Relaties
alle pijlers
Ik ben Babymoe!
zondag 7 maart 2021 12:36
Hallo allemaal,
Het moet me even van het hart en ergens heb ik toch het gevoel dat er een taboe op rust als ik dit 'out in the open' zou bespreken. (kan overigens ook mijn gevoel zijn hoor)
Ik ben babymoe. Ik zit op een leeftijd (30jr) waarin iedereen kinderen krijgt. Ik word doodgegooid met babyshowers (al dan niet online), kraambezoeken, kinderverjaardagen die mijn weekenden in de toekomst gaan opslokken, gender reveals om nog maar te zwijgen over de vrijwel wekelijkse aankondigen 'dat er weer iemand zwanger is'. Ergens voel ik me verplicht om altijd leuk te reageren, want ja je gunt het iemand echt wel, maar de waarheid is dat ik geen kinderen wil, ze niet leuk vind en er om die reden ook niet teveel mee bezig wil zijn. Ik vind dat er al teveel mensen op de wereld zijn en ben teveel op mijn vrijheid gesteld. Daarnaast vind ik mijn leven top zoals het is, en wil ik daar vooral niets aan veranderen. En het is gewoon niet mijn interessegebied. Verre van zelfs.
Maar goed, dat concluderend, wat doe je dan. Ergens is het ook niet sociaal acceptabel om te zeggen 'dat je niet aan babyshowers doet' of nooit/nauwelijks te informeren hoe het met iemand kind gaat. Los van dat het een fortuin kost aan kado's ben ik de verhalen moe.
Vriendinnen die het over niets anders meer kunnen hebben, hun baby overal mee naartoe nemen die vervolgens alles onderspugen en door het gesprek heen huilen. Ze zeggen altijd sorry voor de baby, (en dat menen ze ook oprecht) maar ik denk alleen maar, weer 1 van de momenten weg die we samen hadden om bij te kletsen. De baby thuislaten is ook geen optie als manlief is werken oid. Wil daarin ook niet te 'hard' zijn voor ze. Ouderschap is al zwaar genoeg denk ik.
Maar toch, ik heb er geen zin meer in. Weg spontaniteit en vrijheid, ook de vriendschappen veranderen erdoor. Ik mis het lekker onbezorgd los kunnen gaan met vrienden zonder dat er een babyfoon op tafel staat waar iemand steeds met een schuin oog op zit te kijken of dat ze na 1 drankje moeten gaan want de oppas is ziek/moet op tijd weg(voordat de avondklok er natuurlijk was, maar even ter illustratie)
Als het nou 1 persoon was maar het lijkt alsof het alleen maar meer en meer word. En het kost me steeds meer moeite om verplicht ernaar te vragen, geinteresseerd te doen of leuk te reageren.
De botte uitweg zou simpel zijn, alles skippen aan babygerelateerde overeenkomsten en het er zo min mogelijk over hebben. Maar uit fatsoen vind ik ook niet dat je dat kan doen bij vrienden, simpelweg omdat het voor hen belangrijk is in het leven en het daardoor daar vaak over gaat. Ik neem ze in die zin ook niets kwalijks, als ik een nieuwe baan heb vertel ik daar ook over. Ik snap het echt dat ze het veel over hun kinderen hebben , klinkt misschien dubbel maar dat meen ik echt. Het is meer mijn eigen gevoel erover wat me steeds meer in de weg gaat zitten. Ik gun het ze echt, als mensen het graag willen dan moeten ze het vooral doen, maar ik wil het zelf gewoon niet.
Ik heb 3 goede vrienden die ook geen kinderen willen, merk dat ik daar ook steeds meer naartoe trek. Maar ergens voel ik ook een soort rouw omdat het niet willen van kinderen en de andere persoon wel, altijd een kloof brengt tussen je vriendschap, gevoelsmatig voor mij. Ze doen echt hun best om zich te interesseren in mijn leven, maar alles draait uiteindelijk om het kind (wat logisch is, maar toch met momenten toch lastig vanuit vriendschapsperspectief)
Ik heb een half jaar geleden een woning gekocht en wil van de zomer een groot feest geven (als de corona het toe laat). De schrik sloeg me om te oren toen mijn vriendinnen liepen te kirren hoe gaaf het is als alle kinderen dan in mijn tuin kunnen spelen. Een nachtmerrie voor mij. Gelukkig heb ik wel direct gezegd dat ik liever geen kinderen op mijn housewarming wil, wat ze overigens goed begrepen. Maar toch voel ik me dan bot. Ik kan toch niet zomaar iets excluderen wat voor hen zo belangrijk is?!
Dit heeft me wel aan het denken gezet om misschien toch eens aan te kaarten dat ik het fijn vind om af en toe zonder kinderen af te spreken. Dat ik het leuk vind om weer eens wat meer 'zoals vroeger' af te spreken, dat ik daar behoefte aan heb,
Ik verwacht ook wel dat ze daar goed op reageren, want ik heb echt lieve vrienden, Maar ik vraag me af of dat bot is om te doen. Hoe vind je de balans tussen vriendschap met mensen met kinderen?
Hoe hebben andere dat gedaan?
En wanneer trek je een eerlijke grens en wanneer doe je dat uit irritatie of emotie. Dat is iets wat ik nu meer merk bij mezelf (emotie, ook te merken in het stuk wat ik schrijf denk ik) maar hoe eerlijk is het dan nog naar mijn vrienden toe..
Graag jullie advies!
Het moet me even van het hart en ergens heb ik toch het gevoel dat er een taboe op rust als ik dit 'out in the open' zou bespreken. (kan overigens ook mijn gevoel zijn hoor)
Ik ben babymoe. Ik zit op een leeftijd (30jr) waarin iedereen kinderen krijgt. Ik word doodgegooid met babyshowers (al dan niet online), kraambezoeken, kinderverjaardagen die mijn weekenden in de toekomst gaan opslokken, gender reveals om nog maar te zwijgen over de vrijwel wekelijkse aankondigen 'dat er weer iemand zwanger is'. Ergens voel ik me verplicht om altijd leuk te reageren, want ja je gunt het iemand echt wel, maar de waarheid is dat ik geen kinderen wil, ze niet leuk vind en er om die reden ook niet teveel mee bezig wil zijn. Ik vind dat er al teveel mensen op de wereld zijn en ben teveel op mijn vrijheid gesteld. Daarnaast vind ik mijn leven top zoals het is, en wil ik daar vooral niets aan veranderen. En het is gewoon niet mijn interessegebied. Verre van zelfs.
Maar goed, dat concluderend, wat doe je dan. Ergens is het ook niet sociaal acceptabel om te zeggen 'dat je niet aan babyshowers doet' of nooit/nauwelijks te informeren hoe het met iemand kind gaat. Los van dat het een fortuin kost aan kado's ben ik de verhalen moe.
Vriendinnen die het over niets anders meer kunnen hebben, hun baby overal mee naartoe nemen die vervolgens alles onderspugen en door het gesprek heen huilen. Ze zeggen altijd sorry voor de baby, (en dat menen ze ook oprecht) maar ik denk alleen maar, weer 1 van de momenten weg die we samen hadden om bij te kletsen. De baby thuislaten is ook geen optie als manlief is werken oid. Wil daarin ook niet te 'hard' zijn voor ze. Ouderschap is al zwaar genoeg denk ik.
Maar toch, ik heb er geen zin meer in. Weg spontaniteit en vrijheid, ook de vriendschappen veranderen erdoor. Ik mis het lekker onbezorgd los kunnen gaan met vrienden zonder dat er een babyfoon op tafel staat waar iemand steeds met een schuin oog op zit te kijken of dat ze na 1 drankje moeten gaan want de oppas is ziek/moet op tijd weg(voordat de avondklok er natuurlijk was, maar even ter illustratie)
Als het nou 1 persoon was maar het lijkt alsof het alleen maar meer en meer word. En het kost me steeds meer moeite om verplicht ernaar te vragen, geinteresseerd te doen of leuk te reageren.
De botte uitweg zou simpel zijn, alles skippen aan babygerelateerde overeenkomsten en het er zo min mogelijk over hebben. Maar uit fatsoen vind ik ook niet dat je dat kan doen bij vrienden, simpelweg omdat het voor hen belangrijk is in het leven en het daardoor daar vaak over gaat. Ik neem ze in die zin ook niets kwalijks, als ik een nieuwe baan heb vertel ik daar ook over. Ik snap het echt dat ze het veel over hun kinderen hebben , klinkt misschien dubbel maar dat meen ik echt. Het is meer mijn eigen gevoel erover wat me steeds meer in de weg gaat zitten. Ik gun het ze echt, als mensen het graag willen dan moeten ze het vooral doen, maar ik wil het zelf gewoon niet.
Ik heb 3 goede vrienden die ook geen kinderen willen, merk dat ik daar ook steeds meer naartoe trek. Maar ergens voel ik ook een soort rouw omdat het niet willen van kinderen en de andere persoon wel, altijd een kloof brengt tussen je vriendschap, gevoelsmatig voor mij. Ze doen echt hun best om zich te interesseren in mijn leven, maar alles draait uiteindelijk om het kind (wat logisch is, maar toch met momenten toch lastig vanuit vriendschapsperspectief)
Ik heb een half jaar geleden een woning gekocht en wil van de zomer een groot feest geven (als de corona het toe laat). De schrik sloeg me om te oren toen mijn vriendinnen liepen te kirren hoe gaaf het is als alle kinderen dan in mijn tuin kunnen spelen. Een nachtmerrie voor mij. Gelukkig heb ik wel direct gezegd dat ik liever geen kinderen op mijn housewarming wil, wat ze overigens goed begrepen. Maar toch voel ik me dan bot. Ik kan toch niet zomaar iets excluderen wat voor hen zo belangrijk is?!
Dit heeft me wel aan het denken gezet om misschien toch eens aan te kaarten dat ik het fijn vind om af en toe zonder kinderen af te spreken. Dat ik het leuk vind om weer eens wat meer 'zoals vroeger' af te spreken, dat ik daar behoefte aan heb,
Ik verwacht ook wel dat ze daar goed op reageren, want ik heb echt lieve vrienden, Maar ik vraag me af of dat bot is om te doen. Hoe vind je de balans tussen vriendschap met mensen met kinderen?
Hoe hebben andere dat gedaan?
En wanneer trek je een eerlijke grens en wanneer doe je dat uit irritatie of emotie. Dat is iets wat ik nu meer merk bij mezelf (emotie, ook te merken in het stuk wat ik schrijf denk ik) maar hoe eerlijk is het dan nog naar mijn vrienden toe..
Graag jullie advies!
zondag 7 maart 2021 12:41
Als je dat tegen mij zou zeggen zou ik lekker alleen met je afspreken en met je afspreken dat je me af mag kappen als ik over mijn kinderen begin.
Kan toch.
Ik heb ditzelfde met honden. Ook lastig nu met corona, iedereen heeft extra huisdieren genomen lijkt wel. Nul interesse in en ik hoef die beesten ook niet te zien verder.
Kan toch.
Ik heb ditzelfde met honden. Ook lastig nu met corona, iedereen heeft extra huisdieren genomen lijkt wel. Nul interesse in en ik hoef die beesten ook niet te zien verder.
zondag 7 maart 2021 12:41
Ja precies. Ik ben er een paar jaar lekker ingedoken met mijn babies en nu denk ik ook bij sommige dingen: what was I thinking.
zondag 7 maart 2021 12:43
zondag 7 maart 2021 12:44
Dat is inderdaad een goede tip, kraambezoek is iets waar dan ook meer mn interesse ligt dan een verplichte babyshower.Denk goed om daar een onderscheid in te maken ipv letterlijk alles te skippen.
zondag 7 maart 2021 12:44
Het klinkt voor mij alsof jullie niet meer matchen: jij bent een beetje doorgeslagen in je babyantipathie (Geen kinderen in je tuin, hoezo?) en je vriendinnen zitten nog intens in hun bubbel (ik heb ook vriendinnen met kinderen waar je uren mee kunt kletsen zonder dat hun kind ter sprake komt).
Heb je het er al eens over gehad met een van hun, een op een? En anders is het ook echt geen schande om nieuwe vrienden te zoeken, soms loopt het leven zo.
Heb je het er al eens over gehad met een van hun, een op een? En anders is het ook echt geen schande om nieuwe vrienden te zoeken, soms loopt het leven zo.
zondag 7 maart 2021 12:45
Ik ben zelf moeder. Maar echt, ik kan jou ook wel heel goed begrijpen.
Ik heb vriendinnen zonder kinderen en ik vind het absoluut niet bot overkomen, hoe jij jouw gevoelens en wensen aan jouw vriendinnen duidelijk maakt.
Ik waardeer die eerlijkheid persoonlijk enorm. En ik probeer ook echt om die vriendinnen zonder kinderen niet steeds helemaal dood te gooien met kinderdingen. Dat moet je ook wel een beetje aanvoelen in een vriendschap, vind ik.
Dus wat mij betreft; gewoon eerlijk blijven en je mag zéker ook verwachten dat niet altijd alles om de kinderen draait.
Ik heb vriendinnen zonder kinderen en ik vind het absoluut niet bot overkomen, hoe jij jouw gevoelens en wensen aan jouw vriendinnen duidelijk maakt.
Ik waardeer die eerlijkheid persoonlijk enorm. En ik probeer ook echt om die vriendinnen zonder kinderen niet steeds helemaal dood te gooien met kinderdingen. Dat moet je ook wel een beetje aanvoelen in een vriendschap, vind ik.
Dus wat mij betreft; gewoon eerlijk blijven en je mag zéker ook verwachten dat niet altijd alles om de kinderen draait.
zondag 7 maart 2021 12:45
Je kunt inderdaad best zeggen dat je niet aan alles meedoet. Hoe groot is sociale netwerk en ga je met iedereen even intiem om? Babyshowers is toch vooral iets voor close vriendinnen of close familieleden? Ik heb vriendinnen met kinderen die bij de geboorte van hun eerste kind hebben gezegd dat ze het snappen als mensen geen zin hebben in kinderverjaardagen. Bij sommige vrienden gaan we wel naar de kinderverjaardagen en bij anderen niet. Dat is helemaal geen probleem.
zondag 7 maart 2021 12:45
Ik heb zelf jonge kinderen en het is inderdaad heel lastig, ik snap ook echt jouw gevoel. Als vrienden zonder kinderen graag eens iets willen doen zonder de kinderen erbij, vind ik dat heel logisch en absoluut niet bot! Als je geen kinderen bij een housewarming wilt, zou ik het ‘s avonds plannen. Bij overdag plannen, zou ik het wel echt lastig vinden wat ik dan met de kinderen doe. ‘S avonds is oppas echt veel makkelijker en is het ook logischer dat ze niet mee kunnen.
Babyshowers is wel een beetje een ding waar je voor je vrienden moet zijn en kraamvisite ook wel, maar kinderverjaardagen vind ik dat je super makkelijk kunt skippen. Ik vind sowieso dat op een verjaardag mensen moeten komen die leuk zijn voor het kind, dus dat zijn andere kinderen en naaste familie. Ik zou mijn vrienden überhaupt niet uitnodigen voor een verjaardag van mijn kinderen. Maar dit is allemaal heel persoonlijk misschien.
Ik zou zeggen, benoem het gewoon, ik kan me echt niet voorstellen dat ik dat erg zou vinden als iemand dat zou zeggen. Dat de dynamiek van de vriendschap verandert is andersom overigens ook heel herkenbaar, ik vind het ook heel jammer hoe anders het is geworden met sommige vrienden zonder kinderen. Helaas onoverkomelijk denk ik... en misschien trekt het weer bij als de kinderen wat ouder zijn. Baby’s en peuters vragen nou eenmaal heel veel aandacht.
Babyshowers is wel een beetje een ding waar je voor je vrienden moet zijn en kraamvisite ook wel, maar kinderverjaardagen vind ik dat je super makkelijk kunt skippen. Ik vind sowieso dat op een verjaardag mensen moeten komen die leuk zijn voor het kind, dus dat zijn andere kinderen en naaste familie. Ik zou mijn vrienden überhaupt niet uitnodigen voor een verjaardag van mijn kinderen. Maar dit is allemaal heel persoonlijk misschien.
Ik zou zeggen, benoem het gewoon, ik kan me echt niet voorstellen dat ik dat erg zou vinden als iemand dat zou zeggen. Dat de dynamiek van de vriendschap verandert is andersom overigens ook heel herkenbaar, ik vind het ook heel jammer hoe anders het is geworden met sommige vrienden zonder kinderen. Helaas onoverkomelijk denk ik... en misschien trekt het weer bij als de kinderen wat ouder zijn. Baby’s en peuters vragen nou eenmaal heel veel aandacht.
zondag 7 maart 2021 12:47
Misschien ligt het ook aan het type babyshower en kinderverjaardag. Je hebt ze met rompers beschilderen en Olvarit proeven en een kringverjaardag waar het kind non-stop in het middelpunt staat, maar ook relaxte feestjes waar er toevallig roze taart is en je ook bij kunt kletsen met andere vrienden.
zondag 7 maart 2021 12:51
Tja TO dit is hoe het werkt, en het zal alleen maar erger worden.
Wanneer er kinderen in het spel komen, dan verschuiven de verhoudingen, en kind gaat altijd voor, en die momenten met vriendinnen zullen alsmaar schaarser worden.
Ik had ook kinderloze vriendinnen die geen kinderen op hun feest wilden, dat respecteerde ik, maar ik bleef weg, mijn kind hoort bij mij, dus als mijn kind niet welkom is, dan hoef het voor mij ook niet.
En ik wil je een tip meegeven: Houd er rekening mee dat die vriendinnen die nu geen kinderen willen, misschien in de toekomst toch moeder ( willen) worden.
Rest mij jou heel veel sterkte toe te wensen.
Wanneer er kinderen in het spel komen, dan verschuiven de verhoudingen, en kind gaat altijd voor, en die momenten met vriendinnen zullen alsmaar schaarser worden.
Ik had ook kinderloze vriendinnen die geen kinderen op hun feest wilden, dat respecteerde ik, maar ik bleef weg, mijn kind hoort bij mij, dus als mijn kind niet welkom is, dan hoef het voor mij ook niet.
En ik wil je een tip meegeven: Houd er rekening mee dat die vriendinnen die nu geen kinderen willen, misschien in de toekomst toch moeder ( willen) worden.
Rest mij jou heel veel sterkte toe te wensen.
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
zondag 7 maart 2021 12:52
Ik persoonlijk vind dat je echt niet bij alle showers, reveals etc aanwezig hoeft te zijn en goeie vrienden zullen dat best kunnen begrijpen. En dat zij praten over hun zwangerschappen of kinderen, ook dat vind ik vrij normaal tenzij het alleen nog maar daarover kan gaan. Ook dan zou je dit gewoon moeten kunnen bespreken lijkt mij.
Destijds toen ik in deze leeftijdscategorie viel en binnen mijn vriendenkring gezinsuitbreidingen kwamen veranderde de dynamiek ook. Sommigen veranderden in complete ‘moekes’, anderen maakten regelmatig tijd vrij om eens ouderwets door te zakken. Aan jou om hierin de juiste balans te vinden, gezien een vriendschap hierop echt niet zou hoeven stranden.
Destijds toen ik in deze leeftijdscategorie viel en binnen mijn vriendenkring gezinsuitbreidingen kwamen veranderde de dynamiek ook. Sommigen veranderden in complete ‘moekes’, anderen maakten regelmatig tijd vrij om eens ouderwets door te zakken. Aan jou om hierin de juiste balans te vinden, gezien een vriendschap hierop echt niet zou hoeven stranden.
zondag 7 maart 2021 12:52
Inderdaad selectief naar zulke zaken gaan en afspreken op momenten dat de partner van de vriend(in) met kind voor kind zorgt.
En het komt wel weer goed, wij hebben ook geen kinderen en veel vrienden wel en in de beginjaren dat de kinderen klein waren trokken wij wat meer met anderen op en gingen meestal bij de mensen met kinderen op bezoek omdat dat voor hun makkelijker was. Nu de kinderen wat ouder zijn en tot hun 80e thuis blijven wonen komen ze meer naar ons
En het komt wel weer goed, wij hebben ook geen kinderen en veel vrienden wel en in de beginjaren dat de kinderen klein waren trokken wij wat meer met anderen op en gingen meestal bij de mensen met kinderen op bezoek omdat dat voor hun makkelijker was. Nu de kinderen wat ouder zijn en tot hun 80e thuis blijven wonen komen ze meer naar ons
zondag 7 maart 2021 12:52
Ik vind dat je ondanks je frustratie nog heel liefdevol over je vriendinnen praat. De vriendschap zal dus nog wel goed zitten!
Dan vind ik ook dat je het best aan je vriendinnen aan kunt geven. Gewoon, netjes en onderbouwd zoals je dat hier ook doet. Ik zou het zeker begrijpen als jij mijn vriendin was en er ook mijn best voor doen om afspraakjes zonder kinderen te regelen. Vooral als ik zou merken dat je wel gewoon leuk doet tegen m’n kinderen en een enkele keer aanwezig bent om iets mee te vieren (zodat je voelt dat er sprake is van twee richtingsverkeer).
Dan vind ik ook dat je het best aan je vriendinnen aan kunt geven. Gewoon, netjes en onderbouwd zoals je dat hier ook doet. Ik zou het zeker begrijpen als jij mijn vriendin was en er ook mijn best voor doen om afspraakjes zonder kinderen te regelen. Vooral als ik zou merken dat je wel gewoon leuk doet tegen m’n kinderen en een enkele keer aanwezig bent om iets mee te vieren (zodat je voelt dat er sprake is van twee richtingsverkeer).
zondag 7 maart 2021 12:54
ik ben zelf uit de kleine kinderen en snap TO wel
Baby's zijn geen ruk aan hoor, en zitten vooral goeie gesprekken of een avondje doorzakken in de weg
Dreumesen moet je je huis voor leeghalen, voor ze veilig rond kunnen hopsen. En dan nog gaat er iets stuk
Peuters smeren snot aan je gordijnen, en praten dwars door de gesprekken heen
Dat soort dingen heb je met bejaarden toch minder last van
zondag 7 maart 2021 12:55
zondag 7 maart 2021 12:58
Serieus? Dus als je bij wijze van spreken een heel jaar elkaar ziet, incl kinderen, en er wordt door een goeie vriendin een feest gegeven waarbij ze geen kinderen uitnodigt, wat ik me heel goed kan voorstellen, dan zou je niet gaan? M.a.w. zij dient jouw kinderen altijd maar te tolereren, maar je hebt geen begrip voor je vriendin als zij eens een kindvrij feest wil geven?
zondag 7 maart 2021 12:58
Die baby showers etc, vind ik allemaal vreselijk overdreven .in mijn kennissen en vrienden kring worden geen babupys meer geboren (leeftijd)
In de familie ga ik later wel n keer op bezoek met n klein cadeautje .
En het is blijvend hoor .![😥]()
straks de schoolresultaten .dan de studie richtingen .
Daarna hun geweldige banen en huizen en .daarna de kleinkinderen .![😩]()
In de familie ga ik later wel n keer op bezoek met n klein cadeautje .
En het is blijvend hoor .
straks de schoolresultaten .dan de studie richtingen .Daarna hun geweldige banen en huizen en .daarna de kleinkinderen .
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
zondag 7 maart 2021 13:00
in mijn vriendenkring vierde iedereen de verjaardagen/feesten in de avond zonder kinderen.loisnvt schreef: ↑07-03-2021 12:58Serieus? Dus als je bij wijze van spreken een heel jaar elkaar ziet, incl kinderen, en er wordt door een goeie vriendin een feest gegeven waarbij ze geen kinderen uitnodigt, wat ik me heel goed kan voorstellen, dan zou je niet gaan? M.a.w. zij dient jouw kinderen altijd maar te tolereren, maar je hebt geen begrip voor je vriendin als zij eens een kindvrij feest wil geven?
Heerlijk!
zondag 7 maart 2021 13:00
De kinderen zijn vrijwel wekelijks in mijn tuin, alleen met de housewarming wil ik het adults - only. Goed dat je er ff naar vraagt want dat is wel een belangrijke nuance. Vind zelf overigens niet dat ik erin doorgeslagen ben, vind het gewoon lastig om 24/7 over iets te praten wat je interesse niet is. Denk dat het natuurlijk is dat het je dan gaat tegenstaan.montblanc schreef: ↑07-03-2021 12:44Het klinkt voor mij alsof jullie niet meer matchen: jij bent een beetje doorgeslagen in je babyantipathie (Geen kinderen in je tuin, hoezo?) en je vriendinnen zitten nog intens in hun bubbel (ik heb ook vriendinnen met kinderen waar je uren mee kunt kletsen zonder dat hun kind ter sprake komt).
Heb je het er al eens over gehad met een van hun, een op een? En anders is het ook echt geen schande om nieuwe vrienden te zoeken, soms loopt het leven zo.
zondag 7 maart 2021 13:00
Wij hebben ook kinderen maar gaan maar beperkt naar andere kinderverjaardagen, anders zouden we ieder weekend een verjaardag hebben. Dat gebeurd dus ook v.v. en dat vindt iedereen prima. Kraambezoek/babyshower is per kind eenmalig dus daar zou ik niet te zwaar aan tillen.
Ieder gaat er anders mee om maar je kunt nog steeds prima met elkaar afspreken zonder kinderen of een weekendje / wintersport zonder kinderen.
Ieder gaat er anders mee om maar je kunt nog steeds prima met elkaar afspreken zonder kinderen of een weekendje / wintersport zonder kinderen.
