gevraagd of hij niet te snel wil gaan, mij wel op de hoogte wil houden van waar ons zoontje is en hij plant met zijn vriendin een heel weekend met kinderen.
Ik weet niet of dit in het belang van ons zoontje is.
Dat schelden en dreigen herken ik heel goed (ivm mijn ex). Het allerbelangrijkste advies dat ik je kan geven, is dat jij moet blijven zorgen voor een stabiele, liefdevolle, betrouwbare omgeving voor je zoon. Dus zelfs als hij 4 dagen per maand een minder leuke tijd heeft bij zijn vader + nieuw gezin, weet je zoon dat hij terug naar jou gaat en dat hij het daar goed heeft. Die zekerheid is heel erg belangrijk!
I can keep my mouth shut, but you can read the subtitles on my face.
vrijdag 21 februari 2020 om 13:06
