Relaties
alle pijlers
Grootouders en kleinkinderen
vrijdag 15 februari 2019 14:46
Mijn dochter (19) gaat binnenkort voor een half jaar naar het buitenland. Het leek haar daarom leuk om haar grootouders, mijn ouders, en wat andere familie uit te nodigen voor koffie en een taartje. Een klein afscheidsfeestje. Vervoer voor de grootouders is geregeld. Helaas is dat bij mijn vader totaal in het verkeerde keelgat geschoten dus ik had hem van de week in tranen aan de telefoon. Hij vindt dat kleinkinderen bij hun opa en oma op bezoek moeten gaan en niet andersom. Dat is normaal, en nu moeten zij weer op komen draven. Bovendien komen dag en tijdstip ze slecht uit omdat ze op zaterdag altijd vroeg eten en daar kan niet van worden afgeweken (vanwege koffievisite waar ook niet van kan worden afgeweken).
Dochter loopt daar inderdaad de deur niet plat (understatement), maar het zijn dan ook geen gezellige grootouders. Mijn vader is niet in staat om een wederkerig gesprek te voeren, grijpt iedere aanleiding aan om uit te wijden over zijn eigen belevenissen, of om kritiek te spuien op allerlei minderheden. Mijn moeder zit er vooral bij en eet taart. Toch wilde dochter graag afscheid nemen op haar manier, maar als het zo moet is ze er wel klaar mee (zegt ze, maar meent ze niet).
Zucht... ik zit zelf in kamp dochter. We wilden gewoon wat leuks doen, op onze manier ja, en dan levert het al dat gezeik op. Dochter is ook niet makkelijk in de omgang, maar heeft met de grootouders van vaders kant heel goed contact. Die hebben interesse in haar en haar bezigheden en vragen ook wel eens door na het ‘hoe gaat het op school?’ ‘Goed.’.
Hoe gaat het contact tussen grootouders en kleinkinderen, puberteit plus, in normale families?
Dochter loopt daar inderdaad de deur niet plat (understatement), maar het zijn dan ook geen gezellige grootouders. Mijn vader is niet in staat om een wederkerig gesprek te voeren, grijpt iedere aanleiding aan om uit te wijden over zijn eigen belevenissen, of om kritiek te spuien op allerlei minderheden. Mijn moeder zit er vooral bij en eet taart. Toch wilde dochter graag afscheid nemen op haar manier, maar als het zo moet is ze er wel klaar mee (zegt ze, maar meent ze niet).
Zucht... ik zit zelf in kamp dochter. We wilden gewoon wat leuks doen, op onze manier ja, en dan levert het al dat gezeik op. Dochter is ook niet makkelijk in de omgang, maar heeft met de grootouders van vaders kant heel goed contact. Die hebben interesse in haar en haar bezigheden en vragen ook wel eens door na het ‘hoe gaat het op school?’ ‘Goed.’.
Hoe gaat het contact tussen grootouders en kleinkinderen, puberteit plus, in normale families?
anoniem_228429 wijzigde dit bericht op 15-02-2019 14:49
0.52% gewijzigd
vrijdag 15 februari 2019 18:24
Dat is dan wel weer een beetje gênant. Ze viert ook een feestje bij haar vader, en daar komen ook haar vrienden. Ik snap het wel, mijn vader en studenten is geen goed plan. Hij is daar nogal negatief over (omhooggevallen types die nog geen dag hebben gewerkt) en we willen niet riskeren dat hij dat gaat ventileren. Hier komt dus alleen mijn familie.
vrijdag 15 februari 2019 18:26
Hoezo iets doen? O&o zijn daar niet zelf mee gekomen, dus is niet aan de orde.Lelietje-van-Dalen schreef: ↑15-02-2019 17:55Sterker nog. Zou ik ook niet doen. Laat ze maar in hun eentje een uur eerder komen. Of heb je ze liever terwijl ze blenden in de rest van de menigte ipv onder volledige aandacht?
vrijdag 15 februari 2019 18:45
Doreia* schreef: ↑15-02-2019 18:21Minke, leer hiervan.
Waarom waren dit jouw kastanjes om uit het vuur te halen? Wat maakte dat jij opa's kant koos door eigenhandig het feest van je dochter te vervroegen? Wie wil je te vriend houden? En waarom vond jij dat dit jouw probleem was?
Opa wist precies wie hij moest benaderen om zijn zin te krijgen.
Laat het feest gewoon op dezelfde tijd beginnen en opa en oma komen er voor aan.
Dit dus!
Gebeurt hier ook, of eigenlijk, gebeurde hier ook altijd, maar nu niet meer. Dochter nodigde oppas en oma uit voor haar kerstconcert:
Ging zo:
Dochter: 'Oma komen jullie naar mijn kerstconcert?'
Oma: 'Nee, want dan hebben we het heel druk.'
Ik: 'Uh, hoe kun je dat nou weten zonder dat je de datum hebt gehoord.'
Oma: 'Met Kerstmis hebben wij het heel druk.'
Dochter: 'En daarom is het concert de 18e ook al een keer, maar als jullie geen zin hebben dan hoeft het natuurlijk niet hoor.'
Oma: 'Dan slaan we dit jaar een keertje over.' (Net als de vier voorgaande jaren)
vrijdag 15 februari 2019 19:08
Als ik zo'n oma wordt mogen ze me voortaan de deur wijzen.Andersom schreef: ↑15-02-2019 18:45Dit dus!
Gebeurt hier ook, of eigenlijk, gebeurde hier ook altijd, maar nu niet meer. Dochter nodigde oppas en oma uit voor haar kerstconcert:
Ging zo:
Dochter: 'Oma komen jullie naar mijn kerstconcert?'
Oma: 'Nee, want dan hebben we het heel druk.'
Ik: 'Uh, hoe kun je dat nou weten zonder dat je de datum hebt gehoord.'
Oma: 'Met Kerstmis hebben wij het heel druk.'
Dochter: 'En daarom is het concert de 18e ook al een keer, maar als jullie geen zin hebben dan hoeft het natuurlijk niet hoor.'
Oma: 'Dan slaan we dit jaar een keertje over.' (Net als de vier voorgaande jaren)
vrijdag 15 februari 2019 19:08
Dus jullie komen ze al mijlenver tegemoet lees ik. En dan nog moeilijk doen.MinkeDeWit schreef: ↑15-02-2019 18:24Dat is dan wel weer een beetje gênant. Ze viert ook een feestje bij haar vader, en daar komen ook haar vrienden. Ik snap het wel, mijn vader en studenten is geen goed plan. Hij is daar nogal negatief over (omhooggevallen types die nog geen dag hebben gewerkt) en we willen niet riskeren dat hij dat gaat ventileren. Hier komt dus alleen mijn familie.
vrijdag 15 februari 2019 19:16
MinkeDeWit schreef: ↑15-02-2019 18:24Dat is dan wel weer een beetje gênant. Ze viert ook een feestje bij haar vader, en daar komen ook haar vrienden. Ik snap het wel, mijn vader en studenten is geen goed plan. Hij is daar nogal negatief over (omhooggevallen types die nog geen dag hebben gewerkt) en we willen niet riskeren dat hij dat gaat ventileren. Hier komt dus alleen mijn familie.
Jemig... ik vind jouw aanpassingsvermogen wel heel ver gaan. Je beperkt het tot familie en je laat zelfs je dochter haar eigen feestje een uur vervroegen. Alleen maar voor een bullebak van een man waar je niks van terugkrijgt.
Ik zou weinig respect voor mijn moeder hebben als ze dat op mijn 19e zou doen, ik zou het ook niet accepteren (waarom accepteert jouw dochter dat van jou? Zelfde patroon?).
Warom nodig je die mensen überhaupt nog uit?
vrijdag 15 februari 2019 19:29
Mijn tante, met wie hij ruzie heeft overigens, heeft daar laatst iets over verteld. Zelf herinner ik me vooral dingen vanaf de puberteit. Kennelijk was hij een leuke betrokken vader toen we klein waren, maar trok hij het niet goed toen we ouder werden en een eigen mening kregen. Mijn moeder was wel heel lief en betrokken, maar ook behoorlijk dominant. Ze is al 20 jaar ziek waardoor ze nu eigenlijk het grootste gedeelte van de dag niet zo ‘bij’ is.Bedjeindezon schreef: ↑15-02-2019 19:21Hadden ze wel interesse in jou en je zus toen jullie klein waren? Kan het me niet voorstellen eigenlijk.
vrijdag 15 februari 2019 19:32
MinkeDeWit schreef: ↑15-02-2019 19:29Mijn tante, met wie hij ruzie heeft overigens, heeft daar laatst iets over verteld. Zelf herinner ik me vooral dingen vanaf de puberteit. Kennelijk was hij een leuke betrokken vader toen we klein waren, maar trok hij het niet goed toen we ouder werden en een eigen mening kregen. Mijn moeder was wel heel lief en betrokken, maar ook behoorlijk dominant. Ze is al 20 jaar ziek waardoor ze nu eigenlijk het grootste gedeelte van de dag niet zo ‘bij’ is.
Kan het zijn dat jouw vader dezelfde diagnose zou krijgen als jouw dochter als hij nu nog getest zou willen worden?
vrijdag 15 februari 2019 19:34
Ik weet het niet. Het zou best kunnen, is zeker niet onwaarschijnlijk, maar dochter heeft het (ook) van haar vader. En wat zegt het over mij als zowel mijn vader als mijn dochter het hebben?
En misschien heeft hij wel echt iets anders (helemaal normaal is hij natuurlijk niet). De starheid en alles benaderen vanuit zichzelf, afwezigheid van empathie, past wel bij de diagnose, maar ik heb niet het idee dat hij overgevoelig is voor prikkels.
vrijdag 15 februari 2019 19:46
Ze zijn niet allemaal hetzelfde hè. En het slaat ook wel eens een generatie overMinkeDeWit schreef: ↑15-02-2019 19:34Ik weet het niet. Het zou best kunnen, is zeker niet onwaarschijnlijk, maar dochter heeft het (ook) van haar vader. En wat zegt het over mij als zowel mijn vader als mijn dochter het hebben?
En misschien heeft hij wel echt iets anders (helemaal normaal is hij natuurlijk niet). De starheid en alles benaderen vanuit zichzelf, afwezigheid van empathie, past wel bij de diagnose, maar ik heb niet het idee dat hij overgevoelig is voor prikkels.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
vrijdag 15 februari 2019 19:48
Prikkelgevoeligheid is toch wel hét kenmerk van autisme.Lelietje-van-Dalen schreef: ↑15-02-2019 19:46Ze zijn niet allemaal hetzelfde hè. En het slaat ook wel eens een generatie over![😉]()
vrijdag 15 februari 2019 21:45
Zo is dat.viva-amber schreef: ↑15-02-2019 14:52Trap niet in deze vorm van manipuleren. Zij zijn niet de enige die afscheid gaan nemen en niet alles gebeurt op hun voorwaarde. Geef ze simpel weg de keuze om wel of niet te komen en doe verder geen toezeggingen. Daarbij is het het afscheid van je dochter en haar feestje, dus niet dat van jou of opa en oma. Hoe meer je hun leert dat dit gedrag loont hoe vaker men het zal inzetten.
zaterdag 16 februari 2019 08:27
Ik vind dit echt niet Ok.MinkeDeWit schreef: ↑15-02-2019 17:16Ok, nu voel ik me dus schuldig omdat ik het een uurtje heb vervroegd zodat ze nog om 17.00 uur kunnen gaan koken. Dochter was echt gepikeerd, en vond dat ik had moeten zeggen ‘graag of niet’. Mijn ouders komen wel, maar mijn vader vond het nodig om te zeggen dat ze het er eigenlijk niet mee eens zijn. Dochter gaat op verjaardagen namelijk na een tijdje naar haar kamer omdat ze er anders voor spek en bonen bij zit. Ik heb haar wel gezegd dat ze er tijdens het afscheidsfeestje de hele tijd bij moet blijven.
Tja, het zal allemaal niet gaan veranderen, die mensen gaan niet meer veranderen op hun leeftijd. Ik geloof niet dat ik direct therapie nodig heb, maar soms vraag ik me dus wel af of ik nu degene ben die het verkeerd doet. Ik ben ook geen heel betrokken dochter. Ik doe hun administratie en belastingzaken, en mijn zusje is degene die ze af en toe uitnodigt om te komen eten. Ik ga er soms wel langs, maar dat levert mij eigenlijk weinig op qua gezelligheid. Ik drink koffie en hoor ze aan, en ben gestopt met teleurgesteld te zijn over hun gebrek aan interesse. Het is soms ook echt bizar. Mijn jongste doet wel eens een poging om iets te vertellen. Maar zelfs op een ‘ik ga op excursie naar Hier en Daar’, komt geen enkele vraag over het hoe of wat. Hij gaat over tot de orde van de dag, wat zijn rare buurman heeft gedaan of wat de dokter heeft gezegd, of begint over dat hij vroeger ook in Hier en Daar is geweest om iets heel belangrijks te doen voor zijn werk.
Je gaat over de grenzen van je dochter heen, (ook) jij respecteert haar niet.
Jij bepaalt dat het verplaatst oet worden, zonder overleg nog wel!
Ik zou het terugdraaien. Wat sneu voor je dochter dit. Jij zou haar moeten beschermen, niet op deze manier het gedrag van je vader goedkeuren, hij heeft toch deels zijn zin.
zaterdag 16 februari 2019 09:56
Eens. Ik ben vroeger zelf de dochter geweest in een vergelijkbare situatie, waarbij grootouders totaal onredelijk waren en moeder daarin meeging, ten koste van haar eigen kinderen. Inmiddels jaren later snap ik de familieverhoudingen beter, maar dan nog was het niet goed en ik ben het nooit vergeten.lisa_ schreef: ↑16-02-2019 08:27Ik vind dit echt niet Ok.
Je gaat over de grenzen van je dochter heen, (ook) jij respecteert haar niet.
Jij bepaalt dat het verplaatst oet worden, zonder overleg nog wel!
Ik zou het terugdraaien. Wat sneu voor je dochter dit. Jij zou haar moeten beschermen, niet op deze manier het gedrag van je vader goedkeuren, hij heeft toch deels zijn zin.
Ik denk dat het goed is als TO duidelijk maakt dat ze achter dochter staat.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zaterdag 16 februari 2019 11:49
Omdat het mijn ouders zijn en ze me ook weer niet zo slecht behandelen dat ik daarvoor het contact zou verbreken. Er zit ook wel een heel verhaal achter waardoor ze zo zijn geworden, en het is niet allemaal onwil. Naar de kinderen toe is het inderdaad lastig. Ik wil niet over hun grenzen denderen en met name de oudste heeft zich al op jonge leeftijd (ca 13) zoveel mogelijk onttrokken aan het hele familiegebeuren. In principe hoeft ze alleen maar mee naar opa en oma’s verjaardag en met Kerst. Nu ze volwassen is kan ik dat natuurlijk niet meer dwingen, maar dat probeer ik dan toch wel. Misschien fout.
De jongste probeert zelf nog wel eens contact te maken, stuurt eens een foto in de familie app e.d. Vaak krijgt ze dan ook de deksel op haar neus, want opa vindt veel dingen niet kunnen (belachelijk om op de foto te gaan met een zonnebril, dat soort idiote opmerkingen). Om dan vervolgens iets te zeggen als ‘Haha opa is ouderwets’).
