Relaties
alle pijlers
Ik wil geen kinderen wie ook niet?
dinsdag 29 juli 2008 om 16:22
quote:fleurtje schreef op 29 juli 2008 @ 15:51:
[...]
Grote grote onzin. Kind hoeft helemaal niet in de weg te zitten en slachtoffer te worden van je rouwproces.Hoe kom je daar nou toch weer bij.... Kennelijk heb je het niet meegemaakt. Nee, dat heb je ook niet. Je kunt het dénken, maar echt weten doe je het niet, dus beweer dat niet zo stellig.
Maar Fleurtje, jij kan ook niet weten dat dat voor Elninjoo niet zo zou zijn.
Als ik even voor mezelf spreek, ik heb ook het nemen van een hond een jaartje uitgesteld omdat mijn vader was gestorven. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd dan het opvoeden van een pup. En dat zou voor mij ook gelden met het nemen van een kind.
Ik hoef trouwens helemaal geen kinderen, want ik ben er niet zo gek op (in het algemeen). Ik heb ook helemaal niets met baby's. Je kan er niets mee. Zodra kinderen wat ouder worden vind ik sommige exemplaren nog wel aardig (mijn nichtjes bv, daar ben ik dol op). Maar niet voor mezelf. Ik ben ondertussen al 46 geworden en ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing.
*ik realiseer me trouwens heel goed dat ik nu waarschijnlijk weer mensen over me heen krijg omdat ik het nemen van een hond vergelijk met het nemen van een kind*
[...]
Grote grote onzin. Kind hoeft helemaal niet in de weg te zitten en slachtoffer te worden van je rouwproces.Hoe kom je daar nou toch weer bij.... Kennelijk heb je het niet meegemaakt. Nee, dat heb je ook niet. Je kunt het dénken, maar echt weten doe je het niet, dus beweer dat niet zo stellig.
Maar Fleurtje, jij kan ook niet weten dat dat voor Elninjoo niet zo zou zijn.
Als ik even voor mezelf spreek, ik heb ook het nemen van een hond een jaartje uitgesteld omdat mijn vader was gestorven. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd dan het opvoeden van een pup. En dat zou voor mij ook gelden met het nemen van een kind.
Ik hoef trouwens helemaal geen kinderen, want ik ben er niet zo gek op (in het algemeen). Ik heb ook helemaal niets met baby's. Je kan er niets mee. Zodra kinderen wat ouder worden vind ik sommige exemplaren nog wel aardig (mijn nichtjes bv, daar ben ik dol op). Maar niet voor mezelf. Ik ben ondertussen al 46 geworden en ik heb nooit spijt gehad van mijn beslissing.
*ik realiseer me trouwens heel goed dat ik nu waarschijnlijk weer mensen over me heen krijg omdat ik het nemen van een hond vergelijk met het nemen van een kind*
dinsdag 29 juli 2008 om 16:25
Tuurlijk kan een kind een helend effect hebben, net zoals een kind een slopend effect kan hebben. Ligt aan het kind, ligt aan de moeder, ligt aan de omstandigheden, het kan alle kanten op, lees 'Genesis en Catasrofe' van Roald Dahl maar eens, een kort verhaal, waarbij je meegesleurd wordt in een zware bevalling en waarbij je opgelucht weer adem haalt als dít kind eindelijk gezond en wel geboren wordt. Zelfs ik, bevallingsgruwelaar, leefde mee, vocht met die vrouw mee en was blij dat het kind er was. Spoiler in wit, degene die het verhaal nog zelf willen lezen, moeten de spoiler dus niet lezen: Tot de dokter vraagt: 'En meneer Hitler, hoe gaat u het kind noemen'....
Het kan alle kanten op. En er zijn mensen die er voor kiezen hun eigen kant op te gaan, zonder mogelijk helend kind, maar tevens zonder mogelijk slopend kind. En als iemand zichzelf goed genoeg kent om te weten dat het welzijn van een kind in de knel zou kunnen komen te zitten vanwege omstandigheden, dan vind ik het alleen maar heel verstandig om dat naar jezelf te blijven luisteren en niet naar de druk van de maatschappij of de verlangens van anderen.
Het kan alle kanten op. En er zijn mensen die er voor kiezen hun eigen kant op te gaan, zonder mogelijk helend kind, maar tevens zonder mogelijk slopend kind. En als iemand zichzelf goed genoeg kent om te weten dat het welzijn van een kind in de knel zou kunnen komen te zitten vanwege omstandigheden, dan vind ik het alleen maar heel verstandig om dat naar jezelf te blijven luisteren en niet naar de druk van de maatschappij of de verlangens van anderen.
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
dinsdag 29 juli 2008 om 16:28
quote:lapin schreef op 29 juli 2008 @ 16:22:
*ik realiseer me trouwens heel goed dat ik nu waarschijnlijk weer mensen over me heen krijg omdat ik het nemen van een hond vergelijk met het nemen van een kind*Zal toch wel meevallen? Ik vergeleek het met een verhuizing en daar is niemand over gevallen, lijkt het. En anders: een zachte landing gewenst aan een ieder die valt
*ik realiseer me trouwens heel goed dat ik nu waarschijnlijk weer mensen over me heen krijg omdat ik het nemen van een hond vergelijk met het nemen van een kind*Zal toch wel meevallen? Ik vergeleek het met een verhuizing en daar is niemand over gevallen, lijkt het. En anders: een zachte landing gewenst aan een ieder die valt
Leiolepis ngovantrii: mannetjes zijn ook niet nodig omdat de dames zichzelf klonen!
dinsdag 29 juli 2008 om 16:34
dinsdag 29 juli 2008 om 16:36
quote:Evidenza schreef op 29 juli 2008 @ 16:19:
De meeste kindvrijen hier beargumenteren hun keuze. Ik vind het niet eens een keus. En beargumenteren hoef ik het ook niet. Ik wil ze gewoon niet. Ik wil ook geen caravan. Doet ook niemand moeilijk over.
Inderdaad, .
Ik zou ook niet vrolijk worden van een caravan! Anderen vinden dat er niets mooiers bestaat.
Eigenlijk vreemd dat dit zo'n onderwerp is waar hele heftige discussies over worden gevoerd, terwijl het eigenlijk op hetzelfde neerkomt: een persoonlijke keuze, die het andere kamp (over en weer) te respecteren heeft en meer ook niet. Maar op de één of andere manier heb je ook het idee dat je je moet verantwoorden voor je keuze om geen kinderen te willen. Andersom komt het inderdaad zelden voor dat een zwangere gevraagd wordt: "Waarom wil je een kind? Zou je het kind nu wel laten komen? Krijg je er later geen spijt van?"
De meeste kindvrijen hier beargumenteren hun keuze. Ik vind het niet eens een keus. En beargumenteren hoef ik het ook niet. Ik wil ze gewoon niet. Ik wil ook geen caravan. Doet ook niemand moeilijk over.
Inderdaad, .
Ik zou ook niet vrolijk worden van een caravan! Anderen vinden dat er niets mooiers bestaat.
Eigenlijk vreemd dat dit zo'n onderwerp is waar hele heftige discussies over worden gevoerd, terwijl het eigenlijk op hetzelfde neerkomt: een persoonlijke keuze, die het andere kamp (over en weer) te respecteren heeft en meer ook niet. Maar op de één of andere manier heb je ook het idee dat je je moet verantwoorden voor je keuze om geen kinderen te willen. Andersom komt het inderdaad zelden voor dat een zwangere gevraagd wordt: "Waarom wil je een kind? Zou je het kind nu wel laten komen? Krijg je er later geen spijt van?"
dinsdag 29 juli 2008 om 17:53
Leuk dat zo'n soort topic als deze weer eens boven water komt drijven, zo eens in de zoveel tijd is dat. Inmiddels schrijf ik al jaren op het Viva forum en als ik een topic tegenkwam met deze titel was ik er als de kippen bij. Ik wilde geen kinderen.
Gek werd ik van de vragen van mijn omgeving. Ik wilde ze niet.
'wacht maar tot je dertig bent'. Dat werd ik en ik wilde ze nog steeds niet. Ik kon boos worden als ik me steeds moest verklaren waarom ik het niet wilde. Die opmerking hieronder van die caravan, geweldig! Als ik solliciteerde liet ik ook echt weten dat ik geen kinderen wilde (zeker toen ik tegen mijn dertigste bezig was met een nieuwe baan). Ik wilde ze ook niet en wilde niet dat ik als 'risico' werd gezien omdat ik 30 werd.
Vandaag zag ik dit topic.
En ben ik gaan lezen.
Sinds een paar maanden staat mijn leven op zijn kop.
Nieuwe liefde.
Mijn leven ingedonderd, ingekletterd.
Ik voelde het direct.
Ik wist het.
Eng.
Raar.
Ongeloof.
Ik wil een kind van hem, ik wil gaan voortplanten, ik wil hem & ik samen in een kind..... wat nooit was voelt nu, nu ik 34 ben.
Ik wil een kind, dus ik hoor niet meer thuis op dit topic waar ik jaar en dag altijd schreef.
Snap er zelf ook geen fuck van...
Gek werd ik van de vragen van mijn omgeving. Ik wilde ze niet.
'wacht maar tot je dertig bent'. Dat werd ik en ik wilde ze nog steeds niet. Ik kon boos worden als ik me steeds moest verklaren waarom ik het niet wilde. Die opmerking hieronder van die caravan, geweldig! Als ik solliciteerde liet ik ook echt weten dat ik geen kinderen wilde (zeker toen ik tegen mijn dertigste bezig was met een nieuwe baan). Ik wilde ze ook niet en wilde niet dat ik als 'risico' werd gezien omdat ik 30 werd.
Vandaag zag ik dit topic.
En ben ik gaan lezen.
Sinds een paar maanden staat mijn leven op zijn kop.
Nieuwe liefde.
Mijn leven ingedonderd, ingekletterd.
Ik voelde het direct.
Ik wist het.
Eng.
Raar.
Ongeloof.
Ik wil een kind van hem, ik wil gaan voortplanten, ik wil hem & ik samen in een kind..... wat nooit was voelt nu, nu ik 34 ben.
Ik wil een kind, dus ik hoor niet meer thuis op dit topic waar ik jaar en dag altijd schreef.
Snap er zelf ook geen fuck van...
DTEEZ!
dinsdag 29 juli 2008 om 17:56
Ik wil ook geen kinderen, nooit gewild ook.
Gelukkig mijn vriend ook niet, we hebben het er al een paar keer uitvoerig over gehad, en we komen steeds tot de conclusie dat we het echt niet willen.
Laat mij maar lekker tante zijn, dan kan ik ze na een paar uren/dagen gewoon weer terug geven aan de "rechtmatige eigenaar" en heb ik mijn eigen leventje weer terug
Alleen de talloze vragen en verhalen waarom ik toch wel kinderen zou willen/moeten komen me soms wel de strot uit.
Maar ach, ik trek me er niets van, zoals sommigen hier ook zeggen: ik ga toch ook niet vragen of mensen wel zeker weten dat ze zwanger willen worden.
Leven en laten leven...
Gelukkig mijn vriend ook niet, we hebben het er al een paar keer uitvoerig over gehad, en we komen steeds tot de conclusie dat we het echt niet willen.
Laat mij maar lekker tante zijn, dan kan ik ze na een paar uren/dagen gewoon weer terug geven aan de "rechtmatige eigenaar" en heb ik mijn eigen leventje weer terug
Alleen de talloze vragen en verhalen waarom ik toch wel kinderen zou willen/moeten komen me soms wel de strot uit.
Maar ach, ik trek me er niets van, zoals sommigen hier ook zeggen: ik ga toch ook niet vragen of mensen wel zeker weten dat ze zwanger willen worden.
Leven en laten leven...
dinsdag 29 juli 2008 om 18:59
Oh Djoels wat afschuwelijk voor je (en voor ons ook )
Ik voel me in wezen net als Evidenza: het is eigenlijk gewoon helemaal geen kwestie. Toen een collega (lang lang geleden) waarmee ik een duobaan deelde mij vertelde dat zij in verwachting was, ben ik wel 10 minuten stil geweest van pure verbijstering. Zij was de eerste in mijn omgeving die zou gaan baren en ik was er totaal niet op voorbereid, terwijl ik toen toch al een jaar of 25 was. Ik had er gewoon nog nooit over nagedacht, niet of ik ze wel wilde, niet of ik ze niet wilde, het was gewoon geen issue en ik dacht - heel naïef natuurlijk - dat dat voor andere vrouwen ook zo zou zijn.
Waar dan al die babies vandaan zouden komen? Geen idee, die zag ik ook niet, zaten gewoon in mijn blinde hoek!
Pas later ben ik argumenten gaan bedenken van waarom niet, maar dat was om de onvermijdelijke vragen te kunnen beantwoorden.
Ik voel me in wezen net als Evidenza: het is eigenlijk gewoon helemaal geen kwestie. Toen een collega (lang lang geleden) waarmee ik een duobaan deelde mij vertelde dat zij in verwachting was, ben ik wel 10 minuten stil geweest van pure verbijstering. Zij was de eerste in mijn omgeving die zou gaan baren en ik was er totaal niet op voorbereid, terwijl ik toen toch al een jaar of 25 was. Ik had er gewoon nog nooit over nagedacht, niet of ik ze wel wilde, niet of ik ze niet wilde, het was gewoon geen issue en ik dacht - heel naïef natuurlijk - dat dat voor andere vrouwen ook zo zou zijn.
Waar dan al die babies vandaan zouden komen? Geen idee, die zag ik ook niet, zaten gewoon in mijn blinde hoek!
Pas later ben ik argumenten gaan bedenken van waarom niet, maar dat was om de onvermijdelijke vragen te kunnen beantwoorden.
Wees blij!
dinsdag 29 juli 2008 om 19:20
Ik heb ook best wel lang getwijfeld, wel/ niet..
Toen we de knoop doorgehakt hadden, duurde het twee jaar eer ik zwanger was( ben nu 30). Nu ben ik 36 weken zwanger en vind het nog steeds enorm spannend hoe ons leven straks zal zijn. Ik heb het nooit als 1 grote roze wolk gezien. Ik verheug me enorm op onze baby maar zie ook een beetje op tegen de grote verandering in ons leven. Lekker om dat zo eens te zeggen..!
En wij willen het graag bij 1 kindje houden, dus dat wordt straks verdedigen en uitleggen...
Toen we de knoop doorgehakt hadden, duurde het twee jaar eer ik zwanger was( ben nu 30). Nu ben ik 36 weken zwanger en vind het nog steeds enorm spannend hoe ons leven straks zal zijn. Ik heb het nooit als 1 grote roze wolk gezien. Ik verheug me enorm op onze baby maar zie ook een beetje op tegen de grote verandering in ons leven. Lekker om dat zo eens te zeggen..!
En wij willen het graag bij 1 kindje houden, dus dat wordt straks verdedigen en uitleggen...
dinsdag 29 juli 2008 om 20:18
Ik wist al heel jong dat ik geen kinderen wilde. Ik geloof dat ik 7 of acht was toen ik dat voor het eerst tegen mijn moeder zei. Ik had net een grote babypop gekregen genaamd "Liesje' en ik had op slag een hekel aan het kreng. Ik vond het een stomme pop, had tenslotte om een barbie gevraagd, maar mijn moeder zei dat dit toch veel leuker was. "Net als tante Huppelepup, die heeft ook zo'n lieve baby". Ik zei dat ik die baby net zo stom vond als Liesje en dat ik nooit baby's zou nemen.
Ik wil niet beweren dat ik het toen al wist, maar het was al jong duidelijk dat ik er geen affiniteit mee had, putting it mildly
Ik wil niet beweren dat ik het toen al wist, maar het was al jong duidelijk dat ik er geen affiniteit mee had, putting it mildly
dinsdag 29 juli 2008 om 20:21
Hekate, in tegenstelling tot jou had ik er dus al wel lang van tevoren over nagedacht zoals je kunt lezen
Maar wat ik wel herken is dat verhaal met je collega. Alleen sprak ik de onvergetelijke woorden "oke, en nu?" toen mijn collega mij met glimmende ogen vertelde dat ze zwanger was. Ik geloof als ik eerlijk ben dat ik zelfs zei "oh jee, en nu?". Het kwam gewoon geen seconde bij me op dat ze dat graag zou willen. Wel dus.
Ik geloof dat ze nu ook een caravan hebben.
Maar wat ik wel herken is dat verhaal met je collega. Alleen sprak ik de onvergetelijke woorden "oke, en nu?" toen mijn collega mij met glimmende ogen vertelde dat ze zwanger was. Ik geloof als ik eerlijk ben dat ik zelfs zei "oh jee, en nu?". Het kwam gewoon geen seconde bij me op dat ze dat graag zou willen. Wel dus.
Ik geloof dat ze nu ook een caravan hebben.
dinsdag 29 juli 2008 om 20:33
Ik ben heel trots op en gelukkig met mijn dochtertje...maaaaaar mijn vriendinnen kunnen vaak alleen maar over hun kinderen praten...zo vermoeiend. Ik vind mijn eigen leven óók belangrijk en plan dan ook regelmatig dingen voor mezelf, mijn man doet dat ook en samen weekendjes weg regelmatig. Toch begrijp ik mensen die geen kinderen willen heel goed; tenslotte krijg je kinderen voor jezelf toch, eigenlijk is dat egoisme, niet?
dinsdag 29 juli 2008 om 21:27
@lapin:
Ik ben t helemaal met je eens... een kind en een hond moeten beide een goede opvoeding krijgen. Kost beide heel veel tijd! Alleen van de puppy (makkelijk aan te schaffen) realiseren zich de mensen het zich pas te laat hoeveel tijd het kost. Vaak pas als ze een irritante volwassen hond hebben die over hen heen loopt (t zelfde met kinderen hahahahaha
)
Ik ben t helemaal met je eens... een kind en een hond moeten beide een goede opvoeding krijgen. Kost beide heel veel tijd! Alleen van de puppy (makkelijk aan te schaffen) realiseren zich de mensen het zich pas te laat hoeveel tijd het kost. Vaak pas als ze een irritante volwassen hond hebben die over hen heen loopt (t zelfde met kinderen hahahahaha
)
dinsdag 29 juli 2008 om 22:25
Wat een opluchting zo'n onderwerp. Ik lees vaak alleen maar mee maar wil nu toch ook een keertje reageren. Hier inderdaad nog zo iemand die al jaar en dag weet dat ze geen kinderen wil. En inderdaad, iedereen (mn moeder voorop) maar roepen dat ik van gedachten zal veranderen later.... Maar ja wat is later??? Over 2, 5, 10, 20 jaar (en dus te laat)?
Ben nu sinds 2 jaar samen met mn vriend en we gaan volgend jaar trouwen. Niet omdat we kinderen willen maar voor onszelf. Mn vriend is 16 jaar ouder dan ik, heeft al een dochter van 21, en heeft zich laten steriliseren. Van hem hoeft t dus ook niet meer. En dat is eigenlijk wel zo rustig
Ben nu sinds 2 jaar samen met mn vriend en we gaan volgend jaar trouwen. Niet omdat we kinderen willen maar voor onszelf. Mn vriend is 16 jaar ouder dan ik, heeft al een dochter van 21, en heeft zich laten steriliseren. Van hem hoeft t dus ook niet meer. En dat is eigenlijk wel zo rustig
woensdag 30 juli 2008 om 04:35
Hallo allemaal,
ik heb niet alles doorgelezen toch wil ik de eerste vraag beantwoorden.
Ik wil ook geen kinderen, dit is niet altijd zo geweest.
Ik had altijd gezegd dat ik jong moeder wilde worden en dat betekende voor mij voor mijn 30ste en anders niet.
Nu was het zo dat ik voor mijn 30ste nog altijd geen serieuze relatie had waarmee ik echt het gevoel had"dit is de vader van mijn kinderen" Daarnaast had ik een probleem met mijn menstruatie die onoplosbaar bleek.
Ik heb dan ook uiteindelijk op mijn 31ste aan de gynaecoloog de vraag gesteld of mijn baarmoeder verwijderd kon worden. Hier kreeg ik in eerste instantie veel weerstand op. Vooral toen ik uitlegde dat ik in deze maatschappij, die er steeds slechter ipv beter op wordt met meer agressie en geweld om ons heen, ik geen kinderen wens neer te zetten. En daarnaast ik dus voor mijn 30ste kinderen wilde en dat niet meer lukte omdat ik de 30 gepasseerd was.
Ik heb er een jaar voor geknockt, en uiteindelijk mijn zin gekregen. Toch krijg ik vaak de vraag waarom ik geen kinderen wilde, ook al kan ik ze nu dus niet eens meer krijgen.
Ik merk ook dat ik vaak op weerstand stuit als ik mijn reden uitleg, vooral van mensen met kinderen of met een kinderwens. Men vindt dat ik het te negatief zie. Toch denk ik dan kijk eens naar het nieuws en in de kranten, er staat steeds vaker zinloos geweld in. Vroeger had men ook wel eens ruzie, zo nuchter ben ik ook wel, alleen gaf men dan elkaar een klap op de bek en ging daarna samen een pintje pakken. Men ging niet meteen elkaar naar het leven staan. Vooral niet om onzinnige dingen. En met je buren ging je een gesprek aan als iets je dwars zat ipv deze meteen neer te schieten bv.
Dus echt, voor mij geen kids in deze maatschappij.
Mijn zus heeft 5 kinderen gehad, en ik ben dol op ze. Ben ook echt een suikertante voor ze en geniet van ze allemaal. Dus het is niet zo dat ik een negatief persoon ben en alles van de donkere kant bekijk. Ik heb alleen voor mijzelf een keuze gemaakt en respecteer ook die van anderen dus zou ook graag de mijne gerespecteerd zien.
Groetjes Lievertje
ik heb niet alles doorgelezen toch wil ik de eerste vraag beantwoorden.
Ik wil ook geen kinderen, dit is niet altijd zo geweest.
Ik had altijd gezegd dat ik jong moeder wilde worden en dat betekende voor mij voor mijn 30ste en anders niet.
Nu was het zo dat ik voor mijn 30ste nog altijd geen serieuze relatie had waarmee ik echt het gevoel had"dit is de vader van mijn kinderen" Daarnaast had ik een probleem met mijn menstruatie die onoplosbaar bleek.
Ik heb dan ook uiteindelijk op mijn 31ste aan de gynaecoloog de vraag gesteld of mijn baarmoeder verwijderd kon worden. Hier kreeg ik in eerste instantie veel weerstand op. Vooral toen ik uitlegde dat ik in deze maatschappij, die er steeds slechter ipv beter op wordt met meer agressie en geweld om ons heen, ik geen kinderen wens neer te zetten. En daarnaast ik dus voor mijn 30ste kinderen wilde en dat niet meer lukte omdat ik de 30 gepasseerd was.
Ik heb er een jaar voor geknockt, en uiteindelijk mijn zin gekregen. Toch krijg ik vaak de vraag waarom ik geen kinderen wilde, ook al kan ik ze nu dus niet eens meer krijgen.
Ik merk ook dat ik vaak op weerstand stuit als ik mijn reden uitleg, vooral van mensen met kinderen of met een kinderwens. Men vindt dat ik het te negatief zie. Toch denk ik dan kijk eens naar het nieuws en in de kranten, er staat steeds vaker zinloos geweld in. Vroeger had men ook wel eens ruzie, zo nuchter ben ik ook wel, alleen gaf men dan elkaar een klap op de bek en ging daarna samen een pintje pakken. Men ging niet meteen elkaar naar het leven staan. Vooral niet om onzinnige dingen. En met je buren ging je een gesprek aan als iets je dwars zat ipv deze meteen neer te schieten bv.
Dus echt, voor mij geen kids in deze maatschappij.
Mijn zus heeft 5 kinderen gehad, en ik ben dol op ze. Ben ook echt een suikertante voor ze en geniet van ze allemaal. Dus het is niet zo dat ik een negatief persoon ben en alles van de donkere kant bekijk. Ik heb alleen voor mijzelf een keuze gemaakt en respecteer ook die van anderen dus zou ook graag de mijne gerespecteerd zien.
Groetjes Lievertje
woensdag 30 juli 2008 om 05:12
Eigenlijk lijkt het hele onderwerp kinderen wel publiek bezit. Of je ze nu wel of niet wil of al hebt, als het over het niet-wel-wanneer-hoe van zwangerschappen/baby's/kinderen gaat, stellen veel mensen ineens botweg de intiemste vragen en geven ongeremd hun mening. Raar fenomeen.
Ik ben single en heb 1 dochter en krijg om de haverklap de vraag of ik er niet meer zou willen. Meestal ben ik de wellevendheid zelve, maar dan lig toch echt op het puntje van mijn tong: Gaat je geen ruk aan.
Maar dat had ik ook voor ik kinderen kreeg en toen ik zwanger was. Het zijn ook altijd van die onmogelijke vragen:
Wordt het niet eens tijd voor kinderen?
Je bent al 30, wil je ze niet dan?
Ow, deze was zeker niet gepland he?
Wil je liever een jongen of een meisje?
Mag ik even voelen? (En voor je nee hebt kunnen zeggen heb je weer een hand op je buik..)
Geen broertjes of zusjes is toch ook wel erg zielig voor haar.
Kinderen van alleenstaande ouders/gescheiden ouders krijgen meestal toch veel problemen later, ben je daar niet bang voor?
Donder toch op, dacht, en denk, ik dan, bemoei je met je eiguh. Als ik daar iets over kwijt wil, zeg ik het wel. Maar dan niet tegen jou, maar tegen een goede vriendin of mijn zus/moeder.
Ik ben single en heb 1 dochter en krijg om de haverklap de vraag of ik er niet meer zou willen. Meestal ben ik de wellevendheid zelve, maar dan lig toch echt op het puntje van mijn tong: Gaat je geen ruk aan.
Maar dat had ik ook voor ik kinderen kreeg en toen ik zwanger was. Het zijn ook altijd van die onmogelijke vragen:
Wordt het niet eens tijd voor kinderen?
Je bent al 30, wil je ze niet dan?
Ow, deze was zeker niet gepland he?
Wil je liever een jongen of een meisje?
Mag ik even voelen? (En voor je nee hebt kunnen zeggen heb je weer een hand op je buik..)
Geen broertjes of zusjes is toch ook wel erg zielig voor haar.
Kinderen van alleenstaande ouders/gescheiden ouders krijgen meestal toch veel problemen later, ben je daar niet bang voor?
Donder toch op, dacht, en denk, ik dan, bemoei je met je eiguh. Als ik daar iets over kwijt wil, zeg ik het wel. Maar dan niet tegen jou, maar tegen een goede vriendin of mijn zus/moeder.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
woensdag 30 juli 2008 om 05:49
Hier nog een jonge dame van 36.
Bewust ook geen kinderen,en van de vrienden om me heen met de zelfde leeftijd ,die hebben ook geen kinderen.
Misschien heeft het met de tijd en wereld waarin we leven te maken.
Op tv worden de laatste jaren nou niet echt gezellige berichten vertoond,oorlog geweld etc zijn onderhand normaal geworden,en dan denk ik....moet ik hierin een kind laten opgroeien? .
.
en het feit dat sinds de euro het gewoonweg niet te betalen is een kind een te onderhouden.
En stel als het kind niet goed ter wereld komt,Ik vervoer regelmatig van die stumperdjes ,die helemaal niets kunnen,je alleen maar aan kijken vanuit de rolstoel,
ook dat houdt me tegen.
wil niet zeggen dat het jouw zal overkomen maar toch.
Nee dus laat ons het maar samen leuk hebben met de huisdieren,en lekker genieten van het leven.
En kinderen neem je niet ,die krijg je.
Mijn oudste broer kon ze dus niet krijgen maar na 10 jaar de ziekenhuizen te hebben plat gelopen ,hebben ze toch een tweeling.
Ik vindt ze best leuk en heb ook geen hekel aan kinderen.
vindt de keuze maken gewoon erg moeilijk.
Bewust ook geen kinderen,en van de vrienden om me heen met de zelfde leeftijd ,die hebben ook geen kinderen.
Misschien heeft het met de tijd en wereld waarin we leven te maken.
Op tv worden de laatste jaren nou niet echt gezellige berichten vertoond,oorlog geweld etc zijn onderhand normaal geworden,en dan denk ik....moet ik hierin een kind laten opgroeien? .
.
en het feit dat sinds de euro het gewoonweg niet te betalen is een kind een te onderhouden.
En stel als het kind niet goed ter wereld komt,Ik vervoer regelmatig van die stumperdjes ,die helemaal niets kunnen,je alleen maar aan kijken vanuit de rolstoel,
ook dat houdt me tegen.
wil niet zeggen dat het jouw zal overkomen maar toch.
Nee dus laat ons het maar samen leuk hebben met de huisdieren,en lekker genieten van het leven.
En kinderen neem je niet ,die krijg je.
Mijn oudste broer kon ze dus niet krijgen maar na 10 jaar de ziekenhuizen te hebben plat gelopen ,hebben ze toch een tweeling.
Ik vindt ze best leuk en heb ook geen hekel aan kinderen.
vindt de keuze maken gewoon erg moeilijk.
woensdag 30 juli 2008 om 07:34
quote:lievertje schreef op 30 juli 2008 @ 04:35:
Daarnaast had ik een probleem met mijn menstruatie die onoplosbaar bleek.
Ik heb dan ook uiteindelijk op mijn 31ste aan de gynaecoloog de vraag gesteld of mijn baarmoeder verwijderd kon worden. Valt dat mee qua operatie/herstel en heb je met of zonder baarmoedermond laten doen? En heeft het effect op je seksleven? Ik zit er ook wel 'ns over te denken. Met 'n sterilisatie ben je namelijk nog niet van die K-ongesteldheid verlost en moet je nog steeds de pil blijven doorslikken.
Daarnaast had ik een probleem met mijn menstruatie die onoplosbaar bleek.
Ik heb dan ook uiteindelijk op mijn 31ste aan de gynaecoloog de vraag gesteld of mijn baarmoeder verwijderd kon worden. Valt dat mee qua operatie/herstel en heb je met of zonder baarmoedermond laten doen? En heeft het effect op je seksleven? Ik zit er ook wel 'ns over te denken. Met 'n sterilisatie ben je namelijk nog niet van die K-ongesteldheid verlost en moet je nog steeds de pil blijven doorslikken.
woensdag 30 juli 2008 om 09:21
Geen kinderwens, heb me op mijn 35e laten steriliseren en het is de beste beslissing ooit geweest. Absoluut geen kinderen willen in combinatie met de wetenschap dat je nooit voor een abortus zou kunnen kiezen is niet relaxed, dus de rust die ik heb gekregen na mijn sterilisatie is echt geweldig!
Ik dacht toen ik 12 was dat ik ooit wel kinderen zou willen, maar vanaf mijn 15e wist ik zeker: nooit ofte nimmer. Ik wil het gewoon niet, geen enkele behoefte aan, en ik vind dat de eerste reden om aan kinderen te beginnen moet zijn, dat je voelt dat je dit wilt. Zolang je dat niet voelt, hoef je je ook niet af te vragen waarom je ze dan eigenlijk niet wilt. Heb er dus verder ook nooit meer bij stil gestaan, behalve dan constant op de achtergrond toch een zekere angst dat je op een gegeven moment, ondanks alle voorzorgen, toch zwanger zou raken.
Elninjoo, een sterilisatie heeft geen invloed op je seksleven maar de verwijdering van de baarmoeder wel, aangezien die samentrekt bij een orgasme en je dat stuk dus gaat missen. Lijkt me een grote gok, denk ook niet dat artsen zomaar je baarmoeder verwijderen omdat je geen zin meer hebt in ongesteld worden. Waarom zou je de pil doorslikken als je gesteriliseerd bent, is ongesteld zijn zo'n ramp voor jou? Ik ben dus gesteriliseerd en ben ook meteen met de pil gestopt (heerlijk, migraine is 90% afgenomen!) en die ongesteldheid is nog hetzelfde als toen ik de pil slikte, is niet erger of veel onregelmatiger geworden.
Ik dacht toen ik 12 was dat ik ooit wel kinderen zou willen, maar vanaf mijn 15e wist ik zeker: nooit ofte nimmer. Ik wil het gewoon niet, geen enkele behoefte aan, en ik vind dat de eerste reden om aan kinderen te beginnen moet zijn, dat je voelt dat je dit wilt. Zolang je dat niet voelt, hoef je je ook niet af te vragen waarom je ze dan eigenlijk niet wilt. Heb er dus verder ook nooit meer bij stil gestaan, behalve dan constant op de achtergrond toch een zekere angst dat je op een gegeven moment, ondanks alle voorzorgen, toch zwanger zou raken.
Elninjoo, een sterilisatie heeft geen invloed op je seksleven maar de verwijdering van de baarmoeder wel, aangezien die samentrekt bij een orgasme en je dat stuk dus gaat missen. Lijkt me een grote gok, denk ook niet dat artsen zomaar je baarmoeder verwijderen omdat je geen zin meer hebt in ongesteld worden. Waarom zou je de pil doorslikken als je gesteriliseerd bent, is ongesteld zijn zo'n ramp voor jou? Ik ben dus gesteriliseerd en ben ook meteen met de pil gestopt (heerlijk, migraine is 90% afgenomen!) en die ongesteldheid is nog hetzelfde als toen ik de pil slikte, is niet erger of veel onregelmatiger geworden.
woensdag 30 juli 2008 om 09:28
quote:Shamantha schreef op 30 juli 2008 @ 09:21:
Elninjoo, een sterilisatie heeft geen invloed op je seksleven maar de verwijdering van de baarmoeder wel, aangezien die samentrekt bij een orgasme en je dat stuk dus gaat missen. Lijkt me een grote gok, denk ook niet dat artsen zomaar je baarmoeder verwijderen omdat je geen zin meer hebt in ongesteld worden. Waarom zou je de pil doorslikken als je gesteriliseerd bent, is ongesteld zijn zo'n ramp voor jou? Ik ben dus gesteriliseerd en ben ook meteen met de pil gestopt (heerlijk, migraine is 90% afgenomen!) en die ongesteldheid is nog hetzelfde als toen ik de pil slikte, is niet erger of veel onregelmatiger geworden.Ja, ik heb erg veel last van ongesteldheid en al helemaal zonder pil, dus dat is voor mij toch een vereiste dat ik daar vanaf zou zijn. Zonder pil is het onregelmatig en is het een complete buikgriep incl. aan de schijt en kotsen, buikkrampen, rugpijn en hoofdpijn. Dat is dus zeker geen optie. Met pil is het dan wel minder erg en uiteraard regelmatig, maar ik vind het nog steeds erg irritant zodat ik sinds een paar jaar de pil maar gewoon ben gaan doorslikken en ongeveer om het half jaar een keer 'n ongesteldheid door laat komen.
Elninjoo, een sterilisatie heeft geen invloed op je seksleven maar de verwijdering van de baarmoeder wel, aangezien die samentrekt bij een orgasme en je dat stuk dus gaat missen. Lijkt me een grote gok, denk ook niet dat artsen zomaar je baarmoeder verwijderen omdat je geen zin meer hebt in ongesteld worden. Waarom zou je de pil doorslikken als je gesteriliseerd bent, is ongesteld zijn zo'n ramp voor jou? Ik ben dus gesteriliseerd en ben ook meteen met de pil gestopt (heerlijk, migraine is 90% afgenomen!) en die ongesteldheid is nog hetzelfde als toen ik de pil slikte, is niet erger of veel onregelmatiger geworden.Ja, ik heb erg veel last van ongesteldheid en al helemaal zonder pil, dus dat is voor mij toch een vereiste dat ik daar vanaf zou zijn. Zonder pil is het onregelmatig en is het een complete buikgriep incl. aan de schijt en kotsen, buikkrampen, rugpijn en hoofdpijn. Dat is dus zeker geen optie. Met pil is het dan wel minder erg en uiteraard regelmatig, maar ik vind het nog steeds erg irritant zodat ik sinds een paar jaar de pil maar gewoon ben gaan doorslikken en ongeveer om het half jaar een keer 'n ongesteldheid door laat komen.
