Relaties
alle pijlers
Hoe doen jullie dat?
vrijdag 18 april 2008 om 19:02
Wat betreft het financiele? Want ik heb nl een meningsverschil met mijn vriend (geen ruzie). Al zijn geld gaat op aan het huis, de auto, sigaretten/shag en zijn wiet. Hij houd per maand niks over. Komt eigenlijk telkens een stukje verder in de min.
Ik hou meer over van mijn salaris. Ik kan beter sparen (altijd al gekund). Mijn geld gaat voornamelijk op aan boodschappen.
Nou wil ik in oktober verlengen van abbo. En dan is als het goed is de N96 uit. Die wil ik heel graag. Ik wil geen 2 jarig abonnement meer, want ik kan niet zolang wachten totdat ik een nieuw mobieltje mag. Dit betekent ook dat mobieltjes iets duurder worden. Ik kan dit best betalen. BIjv 150 euro bijleggen bij een verlenging van 1 jaar. En ik wil niet met een mobieltje lopen waar ik niet blij mee ben.
Maar mijn vriend vind dit niet goed. Hij gaat dan zeiken over dat het ons geld is, en dat hij niet wil dat ik daar zoiets duurs mee koop. Ik denk dat het gewoon jaloezie is, dat hij niet kan kopen wat hij wil.
Ik vind het mijn geld, waar ik mee mag doen wat ik wil. Hierbij rekening houdend met wat ik aan vaste lasten heb! Ik heb m ook al gezegd: Wat als ik nu ervoor spaar, en dat ik dan -ook al is het 150 euro- bijleg? Vond ie ook niet goed.
Hallo het is nog altijd MIJN geld, waar IK voor werk! Ik mag helemaal niks van mijn geld kopen. (Ja alleen eten, of wiet als meneer zijn geld op is. Wat ik niet doe. Ik heb hem uitdrukkelijk gezegd dat van mijn geld geen wiet meer word gekocht.)
Terwijl ik in feite zo een mobieltje gewoon kan kopen, zonder verlenging van abbo.
Wat vinden jullie? In hoeverre is het "jullie" geld? Wat mag bij jullie wel en wat mag (liever) niet.
Ik hou meer over van mijn salaris. Ik kan beter sparen (altijd al gekund). Mijn geld gaat voornamelijk op aan boodschappen.
Nou wil ik in oktober verlengen van abbo. En dan is als het goed is de N96 uit. Die wil ik heel graag. Ik wil geen 2 jarig abonnement meer, want ik kan niet zolang wachten totdat ik een nieuw mobieltje mag. Dit betekent ook dat mobieltjes iets duurder worden. Ik kan dit best betalen. BIjv 150 euro bijleggen bij een verlenging van 1 jaar. En ik wil niet met een mobieltje lopen waar ik niet blij mee ben.
Maar mijn vriend vind dit niet goed. Hij gaat dan zeiken over dat het ons geld is, en dat hij niet wil dat ik daar zoiets duurs mee koop. Ik denk dat het gewoon jaloezie is, dat hij niet kan kopen wat hij wil.
Ik vind het mijn geld, waar ik mee mag doen wat ik wil. Hierbij rekening houdend met wat ik aan vaste lasten heb! Ik heb m ook al gezegd: Wat als ik nu ervoor spaar, en dat ik dan -ook al is het 150 euro- bijleg? Vond ie ook niet goed.
Hallo het is nog altijd MIJN geld, waar IK voor werk! Ik mag helemaal niks van mijn geld kopen. (Ja alleen eten, of wiet als meneer zijn geld op is. Wat ik niet doe. Ik heb hem uitdrukkelijk gezegd dat van mijn geld geen wiet meer word gekocht.)
Terwijl ik in feite zo een mobieltje gewoon kan kopen, zonder verlenging van abbo.
Wat vinden jullie? In hoeverre is het "jullie" geld? Wat mag bij jullie wel en wat mag (liever) niet.
dinsdag 20 mei 2008 om 13:12
Heel vreemd, ik dacht gisteren hier al op te hebben gereageerd, maar misschien heb ik dan niet op verstuur bericht gedrukt...quote:calvijn1 schreef op 19 mei 2008 @ 22:05:
Brummetje; wil toch even tegen je zeggen dat ik het knap van je vindt dat je hier blijft reageren. Ondanks alle soms harde kritiek die je krijgt.
Menigeen was allang weer weggeweest.
Dank je!
quote:Kaboutertje12 schreef op 19 mei 2008 @ 22:10:
Ik denk dat je daarvoor bij een GGZ moet zijn. Je kunt misschien van te voren informatie aanvragen. Het is wel jammer dat de wachttijden in Nederland zo lang zijn. Misschien zou je voor je aan de beurt bent contact op kunnen nemen met een psycholoog? Om je het eerste zetje te geven.
Er is geen GGZ hier in de provincie Limburg. Had gekeken op ggznederland.nl. Ik heb net gebeld naar het Riagg voor een afspraak en ze zouden me vanmiddag terug bellen.
Vergis je niet in de meisjes die al zo volwassen lijken. Ook dat hoeft niet gezond te zijn. Normaal gesproken hoor je door bepaalde levensfasen te gaan om volwassen te worden. Hoeveel volwassenen gedragen zich niet als een puber na hun dertigste (tijdelijk) om hun jeugd in te halen?
Nobody is perfect. Echter jouw lot ligt in jouw handen. De eerste verantwoording die je hebt ben je zelf. En wat je zelf niet aan kan hoef je niet alleen te doen. Je moet wel zelf die hulp aanvaarden en daar wat mee doen.
Ik denk eraan om een vriendin van ons een keertje te laten komen om me mee te helpen met het huishouden. Maar ja het vragen is ook wel een beetje raar. Niet dat ik me ervoor schaam dat ik het niet kan. Maar het is toch een aparte vraag.
Bedenk dat veel mogelijk is, maar niet ineens en besef je dat het niemand zomaar komt aanwaaien. Iedereen moet er wat voor doen:)
Dat is helemaal waar.quote:Scorpion80 schreef op 20 mei 2008 @ 10:31:
[...]
Precies. Ik denk dat je dit toch echt als een pluspunt mag zien. Je laat je niet snel wegjagen. Je blijft op de vragen en berichten van de mensen hier ingaan, of ze nou leuk zijn of niet. En natuurlijk mag je jezelf verdedigen. Soms denken mensen meteen een beeld van je te hebben, puur alleen door je manier van schrijven en je topic.
Dank je. Ik formuleer mijn woorden vaak zo dat het wel enigzins verdedigend lijkt, ook al bedoel ik het zelf niet zo. Maar dit is dus mijn schrijfwijze.
Ik vind dat je wel degelijk ingaat op de adviezen van de mensen hier, en dat "ja maar" wat bepaalde mensen hier bedoelen... Wat moet je dan? Altijd je hoofd maar buigen als mensen iets stellen of zeggen terwijl dit niet zo is?
Nee hoor!
Ik vind het goed dat je aan jezelf gaat werken. Je neemt wel degelijk je verantwoordelijk door in te zien dat je bepaalde psychische problemen hebt. Een psychische stoornis kan behoorlijk invloed hebben op je denkwijze en gedrag. Je kunt nog zo willen dat dit niet zo is, maar het heeft de overhand. Je moet alleen nog handvaten zien te vinden hierin.
Sterkte!
Dank je! quote:Feliciaatje schreef op 20 mei 2008 @ 11:15:
Hey lief Brummetje .
Ik sluit me helemaal aan bij Scorpion, dat gevoel heb ik er zelf ook bij.
Daarnaast heb ik nog een beetje lopen nadenken over je reactie. Hoe weet je of iemand misbruik van je maakt? Tja. Ik kan kritisch van buitenaf kijken en dan zeggen wat ik erbij denk. Maar het is de mening van een buitenstaander, jij kunt het beter beoordelen.
Het gaat erom of iemand jouw welzijn voor ogen heeft. Of hij goed kan inschatten wat goed voor jou en je ontwikkeling is. En het klinkt alsof hij dat soms goed in de gaten heeft maar tegelijkertijd soms de dingen ook zo draait dat ze hem heel goed uitkomen. En omdat jij hem vertrouwt neem je aan dat hij het hoe dan ook goed zal bedoelen, dat hij het beste voor je wil en het dus accepteert.
Ik denk dat hierin een heel kwetsbaar punt zit voor jou: ik heb het idee dat je te goed van vertrouwen bent. Klopt. En dat je dit ook van jezelf weet. Klopt ook. Ik trap ook elke keer in de verkooppraatjes van colporteurs. Ook al weet ik dat ik dat niet moet doen, als zij een mooi verhaal ophangen kan ik soms geen nee zeggen.
En dat je dus in een soort spagaat terecht bent gekomen van bang zijn voor je eigen te grote vertrouwen in mensen. En dus snel wantrouwend kunt zijn. Klopt dat? Bij je vriend zul je dit wrs minder hebben want je kent hem en je voelt je relatief veilig. Terwijl ik denk dat het heel goed zou zijn voor je om een groter sociaal vangnet te hebben, meer verschillende meningen, visies, meer je ei kwijt kunnen.
Mijn sociale vangnet word groter. Heb 2 vriendinnen en mss dat een 3e ook wel meer vriendin gaat worden. Ben zaterdagavond bij een collega op haar verjaardag geweest. Was reuzegezellig, hebben erg veel gelachen.
Dat vond ik moeilijk aan het andere topic, dat jij en je vriend zoveel houvast vinden bij elkaar en daarin te makkelijk anderen buitensluiten. Daar komt dan snel een stuk verweving van eigen identiteit met relatie-identiteit bij kijken wat ik in mijn vorige post beschreef.
We moeten ook meer ons eigen ding doen. Hij met zijn vrienden en ik met de mijne.
Iemand gaat beseffen dat hij een machtspositie heeft wanneer hij merkt dat hij zijn wil kan doordrukken zonder dat de ander dat echt door heeft en/of het accepteert en niet weg zal gaan ook al worden er soms misschien grenzen geschonden. Of iemand dat dan ook doet is een tweede. Maar de machtspositie is er wel degelijk en dat is niet prettig in een relatie denk ik, dan worden er toch al snel conclusies over jou door de ander getrokken ("dit is niet goed voor jou, ik zou het niet doen, vertrouw me maar" of juist "dit is goed voor jou, doe dat maar" of "dit is belangrijk voor mij, je moet me dit gunnen" wanneer dat eigenlijk over je grenzen heen gaat maar je dat niet ziet doordat je je partner vertrouwt). Als je daarin meestroomt heb je geen conflicten. Maar op een gegeven moment gaat het toch knagen. Wil ik dit wel? Is dat echt niet goed voor me? Waarom dan wel of niet?
Ik denk nav je posts dat je te vaak gehoord hebt dat je dingen niet kunt. Dat je te dom bent. Dat je geen inzicht hebt. Dat je beschermd moet worden. Hoe zijn je ouders daarin? Ik kan me voorstellen nl dat bij jou al jong duidelijk was dat je in sommige opzichten kwetsbaar bent en dat ze je beschermd hebben. Het moeilijke alleen daarvan is dan wel weer dat jij toch ook moet leren weerbaar en zelfstandig te zijn. Dat is dan een lastige balans voor ouders omdat ze van je houden.
Ze hebben me wel beschermend opgevoed. Ik mocht bijv niet later dan 12 uur uitgaan. Verder weet ik geen voorbeelden. Weet sowieso niet meer dingen van vroeger. Slecht geheugen.
Ik denk dat waar veel aandacht bij jou aan besteed moet worden is leren te luisteren naar je eigen gevoel over situaties, mensen, bepaalde dingen. Dat je je eigen mening gaat respecteren. Je meer durven uitspreken. Ik vermoed dat je je daarin teveel vastklampt aan mensen die het beter (lijken te) weten. Je wil geen fouten maken en juist daardoor verlies je een groot stuk van je persoonlijkheid.
Ik moet ook meer voor mezelf en mijn mening opkomen. Nu durf ik dat nog niet. Omdat ik bang ben iets "doms" te zeggen en dat ze me uitlachen. Soms zelfs als ze ernaar vragen dan zeg ik niet wat ik écht denk. En dat wil ik wel. Gewoon kunnen zeggen wat ik denk.
Wanneer je hulp krijgt, zou ik zeker je vriend erbij betrekken. Oa omdat hij dan kan zien wat belangrijk is voor jou, wat je nodig hebt. Als hij je daarin dan steunt en stimuleert is dat heel mooi. Ik denk als je hem er niet bij betrekt, hij ertegenaan zal lopen dat hij je niet goed begrijpt en niet weet wat je van hem verwacht. Dat kan een hoop onbegrip en spanningen opleveren.
Het is wel zo dat hij niet altijd mee kan. Hij heeft wisselende werktijden.
En als je graag een paar maanden weg zou willen dan moet dat kunnen. Het is jouw leven, jullie zijn al heel lang samen, als het goed is kan de relatie dat prima opvangen lijkt mij. Misschien is het heel goed voor je om idd in dat tehuis te werken, terug naar je roots voor een tijdje en het dan zelf moeten doen. Laat het alleen geen vlucht zijn maar omdat je het echt graag wil. Dan kun je het realiseren dat je daarheen gaat en kun je ook tegenslagen hebben. Terwijl als je vlucht dat heel hard kan aankomen en dan ben je alleen in een vreemd land. Dat lijkt me niet ideaal, dat moet je mentaal en emotioneel goed aankunnen.
Het zou geen vlucht zijn. Maar of ik het echt heel graag wil, weet ik nog niet. Het is gewoon dat het me wel leuk zou lijken. Ik zou dan eerst nog eens Spaans moeten leren.
Waar heb je behoefte aan? Wat zou je nu graag willen veranderen? Wat mis je in je leven? Luister goed naar je gevoel en kijk hoe je dat stap voor stap, realistisch en met hulp waar nodig, kunt doen.
Ja goeie vraag. Waar heb ik behoefte aan? Nu momenteel aan een baantje, maar niet full-time, en toch het liefst in de ochtend. Een beetje hulp in de huishouding. Vakantie samen met mijn vriend. Binnenkort gaan we boeken. (Of bedoelde je het zo niet? Vind het sowieso een moeilijke vraag.)
Wat ik echt graag zou willen veranderen is dat ik geen pijn meer heb bij het staan/lopen. Dat ik gewoon meer banen kan krijgen, die ook part-time zijn.
Ik weet niet of ik iets mis in mijn leven.
terug.
Brummetje; wil toch even tegen je zeggen dat ik het knap van je vindt dat je hier blijft reageren. Ondanks alle soms harde kritiek die je krijgt.
Menigeen was allang weer weggeweest.
Dank je!
quote:Kaboutertje12 schreef op 19 mei 2008 @ 22:10:
Ik denk dat je daarvoor bij een GGZ moet zijn. Je kunt misschien van te voren informatie aanvragen. Het is wel jammer dat de wachttijden in Nederland zo lang zijn. Misschien zou je voor je aan de beurt bent contact op kunnen nemen met een psycholoog? Om je het eerste zetje te geven.
Er is geen GGZ hier in de provincie Limburg. Had gekeken op ggznederland.nl. Ik heb net gebeld naar het Riagg voor een afspraak en ze zouden me vanmiddag terug bellen.
Vergis je niet in de meisjes die al zo volwassen lijken. Ook dat hoeft niet gezond te zijn. Normaal gesproken hoor je door bepaalde levensfasen te gaan om volwassen te worden. Hoeveel volwassenen gedragen zich niet als een puber na hun dertigste (tijdelijk) om hun jeugd in te halen?
Nobody is perfect. Echter jouw lot ligt in jouw handen. De eerste verantwoording die je hebt ben je zelf. En wat je zelf niet aan kan hoef je niet alleen te doen. Je moet wel zelf die hulp aanvaarden en daar wat mee doen.
Ik denk eraan om een vriendin van ons een keertje te laten komen om me mee te helpen met het huishouden. Maar ja het vragen is ook wel een beetje raar. Niet dat ik me ervoor schaam dat ik het niet kan. Maar het is toch een aparte vraag.
Bedenk dat veel mogelijk is, maar niet ineens en besef je dat het niemand zomaar komt aanwaaien. Iedereen moet er wat voor doen:)
Dat is helemaal waar.quote:Scorpion80 schreef op 20 mei 2008 @ 10:31:
[...]
Precies. Ik denk dat je dit toch echt als een pluspunt mag zien. Je laat je niet snel wegjagen. Je blijft op de vragen en berichten van de mensen hier ingaan, of ze nou leuk zijn of niet. En natuurlijk mag je jezelf verdedigen. Soms denken mensen meteen een beeld van je te hebben, puur alleen door je manier van schrijven en je topic.
Dank je. Ik formuleer mijn woorden vaak zo dat het wel enigzins verdedigend lijkt, ook al bedoel ik het zelf niet zo. Maar dit is dus mijn schrijfwijze.
Ik vind dat je wel degelijk ingaat op de adviezen van de mensen hier, en dat "ja maar" wat bepaalde mensen hier bedoelen... Wat moet je dan? Altijd je hoofd maar buigen als mensen iets stellen of zeggen terwijl dit niet zo is?
Nee hoor!
Ik vind het goed dat je aan jezelf gaat werken. Je neemt wel degelijk je verantwoordelijk door in te zien dat je bepaalde psychische problemen hebt. Een psychische stoornis kan behoorlijk invloed hebben op je denkwijze en gedrag. Je kunt nog zo willen dat dit niet zo is, maar het heeft de overhand. Je moet alleen nog handvaten zien te vinden hierin.
Sterkte!
Dank je! quote:Feliciaatje schreef op 20 mei 2008 @ 11:15:
Hey lief Brummetje .
Ik sluit me helemaal aan bij Scorpion, dat gevoel heb ik er zelf ook bij.
Daarnaast heb ik nog een beetje lopen nadenken over je reactie. Hoe weet je of iemand misbruik van je maakt? Tja. Ik kan kritisch van buitenaf kijken en dan zeggen wat ik erbij denk. Maar het is de mening van een buitenstaander, jij kunt het beter beoordelen.
Het gaat erom of iemand jouw welzijn voor ogen heeft. Of hij goed kan inschatten wat goed voor jou en je ontwikkeling is. En het klinkt alsof hij dat soms goed in de gaten heeft maar tegelijkertijd soms de dingen ook zo draait dat ze hem heel goed uitkomen. En omdat jij hem vertrouwt neem je aan dat hij het hoe dan ook goed zal bedoelen, dat hij het beste voor je wil en het dus accepteert.
Ik denk dat hierin een heel kwetsbaar punt zit voor jou: ik heb het idee dat je te goed van vertrouwen bent. Klopt. En dat je dit ook van jezelf weet. Klopt ook. Ik trap ook elke keer in de verkooppraatjes van colporteurs. Ook al weet ik dat ik dat niet moet doen, als zij een mooi verhaal ophangen kan ik soms geen nee zeggen.
En dat je dus in een soort spagaat terecht bent gekomen van bang zijn voor je eigen te grote vertrouwen in mensen. En dus snel wantrouwend kunt zijn. Klopt dat? Bij je vriend zul je dit wrs minder hebben want je kent hem en je voelt je relatief veilig. Terwijl ik denk dat het heel goed zou zijn voor je om een groter sociaal vangnet te hebben, meer verschillende meningen, visies, meer je ei kwijt kunnen.
Mijn sociale vangnet word groter. Heb 2 vriendinnen en mss dat een 3e ook wel meer vriendin gaat worden. Ben zaterdagavond bij een collega op haar verjaardag geweest. Was reuzegezellig, hebben erg veel gelachen.
Dat vond ik moeilijk aan het andere topic, dat jij en je vriend zoveel houvast vinden bij elkaar en daarin te makkelijk anderen buitensluiten. Daar komt dan snel een stuk verweving van eigen identiteit met relatie-identiteit bij kijken wat ik in mijn vorige post beschreef.
We moeten ook meer ons eigen ding doen. Hij met zijn vrienden en ik met de mijne.
Iemand gaat beseffen dat hij een machtspositie heeft wanneer hij merkt dat hij zijn wil kan doordrukken zonder dat de ander dat echt door heeft en/of het accepteert en niet weg zal gaan ook al worden er soms misschien grenzen geschonden. Of iemand dat dan ook doet is een tweede. Maar de machtspositie is er wel degelijk en dat is niet prettig in een relatie denk ik, dan worden er toch al snel conclusies over jou door de ander getrokken ("dit is niet goed voor jou, ik zou het niet doen, vertrouw me maar" of juist "dit is goed voor jou, doe dat maar" of "dit is belangrijk voor mij, je moet me dit gunnen" wanneer dat eigenlijk over je grenzen heen gaat maar je dat niet ziet doordat je je partner vertrouwt). Als je daarin meestroomt heb je geen conflicten. Maar op een gegeven moment gaat het toch knagen. Wil ik dit wel? Is dat echt niet goed voor me? Waarom dan wel of niet?
Ik denk nav je posts dat je te vaak gehoord hebt dat je dingen niet kunt. Dat je te dom bent. Dat je geen inzicht hebt. Dat je beschermd moet worden. Hoe zijn je ouders daarin? Ik kan me voorstellen nl dat bij jou al jong duidelijk was dat je in sommige opzichten kwetsbaar bent en dat ze je beschermd hebben. Het moeilijke alleen daarvan is dan wel weer dat jij toch ook moet leren weerbaar en zelfstandig te zijn. Dat is dan een lastige balans voor ouders omdat ze van je houden.
Ze hebben me wel beschermend opgevoed. Ik mocht bijv niet later dan 12 uur uitgaan. Verder weet ik geen voorbeelden. Weet sowieso niet meer dingen van vroeger. Slecht geheugen.
Ik denk dat waar veel aandacht bij jou aan besteed moet worden is leren te luisteren naar je eigen gevoel over situaties, mensen, bepaalde dingen. Dat je je eigen mening gaat respecteren. Je meer durven uitspreken. Ik vermoed dat je je daarin teveel vastklampt aan mensen die het beter (lijken te) weten. Je wil geen fouten maken en juist daardoor verlies je een groot stuk van je persoonlijkheid.
Ik moet ook meer voor mezelf en mijn mening opkomen. Nu durf ik dat nog niet. Omdat ik bang ben iets "doms" te zeggen en dat ze me uitlachen. Soms zelfs als ze ernaar vragen dan zeg ik niet wat ik écht denk. En dat wil ik wel. Gewoon kunnen zeggen wat ik denk.
Wanneer je hulp krijgt, zou ik zeker je vriend erbij betrekken. Oa omdat hij dan kan zien wat belangrijk is voor jou, wat je nodig hebt. Als hij je daarin dan steunt en stimuleert is dat heel mooi. Ik denk als je hem er niet bij betrekt, hij ertegenaan zal lopen dat hij je niet goed begrijpt en niet weet wat je van hem verwacht. Dat kan een hoop onbegrip en spanningen opleveren.
Het is wel zo dat hij niet altijd mee kan. Hij heeft wisselende werktijden.
En als je graag een paar maanden weg zou willen dan moet dat kunnen. Het is jouw leven, jullie zijn al heel lang samen, als het goed is kan de relatie dat prima opvangen lijkt mij. Misschien is het heel goed voor je om idd in dat tehuis te werken, terug naar je roots voor een tijdje en het dan zelf moeten doen. Laat het alleen geen vlucht zijn maar omdat je het echt graag wil. Dan kun je het realiseren dat je daarheen gaat en kun je ook tegenslagen hebben. Terwijl als je vlucht dat heel hard kan aankomen en dan ben je alleen in een vreemd land. Dat lijkt me niet ideaal, dat moet je mentaal en emotioneel goed aankunnen.
Het zou geen vlucht zijn. Maar of ik het echt heel graag wil, weet ik nog niet. Het is gewoon dat het me wel leuk zou lijken. Ik zou dan eerst nog eens Spaans moeten leren.
Waar heb je behoefte aan? Wat zou je nu graag willen veranderen? Wat mis je in je leven? Luister goed naar je gevoel en kijk hoe je dat stap voor stap, realistisch en met hulp waar nodig, kunt doen.
Ja goeie vraag. Waar heb ik behoefte aan? Nu momenteel aan een baantje, maar niet full-time, en toch het liefst in de ochtend. Een beetje hulp in de huishouding. Vakantie samen met mijn vriend. Binnenkort gaan we boeken. (Of bedoelde je het zo niet? Vind het sowieso een moeilijke vraag.)
Wat ik echt graag zou willen veranderen is dat ik geen pijn meer heb bij het staan/lopen. Dat ik gewoon meer banen kan krijgen, die ook part-time zijn.
Ik weet niet of ik iets mis in mijn leven.
terug.
zaterdag 31 mei 2008 om 13:26
quote:Brummetje schreef op 18 april 2008 @ 19:02:
Ik hou meer over van mijn salaris. Ik kan beter sparen (altijd al gekund). Mijn geld gaat voornamelijk op aan boodschappen.
Om even je andere topics erbij te halen: Hoe kan jij sparen als je maar 24 uur per week werkt en je geld nodig is voor de boodschappen?
Waarom bepaal je niet zelf wat je koopt als het jouw geld is? Je vriend heeft daar niks over te zeggen hoor.
Wat je zou kunnen doen: Ga samen naar een telecomwinkel, 'steel onbewust' je favo telefoon en lach er samen om. Dat brengt jullie misschien ook dichter bij elkaar weer (samen een leuk geheimpje), want je relatie klinkt nou niet echt gezellig. En dan heb je je telefoon ook lekker voor niks! Lijkt me voor jou de ideale oplossing.
Ja sorry hoor, ik kan na al je berichten alleen nog maar zo reageren.
Ik hou meer over van mijn salaris. Ik kan beter sparen (altijd al gekund). Mijn geld gaat voornamelijk op aan boodschappen.
Om even je andere topics erbij te halen: Hoe kan jij sparen als je maar 24 uur per week werkt en je geld nodig is voor de boodschappen?
Waarom bepaal je niet zelf wat je koopt als het jouw geld is? Je vriend heeft daar niks over te zeggen hoor.
Wat je zou kunnen doen: Ga samen naar een telecomwinkel, 'steel onbewust' je favo telefoon en lach er samen om. Dat brengt jullie misschien ook dichter bij elkaar weer (samen een leuk geheimpje), want je relatie klinkt nou niet echt gezellig. En dan heb je je telefoon ook lekker voor niks! Lijkt me voor jou de ideale oplossing.
Ja sorry hoor, ik kan na al je berichten alleen nog maar zo reageren.
vrijdag 13 juni 2008 om 00:11
Wat ben je toch een ontzettend mispunt om iemand anders haar leven zo op het internet te zetten! Bah! Ik heb eens enkele topics van je door zitten kijken en het lijkt precies op mijn schrijfstijl, mijn smileygebruik en je haalt details uit MIJN privéleven en denkt er even aan de haal mee te kunnen gaan op een forum. Mijn leven gaat dan misschien niet goed maar de manier waarop je het hebt zitten opblazen, vervormen en laten lijken alsof ik niets van mijn leven wíl maken, is absoluut stijlloos. Als jouw leven zo verschrikkelijk fantastisch is, waarom zit je dan topics vol te maken met verhalen over iemand anders haar leven?
Het spijt me dat mensen hier geloven dat Brummetje een echt persoon is, maar dat is ze dus niet.
Het spijt me dat mensen hier geloven dat Brummetje een echt persoon is, maar dat is ze dus niet.
vrijdag 13 juni 2008 om 00:38
quote:Vroem schreef op 13 juni 2008 @ 00:11:
Wat ben je toch een ontzettend mispunt om iemand anders haar leven zo op het internet te zetten! Bah! Ik heb eens enkele topics van je door zitten kijken en het lijkt precies op mijn schrijfstijl, mijn smileygebruik en je haalt details uit MIJN privéleven en denkt er even aan de haal mee te kunnen gaan op een forum. Mijn leven gaat dan misschien niet goed maar de manier waarop je het hebt zitten opblazen, vervormen en laten lijken alsof ik niets van mijn leven wíl maken, is absoluut stijlloos. Als jouw leven zo verschrikkelijk fantastisch is, waarom zit je dan topics vol te maken met verhalen over iemand anders haar leven?
Het spijt me dat mensen hier geloven dat Brummetje een echt persoon is, maar dat is ze dus niet.Asjemenou !!! ???
Wat ben je toch een ontzettend mispunt om iemand anders haar leven zo op het internet te zetten! Bah! Ik heb eens enkele topics van je door zitten kijken en het lijkt precies op mijn schrijfstijl, mijn smileygebruik en je haalt details uit MIJN privéleven en denkt er even aan de haal mee te kunnen gaan op een forum. Mijn leven gaat dan misschien niet goed maar de manier waarop je het hebt zitten opblazen, vervormen en laten lijken alsof ik niets van mijn leven wíl maken, is absoluut stijlloos. Als jouw leven zo verschrikkelijk fantastisch is, waarom zit je dan topics vol te maken met verhalen over iemand anders haar leven?
Het spijt me dat mensen hier geloven dat Brummetje een echt persoon is, maar dat is ze dus niet.Asjemenou !!! ???
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 13 juni 2008 om 01:24
quote:Vroem schreef op 13 juni 2008 @ 01:09:
[...]
Je vond het allemaal heel erg geloofwaardig?
Als het details uit JOUW leven zijn vind ik het nét zo (onge)loofwaardig als wanneer Brummetje voorleest uit eigen werk ............
Maar jij kent Brummetje persoonlijk ? Niet iets met een alter -ego of gespleten persoonlijkheden toevallig ?
Jullie namen lijken ook al op elkaar ..........
Ik kan er geen soep van koken in ieder geval .
[...]
Je vond het allemaal heel erg geloofwaardig?
Als het details uit JOUW leven zijn vind ik het nét zo (onge)loofwaardig als wanneer Brummetje voorleest uit eigen werk ............
Maar jij kent Brummetje persoonlijk ? Niet iets met een alter -ego of gespleten persoonlijkheden toevallig ?
Jullie namen lijken ook al op elkaar ..........
Ik kan er geen soep van koken in ieder geval .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 13 juni 2008 om 01:29
Ik vermoed dat Brummetje iemand is in mijn omgeving ja.
Ik heb een andere username op dit forum maar ik heb deze vandaag speciaal voor 'haar' aangemaakt. Als je me accepteert als contact wil ik nog wel het een en ander uitleggen, maar ik heb geen zin om dat hier open op een forum te bespreken.
Edit: ik kom hier al langer op het forum, maar kwam een paar weken geleden Brummetjes posts voor het eerst tegen. Eerst deed ik het af als toeval maar ik kwam steeds meer posts tegen die wel griezelig overeenkomstig waren. Daarna ben ik eens door haar postgeschiedenis heen gaan kijken en zo ging de bal rollen..
Als jullie het allemaal niet geloven.. Ik vind het best. Brummetje weet dat het niet echt is en 'ze' heeft nu eindelijk haar zin. Een reactie uitgelokt, hoezee.
Ik heb een andere username op dit forum maar ik heb deze vandaag speciaal voor 'haar' aangemaakt. Als je me accepteert als contact wil ik nog wel het een en ander uitleggen, maar ik heb geen zin om dat hier open op een forum te bespreken.
Edit: ik kom hier al langer op het forum, maar kwam een paar weken geleden Brummetjes posts voor het eerst tegen. Eerst deed ik het af als toeval maar ik kwam steeds meer posts tegen die wel griezelig overeenkomstig waren. Daarna ben ik eens door haar postgeschiedenis heen gaan kijken en zo ging de bal rollen..
Als jullie het allemaal niet geloven.. Ik vind het best. Brummetje weet dat het niet echt is en 'ze' heeft nu eindelijk haar zin. Een reactie uitgelokt, hoezee.
anoniem_68126 wijzigde dit bericht op 13-06-2008 01:35
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
vrijdag 13 juni 2008 om 07:56
Ik begrijp de commotie niet. Brum wordt nauwelijks serieus genomen.
Wanneer ik zou merken dat iemand als Brum mijn leven op het forum zou naspelen, zou ik me daar weinig van aantrekken, juist door de manier waarop zij dit doet (er even van uitgaande dát ze dat doet).
En wat heeft iemand eraan om een ander zijn leven onder een nicknaam op het forum hier neer te zetten?
Wanneer ik zou merken dat iemand als Brum mijn leven op het forum zou naspelen, zou ik me daar weinig van aantrekken, juist door de manier waarop zij dit doet (er even van uitgaande dát ze dat doet).
En wat heeft iemand eraan om een ander zijn leven onder een nicknaam op het forum hier neer te zetten?
vrijdag 13 juni 2008 om 12:15
Hoe heet die film ook alweer waarbij iemand andermans leven overneemt?
Nou ja Brummetje maakt zeker nooit wat in haar leven mee,en zit achter de geraniums,dan neemt ze toch gewoon het leven van een ander over,ze wilde vroeger actrice worden?
Ik zou juist als ik Vroem was dan het leven van Brummetje hier op het forum zetten.zoals:Ik zit achter de geraniums en verveel me dood,tips om de dag door te komen?
Nou ja Brummetje maakt zeker nooit wat in haar leven mee,en zit achter de geraniums,dan neemt ze toch gewoon het leven van een ander over,ze wilde vroeger actrice worden?
Ik zou juist als ik Vroem was dan het leven van Brummetje hier op het forum zetten.zoals:Ik zit achter de geraniums en verveel me dood,tips om de dag door te komen?
vrijdag 13 juni 2008 om 12:17
